Λουκ.6:37.Και μη κρίνετε, και δεν θέλετε κριθή· μη καταδικάζετε, και δεν θέλετε καταδικασθή· συγχωρείτε, και θέλετε συγχωρηθή·

Ο χειρούργος μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού δέχτηκε κλήση για μια επείγουσα και δύσκολη επέμβαση. Φόρεσε γρήγορα τη ρόμπα του και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο,όπου στην αίθουσα αναμονής συνάντησε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε.Εκείνος μόλις αντίκρισε το γιατρό του φώναξε με αγωνία:
- Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Είσαι εντελώς ανεύθυνος; Η ζωή του γιου μου κινδυνεύει.
Ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε:
- Συγνώμη, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου.
- Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σου τώρα σ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσες; Αν ο γιος σου πέθαινε τώρα, τι θα έκανες; είπε ο πατέρας οργισμένος.Και ο γιατρός του απάντησε :
- Θα επαναλάμβανα, ότι είπε ο Ιώβ στη Βίβλο:"Από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε· ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε· ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου". Πηγαίνετε τώρα να προσευχηθείτε για το γιο σας κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού.
- Να δίνεις συμβουλές, όταν δεν σε αφορά κάτι, είναι τόσο εύκολο..., μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο κράτησε αρκετές ώρες,κι ύστερα πρώτος ο γιατρός βγήκε και ανακοίνωσε στον πατέρα χαρούμενα:
- Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε, και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
- Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα.
- Μα πως μπορεί να είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου; ρώτησε τη νοσοκόμα ο πατέρας λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
- Ο γιος του σκοτώθηκε χτες σε τροχαίο ατύχημα. Ήταν στην κηδεία του όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση, και τώρα που έσωσε τη ζωή του δικού σας γιου έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στην κηδεία του παιδιού του!!!

Κάποιες φορές στη ζωή μας,απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη για να μην κρίνεις τον συνάνθρωπό σου. Επειδή όμως ποτέ δεν γνωρίζεις πραγματικά τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου ανθρώπου, και τι μπορεί αυτός να περνάει εκείνη τη στιγμή, μη βιάζεσαι ποτέ να τον κρίνεις. 
Η "σιωπή του νου" είναι ο μοναδικός καθρέπτης που αντανακλά την πραγματικότητα της κατάστασης, και η αγάπη το κύριο φίλτρο που πρέπει να χρησιμοποιούμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους...

