Ιωσήφ - Μια ιστορία υπακοής και πίστεως.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. 
Ο Ιωσήφ ήταν γιος του Ιακώβ και της Ραχήλ. O Ιακώβ είχε και άλλα παιδιά με τη Λεία, την Βαλλά και την Ζελφά πράγμα που επιτρεπόταν στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι ο Ιωσήφ μεγάλωσε σε μια ανομοιογενή οικογένεια με αδέλφια από διαφορετικές μητέρες. Ο Ιακώβ ήταν ηλικιωμένος και είχε αποκτήσει παιδιά, αλλά δεν είχε παιδί με τη Ραχήλ της οποίας μεγάλος πόθος ήταν η απόκτηση ενός παιδιού.
Όταν ο Θεός απαντά στις προσευχές της Ραχήλ,
έρχεται η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή της, η έλευση του Ιωσήφ. Ένας γιος ο οποίος γίνεται όμως και ο αγαπημένος γιος του Ιακώβ. Γένεσις, κεφάλαιο λζ΄, εδάφιο 3."Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού και έκαμεν εις αυτόν χιτώνα ποικιλόχροον."
Συνέπεια αυτής της συμπεριφοράς του Ιακώβ, και της ανομοιογένειας της οικογένειάς του, ήταν να δημιουργηθεί φθόνος στα αδέλφια του Ιωσήφ για τον ίδιο.
Ο Θεός όμως, είχε ένα λαμπρό σχέδιο για τον Ιωσήφ, όπως εξάλλου έχει ένα σχέδιο για το καθένα από εμάς που εμπιστευτήκαμε τη ζωή στα άγια χέρια Του. Το σχέδιο Του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και έτσι ποτέ δεν είμαστε αφημένοι στη “τύχη” μας.
Ο Θεός φανερώνει με ενύπνια τα λαμπρά σχέδιά Του στον Ιωσήφ για το μέλλον του. Ο Ιωσήφ τα διηγείται στην οικογένειά του .Τότε είναι που αρχίζει ο φθόνος των αδελφών του να εντείνεται και όχι απλώς να ενοχλούνται αλλά να καταστρώνουν σχέδια εξόντωσης του. Στην αρχή ήταν η ιδιαίτερη αγάπη του πατέρα τους Ιακώβ προς τον Ιωσήφ, έπειτα ο πολύχρωμος χιτώνας που του δώρισε, δείγμα μεγάλης αγάπης και δικαιωμάτων πρωτότοκου γιου, ήρθαν τώρα και τα ενύπνια που φανέρωναν ότι κάποια στιγμή θα προσκυνούσαν όλοι τους τον Ιωσήφ. Δε μπορούσαν να ανεχτούν άλλο αυτή τη κατάσταση, και συνέλαβαν το σχέδιο που θα έβγαζε από τη μέση τον Ιωσήφ για πάντα. Δεν γνώριζαν όμως το σχέδιο του Θεού για τον Ιωσήφ. Κανένα κακόβουλο ανθρώπινο σχέδιο δεν μπορεί να υπερισχύσει μπροστά στο σχέδιο του Θεού, όταν έχει αποφασίσει να ευλογήσει έναν άνθρωπο. Ακόμη και όταν όλα δείχνουν αντίθετα όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ.
Το "παράλογο" είναι ότι πως το σχέδιο του Θεού στη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά να εκπληρώνεται μέσα στο λάκκο που τον έριξαν οι αδελφοί του. Μετά από τόσες υποσχέσεις - επαγγελίες και να βρίσκεται εντελώς ξαφνικά ο Ιωσήφ προδομένος από τα ίδια του τα αδέλφια σ΄ένα λάκκο, που όμως ο Θεός φρόντισε να είναι κενός. Γέν. κεφ.λζ΄ εδ.24. Δεν υπήρχε νερό σε εκείνο το πηγάδι ώστε να πνιγεί ο Ιωσήφ και να τελειώσουν όλα.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. Όλα αυτά όμως θα συμβούν στο δικό Του χρόνο και με το δικό Του τρόπο.
Το μεγαλειώδες σχέδιο για τη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά με έναν πολύ επώδυνο τρόπο. Από την οικογενειακή θαλπωρή και την ιδιαίτερη αγάπη, ξένος και δούλος οδεύει προς μια άγνωστη χώρα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς υπεράσπιση αλλά με το Κύριο μαζί του. Στο κεφ.39 της Γένεσης, στο εδάφιο 2 λέει: "Και ήτο Κύριος μετά του Ιωσήφ…" Ο Κύριος δεν τον είχε ξεχάσει, δεν είχε ξεφύγει κάτι από το σχέδιο Του, δεν είχε κάνει κάποιο λάθος. Διαμόρφωνε το χαρακτήρα του Ιωσήφ, τον έκανε χρυσάφι καθαρό, έτοιμο να αναλάβει την ειδική αποστολή για την οποία προοριζόταν. Την στιγμή που ήταν στο λάκκο και αργότερα ως δούλος μέσα στη θλίψη του ίσως το τελευταίο που θα μπορούσε να σκεφθεί ο Ιωσήφ ήταν το σχέδιο του Θεού.
Την ώρα της δοκιμασίας, δε μπορούμε να σκεφτούμε παραπέρα, αλλά τις περισσότερες φορές μας καταβάλλει ο πόνος και η θλίψη. Η παρηγοριά μας βρίσκεται στο γεγονός ότι όλα είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ουράνιου Πατέρα μας, και ότι Αυτός θα κάνει το καλύτερο για εμάς.
Ο Ιωσήφ παρ όλη τη θλίψη του δε χάνει τελικά την εμπιστοσύνη του στο Θεό. Βρέθηκε σε ξένη χώρα αλλά ο Θεός τον ευόδωσε τελικά. Ο επικεφαλής της Βασιλικής φρουράς τον κάνει δεξί του χέρι. Και ενώ ο Ιωσήφ θα πίστευε πως σιγά-σιγά τελείωναν οι δυσκολίες του, έρχεται ένα δεύτερο χτύπημα με τη γυναίκα του Πετεφρή να τον προκαλεί με χυδαίο τρόπο, και όταν ο ίδιος δεν ενδίδει τελικά στις προκλήσεις της βρίσκεται στη φυλακή χωρίς καμία υπεράσπιση. Όμως, δεν αμάρτησε ευρισκόμενος σε ξένη χώρα όπου δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά κράτησε μέσα του φυλαγμένο το νόμο του Θεού. Θα μπορούσε πολύ εύκολα και με πολλές δικαιολογίες να αμαρτήσει, αλλά προτίμησε τη σταθερή αξία που έχει η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Παρ όλη τη στάση του αυτή βρίσκεται πάλι στη φυλακή χωρίς δικαιώματα. Θα πρέπει να ένοιωσε μεγάλη πικρία, αλλά η απόφασή του να μην διαταράξει για κανένα λόγο τη σχέση του με το Θεό, και να τον εμπιστευτεί για άλλη μια φορά είναι αξιοθαύμαστη. Ανθρώπινος τρόπος για να δικαιωθεί κανένας. Όμως ο Θεός ήταν μαζί του και καταλαμβάνει και πάλι υψηλή θέση μέσα στη φυλακή. Ο Θεός τον κάνει πιο δυνατό και τον ετοιμάζει για το τελικό του σχέδιο. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει δύο επιφανή άτομα από το βασιλικό περιβάλλον, οι οποίοι βλέπουν ανεξήγητα όνειρα. Ο Ιωσήφ με τη χάρη του Θεού ερμηνεύει τα όνειρα τους και κερδίζει την εύνοια τους .Ο αρχιοινοχόος του Βασιλιά ενθουσιασμένος υπόσχεται στον Ιωσήφ ότι βγαίνοντας από τη φυλακή θα μιλήσει στο Βασιλιά για εκείνον ώστε να δει ευνοϊκά την υπόθεση του και εν τέλει να διατάξει την αποφυλάκιση του. Ο Ιωσήφ όπως κάθε άνθρωπος χαίρεται και ελπίζει. Πιστεύει ότι έφθασε επιτέλους η ώρα να τερματιστούν τα βάσανά του. Ο αρχιοινοχόος αποφυλακίζεται και ξεχνάει να μεσολαβήσει στο Βασιλιά για την απελευθέρωση του Ιωσήφ. Περνάνε δυο ολόκληρα χρόνια. Πολύ δύσκολες στιγμές για τον Ιωσήφ, μεγάλη δοκιμασία. Τότε καταλαβαίνει "ότι μάταιον είναι να ελπίζει τις εις άνθρωπον". Οι άνθρωποι υπόσχονται αλλά συνήθως αν όχι πάντα βυθισμένοι στα δικά τους ζητήματα ξεχνάνε πολύ εύκολα τι έχουν υποσχεθεί. Ο Μόνος που δεν αθετεί τις υποσχέσεις Του είναι ο Θεός. Είναι πιστός σε κάθε υπόσχεσή Του, και ο Ιωσήφ παραδίδεται ολοκληρωτικά σε Αυτόν μετά και από αυτή τη απογοήτευση του. Αλήθεια πόσο άσχημα θα ένοιωσε όταν για δυο ολόκληρα χρόνια τον είχε 

