ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ.

Στη σημερινή εποχή του κόσμου που ζούμε, όταν ο σατανάς προσπαθεί μέσα από διάφορους δικούς του, να θαμπώσει την ορατότητα ανδρών και γυναικών ως προς τις υποχρεωτικές απαιτήσεις του νόμου του Θεού, χρειάζονται άνθρωποι πιστοί, που να κάνουν πολλούς να «τρέμουν στην εντολή του Θεού μας.» Χρειάζονται πραγματικοί μεταρρυθμιστές, οι οποίοι να δείξουν στους παραβάτες το μεγάλο Νομοθέτη, και να τους διδάξουν ότι «ο νόμος του Κυρίου είναι άμωμος, επιστρέφει ψυχή». Εσδράς 10:3, και Ψαλ.19:7. Χρειάζονται άνθρωποι δυναμικοί στις Γραφές, άνθρωποι των οποίων κάθε λόγος και πράξη να εξαίρουν τις εντολές του Κυρίου, άνθρωποι που επιζητούν την αύξηση της πίστης. Χρειάζονται πνευματικοί δάσκαλοι, για να εμπνεύσουν τις καρδιές με σεβασμό και αγάπη για την Αγία Γραφή.

Η τόσο πλατιά διαδεδομένη παρανομία που κυριαρχεί σήμερα, μπορεί κατά μεγάλο βαθμό να αποδοθεί στο ότι οι άνθρωποι δε μελετούν τη Γραφή, και δεν υπακούν σ’ αυτή. Επειδή ο λόγος του Θεού παραμερίζεται, απορρίπτεται η δύναμή του να συγκρατεί τα αμαρτωλά πάθη της σαρκικής καρδιάς. Οι άνθρωποι σπέρνουν στη σάρκα, και από τη σάρκα θερίζουν διαφθορά.

Με την παραμέριση της Γραφής επήλθε η απομάκρυνση από το νόμο του Θεού. Η θεωρία ότι οι άνθρωποι είναι απαλλαγμένοι από την υπακοή στις θεϊκές εντολές, έχει εξασθενίσει τη δύναμη της ηθικής υποχρέωσης, και άνοιξε τις θύρες του υδατοφράκτη της αδικίας στον κόσμο. Παρανομία, ακολασία και διαφθορά εισβάλουν σαν ορμητικά νερά κατακλυσμού. Παντού απαντώνται φθόνος, κακοήθεια, υποκρισία, αποξένωση, ανταγωνισμός, έριδες, προδοσία ιερών παρακαταθηκών, σαρκικές επιθυμίες, διαστροφή. Ολόκληρο το σύστημα των θρησκευτικών αρχών και δογμάτων, που έπρεπε να αποτελούν το θεμέλιο και το πλαίσιο της κοινωνικής ζωής, φαίνεται να είναι μια ετοιμόρροπη μάζα, έτοιμη να σωριαστεί σε ερείπια.

Στις τελευταίες ημέρες της ιστορίας αυτής της γης, η φωνή η οποία μίλησε από το Σινά, εξακολουθεί να δηλώνει: "Μη έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα," Έξοδος 20:3. Ο άνθρωπος προέταξε το θέλημα του, εναντίον του θελήματος του Θεού, αλλά τη φωνή της προσταγής δεν μπορεί να τη σιγήσει. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να αποφύγει την υποχρέωση του σε μια ανώτερη δύναμη. Οι θεωρίες και οι εικασίες μπορεί να αφθονούν. Οι άνθρωποι μπορεί να προσπαθήσουν να αντιτάξουν στην αποκάλυψη την επιστήμη, και με αυτό να καταργήσουν το νόμο του Θεού. Η εντολή όμως παρουσιάζεται όσο πάει πιο εμφατική: "Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα Αυτόν θα λατρεύσεις". Ματθ. 4:10.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση που να επιδέχεται αύξηση ή μείωση ο νόμος του Κυρίου. Όπως ήταν, έτσι παραμένει. Ανέκαθεν υπήρξε και πάντοτε θα εξακολουθεί να είναι άγιος, καλός, δίκαιος και αυτοτελής. Δεν είναι δυνατόν να ακυρωθεί ούτε να τροποποιηθεί. Το να «τιμάται» ή να «υποτιμάται» είναι ανθρώπινες κουβέντες.

Ανάμεσα στους νόμους των ανθρώπων και στις εντολές του Κυρίου, θα διεξαχθεί ο τελευταίος μεγάλος αγώνας της διαμάχης μεταξύ της αλήθειας και της πλάνης. Στην αναμέτρηση αυτή εισερχόμαστε τώρα – μια μάχη όχι μεταξύ αντιζήλων εκκλησιών που αγωνίζονται για να επικρατήσουν, αλλά μεταξύ της θρησκείας της Βίβλου, και των θρησκειών των μυθευμάτων και των παραδόσεων.