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας. 
Βεβαιώνεται : Από τον μεγάλο αριθμό των μαρτύρων του γεγονότος. Όλοι γνωρίζουν ότι αρκούν ένας ή δύο μάρτυρες για να βεβαιωθεί στα δικαστήρια η διάπραξη ενός γεγονότος. Όμως οι μάρτυρες εμφανίσεων του Αναστηθέντος Χριστού είναι πάνω από 500. Από την τεράστια μεταστροφή των μαρτύρων της Ανάστασης. Οι μαθητές μετά την Σταύρωση του Χριστού σκορπίστηκαν τρομαγμένοι και απογοητευμένοι. Τον εγκατέλειψαν και χάθηκαν. Και ξαφνικά οι ίδιοι που τον είχαν εγκαταλείψει κηρύττουν την Ανάσταση χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Πώς ξαφνικά έγιναν τόσο γενναίοι και μαρτύρησαν για τον Χριστό; Ο Θωμάς, ένας άπιστος μαθητής, οκτώ μέρες μετά την Ανάσταση δεν πίστευε ακόμη. Έπρεπε να δει τον Χριστό και να αγγίξει τις πληγές του για να πιστέψει. Ο Παύλος φυλάκιζε και καταδίωκε τους Χριστιανούς, δίνοντας την συγκατάθεσή του για την θανάτωση πολλών απ’ αυτούς. Και ξαφνικά αλλάζει άρδην. Μόνο η εμφάνιση του Αναστηθέντος Χριστού θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες μεταστροφές. Από την με αίμα επισφράγιση της μαρτυρίας του γεγονότος από αυτούς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των εμφανίσεων του αναστηθέντος Χριστού. Οι μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού ήταν τόσο βέβαιοι για το γεγονός της Ανάστασης που υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια και θυσίασαν την ζωή τους για να επιβεβαιώσουν αυτό ακριβώς το γεγονός. Πόσοι μάρτυρες στα δικαστήρια θα θυσίαζαν την ζωή τους για να επιβεβαιώσουν το γεγονός που μαρτυρούν; Μάλλον κανένας. Οι απόστολοι, όμως, και οι υπόλοιποι μάρτυρες του γεγονότος της Ανάστασης σφράγισαν την μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κανείς δεν πεθαίνει για ένα ψέμα. Από την αυθεντικότητα της Καινής Διαθήκης, του βιβλίου που μαρτυρεί το γεγονός. Η Καινή Διαθήκη, το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ όλων των εποχών, είναι το εγκυρότερο και αυθεντικότερο κείμενο της Ιστορίας. Η εγκυρότητα των διαφόρων κειμένων κρίνεται από το πλήθος των χειρογράφων αλλά και από την χρονική εγγύτητα μεταξύ της συγγραφής του πρωτοτύπου και της συγγραφής του χρονικά πλησιέστερου αντιγράφου. Η Ιστορία του Θουκυδίδη π.χ. υπάρχει σε εννέα χειρόγραφα που όλα τους χρονολογούνται μετά το 900 μ.Χ., δηλαδή 1300 χρόνια μετά την συγγραφή του πρωτοτύπου. Για την Αγία Γραφή υπάρχουν τουλάχιστον 25.000 χειρόγραφα. Υπάρχουν πολλά χειρόγραφα των 3ου και 4ου αιώνα ενώ αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται ήδη από τον δεύτερο αιώνα και σύμφωνα με νεότερες ανακαλύψεις του καθηγητή Τίντε και από τον πρώτο αιώνα, δηλαδή τον χρόνο συγγραφής του κειμένου. Κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν έχει τέτοια υποστήριξη στην χειρόγραφη παράδοση. Είναι ευκολότερο να αμφισβητήσει κανείς τον Πελοποννησιακό πόλεμο ή την ύπαρξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρά την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά και πλήθος άλλο εσωτερικών και εξωτερικών ( αρχαιολογία, γλωσσολογία … ) μαρτυριών αποδεικνύει την εγκυρότητα της Καινής Διαθήκης. Από την εξέλιξη του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε με τις χειρότερες από ανθρώπινη άποψη προϋποθέσεις. Έναν σταυρωμένο ιδρυτή. Μερικούς Ιουδαίους μαθητές. Και ένα ολόκληρο σύστημα εναντίον του ( Ιουδαϊκό Ιερατείο και Ρωμαϊκή εξουσία ). Αν ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος η ομάδα των μαθητών του θα είχε αργά ή γρήγορα διαλυθεί. Άλλωστε ο Χριστιανισμός είναι μια δύσκολη θρησκεία. Μια θρησκεία που διδάσκει την ηθική καθαρότητα και την αυτοθυσία, μια θρησκεία που απαιτεί το μαρτύριο. Και διώχθηκε όσο καμιά άλλη θρησκεία. Εκατομμύρια μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους γι’ αυτήν την πίστη. Σύμφωνα με την λογική η θρησκεία αυτή θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί. Όμως, συνέβη το αντίθετο. Σήμερα, ο Χριστιανισμός είναι η πρώτη, αριθμητικά, θρησκεία στον κόσμο. Πώς συνέβη αυτό; Γιατί ακολουθούν οι άνθρωποι κάποιον εσταυρωμένο που τους ζητά να σηκώσουν και αυτοί Σταυρό, να κάνουν θυσίες; Διότι Αυτός που τους ζητά τον Σταυρό δεν είναι άνθρωπος αλλά ΘΕΟΣ. Δεν είναι νεκρός αλλά ΖΕΙ. Ο Simon Greenleaf ( Γκρήνλιφ ) υπήρξε ο ιδρυτής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και η μεγαλύτερη νομική αυθεντία των Η.Π.Α.. Η ειδίκευσή του ήταν η μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων. Του ζητήθηκε να εξετάσει το θέμα του Ιησού και της Ανάστασής Tου. Μελέτησε μαρτυρίες, εξέτασε όλα τα στοιχεία, απέρριψε κάθε τι μη επιστημονικά αποδεκτό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, βάσει των αποδεικτικών στοιχείων, η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας. Άπειρα είναι τα παραδείγματα των επιστημόνων που όντες άθεοι ή αγνωστικιστές ξεκίνησαν να ερευνούν την υπόθεση της Ανάστασης του Χριστού με σκοπό να την καταρρίψουν και αντ’ αυτού κατέληξαν να γίνουν πιστοί Χριστιανοί και κήρυκες του ευαγγελίου του. Ο C.S. Lewis, ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους λογοτέχνες, ο Φρανκ Μόρισον ( who mooved the stone ), ο Josh McDowell που αφιέρωσε επτακόσιες εργατοώρες για να αποδείξει ότι η Ανάσταση είναι ένα ψέμα και κατέληξε να κηρύττει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, και πολλοί άλλοι. Τι σημαίνει, όμως, για εμάς η Ανάσταση του Χριστού; Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο προάγγελος της δικής μας Ανάστασης. Όπως αναστήθηκε ο Χριστός, έτσι θα αναστηθούμε και εμείς την Δευτέρα παρουσία. Σημαίνει ότι δεν είμαστε εγκλωβισμένοι στα στενά όρια της φθοράς και της γήινης υπάρξεως. Είμαστε ουρανοδρόμοι. Πορευόμαστε στον ουρανό. Δεν είμαστε ύλη που θα χαθεί αλλά είμαστε πνεύμα με ύλη που θα αναστηθεί άφθαρτη. Και όσο ενωνόμαστε με τον ΑΝΑΣΤΗΘΕΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ τόσο κατακτούμε την αφθαρσία και την αθανασία. Πού είναι θάνατε η δύναμή σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου;...

