Οι επιστήμονες λένε, ότι το ανθρώπινο μυαλό αποθηκεύει μέχρι και 60 αναμνήσεις το δευτερόλεπτο, σε μια διάρκεια ζωής 75 χρόνων, χωρίς να κουραστεί σχεδόν καθόλου. Αυτό μας κάνει ένα σύνολο 1.419.120.000.000 αναμνήσεων, κάθε μια από τις οποίες μπορεί ν’ ανακληθεί στη μνήμη, σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Η ανάκληση στη μνήμη, μπορεί να προκληθεί από τη θέα, τον ήχο, ακόμα κι από την οσμή. Έχοντας υπόψη μας τις φοβερές αυτές ικανότητες του μυαλού, θα πρέπει παράλληλα να σκεφτούμε, ότι δεν δημιουργηθήκαμε με κάποιο μηχανισμό φιλτραρίσματος των επώδυνων, δυσάρεστων αναμνήσεων, ώστε ν’ αποθηκεύουμε μόνο τις καλές κι ευχάριστες. Απλά, το μυαλό μας, αποθηκεύει στην τράπεζα αναμνήσεων τόσο τις καλές, όσο και τις κακές αναμνήσεις.
Γνωρίζοντας πάντως ότι ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τον άνθρωπο που δεν Του αρέσει να τον βασανίζει, και ότι είναι τόσο σοφός ώστε δεν θα έκανε λάθη, είμαστε βέβαιοι ότι είχε κάποιο σκοπό γι’ αυτό το πράγμα.
Συχνά οι κακές αναμνήσεις σχετίζονται με το πλήγωμα, τις προσβολές, και τις αδικίες, που μας έχουν κάνει οι άλλοι. Κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει τόσο όσο εκείνος, εκείνη, ή εκείνοι που αγαπάς.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε, και πώς να αντιμετωπίσουμε τέτοιες οδυνηρές αναμνήσεις; Μερικές από τις απαντήσεις μπορεί να είναι: «Προσπάθησε να τις αγνοήσεις», «Μην τις σκέφτεσαι», «Σκέψου καλά πράγματα», «Μίλησε σ’ ένα ψυχολόγο για το πρόβλημά σου», «Κάνε πως δεν υπάρχουν». Το πώς αντιμετωπίζουμε τις αναμνήσεις εξαρτάται σ’ ένα μεγάλο βαθμό από την ιδιοσυγκρασία μας. Οπωσδήποτε όμως, θεωρούμε καλό ν’ αναφέρουμε τρεις μεθόδους παρμένες από το καλύτερο βιβλίο ψυχολογίας, το λόγο του Θεού.
1. Ένα από τα αποτελεσματικότερα φάρμακα θεραπείας των πληγών που προκλήθηκαν από κακές αναμνήσεις, είναι η συγχώρηση. Ένα από τα αιτήματα της προσευχής που δίδαξε ο Χριστός στους μαθητές Του στον Ματθαίο 9:13 είναι: «και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς». Η συγχωρητικότητα κουβαλάει μαζί της την ανακούφιση. Ο θυμός που νιώθεις, το μίσος που αισθάνεσαι, η πικρία που σε βασανίζει, η εκδικητικότητα που σε κατατρώγει και όλα τα άλλα ψυχοφθόρα συναισθήματα εξαφανίζονται. Η συγχώρεση αφαιρεί το κεντρί του πόνου από τη μνήμη. Βέβαια, μπορεί η ανάμνηση να παραμένει εκεί, αλλά παύει να είναι επώδυνη όπως ήταν πριν τη συγχώρεση. Αν δεν μπορείς να συγχωρέσεις κάποιον με τη δική σου δύναμη, ζήτησε τη βοήθεια του Θεού.
2. Ένα άλλο φάρμακο για τη θεραπεία των κακών αναμνήσεων είναι ο χρόνος. Άφησε το χρόνο να εργαστεί για σένα. Στο τρίτο κεφάλαιο του Εκκλησιαστή διαβάζουμε, πως υπάρχει καιρός για το καθετί. Καιρός για θεραπεία, καιρός για γκρέμισμα, καιρός για χτίσιμο, καιρός για κλάμα, καιρός για γέλιο, καιρός για πένθος, καιρός για διασκέδαση. Στην εποχή των μικροκυμάτων που ζούμε, πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν μερικά πράγματα που παίρνουν καιρό.