Οι δυνάμεις που έχουν συνασπιστεί εναντίον της αλήθειας, βρίσκονται τώρα σε ενεργή υπηρεσία. Ο άγιος λόγος του Θεού, ο οποίος έφθασε στα χέρια μας με ένα μεγάλο κόστος βασάνων και αιματοχυσίας ελάχιστα εκτιμάται. Λίγοι είναι εκείνοι που τον αποδέχονται ως κανόνα της ζωής. Η απιστία επικρατεί παίρνοντας ανησυχητικές διαστάσεις, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην εκκλησία. Πολλοί έχουν φθάσει να αρνούνται διδαχές οι οποίες αποτελούν τους στύλους της χριστιανικής πίστης. Τα σημαντικά γεγονότα της δημιουργίας, όπως παρουσιάζονται από εμπνευσμένους συγγραφείς, η πτώση του ανθρώπου, η εξιλαστήρια θυσία του Χριστού, το διηνεκές του νόμου – όλα αυτά στην πραγματικότητα απορρίπτονται από μια μεγάλη μερίδα του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου. Χιλιάδες που περηφανεύονται για τη γνώση τους, θεωρούν ένδειξη αδυναμίας να θέτουν απεριόριστη εμπιστοσύνη στη Βίβλο, και ένδειξη πολυμάθειας να ψέγουν αβάσιμα στη Βίβλο, να εξαϋλώνουν και να παρερμηνεύουν τις πιο σημαντικές αλήθειες της.

Οι Χριστιανοί πρέπει να ετοιμάζονται γι αυτό που σε λίγο θα ξεσπάσει στον κόσμο σαν συντριπτική έκπληξη, και την ετοιμασία τους αυτή οφείλουν να την κάνουν μελετώντας προσεκτικά το λόγο του Θεού, και προσπαθώντας να προσαρμόσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τα διδάγματα του. Το τρομερό θέμα της αιωνιότητας απαιτεί από μας κάτι περισσότερο από μια φανταστική θρησκεία, μια θρησκεία από λόγια ή τύπους, όπου η αλήθεια κρατείται στην εξώτερη αυλή. Ο Θεός καλεί για αναζωπύρωση και μεταρρύθμιση. Τα λόγια της Γραφής και μόνο της Γραφής πρέπει να ακούγονται από τον άμβωνα. Η Γραφή έχει αποστερηθεί τη δύναμή της, και τα αποτελέσματα φαίνονται στο χαμηλωμένο τόνο της πνευματικής ζωής. Σε πολλά σημερινά κηρύγματα δεν υπάρχει η θεϊκή εκείνη εκδήλωση που αφυπνίζει τη συνείδηση και ζωογονεί την ψυχή. Οι ακροατές δεν μπορούν να πουν, "Δεν καιγόταν μέσα μας η καρδιά μας, όταν μας μιλούσε στο δρόμο και μας εξηγούσε τις Γραφές;" Λουκάς 24:32.

Πολλοί είναι εκείνοι που κράζουν στο ζώντα Θεό, λαχταρώντας τη θεϊκή παρουσία. Ας αφεθεί ο λόγος του Θεού να μιλήσει στην καρδιά. Αυτοί που έχουν ακούσει μόνο παραδόσεις και ανθρώπινες θεωρίες και αποφθέγματα, ας ακούσουν τη φωνή Εκείνου, ο οποίος μόνος μπορεί να ανανεώσει την καρδιά για την αιώνια ζωή.

Λαμπρό φως εξέπεμπαν οι πατριάρχες και οι προφήτες. Ένδοξα πράγματα λέχθηκαν για τη Σιών, την Πόλη του Θεού. Έτσι ο Θεός θέλει να λάμψει το φως Του μέσω των παιδιών Του σήμερα. Αν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης έδωσαν μια τέτοια λαμπρή μαρτυρία αφοσίωσης, δε θα έπρεπε αυτοί, επάνω στους οποίους λάμπει το συσσωρευμένο φως τόσων αιώνων, να δώσουν μια σημαντικότερη μαρτυρία για τη δύναμη της αλήθειας;

Η δόξα των προφητειών ρίχνει το φως της στο μονοπάτι μας. Ο τύπος συνάντησε τον αντίτυπο κατά το θάνατο του Υιού του Θεού. Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς εξαγγέλλοντας επάνω από τον ανοικτό τάφο: "Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή." Ιωάννη 11:25. Έστειλε το Πνεύμα Του στον κόσμο για να μας υπενθυμίσει όλα αυτά τα πράγματα. Με το θαύμα της δύναμης έχει διατηρήσει το γραπτό λόγο Του στο διάβα των αιώνων.

Οι Μεταρρυθμιστές, των οποίων η διαμαρτύρηση έχει δώσει την προσωνυμία Διαμαρτυρόμενοι, αισθάνονταν ότι ο Θεός τούς είχε καλέσει να δώσουν στον κόσμο το φως του ευαγγελίου. Και στην προσπάθεια τους να το κάνουν, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τις περιουσίες τους, την ελευθερία τους, ακόμη και αυτή τη ζωή τους. Αντιμετωπίζοντας διωγμό και θάνατο, κήρυξαν το ευαγγέλιο σε μέρη κοντινά και μακρινά. Ο λόγος του Θεού δόθηκε στο λαό, και όλες οι τάξεις – κατώτεροι και ανώτεροι, πλούσιοι και φτωχοί, εγγράμματοι και αγράμματοι – με προθυμία τον διάβαζαν, καθένας για τον εαυτό του. Είμαστε εμείς σε αυτή την τελική σύγκρουση της μεγάλης διαμάχης το ίδιο πιστοί στο καθήκον μας, όπως ήταν οι πρώτοι Μεταρρυθμιστές στο δικό τους;