Πλανήτης ΓΗ..! Ώρα Μηδέν.

«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί. Καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Β' Πέτρου 3:10.
Αυτή είναι μία από τις δεκάδες προφητείες της Αγίας Γραφής που μας προλέγουν την πορεία του πλανήτη μας. Άραγε θα πρέπει να τις πάρουμε στα σοβαρά; Μάλλον ΝΑΙ!

Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να απλουστεύσει τη δύσκολη πλέον ζωή του, και να την κάνει πιο άνετη – ντύνοντάς την με την ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» – το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στον όμορφο αυτόν γαλαζοπράσινο πλανήτη, και ανέτρεψε τις ισορροπίες της φύσης με τις ανόητες εφευρέσεις του. Τώρα ο κώδων του κινδύνου κρούει ασταμάτητα, όμως δυστυχώς, είναι… αργά. Η Γη μας πεθαίνει!!!

Την υπνηλία μας ή αν θέλετε την εθελοτύφλωσή μας, ήλθε να την αφυπνίσει η φωνή της επιστήμης και να μας διδάξει ότι η ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» (που η ίδια εφεύρε), μας οδηγεί στην καταστροφή.

1575 επιστήμονες απ' όλο τον κόσμο, σε μια τετρασέλιδη μελέτη τους, επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το φυσικό κόσμο. Ο Τζορτζ Τσάρπακ, Αμερικανός φυσικός και κάτοχος βραβείου Νόμπελ, προλογίζοντας τη μελέτη αυτή, είπε με λύπη ότι: «Η Γη είναι ξεπερασμένη πια!». Κύριες πηγές μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι οι βιομηχανοποιημένες χώρες. Ραγδαία εξελίσσονται, η καταστροφή των Ωκεανών, οι ζημιές στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η καταστροφή των δασών, καθώς και η εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών. Και η μελέτη αυτή καταλήγει έτσι τραγικά: «Μας απομένουν μία ή λίγες ακόμα δεκαετίες πριν χαθεί η ευκαιρία να εξαφανιστούν όλες οι απειλές που σήμερα αντιμετωπίζουμε, και πριν χάσουμε κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουμε την ανθρωπότητα».

Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος κάνει ότι είναι δυνατό για να γίνει ο Πλανήτης Γη… ακατοίκητος!!!
Ο Τσαρλς Μπέρλιτς έγραψε: «Ένας από τους άμεσους κινδύνους που θεωρούνται ικανοί να καταστρέψουν τον πολιτισμό μας, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, είναι η καταστροφή του όζοντος της ατμόσφαιρας».

Πράγματι, η ανακάλυψη το 1987, ότι το 95% του όζοντος έλειπε από την ατμόσφαιρα της Ανταρκτικής μας τρόμαξε (;). Η ακατανόητη αλλαγή του καιρού μας προβληματίζει. Στα δελτία καιρού, οι εκφωνητές πρόσθεσαν λέξεις όπως: «απίστευτο, εκτός εποχής, θεομηνία, ασυνήθιστο, απρόβλεπτο, Βιβλική καταστροφή, έσπασε ρεκόρ κ.α». Λέτε να αργήσει η φύση να ξεσπάσει όλη την οργή της πάνω μας; Όχι, γιατί: «Ότι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει».

Εκτός από την ατμοσφαιρική μόλυνση έχουμε και έναν άλλο εφιάλτη πάνω στο κεφάλια μας. Είναι ο φόβος του πυρηνικού ολέθρου. Η δήλωση του επιστήμονα Λίνους Πάουλινγκ είναι κατηγορηματική: «Το οπλοστάσιο της Γης σήμερα, κατέχει τέτοια δύναμη, ώστε να μπορεί να καταστρέψει τη γη 160 φορές»!

Σε μια ανάλυση μελετών και επεξεργασίας στοιχείων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών δηλώνει απερίφραστα: «Επόμενη μέρα δεν θα υπάρξει σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος. Εκατό τόνοι πυρηνικής ενέργειας είναι αρκετοί, για να καταστρέψουν κάθε είδος ζωής στον Πλανήτη μας. Και η ποσότητα αυτή μπορεί να μεταφερθεί από οποιοδήποτε σήμερα πυρηνικό υποβρύχιο». Και οι φωνές συνεχίζονται! Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είπε ότι: «Η επιστήμη δεν μπορεί σήμερα να προσφέρει κανένα τρόπο αληθινής προστασίας ενάντια στα θανατηφόρα όπλα, τα οποία μπορούν στην εποχή μας να καταστρέψουν οριστικά τον πολιτισμό μας».

Δυστυχώς το «χάσαμε το παιγνίδι». Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια μας. Η διεφθαρμένη καρδιά του ανθρώπου και το αχόρταγο πορτοφόλι του, κατάντησε τον Πλανήτη μας έναν φτωχό και κουρελή συγγενή μέσα σ’ αυτό το αχανές σύμπαν. Έβαλε δυστυχώς ο άνθρωπος το χέρι του στη δημιουργία του Θεού. Ο ομορφότερος Πλανήτης Γη, φιλοξενεί αιώνες τώρα τη ζωή. Το ζωικό του βασίλειο είναι υπερθέαμα άξιο θαυμασμού με εξουσιαστή του τον άνθρωπο, που δυστυχώς αντί να κάνει χρήση της εξουσίας του αυτής, έκανε κατάχρηση. Και τώρα: «η ανθρώπινη επέμβαση στη φύση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη της Γης …. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ».

Θα μπορούσε όμως ο… «παντοδύναμος» άνθρωπος να άφηνε, έστω και το διάστημα, παρθένο; Θέλει κι αυτό να το κατακτήσει, να το εξουσιάσει. Θέλει καθώς λένε, να οικοδομήσει σ’ άλλους πλανήτες, για να μπορεί να γλυτώσει από την επερχόμενη καταστροφή. Όμως λογαριάζει «χωρίς τον ξενοδόχο». Η φωνή του Θεού τον προειδοποιεί γι αυτό: «Εάν μετεωρισθείς ως αετός, και εάν θέσεις την φωλεάν σου αναμέσων των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει ο Κύριος». (Παλαιά Διαθήκη προφήτης Αβδιού, εδάφιο 4).

Σήμερα σε τροχιά γύρω από τον Πλανήτη Γη, υπάρχουν 5000 περίπου αντικείμενα που αρκετά φέρουν πυρηνική ενέργεια. Μερικά πέσανε στη γη, και με αρκετό αγώνα κρατήθηκαν μυστικές οι πιθανές συνέπειες. «Το Σκάιλαντ, ο Αμερικανός διαστημικός σταθμός … ΕΠΕΣΕ στη Γη το 1979 με έκρηξη που σκόρπισε τα συντρίμμια του σε ακτίνα 6500 χιλιομέτρων. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Ρωσικό «Κόσμος 954» που έπεσε ζωσμένο στις φλόγες το 1978 σε αραιοκατοικημένη περιοχή του Β. Καναδά. Αυτή τη φορά όμως το μυστικό διέρρευσε, το «Κόσμος 954» ήταν ένας ιπτάμενος πυρηνικός αντιδραστήρας και κουβαλούσε 50 κιλά ραδιενεργό ουράνιο». 

Τελικά ναι, είναι αλήθεια. Η Γη μας πεθαίνει. Σε τρομάζουν αυτά τα λόγια; Αν ναι, τότε πάρε μέτρα ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ δήλωσε: «Σε μια ενδεχόμενη πυρηνική σύγκρουση όλοι θα χαθούμε, και δεν θα υπάρξει μια νέα κιβωτός του Νώε για να μας σώσει».

ΛΑΘΟΣ!
Η Κιβωτός υπάρχει, και η Σωτηρία είναι μόνο μέσα σ’ αυτήν. Είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ που για σένα προσωπικά θυσιάστηκε για να μπορείς κι εσύ να έχεις, αν το θέλεις, δωρεάν τη Σωτηρία. Άσε τη Γη να καταστραφεί, αφού ο Θεός λέει ότι θα γίνει αυτό. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Σώσε όμως τον εαυτό σου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο Χριστός θα έρθει για να πάρει μαζί Του τους λυτρωμένους πιστούς. (Α' Θεσσαλονικείς 4:15-18). Εσύ θα είσαι μαζί; Μάθε τον τρόπο της Σωτηρίας από τον Λόγο του Θεού, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Οι προειδοποιήσεις Του είναι τόσο καταπληκτικές που αφήνει άναυδο κάθε μελετητή. Άξια αναφοράς είναι και αυτή η προφητεία για τη συνέχεια: «Αυτή θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς …. η σαρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εν ταις οπαίς αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». Ζαχαρίας 14:12

Στα λόγια αυτά μπορείς να δώσεις εξήγηση μόνο με τη γνώση που έχουμε σήμερα για τη χρήση των Βιολογικών όπλων. Η σάρκα στην κυριολεξία αλλοιώνει, «Αγρυπνείτε λοιπόν προσευχόμενοι πάντοτε για να καταξιωθείτε να αποφύγετε όλα αυτά που πρόκειται να γίνουν». Λουκάς 21:36...

Πηγή:  Sporeas.gr

Εν Αρχή… το Φως!

Αλήθεια η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Να, λοιπόν, μια φιλοσοφική απορία που πολλές φορές μας κάνει να χαμογελάμε αφηρημένα. Ασφαλώς η απάντηση είναι ότι η κότα έγινε πρώτη, και σαν ζωντανός οργανισμός πλέον, έκανε το αυγό και από το αυγό έγινε το κοτόπουλο, κ.ο.κ. Τέτοιες φιλοσοφικές ερωτήσεις ίσως να μην τις δίνουμε και μεγάλη σημασία, όμως όταν πρόκειται για σοβαρές, δεν πρέπει να μένουμε αδρανείς.

Μια σοβαρή λοιπόν ερώτηση είναι ποιο τάχα να έγινε πρώτο, το φως ή ο ήλιος; Στο άρθρο αυτό θα δούμε κάποιες απόψεις για τη δημιουργία που μας αφηγείται η Βίβλος, καθώς και την επιστημονική και φιλοσοφική τοποθέτηση, που κάποιες φορές γίνεται χλευασμός και δεν ενημερώνει παρά ειρωνεύεται και καυτηριάζει αρνητικά.

Η Βιβλική άποψη, όταν ο Θεός δημιουργεί:

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός «γεννηθήτω φως» και εγένετο φως…. Και διεχώρισεν ο Θεός ανα μέσον του φωτός και ανα μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύχτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία (πρώτη). (Γένεση 1:1-5)».

Συνεχίζοντας ο Θεός τη δημιουργία Του, έρχεται στην τέταρτη ημέρα και δημιουργεί τους δύο φωστήρες, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Αφού όμως ο ήλιος δημιουργήθηκε την τέταρτη ημέρα, πως ήταν δυνατό να υπήρχε φως από την πρώτη ημέρα; Εδώ είναι που η επιστήμη αμφιβάλλει, ή μάλλον κάποιοι επιστήμονες για την ορθότητα της Βίβλου, δίχως όμως και αυτοί οι ίδιοι να είναι σε θέση να δώσουν κάποια λογική εξήγηση, για το πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος. Απλά και μόνο αμφιβάλλουν.

Μια μερίδα επιστημόνων.

Ο άνθρωπος της επιστήμης παίρνει μια διστακτική στάση απέναντι στο πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, ενώ θα έπρεπε να το θαυμάζει. Οι δικαιολογίες που προβάλλει είναι ότι η διάλεκτος της δημιουργικής αφήγησης, δεν έχει τίποτε το επιστημονικό, ότι η περιγραφή της είναι σύντομη, ότι ανακατεύει τα φυσικά γεγονότα με λόγους και με πράξεις υπερφυσικές, και πολλά άλλα. Έτσι ο επιστήμονας σταματά την έρευνα της βίβλου, γι αυτό και χάνει ίσως την ανυπολόγιστη επιστημονική αξία της Βιβλικής φράσης, «και σκότος επάνω της αβύσσου», αφού αυτό είναι μία δήλωση ότι στην αρχή τα πάντα ήταν σκοτάδι.

Δεν μπορούν να αρνηθούν οι επιστήμονες, ότι έτσι έπρεπε να ήταν η Γη στην αρχική της φάση. Πως λοιπόν το γνώριζε αυτό ο συγγραφέας της «Γένεσης»; Αυτό το «σκότος» ο Θεός το έκανε φως. Και αφού ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας, λογικά δεν πρέπει το φως αυτό να προέρχονταν από τον ήλιο. Πάνω σ’ αυτή τη «λογική» οι άνθρωποι σκοντάφτουν και συμπεραίνουν ότι: η θρησκεία κι επιστήμη διαφέρουν μεταξύ τους. Η πρώτη λέει ότι ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα, η δεύτερη το ακούει και τραβάει τα μαλλιά της(!). Όταν όμως αρνούμαστε μια θεωρία σωστό είναι να το κάνουμε με στοιχεία καθώς και να αποδείξουμε τη δική μας άποψη, κάτι που αποφεύγουν να κάνουν αρκετοί.