ξεχάσει ο αρχιοινοχόος; Δεν τον είχε ξεχάσει όμως ο Θεός. Τον είχε εκπαιδεύσει τέλεια για να μπορεί να αναλάβει αυτό για το οποίο ήταν προορισμένος, να τον υψώσει και να τον ευλογήσει τόσο πλούσια. Ήταν πια "χρυσίο καθαρό" στα χέρια του Θεού, έτοιμος για τη μεγάλη αποστολή.

Ο Φαραώ ενυπνιάζεται όνειρα που κανένας δε μπορεί να ερμηνεύσει. Ο αρχιοινοχόος θυμάται τον Ιωσήφ, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να τα ερμηνεύσει. Απόλυτα ικανοποιημένος ο Φαραώ δίνει το δαχτυλίδι του, τον ντύνει με πολυτελή ενδύματα, διατάζει το λαό να γονατίσει μπροστά του και γίνεται ο άνθρωπος με την ισχυρότερη εξουσία μετά το Φαραώ στην Αίγυπτο. Τι ευλογία, τι ανατροπή. Ο Θεός δε ξεχνά τα παιδιά Του. Ευλογεί την υπακοή, εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του στο ακέραιο.Θάρρος και πίστη σε κάθε περίσταση της ζωής μας. Ο Ιωσήφ με τη σοφία που του χάρισε ο Θεός μέσα από όλες τις δοκιμασίες που πέρασε, είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλες τις καταστάσεις που ακολουθούν. Τα όνειρα που είχε δει δεκατρία χρόνια περίπου πριν ήρθε η ώρα που εκπληρώνονται. Φροντίζει το λαό της Αιγύπτου όταν τελειώνουν τα χρόνια της ευημερίας και έρχεται η πείνα. Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει και για την οικογένειά του που έρχεται και τον "προσκυνά". 

