Γαλ.6:8. διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.

Η σπορά της νιότης.

Ήταν παιδί πιστών γονιών, και διάλεξε να κάνει τη ζωή του μακρυά από τον Χριστό, και τα "αγιωτικά" που τον είχαν ζαλίσει από μικρό.
Έκανε λοιπόν τις μικρές του νεανικές επαναστάσεις, πήγε εθελοντής στο στρατό, και μετά κλέφτικε με μια κοπέλα, και την αρραβωνιάστηκε.
Ο πατέρας του όμως του είπε δυο τελευταίες κουβέντες...
- Άκουσε παιδί μου, αυτά που κάνεις τώρα, να ξέρεις πως θα σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Η μητέρα σου κι εγώ προσευχόμαστε για σένα, και είμαστε βέβαιοι στις υποσχέσεις του Θεού, πως κάποια μέρα θα επιστρέψεις στο Χριστό. Τώρα μπορείς να διαλέξεις όποια κοπέλα θέλεις να παντρευτείς, όμως να ξέρεις πως μεθαύριο το σπίτι σου θα είναι διχασμένο, και θα πληρώσεις τις επιλογές σου με πολλά δάκρυα και πόνο.
Το παιδί του όμως προχώρησε εκείνο όπως νόμιζε. Είκοσι χρόνια πέρασαν σε ζωή αμαρτίας πολύ άστατη, χωρίς ούτε την ίδια του την γυναίκα να τιμά. Μετά από καιρό συνήλθε και με ασυγκράτητα δάκρυα ταπεινώθηκε μπροστά στον Θεό, η καρδιά του μετανόησε, και η ζωή του μεταμορφώθηκε.
Αλλά η αμαρτία είχε ήδη σκάψει βαθιά στην οικογένειά του, και είχε γίνει μεγάλη ζημιά. Η γυναίκα και τα παιδιά του που τον είχαν πάντα για το "μαύρο πρόβατο", δεν μπορούσαν να δεχθούν τον Χριστό που τους έφερε στο σπίτι...

Συμπέρασμα...Αν σπέρνουμε στο ψέμα, στην ανυπακοή και γενικότερα στη σάρκα, θα θερίσουμε κάποτε πολύ πόνο, και φθορά. Ιδιαίτερα όσοι γνωρίζουν από μικρά παιδιά την αλήθεια, και τους ακολουθούν οι προσευχές των γονιών τους, θα συναντούν την αγάπη του Θεού να τους καταδιώκει σε κάθε τους βήμα.
Ο Θεός θα συντρίψει, και θα ταπεινώσει τις καρδιές τους. Δεν συμφέρει κανέναν να παίρνει επιπόλαια τη σχέσει του με τον Θεό, και να τραβάει το δρόμο του αδιάφορα.
Είναι προτιμότερο να ταπεινωθούμε εμείς εγκαίρως, πριν αναγκαστεί ο Θεός να το κάνει με πολύ δύσκολο τρόπο για μας. Κι αυτό γιατί μας αγαπάει χωρίς μέτρο, και δεν θέλει να χαθούμε αιώνια...

Αποκ.21:27. Και δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα και ψεύδος, αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.

Για ποιο λόγο θα μπεις στην Βασιλεία του Θεού;
Ένας πιστός χριστιανός μιλούσε σε ένα γείτονά του για τον Χριστό και την σωτηρία που δίνει με το αίμα του σταυρού,αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε για ποιο λόγο είχε ανάγκη αυτή τη σωτηρία.Ο πιστός άνθρωπος τότε του είπε...
- Ας υποθέσουμε ότι φτάνεις μπροστά στο θρόνο του Θεού φεύγοντας απ αυτό τον κόσμο και σε ρωτάει...
- Πες μου ένα λόγο για τον οποίο πρέπει να μπεις στην Βασιλεία Μου,στον παράδεισο.Τι θα του απαντήσεις εσύ;
Και ο συνομιλητής όπως ήταν φυσικό δεν ήξερε τι να απαντήσει!!!

Για ποιο λόγο αλήθεια θα μας βάλει ο Θεός στην Βασιλεία Του;Μήπως γιατί είμαστε καθαροί,δίκαιοι και άγιοι;Ποιος από μας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι από μόνος του; Κι αυτό όχι μπροστά στους ανθρώπους,αλλά μπροστά στην δικαιοσύνη του Θεού.
Μόνο μια απάντηση υπάρχει στο παραπάνω ερώτημα,και είναι δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό,και είναι γραμμένη στον Λόγο Του τον Άγιο.
Μας λέει λοιπόν ότι μόνο όσοι είναι γραμμένοι στο Βιβλίο της Ζωής και του Αρνίου,θα μπουν στην Ουράνια Βασιλεία Του.Πως όμως γράφετε το όνομά σου στο Βιβλίο την Ζωής;
Μόνο με το αίμα του Ιησού Χριστού,που χύθηκε για μας στον σταυρό του Γολγοθά.
Δεν πρόκειται για κάποια τελετή που πρέπει να κάνει κάποιος,ούτε αν ανήκει σε κάποια θρησκεία ή οργάνωση,αλλά πρόκειται για μια προσωπική σχέσει με τον σωτήρα Χριστό,όταν ο μετανοημένος αμαρτωλός γονατίσει μπροστά Του με πίστη λέγοντάς Του ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Γιατί εκείνος πήρε στους ώμους Του της αμαρτίες μας,και μας οδηγεί σε μια καινούρια άγια ζωή μαζί Του,για να μας πάρει μια μέρα κοντά Του στην Άγια Πόλη του ουρανού.Όχι γιατί το αξίζουμε,αλλά γιατί η Χάρη Του και η αγάπη Του μας το δίνει...