Ο Dr. Deveaux της Σχολής επιστημών του Bordeaux, γράφει μεταξύ άλλων:

«Η πρώτη πράξη του Θεού μέσα στη σκοτεινή άβυσσο, ήταν η δημιουργία του Φωτός. Στο σημείο τούτο τολμώ να επικαλεστώ τη μαρτυρία όλων των φυσιολόγων, κι αυτών ακόμη των πιο αναγνωρισμένων. Η Βίβλος, ενώ μιλά για την εμφάνιση του φωτός ήδη από την αρχή του κόσμου, δεν μας τοποθετεί αμέσως μπροστά στην πρώτη εκδήλωση φαινομένων, που είναι τα πιο ισχυρά και τα πιο ανεξήγητα στο Σύμπαν. Το φως φανερώνει πλήθος πραγμάτων, αλλ’ αυτό καθ’ εαυτό αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα, μολονότι είναι η πιο φωτεινή πραγματικότητα. Οι φυσιολόγοι μελετούν αυτό το θέμα με πάθος. Μάλιστα, σ’ έναν από τους πιο επιφανείς Γάλλους φυσιολόγους, τον Ντερμπολί, δόθηκε το βραβείο Νόμπελ, ακριβώς επειδή υπέδειξε την αρχή για τη λύση του προβλήματος του φωτός».

Πόσο άστοχοι ήταν οι σαρκασμοί των αρνητών φιλοσόφων, που γελοιοποιούσαν αυτό το χωρίο της Γένεσης, επειδή τοποθετεί το φως στην πρώτη ημέρα, και τον ήλιο στην τέταρτη.

Γνωρίζουμε, σήμερα, ότι οι αστέρες στην εξέλιξή τους περνούν από μία φάση, κατά την οποία αποδίδουν τον ίδιο το φως τους. Η Γη υπήρξε ένας τέτοιος αστέρας, και μάλιστα το αρχικό τούτο φως, που φώτιζε τη Γη στην αρχή της, διαρκούσε για πολύ λίγο χρόνο, δεδομένου ότι έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην εμφάνιση της φυσικής ζωής πάνω στη σφαίρα μας.

Πράγματι, ο Dr. Deveaux έχει δίκιο διότι η αστρική εξέλιξη, είναι γενικά παραδεκτή από τους αστρονόμους. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τ’ άστρα ξεκινούν σαν αραιά αέρια, μόλις στη θερμοκρασία της ερυθροπυρώσεως, έπειτα το άστρο συστέλλεται, γίνεται πυκνότερο και θερμότερο, και βαθμιαία φθάνει στη μεγαλύτερη φωτεινότητα. Από τότε η θερμοκρασία αρχίζει να υποχωρεί, και μετά από αρκετό καιρό καταλήγει σε ψυχρό που δεν εκπέμπει φως.

Κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Βλέπουμε στη αφήγηση της «Γενέσεως» το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και την νύχτα να είναι παρόντα και τα δύο την ίδια ώρα στην επιφάνεια της γης. Ο άνθρωπος εξοικειώθηκε στην ιδέα αυτή της γραμμής που χωρίζει το φως από το σκοτάδι στην επιφάνεια της σελήνης, για χιλιάδες χρόνια τώρα, δίχως όμως να μπορεί να γνωρίζει, ότι το ίδιο συμβαίνει και στην επιφάνεια της γης. Όταν οι αστροναύτες μας, πριν από λίγα μόλις χρόνια άρχισαν τη φωτογράφηση της γης από το διάστημα, είδαμε ότι η γη κατά μέρος είναι φωτεινή, και κατά μέρος σκοτεινή. Τέτοια αποκάλυψη στο Μωϋσή (συγγραφέα της Γένεσης) μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δώσει. Όσον αφορά την Ημέρα, αφού ο ήλιος έγινε μετά που υπήρξε η μέρα, απαντάμε στους αρνητές φιλόσοφους ότι το μήκος της μέρας εξαρτάται όχι από τον ήλιο, αλλά από την περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της. Να λοιπόν ότι και πάλι η Βίβλος είναι επιστημονικά σωστή.


Λίγο διάλειμμα για σκέψεις.

Η βιβλική διήγηση της δημιουργίας χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η επιστήμη άρχισε τις ανακαλύψεις της, μόνο έναν αιώνα πριν και η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει όλες τις αλήθειες που περιέχονται στη «Γένεση» περί δημιουργίας. Αυτό προϋποθέτει μία πηγή ανώτερη και προγενέστερη της ανθρώπινης έρευνας, και η πηγή αυτή μόνο με Θεία αποκάλυψη μπορούσε να υπάρχει. Γιατί λοιπόν κάποιοι αρνητές δεν δοκιμάζουν να μεταφράσουν την απλή διάλεκτο της Βιβλικής διήγησης σε γλώσσα επιστημονική;

Απάντηση: Διότι τότε θα δουν ότι πράγματι «η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ» (Α' Κορινθίους 3:19). Και πράγματι είναι. Διότι, ενώ η επιστήμη μόλις πριν μερικές δεκαετίες αναγνώρισε την αρχή της ύλης, ότι η ύλη δεν έχει παντοτινή ύπαρξη, η βίβλος μας λέει γι αυτή την αρχή χιλιετηρίδες πριν: «Εν ΑΡΧΗ εποίησεν ο Θεός..!»...

Πηγή:  Sporeas gr.

Αυτάρκεια - μια έννοια ξεχασμένη;

Μεταφέρω απόσπασμα από το κείμενο της Δρ. Ιωάννας Σαχινίδου στο βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;» με τίτλο «Η Κρίση της Κτίσης». Γράφει για την αυτάρκεια, μια έννοια της Καινής Διαθήκης, θεμελιώδη και περιεκτική, που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημασία μιας «Βιβλικής Οικονομίας»:

Φάγαμε από το φρούτο που είπε ο Θεός να μην αγγίξουμε, γιατί νομίσαμε ότι θα ανοιχτούν τα μάτια μας, θα γίνουμε σαν θεοί και θα γνωρίζουμε το καλό και το κακό. Γένεσις 3:5. Η Εύα και ο Αδάμ ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, και τις εντολές του Θεού για να γίνουν ως θεοί. Το ίδιο κάνουμε και εμείς παραβιάζοντας τις οικολογικές ισορροπίες της φύσης. Χτίσαμε πόλεις με πύργους, που η κορυφή τους θα έφθανε στους ουρανούς. Γένεσις 11:4. Το ίδιο κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα μας κάνουν παντογνώστες και κατακτητές της δημιουργίας. Χτίσαμε πύργους και σπίτια στην άμμο. Ματθαίος 7:26. Απλώσαμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμά μας, και χτίσαμε τα νοικοκυριά μας με αέρινο χρήμα. Διαφθάρηκαν οι σκέψεις μας με τον τρόπο που το φίδι εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του. Χάσαμε τη χριστιανική μας απλότητα. Β' Κορινθίους 11:3. Παρασυρθήκαμε από ηγέτες που ανεβάσαμε στην εξουσία, και τώρα κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και τους πόρους της χώρας. Ατέλειωτες συζητήσεις, διασκέψεις, αναλύσεις και προβληματισμοί αφορούνε στο πως θα πάρουμε δάνεια. Τα χρήματα θα μας σώζουν, ή θα μας δώσουν πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα για να συνεχίσουμε την ίδια τακτική; Παίρνουμε δάνεια, τα ξοδεύουμε και παίρνουμε ξανά άλλα;

Ο Θεός έχει τη δύναμη να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είμαστε πάντοτε σε όλα αυτάρκεις, και να δίνουμε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Β' Κορινθίους 9:8. Η ευσέβεια είναι μεγάλος πλούτος, μόνο όμως για αυτόν που είναι αυτάρκης, και ικανοποιείται με όσα έχει. Α' Τιμόθεον 6:6. Ο Θεός μας χάρισε ζωή μέσα στη δημιουργία Του, και μας έβαλε στον Κήπο Του, για να εργαζόμαστε και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της γης, μας διατηρεί στη ζωή με το Πνεύμα Του. Ο Χριστός είπε: «ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια». Ιωάννης 10:10-13. Είναι άραγε τα λόγια του Χριστού ουτοπικά, για την πραγματικότητα που βιώνουμε, παλεύοντας με δάνεια, αποπληρωμές, μνημόνια, διαφθορά, ανεργία και τόσα δεινά; Πώς θα ζούμε ζωή περίσσια όταν μας στερούν τα ανθρώπινά μας δικαιώματα;

«Αυτάρκεια» σημαίνει πληρότητα σχετικά με τα αναγκαία για τη ζωή. Επιστρατεύεται από επιστήμονες, για να αντικρούει την παγκοσμιοποίηση και τις μονοκαλλιέργειες που μειώνουν τη γονιμότητα εδαφών, η οποία συμπληρώνεται με χημικά φάρμακα. «Αυτάρκεια» είναι έννοια βιβλική. Ας την επιστρατεύσουμε για να ελέγξουμε το "πρότυπο ζωής" που διαμορφώσαμε. Στην οικεία και πολυδιαβασμένη περικοπή στο Κατά Ματθαίον 6:25-34, ας βάλουμε τον τίτλο «Αυτάρκεια»: "Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε… ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν … ολιγόπιστοι … για αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό"… 

Η έξοδος από κάθε κρίση είναι η μετάνοια. Κλεισμένοι εγωκεντρικά, ατομικιστικά στον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τα όρια που ο Θεός έβαλε στη δημιουργία Του. Εκμεταλλευόμαστε άλλους ανθρώπους και τη φύση. Βάλαμε σε κίνδυνο τη ζωή του πλανήτη μας. Ο Χριστός ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο και τη δημιουργία από τη φθορά και το θάνατο, και να μας ενώσει με το Θεό από τον οποίο η αμαρτία μας απομάκρυνε. Δεχόμενοι το λυτρωτικό έργο Του Χριστού, και πληρωμένοι με το Πνεύμα του Θεού που μας συντηρεί, ας χαιρόμαστε τη δωρεά του Θεού. Ο Θεός μας έκανε δικά Του παιδιά προσφέροντας το Γιο του για τη λύτρωσή μας. Γεμάτοι από την αγάπη του Θεού σε εμάς, ας ανοίγουμε την αγκαλιά μας για να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Έχουμε το Χριστό, έχουμε τα πάντα. Προσφέρουμε και: «Κατέχουμε αληθινά, μόνο ότι έχουμε δώσει»...

Antony Flew: Υπάρχει Θεός! Πώς άλλαξε γνώμη ο πλέον διαβόητος άθεος στον κόσμο.

Το βιβλίο του

«Υπάρχει Θεός!» είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα για τον καθένα, που θα το πιάσει στα χέρια του. Το βιβλίο περιέχει όμορφες, κατανοητές για τον χρήστη περιγραφές από τα επιχειρήματα, κυρίως επιστημονικά, που τον έπεισαν να αλλάξει γνώμη για την ύπαρξη του Θεού. Μεταφέρω κάποια αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου του:
«Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι πρέπει να παρουσιάσω εδώ αυτό που κάποιοι θα  το έλεγαν, την τελευταία μου βούληση, την διαθήκη μου. Με λίγα λόγια, όπως λέει και ο τίτλος, τώρα πιστεύω ότι υπάρχει Θεός! ... Γιατί το πιστεύω αυτό, δεδομένου ότι προώθησα και υπερασπίστηκα τον αθεϊσμό πάνω από μισό αιώνα; Η σύντομη απάντηση είναι: επειδή η εικόνα του κόσμου, όπως τον βλέπω εγώ, εξελίχτηκε μέσω της σύγχρονης επιστήμης. Η επιστήμη επισημαίνει τρεις διαστάσεις της φύσης που καταδεικνύουν τον Θεό. Η πρώτη είναι το γεγονός ότι η φύση υπακούει σε νόμους. Η δεύτερη είναι η διάσταση της ζωής, δηλαδή έξυπνα οργανωμένα τελεολογικά όντα, που προέκυψαν από την ύλη. Η τρίτη είναι η ίδια η ύπαρξη της φύσης. Αλλά δεν με οδήγησε σ’ αυτή την πεποίθηση μόνο η επιστήμη. Με βοήθησε και μια νέα μελέτη των κλασικών φιλοσοφικών επιχειρημάτων.

Τρεις τομείς της επιστημονικής έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα, και θα τους εξετάσω καθώς προχωράμε, υπό το πρίσμα των σημερινών αποδεικτικών στοιχείων. Το πρώτο αφορά την ερώτηση που προβλημάτισε και συνεχίζει να προβληματίζει τους περισσότερους στοχαστές επιστήμονες: Πώς δηλαδή οι νόμοι της φύσης ήλθαν σε ύπαρξη; Το δεύτερο είναι προφανές σε όλους: Πώς η ζωή, ως φαινόμενο, προέκυψε από το μη-ζωντανό; Και το τρίτο είναι το πρόβλημα που οι φιλόσοφοι παρέδωσαν στους κοσμολόγους: Πώς το σύμπαν, με το οποίο εννοούμε όλα αυτά που είναι φυσικά, ήλθε σε ύπαρξη; 

" Όσο περισσότερο εξετάζω το σύμπαν και μελετώ τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του", γράφει ο φυσικός Freeman Dyson, τόσο περισσότερες αποδείξεις βρίσκω ότι το σύμπαν γνώριζε, υπό κάποια έννοια, πως θα έλθουμε". Με άλλα λόγια, οι νόμοι της φύσης φαίνεται να έχουν έτσι δημιουργηθεί ώστε το σύμπαν να προωθείται προς την εμφάνιση και διατήρηση της ζωής. Αυτή είναι η ανθρωπική αρχή που διαδόθηκε από στοχαστές όπως τον Martin Rees, τον John Barrow, και τον John Leslie. Ο μικροσυντονισμός (των φυσικών παραμέτρων) έχει εξηγηθεί με δύο τρόπους. Ορισμένοι επιστήμονες έχουν πει ότι ο μικροσυντονισμός αυτός είναι απόδειξη θεϊκού σχεδίου. Πολλοί άλλοι θεωρούν ότι το σύμπαν μας είναι ένα από πολλά άλλα - ένα "πολυσύμπαν" δηλαδή - με τη διαφορά ότι το δικό μας σύμπαν έτυχε να έχει τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή. Σχεδόν κανένας σημαντικός επιστήμονας σήμερα δεν υποστηρίζει ότι η άριστη ρύθμιση (των παραμέτρων) ήταν καθαρά αποτέλεσμα τυχαίων παραγόντων σε ένα και μόνο σύμπαν.

