Μία σημαίνουσα αληθινή ιστορία.

Το μικρό αρνάκι το έφεραν με χαρά πολύ στο σπίτι τους και το μικρό κορίτσι το υποδέχτηκε με λαχτάρα και όνειρα. 
Σαν μωρό το αρνάκι με το μπιμπερό το γάλα και ο Μικρούλης, έτσι τον φώναζε, άρχισε να μεγαλώνει μέσα στην αγάπη και τη φροντίδα. Έγινε κι αυτός μέλος του σπιτιού, οικείος κανονικός, στην αγκαλιά του κοριτσιού που ιδιαίτερα και με περισσή αγάπη το φρόντιζε σαν ζωντανό μπιμπελό. Παιχνίδι και χαρά η ζωή του Μικρούλη, όμως είχε απαιτήσεις ο Μικρούλης. Tους φώναζε αν τον προσπερνούσαν με βιασύνη, απαιτούσε την αγάπη, και τη διεκδικούσε με ένα γερό μακρόσυρτο βέλασμα. 

Καλοζωισμένος ο Μικρούλης, ζωή και...αρνί την πέρναγε, αρνί από σπίτι άλλωστε, έμαθε να τρώει ότι έτρωγαν όλοι, και γεμιστά και γλυκά και ότι του δίνανε δεν έλεγε όχι, ήταν μια πανδαισία. Έτσι μεγάλωσε και έγινε δυνατός και...μεγάλος ο Μικρούλης. 

Πέρασε όμως ο καιρός, και ανέκυψε ζήτημα με τον Μικρούλη. Να τον κρατήσουν πια δεν μπορούσαν, και έπρεπε να τον δώσουν, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Τι να γίνει η συνεχής ζωή παρέα με τον Μικρούλη δεν ήταν πια μπορετή και συμβατή με την οικιακή οικονομία. Τα όνειρα άλλωστε δεν πάνε μαζί με τα οικονομικά. Το σκέφτηκαν από δω, από κει, δεν έβγαινε. Έπρεπε να τον αποχωρισθούν. Έτσι αποφάσισαν με πόνο να το πάνε σε ένα βοσκό μακριά σε ένα χωριό που ήξεραν. Τον άφησαν εκεί στο κοπάδι και στη στάνη. Μαζί με τα άλλα πρόβατα ο Μικρούλης έπρεπε από δω και πέρα να αλλάξει ζωή, η πολιτική του ζωή έγινε αναπάντεχα βουκολική!! 

Νοσταλγία για βουνό μεριά. 
Κάποιοι μήνες μετά το κορίτσι μαζί με τους δικούς της ανεβαίνει στο βουνό ζητώντας να δει ξανά τον Μικρούλη. Το κοπάδι έλειπε, δεν ήταν εκεί, δεν ήταν στη στάνη και έπρεπε να ανέβουν πιο πάνω. Εκεί στην πλαγιά πιο πάνω βλέπουν το κοπάδι μαζεμένο και αρχίζουν να πλησιάζουν με προσμονή.
Κάποια στιγμή μη μπορώντας να πλησιάσουν πιο κοντά, κοντοστάθηκαν. Το κοριτσάκι δεν είχε άλλο τρόπο να δει τον Μικρούλη...και άρχισε να φωνάζει με την άδολη παιδιάστικη φωνή της το όνομά του: "Mικρούλη", "Μικρούλη", "Μικρούλη".

Τα πρόβατα συνέχισαν το δρόμο του χορταριού, δεν φάνηκε κάτι συνταρακτικό να συμβαίνει. Συνέχισαν ανέμελα, αλλά μια στιγμή κάποιο μένει πίσω χώρια από τ άλλα τα πρόβατα. Στάθηκε ακίνητο να την κοιτάει, μόνο του σήκωσε το κεφάλι από το χορτάρι προς τα κει που ερχόταν η φωνή.
Το κορίτσι μεγάλωσε αλλά ποτέ δεν ξέχασε την εικόνα της ανταπόκρισης! Ο Μικρούλης της ήταν εκεί και την περίμενε, δεν είχε ξεχάσει ποτέ τον ήχο της αγάπης. Η αγάπη ανεξίτηλα χαράσσεται. Δεν μπορείς να προσπεράσεις την αγάπη, να αδιαφορήσεις, να την πετάξεις δεν γίνεται.

"τα πρόβατα την φωνήν Aυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά...Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών". Ιωάν.10:3-14

Με τη σημαίνουσα φυσική εικόνα ο Ιησούς Χριστός δίδει σε όλους μας την Αλήθεια, το πνευματικό νόημα, το σημαινόμενο που έχουμε ανάγκη να νοήσουμε. Χωρίς την προβολή της πνευματικής σημασίας που μόνο ο Χριστός δίνει θα μέναμε σε μια απλά συγκινητική φυσική εικόνα, που δεν καλύπτει την ανάγκη της προσωπικής μας σωτηρίας. Γι αυτό είναι ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή των εξηγήσεων που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας δώσει δια του λόγου της αληθείας Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μαρτυρεί περί του Ιησού Χριστού και λέγει σε όλους μας: "ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν". Ιωάν.1:15-18...

Σ.Φ.