Ψαλμοί 116:8.Διότι ελύτρωσας την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων, τους πόδας μου από ολισθήματος.

Στη Γαλλία τον 19ο αιώνα ζούσε μια τυφλή καπέλα,που είχε μάθει να διαβάζει με τα δάκτυλά της ψηλαφώντας.Η μελέτη της Αγίας Γραφής αποτελούσε γι αυτήν μεγάλη παρηγοριά.Κάποτε όμως λόγο μιας χειρωνακτικής δουλειάς που έκανε, άρχισε να χάνει σιγά-σιγά και την ευαισθησία των ακροδακτύλων της, ώσπου ήρθε η μέρα που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε πια ψηλαφώντας να ξεχωρίσει τα γράμματα.
Ήταν πολύ μεγάλη η απογοήτευσή της και άρχισε να κλαίει.
Καθώς έκλαιγε έφερε την Βίβλο στα χείλη της,για να την αποχαιρετίσει με ένα φιλί.
Με έκπληξη τότε διαπίστωσε ότι τα χείλη της ήταν πολύ ποιο ευαίσθητα στην αφή από τα δάκτυλά της,και μπορούσε να διαβάσει έτσι πολύ ποιο καθαρά το κείμενο.Η χαρά της ήταν απερίγραπτη!!!

Ας αφήσουμε αδελφοί/ες μου κάθε θέμα που μας απασχολεί στα πόδια του Κυρίου μας.
Αυτός έχει τη λύση.Θα μας σκουπίσει τα δάκρυα,θα ανακουφίσει την ψυχή μας από το βάρος της,και θα μας χαρίσει θαυμαστές λύσεις και απρόσμενες.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν αγαπάς και να θέλεις τον Λόγο Του,και να μη σου βρει τρόπο να τον έχεις και να τον μελετάς.
Σε όλες τις δυσκολίες μπορεί να μας βοηθήσει να τις ξεπεράσουμε.
Μάθε μας Κύριε να εμπιστευόμαστε την αγάπη και την σοφία Σου σε κάθε τομέα τις ζωής μας...

Κοριν.Β' 10:4. διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων·

Λέγετε ότι ο Ναπολέοντας μετά από μια σημαντική μάχη και νίκη των δυνάμεών του,έκοψε ένα ειδικό μετάλλιο και το έδωσε σε κάθε ένα στρατιώτη που έλαβε μέρος στη μάχη αυτή.Στο μετάλλιο αυτό από τη μια πλευρά αναγραφόταν η ημερομηνία της ένδοξης αυτής μάχης,και από την άλλη πλευρά η φράση..."ήμουν κι εγώ σ εκείνη τη μάχη".Χρόνια αργότερα οι βετεράνοι εκείνοι πολεμιστές επιδείκνυαν με περισσό καμάρι το μετάλλιο με τη φράση αυτή!!!!

Όμως,πολλές μεγάλες μάχες λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα μεταξύ της Βασιλείας του Θεού,και των δυνάμεων του σκότους.Το τέλος όμως είναι προδιαγεγραμμένο,και η νίκη του ουρανού είναι εξασφαλισμένη.Πόση χαρά θα μας γεμίσει κάποια μέρα,όταν θα μπορούμε κι εμείς να πούμε ότι είμαστε εκεί,ότι πολεμήσαμε στη μάχη της πίστης του Χριστού και νικήσαμε !!
Όσο σκληρός κι αν φαίνεται ο πόλεμος,ας μην εγκαταλείψουμε.
Η μάχες διαδραματίζονται σε πολλά επίπεδα.Καθημερινά διλήμματα σχετικά με την συμπεριφορά μας,αν θα πούμε ένα μικρό "ψεματάκι"...Σχετικά με την εμφάνισή μας,αν θα υποχωρήσουμε στο κοσμικό πνεύμα.Σχετικά με την ακεραιότητά μας στην ηθική.Για το αν θα αφιερώσουμε το χρόνο μας στην ευχαρίστησή μας,ή θα τον θυσιάσουμε σε μια ανάγκη που ο Θεός θέλει να τρέξουμε.Για το αν θα έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε ότι γνωρίζουμε και αγαπούμε τον Ιησού Χριστό.Για το αν θα κρατήσουμε την ώρα της προσωπικής μας μελέτης από το Λόγο του Θεού,και την ώρα της προσευχής.Αν θα καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας με τις αρχές της Αγίας Γραφής.κ.τ.λ.
Όλα αυτά είναι μάχες που πρέπει να δίνουμε καθημερινά ενάντια στις δυνάμεις του σκότους,που μόνο με την δύναμη και την χάρη του Κυρίου μας θα κερδίσουμε...

Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον.Ιάκ.1.6

Η ιστορία μιλάει για κάποιον άνθρωπο που πήρε άδεια να ανοίξει μια ταβέρνα σε μια μικρή πόλη.
Τα μέλη της τοπικής εκκλησίας αντέδρασαν γι αυτήν την προοπτική κι έτσι άρχισαν να προσεύχονται στον Θεό να παρέμβει.Λίγες μέρες πριν ανοίξει η ταβέρνα,ένας κεραυνός έπεσε στο κτήριο και το έκαψε εντελώς.Οι άνθρωποι της εκκλησίας έμειναν έκπληκτοι,αλλά και ευχαριστημένοι,μέχρι που πήραν την είδηση πως ο ταβερνιάρης τους έκανε μήνυση. Θεωρούσε υπεύθυνες τις προσευχές τους για το κάψιμο της ταβέρνας του.Στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατηγορία.Ο δικαστής άκουσε προσεκτικά και τις δύο πλευρές,και στο τέλος αποφάνθηκε...
- Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να αποφασίσω,αλλά απ ότι φαίνεται ο ταβερνιάρης πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της προσευχής,ενώ οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν πιστεύουν!!!

Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως οι προσευχές μας δεν τιμούν τον Πατέρα μας.
Ας ελέγξουμε μήπως η πίστη μας δεν αφήνει την δύναμη του Θεού μας να μεγαλουργήσει στη ζωή μας.Ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του,και γενναιόδωρος στις απαντήσεις Του. Όμως εμείς έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να τις αναγνωρίσουμε και να Τον ευχαριστούμε;
Ζητούμε από τον Κύριό μας θαύματα,κι όταν μας τα δίνει δεν είμαστε έτοιμοι να επωμιστούμε την ευθύνη τους; Οραματιζόμαστε εξάπλωση του έργου Του, κι όταν Εκείνος ανοίγει τις πόρτες στην υπηρεσία του ευαγγελίου Του, ζαρώνουμε και οπισθοχωρούμε φοβισμένοι;

Αύξησε Κύριε την πίστη μας σε Σένα,όποιο κι αν είναι το κόστος. Να μην κάνουμε πίσω,να μη λοξεύουμε,και να μην υποχωρούμε.Να μην χαμηλώνουμε την σημαία της χάρης Σου από φόβο,αλλά με θάρρος και με παρρησία να δίνουμε την μαρτυρία μας για Σένα...

Β' Τιμ.3:5...έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής...

Η παρακάτω ιστορία συνέβη τον περασμένο αιώνα,η νοοτροπία όμως που φανερώνει είναι καταπληκτικά επίκαιρη.
Μια κοντέσα έψαχνε δάσκαλο για τον εξάχρονο γιο της.Της συνέστησαν λοιπόν έναν αξιόλογο άνθρωπο,που αργότερα έγινε γνωστός σαν σπουδαίος ποιητής.
Η κοντέσα τον κάλεσε να μιλήσουν,και του λέει...
- Σας παρακαλώ μην κάνατε τον γιο μου λόγιο.Το μόνο που θέλω είναι να έχει κάποια γνώση ξένων γλωσσών,γεωγραφίας,ιστορίας,μαθηματικών και χημείας.
Και το κυριότερο να μην τον μετατρέψετε σε ευλαβή και προσευχόμενο χριστιανό.
- Θα είμαι βέβαια ευχαριστημένη να μάθει της Δέκα Εντολές,το Πάτερ ημών,το Πιστεύω,και να πηγαίνει στην εκκλησία της Κυριακές.Αλλά μέχρι εκεί.
Ο άνθρωπος εκείνος αφού την άκουσε προσεκτικά,της απάντησε...
- Κυρία,αν αυτά είναι όλα κι όλα που ζητάτε,σας προτείνω να πάρετε ένα μπογιατζή για δάσκαλο του παιδιού σας.Έτσι η παιδεία του θα είναι πολύ επιφανειακή,όπως την θέλετε!!! Και κάνοντας υπόκλιση,έφυγε.

Αν δεν θέλουμε να φύγει από την ζωή μας ο Ιησούς Χριστός,μην Του ζητάμε επιφανειακά κουκουλώματα,και εξωτερικά διορθώματα.Δεν θα καταδεχθεί ποτέ να έρθει υπό όρους στην καρδιά μας.Ο Κύριός μας καυτηρίασε έντονα την υποκρισία και προσποιητή ευσέβεια των θρησκευόμενων Φαρισαίων.
Δεν ήρθε για να μας βάλει μια επίστρωση θρησκευτικότητας,ηθικότητας,και εκκλησιαστικής ζωής.Έχυσε το Αίμα Του το Άγιο για να μας καθαρίσει ριζικά,και για να Του ανήκουμε ολοκληρωτικά...

Ο Μεσσίας

Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων. Ιάκ.5.11

Σωτήρια Διέξοδος …Υπομονή....πόσο δύσκολη είσαι, πόσο επώδυνη, μα πάντα η μόνη, η αναγκαστική, η σωτήρια διέξοδος.
Όποιος έχει πονέσει, έχει πληγωθεί, έχει δοκιμαστεί, καταλαβαίνει τι συνεπάγεται αυτή η στάση ζωής. Πόση εγκαρτέρηση κρύβει, πόση ελπίδα, πόση ταπείνωση, πόσα δάκρυα και πόσες προσευχές.
Συχνά στη ζωή αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που ξεφεύγουν τα όριά μας. Άλλοτε δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και άλλοτε βρισκόμαστε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς καμιά δυνατότητα επεμβάσεως ή αλλαγής. 
Το ξάφνιασμα, τον πόνο, την άρνηση, την απογοήτευση διαδέχεται η παραδοχή, η συγκατάβαση και η υπομονή. Η αγιαστική υπομονή, που είναι υπομονή χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς παράπονα. Υπομονή, με την ελπίδα πως ο Θεός που κρατά στα χέρια Του τη ζωή μας, ο Θεός που δεν αφήνει να πέσει μια τρίχα της κεφαλής μας χωρίς να το γνωρίζει, επιτρέπει τη δοκιμασία, για να ωφεληθούμε πνευματικά. 
Να δούμε πιο βαθιά μέσα μας, ν'αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις ζωής, να ωριμάσουμε, να ταπεινωθούμε και να κρεμαστούμε κυριολεκτικά από τον Σταυρό Του, αφού όλα γύρω τα ανθρώπινα μας πονούν και μας πληγώνουν...
Ο Κύριος να μας δίνει Υπομονή, και να μας κάνει άξιους της άμετρης Αγάπης Του...