Antony Flew

Η προέλευση της αυτο-αναπαραγωγής είναι ένα δεύτερο πρόβλημα-κλειδί. Ο διακεκριμένος φιλόσοφος John Haldane, παρατηρεί ότι οι θεωρίες προέλευσης της ζωής, "δεν παρέχουν επαρκή εξήγηση, δεδομένου ότι προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός πρώιμου σταδίου αυτο-αναπαραγωγής και δεν έχει αποδειχτεί ότι αυτό μπορεί να προκύψει με φυσικό τρόπο από υλική βάση". Μια τρίτη φιλοσοφική διάσταση στην προέλευση της ζωής, σχετίζεται με την προέλευση της κωδικοποίησης και επεξεργασίας πληροφοριών που έχει κεντρική σημασία για όλες τις μορφές ζωής. Αυτό  περιγράφεται θαυμάσια από τον μαθηματικό David Berlinski, ο οποίος επισημαίνει την δραματουργική αφήγηση γύρω από την τρέχουσα κατανόησή μας για το κύτταρο. Όχι μόνο δεν υπάρχει υποκείμενη φυσική αρχή, αλλά η ίδια η ύπαρξη ενός κώδικα είναι ένα μυστήριο. "Οι κανόνες κωδικοποίησης, είναι γνωστοί. Ωστόσο, δεν παρέχουν καμία ένδειξη ως προς το γιατί υπάρχει ο κώδικας, και γιατί ο μηχανισμός μετάφρασης είναι αυτός που είναι". Ο Paul Davies επισημαίνει το ίδιο πρόβλημα. Παρατηρεί ότι οι περισσότερες θεωρίες της βιογένεσης έχουν επικεντρωθεί στην χημεία της ζωής, όμως 'η ζωή είναι κάτι περισσότερο από πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις. Το κύτταρο είναι ταυτόχρονα ένα σύστημα αποθήκευσης, επεξεργασίας και αναπαραγωγής πληροφοριών. Πρέπει να εξηγήσουμε την προέλευση των εν λόγω πληροφοριών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το μηχάνημα επεξεργασίας των πληροφοριών ήρθε σε ύπαρξη". Τονίζει το γεγονός ότι ένα γονίδιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύνολο κωδικοποιημένων οδηγιών με ακριβή συνταγή για την κατασκευή πρωτεϊνών. Πιo σημαντικά δε, αυτές οι γενετικές οδηγίες δεν είναι το είδος πληροφορίας που συναντάει κανείς στη θερμοδυναμική και τη στατιστική μηχανική. Αποτελούν περισσότερο σημασιολογική πληροφορία. Με άλλα λόγια, έχουν συγκεκριμένη έννοια. Οι οδηγίες αυτές μπορεί να είναι αποτελεσματικές μόνο σε μοριακό περιβάλλον, ικανό να ερμηνεύει την έννοια του γενετικού κώδικα. Στο σημείο αυτό το ερώτημα προέλευσης ανάγεται σε ανώτερο επίπεδο. "Το πρόβλημα του, πως το νόημα ή η σημασιολογική πληροφορία γενικά μπορεί αυθόρμητα να αναδυθεί από μια συλλογή μορίων που υπόκεινται σε τυφλές και άσκοπες δυνάμεις, παρουσιάζει  βαθιά εννοιολογική πρόκληση". Ο Andy Knoll, καθηγητής βιολογίας στο Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου "Ζωή σ’ έναν νεαρό πλανήτη. Τα τρία πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής", σημειώνει πως αν προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε αυτό που στο κάτω-κάτω  ξέρουμε για την βαθιά ιστορία της ζωής στη Γη, για την προέλευσή της, τα πιθανά  στάδια διαμόρφωσης της που οδήγησαν στην βιολογία που βλέπουμε γύρω μας σήμερα, νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι ψάχνουμε μέσα από ένα σπασμένο καθρέφτη. Δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς ξεκίνησε και κάτω από ποιες συνθήκες. Η μόνη ικανοποιητική εξήγηση για την προέλευση της εν λόγω "τελεολογικής, αυτο-αναπαραγόμενης" ζωής που παρατηρούμε στη γη είναι ένας άπειρα ευφυής Νους.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχα αρχίσει να επανεξετάζω τη στάση μου. Είχα εξομολογηθεί εκείνη την εποχή ότι στα πλαίσια της σύγχρονης κοσμολογικής συναίνεσης, οι άθεοι πρέπει να νιώθουν αμηχανία, επειδή οι κοσμολόγοι είχαν αρχίσει να παρέχουν την επιστημονική απόδειξη για το γεγονός ότι το σύμπαν είχε αρχή. Όμως με τη θεωρία του Μεγάλου Μπαμ όλα αυτά άλλαξαν. Εφ’ όσον το σύμπαν είχε αρχή, τότε απόλυτα λογικά και σχεδόν αναπόφευκτα, ετίθετο το ερώτημα, τι άραγε ήταν αυτό που παρήγαγε αυτή την αρχή. Αυτό είναι που άλλαξε ριζικά την κατάσταση. Οι σύγχρονοι κοσμολόγοι φάνηκαν εξίσου ενοχλημένοι με τους άθεους για τις πιθανές θεολογικές επιπτώσεις της εργασίας τους. Γι’ αυτό και επινόησαν διεξόδους διαφυγής για να μπορέσουν να διατηρήσουν το μη-θεϊστικό status quo. Οι διέξοδοι αυτές περιλαμβάνουν την ιδέα του πολυ-σύμπαντος, πολλά σύμπαντα που δημιουργούνται από ατελείωτες εκδηλώσεις διακύμανσης του κενού, καθώς και την άποψη του Stephen Hawking περί αυτοσυγκρατούμενου σύμπαντος. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν έρθει σε επαφή με αυτόν τον (ευφυή) Νου. Εγώ δεν έχω - ακόμα. Αλλά ποιος ξέρει, τι θα μπορούσε να προκύψει στη συνέχεια; Κάποια μέρα θα μπορούσα να ακούσω μια Φωνή να μου λέει: "Με ακούς, τώρα"; 

Έχουμε όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε στην άμεση εμπειρία μας, και μόνο μια εσκεμμένη άρνηση να "δούμε", ευθύνεται για τον κάθε λογής αθεϊσμό...

Δημιουργία ή Εξέλιξη;

Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος (Charles Robert Darwin).
Ένας ονομαστός άνδρας που, με τη γνωστή του πλέον θεωρία, πέρασε στην ιστορία.
Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, όπως ο Δαρβίνος τη φαντάστηκε, έχει προκαλέσει μια διαμάχη ανάμεσα στη θρησκεία και την επιστήμη εξ αιτίας ότι ακόμα μία μικρή ομάδα επιστημόνων, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξης των ειδών, με τον πίθηκο ως πρόγονό του! Όμως ακόμα «παλεύουν» να ανακαλύψουν αυτό που τους λείπει, για να ολοκληρώσουν τη θεωρία αυτή. Και αυτό που τους λείπει είναι ο «ενδιάμεσος τύπος», που όσο και αν κόπτονται σε έρευνες, δεν θα μπορέσουν να καταλήξουν πουθενά, διότι είναι γραμμένο: «και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο. Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν» (Γένεση 1:27), και αυτή η αλήθεια δεν επιδέχεται καμία μεταφορική ερμηνεία.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ;
Ο Κάρολος Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1809, την ίδια μέρα με τον Αβραάμ Λίνκολν. Πέθανε στις 19 Απριλίου του 1882 σε ηλικία 73 χρόνων. Η σωρός του ενταφιάστηκε στο ονομαστό Westminster Abbey του Λονδίνου. Οι πολιτικοί ηγέτες, οι εξερευνητές, οι διάσημοι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες που παραβρέθηκαν στην κηδεία του, σκοπό είχαν, εκτός από τις πρέπουσες τιμές στο νεκρό Δαρβίνο, να αναγνωρίσουν και τη σίγουρη θέση που το όνομα του θα έπαιρνε στην ιστορία της επιστήμης. Ο Άγγλος στην καταγωγή Δαρβίνος, σε ηλικία 23 ετών άρχισε ένα πενταετές παγκόσμιο ταξίδι για τη μελέτη των φυτών και ζώων. Νόμισε πως βρήκε κάποιες διαφορές στην ιστορία της δημιουργίας που η Βίβλος δεν εξηγούσε. Για χρόνια προσπαθούσε να βρει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα. Και έβγαλε τελικά το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν λειτουργίας των φυσικών και χημικών νόμων. Αυτή η τυφλή πορεία, λένε, αιτιολογεί όχι μόνο την καταγωγή του ανθρώπου και των ζωικών ειδών, αλλά μπορεί να επεκταθεί προς τα πίσω στην αρχή της ίδιας της ζωής, με μια διεργασία που ονομάζεται χημική εξέλιξη. Από τότε, λοιπόν μέχρι και σήμερα, κάποιοι «πεισματάρηδες» επιστήμονες, προσπαθούν να αποδείξουν τα...αναπόδεικτα! 

ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ
Σε άρθρο του, στην εφημερίδα «Τα Νέα», 18-1-1985, ο ιατρός κ. Στάθης Τερζής, που με ζήλο επαινεί τη Δαρβίνεια θεωρία της εξέλιξης, αποκαλεί όσους δέχονται τη Βιβλική ερμηνεία για την καταγωγή του ανθρώπου, «ημιμαθείς και προκατειλημμένους… που ανέκαθεν αντιτάσσονται σε κάθε βήμα της επιστήμης». Και εξηγεί: «Η θεωρία της εξέλιξης όπως διαμορφώθηκε στις τελευταίες δεκαετίες … δεν είναι πλέον θεωρία αλλά επιστήμη αυτή καθεαυτή…»! Και όμως, ένας (από τους πολλούς διδάκτορες των επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ο δρ. Ε.Η. Andrews, μας διευκρινίζει: «Πιστεύω πως η θεωρία του Δαρβίνου πρέπει να προσβληθεί, αν όχι για τίποτε άλλο και μόνο επειδή δίνεται γενικά η εντύπωση, ότι η εξέλιξη είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη. Αυτή η άποψη ξεκινάει από μια τρομερή προκατάληψη, και αγνοεί τα απροσμέτρητα χάσματα της θεωρίας, τα οποία την κάνουν απαράδεκτη για μένα ως επιστήμονα.

ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ
Για του «λόγου το αληθές», κάποιοι δεν δίστασαν να προχωρήσουν και σε απάτη πλαστογραφώντας την πραγματικότητα. Οι επιστημονικές γνώμες των εξελικτικών, (που αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά γεννήματα φαντασίας), μας διαβεβαιώνουν ότι βρίσκονται σε ασυμφωνία και σύγχυση. Ο άνθρωπος του Πιλντάουν (The Piltdown man), που αποτελείτο από μία σιαγόνα, ένα κρανίο και ένα δόντι, έγινε η αιτία «χαράς και αγαλλίασης» για τους οπαδούς της Δαρβίνειας Θεωρίας, διότι τον παρουσίασαν σαν απόδειξη του «ενδιάμεσου τύπου» μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου. Οι Δρ. J. Steiner και Les Cross, επιστήμονες του τμήματος της Ανατομικής στο Πανεπιστήμιο Οξφόρδης, μετά από έρευνες, ανακάλυψαν ότι κάποιος δούλεψε με διάφορες χημικές ουσίες επάνω σ’ εκείνα τα απολιθώματα ώστε να… φαίνονται ως αρχαία, και χαρακτήρισαν τον άνθρωπο του Πιλντάουν σαν μια απάτη – φάρσα του 20ου αιώνα. Και άλλες πλαστογραφίες των Δαρβινιστών υπάρχουν, όπως αυτή της «Αρχαιοπτέρυγας» που σαν απολίθωμα βρέθηκε στο «κατάλληλο» μέρος και στην «κατάλληλη» ώρα! Ο ερπετοειδής σκελετός του ζώου, στολισμένος με φτερά, ήταν αποτυπωμένος σε Ασβεστόλιθο του μεσοζωικού αιώνα, στη Βαυαρία το 1861. Το ανακάλυψαν δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση της γνωστής πραγματείας του Δαρβίνου, «Η προέλευση των ειδών» (Origin of Species) και εκτιμήθηκε να έχει ηλικία 160 εκατ. χρόνια, όπου και θεωρήθηκε σαν ο πρώτος «ενδιάμεσος τύπος» κατά τη μεταλλαγή του ζώου από ερπετό σε πτηνό. Τότε ο Δαρβίνος με καμάρι είπε: «Για μένα τούτο είναι μια αποστομωτική, απάντηση». Όμως, καταγγελίες επιστημόνων, στο περιοδικό British Journal of photography, λένε ότι οι φωτογραφίες της Αρχαιοπτέρυγας του Βρετανικού Μουσείου, δείχνουν σε μεγέθυνση ότι τα φτερά του απολιθώματος είναι πρόσθετα, δηλαδή δεν ανήκουν στο αρχικό απολίθωμα. Και το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής, έδειξε στρώμα τσιμέντου γύρω στο σκελετό του ερπετού, στολισμένο με αποτυπώματα φτερών. Άλλη μια απάτη αποκαλύφτηκε.

ΛΙΓΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΣΚΕΨΕΙΣ
Η θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου, είναι φανερό ότι σκοπό έχει να εκμηδενίσει τη βιβλική άποψη, περί της δημιουργίας του ανθρώπου από τον Θεό, και για να το πετύχουν αυτό δεν διστάζουν ακόμα και σε απάτη να φτάσουν, όπως είδαμε παραπάνω. Εκτός αυτού, η θεωρία αυτή δεν έχει καμία επιστημονική βάση, όπως δήλωσε ο Δρ. Andrews. Απεναντίας η Δαρβινική θεωρία είναι στην πραγματικότητα μια πίστη, και μία σχέση καρδιάς, μια αντίληψη για τον κόσμο και τη ζωή. Με άλλα λόγια είναι μια θρησκεία, ακούμε να λέει ο Δρ. Gary Parker, πρώην υποστηρικτής της θεωρίας αυτής.

Αν και η Χριστιανική πίστη, καθώς και άλλες, απαγορεύεται δια νόμου να διδάσκονται στα κρατικά σχολεία (στην Αμερική), τη Δαρβινική θεωρία όμως μπορεί να τη διδάσκει κανείς ελεύθερα. Θεωρείται με απόλυτη βεβαιότητα ως μια θρησκεία, ένα ολοκληρωμένο σύστημα φιλοσοφίας, μια κοσμοθεωρία, μια αντίληψη του Σύμπαντος και της ζωής.

Πως όμως μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα; Ο ίδιος ο Θεός το είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών» (Γένεσις 1:26). «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις 2:7).

Αυτοί που αγνοούν και δεν δέχονται τη δημιουργία του ανθρώπου και αξιώνουν ότι κατάγονται από τον… πίθηκο, όπως ο Δαρβίνος, κάνουν και μία συγκεκριμένη διακήρυξη. Λένε ότι: «Ο Θεός δεν χρειάζεται!». Ο Δαρβίνος ήταν αυτός που έλεγε ότι όλα εξηγούνται στο φυσικό μας κόσμο, χωρίς να αναφερθούμε καθόλου στον Θεό.

Εσύ αναγνώστη βγάλε το συμπέρασμα, και αποφάσισε για την… καταγωγή σου!
«Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύτης» (Ρωμαίους 3:4)...

Όταν ο Ήλιος "εστάθηκε" στην εποχή του Ιησού του Ναυή.

"Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών".

Ο Λόφος της Γαβαών όπου έγινε η μάχη με τον Ιησού του Ναυή και "εστάθη o ήλιος" Ιησούς Ναυή: 10 κεφάλαιο.
Το θέμα που διαπραγματευόμαστε στην εποχή του Ιησού, υιού του Ναυή, εξελίσσεται 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ιερουσαλήμ, στην πόλη της Γαβαών.
Μετά από την πτώση της Ιεριχώ, οι Γαβαωνίτες τρομοκρατημένοι, υποδουλώθηκαν στον λαό Ισραήλ. Η υποδούλωση αυτή δεν άρεσε στον βασιλιά της Ιερουσαλήμ και ζήτησε την βοήθεια και άλλων βασιλέων, όπως της Χεβρώνας, της Ιαρμούθ, της Λαχείς και της Εγλών, για να ενωθούν μαζί του και να στραφούν εναντίον της Γαβαών. Οι Γαβαωνίτες τότε ζήτησαν την βοήθεια του Ιησού του Ναυή και ο Ιησούς δέχτηκε να τους βοηθήσει. Στην μεγάλη μάχη εκείνη έλαβε χώρα και το συμβάν με τον ήλιο που αναφερόμαστε.

Δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει, από την ιστορία, αυτή η φράση που υπάρχει στην εξιστόρηση των γεγονότων της εποχής του Ιησού του Ναυή, μέσα στην Βίβλο, και συγκεκριμένα στο ομώνυμο βιβλίο του ανθρώπου του Θεού. Διαβάζουμε λοιπόν τα εξής:

"Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον, καθ’ ην ημέραν ο Κύριος παρέδωκε τους Αμορραίους έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και είπεν ενώπιον του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών". Ιησούς Ναυή: 10:12.

Αυτή η "απίστευτη" περίπτωση, όπου μπόρεσε και "στάθηκε" (;) ο Ήλιος στην θέση του, δίχως να δύσει για μια ολόκληρη (επιπλέον) ημέρα, και αποτελεί το ποιο αμφιλεγόμενο αστρονομικό γεγονός στην Βίβλο, έκανε -και εξακολουθεί να κάνει - τους ορθολογιστές, χλευαστές, αρνητές και κριτικούς της Βίβλου, να "τρίβουν τα χέρια τους" από ικανοποίηση, ότι δικαιώνονται στον ισχυρισμό τους πως η Αγία Γραφή (η Βίβλος), είναι ένα παραμύθι, ή ότι γράφει κάποια παραμύθια που την κατατάσσουν στα αμφιλεγόμενα βιβλία. Θα το δούμε αυτό στην συνέχεια, αφού πρώτα διαβάσουμε και τα επόμενα εδάφια που συνοδεύουν το επίμαχο σημείο του "Στήθι, ήλιε…":

"Και ο ήλιος εστάθη και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εξεδικήθη τους εχθρούς αυτού. Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ; Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας. Και τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον, ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ". Ιησούς Ναυή: 10:13-14.

Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα, εάν όντως αληθεύει η εξιστόρηση αυτή της Βίβλου ή όχι. Θα μπορούσε άραγε ο Θεός, ο Δημιουργός ορατών και αοράτων να κάνει κάτι τέτοιο, ούτως ώστε να "σταματήσει" (;) ο ήλιος στην θέση που ένας άνθρωπος (ο Ιησούς ο υιός του Ναυή) προσευχήθηκε στον Θεό να κάνει; Η απάντηση - για να μπορούμε να δούμε την αλήθεια δίχως προκατάληψη και αμφιβολία - είναι εάν πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι αδύνατο στον Θεό που να μπορεί να κάνει. Λέτε να υπάρχει;

Αυτό που πάντα προσπαθώ εγώ να κάνω (δίχως να υποστηρίζω ότι πάντα το καταφέρνω), είναι να συμβουλεύομαι της αυθεντικές πηγές και τα αρχαιότερα συγγράμματα σ’ αυτό που θέλω να γράψω. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε, εάν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, δείχνοντας πάντοτε τον κατάλληλο σεβασμό στον αναγνώστη μας προσπαθώντας να του παρουσιάσουμε την αλήθεια. Αυτό λοιπόν θα κάνω και πάλι στο παρόν μου άρθρο.

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να αντιληφθούμε (διότι είναι ζήτημα βασικό) ότι, η μετάφραση που αναγράφει το επίμαχο σημείο του "στησίματος" του Ήλιου ως "Στήθι ήλιε", δηλαδή "στάσου ήλιε στον τόπο σου", δεν είναι και η πλέον κατάλληλη. Το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, απ’ όπου και έγινε η μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο’), χρησιμοποιεί την Εβραϊκή λέξη "Ντάμαν", η οποία σημαίνει "Σιώπησον", και κατά συνέπεια το εν λόγω εδάφιο μας αντί για "Στήθι ήλιε", (να σταθεί στον τόπο του), θα πρέπει να το εκλάβουμε ως "Σιώπησον ήλιε (επί την Γαβαών)" σαν να θέλει να σιωπήσει κάποια φωνή, κάποιον ήχο, όπου είναι και το σωστό.

Ας δούμε γιατί:
Οι ανακαλύψεις της Επιστήμης για την λειτουργία του φωτός, μας αποδεικνύουν ότι, οι διακυμάνσεις του φωτός είναι 400 δισεκατομμύρια κραδασμοί το δευτερόλεπτο, με συνέπεια να μη μπορεί να γίνεται αντιληπτός από το ανθρώπινο αυτί, ο ήχος που προκαλείται από τους κραδασμούς του φωτός. Ο γνωστός στην ιστορία αστρονόμος  Ισαάκ Νεύτων, είπε ότι, η γη θα έπρεπε να επιβραδύνει την περιστροφική της κίνηση γύρω από τον άξονά της, μέχρι σε κάποιο ορισμένο σημείο, για να μπορούσε να υπάρξει επιβράδυνση του φωτός του ηλίου και επιμήκυνση της ημέρας, δίχως να επηρεαστεί η φυσική της λειτουργία, ότι έγινε δηλαδή και στην περίπτωση του Ιησού του Ναυή. Έτσι λοιπόν, η επίδραση του ήλιου και η εκπομπή του ηλιακού φωτός στην γη ελαττώθηκε, δηλαδή ο ήλιος "εσιώπησε" ως προς τον λεπτό ήχο του φωτός που εξέπεμπε, εξ’ ου και ο αυθεντικός Εβραϊκός ορισμός, "Σιώπησον ήλιε επί την Γαβαών".

Η "σιωπή" αυτή της διακύμανσης του ηλιακού φωτός επέφερε και την επιμήκυνση του φωτός την ημέρα εκείνη της μάχης κατά των εχθρών του λαού του Θεού. Αυτό το γεγονός είναι γραμμένο και σε άλλο βιβλίο:

"Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ;" εδάφιο 13.

Επίσης, αναφορά του γεγονότος, κάνει και ο Προφήτης Αββακούμ στην προσευχή του, λέγοντας μεταξύ άλλων:

"Ο ήλιος και η σελήνη εστάθησαν εν τω κατοικητηρίω αυτών, εν τω φωτί των βελών σου περιεπάτουν, εν τη λάμψει της αστραπτούσης λόγχης σου". Αββακούμ: 3:11, μετάφραση Νεόφυτου Βάμβα.

Διάφορες ερμηνείες ανά το παρελθόν δόθηκαν στο γεγονός αυτό, είτε ατομικά είτε ομαδικά, όπως:

* Η περιστροφή της γης άλλαξε (Archer, Patten, Rimmer, Torrey).

* Η γλώσσα του Ιησού του Ναυή ήταν παραβολική (Boling, Fay, Longacre).

* Η ημέρα απλώς παρατάθηκε για πολύ καιρό (Keil & Delitzsch).

* Το φως της ημέρας διαθλάσθηκε (Bush, Jamieson, Short).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από την ηλιακή έκλειψη (Wilson).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από χαλαζοθύελλα (Blair, Davis, Kaiser, Maunders, Rea).

και άλλες γνώμες πέραν αυτών, οι οποίες αντιτίθενται μεταξύ τους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για σκοτάδι προσευχήθηκε ο Ιησούς του Ναυή, και δεν ανέτειλε ο ήλιος όταν έπρεπε, άλλοι μιλούν για παράταση φωτός. Η αφήγηση της Βίβλου ότι "εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας", συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι το φως είχαν ανάγκη οι πολεμιστές του Ιησού και όχι το σκοτάδι το οποίον σχεδόν υπήρχε με την βαριά χαλαζόπτωση σαν πέτρες που έπεφταν στα κεφάλια των αντιπάλων του.

Άλλοι μιλούν για ολική έκλειψη ηλίου (ως φυσικό φαινόμενο για να αποφύγουν την αλήθεια περί ενέργειας του Θεού), όμως σύμφωνα και με τα αρχεία της NASA, η αρχαιότερη καταγραφή έκλειψης ηλίου ήταν το έτος 1217 π.Χ., δηλαδή δύο αιώνες μετά από την εποχή του Ιησού του Ναυή, (το βιβλίο του γράφτηκε το 1427 π.Χ.). Άρα δεν επρόκειτο για ολική έκλειψη ηλίου και το θαύμα του Θεού παραμένει αναλλοίωτο και αδιάψευστο.

Πέραν όμως τούτου, η Αστρονομία παραδέχεται ως αληθές το γεγονός αυτό του ήλιου, και ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής αστρονόμος Totten, μελετώντας το θέμα με λεπτομερείς μαθηματικούς υπολογισμούς, κατέληξε στο συμπέρασμα που δημοσίευσε.

"Μια μόνο - λέει - φορά μπορούσε ο ήλιος, η σελήνη και ή γη να βρεθούν στις σχετικές θέσεις που περιγράφονται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή".

Και το συμπέρασμα του, δεδομένου ότι τηρήθηκαν οι σχετικές θέσεις του ήλιου, σελήνης και γης την ημέρα εκείνη της μάχης, είναι ότι,
"πρέπει να το πάρουμε ως δεδομένο, πως στην ιστορία του κόσμου προστέθηκε μια ολόκληρη ημέρα".

Αυτά μας μεταφέρει ο Sidney Collet στο βιβλίο του, "The Scripture of Truth". 10η έκδοση του 1920.

