Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Ο Ιησούς ήξερε πως οι μαθητές Του θα χρειαζόντουσαν το είδος της ειρήνης που θα τους επέτρεπε να ξεπεράσουν κάθε περίσταση. Έτσι και τους είπε..."Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς. Ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ...Ιωάν.14:27. Αυτός ο λόγος έπρεπε να καταπλήξει τους μαθητές. Στα δικά τους μάτια αυτό ήταν μια απίστευτη υπόσχεση: Η ειρήνη του Χριστ

ού έπρεπε να γίνει και δική τους!!

Αυτοί οι δώδεκα μαθητές,θαύμαζαν την ειρήνη που είχαν δει στον Ιησού τα περασμένα τρία χρόνια. Ο Δάσκαλός τους ποτέ δε φοβήθηκε. Πάντα ήταν ήρεμος, και ποτέ τσαντισμένος από οποιαδήποτε κατάσταση.

Γνωρίζουμε πως ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να διακατέχεται από πνευματικό θυμό,κάποιες φορές κεντριζόταν και ήξερε πως να μαστιγώνει. Αλλά πέρα απ αυτό, έζησε τη ζωή του πάνω στη γη σαν ειρηνικός άνθρωπος. Είχε ειρήνη με τον Πατέρα, ειρήνη μέσα στους πειρασμούς, ειρήνη σε στιγμές απόρριψης και κοροϊδίας. Είχε ειρήνη ακόμα και στο μέσον της θύελλας στη θάλασσα, ενώ κοιμόταν στο κατάστρωμα του πλοίου,τη στιγμή που οι υπόλοιποι έτρεμαν από το φόβο τους.

Οι μαθητές είχαν δει τον Ιησού να σέρνεται στην υψηλότερη ράχη, από ένα μανιασμένο όχλο που ήταν αποφασισμένος να τον σκοτώσει. Και όμως έφυγε απ αυτό το σκηνικό, ανέγγιχτος και γεμάτος ειρήνη. Όλ’αυτά ίσως να προκάλεσαν συζητήσεις μεταξύ των μαθητών:"Πως μπορεί να κοιμάται στην καταιγίδα; Και πως μπορεί να είναι τόσο γαλήνιος τη στιγμή που ο όχλος επρόκειτο να τον ρίξει κάτω από το γκρεμό; Ο κόσμος τον περιγελάει, τον προσβάλλει, τον φτύνει, αλλά Αυτός ποτέ δεν ανταποδίδει. Τίποτα δε τον ταράζει".

Τώρα ο Ιησούς τους υποσχόταν αυτή την ίδια ειρήνη. Όταν το άκουσαν οι μαθητές θα πρέπει να κοιτάχτηκαν μεταξύ τους θαυμάζοντας: "Εννοείς ότι θα αποκτήσουμε κι εμείς την ίδια ειρήνη που έχει και Αυτός; Απίστευτο"!!!

Ο Ιησούς πρόσθεσε..."Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά" Ιωάν.14:27. Αυτή δεν επρόκειτο να είναι η αποκαλούμενη ειρήνη μιας μουδιασμένης, αποκλεισμένης κοινωνίας. Ούτε θα ήταν η προσωρινή ειρήνη των πλούσιων και διάσημων, που προσπαθούν να αγοράσουν την ειρήνη του μυαλού με υλικά πράγματα. Όχι, αυτή ήταν η ίδια ειρήνη του ίδιου του Χριστού, μια ειρήνη που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη κατανόηση.

Όταν υποσχέθηκε ο Ιησούς στους μαθητές την ειρήνη του, ήταν σαν να έλεγε σ αυτούς και σε μας σήμερα: "Ξέρω ότι δεν καταλαβαίνετε την εποχή που αντιμετωπίζετε. Δεν κατανοείτε το Σταυρό και τα μαρτύρια που πρόκειται να αντιμετωπίσω. Αλλά θέλω να φέρω την καρδιά σας σε ένα τόπο ειρήνης. Δεν θα είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε αυτά που έρχονται στο μέλλον χωρίς να έχετε την υπομονετική ειρήνη μου μέσα σας. Πρέπει να αποκτήσετε την ειρήνη μου"...

ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Έχουμε απορροφηθεί πολύ από την προσπάθεια να αποδείξουμε στο Θεό ότι δεν έχουμε ετοιμάσει τις καρδιές μας,για να δεχτούν τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής που χρησιμοποιεί για να δοκιμάζει τον άνθρωπο. Είναι δυνατόν αυτή η μεγάλη δοκιμασία που περνάς αυτή την εποχή, το βάρος που μεταφέρεις, να είναι στην πραγματικότητα ο Θεός που σε δοκιμάζει;

"...ο Θεός εδοκίμασε τον Αβρ

αάμ, και είπε προς αυτόν... Λάβε τώρα τον υιόν σου ... και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα".Γέν.22:1-2. Ο Θεός δοκίμασε ένα ολόκληρο έθνος για να βρει τι είχε πραγματικά μέσα στην καρδιά του. "... σε οδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, δια να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσει, δια να γνωρίσει τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί".Δευτ.8:2.

Παρατηρούμε κάτι εκπληκτικό στη Β' Χρον.32:31: Ο Θεός άφησε μόνο του ένα μεγάλο βασιλιά,(τον Εζεκία) για μια εποχή ώστε να τον δοκιμάσει. "... ο Θεός εγκατέλιπεν αυτόν, δια να δοκιμάσει αυτόν, ώστε να γνωρίσει πάντα τα εν τη καρδία αυτού".

Συχνά, κάθε δούλος του Κυρίου βρίσκει τον εαυτό του εμφανώς εγκαταλειμένο, παρά την δίκαια επιδίωξή του στο έργο του Θεού,και μάλιστα όχι απλά εγκαταλειμένο αλλά τόσο δοκιμασμένο που φτάνει στα όρια της αντοχής του,και νιώθει αναγκασμένος να πολεμήσει κατάμονος τις δυνάμεις της κόλασης.

Βρίσκεις τον εαυτό σου κολλημένο σε παράξενες καταστάσεις; Νιώθεις εγκαταλειμένος και μόνος; Μάχεσαι με έναν απρόβλεπτο εχθρό μια μάχη που δείχνει χαμένη; Αυτά είναι σημάδια που παραπέμπουν σε δοκιμασία.

Η νίκη είναι πάντοτε επιθυμητή, αλλά σε περίπτωση που πέσεις, θυμήσου ότι: Ο Θεός ενδιαφέρεται για τα κατάλοιπα που μένουν στην καρδιά σου μετά απ αυτή τη δοκιμασία, τη στάση που υιοθετείς αφού κερδίσεις ή χάσεις αυτή τη μάχη. Επιθυμεί την αφιέρωσή σου στο πρόσωπό Του παρά τις όποιες αποτυχίες.

Ο Ιησούς έχει υποσχεθεί να μην μας αφήσει ούτε να μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά οι αναφορές του Ευαγγελίου αποκαλύπτουν πως υπάρχουν εποχές που ο Πατέρας αποσύρει την παρουσία Του από τη ζωή μας για να μας δοκιμάσει. Μέχρι και ο Ιησούς βίωσε μια τέτοια μοναχική στιγμή επάνω στο σταυρό. Αυτές τις στιγμές συγκινείται πιο πολύ ο ευλογημένος μας Σωτήρας από τη συναίσθηση που έχουμε για τις αμαρτίες μας και τότε ψιθυρίζει, "Προσεύχομαι για σένα, να μην εκλείψει η πίστη σου".

Ο Ιησούς λέει ότι πρέπει να σηκώσουμε το σταυρό μας και να Τον ακολουθήσουμε Ματθ.16:24. Ποιος είναι αυτός ο σταυρός; Είναι η σάρκα μας με την ευθραυστότητα και την αδυναμία της. Σηκώστε την, κινηθείτε δια πίστεως, και η δύναμή Του θα γίνει τέλεια σε σας. Είναι πολύ βαρύς ο σταυρός του εαυτού μας και της αμαρτίας μας; Τότε φίλοι μου, σηκώστε το σταυρό σας και προχωρήστε. Εκείνος καταλαβαίνει και στέκεται πίσω σας ώστε να σηκώσει το βαρύ φορτίο!!!

D.W.

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Στο τέλος του βιβλίου της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ο Θεός είχε επιλέξει έναν μικρό, ασήμαντο λαό για να γίνει ένα έθνος διδασκαλίας. Ήθελε να μεγαλώσει ένα λαό που θα γινόταν ζωντανό παράδειγμα της καλοσύνης Του σε όλους τους υπόλοιπους λαούς της γης. Έτσι λοιπόν, και για να αποτελέσουν μάρτυρές Του έφερε αυτό το λαό σε μέρη που ήταν εκτός ελέγχου. Απομόνωσε το λαό Ισραήλ σε μια έρημο, όπου Εκείνος θα ήταν μόνη πηγή της ζωής τους, αφού φρόντιζε για τη κάθε ανάγκη τους.

