Κάποτε ένας άνθρωπος πήγε στο δάσος κι έψαχνε να βρει κάποιο πουλί της προκοπής. Τελικά έπιασε ένα μικρό αετό. Το πήρε στο σπίτι του και το έβαλε ανάμεσα στις κότες, στις πάπιες, και στις γαλοπούλες, και παρόλο που ήταν αετόπουλο το τάιζε με το ίδιο φαγητό που τάιζε και τα άλλα πουλιά. Περάσανε πέντε χρόνια, και μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας φυσιοδίφης, και εκεί που περπατούσαν στον κήπο του είπε:
- Αυτό το πουλί δεν είναι κοτόπουλο. Είναι αετός.
- Το ξέρω, απάντησε ο ιδιοκτήτης του αετού, αλλά τον έχω εκπαιδεύσει να συμπεριφέρεται σαν κοτόπουλο, και έτσι δεν είναι πια αετός. Έγινε κοτόπουλο, παρόλο που οι φτερούγες του από τη μια άκρη στην άλλη έχουν μήκος 15 πόδια.
- Όχι, του λέει ο φυσιοδίφης, εξακολουθεί να είναι αετός, έχει την καρδιά ενός αετού, και θα τον κάνω να πετάξει στον ουρανό.
- Είναι κοτόπουλο, και δε θα πετάξει ποτέ, ξαναλέει ο ιδιοκτήτης του.
Συμφώνησαν τότε να κάνουν ένα πείραμα. Ο φυσιοδίφης πήρε τον αετό τον σήκωσε ψηλά, και του είπε επιτατικά:
- Αετέ, είσαι ένας αετός, ανήκεις στον ουρανό κι όχι σ’ αυτή τη γη. Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε.
Ο αετός γύρισε από δω γύρισε από κει, και ύστερα βλέποντας τις κότες που τρώγανε πήδηξε κάτω, και άρχισε να τρώει μαζί τους.
- Δε σου έλεγα πως είναι κοτόπουλο; του είπε πάλι ο ιδιοκτήτης.
- Όχι, επέμενε ο φυσιοδίφης, είναι αετός. Δωσ’ του ακόμα μια ευκαιρία αύριο.
Έτσι την άλλη μέρα ο φυσιοδίφης πήρε τον αετό στη στέγη του σπιτιού και του είπε:
- Αετέ, είσαι ένας αετός. Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε.
Ο αετός όμως βλέποντας τα κοτόπουλα να τρώνε, πήδηξε πάλι κάτω κι άρχισε να τρώει κι αυτός μαζί τους.
Τότε ο ιδιοκτήτης του είπε ξανά:
- Δε σου το είπα πως είναι κοτόπουλο;
-Όχι, επέμενε ο φυσιοδίφης, είναι ένας αετός, κι εξακολουθεί να έχει την καρδιά ενός αετού. Δωσ' του μόνο μια ευκαιρία ακόμα. Αύριο θα τον κάνω να πετάξει.
Την άλλη μέρα ο φυσιοδίφης σηκώθηκε νωρίς, και πήρε τον αετό έξω από την πόλη, μακριά από τα σπίτια, στους πρόποδες ενός ψηλού βουνού. Ο ήλιος που μόλις έβγαινε, έβαφε χρυσαφιά την κορυφή του βουνού, κι έκανε όλα τα βράχια να λάμπουν μέσα σ’ εκείνο το όμορφο πρωινό.
Ο φυσιοδίφης σήκωσε ψηλά τον αετό και του είπε:
- Αετέ, είσαι ένας αετός, ανήκεις στον ουρανό κι όχι σ’ αυτή τη γη. Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε.
Ο αετός κοίταξε γύρω και τρεμούλιαζε, λες κι έμπαινε μέσα του καινούρια ζωή. Δεν πέταξε όμως. Ο φυσιοδίφης τότε τον έκανε να κοιτάξει προς τον ήλιο, και ξαφνικά ο αετός άπλωσε τα φτερά του, και με μια αετίσια κραυγή πέταξε ψηλότερα και ψηλότερα και δεν ξαναγύρισε ποτέ πια.
Έμεινε λοιπόν αετός, παρόλο που θέλησε κάποιος να τον υποτάξει και να τον κάνει να πιστεύει ότι είναι κοτόπουλο!!
Μια αλληγορική ιστορία με βαθιά έννοια, και κάθε νοήμον νους μπορεί να καταλάβει τη κατάσταση που έχει βρεθεί ο άνθρωπος σήμερα. Έχει πεισθεί από το διάβολο, ότι είναι κάτι άλλο απ αυτό που είναι πλασμένος από το Θεό, στερώντας την ελευθερία του. Όμως αγαπητέ/η πλαστήκαμε κατ’ εικόνα Θεού, για να ζούμε και να είμαστε ελεύθεροι μέσα στη δημιουργία, και να τρεφόμαστε με τη πνευματική τροφή που Εκείνος μας προμηθεύει. Ο διάβολος όμως θέλησε να μας κάνει να πιστεύουμε πως είμαστε κοτόπουλα, μας έκλεισε στο κλουβί του, μας ταΐζει τη δική του πνευματική τροφή, και έτσι μας στερεί την ελευθερία μέσα στην οποία είμαστε πλασμένοι. Υπάρχει όμως ελπίδα: "Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον". Ιωάν.3:16. Στρέψε λοιπόν το βλέμμα σου ψηλά στον ουρανό, άπλωσε τα φτερά σου και πέταξε ελεύθερος/η από τα δεσμά της αμαρτίας σου! Μην ευχαριστιέσαι να σε ταΐζουν το φαΐ που δίνουν στα κοτόπουλα.
"Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι". Ιωάννης 8:36...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.