Το σχέδιο του Θεού είχε εκπληρωθεί ακριβώς. Δεν είχε ξεφύγει κάποια λεπτομέρεια από το σχεδιασμό του Θεού. Όταν μείνουμε πιστοί στο θέλημα του Θεού, Εκείνος είναι πιστός να εκπληρώσει ότι μας έχει υποσχεθεί και στο τέλος το μεγαλύτερο δώρο, τη σωτηρία της ψυχής μας. Δε θέλει να μας ταλαιπωρήσει αλλά να μας εκπαιδεύσει ως Πατέρας, να ωριμάσουμε, να γίνουμε δυνατοί και να καταλήξουμε ασφαλείς στην Ουράνια πατρίδα μας, όπου θα χαιρόμαστε αιώνια κοντά Του.
Ας τον εμπιστευόμαστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή της ζωής μας. Όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ ο Θεός "ήτο μετ’ αυτού" όλα αυτά τα σκληρά χρόνια, έτσι και με όσους τον αγαπούν και έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους σε Αυτόν θα είναι "μετ΄ αυτών". Είναι πιστός Θεός...

Πηγή ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

 

Είσαι απασχολημένος;

"Κάποτε ο Σατανάς κάλεσε ένα παγκόσμιο συνέδριο". Στην εναρκτήρια ομιλία του προς τους πονηρούς του αγγέλους, είπε: «Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς απ’ το να πηγαίνουν στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς απ’ το να διαβάζουν τις Βίβλους τους και να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς από το να σχηματίσουν μια στενή , μόνιμη σχέση με τον Χριστό. Εάν κερδίσουν εκείνη την σύνδεση με τον Ιησού, η δύναμή μας πάνω σε αυτούς, συντρίβεται. Έτσι ας τους αφήσουμε να πηγαίνουν στις εκκλησίες τους, ας τους αφήσουμε να έχουν τον συντηρητικό τρόπο ζωής τους, αλλά να κλέβουμε τον χρόνο τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να κερδίσουν εκείνη την εμπειρία με τον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι που θέλω να κάνετε εσείς οι "άγγελοι". Αποσπάστε τους από το να κερδίζουν κρατώντας τον Σωτήρα τους, και διατηρώντας εκείνη την ζωτική σύνδεση όλη τους την ημέρα!»

"Πώς πρέπει να το κάνουμε αυτό"; φώναξαν οι "άγγελοί" του.

«Κρατήστε τους απασχολημένους στα ανούσια της ζωής, και εφεύρετε αναρίθμητα σχέδια για να κατακλύζουν τα μυαλά τους» απάντησε.

«Πειράζετέ τους για να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται, να δανείζονται, να δανείζονται.

Πείστε τις συζύγους τους να πηγαίνουν στην εργασία για πολλές ώρες, και τους συζύγους να εργάζονται 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να παρέχουν στο κενό τρόπο ζωής τους.

Εμποδίστε τους από το να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Καθώς η οικογένειά τους διαλύεται, σύντομα το σπίτι τους δεν θα προσφέρει καμιά φυγή από τις πιέσεις της δουλειάς!  Δελεάστε τους να παίζουν το ραδιόφωνο ή το κασετόφωνο, όποτε οδηγούν.

 Υπερδιεγείρτε τα μυαλά τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να ακούσουν εκείνη την χαμηλή, μικρή φωνή.  Να κρατήσετε την Τηλεόραση, το Βίντεο, τα CD και τα Computer τους σταθερά να έρχονται μέσα στα σπίτια τους. Και δείτε σε αυτό, ότι κάθε μαγαζί και εστιατόριο στον κόσμο παίζει μη-βιβλική μουσική σταθερά. Αυτό θα γεμίζει τα μυαλά τους με τα νέα 24 ώρες την ημέρα.

Εισβάλτε τις στιγμές που οδηγούν, με τους λογαριασμούς τους. Κατακλύστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστη αλληλογραφία, διαφημιστικά, κληρώσεις και κάθε είδους ενημερωτικά και προσφορές δωρεάν προϊόντων, υπηρεσιών και ψεύτικων ελπίδων.

Κρατήστε ισχνά όμορφα μοντέλα πάνω στα περιοδικά, έτσι ώστε οι σύζυγοι να πιστεύσουν ότι η εξωτερική ομορφιά είναι ότι σημαντικότερο, και να γίνουν ανικανοποίητοι με τις συζύγους τους. Χα χα χα! Εκείνο θα διαλύσει τις οικογένειές τους γρήγορα!  Ακόμη και στην ψυχαγωγία τους, αφήστε τους να γίνουν υπερβολικοί. Να τους έχετε να επιστρέφουν από την ψυχαγωγία τους εξαντλημένοι, ανήσυχοι και απροετοίμαστοι για την ερχόμενη εβδομάδα.

Μην τους αφήνετε να πηγαίνουν έξω στην φύση να ατενίζουν στα μεγαλεία του Θεού. Στείλτε τους σε πάρκα διασκέδασης, σε αθλητικά γεγονότα, σε κονσέρτα, σε θέατρα και σε κινηματογράφους.  Κρατήστε τους απασχολημένους, απασχολημένους, απασχολημένους!!

Και όταν συναντιούνται για αδελφική κοινωνία, βάλτε τους σε κουτσομπολιό και αχρεία ομιλία, έτσι ώστε να φύγουν με λυπημένη συνείδηση και ταραγμένα αισθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, και αφήστε τους να ασχοληθούν με το κέρδισμα ψυχών. Αλλά γεμίστε την ζωή τους με τόσο πολλούς καλούς λόγους, που να μην έχουν καιρό να αναζητήσουν την δύναμη του Χριστού. Σύντομα θα εργάζονται με την δική τους δύναμη, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους για το καλό της υπόθεσης. 
Αυτό θα δουλέψει! Αυτό θα δουλέψει!»