Λουκ.9:25 Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέσει ή ζημιωθεί;

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πολύ πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος. Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.
- Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση γιε μου; ρώτησε ο πατέρας.
- Πατέρα μου, απάντησε ο γιος, πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;
- Καλώς παιδί μου, παρατήρησε ο βασιλιάς. Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.
- Πατέρα μου απάντησε ο γιος, αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;
Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του. Πάρε αυτό το δοχείο, και θα μεταφέρεις στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.
Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο,ο πατέρας τον ρώτησε:
- Γιε μου τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;
- Δεν πρόσεξα πατέρα τίποτε.
- Τι εννοείς τίποτε; τον ρώτησε ο βασιλιάς. Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους,τόσα ζώα.
- Δεν είδα τίποτε απ όλα αυτά είπε ο γιος. Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα, και έτσι χάσω τη ζωή μου.
- Πολύ σωστή η παρατήρησή σου, είπε ο βασιλιάς. Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.
Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής...

Πίσω από το μπλε του ουρανού.

Κι όμως, άφησες τα ουράνια, ο Θεός του σύμπαντος,
ο κυβερνήτης του παντός,
που ενώπιόν Σου υποκλίνονται τα πάντα,
που κατέβηκες στη γη μας, κι έγινες ένα με μας.
Περπάτησες και συμπορεύθηκες μαζί μας, 
έφαγες και έζησες μαζί μας, πόνεσες για το πλάσμα Σου,
και πέθανες στον σταυρό, μέχρι που νίκησες τον θάνατο για μας,
με την Ανάστασή Σου ! 
Ιησού μου το Μεγαλείο της Αγάπης Σου, 
δεν μπορεί να χωρέσει σε όλο το σύμπαν,
πίσω απ το απέραντο γαλάζιο τ ουρανού.
Κι όμως εμείς Σ αναζητούμε ασταμάτητα,
Σε ψάχνουμε παντού, οι καρδιές μας Σε ποθούν,
όπως Σε πόθησαν οι γυναίκες με τα αρώματα
εκείνο το πρωινό της ανάστασής Σου,
και δεν λογάριασαν κανένα κίνδυνο,
και ήρθαν προς αναζήτησή Σου, και βρήκαν το μνημείο κενό,
και γέμισαν οι καρδιές τους χαρά,
γιατί έγιναν οι πρώτες αγγελιοφόροι της Αναστάσεώς Σου.
Δώσε Κύριε και σε μας αυτόν τον ιερό πόθο να Σ αναζητήσουμε,
και να Σε συναντήσουμε Αναστημένο και Ένδοξο,
και να κατοικήσεις πλέον μες τις καρδιές μας αιώνια...

Πίσω απ το μπλε του ουρανού 
"Πόσο μπλε ξόδεψες Θεέ μου,
για να μην σε βλέπουμε;" 

Οδυσσέας Ελύτης 

Η ιστορία ενός μολυβιού.

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; ή μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα,ωστόσο αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις
είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι
αυτό.
Το παιδί περίεργο κοίταξε το μολύβι, και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα.
Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας
άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
- Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου.
Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό", και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.
- Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω, και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό.
Έτσι μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες, γιατί θα σε κάνουν καλύτερο
άνθρωπο.
- Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα, για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
- Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
- Τέλος η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι.
Έτσι λοιπόν να ξέρεις ότι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη, και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης...

Εφεσ.4:3.σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης.

Η ενότητα των πιστών.
Ένα είδος μυρμηγκιών που ζουν σε περιοχές όπου οι πλημμύρες είναι σύνηθες φαινόμενο, έχουν έναν μοναδικό και διδακτικό τρόπο να σώζονται από αυτές.
Όταν τα νερά σκεπάσουν την μυρμηγκοφωλιά και πλημμυρίσει, τότε τα μυρμήγκια μαζεύονται σαν κουβάρι κολλητά το ένα με το άλλο, σαν μια μάζα σφικτή, και αφού δεθούν στη μια άκρη με ένα γερό στήριγμα, ένα δένδρο για παράδειγμα, αφήνονται να επιπλέουν στα νερά όσο διαρκεί η πλημμύρα.
Έτσι επιβιώνουν.
Ζούμε στους δύσκολους καιρούς του τέλους.
Τώρα παρά ποτέ, είναι ζωτική ανάγκη οι πιστοί του Ιησού Χριστού να είμαστε όχι απλά ενωμένοι, αλλά ΕΝΑ μαζί Του και μεταξύ μας.
Είναι απαραίτητο να συνοικοδομούμαστε στην πίστη μας, να συναυξάνουμε στην χάρη και στη γνώση του Κυρίου μας, να συμπορευόμαστε στο δρόμο των αγίων Του προς την Ουράνια Βασιλεία Του. Ο πονηρός εχθρός των ψυχών μας, θα προσπαθήσει να μας ξεμοναχιάσει με κάθε τρόπο, χρησιμοποιώντας ακόμα και την πρόφαση της υπεράσπισης της αλήθειας. Δεν είναι σοφό να αφήνουμε τον εγωισμό μας να μας παρασύρει.
Ο σύνδεσμος της τελειότητας είναι η αγάπη Κολοσσαείς 3:14. Ας μείνουμε ενωμένοι μαζί με το Χριστό, για να μπορούμε να είμαστε και μεταξύ μας ενωμένοι.
Έτσι θα είμαστε δυνατοί όπως ήταν πάντα οι αληθινοί πιστοί Του, και διατήρησαν το μήνυμα του ευαγγελίου Του μέσα από διωγμούς και σκληρές αντιξοότητες...