3. Άφησε τον Ιησού Χριστό να σου εξηγήσει, πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Ίσως μέσα στο νου σου να έχεις δώσει τελείως διαφορετική διάσταση στα γεγονότα που σε πικραίνουν. Προσευχήσου και ζήτησε από το Χριστό, όχι μόνο να σου τα εξηγήσει, αλλά και να σε βοηθήσει να τα ξεπεράσεις.
Την επόμενη φορά που θα παλεύεις με οδυνηρές σου αναμνήσεις, θυμήσου τα τρία αυτά φάρμακα: τη συγχώρεση, το χρόνο, και τον Ιησού Χριστό...
Πηγή: Επιστολή
Τρεις είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσει κάθε άνθρωπος: Από πού ήρθα; Για ποιο λόγο είμαι εδώ και πού πηγαίνω;
Ποτέ δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στην τρίτη ερώτηση, μέχρι να δοθεί απάντηση στο δεύτερο ερώτημα, και ποτέ δεν θα δοθεί απάντηση στο δεύτερο ερώτημα, μέχρι να δοθεί απάντηση στο πρώτο. Το βιβλίο της Γενέσεως μας λέει από πού ήρθαμε, και μας λέει επίσης γιατί είμαστε εδώ. Δημιουργηθήκαμε για να γνωρίσουμε και αγαπήσουμε τον Θεό. Γι΄αυτό και όταν Τον αγαπάμε, βρίσκουμε νόημα και εκπλήρωση, απίστευτη ευχαρίστηση και ολοκλήρωση. Όσο πιο πολύ Τον γνωρίζουμε, τόσο μεγαλύτερη χαρά και ειρήνη έχουμε.
Στο πρώτο εδάφιο της Αγίας Γραφής έχουμε μία διακήρυξη, και όχι ένα επιχείρημα: Εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη.
Ο Θεός είναι η καλύτερη εξήγηση για τη δημιουργία του Σύμπαντος.
Προϋπόθεση 1) Οτιδήποτε ξεκινάει για να υπάρχει, πρέπει να έχει κάποιο σκοπό.
Προϋπόθεση 2) Το Σύμπαν ξεκίνησε να υπάρχει.
Συμπέρασμα: Για να υπάρχει το Σύμπαν, πρέπει να έχει κάποιο σκοπό.
Επιχείρημα 2: Ο Θεός είναι η καλύτερη εξήγηση για ένα Σύμπαν που συντηρεί τη ζωή.
Σκέψου τα παρακάτω παραδείγματα:
1) Εάν η φόρτιση των ηλεκτρονίων και των πρωτονίων δεν ήταν ακριβώς ισόποση - εξισωμένη, τότε τα άτομα του υδρογόνου θα επαναστατούσαν το ένα εναντίων του άλλου, και δε θα υπήρχαν γαλαξίες.
2) Εάν η αναλογία της μάζας των πρωτονίων και νετρονίων από 1836 σε 1 ήταν ελάχιστα διαφορετική, δεν θα υπήρχε χημεία.
Τα δύο αυτά επιχειρήματα μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η αιτία και ο σχεδιαστής δημιουργός του Σύμπαντος, είναι ένα έξυπνο, άυλο, δυνατό, αναλλοίωτο ων το οποίο προϋπήρχε ανεπηρέαστο από το χρόνο (και τη φθορά που αυτός προκαλεί) σε ένα αιώνα καθεστώς πέρα από την αρχή του Σύμπαντος. Αυτό το ων είναι κοντά στη παραδοσιακή Ιουδαϊκό-Χριστιανική αντίληψη περί του Θεού, στην οποία μπορούμε δικαιολογημένα να καταλήξουμε ότι είναι αληθινός και υπάρχει.
Εάν πιστεύουμε πως δημιουργηθήκαμε από το τίποτα, τότε πρέπει να συμπεράνουμε πως ζούμε για το τίποτα, και μία μέρα θα πάμε στο τίποτα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος δημιούργησε τον Θεό; Η Αγία Γραφή δεν επιχειρηματολογεί υπέρ της ύπαρξης του Θεού, το μόνο που αναφέρει είναι πως είναι αυθύπαρκτος, άναρχος, αναλλοίωτος και αιώνιος. Όταν ο Μωυσής ρώτησε το όνομα του Θεού, ο Θεός απάντησε πως είναι ο Ων, είναι δηλαδή αυτός που υπάρχει.
