Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο.
Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει στην τάξη,για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας,αλλά να κοιτάμε πως θα απα
λλαγούμε από αυτόν, και έτσι μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα,και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι,αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια.
Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ότι μας είχε ζητήσει, και τότε εκείνος μας λέει:
- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέσετε κάποιον, να... παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου που δεν συγχωρέσατε,και την ημερομηνία,και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές. Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια,παντού. Μ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε.
Να έχουμε δηλαδή επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθώς πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco. Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν,και η μυρωδιά ήταν αφόρητη. Κι αυτό για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε αμέσως να συγχωρούμε.
Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε,πως το να συγχωρέσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Όμως θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί με το να συγχωρέσουμε,απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:
Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου,και το περιεχόμενό της βρωμάει απαίσια;
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα,και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι,αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια.
Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ότι μας είχε ζητήσει, και τότε εκείνος μας λέει:
- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέσετε κάποιον, να... παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου που δεν συγχωρέσατε,και την ημερομηνία,και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές. Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια,παντού. Μ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε.
Να έχουμε δηλαδή επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθώς πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco. Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν,και η μυρωδιά ήταν αφόρητη. Κι αυτό για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε αμέσως να συγχωρούμε.
Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε,πως το να συγχωρέσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Όμως θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί με το να συγχωρέσουμε,απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:
Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου,και το περιεχόμενό της βρωμάει απαίσια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.