Πηγή: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

"υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς·" Κολοσσαείς 3:13.

 Ένας πρώην μαθητής αφηγείται μια ιστορία: 
Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο.
Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει στην τάξη,για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας,αλλά να κοιτάμε πως θα απα

λλαγούμε από αυτόν, και έτσι μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα,και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι,αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια.
Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ότι μας είχε ζητήσει, και τότε εκείνος μας λέει:
- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέσετε κάποιον, να... παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου που δεν συγχωρέσατε,και την ημερομηνία,και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές. Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια,παντού. Μ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε.

Να έχουμε δηλαδή επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθώς πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco. Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν,και η μυρωδιά ήταν αφόρητη. Κι αυτό για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε αμέσως να συγχωρούμε.

Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε,πως το να συγχωρέσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Όμως θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί με το να συγχωρέσουμε,απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:
Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου,και το περιεχόμενό της βρωμάει απαίσια;

Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό.

 Κάποιο αγοράκι μπήκε επειγόντως στις πρώτες βοήθειες ενός νοσοκομείου. Ύστερα από επείγουσες εξετάσεις, ο γιατρός κατάληξε στα εξής:
- Θ ανοίξω την καρδιά σου,απευθύνθηκε στο αγοράκι.
Το αγοράκι όμως τον διέκοψε απότομα:
- Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό!
Ο χειρουργός τον κοίταξε περίεργα,και καθώς δεν πίστευε, σούφρωσε τα φρύδια του και του είπε:
- Θα ανοίξω την καρδούλα σου για να διαπιστώσω τις βλάβες που σου προκάλεσε η αρρώστια σου.
- Ναι, αλλά όταν ανοίξετε την καρδιά μου, θα βρείτε το Χριστό!
Ο γιατρός έριξε ένα βλέμμα περίεργο προς τους γονείς του που κάθονταν ήρεμοι πλάι του και συνέχισε:
- Όταν διαπιστώσω τις βλάβες, θα κλείσω την καρδιά και το στήθος σου,και θα αποφασίσω μετά τι θα κάνω.
- Σύμφωνοι, αλλά θα βρείτε το Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Η Αγία Γραφή λέει, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί μέσα. Όλοι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι λένε, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί, μέσα στην καρδιά μας.Εσείς θα τον βρείτε μέσα στη δική μου καρδιά!
Ο καρδιοχειρουργός απηύδησε:
- Θα σου πω τι ακριβώς θα βρω μέσα στην καρδιά σου. Θα βρω ένα φθαρμένο καρδιακό μυ, μια μειωμένη κυκλοφορία αίματος και εξασθενημένα αιμοφόρα αγγεία. Και τότε θα μπορώ, αν ξέρω, αν έχω τη δυνατότητα να σε κάνω καλά.
- Και θα βρείτε επίσης και το Χριστό που βρίσκεται εκεί,του λέει ξανά το αγοράκι!!!
Ο γιατρός βγήκε από την αίθουσα εξετάσεων ενοχλημένος. Το καημένο το παιδί μονολογεί…!
Όπως είχε προβλέψει, προέβη στη χειρουργική επέμβαση… Οι βλάβες τις καρδιάς ήταν σημαντικές, όπως είχε προβλέψει, σύμφωνα με την εικόνα των εξετάσεων. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα…
Όταν τελείωσε το χειρουργείο, κάθισε στο γραφείο του για να καταγράψει στο τετράδιο του χειρουργείου τις σημειώσεις του σχετικά με την επέμβαση: "κατεστραμμένη αορτή, κατεστραμμένη πνευμονική φλέβα, εκτεταμένη μυϊκή εκφύλιση. Καμιά ελπίδα μεταμόσχευσης,καμιά ελπίδα ίασης. Θεραπεία: παυσίπονα και απόλυτη ανάπαυση. Πρόγνωση σταμάτησε: ο θάνατος θα επέλθει μέσα στο χρόνο"…
Άφησε τον Η/Υ και σηκώθηκε… Απευθύνθηκε στο Χριστό του μικρού:
- Γιατί, αναφώνησε, γιατί το έκανες αυτό; Το έστειλες εδώ,το έστειλες μ αυτό το κακό. Το καταδίκασες να πεθάνει μικρό απ αυτό το κακό. Γιατί; Γιατί;
Τότε στο βάθος του είναι του, άκουσε μια φωνή να του απαντά:  
- Αυτό το παιδί δεν είναι προορισμένο να ζήσει μακροπρόθεσμα στο δικό σας ποίμνιο. Αυτό το παιδί ανήκει στο δικό μου ποίμνιο και έτσι θα είναι για πάντα. Εδώ, στο δικό μου ποίμνιο, που δεν υπάρχει κανένας πόνος. Θα ανακουφιστεί τόσο, όσο δε φαντάζεσαι. Κάποια μέρα, οι γονείς του θα το συναντήσουν εδώ και θα γνωρίσουν την ειρήνη. Το ποίμνιό μου θα συνεχίσει να αυξάνεται!
Δάκρυα έτρεχαν στα μάτια του καρδιοχειρουργού. Όμως τα αισθήματά του ενάντια στο Θεό, γεμάτα εγωισμό, αντιδρούσαν μέσα του:
- Έπλασες αυτό το πλάσμα, έπλασες αυτή την καρδιά. Είναι καταδικασμένο να πεθάνει μέσα σε λίγους μήνες… γιατί;
Η φωνή μέσα του απάντησε και πάλι:
- Το παιδί πρέπει να επιστρέψει στο δικό μου ποίμνιο γιατί έχει εκτελέσει το καθήκον του. Δεν έπλασα το παιδί μου στη γη για να το χάσω, αλλά για να ξαναβρεθεί ένα άλλο χαμένο πρόβατο!!
Ο γιατρός κατάλαβε πως αυτό το παιδί δεν ήρθε εκεί τυχαία, ήρθε γι αυτόν… Ο ίδιος είχε λάβει χριστιανική μόρφωση όταν ήταν παιδί… Οι αναμνήσεις χόρευαν μέσα στο νου του. Εξ αιτίας των πολλών επαγγελματικών του επιτυχιών, η ψυχή του είχε γίνει η τελευταία του φροντίδα.
Μπήκε στο θάλαμο του παιδιού,και κάθισε πάνω στο κρεβάτι του, έχοντας απέναντί του τους γονείς του.
Το αγοράκι ξύπνησε και ψέλλισε:
- Ανοίξατε την καρδιά μου;
- Ναι! απάντησε συγκινημένος ο γιατρός.
-Και τι βρήκατε; ρώτησε ο μικρός.
- Βρήκα το Χριστό, απάντησε ο χειρουργός, κλαίγοντας σαν το μικρό παιδί που ήταν ο ίδιος, πριν από πενήντα χρόνια…
Το παιδί και ο γιατρός από τότε,έγιναν οι καλύτεροι φίλοι!!!

Η μόνη λύση να γυρίσουμε πίσω στον Χριστό.