"Τον 13ο αιώνα π.Χ. έλαβε χώρα το γεγονός αυτό" (του ήλιου), παραδέχεται και ο αστρονόμος του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Greenwich, E. Maunder.

Για κάποιους η ανθρωπότητα έχασε μια ημέρα από την ιστορία της, για άλλους η ανθρωπότητα πρόσθεσε μια 24ωρη ημέρα στο ημερολόγιό της. Είτε έτσι είτε αλλιώς το γεγονός δεν αμφισβητείται ότι συνέβη, και κατά συνέπεια ο Λόγος του Θεού αποδεικνύεται και πάλι αλάνθαστος, και ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, άσχετα που κάποιοι αρνητές (αλλά και…"χριστιανοί") δεν θέλουν να τον αποδεχθούν ως Θεόπνευστο.

Ιστορικές αποδείξεις έχουμε αρκετές για να ενδυναμώσουμε τα στοιχεία αυτά που ο Λόγος του Θεού μας μεταφέρει. Παίρνουμε κάποια στοιχεία, με δική μας απόδοση - από το βιβλίο "Βίβλος και Επιστήμη", του Δημ. Μαγκριώτη, εκδόσεις "Ο Λόγος".

* Ο Ηρόδοτος υποστήριξε ότι ιερείς της Αιγύπτου του έδειξαν γραπτά μνημεία όπου ανέγραφαν για επιμήκυνση μιας ολόκληρης ημέρας από τα φυσικά της όρια.

* Τα αρχαία Κινεζικά συγγράμματα λένε ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα στην εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Γεώ. Από τους γενεαλογικούς πίνακες των Κινέζων προκύπτει ότι, ο Αυτοκράτορας Γεώ βασίλευσε στην Κίνα την ίδια εποχή με τον Ιησού του Ναυή.

* Ο Λόρδος Kingsborough, σε ειδικές μελέτες για την ιστορία των αρχαίων Ερυθρόδερμων (Ινδιάνων) της Αμερικής, αναφέρει ότι στα χρονικά των Μεξικανών που έφτασαν σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού πριν την ανακάλυψη τής Αμερικής, αναγράφεται ότι ο ήλιος εστάθη, "επί μίαν ολόκληρον ημέραν κατά το έτος των 7 λαγωών", το οποίον έτος συμπίπτει με την εποχή της κατάκτησης της Παλαιστίνης από τους Ισραηλίτες. ( Η ημέρα δηλαδή του Ιησού του Ναυή ).

Αξίζει όμως να σταθούμε και πάλι στο συμπέρασμα του Αμερικανού καθηγητή αστρονομίας Totten, όπου μας είπε πως στην ιστορία του κόσμου προστέθηκε μια ολόκληρη ημέρα.

Οι μαθηματικοί υπολογισμοί του, απέδειξαν ότι η προσθετική αυτή 24η ημέρα (του "Σιώπησον ήλιε" από τον Ιησού του Ναυή), είχε διάρκεια 23 ώρες και 20′ λεπτά, "έως μιας ολοκλήρου ημέρας", όπως διαβάζουμε στην Γραφή. Για το 24ωρο όμως της ημέρας υπολείπονται άλλα 40′ λεπτά της ώρας. Που λοιπόν "χάθηκαν" αυτά τα 40 πρώτα λεπτά; Εύλογο το ερώτημα, εφόσον με μαθηματική ακρίβεια προσπαθούν οι επιστήμονες και Αστρονόμοι να καταλήξουν σε ακριβή συμπεράσματα. Εφόσον και πάλι το κεντρικό σημείο των ερευνών είναι ο Λόγος του Θεού, ή Αγία Γραφή, (πως θα μπορούσε άλλωστε να ήταν κάτι άλλο), τότε και πάλι μέσα από την Βίβλο θα πρέπει να αναζητήσουμε τα "χαμένα" 40 πρώτα λεπτά της ώρας που υπολείπονται του 24ώρου μας, όπου και προστέθηκε στο ημερολόγιό μας.

Η έρευνα των Γραφών - για κάποιο παρόμοιο αστρονομικό γεγονός, οδηγεί τους επιστήμονες Αστρονόμους στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Β’ Βασιλέων: 20:8-11, όπου και γίνεται αναφορά για την σκιά του ήλιου, όταν ο βασιλιάς Εζεκίας ζήτησε από τον Προφήτη Ησαΐα σημείον αληθείας ότι ο Θεός θα τον θεραπεύσει από την ασθένειά του που τον οδηγούσε στον θάνατο. 
Συγκεκριμένα διαβάζουμε:
"Και είπεν ο Εζεκίας προς τον Ησαΐαν, Τι είναι το σημείον ότι ο Κύριος θέλει με ιατρεύσει, και ότι θέλω αναβή εις τον οίκον του Κυρίου την τρίτην ημέραν; Και είπεν ο Ησαΐας, Τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον παρά Κυρίου, ότι θέλει κάμει ο Κύριος το πράγμα το οποίον ελάλησε, να προχωρήση η σκιά δέκα βαθμούς, ή να στραφή δέκα βαθμούς; Και απεκρίθη ο Εζεκίας, Ελαφρόν πράγμα είναι να καταβή η σκιά δέκα βαθμούς, ουχί, αλλ’ ας στραφή οπίσω δέκα βαθμούς η σκιά. Και εβόησεν ο Ησαΐας ο προφήτης προς τον Κύριον, και έστρεψεν οπίσω την σκιάν δέκα βαθμούς, δια των βαθμών τους οποίους κατέβη δια των βαθμών του Άχαζ". 
Β' Βασιλέων: 20:8-11.

Αυτοί οι 10 βαθμοί της σκιάς του ήλιου, αποτελούν - σύμφωνα με τους Αστρονομικούς υπολογισμούς - και τα 40′ "χαμένα" λεπτά της ώρας που αναζητούσαν οι Αστρονόμοι επιστήμονες. Έτσι, μαζί με τα 40′ λεπτά (της σκιάς του ήλιου), και τις 23 ώρες και 20′ λεπτά της ώρας (που ο ήλιος επί Ιησού του Ναυή "Σιώπησε"), βρίσκουμε το ακριβές 24ωρο που προστέθηκε στο ημερολόγιό μας.

Η Επιστήμη αποδέχεται αυτό το συγκλονιστικό Βιβλικό γεγονός, και όσοι εμπιστευόμαστε την Επιστήμη μένουμε έκθαμβοι γι’ αυτό που συνέβη. Το φαινόμενο τούτο μπορεί να φαντάζει εκθαμβωτικό, όμως, μας διαφεύγει ίσως η "μικρή και πιθανόν ασήμαντη" λεπτομέρεια που είναι εκθαμβωτικότερη της πρώτης, ότι δηλαδή το γεγονός αυτό συνέβη με μια και μόνον προσευχή ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Αυτό και αν δεν είναι εκθαμβωτικό, όταν πιστέψουμε ότι η δύναμη της προσευχής μπορεί και να "αναγκάσει" τον Θεό να εκτελέσει τα ζητήματά μας.

Εξ’ άλλου, ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός το είπε, ότι: "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει". Ιωάννης:14:12, και γνωρίζουμε καλά ότι ανέμους και φουρτούνες σταματούσε ο Κύριος, τα στοιχεία της φύσης υπάκουαν σ’ Αυτόν, και με λίγη μόνον πίστη μπορούμε -όπως μας είπε ο Κύριος- και βουνά να μετακινήσουμε. Αυτό κάνει ή πίστη. Με τέτοια λοιπόν πίστη και ο Ιησούς του Ναυή διέταξε τον ήλιο να "σιωπήσει" λέγοντας: "Σιώπησον ήλιε επί τήν Γαβαών", και ο ήλιος και η Σελήνη υπάκουσαν στον λόγο του. Είναι αυτός που δήλωσε με παρρησία ότι: "εγώ όμως και ο οίκός μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον". Ιησούς Ναυή: 24:15.

Εμείς λοιπόν που εστιάζουμε; στο γεγονός του "Σιώπησον ήλιε", ή στην δύναμη της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ του Ιησού του Ναυή που "Σιώπησε τον ήλιο";

Θα μου πει κάποιος, μπορούμε άραγε και εμείς σήμερα να κάνουμε τέτοια θαυμάσια, ούτως ώστε και τα στοιχεία της φύσης να υποταχθούν σ εμάς; Εγώ φίλοι μου μίλησα για ΠΙΣΤΗ, από τον καθένα μας λοιπόν εξαρτάται κατά πόσον την χρησιμοποιούμε…!

Πηγή:  Sporeas  Γιώργου Οικονομίδη

Δεν εξηγείται το Σύμπαν χωρίς τον Θεό!

Ο μαθηματικός Τζον Λέννοξ, εξέφρασε πρόσφατα τις αμφιβολίες του, για τα συμπεράσματα του Χόκινγκ στον βρετανικό τύπο:

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία είπε, ότι ο Στήβεν Χόκινγκ είναι άτομο διανοητικά τολμηρό όσο και σωματικά ηρωικό. Στο τελευταίο βιβλίο του ο διάσημος φυσικός, εξαπέλυσε μια τολμηρή πρόκληση, για τη παραδοσιακή θρησκευτική πίστη, και τη θεϊκή δημιουργία του σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Χόκινγκ, οι νόμοι της φυσικής και όχι το θέλημα του Θεού, προσφέρουν την πραγματική εξήγηση, για το πώς η ζωή στη γη τέθηκε σε λειτουργία. Το Μπίγκ Μπάνγκ, υποστηρίζει, ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια αυτών των νόμων:  "Επειδή υπάρχει ένας νόμος όπως η βαρύτητα, το σύμπαν μπόρεσε να αυτο-δημιουργηθεί από το τίποτα". 
Δυστυχώς, ενώ το επιχείρημα αυτό του Χόκινγκ χαιρετίστηκε ως πρωτοποριακό, δεν είναι καινούργιο. Χρόνια τώρα, επιστήμονες εκφράζουν παρόμοιες θέσεις, υποστηρίζοντας ότι η τρομερά πολύπλοκη δημιουργικότητα του κόσμου γύρω μας μπορεί να ερμηνευτεί δια μέσω των φυσικών νόμων όπως π.χ. τη βαρύτητα. Παρόλο που πρόκειται για μια απλουστευμένη προσέγγιση, φαίνεται πως στην εποχή μας, την οποία χαρακτηρίζει ένα πνεύμα εκκοσμίκευσης και δυσπιστίας, βρίσκει ακόμα απήχηση. Όμως, τόσο ως επιστήμονας όσο και ως Χριστιανός, θα έλεγα ότι ο ισχυρισμός του Χόκινγκ είναι λανθασμένος. Μας καλεί να επιλέξουμε ανάμεσα στο Θεό και τους νόμους της φύσης, σαν οι δυο αυτοί παράγοντες να βρίσκονται αναγκαστικά σε αμοιβαία σύγκρουση.
Αντίθετα με όσα ισχυρίζεται ο Χόκινγκ, οι νόμοι της φύσης δεν μπορεί να δώσουν πλήρη εξήγηση του σύμπαντος, επειδή δεν δημιουργούν, αλλά απλώς περιγράφουν κάτι που συμβαίνει κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Εδώ ο Χόκινγκ φαίνεται πως συγχέει τους νόμους με τις επιδράσεις των. Μας καλεί να επιλέξουμε ανάμεσα στο Θεό και τη φυσική, κάτι που μοιάζει σαν να επιλέγαμε ανάμεσα στον αεροναυπηγό-εφευρέτη Φράνκ Ουίττλ και τους νόμους της φυσικής, για να εξηγήσουμε την δημιουργία του κινητήρα τζετ. Πρόκειται για σύγχυση κατηγοριών. Οι νόμοι της φυσικής μπορεί να εξηγήσουν πώς λειτουργεί η μηχανή τζετ, αλλά χρειάζεται κάποιος που θα επινοήσει, και θα κατασκευάσει μια τέτοια μηχανή, που θα την τροφοδοτήσει με καύσιμα και να την ξεκινήσει. Ο κινητήρας τζετ δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί χωρίς τους νόμους της φυσικής, αλλά ήταν αναγκαίο επίσης και το ευφυές έργο επινόησης, και κατασκευής ενός Ουίττλ. Οι νόμοι της φυσικής λοιπόν, δεν είναι το μόνο απαραίτητο στοιχείο για τη δημιουργία του σύμπαντος. Χρειάζεται και η συμμετοχή μιας ευφυούς δύναμης. Για να χρησιμοποιήσουμε μια απλή αναλογία, οι νόμοι της μηχανικής του Ισαάκ Νεύτωνα από μόνοι τους, ποτέ δεν θα ήταν σε θέση να θέσουν σε κίνηση μια σφαίρα μπιλιάρδου. Αυτό γίνεται μόνο με κάποια δράση, όπως π.χ. τα ανθρώπινα χέρια που χρησιμοποιούν μια στέκα. 
Το επιχείρημα του Χόκινγκ φαντάζει ακόμα πιο παράλογο, με τον ισχυρισμό του, πως η απλή ύπαρξη της βαρύτητας έκανε αναπόφευκτη τη δημιουργία του σύμπαντος. Και ρωτάμε, πώς ήρθε σε ύπαρξη η βαρύτητα; Ποιος την έθεσε σε λειτουργία; Ποια δημιουργική δύναμη κρύβεται πίσω από τη γέννησή της;
Επίσης ο Χόκινγκ, για να στηρίξει τη θεωρία του περί αυθόρμητης δημιουργίας, ισχυρίζεται πως χρειάστηκε μόνο το γυαλόχαρτο, για να κάνει το σπίρτο της δημιουργίας του σύμπαντος ν’ ανάψει. Το ουσιαστικό ζήτημα όμως είναι: από που προήλθε το «γυαλόχαρτο» αυτό; Και ποιος έκανε το σπίρτο να «ανάψει» αν όχι ο Θεός; Επομένως, ένα μεγάλο μέρος του σκεπτικού που κρύβεται πίσω από τα επιχειρήματα του Χόκινγκ, αποτελείται από μια προκατάληψη, ότι υπάρχει βαθιά σύγκρουση ανάμεσα στην επιστήμη και τη θρησκεία. Απ' ότι γνωρίζω όμως δεν υπάρχει τέτοιου είδους αντιπαράθεση.
Ως πιστός Χριστιανός, ανακαλύπτω πως η ομορφιά των επιστημονικών νόμων ενισχύει την πίστη μου σε μια ευφυή, θεϊκή δημιουργική δύναμη που ενεργεί στη φύση. Όσο περισσότερο κατανοώ την επιστήμη, τόσο περισσότερο ενισχύεται η πίστη μου στο Θεό, επειδή εκπλήσσομαι από το εύρος, τη πολυπλοκότητα αλλά και την τελειότητα που υπάρχει στη δημιουργία. Το ότι η επιστήμη άρχισε τόσο σθεναρά να ανθεί τον 16ο και 17ο αιώνα, εξηγείται από το ότι οι νόμοι της φύσης, που την εποχή εκείνη άρχισαν να ανακαλύπτονται και να καθορίζονται, αντανακλούν την επιρροή ενός θείου νομοθέτη. Ένα από τα θεμελιώδη θέματα του Χριστιανισμού είναι ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε με βάση ενός λογικού, ευφυούς σχεδίου. Χωρίς να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την επιστήμη, η χριστιανική πίστη είναι επιστημονικά σαφής και λογική.
Πριν από μερικά χρόνια, ο επιστήμονας Τζόζεφ Νίντχαμ έκανε μια εκτενή μελέτη, για τη τεχνολογική ανάπτυξη της Κίνας. Με την ανάλυσή του επιχείρησε να κατανοήσει για ποιο λόγο η Κίνα, παρ' όλες τις αρχικές καινοτομίες της ιστορίας της, τελικά έπεσε τόσο πίσω από την Ευρώπη στην πρόοδο της επιστήμης. Ο Νίντχαμ οδηγήθηκε στο συμπέρασμα, ότι η γρήγορη εξέλιξη στην ευρωπαϊκή επιστήμη προωθήθηκε ιδιαίτερα από τη διαδεδομένη πεποίθηση, σε μια ορθολογική δημιουργική δύναμη, γνωστή ως ο Θεός, η οποία καθιστά τους επιστημονικούς νόμους κατανοητούς.
Παρ' όλα αυτά, ο Χόκινγκ και άλλοι επικριτές της θρησκείας θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε, ότι η δημιουργία δεν είναι παρά μια τυχαία συλλογή μορίων, δηλαδή το αποτέλεσμα μιας άσκοπης διαδικασίας. Αν αυτό όντως αληθεύει, θα ήταν ικανό να υπονομεύσει την ορθολογική βάση της ίδιας της επιστήμης. Αν ο εγκέφαλός μας είναι όντως το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας χωρίς καθοδήγηση, χωρίς σκοπό, τότε γιατί να προϋποθέτουμε την ικανότητα της νοημοσύνης ως το βασικό εργαλείο της ανθρώπινης ενασχόλησης με την επιστήμη;
Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Όταν δούμε κάποια γράμματα της αλφαβήτου να σχηματίζουν το όνομά μας στην άμμο, δεν είναι η άμεση ανταπόκριση μας να τα αναγνωρίσουμε ως το έργο ενός ευφυούς όντος; Πόσο πιο πιθανό άραγε είναι να βρίσκεται ένας ευφυής Δημιουργός πίσω από το ανθρώπινο DNA, την κολοσσιαία αυτή βιολογική βάση δεδομένων που περιέχει όχι λιγότερα από 3,5 δισεκατομμύρια «γράμματα»;
Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι ο Χόκινγκ, ενώ επιτίθεται στη θρησκεία, αισθάνεται ωστόσο αναγκασμένος να δώσει μεγάλη έμφαση στην θεωρία του Μπίγκ Μπάνγκ. Διότι ακόμη και αν σε κάποιους πιστούς δεν αρέσει ως θεωρία, ταιριάζει όμως απόλυτα με τη χριστιανική αφήγηση της δημιουργίας. Αυτός είναι και ο λόγος που, πριν το Μπίγκ Μπάνγκ καλά-καλά αποκτήσει εγκυρότητα ως θεωρία, πολλοί επιστήμονες δήλωναν πρόθυμοι να την απορρίψουν, ακριβώς επειδή αυτή φαινόταν ότι υποστηρίζει την ιστορία της δημιουργίας στην Αγία Γραφή. Κάποιοι βέβαια επιμένουν στην αριστοτέλεια άποψη ενός «αιώνιου σύμπαντος», χωρίς αρχή και τέλος, αλλά η θεωρία αυτή, καθώς και οι μετέπειτα παραλλαγές της, έχει καταντήσει πλέον αναξιόπιστη.
Ωστόσο, στοιχεία για την ύπαρξη του Θεού δεν προέρχονται μόνο από τη σφαίρα της επιστήμης. Στο πλαίσιο της χριστιανικής πίστης, υπάρχει και το ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Θεός ο ίδιος αποκαλύφθηκε στην ανθρωπότητα μέσω του Ιησού Χριστού, εδώ και δύο χιλιετίες. Αυτό όχι μόνο τεκμηριώνεται καλά από τις ίδιες τις γραφές και άλλες μαρτυρίες, αλλά βασίζεται και σε έναν πλούτο αρχαιολογικών ευρημάτων. Επιπλέον, οι θρησκευτικές εμπειρίες εκατομμυρίων πιστών δεν μπορούν να απορριφθούν ελαφρά τη καρδία. Εγώ ο ίδιος και η οικογένειά μου, μπορούμε να βεβαιώσουμε πως η πίστη είχε θετική επιρροή στις ζωές μας, κάτι που αψηφά την ιδέα πως δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από μια τυχαία συλλογή μορίων. Ένα επίσης ισχυρό επιχείρημα, είναι η προφανής πραγματικότητα ότι είμαστε ηθικά όντα, ικανά να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους. Δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για μια τέτοια ηθική. Επίσης, η φυσικοί νόμοι δεν μπορούν να εμπνεύσουν μέσα μας την ανησυχία για τον άλλο, ούτε το πνεύμα αυταπάρνησης που υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες από τις αρχές της ιστορίας τους. Η ύπαρξη κοινών ηθικών αξιών τονίζει την ύπαρξη μιας υπερβατικής δύναμης πέρα από τους επιστημονικούς νόμους.        
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, πάντοτε το μήνυμα του αθεϊσμού είχε κάτι το περίεργα καταθλιπτικό, επειδή απεικόνιζε τους ανθρώπους απλώς ως πλάσματα εγωιστικά που δεν έχουν άλλο σκοπό, από την επιβίωση και την αυτο-ικανοποίηση. Ο Χόκινγκ πιστεύει επίσης ότι η πιθανή ύπαρξη άλλων μορφών ζωής στο σύμπαν υπονομεύει την παραδοσιακή θρησκευτική πεποίθηση ότι ζούμε σε έναν μοναδικό πλανήτη που ο Θεός δημιούργησε. Δεν υπάρχει όμως μέχρι στιγμής καμία απόδειξη, πως άλλες μορφές ζωής υπάρχουν εκεί έξω, ούτε και ο Χόκινγκ μας παρουσιάζει κάποια.
Βρίσκω διασκεδαστικό το γεγονός ότι κάποιοι άθεοι υποστηρίζουν την ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης πέρα από τη γη. Γιατί όμως είναι τόσο πρόθυμοι να αμφιβάλλουν και να καταγγείλουν την οποιαδήποτε πιθανότητα ύπαρξης ενός τεράστιου, νοήμονος όντος, του Θεού;... 

Γιατί να πιστέψεις στον Θεό;

Είναι αδύνατο να βάλουμε το Θεό σε ένα πειραματικό σωλήνα, ή να αποδείξουμε με επιστημονικό τρόπο την ύπαρξή Του...

Γιατί να πιστέψεις στον Θεό; (Α') 

Πολλοί λένε ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Είναι καιρός να ψάξεις την αλήθεια.

Κάθεσαι σε μια καφετέρια με συμφοιτητές σου. Η συζήτηση καλύπτει λίγο από διάφορα θέματα, χωρίς να εμβαθύνει σε κάποιο. Στα μέσα της συζήτησης αναφέρεις για την εκκλησία που πήγες την περασμένη Κυριακή. Κάποιος ρωτά: "Πηγαίνεις σε εκκλησία"; Ένας άλλος ρωτά: "Πιστεύεις στο Θεό"; Και κάποιος τρίτος λέει: "Δεν πιστεύω στο Θεό. Πώς μπορεί κάποιος να γνωρίζει καν αν υπάρχει Θεός";

Παρακολουθείς αμήχανα τη συζήτηση, καθώς καθένας τους μιλά για το πως η θεωρία της εξέλιξης αποδεικνύει τη μη ύπαρξη του Θεού. Φεύγεις από την καφετέρια, νιώθοντας ότι έχεις χάσει, ή σκέπτεσαι ότι δεν υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που να πιστεύουν στον Θεό. 
Ναι, λέει ο Χριστιανός συγγραφέας ο Paul Little, πολλοί ευφυείς άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και έχουν καλά επιχειρήματα γι αυτό. 

Παραδεχόμαστε ότι είναι αδύνατο να βάλουμε το Θεό σε ένα πειραματικό σωλήνα, ή να αποδείξουμε με επιστημονικό τρόπο την ύπαρξή Του. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί λόγοι να πιστέψεις, ότι ο Θεός είναι ζωντανός και ενεργός στο σύμπαν. Σκεφτείτε την τάση που έχει ο άνθρωπος, να ψάχνει για πράγματα πέρα από αυτά που μπορεί να βλέπει. Αυτή η τάση κάνει τους ανθρώπους, να στρέφουν προς τη θρησκεία για απαντήσεις. Είναι σημαντικό το ότι μελέτες που έγιναν στους πολιτισμούς όλου του κόσμου, δείχνουν ότι υπάρχει μια πίστη του ανθρώπου προς το Θεό ή θεούς. Αυτό δεν είναι κάτι παράξενο για τους ανθρώπους που πιστεύουν τη Βίβλο. Ο Εκκλησιαστής αναφέρεται στο Θεό, ως Εκείνον που "έβαλε στην καρδιά του ανθρώπου την αίσθηση της αιωνιότητας". 3:11

Υπάρχουν περίπου 11.000.000 είδη ζωής πάνω στη γη, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Άραγε έγιναν όλα αυτά τυχαία; Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι με τις κατάλληλες συνθήκες, κάποια είδη ζωής μπορούν να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Ωστόσο οι ίδιοι αυτοί επιστήμονες, δείχνουν εύκολα τις αδυναμίες αυτής της θεωρίας. Ο αξιόλογος αστρονόμος Fred Hoyle ρωτά, "Ποιες είναι οι πιθανότητες ένας ανεμοστρόβιλος να πλήξει μια αποθήκη στην οποία υπάρχουν διάφορα εξαρτήματα ενός αεροπλάνου Boeing 747, και στη συνέχεια να τα συναρμολογήσει όλα ένα προς ένα, και να ξαναφτιάξει το αεροπλάνο, ώστε αυτό να μπορέσει να πετάξει";

Ο ίδιος απαντά: "Οι πιθανότητες είναι τόσο λίγες-αμελητέες, ακόμα και αν το σύμπαν ήταν γεμάτο με αποθήκες με εξαρτήματα 747".

Στο βιβλίο του, "Το έξυπνο σύμπαν" ο Hoyle λέει: "Καθώς οι βιοχημικοί ανακαλύπτουν όλο και περισσότερα για τη θαυμαστή πολυπλοκότητα της ζωής, είναι προφανές ότι οι πιθανότητες δημιουργίας της ζωής από τύχη είναι τόσο μηδαμινές, που αυτομάτως αποκλείονται. Η ζωή δεν μπορεί να δημιουργήθηκε από τύχη".

Ο Δρ. Ρόμπερτ Τζάστροου, ιδρυτής του Ινστιτούτου Διαστημικών μελετών της NASA λέει ότι, η θεωρία της μεγάλης έκρηξης (Bing Bang) προσφέρει επιστημονικές αποδείξεις, για το πως ξεκίνησε η δημιουργία του σύμπαντος από Βιβλική άποψη. Αυτός ο σπουδαίος επιστήμονας λέει ότι "η επιστήμη απέδειξε ότι το σύμπαν εξερράγη και κατέληξε στη σημερινή του μορφή, μέσα σε μια στιγμή". Συνεχίζει, εξηγώντας ότι αυτή η απότομη έκρηξη παραπέμπει στην αληθινή αναφορά που γίνεται στην πρώτη πρόταση της Βίβλου: "Στην αρχή ο Θεός έπλασε τον ουρανό και τη γη".