Ήταν απλώς ένα συνέδριο, και οι πονηροί "άγγελοι" πήγαν ανυπόμονα στους διορισμούς τους, για να προκαλέσουν τους Χριστιανούς παντού να γίνουν απασχολημένοι, απασχολημένοι, απασχολημένοι και να τρέχουν εδώ κι εκεί.

Υποθέτω ότι το ερώτημα είναι: Έχει επιτύχει ο διάβολος στο σχέδιό του; Εσύ είσαι ο κριτής! Εσύ θα δώσεις την απάντηση!...

Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων;

Σήμερα το μοντέλο του πλουτισμού, της επιτυχίας και του καταναλωτισμού, προβάλλεται από παντού σαν το κορυφαίο επίτευγμα και διαμορφώνει το φρόνημα των ανθρώπων, δημιουργώντας ψεύτικα μοντέλα και πρότυπα περιφρονώντας το "φρόνημα κατά Θεόν".

Μέσα σ αυτό τον αόρατο πνευματικό πόλεμο των δύο "μυστηρίων" πολλοί πιστοί έχουν παγιδευτεί στο "διπλό φρόνημα". "Και προσήλθεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν και είπε, Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; και ο λαός δεν απεκρίθη προς αυτόν λόγον". Α' Βασιλ.18:21.

Έχουν μεν στη καρδιά τους τον Κύριο και τη βασιλεία Του και το λόγο Του, αλλά και σε ένα βαθμό μια παράλληλη κρυφή ή φανερή αγάπη υπάρχει μέσα στην καρδιά τους για τα πράγματα του κόσμου. Έχουν ενταχθεί δηλαδή στο σύστημα και στον αγώνα για την απόκτηση του "καλύτερου", του "ωραιότερου", και του "επώνυμου". Έχουν αποκτήσει "είδωλα", δηλαδή παραμορφωτικούς καθρέπτες όπου αλλοιώνουν το αληθινό πρότυπο.

Ο Ιωάννης στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα που αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις, συμβούλευε: "Μη αγαπάτε τον κόσμο, μήτε τα πράγματα του κόσμου. Εάν κάποιος αγαπά το κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη του Πατέρα, γιατί όσα είναι του κόσμου, η επιθυμία της σάρκας, η λαχτάρα να αποκτήσουμε ότι βλέπουν τα μάτια μας, και ο αλαζονικός τρόπος ζωής, δεν προέρχονται από τον Πατέρα, αλλά από τον κόσμο". Α' Ιωάν.2:15-16.

Ο Ιάκωβος την ίδια εποχή επίσης πρόσθετε, "Όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται προοδευτικά εχθρός του Θεού. Ιάκ.4:4 

Δυστυχώς σήμερα μερικοί αφελείς Χριστιανοί έφθασαν στο σημείο να αποκαλούν την κατοχή υλικών πραγμάτων "ευλογία", ενώ η ευλογία είναι σχέση και όχι απόκτηση, ενώ παράλληλα ψευδοδιδάσκαλοι της ευημερίας και του καταναλωτισμού" γαργαλίζουν την ακοή", ζητώντας να μπλέξουν και τον Θεό σε μια ωφελιμιστική σχέση, ώστε αν είναι δυνατόν να γίνει αρωγός τους στην ικανοποίηση της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου τους! Δηλαδή να φοράνε επώνυμα ρούχα, να έχουν μοντέρνο ίματζ, να οδηγούν αστραφτερά αυτοκίνητα, να ζουν σε πολυτελή σπίτια, να τρώνε σε διάφορα "πολυτελή" εστιατόρια.

Με άλλα λόγια γενικά να διαβιώνουν και να συμπεριφέρονται όπως οι ψευδεπώνυμοι. Για τους ανωτέρω λόγους η συμβουλή των Γραφών είναι: "προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας". Εβρ.3:13..."διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.A' Ιωάν.2:16... 

Ν.Μ.

Αποκλειστικά Εκείνος!