Σ αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε, η κοινωνία μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Εκτός των πολλών και μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που περνάμε, παράλληλα η αμαρτία γιγαντώνεται, όσο πάει και νομιμοποιείται. Διεστραμμένοι άνθρωποι, ψευτομέντιουμ και μάγοι διαφόρων ειδών και εγκληματίες πάσης φύσεως, προβάλλονται ακόμα και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να δώσουν τη γνώμη τους για πολύ λεπτά ζητήματα, όπως η οικογένεια, τα παιδιά, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι ειλικρινείς σχέσεις των ανθρώπων.
Εκεί ακούμε τα πιο απογοητευτικά συμπεράσματα και τους πιο παράλογους σχεδιασμούς για το μέλλον της κοινωνίας μας. Θέλουν να καταργήσουν κάθε τι που είναι σωστό και δοκιμασμένο και να εγκαθιδρύσουν ένα δικό τους σύστημα κατά τις επιθυμίες της σάρκας τους.
Τρανταχτό παράδειγμα, ο γάμος. Κάποτε έριξαν την ιδέα να καταργηθεί ο θεσμός του γάμου και προσπάθησαν να βρουν ένα υποκατάστατο. Πρότειναν πολλές λύσεις, ελεύθερη συμβίωση, συμβολαιογραφική πράξη, ανύπαντρες μητέρες και άλλα τέτοια. Εκείνες που πλήρωσαν περισσότερο από όλους αυτές τις ψεύτικες θεωρίες, είναι οι κοπέλες που πίστεψαν ότι μπορούν να γίνουν μητέρες χωρίς να τελέσουν κανένα γάμο. Έκαναν ένα παιδί, έγιναν μητέρες χωρίς επίσημο πατέρα και προσπάθησαν να κάνουν οικογένεια. Με αποτέλεσμα τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα οποία φροντίζουν για τους πάσχοντες και αναξιοπαθούντες ανθρώπους να μην παραλείπουν στη λίστα τους να βάζουν και τις ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες απεδείχθη ότι είναι απροστάτευτες και οπωσδήποτε αξιολύπητες και φυσικά τα παιδιά τους που μεγαλώνουν ορφανά από πατέρα. Πόσο διαφορετικά τα έφτιαξε ο Θεός τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε το θεσμό του γάμου με απόλυτη αρμονία και γι’ αυτό είναι αναντικατάστατος, όπως είναι και τα μάτια μας και τα αυτιά μας και όλα τα μέλη του σώματός μας.
Αντικαθίσταται το μάτι μας με κανένα ψεύτικο; Το χέρι μας; Το νύχι μας; Τίποτα δε μπορεί να αντικατασταθεί χωρίς καταστροφή και κακό αποτέλεσμα.
Νόμιζαν μερικοί ότι όσο απομακρυνόμαστε από τις διδασκαλίες του Χριστού, από το Ευαγγέλιο που είναι η απόλυτη αλήθεια, τόσο πιο πολύ εκσυγχρονιζόμαστε και θα ζήσουμε καλύτερα και πιο ελεύθερα. Στην πράξη όμως, το αποτέλεσμα μας δείχνει το αντίθετο. Όσο απομακρυνόμαστε από τις εντολές και τους κανόνες του Χριστού, τόσο πιο πολύ εκφυλιζόμαστε και δυστυχούμε.
Χρειαζόμαστε τον Ιησού Χριστό σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε. Ας γυρίσουμε λοιπόν κοντά του.
Τον χρειαζόμαστε όχι μόνο στα σημερινά οικονομικά προβλήματα, αλλά κυρίως για τη σωτηρία της ψυχής μας και τότε θα δούμε το χέρι Του και στην οικογένειά μας και στην πατρίδα μας ακόμα. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, σαν τον «άσωτο υιό», ο οποίος, αφού κατασπατάλησε την περιουσία του πατέρα του «μετά πορνών» και κατάντησε να βόσκει γουρούνια ζητώντας μισθό λίγα ξυλοκέρατα, που και αυτά δεν του τα δίνανε, επέστρεψε στον οίκο του πατέρα του και ζήτησε να γίνει ένας απλός δούλος, για να χορταίνει τουλάχιστον «άρτον».
Βεβαίως δεν τα γράφουμε όλα αυτά για να αλλάξει το καθεστώς των ανθρώπων ή η κοινωνία και οι νόμοι του κράτους που επιτρέπουν τα διαζύγια, τις εκτρώσεις, τις μοιχείες και όλα αυτά τα κακά. Αλλά τα γράφουμε για να γνωρίσουν και να κάνουν το θέλημα του Θεού όσοι θέλουν να ζήσουν μια ευλογημένη ζωή και να φθάσουν κάποια ημέρα στο περιβάλλον του Ουράνιου Πατέρα.
Ο Ιησούς του Ναυή είπε στους Ισραηλίτες: «Εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε ή τον Θεόν ή τον Βάαλ…» και κατέληξε: «…Εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον», Ιησούς του Ναυή 24:15. Δεν με ενδιαφέρει λοιπόν τι θα κάνουν οι άλλοι. Εγώ και η οικογένειά μου έχουμε αποφασίσει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να ακολουθούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού...