Το σύμπαν έχει ημερομηνία έναρξης.
Το κείμενο λέει, "στην αρχή", αναφερόμενο στην αρχή όλων των δημιουργημάτων. Το γεγονός αυτό μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι η ύλη δεν είναι αιώνια. Υπήρξε μια εποχή που ύλη όπως την ξέρουμε δεν υπήρχε. Το σύμπαν δεν είναι αιώνιο. Υπάρχει μια στιγμή που οι ουρανοί και η γη δεν υπήρχαν. Τα πράγματα που βλέπουμε γύρω μας, τα δέντρα και τα κτίρια και τα αυτοκίνητα που οδηγούμε, τα πράγματα που έχουμε, τα βουνά και τους ωκεανούς, τίποτε από αυτά δεν είναι αιώνια. Μόνο ο Θεός είναι αιώνιος. Οτιδήποτε άλλο είχε μια αρχή. Ακόμα και ο ίδιος ο χρόνος δημιουργήθηκε από τον Θεό.
Αυτός ο κόσμος είναι το σπίτι του Θεού. Έχει αφήσει παντού ενδείξεις για το τι είδους Θεός είναι. Αυτό εγείρει ένα ερώτημα που τα παιδιά θα ήθελα να ρωτήσουν, (και οι ενήλικες κρυφά αναρωτιούνται): Ποιος δημιούργησε τον Θεό; Η απάντηση είναι, κανείς. Ήταν εκεί πριν από την έναρξη. Δεν είχε καμία αρχή. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα. Παραδέχομαι ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό. Ο Θεός πηγαίνει πολύ πέρα από τις ρου της χημείας, ή της βιολογίας, ή την ιστορία, ή τα μαθηματικά, ή η κβαντική μηχανική, ή τις εικασίες της θεωρητικής κοσμολογίας. Κατοικεί στην αιωνιότητα, που σημαίνει κανένα τηλεσκόπιο δεν μπορεί να τον βρει, και δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα υπολογιστή που να μπορεί να τον ορίσει.
Το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το Θεό, από το τίποτα.
Η Γένεση μας λέει ότι ο Θεός δημιούργησε όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας. Δημιούργησε τον ήλιο και τα αστέρια, και το φεγγάρι, και τους πλανήτες. Δημιούργησε τους κομήτες, και τους αστεροειδείς. Δημιούργησε ακόμη και τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι υπάρχουν 400 δισεκατομμύρια άστρα στον γαλαξία Milky Way. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι υπάρχουν περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας με τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια άστρα. Γι΄αυτό και η Αγία Γραφή αναφέρει πως «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.» Ψαλμός 19:1.
Ο Θεός έχει αφήσει τα αποτυπώματά του σε όλο το σύμπαν. Αυτός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη από το τίποτα. Ο τεχνικός όρος είναι εκ του μηδενός. Μίλησε και τα αστέρια γεμίζουν τον ουρανό. Μίλησε και τα πουλιά άρχισαν να πετούν. Μίλησε και το ψάρι άρχισε να κολυμπά. Μίλησε και τα τριαντάφυλλα άρχισαν να ανθίζουν. Μίλησε και το σαλιγκάρι άρχισε να σέρνεται,
Ο Θεός είναι, ο Θεός ενεργεί, ο Θεός δημιουργεί. Αυτός είναι κυρίαρχος. Είναι Παντοδύναμος. Μόνο ο Θεός δημιουργεί. Ο διάβολος δεν δημιουργεί. Εμείς δεν δημιουργούμε τίποτα. Εμείς παίρνουμε το υπάρχον υλικό, και το μετατρέπουμε σε κάτι άλλο. Μόνο ο Θεός δημιουργεί κάτι από το τίποτα. Επειδή αυτός είναι ο Δημιουργός, είναι μεγαλύτερος από τη δημιουργία του. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗΤΕΡΑ ΦΥΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΟΣ. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μου, που είναι μεγαλύτερο από τον Θεό. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που έχω, που να μην μπορεί να το λύσει. Τίποτα που με μπερδεύει, δεν τον μπερδεύει. Τίποτα που με σταματά, δεν τον σταματά. Αν αξίζει να εμπιστευτώ κάποιον, αξίζει να εμπιστευτώ τον Κυρίαρχο Θεό του Σύμπαντος, που στο σταυρό του Γολγοθά έδειξε πόσο μεγάλη αγάπη, στέλνοντας τον Υιό Του για να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας...