Θέλω να σας μιλήσω για τον Ιησού, και μόνο για Εκείνον. Συχνά ακούω χριστιανούς να λένε ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια θεία θεραπεία, ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια ευλογία, ότι ζητάνε αγιασμό, κάποια αποκάλυψη, ή κάτι άλλο. Ευχαριστώ όμως τον Θεό επειδή καταλάβαμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η ευλογία, δεν είναι η θεραπεία, δεν είναι ο αγιασμός. Δεν είναι κάτι, δεν είναι κάποιο πράγμα αλλά κάτι πολύ καλύτερο. Είναι ο Ιησούς Χριστός, Αυτός ο ίδιος! Είναι το ίδιο το πρόσωπο του Ιησού Χριστού που χρειαζόμαστε. Πολλοί έχουν την ιδέα του πράγματος αλλά όχι την πραγματικότητα. Μπορεί να έχουν κάτι στην καρδιά τους ή στη συνείδησή τους ή στη θέλησή τους. Αλλά δεν έχουν Εκείνον τον ίδιο στη ζωή και στο πνεύμα τους, επειδή έχουν μόνο αυτό που είναι εξωτερική έκφραση και σύμβολο της πνευματικής πραγματικότητας. Πολύ καιρό είχα προσευχηθεί για αγιασμό. Μια φορά μάλιστα αισθάνθηκα κάτι και το άρπαξα τόσο δυνατά, μένοντας ξάγρυπνος όλο το βράδυ από φόβο μήπως το χάσω. Και φυσικά έφυγε, μαζί με την επόμενη αίσθηση και την επόμενη διάθεση. Το έχασα γιατί κρατούσα το πράγμα, όχι Εκείνον!  Όταν τελικά πήρα τα μάτια μου από τον αγιασμό μου και τις εμπειρίες μου, και τα έριξα στον Χριστό που έχει έρθει μέσα μου, αντί για κάποια εμπειρία βρήκα έναν Χριστό μεγαλύτερο από την ανάγκη της στιγμής, έναν Χριστό που είχε τα πάντα που για πάντα θα χρειαζόμουν, έναν Χριστό δοσμένο σ' εμένα μια για πάντα. Και όταν Τον είδα μ' αυτό τον τρόπο, αυτό ήταν για μένα μια τέτοια ανάπαυση. Ήταν όλα καλά! Δεν είχα αυτό που μπορούσα να κρατήσω μόνο αυτή τη στιγμή, αλλά μέσα σ' Αυτόν, ότι θα χρειαζόμουν και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη, και τη μεθεπόμενη. Και φαντάζομαι πώς θα είναι σε ένα εκατομμύριο χρόνια, όταν θα λάμπουμε σαν τον ήλιο στην βασιλεία του Πατέρα μας (Ματ. 13:43), και θα έχουμε "όλο το πλήρωμα του Θεού".  Το ίδιο νόμιζα και για τη θεραπεία. Σαν να ήμουν ένα παλιό ξεκούρδιστο ρολόι, ο Κύριος θα με κούρδιζε καλά και εγώ θα πήγαινα σαν μηχανή. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αντίθετα, βρήκα ότι ήταν Εκείνος ο ίδιος που ερχόταν να μου δώσει αυτό που είχα ανάγκη τη στιγμή αυτή. Εγώ ήθελα να αποθηκεύσω μια μεγάλη προμήθεια για να αισθάνομαι πλούσιος, μια προμήθεια πολλών χρόνων, που να μη χρειάζεται να εξαρτώμαι απ' Αυτόν για την επόμενη μέρα. Αλλά ποτέ δεν μου έδωσε μια τέτοια αποθήκη. Ποτέ δεν είχα περισσότερο αγιασμό ή θεραπεία απ' ότι χρειαζόμουν τη συγκεκριμένη στιγμή. Έπρεπε να μάθω να λαμβάνω απ' Αυτόν την πνευματική μου ζωή κάθε δευτερόλεπτο. Καθώς αναπνέω, να εισπνέω μέσα μου Εκείνον και να εκπνέω έξω τον εαυτό μου. Μ' αυτό τον τρόπο, στιγμή προς στιγμή, πρέπει να λαμβάνουμε και για το πνεύμα μας και για το σώμα μας. Ίσως πεις "δεν είναι αυτό μια τρομερή δέσμευση, να είσαι συνεχώς έτσι τεντωμένος;" Να είσαι τεντωμένος μ' Αυτόν που αγαπάς, με τον καλύτερο Φίλο σου; 
Α, όχι! Έρχεται τόσο φυσικά, τόσο αυθόρμητα, τόσο σαν μια πηγή, ασυναίσθητα, ακόπιαστα. 
Επειδή η αληθινή ζωή είναι πάντα εύκολη και ξεχειλίζει...

A.SIMPSON

ΠΗΓΗ: Διάκρισις

Μία σημαίνουσα αληθινή ιστορία.

Το μικρό αρνάκι το έφεραν με χαρά πολύ στο σπίτι τους και το μικρό κορίτσι το υποδέχτηκε με λαχτάρα και όνειρα. 
Σαν μωρό το αρνάκι με το μπιμπερό το γάλα και ο Μικρούλης, έτσι τον φώναζε, άρχισε να μεγαλώνει μέσα στην αγάπη και τη φροντίδα. Έγινε κι αυτός μέλος του σπιτιού, οικείος κανονικός, στην αγκαλιά του κοριτσιού που ιδιαίτερα και με περισσή αγάπη το φρόντιζε σαν ζωντανό μπιμπελό. Παιχνίδι και χαρά η ζωή του Μικρούλη, όμως είχε απαιτήσεις ο Μικρούλης. Tους φώναζε αν τον προσπερνούσαν με βιασύνη, απαιτούσε την αγάπη, και τη διεκδικούσε με ένα γερό μακρόσυρτο βέλασμα. 

Καλοζωισμένος ο Μικρούλης, ζωή και...αρνί την πέρναγε, αρνί από σπίτι άλλωστε, έμαθε να τρώει ότι έτρωγαν όλοι, και γεμιστά και γλυκά και ότι του δίνανε δεν έλεγε όχι, ήταν μια πανδαισία. Έτσι μεγάλωσε και έγινε δυνατός και...μεγάλος ο Μικρούλης. 

Πέρασε όμως ο καιρός, και ανέκυψε ζήτημα με τον Μικρούλη. Να τον κρατήσουν πια δεν μπορούσαν, και έπρεπε να τον δώσουν, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Τι να γίνει η συνεχής ζωή παρέα με τον Μικρούλη δεν ήταν πια μπορετή και συμβατή με την οικιακή οικονομία. Τα όνειρα άλλωστε δεν πάνε μαζί με τα οικονομικά. Το σκέφτηκαν από δω, από κει, δεν έβγαινε. Έπρεπε να τον αποχωρισθούν. Έτσι αποφάσισαν με πόνο να το πάνε σε ένα βοσκό μακριά σε ένα χωριό που ήξεραν. Τον άφησαν εκεί στο κοπάδι και στη στάνη. Μαζί με τα άλλα πρόβατα ο Μικρούλης έπρεπε από δω και πέρα να αλλάξει ζωή, η πολιτική του ζωή έγινε αναπάντεχα βουκολική!! 