Βλέπουμε ότι οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις σχετικά με τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης, παραπέμπουν στον Δημιουργό Θεό. Αυτή ακόμη επιβεβαιώνει κάτι που ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε πολλές χιλιάδες χρόνια  πριν: "Τα ουράνια φανερώνουνε το μεγαλείο του Θεού, και δείχνει το στερέωμα τα έργα που έχει φτιάξει". Ψαλμοί 19:1 

Γιατί λοιπόν υπάρχει σωστή και λάθος άποψη σε σχέση με τη δημιουργία του σύμπαντος;

Μια άλλη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού, σύμφωνα με το χριστιανό συγγραφέα C.S. Lewis, είναι ότι οι άνθρωποι παντού σε όλο τον κόσμο, πιστεύουν με κάποιο τρόπο στην ύπαρξη του καλού και κακού. 
Οι άνθρωποι καυγαδίζουν καθημερινά ο ένας με τον άλλο, ακόμα και για μικροπράγματα, όπως μια θέση στο λεωφορείο ή στο σινεμά.

Αυτές οι καθημερινές διαμάχες δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχει ένας νόμος ή κανόνας ηθικής κρυμμένος μέσα μας. Ο Lewis τονίζει ότι ο ηθικός νόμος δεν μπορεί να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνο για μια ομάδα ανθρώπων (και τις επιδιώξεις τους). Είναι κάτι σαν ένας μαθηματικός πίνακας. Ποτέ δεν θα λέγαμε ότι ο μαθηματικός πίνακας θα μπορούσε να φτιαχτεί διαφορετικά αν τον θέλαμε να τον φτιάξουμε διαφορετικά. 2+2 μας κάνει πάντα 4. Και όπως υπάρχουν μαθηματικοί "νόμοι" που δεν μπορούν να αλλάξουν, το ίδιο ισχύει και με τους ηθικούς νόμους.

Γιατί να πιστέψεις στον Θεό; (B’)

Πολλοί λένε ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Είναι καιρός να ψάξεις την αλήθεια.

Ποιο πάνω είδαμε μερικά επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού.  Θα συνεχίσουμε και θα δούμε μερικά ακόμη, και στη συνέχεια θα εξετάσουμε τη Θεότητα του Χριστού.   

Ναι, υπάρχει Κάποιος πίσω από το Σύμπαν. Έβαλε μέσα μας τον ηθικό νόμο, και πράγματι ενδιαφέρεται έντονα για δικαιοσύνη, ενθάρρυνση, για την καλή πίστη, την  τιμιότητα.

Αν και υπάρχουν πολλά πράγματα στη φύση, ακόμα και την ανθρώπινη φύση, που παραπέμπουν στον Θεό, ποτέ δεν θα μάθουμε αποκλειστικά από τη φύση πως είναι ο Θεός. Ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία να αποκαλύψει τον εαυτό Του. Έζησε ανάμεσά μας.  Πήρε ανθρώπινη μορφή στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Σκεφτείτε το ως εξής: Αν θέλετε να εκφράσετε την αγάπη σας στα μυρμήγκια, πώς θα το πετυχαίνατε; Θα έπρεπε να γινόσασταν μυρμήγκι. Αυτό είναι που ο Θεός έκανε για εμάς. Η καλύτερη απάντηση στην ερώτηση, "Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπάρχει Θεός", είναι ότι ο Θεός ο ίδιος επισκέφθηκε τον πλανήτη μας.

Η πραγματική ύπαρξη του Ιησού Χριστού είναι αποδεκτή ως ένα ιστορικό γεγονός. Αλλά ήταν πράγματι Θεός; Καθώς σκεφτόμαστε τους ισχυρισμούς  του Χριστού για τον εαυτό του, υπάρχουν μόνο 4 πιθανότητες:

1. Ήταν ψεύτης. Δηλαδή, ήξερε ότι δεν ήταν Θεός, αλλά εξαπάτησε τους ακροατές Του προκειμένου να δώσει κύρος στο κήρυγμά Του. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που λένε ότι ήταν σπουδαίος ηθικός δάσκαλος, αλλά αρνούνται τη θεότητά Του. Αλλά ένας κοινός ψεύτης και απατεώνας δύσκολα θα ήταν ταυτόχρονα και σπουδαίος "ηθικός" δάσκαλος.

2. Εξαπατήθηκε ο ίδιος. Ένα χαρακτηρισμό δίνουμε για κάποιον που νομίζει ότι είναι Θεός. Είναι παράφρονας και σίγουρα θα ταίριαζε τέλεια στο Χριστό, αν ήταν μόνο άνθρωπος.

3. Ήταν θρύλος. Σύμφωνα μ αυτήν την θεωρία καθώς περνούσαν τα χρόνια οι ενθουσιασμένοι οπαδοί του Χριστού, πρόσθεταν "λόγια" στα λεγόμενά Του, δημιουργώντας έτσι ένα θρύλο γύρω από Αυτόν. Αυτή η θεωρία διαψεύστηκε από τη σύγχρονη αρχαιολογία, που έδειξε αποκλειστικά ότι τα 4 ευαγγέλια (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης) γράφηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής των σύγχρονων του Ιησού.

Ο Dr. William F. Albright, παγκοσμίου φήμης αρχαιολόγος, είπε ότι δεν υπάρχει προφανής λόγος να πιστέψουμε ότι κάποιο από τα ευαγγέλια γράφτηκε μετά από το 70 μ.Χ. Σκεφτείτε το ως εξής. Φανταστείτε κάποιον που σήμερα έγραφε τη βιογραφία του προέδρου Nixon, στην  οποία αναφέρει ότι ο ίδιος έλεγε ότι είναι Θεός, ότι συγχώρησε τις αμαρτίες των ανθρώπων, και ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Μια τέτοια ιστορία ποτέ δεν θα ευσταθούσε, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που γνώριζαν τον Nixon. Το ίδιο ισχύει για τους συγγραφείς των ευαγγελίων. Αν έγραφαν ψέματα, θα εκτίθονταν ως απατεώνες μπροστά σε όλους τους άλλους που ήξεραν τον Ιησού.

4. Έλεγε την αλήθεια. Δηλαδή, ο Ιησούς ήταν Αυτός που έλεγε ότι ήταν. Αλλά κάποιοι θα διαφωνήσουν λέγοντας, "Ε, και τι μ’ αυτό; Δεν μετράνε τα λόγια του". Ο οποιοσδήποτε μπορεί να λέει ότι θέλει. Και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι ήταν θεοί. Όταν όμως μελετούμε την περίπτωση του Ιησού του Ναζωραίου, τα λόγια Του συνδυάζονται με αποδείξεις. Π.χ. είπε ότι, "Αν δεν εκτελώ τα έργα του Πατέρα μου, τότε μη με πιστεύετε. Αν όμως τα εκτελώ, τότε, κι αν ακόμα δεν πιστεύετε σ εμένα, πιστέψτε στα έργα, για να μάθετε παρατηρώντας και να πιστέψετε ότι ο Πατέρας εκδηλώνεται μέσω μου, και εγώ μέσω εκείνου". Ιωάννην 10:37-38

5. Η μεγαλύτερη απόδειξη των λεγόμενων του Χριστού περί Θεότητάς Του, είναι η ανάστασή Του από τους νεκρούς. Πέντε φορές ανέφερε ότι θα πέθαινε. Επίσης προείπε πως ακριβώς θα πέθαινε, και ότι 3 μέρες αργότερα θα ανασταινόταν από τους νεκρούς, και θα εμφανιζόταν στους μαθητές Του.
Για την απόδειξη της ανάστασής Του, πρέπει να στραφούμε σε ιστορικές αναφορές. Υπάρχουν 10 διαφορετικές καταγεγραμμένες εμφανίσεις του ζωντανού Χριστού μετά το σταυρικό Του θάνατο. Σε μια από τις εμφανίσεις, Τον είδε ένα πλήθος 500 ανθρώπων, Α' Κορινθ. 15:6. Γι αυτούς που ακόμα λένε ότι η ανάσταση ήταν κάτι στημένο-φτιαχτό, υπάρχει μια ερώτηση: "Τι ήταν αυτό που μεταμόρφωσε τους μαθητές από ένα σύνολο φοβισμένων ατόμων, σε ανθρώπους γεμάτους θάρρος και πίστη, που ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους, γιατί πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν Θεός"; Μόνο η ανάσταση του Ιησού Χριστού θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοια αλλαγή.

Τέλος υπάρχει μια απόδειξη της ανάστασης που είναι πολύ προσωπική. Αν ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, είναι ζωντανός σήμερα, έτοιμος να αλλάξει τη  ζωή όλων αυτών  που Τον δέχονται ως Σωτήρα τους. Στην πραγματικότητα  εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο ζουν μια ριζοσπαστικά διαφορετική ζωή, επειδή πιστεύουν στο Χριστό.

Το "πίστεψε στον Ιησού και θα σωθείς", δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Είναι μια πραγματικότητα που αλλάζει ζωές. Είναι απόδειξη ότι ο Θεός είναι ζωντανός, και ότι ζει σε αυτούς που τον δέχθηκαν ως Κύριο και Σωτήρα.

Ο Paul Little, θέλει οι Χριστιανοί να προσεγγίζουν την πίστη με την καρδιά και το μυαλό τους ταυτόχρονα. Επιθυμεί οι χριστιανοί μαθητές να μπορούν να στέκονται μέσα σε συζητήσεις σχετικές με τον Χριστιανισμό, και να μην αμφιβάλλουν για την πίστη τους...

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ.

"Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποήμασιν νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης". Ρωμαίους 1:20

"..δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή της κτίσης του κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα…". Ρωμαίους 1:20