Λανθασμένες αντιλήψεις των χριστιανών σχετικά με τον Θεό.

Ο βασικός σκοπός ύπαρξης κάθε ανθρώπου πάνω σ΄αυτήν την γη πρέπει να είναι η προσωπική γνωριμία του με τον Ιησού Χριστού και η πίστη στο πρόσωπό Του, η οποία του εξασφαλίζει από τώρα ζωή αιώνια, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον»(Ιωαν.6:47). Η προσωπική επαφή, λοιπόν, με το πρόσωπο του Χριστού αποτελεί την αρχή μιας σχέσης, όπου ο θνητός άνθρωπος αρχίζει να αποκτά γνώση για το θέλημα του αιώνιου Θεού και για το πώς αυτό θα πραγματοποιηθεί προς δόξαν του Κυρίου στη ζωή του. Γνωρίζοντας κάποιος τον Χριστό, γνωρίζει την αλήθεια και σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ιησού « η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει»(Ιωαν.8:32). Η απόκτηση της γνώσης του Θεού όμως είναι μια δύσκολη και μακροχρόνια διαδικασία, ένα βίωμα ζωής και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Ο απόστολος Παύλος, μάλιστα, τονίζει περισσότερο τη γνώση του Θεού για μας και όχι το αντίστροφο: «τώρα δε, αφού εγνωρίσατε τον Θεόν, μάλλον δε εγνωρίσθητε υπό του Θεού»(Γαλ.4:9) και καταλήγει συμπερασματικά απευθυνόμενος στους Κορινθίους πότε θα αποκτήσουμε την τέλεια γνώση του Θεού:«διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην»(Κορινθ.Α΄13:12). Η προσπάθεια του χριστιανού να προχωρήσει σε αυτήν την γνώση είναι καθημερινή και συνεχής. Αποκτώντας την ,όμως, σταδιακά και εμβαθύνοντας στην ανιδιοτελή αγάπη του Χριστού, συνειδητοποιούμε πόσο λανθασμένες είναι μερικές αντιλήψεις αναγεννημένων ανθρώπων σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού και την χριστιανική εν γένει ζωή. Και αν θεωρείται φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που ζει μακριά από τη χάρη του Θεού και αδιαφορεί εκουσίως για το πρόσωπό Του να εκφράζει -όντας εν αγνοία- διαστρεβλωμένες απόψεις, εξίσου αφύσικο είναι το γεγονός ο πιστός χριστιανός που βρίσκεται μέσα στα οροθέσια της θεικής επίδρασης να ζει με ψευδαισθήσεις επιζήμιες για την ίδια του την ψυχή. Μερικές, λοιπόν, από αυτές τις αντιλήψεις είναι οι εξής: Ο Θεός είναι ο «αστυφύλακας» της ζωής μας, όπου άγρυπνος και βλοσυρός μας επιτηρεί και περιμένει κάποιο σφάλμα ή ολίσθημά μας για να μας τιμωρήσει. Είναι η πλέον λανθασμένη αντίληψη για το πρόσωπο του Θεού, καθώς ο χριστιανός αντιλαμβανόμενος έναν Θεό αυστηρό, εκδικητικό και τιμωρό δεν μπορεί να απολαύσει τις πνευματικές ευλογίες, καθώς κατατρύχεται συνεχώς από φοβίες μήπως αμαρτήσει και έλθει αδυσώπητη η κρίση του Θεού στη ζωή του. Ήδη, από την Παλαιά Διαθήκη, ο Δαβίδ φανερώνει έναν Θεό απόλαυση και χαράς: «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου»(Ψαλμοί 16:11). Η αποφυγή της αμαρτίας είναι πρωτίστως για το δικό μας συμφέρον και η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προειδοποιεί και τελικά μας ευαισθητοποιεί σε τέτοιο σημείο ώστε να αντιληφθούμε ότι σε