Αποκλειστικά Εκείνος!

Θέλω να σας μιλήσω για τον Ιησού, και μόνο για Εκείνον. Συχνά ακούω χριστιανούς να λένε ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια θεία θεραπεία, ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια ευλογία, ότι ζητάνε αγιασμό, κάποια αποκάλυψη, ή κάτι άλλο. Ευχαριστώ όμως τον Θεό επειδή καταλάβαμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η ευλογία, δεν είναι η θεραπεία, δεν είναι ο αγιασμός. Δεν είναι κάτι, δεν είναι κάποιο πράγμα αλλά κάτι πολύ καλύτερο. Είναι ο Ιησούς Χριστός, Αυτός ο ίδιος! Είναι το ίδιο το πρόσωπο του Ιησού Χριστού που χρειαζόμαστε. Πολλοί έχουν την ιδέα του πράγματος αλλά όχι την πραγματικότητα. Μπορεί να έχουν κάτι στην καρδιά τους ή στη συνείδησή τους ή στη θέλησή τους. Αλλά δεν έχουν Εκείνον τον ίδιο στη ζωή και στο πνεύμα τους, επειδή έχουν μόνο αυτό που είναι εξωτερική έκφραση και σύμβολο της πνευματικής πραγματικότητας. Πολύ καιρό είχα προσευχηθεί για αγιασμό. Μια φορά μάλιστα αισθάνθηκα κάτι και το άρπαξα τόσο δυνατά, μένοντας ξάγρυπνος όλο το βράδυ από φόβο μήπως το χάσω. Και φυσικά έφυγε, μαζί με την επόμενη αίσθηση και την επόμενη διάθεση. Το έχασα γιατί κρατούσα το πράγμα, όχι Εκείνον!  Όταν τελικά πήρα τα μάτια μου από τον αγιασμό μου και τις εμπειρίες μου, και τα έριξα στον Χριστό που έχει έρθει μέσα μου, αντί για κάποια εμπειρία βρήκα έναν Χριστό μεγαλύτερο από την ανάγκη της στιγμής, έναν Χριστό που είχε τα πάντα που για πάντα θα χρειαζόμουν, έναν Χριστό δοσμένο σ' εμένα μια για πάντα. Και όταν Τον είδα μ' αυτό τον τρόπο, αυτό ήταν για μένα μια τέτοια ανάπαυση. Ήταν όλα καλά! Δεν είχα αυτό που μπορούσα να κρατήσω μόνο αυτή τη στιγμή, αλλά μέσα σ' Αυτόν, ότι θα χρειαζόμουν και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη, και τη μεθεπόμενη. Και φαντάζομαι πώς θα είναι σε ένα εκατομμύριο χρόνια, όταν θα λάμπουμε σαν τον ήλιο στην βασιλεία του Πατέρα μας (Ματ. 13:43), και θα έχουμε "όλο το πλήρωμα του Θεού".  Το ίδιο νόμιζα και για τη θεραπεία. Σαν να ήμουν ένα παλιό ξεκούρδιστο ρολόι, ο Κύριος θα με κούρδιζε καλά και εγώ θα πήγαινα σαν μηχανή. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αντίθετα, βρήκα ότι ήταν Εκείνος ο ίδιος που ερχόταν να μου δώσει αυτό που είχα ανάγκη τη στιγμή αυτή. Εγώ ήθελα να αποθηκεύσω μια μεγάλη προμήθεια για να αισθάνομαι πλούσιος, μια προμήθεια πολλών χρόνων, που να μη χρειάζεται να εξαρτώμαι απ' Αυτόν για την επόμενη μέρα. Αλλά ποτέ δεν μου έδωσε μια τέτοια αποθήκη. Ποτέ δεν είχα περισσότερο αγιασμό ή θεραπεία απ' ότι χρειαζόμουν τη συγκεκριμένη στιγμή. Έπρεπε να μάθω να λαμβάνω απ' Αυτόν την πνευματική μου ζωή κάθε δευτερόλεπτο. Καθώς αναπνέω, να εισπνέω μέσα μου Εκείνον και να εκπνέω έξω τον εαυτό μου. Μ' αυτό τον τρόπο, στιγμή προς στιγμή, πρέπει να λαμβάνουμε και για το πνεύμα μας και για το σώμα μας. Ίσως πεις "δεν είναι αυτό μια τρομερή δέσμευση, να είσαι συνεχώς έτσι τεντωμένος;" Να είσαι τεντωμένος μ' Αυτόν που αγαπάς, με τον καλύτερο Φίλο σου; 
Α, όχι! Έρχεται τόσο φυσικά, τόσο αυθόρμητα, τόσο σαν μια πηγή, ασυναίσθητα, ακόπιαστα. 
Επειδή η αληθινή ζωή είναι πάντα εύκολη και ξεχειλίζει...

A.SIMPSON

ΠΗΓΗ: Διάκρισις