Πηγή: http://www.eeenikaias.gr/index.php
Ποιον εμπιστευόμαστε να κρατάει το τιμόνι της ζωής μας; Ποιον βάλαμε στη θέση του οδηγού να μας οδηγήσει με ασφάλεια στον προορισμό μας;
Εκπαιδεύσαμε τον από μηχανής άνθρωπο-θεό, τον αυτόματο πιλότο που εμείς κατασκευάσαμε για να πάμε καλά, αναπαυτικά, πετώντας επί της εγωιστικής φούσκας μας...Πόσες τραγωδίες έχουμε παρακολουθήσει;...όσο πιο πολλές, τόσο πιο πολύ αισθανόμαστε άνθρωποι της πολιτιστικής κουλτούρας, και της θεατρικής παιδείας.
Δεν έχω κάτι με τις αρχαίες τραγωδίες αλλά με τις διαχρονική τραγωδία που βιώνει επί της γης ή επί του αέρα της γης η ανθρώπινη ύπαρξη. Σπαταλάμε τη ζωή μας σε τραγικές παραστάσεις που τις παρακολουθούμε... υποχρεωτικά ανελλιπώς, βιώνοντάς τες ως πρωταγωνιστές, αλλά και ως σκηνοθέτες και σεναριογράφοι. Τραγικοί απενοημένοι αυτόχειρες ένεκεν της ματαιόδοξης αφροσύνης μας, να εκλέγουμε τους εκλεκτούς αυτόματους πιλότους μας...Δεν ευθύνονται οι αυτόματοι ανεγκέφαλοι του συστήματος πλοήγησης της ζωής μας αλλά εμείς! Είπαμε... είμαστε εμείς οι εντολοδότες θεοί! είπαμε δικό μας το αεροπλάνο, δικός μας και ο προορισμός της "ευτυχίας"... και βάλαμε ν' ακούμε, έτσι για να φαντασιαζόμαστε σ'ένα θρησκόληπτο μοιρολόγημα, ένα καθολικά ορθόδοξο δια-μαρτυρικό rythm and bluz να μας συνοδεύει στον non stop τελευταίο χορό μας.
TOO LOW – TERRAIN, Move up...move up, MOVE UP! όταν ακούς και βλέπεις να αναβοσβήνει το σύστημα πληροφόρησης κινδύνου, και σου κραυγάζει προσοχή είσαι τόσο χαμηλά, τόσο χαμηλά στη γη που αγάπησες να ανήκεις...τότε μάλλον έφθασε η στιγμή να ακούσεις, θέλεις δεν θέλεις το...ετοιμάσου να απαντήσεις τον Θεό, όντας ανέτοιμος! Όσο υπάρχει λίγος ελάχιστος χρόνος move up - σήκωσε ψηλά τα μάτια σου - σ Εκείνον που ανασταίνει τους νεκρούς, και δίνει σε όσους Τον Ακούν! μια νέα αναστημένη ζωή ελπίδας και χαράς.
Δεν είναι φρόνιμο το όστρακο να αντιμάχεται τον Ποιητή Του. Είναι η απόλυτη αφροσύνη το όστρακο να αυτοεξωστρακίζεται από τη ζωή, μη θέλοντας τη σωτηρία του, αλλά την απώλειά του.
Ξέρετε οι άνθρωποι ποτέ δεν δέχθηκαν την ήττα τους από τον θάνατο. Θέσπισαν τη δική τους fuga διαφυγής από τον θάνατο, εφευρίσκοντας μια κουλτούρα θρησκευτικής αθανατοποίησης εξ ιδίων αυτών ικανοτήτων! και όχι από τον Έχοντα τα κλειδία του θανάτου, τον μόνο Δυνάμενο χαρίσαι αναστημένη ζωή εκ του τάφου ! Και τούτο συμβαίνει διότι η ανθρωποκεντρικότητα δεν επιθυμεί έξωθεν αυτής έναν Θεό Σωτήρα, αλλά τον εαυτό της ως αυτόκλητο σωτήρα!
