Αλλά, χάρη στον Θεό, ο οποίος μας δίνει τη νίκη διαμέσου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας πάντοτε στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω». Κορινθίους Α' 15: 57-58.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, όταν ακούς τη λέξη νίκη; Ίσως, σκέπτεσαι το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, τα χρυσά μετάλλια στους ολυμπιακούς αγώνες, την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις ή στον ΑΣΕΠ, το γάμο με το αγόρι ή το κορίτσι των ονείρων σου. Ο κατάλογος των επιτυχιών που μπορείς να σκεφτείς είναι πράγματι μακρύς και, ίσως ατελείωτος. Από την άλλη, το τι θα σκεφτείς να πεις πρώτο ή δεύτερο ως αυτό που θεωρείς πραγματική νίκη, εξαρτάται αποκλειστικά από την ιδιοσυγκρασία σου, τις πεποιθήσεις σου και τις γενικότερες επιδιώξεις σου.
Άφησε τη σκέψη σου να επεκταθεί περισσότερο, και να προβληματιστεί βαθύτερα: Αυτό που θεωρείται λαμπερό και χειροκροτείται από όλους, δεν είναι απαραίτητα μία νίκη με διαχρονικό αποτέλεσμα. Μπορεί μία ομάδα μια χρονιά να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά να το χάσει την επόμενη. Μπορεί να πετύχεις στις πανελλαδικές, αλλά αυτό δε συνιστά μία παντοτινή νίκη, καθώς χρειάζεται συνεχής αγώνας, για να γίνεις ένας σωστός και ολοκληρωμένος επαγγελματίας ή επιστήμονας. Μπορεί πράγματι να παντρευτείς από ισχυρό έρωτα, αλλά αυτό δεν ισούται σε κάθε περίπτωση με μία ανεξάντλητη ευτυχία, επειδή για να κρατηθεί μία ισορροπημένη οικογένεια, χρειάζεται ο έρωτας να εξελιχθεί σε αγάπη. Χρειάζεται αμοιβαία επικοινωνία, κατανόηση, ενότητα σκοπών, και αγώνας για τις αληθινές και όμορφες αξίες. Συνεπώς, αυτό που έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε ως νίκη, αυτό που εντυπωσιάζει και θαμπώνει, δε σημαίνει απαραίτητα ότι διαρκεί για πάντα. Άλλωστε, μην ξεχνάς πως η ζωή είναι ένας αδιάκοπος αγώνας, ένα πεδίο αλλεπάλληλων ανατροπών, προκλήσεων και απαιτήσεων, για αδιάλειπτη προσπάθεια.
Υπάρχει νίκη με διαχρονικό αποτέλεσμα;
Με μία πρώτη σκέψη, ίσως, απαντήσεις ‘όχι, δεν υπάρχει, καθώς όλα αλλάζουν σε αυτή τη ζωή μας’. Σήμερα είσαι νικητής, αύριο ηττημένος, σήμερα σε χειροκροτούν και σε επιβραβεύουν, αύριο σε αποδοκιμάζουν και σε απορρίπτουν. Κι’ όμως, σε αυτή τη ζωή με την τόση ρευστότητα και κρίση αξιών, όταν ακόμα και αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αναλλοίωτα και αδιαπραγμάτευτα, θέτονται κάτω από το μικροσκόπιο της αμφισβήτησης και της σχετικότητας, υπάρχει – θα ήταν παράλογο να μην υπάρχει – ένας φάρος φωτεινός και άσβεστος. Ένας φάρος που λειτουργεί ως αλάνθαστος δρομοδείκτης στη ζωή μας. Αυτός ο φάρος δεν είναι άλλος από τον Λόγο του Θεού, που αποκαλύπτει την αξία ή την απαξία των πραγμάτων, και διαφωτίζει τον άνθρωπο για τον Χαρακτήρα και το Σχέδιο του Θεού για τον κόσμο μας, και τον καθένα προσωπικά.
Ένας από τους λόγους – επιτρέψτε μου ο κυριότερος – που τα περισσότερα ιδανικά στις μέρες μας γνωρίζουν μία πρωτοφανή κατάρρευση, είναι η εγκληματική αδιαφορία του ανθρώπου για τη γνώμη του Θεού. Η κατάρρευση δεν αφορά ιδανικά εφήμερης αξίας (τότε θα ήταν μικρό το κακό), αλλά αφορά αυτά που σε κάθε εποχή ήταν και είναι τα επιζητούμενα θεμέλια, για την πρόοδο και τη χαρά του ανθρώπου, όπως η τιμιότητα, η φιλία, η πιστότητα και η αγάπη στις ανθρώπινες σχέσεις. Πράγματι, οι κοινωνίες μας, οι γειτονιές μας, τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν, κατά κύριο λόγο, ως πρότυπο εκείνον τον άνθρωπο που ελίσσεται αποτελεσματικά, και νικά όλα τα εμπόδια της ζωής του με την εξυπνάδα του, τις γνωριμίες του, τα κοινωνικά τερτίπια του, την εντυπωσιακή ικανότητά του να πληρώνει πάντα τα λιγότερα, και να βγαίνει μονίμως κερδισμένος. Όσο για τη γνώμη του Θεού για τον τρόπο σκέψης, λόγου και δράσης μας σε όλες τις πτυχές της ζωής, αυτός θεωρείται από τη μοντέρνα συλλογιστική της εποχής μας, προβληματισμός για τους οπισθοδρομικούς θρησκόληπτους, οι οποίοι συμβιβάζονται να βλέπουν τη νίκη, και την προβολή σε αυτή τη ζωή μόνο με τα κιάλια!