Ιωάν. 3:16. Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.

Δεν υπάρχει ίχνος αμφιβολίας ότι μας αγαπάει ο Θεός.
- Πλήρωσε και ξόφλησε το τεράστιο ηθικό χρέος των πολλών αμαρτιών μας με το θάνατο του Ιησού Χριστού, του Γιου Του, στη θέση τη δική μας.
- Μας προσφέρει μια σωτηρία, που μπορείς να την αποκτήσεις εντελώς δωρεάν και χωρίς να το αξίζεις – κατά χάριν! – χωρίς να καταφύγεις στο κοπιαστικό ανηφόρι των προσπαθειών και των καλών έργων, που δεν οδηγεί πουθενά. Το λέει ο Ίδιος στο Λόγο Του: «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, διά να μην καυχηθεί κάποιος» Εφεσίους 2:4-10.
- Αυτή η σωτηρία είναι η αναγεννημένη ζωή, που θα αποκτήσεις από τώρα, από σήμερα, εάν το θελήσεις, ζωή ελεύθερη, ζωή γεμάτη με χαρά, με δύναμη, ζωή αιώνια, πραγματική ζωή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως γι’ αυτήν την όμορφη λυτρωμένη ζωή πλαστήκαμε. Ξεπέσαμε όμως και χανόμαστε, εκφυλιζόμαστε κάθε μέρα εξαιτίας της αμαρτίας μας, της απομάκρυνσής μας από τον Θεό.
Δεν θέλεις να δοκιμάσεις;
Δεν θέλεις να διαβάσεις την Καινή Διαθήκη, να μάθεις όλη την αλήθεια γύρω από το Πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αν το θελήσεις ειλικρινά, εάν το ζητήσεις με πίστη, εάν κάνεις το βήμα αυτό τώρα, σήμερα, θα σωθείς, θα ελευθερωθείς, θα αποκτήσεις την αιώνια ζωή, τον ζωντανό Ιησού Χριστό. Θα γίνει ο Κύριός σου και ο Θεός σου, ο Βασιλιάς σου, θα γίνει ο Σωτήρας σου από την αιώνια απώλεια.
Σ’ αγαπάει, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Στο έδειξε τόσο καθαρά, στο δείχνει κάθε μέρα, αλλά και μέσα από το Λόγο Του στο βεβαιώνει ο Ίδιος: «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιο Του το Μονογενή, για να μην απολεσθεί κάθε ένας που πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» Ιωάννην 3:16.
Δοκίμασε να αγκαλιάσεις με πίστη και ταπείνωση την αγάπη Του, και θα αλλάξει η ζωή σου ολόκληρη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία...

Ψαλμοί 91:15. Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρώνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν.

Ένας πιστός χριστιανός κάποτε βρισκόταν σ ένα πλοίο καταμεσής του Ατλαντικού,όταν παρουσιάστηκε ένα ρήγμα στα ύφαλα του πλοίου.
Το πλήρωμα είπε στους επιβάτες ότι κινδύνευαν να βυθιστούν.Ετοιμάστηκαν οι λέμβοι,και όλοι φόρεσαν τα σωσίβια τους.Αν ξεσπούσε η παραμικρή καταιγίδα το πλοίο θα βυθιζόταν.Μια βαριά ατμόσφαιρα επικρατούσε παντού.
Οι άνθρωποι έτρεμαν από τον φόβο τους,αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν.
Ο πιστός χριστιανός ένιωθε κι αυτός βαριά την καρδιά του,αλλά μάζεψε κάποιους γύρο του,και διάβασαν τον ενενηκοστό πρώτο Ψαλμό.Όταν έφτασαν στο εδάφιο 15,ήταν σαν να έλαμψε ένα φως.Η καρδιά του γέμισε ειρήνη,και έτσι πήγε ήσυχα στο κρεβάτι του να κοιμηθεί !!!
Όταν ξέρεις Ποιον επικαλείσαι ησυχάζεις.
Αυτός που σε ακούει είναι ο Κύριος του Ουρανού και της Γης,ο Κύριος των συνθηκών και των περιστάσεων,ο Κύριος της καταιγίδας και της γαλήνης.
Δεν έχουμε έναν απόμακρο Θεό,αλλά έναν Πατέρα με τρυφερή καρδιά,με φροντίδα και αγάπη για μας,προσωπική και ιδιαίτερη.
Είναι σκυμμένος επάνω μας στον πόνο,στην ανάγκη και στην δύσκολη στιγμή μας.Έχει άπειρους τρόπους να μας ελευθερώνει,να μας γλυτώνει από κινδύνους και από παγίδες.Κρατάει το Σύμπαν στα χέρια Του,και τίποτα δεν είναι δύσκολο σ Αυτόν.
Ο Λόγος Του μας θυμίζει πάντα της υποσχέσεις Του,και αξίζει να είμαστε κοντά Του ώστε να ανατρέχουμε σ Αυτόν σε κάθε περίπτωση.

