Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων. Ιάκ.5.11

Σωτήρια Διέξοδος …Υπομονή....πόσο δύσκολη είσαι, πόσο επώδυνη, μα πάντα η μόνη, η αναγκαστική, η σωτήρια διέξοδος.
Όποιος έχει πονέσει, έχει πληγωθεί, έχει δοκιμαστεί, καταλαβαίνει τι συνεπάγεται αυτή η στάση ζωής. Πόση εγκαρτέρηση κρύβει, πόση ελπίδα, πόση ταπείνωση, πόσα δάκρυα και πόσες προσευχές.
Συχνά στη ζωή αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που ξεφεύγουν τα όριά μας. Άλλοτε δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και άλλοτε βρισκόμαστε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς καμιά δυνατότητα επεμβάσεως ή αλλαγής. 
Το ξάφνιασμα, τον πόνο, την άρνηση, την απογοήτευση διαδέχεται η παραδοχή, η συγκατάβαση και η υπομονή. Η αγιαστική υπομονή, που είναι υπομονή χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς παράπονα. Υπομονή, με την ελπίδα πως ο Θεός που κρατά στα χέρια Του τη ζωή μας, ο Θεός που δεν αφήνει να πέσει μια τρίχα της κεφαλής μας χωρίς να το γνωρίζει, επιτρέπει τη δοκιμασία, για να ωφεληθούμε πνευματικά. 
Να δούμε πιο βαθιά μέσα μας, ν'αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις ζωής, να ωριμάσουμε, να ταπεινωθούμε και να κρεμαστούμε κυριολεκτικά από τον Σταυρό Του, αφού όλα γύρω τα ανθρώπινα μας πονούν και μας πληγώνουν...
Ο Κύριος να μας δίνει Υπομονή, και να μας κάνει άξιους της άμετρης Αγάπης Του...