Νοσταλγία για βουνό μεριά. 
Κάποιοι μήνες μετά το κορίτσι μαζί με τους δικούς της ανεβαίνει στο βουνό ζητώντας να δει ξανά τον Μικρούλη. Το κοπάδι έλειπε, δεν ήταν εκεί, δεν ήταν στη στάνη και έπρεπε να ανέβουν πιο πάνω. Εκεί στην πλαγιά πιο πάνω βλέπουν το κοπάδι μαζεμένο και αρχίζουν να πλησιάζουν με προσμονή.
Κάποια στιγμή μη μπορώντας να πλησιάσουν πιο κοντά, κοντοστάθηκαν. Το κοριτσάκι δεν είχε άλλο τρόπο να δει τον Μικρούλη...και άρχισε να φωνάζει με την άδολη παιδιάστικη φωνή της το όνομά του: "Mικρούλη", "Μικρούλη", "Μικρούλη".

Τα πρόβατα συνέχισαν το δρόμο του χορταριού, δεν φάνηκε κάτι συνταρακτικό να συμβαίνει. Συνέχισαν ανέμελα, αλλά μια στιγμή κάποιο μένει πίσω χώρια από τ άλλα τα πρόβατα. Στάθηκε ακίνητο να την κοιτάει, μόνο του σήκωσε το κεφάλι από το χορτάρι προς τα κει που ερχόταν η φωνή.
Το κορίτσι μεγάλωσε αλλά ποτέ δεν ξέχασε την εικόνα της ανταπόκρισης! Ο Μικρούλης της ήταν εκεί και την περίμενε, δεν είχε ξεχάσει ποτέ τον ήχο της αγάπης. Η αγάπη ανεξίτηλα χαράσσεται. Δεν μπορείς να προσπεράσεις την αγάπη, να αδιαφορήσεις, να την πετάξεις δεν γίνεται.

"τα πρόβατα την φωνήν Aυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά...Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών". Ιωάν.10:3-14

Με τη σημαίνουσα φυσική εικόνα ο Ιησούς Χριστός δίδει σε όλους μας την Αλήθεια, το πνευματικό νόημα, το σημαινόμενο που έχουμε ανάγκη να νοήσουμε. Χωρίς την προβολή της πνευματικής σημασίας που μόνο ο Χριστός δίνει θα μέναμε σε μια απλά συγκινητική φυσική εικόνα, που δεν καλύπτει την ανάγκη της προσωπικής μας σωτηρίας. Γι αυτό είναι ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή των εξηγήσεων που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας δώσει δια του λόγου της αληθείας Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μαρτυρεί περί του Ιησού Χριστού και λέγει σε όλους μας: "ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν". Ιωάν.1:15-18...

Σ.Φ.

Πώς αντιμετωπίζεις το μέλλον σου;

Σύμφωνα με έρευνες, οι  άνθρωποι έχουμε εμμονή για το μέλλον τους. Θέλουμε να γνωρίζουμε τι θα συμβεί τον επόμενο χρόνο,  σε 10, 20, 100 .Είναι πραγματικά απίστευτο, πόσους διαφορετικούς τρόπους έχουν δοκιμάσει οι άνθρωποι προσπαθώντας να προβλέψουν το μέλλον: αστρολογία, καφετζούδες κ.λ.π. Όμως πως βλέπει ο χριστιανός το "μέλλον"; Η Επιστολή Ιακώβου 4:13-17 μας λέει πώς να αντιμετωπίζουμε το μέλλον.

Μας λέει ότι πρέπει να προσέχουμε τρία λάθη που συχνά κάνουμε σαν άνθρωποι σχεδιάζοντας το μέλλον μας. Σύμφωνα με  τον Ιάκωβο 4:13 μας διευκρινίζει το πρώτο λάθος μέσω μιας τυπικής συνομιλίας μεταξύ δύο επαγγελματιών εμπόρων: "Ελάτε τώρα κι εσείς που λέτε: "Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ εκείνην εκεί την πόλη, και θα παραμείνουμε εκεί ένα χρόνο, και θα κάνουμε εμπόριο και θα κερδίσουμε". Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι το κακό υπάρχει με το να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, και για την κάθε μέρα. Το πρώτο λάθος είναι, ότι σχεδιάζουμε το μέλλον μας χωρίς το Θεό.  Γνώριζε ο συγκεκριμένος έμπορος τι ήθελε, ήξερε πώς να το αποκτήσει, αλλά δεν συμβουλεύτηκε το Θεό. Είναι ωραίο να κάνουμε όνειρα, να έχουμε στόχους, αρκεί να περιλαμβάνουμε σε όλα αυτά και το Θεό. Να προσευχόμαστε σ Αυτόν για τα όνειρά μας. Μπορεί να λέμε ότι πιστεύουμε στο Θεό, αλλά πολλές φορές  Τον ξεχνάμε στη ζωή μας.

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Να περιλάβουμε και το Θεό στα σχέδιά μας. Ο Ιάκωβος λέει: "Αντί γι αυτό, θα έπρεπε να λέτε: "Θα ζήσουμε αν το θελήσει ο Κύριος και θα κάνουμε αυτό ή εκείνο". εδάφιο 15. Υπογραμμίστε το ΑΝ. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί αύριο. Μπορούμε να κάνουμε σχέδια. Αλλά όχι με σιγουριά. Πολλές φορές επαναλαμβάνουμε μηχανικά την φράση "Θεού θέλοντος". Δεν πρέπει να το λέμε μόνο τυπικά, αλλά η όλη στάση ζωής μας να δίνει προτεραιότητα στο Θεό 

Το δεύτερο λάθος είναι ότι λογαριάζουμε ως σίγουρο και δεδομένο το μέλλον μας. Συχνά σκεφτόμαστε ότι θα ζήσουμε για πάντα. Στα εδάφια 14 και 16 λέει: "ενώ δεν ξέρετε τι θα συμβεί αύριο. Γιατί τι είναι στην πραγματικότητα η ζωή σας; Ατμός είναι, που για λίγο μόνο φαίνεται κι έπειτα εξαφανίζεται! (14) Και εσείς καυχιέστε τώρα μέσα στις αλαζονικές σκέψεις σας. Κάθε παρόμοια καύχηση είναι πονηρή".