Ο απ.Παύλος στην Αθήνα διακήρυξε ότι ο ο Θεός όρισε ημέρα όπου θα κρίνει την οικουμένη εν δικαιοσύνη με ένα άνδρα που ανέστησε από τους νεκρούς...και γι αυτό είναι απαραίτητο, εκ των ων ουκ άνευ, να μετανοήσουμε έκαστος προσωπικά, και να εμπιστευθούμε τη ζωή μας σ' Εκείνον τον Άγνωστο Θεό που Τον αγνοούμε, αν και είναι πλησίον, δεν είναι μακρυά μας ο Θεός...Τους καιρούς της αγνοίας παραβλέπει ο Θεός! Τούτο παραγγέλλει το Ευαγγέλιο του Θεού της συγχώρησης, αλλά θέλει την μετάνοιά μας γιατί δεν μπορεί να παραβλέψει τον ηθελημένο αγνωστικισμό μας, την θανάσιμη αμέλειά μας, την εγωπαθή αφέλειά μας!
Γιατί να χαθείτε! μας παρακαλεί ο Θεός...Βλέπει το τέλος μας και μας παρακαλεί σώθητε πάντα τα έθνη και οι λαοί, κοιτάξτε στο έργο σωτηρίας, συγχώρησης, συμφιλίωσης που Έκαμα για να μη απωλεσθείτε, κοιτάξτε με μετάνοια, αλλάξτε την αυτοκτονική σας πορεία με την παροχή Ψήφου Εμπιστοσύνης, όχι στον άφρονα εαυτό σας, αλλά σε ένα Κυβερνήτη δικό Μου, τον ίδιο τον μονογενή Υιό Μου που σας δίδω υπέρ της ζωής σας, για να σας οδηγήσει με ασφάλεια, με προστασία, με προσωπική αγάπη και φροντίδα από σήμερα και για πάντα μέχρι την αιωνιότητα!
Δεν είναι ένα τραγικό μεμονωμένο, αποσπασματικό εξωφρενικό περιστατικό αυτό που συνέβη στις Άλπεις. Είναι η τραγική εικόνα τέλους ενός κόσμου που επέλεξε ως μοναδικό της ζωής του ταξείδιον, την ματαιότητα των διαλογισμών του, την αυτάρεσκη στα μάτια του εικόνα της πολιτικής και θρησκευτικής του ειδωλοαυταπάτης. Θυσίασε στο βωμό του κοσμοειδώλου του τον εαυτό του, τα παιδιά του, τα πάντα πρόσφερε ως καύσιμο της αερο-πλάνης, της κατασκευασμένης εφήμερης ευτυχίας του...
.jpg)
Άνοιξε την καταραμένη πόρτα της καρδιάς σου...γιατί την σφάλισες, την έκαμες απαραβίαστη για να γλιτώσεις από τους δαίμονές σου...αλλά από τον δικό σου δαίμονα που αλωνίζει μέσα σου...ποιος θα σε γλιτώσει; Όμως ο Χριστός δεν πρόκειται με βία να παραβιάσει καμιά πόρτα αμπαρωμένη, της ασφαλείας μας το οχύρωμα, κανένα προσωπολατρικό του εαυτού μας κιγκλίδωμα, αλλά στέκει έξωθεν και κτυπά την πόρτα της λογικής μας...Αν σταματήσουμε να είμαστε άφρονες πλανώντες και πλανώμενοι-πετώντας με τις αέρα πατέρα lines μας, και έλθουμε εις εαυτόν θεωρώντας με αισχύνη τα μαδημένα μας φτερά ήδη πεταμένα, και μη παραβλέποντας την άπτερη γύμνια της έργο-στασιαστικής μας επάρκειας...ναι ίσως τότε την έσχατη στιγμή πατήσουμε το μπουτόν ανοίγματος της καρδιάς μας, και αφήσουμε τον Χριστό να μπει στο άσυλό μας, για να φέρει σε ισορροπία την πλοήγησή μας, και να αναστρέψει έτσι την φρενίτιδα της κατάπτωσής μας.