Δεν υπάρχει καλό μέσα μας, ο άνθρωπος είναι πονηρός Ματθ. 7:11. Όλες οι σκέψεις και οι επιθυμίες της καρδιάς είναι πονηρές Γεν. 6:5.

Αν οι σκέψεις και οι επιθυμίες της καρδιάς μας δεν είναι πονηρές, αυτό συμβαίνει όχι γιατί έχουμε "βελτιώσει" τους εαυτούς μας, αλλά γιατί ο Ιησούς μας έχει σώσει και έχει πάρει κυριαρχία επάνω μας, γιατί Αυτός είναι μέσα μας. Αυτός είναι που σκέφτεται και ενεργεί το αγαθό μέσα μας, Αυτός και όχι εμείς. Εμείς από μόνοι μας το μόνο που μπορούμε να σκεφτόμαστε και να κάνουμε είναι ο πονηρός τρόπος, αλλά Εκείνος μπορεί να ενεργεί μόνο με αγαθό τρόπο. "Ο Χριστός μέσα σας, η ελπίδα της δόξας", λέει ο Παύλος Κολοσ. 1:27.
Ας αγωνιστούμε γι' αυτή τη δόξα, τη δόξα τη δική Του, και όχι τη δική μας. Είμαστε ανίκανοι να κάνουμε το καλό με τη δική μας δύναμη.
Μ' αυτό τον τρόπο φανερώνεται η πραγματική μεταστροφή. Η αληθινή μεταστροφή συνεπάγεται αναγνώριση το ότι..."Ο Χριστός είναι η δικαιοσύνη μας". Εμείς δεν είμαστε δίκαιοι, αλλά Αυτός μέσα μας είναι δίκαιος, Αυτός είναι η δόξα μας.
Με τη δύναμή μας, με τον ζήλο μας και τις προσπάθειές μας δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα γνήσιο:Όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε,δεν μπορούμε να σώσουμε εμείς κανένα,γιατί... "Κανείς δεν μπορεί να έρθει προς Εμένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας ο οποίος με έστειλε" Ιωαν. 6:44.
Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έχει ελκύσει και μας έχει φέρει στον Γιο Του, και ας προσευχηθούμε Εκείνος να ελκύσει κι άλλους. Ας μην φανταζόμαστε ποτέ όμως ότι εμείς με τις προσπάθειες μας και τις προσευχές μας θα μπορέσουμε να μεταστρέψουμε ανθρώπους στον Χριστό...

Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή.

Άλλες σαράντα μέρες και η Νινευή θα καταστραφεί. Ιωνάς 3:4 β
Αν όπως φαίνεται από την παραπάνω αφήγηση του Λόγου του Θεού, ο θερισμός της ασεβούς προς το Θεό ζωής ενός λαού είναι τελικά κρίση του Θεού πάνω του για τιμωρία, αν επίσης υπάρχει περίπτωση αυτό έγκαιρα να αποφευχθεί με ειλικρινή μετάνοια του λαού αυτού για τις αμαρτίες του με αποφασιστική στροφή του προς το Θεό, τότε γιατί αυτό να ίσχυε μόνο τότε και να μην ισχύει σήμερα σε κάθε παρόμοια περίπτωση; Γιατί τότε κι όχι και τώρα;
Γιατί στη Νινευή κι όχι και στην Ελλάδα; Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Για το Θεό η έννοια της αμαρτίας και της δικαιοσύνης δεν αλλάζει. Ο χαρακτήρας και η φύση του Θεού δε μεταβάλλεται ανάλογα με την περίπτωση και την εποχή.
Επομένως αφού ο Θεός δεν αλλάζει και δε μεταβάλλεται, τότε εξαρτάται από μας,αν πρέπει να τηρήσουμε τους όρους της μετάνοιας για τις αμαρτίες μας και της επιστροφής μας στο Χριστό..Ιωνάς 3:9 Τις εξεύρει αν επιστρέψη και μεταμεληθή ο Θεός και επιστρέψη από της οργής του θυμού αυτού και δεν απολεσθώμεν;
«Μετανοείτε (λοιπόν) και πιστεύετε εις το Ευαγγέλιο» Μάρκος 1:15.

Ματθ.25:22. Προσελθών δε και ο λαβών τα δύο τάλαντα είπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς.