Ο ίδιος ο λαός Ισραήλ δεν είχε κανένα έλεγχο όσον αφορά στο θέμα της επιβίωσής του σ αυτό το έρημο μέρος. Δεν ήταν σε θέση να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα της τροφής ή του νερού. Μια και δεν υπήρχαν ακόμα πυξίδες ή χάρτες δεν μπορούσαν να ελέγχουν ούτε καν τον προορισμό τους. Πως θα έτρωγαν και έπιναν; Σε ποια κατεύθυνση θα πήγαιναν; Και που θα κατέληγαν;

Ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά γι αυτούς. Θα τους καθοδηγούσε κάθε ημέρα με ένα θαυματουργό σύννεφο, που θα έφεγγε τη νύχτα διασκεδάζοντας το σκοτάδι που τύλιγε την πλάση μπροστά τους. Θα τους έτρεφε με τροφή αγγέλων από τον ουρανό και θα τους προμήθευε νερό από έναν βράχο. Ναι, κάθε ανάγκη τους θα καλυπτόταν από τον Κύριο, και κανένας εχθρός δεν θα μπορούσε να τους νικήσει.

"Εκ του ουρανού σε έκαμε να ακούσης την φωνήν αυτού δια να σε διδάξη..." Δευτερ.4:36. Ο λαός του Θεού θα άκουγε τα λόγια Του να τους καθοδηγούν και, στη συνέχεια, θα κατέθεταν ότι, "Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού...;" δες και 4:32-34.

Τα έθνη που περιτριγύριζαν το λαό Ισραήλ ήταν γεμάτα από "άλλους θεούς", δηλαδή είδωλα που ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ασήμι και χρυσό. Αυτοί οι θεοί ήταν μουγκοί, ανίκανοι να δουν ή να ακούσουν, ανίκανοι να αγαπήσουν, να καθοδηγήσουν ή να προστατεύσουν το λαό που τους λάτρευε. Και όμως κάθε ένα απ αυτά τα έθνη μπορούσε να δει στον Ισραήλ έναν ιδιαίτερο λαό που έβγαλε ο Θεός μέσα από μια τρομερή έρημο. Θα μπορούσαν να δουν ένα Θεό που μιλούσε στο λαό Του, έναν Θεό που αγαπούσε και ένιωθε, που απαντούσε προσευχές και προμήθευε θαύματα. Αυτός ήταν ένας ζωντανός Θεός, που καθοδηγούσε το λαό Του σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.

Ο Θεός σήκωσε ένα λαό που θα εκπαιδευόταν από Κείνων. Έπρεπε να είναι άνθρωποι που θα ζούσαν κάτω από τη δική Του εξουσία, άνθρωποι που θα Τον εμπιστεύονταν απόλυτα, δίνοντάς Του τον πλήρη έλεγχο της κάθε φάσης στη ζωή τους. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν η μαρτυρία Του στον κόσμο.

Τώρα γιατί ο Θεός ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο σ ένα λαό και επέμενε στην πλήρη εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό Του δια βίου; Διότι μόνο Εκείνος ήξερε το δρόμο και μπορούσε να πραγματοποιήσει το αδύνατο που χρειαζόταν προκειμένου να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας...

D.W.

ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

Αφού αναλήφθηκε στον ουρανό ο Ιησούς, ο απόστολος Ιωάννης είδε ένα υπέροχο όραμα της δόξας. Είπε, "Και ναόν δεν είδον εν αυτή, διότι ναός αυτής είναι ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον... και ο λύχνος αυτής είναι το Αρνίον".Αποκ.21:22-23. Με άλλα λόγια, ο μοναδικός ναός στον ουρανό είναι ο ίδιος ο Ιησούς.

Τώρα εφόσον αυτός ο ναός του Θεού βρίσκεται στη δόξα, κάθεται στα δεξιά Του, τότε που κατοικεί ο Κύριος στη γη; Όπως αναρωτιέται ο ίδιος ο Θεός, "Τι είδους σπίτι θα μου χτίσετε; Που είναι ο τόπος της ανάπαυσης για μένα;" Γνωρίζουμε ότι κανένα κτίριο δεν μπορεί να χωρέσει το Θεό. Δε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Ούτε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη. Δε βρίσκεται σε κανέναν από τους μεγαλειώδεις Καθεδρικούς Ναούς της Ευρώπης. Όχι, όπως δήλωσε ο Παύλος στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα, "Ο Θεός όστις έκαμεν τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς".Πράξεις 17:24. Για να το θέσουμε απλά, αν ψάξουμε να βρούμε την κατοικία του Θεού σε κανένα κτίριο, δεν θα το βρούμε ποτέ.