Το Κέντρο διεύθυνσης το πηδάλιο, που εμείς κατασκευάσαμε, δεν μας πάει πουθενά ή μάλλον έχει αυτοματοποιηθεί από μας τους ίδιους για προορισμό συντριβής, γιατί το είδωλό μας ο θρησκευτικός καθοδηγητής μας, με συγκυβερνήτη τον πολιτικό καθοδηγητή μας, είναι ρυθμισμένοι συστημικά μηχανικοποιημένοι προς εαυτοκαταστροφή και εαυτοχειρία.
Η αφειδώς παρεχόμενη αθωοποίηση των αφρόνων, είναι γέννημα και θρέμμα του άφρωνος - αθέου νομικισμού μας. Όταν δουλεύει το μυαλό μας ανάποδα και ασύνετα, δεν είμαστε παράφρονες, αλλά άφρονες. Όταν έχουμε γυρίσει ανάποδα το αεροπλάνο και βλέπουμε τη γη στη θέση του ουρανού, ας μη νομίζουμε ότι κάνουμε αεροεπιδείξεις και αεροκαυχήσεις, αλλά αερο-καταρίψεις. Όσο πιο ψηλά πάει η αυταπάτη μας, τόσο πιο μεγάλη είναι η πτώση και το σύντριμμα της πλανεμένης μας κατασκευής.
Μάθαμε να ακούμε τον εαυτό μας. Η αφήγησή μας ξεκινάει, πάντα από ποιό πατέρα έχουμε...Αν μας γέννησε το πλανεμένο μυαλό του συστήματος θρησκευτικής και πολιτικής πειρατείας, που εμείς γαλουχήσαμε και εκπαιδεύσαμε, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα σωτηρίας...Ο πλανών την οικουμένη όλη ο διάβολος, ο θεός του κόσμου τούτου, έχει πολύ θυμό γιατί έχει ριφθεί στη γη, και θύει και απολύει ακορέστως, και εμείς τρομάζουμε και συγκλονιζόμαστε από τις τραγικότητες που συμβαίνουν, αλλά μέχρι εκεί. Καθόμαστε στην αναπαυτική πολυθρόνα μας και βλέπουμε το διαδραματιζόμενο θρίλερ ως οσκαρικό προιόν έβδομης τέχνης, παραχθέν για την ανάπτυξη της απαραιτήτου αδρεναλίνης, ως μιας κάποιας ένδειξης μορφής ζωής που μοιραίως επιλέξαμε για να αισθανόμαστε ως ζώντες!
Δεν είναι καλό να απατώμεθα από τους αυτόκλητους σωτήρες της πολιτικής και θρησκευτικής αεροκουλτούρας που βάλαμε στη θέση πλοήγησης της ζωής μας. Δεν υπάρχει τρίτη εναλλακτική... ή θα έχουμε αυτόχειρες άφρονες να μας καθοδηγούν στην απώλεια, ή θα επιστρέψουμε στον μόνο Σωτήρα του κόσμου, τον αναστάντα Ιησού Χριστό, να πάρει Αυτός το πηδάλιο κυβέρνησης της ζωής μας...
Του Φιλήμονα Σωτηρόπουλου
Γιατί ένας σεισμός αφήνει άθικτο ένα σπίτι και ισοπεδώνει κάποιο άλλο; Γιατί κάποιος πεθαίνει από καρκίνο και ο άλλος κάνει μία απλή εγχείριση και γίνεται καλά;
Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, ο Παύλος όμως αναφέρει: "Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού· διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε, Ρωμαίους 8:28-30.
Ο Θεός αυτή τη στιγμή κάνει 10.000 διαφορετικά πράγματα. Εμείς όμως μπορεί να αντιληφθούμε 3-4 πράγματα, από όσα ο Θεός κάνει στην ζωή μας. Ο ΘΕΟΣ ΚΑΝΕΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΖΗΤΟΥΜΕ Η ΝΟΟΥΜΕ Φιλιππησίους 3:20.
Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, και αυτά που βλέπουμε είναι σαν μέσα από μία κλειδαρότρυπα. Επίσης δεν καταλαβαίνουμε πολλά πράγματα, που συμβαίνουν σε εμάς. Δεν καταλαβαίνουμε από τι ο Θεός μας έχει προστατεύσει. Αν δεν ευχαριστούμε τον Θεό για ότι μας έχει δώσει, ας Τον ευχαριστούμε τουλάχιστον για όσα έχουμε αποφύγει. Μερικές καταστάσεις θα κλονίσουν την πίστη μας. Εάν επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε πλήρως γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει, θα απογοητευτούμε. Εάν επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την αγάπη, την αγαθοσύνη και την σοφία του Θεού βασιζόμενοι στο τι μας συμβαίνει, τότε θα καταλήξουμε πως ο Θεός δεν μας αγαπάει. Στον Εκκλησιαστή 3:11 διαβάζουμε ότι: «Ο Θεός έχει ορίσει τον κατάλληλο καιρό που κάνει το καθετί. Και μέσα στον άνθρωπο έβαλε την αίσθηση της αιωνιότητας. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να καταλάβει το έργο που κάνει ο Θεός από το απώτερο παρελθόν ως το απώτερο μέλλον, παρά μόνο αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Επειδή δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται ότι γίνεται, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει σκοπός σε όσα ο Θεός πράττει. Δεν πιστεύουμε στην τύχη. Τα πάντα έχουν έναν αγαθό σκοπό!
Προτού ένας αγαλματοποιός λαξέψει ένα μάρμαρο, δεν μπορούμε να δούμε τι πρόκειται να δημιουργήσει. Όταν όμως αρχίσει να σφυρηλατεί με το σφυρί, το καλέμι και το σκαρπέλο, τότε βλέπουμε σιγά σιγά να διαμορφώνεται κάτι όμορφο. Πολλές φορές, ο Κύριος παίρνει το δικό του πνευματικό σφυρί, ώστε να μας σμιλέψει στο πρόσωπο και τον χαρακτήρα του Χριστού. Όταν τελειώσει θα ήμαστε πιο όμορφοι, επειδή θα έχουμε μοιάσει πιο πολύ στον Χριστό.
Οι πιο όμορφοι Χριστιανοί, δεν είναι οι νέοι, οι πλούσιοι, οι μορφωμένοι, οι επιτυχημένοι και απόλυτα υγιείς. Οι μεγαλύτεροι ήρωες της πίστης στην Αγία Γραφή, αλλά και οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι ήρωες της πίστης, είναι αυτοί που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, και εφάρμοσαν τις δύο μεγαλύτερες εντολές που ο Θεός μας έχει δώσει. Αγάπησαν δηλαδή τον Θεό και τον πλησίον τους ως σ εαυτόν και τον Χρυσό Κανόνα. Αυτοί οι Χριστιανοί δόξασαν τον Θεό, ακόμη και μέσα στα προβλήματα, παρουσίασαν και ανέδειξαν την μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά του Χριστού, και έλκυσαν όσους δεν αγαπούν τον Θεό, στη Θεία αγάπη και πρόνοια.
Ο ΘΕΟΣ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΑΡΑ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Μην με παρεξηγήσετε, δεν ισχυρίζομαι πως ο Θεός δεν δοξάζεται όταν μας απομακρύνει τα προβλήματα. Αλλά νομίζω πως εάν θέλουμε να ήμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι πολύ πιο δύσκολο να δοξάζουμε τον Θεό όταν λέει όχι ή περίμενε, παρά όταν λέει ναι.
Επειδή όμως είναι πιο δύσκολο να δοξάζεις τον Θεό εν μέσω των προβλημάτων, για αυτό και είναι μεγαλύτερος ο αντίκτυπος της εμπιστοσύνης, αγάπης, αφοσίωσης, υπομονής, πίστης και των καλών έργων του πιστού εν μέσω της δύσκολης περίστασης.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ ΣΤΟ ΑΓΑΘΟ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. Για αυτό και υπάρχει ελπίδα σε κάθε δύσκολη περίσταση. Ο σκοπός του Θεού είναι να χρησιμοποιήσει κάθε περίσταση, ώστε να μορφώσει τον χαρακτήρα του Χριστού στην ζωή μας.