Μια αλληγορική ιστορία της Ανατολής λέει ότι ένας έμπορας έφυγε από την πόλη του για μερικά χρόνια,και άφησε από δύο σακιά σιτάρι σε δύο φίλους του,για να του το φυλάξουν.Μετά από χρόνια γύρισε και πάλι,και τα ζήτησε πίσω.Ο πρώτος φίλος του τον οδήγησε σε μια αποθήκη που είχε φυλάξει τα σακιά το σιτάρι,αλλά τώρα είχαν σαπίσει.Ο δεύτερος φίλος του τον οδήγησε έξω στην ύπαιθρο,και του έδειξε πολλά χωράφια σπαρμένα με το σιτάρι του,και τα ώριμα στάχυα να κυματίζουν στον άνεμο.Ο έμπορας ευχαριστημένος είπε στον σοφό φίλο του.
- Είσαι πολύ καλός φίλος.Δώσε μου δύο σακιά απ όλο το σιτάρι,και το υπόλοιπο είναι δικό σου!!!
Αλήθεια πόσα χαρίσματα έχει δώσει στον καθένα μας ο Θεός,που κάποια στιγμή θα τα ζητήσει πίσω;
Όπως ακριβώς στην παραβολή των δούλων με τα τάλαντα,ο πρώτος από τα πέντε έφερε άλλα πέντε,και ο δεύτερος από τα δύο έφερε άλλα δύο.
Ο τρίτος όμως πήρε το ένα τάλαντο και το έκρυψε,για να το επιστρέψει ατόφιο,καχύποπτος και δυσαρεστημένος με το αφεντικό του,και μάλιστα τον χαρακτήρισε "σκληρό".
Αυτόν τον δούλο τον αποκάλεσε ο κύριός του πονηρό και οκνηρό,και φυσικά ο δούλος τα έχασε όλα.
Οι άλλοι δύο πήραν τον έπαινο του κυρίου τους...εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, στα ολίγα στάθηκες πιστός,σε πολλά θα σε καταστήσω".

Εμείς πως διαθέτουμε τα χαρίσματα που μας έχει δώσει ο Θεός;
Μήπως μουχλιάζουν και σαπίζουν επάνω μας;
Μήπως τα χαραμίζουμε δεξιά και αριστερά στον κόσμο και στην αμαρτία,βλέποντας μακρινό απόμακρο και αυστηρό τον Θεό και τρέχουμε να κρύψουμε το τάλαντό μας;
Ή είναι ο αγαπημένος μας Κύριος που θέλουμε με όλη την καρδιά και όλες μας της δυνάμεις να Τον υπηρετήσουμε;

«Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» Μάρκος 2:17.

«Την αμαρτία μου τη φανέρωσα σε σένα και την ανομία μου δεν την έκρυψα... κι Εσύ μου συγχώρησες την αμαρτία μου». Ψαλμοί 32:5

Ένας Γάλλος άρχοντας περιοδεύοντας στη χώρα του επισκέφτηκε και μια φυλακή με αρκετούς κατάδικους. Πήγαινε από κελί σε κελί και ρωτούσε τους κατάδικους γιατί βρίσκονταν εκεί. 
Όλοι τού έλεγαν ότι είναι αθώοι και ότι άδικα τους καταδίκασαν. 
Τελικά έφτασε και σε κάποιον, ο οποίος είπε: «Αν και πολύ θέλω να ελευθερωθώ, εντούτοις ομολογώ ότι είμαι ένοχος. Διέπραξα πολλά εγκλήματα και πράγματι αξίζω να βρίσκομαι εδώ». 
Ο άρχοντας άκουσε με προσοχή τα λόγια του φυλακισμένου και κατόπιν είπε μεγαλόφωνα: «Δυστυχισμένε άνθρωπε! Τι κρίμα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε τόσους αθώους! Δεν πρέπει να τους διαφθείρεις όλους αυτούς. Πρέπει να φύγεις από κοντά τους». 
Ο άρχοντας ήξερε πολύ καλά ότι όλοι ήταν ένοχοι, αλλά εκείνος που το ομολόγησε είχε μετανοήσει, γι’ αυτό και του έδωσε χάρη.
Οι μόνοι που δικαιούνται σωτηρία είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν την ανάγκη χάρης από το Θεό. 
Ο Χριστός είπε: «Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια». Μάρκος 2:17...

«Ορίστε, τώρα είναι ο καιρός που είναι ανοιχτή η πόρτα, ορίστε, τώρα είναι η μέρα που προσφέρεται η σωτηρία» Β' Κορινθ. 6:2

Πόσο πολύ παρεξήγησε το Χριστό ο θρησκευόμενος άνθρωπος! 
Βασικός σκοπός του ερχομού του Χριστού, δεν ήταν να προσφέρει υλικά αγαθά. Δεν ήρθε στον κόσμο να καλύψει τις βιοτικές μας ανάγκες. Αυτά μπορούσε να μας τα χορηγεί και από τον ουρανό. Άλλωστε, η πρώτη ανάγκη μας ήταν και είναι να συμφιλιωθούμε με το Θεό, και να επανασυνδεθούμε μαζί Του. Είναι ανάγκη να σωθεί η αθάνατη ψυχή μας, να πάρουμε μέσα μας τη ζωή του Θεού. Για να μας χορηγηθούν όμως αυτά, τα τόσο βασικά που μας έλειπαν, ήρθε ο Χριστός στον κόσμο. Έπρεπε να πληρωθούν οι αμαρτίες μας, γι’ αυτό έπρεπε να υπάρξει και το θύμα που θα έπαιρνε το φορτίο αυτό. Έπρεπε ν’ αποκτήσουμε έναν εκπρόσωπο - άνθρωπο χωρίς αμαρτία, απέναντι στη δικαιοσύνη του Θεού, και δεν μπορούσε να είναι κανείς άλλος εκτός από τον ενανθρωπήσαντα Γιο του Θεού. Έπρεπε ν’ αποκτήσουμε έναν αρχιερέα - άνθρωπο που παραμένοντας πάντα ζωντανός, θα μας εκπροσωπούσε στα δεξιά του Θεού, κι αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας μας. Όλα αυτά λοιπόν έγιναν, και τώρα είναι δικά σου. 
Εσύ τα δέχτηκες;...