Ο Κύριος έχει βρει την κατοικία Του.Ζει και αναπαύεται στα σώματα της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Ο Παύλος δηλώνει πως ο ναός του Θεού είναι τώρα στα ανθρώπινα σώματα: "Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;".
Α' Κοριν. 3:16.

Από τη στιγμή που θα θέσουμε την πίστη μας στον Ιησού, γινόμαστε ναός, η κατοικία του Θεού. Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στο ανώγειο. Τότε το Άγιο Πνεύμα έπεσε επάνω στους μαθητές, γεμίζοντάς τους. Και διεκδίκησε τα αγιασμένα σώματά τους σαν ναούς του Θεού, όπου ο Πατέρας θα μπορούσε να έρθει και να ζήσει. Το Πνεύμα θα τους βοηθούσε να ταπεινωθούν και να καταστρέψουν τα έργα της αμαρτωλής σάρκας τους. Και θα τους έδινε τη δύναμη να ζήσουν νικηφόρα. Τα σώματά τους έγιναν ναός του Θεού, ένα κατοικητήριο που δεν φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια.

Ο Ιησούς λέει, "Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει".Ιωάν.14:23. Η κατοικία είναι ένας τόπος για να μένει κανείς.


Ο Παύλος λέει, "...δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού".Α' Κοριν.6:20. Με άλλα λόγια ανήκεις στο Θεό και θέλει να γίνεις ο τόπος κατοικίας Του. Τώρα, άνοιξε την καρδιά σου στην αλήθεια και δώσε Του τη δόξα λαμβάνοντάς την...

D.W.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ.

O Dietrich Bonhoeffer, που είναι Γερμανός Θεολόγος, φαντάστηκε τον Χριστιανό, σαν κάποιον που προσπαθεί να περάσει μια θάλασσα από κομμάτια πάγου που επιπλέουν. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να ξεκουραστεί πουθενά όταν προχωράει, παρά μόνο στην πίστη του πως ο Θεός θα τον βοηθήσει να φτάσει εκεί που θέλει. Δεν μπορεί να σταθεί πουθενά για πολύ, αλλιώς θα βουλιάξει. Αφού κάνει ένα βήμα, πρέπει να προσέξει για το επόμενο. Από κάτω του παραμονεύει η άβυσσος και μπροστά του βρίσκεται η αβεβαιότητα-αλλά πάντα πριν απ'αυτόν προπορεύεται ο Κύριος σταθερός και σίγουρος! Δε βλέπει ακόμη στεριά, αλλά είναι εκεί μια υπόσχεση στην καρδιά του. Άρα ο Χριστιανός ταξιδιώτης κεντράρει την προσοχή του στον τελικό στόχο του!

Προτιμώ να σκέφτομαι τη ζωή σαν ένα ταξίδι στην έρημο σαν αυτό του λαού Ισραήλ. Και η μάχη του Βασιλιά Ιωσαφάτ, μαζί με τα παιδιά του Ιούδα, είναι επίσης και δική μας μάχη,Β' Χρον.20. Σίγουρα, είναι έρημος. Ναι, υπάρχουν φίδια, ξεροί νερόλακκοι, κοιλάδες δακρύων, στρατιές εχθρών, καυτή άμμος, ξηρασία, αδιαπέραστα βουνά. Αλλά όταν τα παιδιά του Κυρίου στάθηκαν για να δουν τη σωτηρία Του, έστρωσε τραπέζι σ'αυτή την έρημο έβρεξε μάννα από ψηλά κατέστρεψε στρατιές εχθρών μόνο με τη δύναμή Του έβγαλε νερό από βράχους έβγαλε το δηλητήριο από τα τσιμπήματα φιδιών τους οδήγησε με στήλη φωτιάς και σύννεφο-τους έδωσε γάλα και μέλι και τους έφερε στη Γη της Επαγγελίας με υψηλό και δυνατό χέρι. Και ο Θεός τους προειδοποίησε να λένε σε κάθε καινούρια γενιά: "Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων".Ζαχ.4:6.

Σταμάτα να κοιτάς προς τη λάθος κατεύθυνση για βοήθεια. Μείνε μόνος με τον Ιησού σ ένα μυστικό μέρος. Μίλησέ Του για την αναστάτωσή σου.Πες Του ότι δεν έχεις που αλλού να πας. Πες Του πως εμπιστεύεσαι μόνο Εκείνον για να σε βγάλει στο τέρμα. Θα μπεις στον πειρασμό να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου. Θα θελήσεις να βρεις εσύ τι φταίει. Θα αναρωτηθείς αν ο Θεός εργάζεται καθόλου δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ο Πέτρος τα συνόψισε όλα στο: "...προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις".Ιωάν.6:68.