Αυτοί είναι δύο λόγοι να μην λαμβάνουμε ως δεδομένο το μέλλον μας.
Πρώτον, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ποτέ δεν ξέρουμε  τι μπορεί να συμβεί απόψε, πόσο μάλλον του χρόνου. Μπορεί να ξεκινήσει κάποιος πόλεμος, η οικονομία να πάει από το κακό στο χειρότερο, οι φίλοι μας να μας εγκαταλείψουν κ.τ.λ. Βέβαια όλα αυτά δεν θα πρέπει να μας φοβίζουν. Απλώς ας μας κατευθύνουν στο να εμπιστευόμαστε περισσότερο το Θεό.
Δεύτερον, η ζωή είναι σύντομη. "Η ζωή σας είναι σαν ατμός". Υπάρχει και μετά εξαφανίζεται. Ποιος μπορεί να γνωρίσει πόσα χρόνια θα ζήσει; Κανείς. Η Βίβλος χρησιμοποιεί λέξεις όπως χόρτο, σκιά, σύννεφο, καπνός και ατμός για να περιγράψει την προσωρινότητα της ζωής. Μας αρέσει να γνωστοποιούμε τα σχέδιά μας. Αυτό φανερώνει υπεροψία. Ποια είναι η διαφορά; Τα κίνητρά μας. Ο Θεός μας λέει ότι είναι σπουδαίο να θέτουμε στόχους στη ζωή μας αλλά πρώτα να συμβουλευόμαστε Αυτόν
Ποια είναι όμως η λύση; Στο Κατά  Ματθαίο Ευαγγέλιο διαβάζουμε στο 6:34 "Μην ανησυχείτε, λοιπόν, για την αυριανή ημέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα φροντίσει για τα δικά της. Αρκετό είναι για την κάθε μέρα το δικό της πρόβλημα". Το μέλλον μπορεί να φαίνεται αγχωτικό και καταπιεστικό αλλά ευτυχώς έρχεται σε "μικρές δόσεις" στο 24ωρο, και όχι όλο μονομιάς. Σίγουρα δεν μπορούμε να ζήσουμε το μέλλον. Μπορούμε όμως να χαρούμε μόνο το παρών.  

Το τρίτο λάθος στο οποίο υποπίπτουμε, είναι όταν αναβάλλουμε να κάνουμε το καλό: "Όποιος λοιπόν, ξέρει να κάνει το καλό και δεν το κάνει, αυτό γι αυτόν είναι αμαρτία". Ιάκ. 4:17. Μπορεί να γνωρίζουμε ποιο είναι το σωστό, αλλά τι περισσότερες φορές δεν το κάνουμε. Στο ερώτημα: "Τι είναι αμαρτία", στο μυαλό μας έρχονται απαντήσεις όπως: φόνος, πορνεία, κλεψιά, ψέμα κ.τ.λ. Όλα αυτά πράγματι είναι αμαρτίες, ωστόσο υπάρχουν και οι αμαρτίες της παράλειψης, κάποιων καλών πράξεων, όπως φαίνεται στο παραπάνω εδάφιο.

Ο Χριστιανισμός, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να αποφεύγουμε απλά το κακό. Η λύση είναι να κάνουμε το καλό αμέσως. Στις Παροιμίες 3:27-28 διαβάζουμε: "Μην αρνηθής το καλόν προς εκείνους, εις τους οποίους πρέπει, όταν ήναι εν τη χειρί σου να κάμνης αυτό. Μη είπης προς τον πλησίον σου, Ύπαγε και επανάστρεψον και αύριον θέλω σοι δώσει· ενώ έχεις τούτο παρά σεαυτώ". Αν κάποιος έρθει και μας ζητήσει μια χάρη, μην του την αρνηθούμε, ας τον βοηθήσουμε αμέσως. Μην το αναβάλουμε για αύριο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Ας εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στο Θεό. Ας δώσουμε τη ζωή μας στον Κύριο Ιησού Χριστό που είναι η γέφυρα μας προς το Θεό και ας Του ζητήσουμε να μας βοηθά καθημερινά στη ζωή μας, πώς να ζούμε αλλά και πώς να κάνουμε μελλοντικά σχέδια για τη ζωή μας με Αυτόν...

Χριστιανός και καρναβάλι.

Μια ακόμη περίοδος Καρναβαλιού ξεκινάει στην χώρα μας. Για μας τους Χριστιανούς που ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε το Θεό, προκύπτουν μια σειρά από σοβαρά ερωτήματα-διλήμματα:
Να συμμετέχουμε σ αυτή τη "γιορτή", ή να απέχουμε;

Να φορέσουμε μια μάσκα του ψεύδους ή να ζήσουμε στην αλήθεια χωρίς προσωπεία;

Να ακολουθήσουμε θυσίες στα είδωλα ή ν ακολουθήσουμε τον Ιησού Χριστό που θυσιάστηκε για μας;

Αγαπητοί, πολλά πράγματα στη ζωή μας τα κάνουμε, χωρίς να ξέρουμε γιατί τα κάνουμε. Καλόπιστα τις περισσότερες φορές, ακολουθούμε έθιμα και παραδόσεις που μας άφησαν οι παλαιότεροι, χωρίς να εξετάζουμε τους κινδύνους που μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτά. Η Αγία Γραφή όμως μας λέει: "Ο λαός αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης επειδή, εσύ απέρριψες τη γνώση, και εγώ απέρριψα εσένα". Ωσηέ 4:6

Πολλές φορές πίσω από το πέπλο της λαϊκής παράδοσης και της νοούμενης σάτιρας, βρίσκονται θανάσιμες παγίδες. Τέτοια παγίδα είναι το καρναβάλι που διοργανώνεται κάθε χρόνο και έχει πάρει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις. Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζει πολύ σωστά το φαινόμενο αυτό "λοιμική νόσο", δηλαδή επιδημία.