Οι φυσικές επιστήμες σήμερα στηρίζονται στα τρία θερμοδυναμικά αξιώματα, που συνοψίζουν τις σχέσεις ύλης και ενέργειας σ’ ολόκληρο το υλικό σύμπαν. 
Σύμφωνα με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, αν και η ολική ενέργεια στον υλικό κόσμο παραμένει σταθερή, το ποσόν της ελεύθερης ενέργειας, δηλαδή της ενέργειας που είναι διαθέσιμη για παραγωγή ωφέλιμου έργου, μειώνεται διαρκώς. Το αξίωμα τούτο αφορά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο σύμπαν. Έτσι το κάθε τι στη φύση, αργά αλλά σταθερά, τείνει προς τη φθορά, την αποδόμηση, την αποδημιουργία. Είναι δε αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι και η Βίβλος επιβεβαιώνει την πραγματικότητα αυτή: "δεδομένου ότι, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα". Ρωμαίους 8:20 
Ωστόσο η κατάσταση των πραγμάτων στο υλικό σύμπαν κατά την αρχική, – τη δημιουργική φάση της ιστορίας του, ήταν τελείως διαφορετική. Η πορεία των διεργασιών που περιγράφονται με τα αξιώματα της θερμοδυναμικής (ιδιαίτερα το δεύτερο) ήταν αντίστροφη. 
Συγκεκριμένα το ποσό της "ελεύθερης ενέργειας" (1) δεν μειώνονταν σταθερά (όπως συμβαίνει σήμερα) αλλ’ απεναντίας, κατά τη διάρκεια κάθε δημιουργικής περιόδου αυξάνονταν προοδευτικά Χ η "εντροπία", (2) μειώνονταν, η "αταξία" περιορίζονταν προς όφελος της "τάξης" Χ, και με την απόλυτη επικράτηση της τελευταίας απέναντι στο χάος, προέκυψε τελικά η θαυμαστή πολυπλοκότητα του σύμπαντος. 
Μπορούμε λοιπόν να δεχθούμε ότι αντί του νόμου (ματαιότητας) που ισχύει σήμερα, και εκφράζεται με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, στην αρχική φάση της πορείας του υλικού κόσμου, ίσχυαν άλλοι νόμοι που λειτουργούσαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. 
Στο σημείο αυτό, ένα θεμελιακό λάθος προβάλλει ανάμεσα από κάποιους κύκλους της επιστημονικής σκέψης του καιρού μας. Καταβάλλεται προσπάθεια να περιγραφεί η διεργασία της δημιουργίας με τα μέτρα και τους νόμους της αντίθετης προς αυτήν διεργασίας, δηλαδή της φθοράς. 
Ο Wilder Smith (3) σκιαγραφεί το λάθος τούτο με το εξής παράδειγμα: ο γιος του, ηλικίας οκτώ χρονών του έθεσε το εξής πρόβλημα: "τώρα έχω ύψος 1,32μ. περίπου Χ πριν ένα χρόνο είχα ύψος 1,26μ., θα ήθελα να ξέρω πώς θα μπορούσα να σχηματίσω μιαν ιδέα για το ύψος που θα είχα πριν από 10 χρόνια;". Όσο και αν μας φαίνεται παράδοξος ο συλλογισμός οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σωστά το παιδί προεκτείνει το νήμα της σκέψης του βήμα-βήμα, προς τα πίσω, όσο μπορεί να θυμάται ηλικίες και ύψη. Από επιστημονική άποψη, προχωρώντας προς τα πίσω, μέχρι την ηλικία των 4 χρονών, ο συλλογισμός του είναι απόλυτα σωστός. Παραδέχεται εύστοχα ότι ο ρυθμός αύξησης του ύψους του είναι σταθερός από τα 4 μέχρι τα 8 χρόνια. Αλλά’ ακόμη και για τον τρίτο, το δεύτερο, ίσως και για τον πρώτο χρόνο της ζωής, θα μπορούσαμε να πετύχουμε ρεαλιστικές προσεγγίσεις, αφού μας είναι γνωστοί οι ρυθμοί αύξησης και σ’ αυτές τις ηλικίες. Τι σημαίνει όμως, να προεκτείνουμε τον υπολογισμό του ύψους δέκα χρόνια πίσω, στην περίπτωση ενός παιδιού οκτώ χρονών; Τι θα σήμαινε άραγε το "αρνητικό" ύψος, στο οποίο θα φτάναμε; 
Είναι φανερό ότι ο υπολογισμός αρχίζει να ξεφεύγει από τη σωστή του διάσταση, όταν προεκτείνεται υπερβολικά προς τα πίσω Χ σε χρονικές περιόδους κατά τις οποίες οι ρυθμοί αύξησης δεν διέπονται από τους νόμους που καθορίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη ενός γερού παιδιού οκτώ χρόνων. 
Ο λόγος είναι ότι στην αρχή της ύπαρξής του, ίσχυαν νόμοι τελείως διαφορετικοί απ’ αυτούς που γνωρίζει τώρα, και μπορεί να χρησιμοποιήσει για τους υπολογισμούς του. Σίγουρα δεν γνωρίζει τίποτε για το καθοριστικό γεγονός της γέννησής του, που δεν πρόκειται να επαναληφθεί στη ζωή του, ούτε γνωρίζει τίποτε για το μυστήριο της γονιμοποίησης ενός ωαρίου από ένα σπερματοζωάριο, ούτε για την κατάσταση κατά την οποία ήταν "χωρισμένος" σε δύο μέρη, το ένα στη μητέρα και το άλλο στον πατέρα, και όταν αυτά τα δύο μέρη ενώθηκαν σε μιαν ενότητα, για ν’ αποτελέσουν έναν ξεχωριστό ολοκληρωμένο άνθρωπο! Αυτά τα γεγονότα, είναι φανερό πως, συνθέτουν μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα, που ανατρέπει ριζικά την αντίληψη ότι ο ρυθμός αύξησης, είναι ομοιόμορφος σε όλες τις αναπτυξιακές φάσεις της ύπαρξης. 
Αναμφίβολα, οι βασικοί νόμοι της αύξησης είναι αρκετά σταθεροί από τη στιγμή που το άτομο έρχεται στη ζωή και προχωρεί προς την ενηλικίωση Χ, αλλά ποτέ αυτοί οι νόμοι δεν αναιρούν τους νόμους που διέπουν τη σύλληψη (ή ακόμη και τις άλλες, αφανείς διεργασίες που πραγματοποιούνται στη φάση της δημιουργίας των δύο μερών του όντος – του ωαρίου και σπερματοζωαρίου) την κυοφορία, τη γέννηση κ.ά. 
Πρόκειται για δύο ολοκληρωτικά διαφορετικούς κόσμους, που διέπονται από τέλεια διαφορετικούς νόμους. 
Το βασικό λάθος στο παραπάνω πρόβλημα βρίσκεται στο ότι καταβάλλεται προσπάθεια να διερευνηθούν, με βάση τους νόμους που ισχύουν σήμερα, κάποια γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν κάτω από εντελώς διαφορετικούς νόμους. Κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να γίνει, παρ’ όλη την ευσυνειδησία και την ακρίβεια με τις οποίες μπορεί κανείς να εργάζεται. 
Βρισκόμαστε λοιπόν, σε κάποια ανάλογη θέση όταν δοκιμάζουμε να προεκτείνουμε τους συλλογισμούς μας προς τα πίσω, ως το ξεκίνημα της ζωής και τη χαραυγή τής Δημιουργίας, βασιζόμενοι στους ομοιόμορφους, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, νόμους της σημερινής φάσης της Ζωής. Δεν χρειάζεται νομίζω, ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς, ότι μελετώντας τα φαινόμενα της ζωής στην τωρινή κατάστασή της, δεν μπορεί λογικά να ελπίζει, ότι θα κατορθώσει να καταλήξει σε συμπεράσματα ικανά να φωτίσουν το μεγάλο θέμα της Δημιουργίας. 
Οι μελέτες αυτές παρά την επιμέλεια και την αντικειμενικότητα που μπορεί να τις χαρακτηρίζουν, πολύ λίγες πληροφορίες είναι σε θέση να μας δώσουν σχετικά με τις διεργασίες της δημιουργίας. Επομένως, όπως θα ήταν άτοπο να προσπαθήσει κανείς να διερευνήσει τα γεγονότα της σύλληψης, της διαμόρφωσης του καινούργιου οργανισμού μέσα στη μήτρα της γυναίκας και των άλλων συναφών διεργασιών, μελετώντας την καμπύλη αύξησης ενός παιδιού Σχολικής ηλικίας, εξίσου άτοπο θα ήταν να προσπαθήσει να βγάλει συμπεράσματα, για τις βασικές διεργασίες της δημιουργίας, σπουδάζοντας τις ιδιότητες της ύλης, ή τα φαινόμενα και τις λειτουργίες της ζωής σε χρόνο κατά το οποίο τα πάντα υπόκεινται στους νόμους της απο-δημιουργίας, δηλαδή της φθοράς. 
Ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε ένα ακόμη παράδειγμα, πάνω σ’ αυτό το ζωτικότατο ζήτημα αρχής, που δυστυχώς πολλοί, συχνά το παραβλέπουν,(3). Ας υποθέσουμε ότι τοποθετούμε ένα καινούργιο – αστραφτερό αυτοκίνητο κάτω από ένα δένδρο σε κάποιο δάσος, για χρονικό διάστημα περίπου δύο δεκαετιών. Σκοπός μας είναι να μελετήσουμε το ρυθμό φθοράς του αυτοκινήτου, και απ’ αυτόν να βγάλουμε διάφορα συμπεράσματα. Έτσι επισκεπτόμαστε που και που το αυτοκίνητο και εκτιμούμε την κατάστασή του, μετρούμε και καταγράφουμε τα διάφορα σημάδια της αναπόφευκτης προοδευτικής φθοράς του. Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι η μπαταρία αδειάζει σιγά σιγά, η βαφή φθείρεται με αποτέλεσμα η λαμαρίνα ν’ αρχίζει σε διάφορα μέρη) να σκουριάζει, τα λάστιχα χάνουν τον αέρα τους, αλλάζουν όψη και μορφή, και τελικά σχίζονται, τα τζάμια θολώνουν κ.ο.κ. Όταν θα έχουν συμπληρωθεί τα είκοσι χρόνια, ίσως και πολύ πριν, θα είμαστε ικανοί να σχεδιάσουμε μια πολύ παραστατική καμπύλη φθοράς, και να καταγράψουμε λεπτομερώς την πορεία που ακολούθησε η καταστροφή του αυτοκινήτου μας. Με το πείραμα τούτο, αν είμαστε πολύ προσεκτικοί στις παρατηρήσεις μας και συστηματικοί στις μετρήσεις και εκτιμήσεις μας, δεν αποκλείεται να γίνουμε ειδικοί στο να προβλέπουμε την αποδόμηση, και αποσύνθεση ενός καινούργιου αυτοκινήτου, που αφήνεται έτσι στην τύχη για μακρό χρονικό διάστημα! Ωστόσο και με την ακριβέστερη ακόμη σπουδή του ρυθμού και της καμπύλης φθοράς, δεν θα κατορθώναμε ποτέ να πάρουμε κάποιαν αυθεντική πληροφορία για την εσωτερική οργάνωση της εταιρείας που κατασκεύασε αυτό τον τύπο του αυτοκινήτου. Θα μπορούσαμε ίσως να σχηματίσουμε κάποιαν ιδέα για τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή των διαφόρων εξαρτημάτων, αλλά για το σύνθετο οργανωτικό σύμπλεγμα που ασχολείται με τη μελέτη, το σχεδιασμό και την κατασκευή ενός "μηχανήματος", όπως τούτο το καινούργιο αυτοκίνητο, δεν θα μπορούσαμε ποτέ ν’ αποκτήσουμε συγκεκριμένες – σίγουρες πληροφορίες, από τη σπουδή του ρυθμού φθοράς και αποσύνθεσής του, που ολοκληρώσαμε σε μιαν εικοσαετία. 
Το δίδαγμα, από τα παραδείγματα που παραθέσαμε, είναι φανερό. 
Οι επιστήμονες μελετούν με περισσή επιμέλεια το σύμπαν, σπουδάζουν σχολαστικά τα πολλά και ποικίλα φαινόμενα της ζωής, με σκοπό να αποκαλύψουν τα μυστικά της Δημιουργίας, να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα και ζητήματα ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, την καταγωγή του, την πρόοδο και ιστορική ανέλιξή του πάνω στο πρόσωπο του Πλανήτη μας. Όλες αυτές οι προσπάθειες, οι κόποι των σπουδών και η αγωνία των συζητήσεων, δεν έχουν τίποτε το αξιόμεμπτο, αντίθετα αξίζουν κάθε έπαινο, γιατί αν όχι τίποτε άλλο, διερευνούν τους πνευματικούς ορίζοντες και πλουτίζουν τον γνωστικό κόσμο του ανθρώπου. 
Είναι ανάγκη όμως, να γίνει απόλυτα σαφές ότι όλα τα παραπάνω, πολύ λίγο φως μπορούν να μας δώσουν πάνω σε γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν κάτω από φυσικούς νόμους, τέλεια διαφορετικούς από αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή κάτω από τους νόμους της δημιουργίας, –είτε πρόκειται για τη δημιουργία της ζωής κατά τη βιογένεση, είτε της δημιουργίας της ίδιας της ύλης και της ενέργειας. 
Αναμφίβολα, "από την επιστημονική μονάχα νόηση, δεν είναι δυνατό να περιμένουμε απάντηση σε όλα τα αιτήματα του ανθρώπου". (6) Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η επιστημονική έρευνα, οδηγεί τον απροκατάληπτο μελετητή σε πολύ ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις. Ως παράδειγμα χαρακτηριστικό, θ’ αναφέρουμε εδώ τη γνωστή και βεβαιωμένη εμπειρικά, παρατήρηση, ότι "όσο χαμηλότερη είναι η εντροπία, τόσο πιο πολύπλοκη είναι η δομή του συστήματος, και όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός της τάξης που κυριαρχεί στην ύλη, τόσο μεγαλύτερη είναι η “ενέργεια σχεδιασμού” που καταναλίσκεται για να το δημιουργήσει". Πράγμα που απλά σημαίνει ότι, " Όσο πιο πολύπλοκο και θαυμαστό είναι ένα προϊόν, τόσο πιο μεγάλος είναι ο νους ή το πνεύμα που βρίσκονται πίσω του". (3)(4) 
Επομένως το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει Δημιουργός! Γι’ αυτό το λόγο ο Απ. Παύλος δηλώνει: όσοι διαπιστώνουν την τάξη, την αρμονία και την τελειότητα που υπάρχει στη δημιουργία, και δεν αναγνωρίζουν, ούτε εκφράζονται με σεβασμό για τον Δημιουργό, αποδείχνουν με τη διαγωγή τους ότι είναι ανόητοι (5). "Επειδή τα αόρατα αυτού (του Θεού) βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, ήτε αΐδιος αυτού δύναμης και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι. Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, ουδέ ηυχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν". Ρωμαίους 1:20-22... 


(1) Ο όρος "ελεύθερη ενέργεια" σημαίνει το μέρος της ενέργειας που μπορεί να χρησιμοποιείται για την παραγωγή ωφέλιμου έργου. 
(2) "Εντροπία": επιστημονικός όρος, που χρησιμοποιείται για να εκφράσει το ποσό της ενέργειας που δεν διατίθεται πια για παραγωγή ωφέλιμου έργου (δηλ. της μη χρησιμοποιήσιμης ενέργειας), και η οποία εκφράζει ποσοτικά το μέγεθος της "αταξίας", σ’ ένα φυσικό σύστημα. Στη στατιστική θερμοδυναμική αποδείχνεται ότι όσο αυξάνει η "αταξία" τόσο αυξάνει και η "εντροπία", αντίθετα όσο μειώνεται η "εντροπία", τόσο περιορίζεται η "αταξία", ενώ παράλληλα αυξάνεται η "τάξη". 
(3) Wilder – Smith, A.E.: “Man’s origin, Man’s destiny”, Bethany House Publ. 1968, pp 72-75. 
(4) Μοσχίδη Χ.: "Στη δημιουργία-Νους, όχι τύχη". "ΕΠΙΣΤΗΜΗ και ΠΙΣΤΗ" 2-3/1985 σελ. 6. 
(5) Φερεντίνου Γ.: "Βίβλος και Επιστήμη". "ΕΠΙΣΤΗΜΗ και ΠΙΣΤΗ" 4/1985 σελ. 23. 
(6) Φερεντίνου Γ.: "Σκέψεις γύρω στο Κοσμογονικό Πρόβλημα". "ΕΠΙΣΤΗΜΗ και ΠΙΣΤΗ" 1/1986 σελ. 33. 

Το παραπάνω άρθρο αναδημοσιεύεται από το περιοδικό “ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΠΙΣΤΗ” Τόμος ΙΙΙ, Τεύχος 3, 1986.