"Εις εμέ βλέψατε και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γης. Διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος".Ησαϊας 45:22.

"Εγώ δε θέλω επιβλέψει επί Κύριον. Θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου. Ο Θεός μου θέλει μου εισακούσει".Μιχαίας 7:7...

D.W.

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ.

Υποθέστε ότι έρχεστε στον Ιησού την τεσσαρακοστή πρώτη ημέρα, την επόμενη ημέρα που αντιμετώπισε τον πειρασμό στην έρημο. Το πρόσωπό Του λάμπει. Το χαίρεται, δοξάζει Τον Πατέρα, επειδή κέρδισε μια μεγάλη νίκη.

Βλέπετε ο Ιησούς αποπνέει ζωή και σιγουριά.Τώρα είναι έτοιμος ν αντιμετωπίσει τις δυνάμεις της κόλασης. Έτσι φεύγει τολμηρά για τις μεγάλες πόλεις που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κηρύττει το ευαγγέλιο, σίγουρος για το Λόγο του Θεού. Και θεραπεύει τους αρρώστους, γνωρίζοντας ότι ο Πατέρας είναι μαζί Του.

Τώρα, ενώ εξετάζεις τη δική σου ζωή, βλέπεις ακριβώς το αντίθετο. Ακόμα βιώνεις τη δική σου ξερή έρημο. Έχεις δεχτεί και υποφέρει δυνατές επιθέσεις από το Σατανά και η ψυχή σου έχει πέσει. Χωρίς να το θέλεις σκέφτεσαι, "Ο Ιησούς ποτέ δεν πέρασε μέσα από τέτοιες δοκιμασίες σαν τις δικές μου. Ήταν πάνω απ όλα αυτά".

Μπορεί να βλέπεις κάποιον που διακονεί να φαίνεται δυνατός στην πίστη, να ακούγεται τόσο σίγουρος για την παρουσία του Θεού που σκέφτεσαι, "Δεν είχε ποτέ προβλήματα σαν τα δικά μου". Αν μόνο ήξερες! Δεν ήσουνα εκεί να δεις όταν τον κάλεσε ο Θεός να κηρύξει και μετά τον οδήγησε σε μια έρημο για να τον δοκιμάσει. Δεν ήσουνα εκεί να τον δεις όταν είχε ταπεινωθεί όσο δεν παίρνει, πεσμένος από την απελπισία. Και δεν ξέρεις ότι συχνά τα καλύτερα κηρύγματά του έχουν βγει από τις δοκιμασίες της δικής του ζωής.

Ο Παύλος μας προειδοποιεί να μην μετράμε τη δικαιοσύνη μας με βάση αυτήν που νομίζουμε ότι έχουν οι άλλοι: "Διότι δεν τολμώμεν να συναριθμήσωμεν ή να συγκρίνωμεν εαυτούς προς τινάς εκ των συνιστώντων εαυτούς. αλλ'αυτοί καθ'εαυτούς μετρούντες εαυτούς και προς εαυτούς συγκρίνοντες εαυτούς ανοηταίνουσιν".Β' Κοριν.10:12.

Δεν μπορούμε να διαβάσουμε τις καρδιές των άλλων. Ποιος θα μπορούσε να ξέρει την τεσσαρακοστή-πρώτη ημέρα ότι ο Ιησούς είχε μόλις ενσκήψει από ένα μακρόχρονο, φρικτό πειρασμό; Ποιος θα μπορούσε να ξέρει πως η δόξα που έβλεπαν σ Αυτόν προέκυψε από έναν αγώνα χειρότερο από όσο θα μπορούσε να αντέξει κανείς;

Πρέπει να κοιτάζουμε μόνο στον Ιησού. Και πρέπει να βασιζόμαστε μονάχα στη δικαιοσύνη Του, στην αγιοσύνη Του. Έχει δώσει σ όλους μας ίση πρόσβαση σ αυτήν.

Ο Θεός σ αγαπάει στις ώρες της δοκιμασίας. Το δικό Του Πνεύμα σ έχει οδηγήσει στην έρημο. Και όμως ο δικός Του Υιός έχει ήδη περάσει από κει,και γνωρίζει ακριβώς τι περνάς. Επέτρεψέ Του να τελειώσει το χτίσιμο της ολοκληρωτικής εξάρτησης και εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπό Του. Θα βγεις με σιγουριά,και θεϊκή συμπόνοια και δύναμη για να βοηθήσεις άλλους...

D.W.