κάθε παράβασή μας στενοχωρούμε πρώτα απ΄όλα τον Κύριο, και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει πρωτίστως, κάτι που είχε μάθει καλά ο Δαβίδ: «Εις σε, εις σε μόνον ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου έπραξα» (Ψαλμοί 51:4). Εάν εννοήσουμε ότι η πρόθεσή Του είναι να μας προφυλάξει από τις βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας και η ανιδιοτελής αγάπη Του είναι το μοναδικό κίνητρο κάθε πράξης Του, τότε θα γνωρίσουμε ένα Θεό αγάπης και φροντίδας, που όχι μόνο δεν θέλει να στερήσει τίποτα από τα παιδιά Του, αλλά αντίθετα να απολαμβάνουν κάθε στιγμή την παρουσία Του. Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η αμαρτία δεν είναι επιζήμια επειδή την απαγορεύει ο Θεός, αλλά την απαγορεύει επειδή είναι επιζήμια. Δεν ακολουθούμε τον Χριστό επειδή επιλύει όλα τα προβλήματά μας και μας χαρίζει αδιακρίτως ό,τι του ζητήσουμε. Μία πελατειακή σχέση με τον Ιησού Χριστό, όπου ο πιστός ζητάει ο,τιδήποτε και ο Κύριος αμέσως του το δίνει είναι τελείως ρηχή και επιφανειακή και απέχει πάρα πολύ από την σχέση αγάπης που θέλει ο Θεός να οικοδομήσει μαζί μας. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές αντιλαμβανόμαστε τον Θεό ως ένα γραφείο εξυπηρέτησης πελατών όπου όλες οι αιτήσεις μας θα απαντηθούν άμεσα και με τον τρόπο που εμείς θέλουμε - σφάλμα στο οποίο είναι πιθανόν να υποπέσει ο χριστιανός σε κάποια περίοδο της ζωής του. Βέβαια, ο Κύριος είναι αγαθός και πρόθυμος να ακούσει κάθε αίτημα και προσευχή μας: «Κράξον προς εμέ, και θέλω σοι αποκριθή, και σοι δείξει μεγάλα και απόκρυφα, τα οποία δεν γνωρίζεις»(Ιερεμ.33:3), «Και πάντα όσα αν ζητήσετε εν τη προσευχή, έχοντες πίστιν, θέλετε λάβει»(Ματθ.21:22). Εκείνο, όμως, που πρωταρχικά επιθυμεί είναι να αγαπήσουμε Αυτόν και όχι τα δώρα Του, να επιποθήσουμε την παρουσία Του και να Τον υπακούμε όχι για να μας κάνει τα χατήρια, αλλά για να Τον ευχαριστήσουμε. Ο απ. Παύλος αναφέρει ότι η απατηλή καρδιά των ανθρώπων τους οδήγησε ώστε «εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα»(Ρωμ.1:25). Ο Αββακούμ αποτελεί ένα ωραίο παράδειγμα:στην αρχή του βιβλίου του διαβάζουμε λόγια γεμάτα παράπονα και απορία: «Εώς πότε, Κύριε, θέλω κράζει και δεν θέλεις εισακούει; Θέλω βοά προς σε, Αδικία! Και δεν θέλεις σώζει;» καθώς αναρωτιέται γιατί ενώ είναι παιδί του Θεού δεν απαντώνται οι προσευχές του. Η σταδιακή, όμως, γνώση του Θεού και του θελήματός Του τον οδηγεί σε μια εντυπωσιακή μεταστροφή στο τέλος του βιβλίου του,όπου γράφει με επίγνωση το συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να καταλήγει ο ώριμος πιστός: «Αν και η συκή δεν θέλη βλαστήση, μηδέ θέλει είσθαι καρπός εν τοις αμπέλοις ο κόπος της ελαίας θέλει ματαιωθή και οι αγροί δεν θέλωσι δώσει τροφήν εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριο...

Πηγή ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