Το να χαίρομαι μπορεί να χαρακτηριστεί νόσος; Βεβαίως αν αυτό με το οποίο χαίρομαι δεν είναι καλό.Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (+407) "Το να χαιρόμαστε με όλα δεν είναι καλό, επειδή και ο μοιχός χαίρεται όταν καταστρέφει τον γάμο του πλησίον του. Ας μη κοιτούμε λοιπόν το αν κάποιος χαίρεται, αλλά εάν για καλό πράγμα χαίρεται"… (Υπομν. στο Ματθ. κεφ.58).

Το βρίσκεις σωστό ένας Χριστιανός να συμμετέχει σε μια ειδωλολατρική γιορτή που έχει τις ρίζες της στα Σατουρνάλια (Κρόνια Όργια), στις Διονυσιακές λατρείες και στα Ελευσίνια μυστήρια που όλα προέρχονται από τις Βαβυλωνιακές λατρείες; Γνωρίζεις ότι Κάρνα σημαίνει εορτή συνυφασμένη με το Βάαλ, Καρναβάαλ το Θεό της ακολασίας και της κραιπάλης, στη λατρεία του οποίου γινόταν μέχρι και ανθρωποθυσίες;

Τι Χριστιανοί είναι αυτοί που στηρίζουν τέτοια ειδωλολατρικά έθιμα; Τι δουλειά έχει ο Ιησούς Χριστός και οι πιστοί με τα μεθύσια, τα πρόστυχα λόγια, τα πειράγματα και τα αστεία, τα φιλήδονα βλέμματα και τα μέθη; "Μη ομοζυγείτε με τους απίστους επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός του Θεού με τα είδωλα;" Γι αυτό, "βγείτε έξω από ανάμεσα τους και αποχωριστείτε", λέει ο Κύριος, "και μη αγγίξετε τίποτε ακάθαρτο, και εγώ θα σας δεχθώ," Κοριν. Β 6:14-17

Πόσο ευχαριστημένος νομίζεις ότι είναι ο Θεός όταν σε βλέπει ντυμένο μασκαρά; Πόσο σε τιμούν ως Χριστιανό οι αθυροστομίες και οι αισχρολογίες γύρω από τα καρναβάλια στο όνομα της λαϊκής παράδοσης; Μέχρι πότε θα συμβιβάζεσαι λέγοντας "Ε, δε βαριέσαι! Αφού όλοι πάνε γιατί όχι και εγώ; Αφού όλα τα παιδιά ντύνονται μασκαράδες γιατί όχι και το δικό μου;"

Πόσες αξίες και πόσα πιστεύω είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις στο όνομα του κέρδους και της διαφήμισης που έχει η πόλη από το καρναβάλι; Γιατί να μη γίνει γνωστή η πόλη μας από τον εθελοντισμό, την αλληλεγγύη, τη φροντίδα του ανήμπορου, τη μόρφωση, τον αθλητισμό; Υπάρχουν τόσα θαυμάσια πεδία που μπορούμε να δώσουμε την ενέργεια μας. Γιατί ν αφήσουμε το διάβολο να κυριαρχήσει στη ζωή μας;

Τι λέτε, αρκούν τα φύλλα συκής να σκεπάσουν τη γύμνια μας, όταν από την Καθαρά Δευτέρα θα βγάλουμε τη μια μάσκα, και θα φορέσουμε την άλλη, αυτή του Χριστιανού που μπαίνει στη μεγάλη νηστεία (ξηροφαγία) εν όψει του Πάσχα; Αυτό που κάνουμε δεν είναι υποκρισία; Αγαπητοί, ο Θεός μας έπλασε σύμφωνα με την εικόνα Του. Τι είναι λοιπόν αυτό που σπρώχνει τον άνθρωπο να μασκαρευτεί, να αλλάξει την εικόνα που του έδωσε ο Θεός; Ποιος κρύβεται από πίσω; Ποιος είναι αυτός που θέλει να γελοιοποιήσει τον άνθρωπο; Δεν είναι άλλος από το διάβολο!

Ποια είναι η λύση; "να έλθουμε στην επίγνωση της αληθείας για να σωθούμε" Τιμοθ.Α' 2:4. Γι αυτό, ας ζητήσουμε το Θεό στη ζωή μας, "επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή" Ιωάν. 3:14.

Τώρα ο Ιησούς Χριστός μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε, να καταδικάσουμε την αμαρτία, να μετανοήσουμε και να πάρουμε το Ευαγγέλιο ως οδηγό στη ζωή μας. Ν αφήσουμε τα λόγια του Θεού να μας οδηγήσουν σαν λυχνάρι που φέγγει μέσα στο σκοτάδι της εποχής μας. Έτσι θα ζήσουμε μια αγία, χαρούμενη και ευλογημένη ζωή εμείς και τα παιδιά μας, τώρα και στην αιωνιότητα μέσω του Ιησού Χριστού.

"Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου πρέπει να σωθούμε". Πράξεις αποσ.4:12...