«Ποτάμια ζωντανού νερού θα ξεχυθούν μέσα από εκείνον που πιστεύει σε μένα» Ιωάννης 7:38

Ζούμε σε μια εποχή, που το Πνεύμα του Κυρίου τρέχει και κινείται εντατικά σ’ όλη τη γη, για να βρει ανθρώπους και να τους οδηγήσει στον Σωτήρα Χριστό. Ο δούλος της παραβολής στάλθηκε όχι απλά να καλέσει, αλλά να παρακαλέσει, και εν ανάγκη να σπρώξει κουτσούς, στραβούς, ναυαγισμένους να έρθουν στο δείπνο. Γιατί η πόρτα είναι ακόμα ανοιχτή.  Γιατί υπάρχουν ακόμα θέσεις άδειες στο τραπέζι. Μέσα σ' αυτή την εκστρατεία του Θεού θα την έλεγα, στρατευτήκαμε κι' εμείς. Να υπηρετήσουμε τους σκοπούς Του. Μάλιστα να τρέξουμε εκτελώντας το έργο που μας ανατέθηκε, γιατί η ώρα είναι περασμένη. Είναι λίγα τα περιθώρια, είναι λίγες οι ευκαιρίες ακόμα. Φίλοι μου, που χωρίς να σας ξέρω σας αγαπώ, που χωρίς ποτέ να σας έχω δει ζω τα προβλήματά σας και συμμερίζομαι τα φορτία σας, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. Υπάρχει σωτηρία για την ψυχή σας, που ο Θεός προσφέρει δωρεάν μέσω του Ιησού Χριστού. Υπάρχει Εκείνος που περιμένει χρόνια τώρα έξω από την πόρτα της καρδιάς σας, έτοιμος να μπει μέσα, και να φέρει τη γαλήνη, την ειρήνη, τη χαρά, και την βεβαιότητα της σωτηρίας. 
Τώρα αν ακούς την φωνή Του μην αμελήσεις να Τον δεχτείς με πίστη, και μετάνοια στην καρδιά σου...

Γιατί ο Θεός αφού γνώριζε την πτώση του Aδάμ δεν την εμπόδισε;

Aν ο Θεός την εμπόδιζε, θα επενέβαινε και θα καταργούσε την ελευθερία του ανθρώπου, που ο ίδιος του έδωσε ως χάρισμα. Aν αφαιρούσε την ελευθερία, τότε η διαγωγή, αλλά και η σωτηρία του ανθρώπου, θα ήταν αναγκαστική. O άνθρωπος θα έχανε την προσωπικότητά του, και θα ήταν ένα άβουλο ον. O Θεός προτίμησε να αλλάξει τα σχέδιά του για τον άνθρωπο, παρά να του αφαιρέσει το κυριότερο στοιχείο της προσωπικότητάς του, την ελευθερία.
Eνα δεύτερο στοιχείο, ευεργετικό για τον άνθρωπο, που προστέθηκε από το Θεό, είναι η δικαιοσύνη του απέναντι στη διαβολική κακουργία και το φθόνο. 
O διάβολος πίστευε ότι με την αποπλάνηση του ανθρώπου, θα εμπόδιζε το θείο σχέδιο και θα κατέστρεφε τη θεοείδειά του, ώστε και το Θεό να εκδικηθεί, και στον άνθρωπο να στερήσει της αξίας του. Δεν εμπόδισε ο Θεός λοιπόν το διάβολο να εφαρμόσει την κακουργία του, για να συντριβεί ολοκληρωτικά, με τη μελλοντική πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως από το Θεό, με τη σάρκωσή του. Έτσι ο άνθρωπος, το θεωρούμενο θύμα της διαβολικής κακουργίας, να υψωθεί «υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και κυριότητος και ονόματος ονομαζομένου» Eφεσίους 1:21, και στο παρόν και στην αιωνιότητα δια Ιησού Χριστού. 
Άρα η παρακώλυση της πτώσεως του ανθρώπου από το Θεό, θα του στερούσε την αξία, που τώρα κληρονόμησε με την υποστατική του ένωση με τον ίδιο το Θεό, μέσω της ενανθρωπήσεως...

Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος.Ιωάν.1:1

Ο Κύριος με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ' αιώνος.
Προ του αιώνος με έχρισεν, απ' αρχής, πριν υπάρξη η γη.
Εγεννήθην ότε δεν ήσαν αι άβυσσοι, ότε δεν υπήρχον αι πηγαί αι αναβρύουσαι ύδατα·
Πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ των λόφων, εγώ εγεννήθην·
ενώ δεν είχεν έτι κάμει την γην ούτε πεδιάδας, ούτε κορυφάς χωμάτων της οικουμένης.
Ότε ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί· ότε περιέγραφε καμάραν υπεράνω του προσώπου της αβύσσου·
ότε εστερέονε τον αιθέρα επάνω· ότε ωχύρονε τας πηγάς της αβύσσου·
ότε επέβαλλε τον νόμον αυτού εις την θάλασσαν, να μη παραβώσι τα ύδατα το πρόσταγμα αυτού· ότε διέταττε τα θεμέλια της γής·
τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ' ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού,
ευφραινομένη εν τη οικουμένη της γης αυτού· και η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.
Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, ω τέκνα· διότι μακάριοι οι φυλάττοντες τας οδούς μου. Παροιμίες 8:22-32...