Δε χρειάζεται ιδιαίτερη αντιληπτική ικανότητα, για να παραδεχτεί κάποιος ότι ο σύγχρονος άνθρωπος, στις πλείστες των περιπτώσεων, πορεύεται σε αυτή τη ζωή, έχοντας βάλει στο περιθώριο τον τρόπο εκείνον της Σκέψης, μέσα στον οποίο μορφώνεται και ανατρέφεται το σπέρμα της πεμπτουσίας της Ζωής. Τον ενδιαφέρει η γνώμη όλων των άλλων, αλλά όχι αυτού του Ενός, μέσα στην Ψυχή του Οποίου ρέουν οι πηγές της αιώνιας Αλήθειας και Σοφίας. Κάποιες φορές, δεν τον ενδιαφέρει ούτε η γνώμη των άλλων, παρά μόνο η δική του, το τι πιστεύει αυτός ως ορθό και πώς οι αποφάσεις του δεν παρεκκλίνουν ούτε στο ελάχιστο από τον ένα και κύριο στόχο του, να περνά καλά, και να υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τις επιταγές του εγώ του. Είτε κάποιος ανήκει στη μία ή στην άλλη κατηγορία, αξίζει να γνωρίζει ότι στην ουσία, ακόμα και αν τα κίνητρα και η στάση ζωής είναι διαφορετικά, συναντώνται σε έναν κοινό παρονομαστή: αλαζονική και προκλητική αδιαφορία για το ποια είναι η Γνώμη του Θεού σε οτιδήποτε συνιστά το πλαίσιο της ζωής, όπως αυτό ορίζεται από τις προσωπικές, τις οικογενειακές, τις επαγγελματικές, τις κοινωνικές ή πολιτικές σχέσεις.
Μέσα στη λογική αυτής της ιδεολογίας, αξιολογείται και οτιδήποτε θεωρούμε νίκη ή ήττα. Νίκη, σε μια γενικότερη θεώρηση που εκφράζει τους περισσότερους, είναι αυτό που θαυμάζουν και χειροκροτούν όλοι, αυτό που προωθεί τους σκοπούς κάποιου σε αυτή τη ζωή, άσχετα αν για την υλοποίησή του έχει πονέσει, αδικήσει ή υποσκελίσει άλλους. Από την άλλη, ήττα είναι αυτό που οι «έξυπνοι» της εποχής μας αποδοκιμάζουν, απορρίπτουν, αυτό που αναγκάζει κάποιον να μένει μονίμως στο περιθώριο και στην αφάνεια, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να ξεχωρίσει, και να αναδείξει αυτό που θεωρεί την αδιαμφισβήτητη αξία του. Πώς αξιολογεί ο Θεός απόψεις όπως οι παραπάνω για τη νίκη, και συνακόλουθα για την ήττα; Προσεγγίζοντας αυτό το τόσο σημαντικό θέμα, αξίζει να ξεκινήσουμε με μία θαυμάσια αλήθεια του Λόγου του Θεού: «Δεδομένου ότι ο Κύριος δεν βλέπει όπως βλέπει ο άνθρωπος∙ επειδή, ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά». Α' Σαμουήλ 16:7.
Αυτή η τόσο σημαντική αλήθεια, αβίαστα μας καλεί να σκεφτούμε πως ο Λόγος του Θεού για μία ακόμη φορά κάνει την ανατροπή, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ή την επιφύλαξη να αποκαλυφθεί κάτι βαθύτερο από αυτό που έχουμε μάθει στις κοινωνίες μας να χαρακτηρίζουμε ως αληθινό ή ωφέλιμο. Ο Λόγος του Θεού γράφτηκε με την παρρησία – στην πιο αυθεντική της έκφραση – και τον αιώνιο Σκοπό να ανοιχθεί στον άνθρωπο που πραγματικά το λαχταρά, και το επιζητά η θύρα για την κατανόηση του Νοήματος της Ζωής, από την άποψη του Δημιουργού – Θεού. Ο κάθε ειλικρινής μελετητής του Λόγου του Θεού μπορεί να ομολογήσει, πως στις αποκαλύψεις του Θεού ενυπάρχει κάτι απερίγραπτα και ακαταμάχητα σημαντικό, το οποίο προχωρεί πολύ πιο πέρα από τις ανατροπές που έγιναν ή γίνονται με τις ποικίλες επαναστάσεις σε αυτόν τον κόσμο. Η Γνώμη του Θεού, όπως ξεδιπλώνεται μέσα από τις Αποκαλύψεις Του, είναι όχι απλώς ρηξικέλευθη, πρωτοποριακή και επαναστατική, γιατί με αυτά τα επίθετα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη στάση και τη δράση πολλών πρωτοπόρων του κόσμου μας. Η Γνώμη του Θεού μας είναι βαθύτατα ασύγκριτη, είναι ασυναγώνιστη, είναι μεγαλειώδης. Είναι ο μόνος οδηγός για να δοθούν απαντήσεις – αυτές που μπορούμε τουλάχιστον να κατανοήσουμε στην παρούσα γήινη φάση μας – στα ποικίλα ερωτηματικά και αινίγματα της ανθρωπότητας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αυτό που χειροκροτούν οι άνθρωποι, δε σημαίνει ότι προκαλεί ευφροσύνη στην Άγια Ψυχή του Θεού μας. Αυτό που απορρίπτουν οι άνθρωποι δε σημαίνει ότι είναι πάντα αιτία αποδοκιμασίας για τον Δημιουργό του κόσμου. Αυτό δε σημαίνει πως ο Θεός χαίρεται πάντα με τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που χαιρόμαστε εμείς, ούτε πως όλοι μας βαδίζουμε στην εντελώς αντίθετη γραμμή αξιολόγησης των πραγμάτων από αυτή του Θεού. Επειδή η Χάρη Του δεν έχει αποσυρθεί από τον κόσμο μας, εννοείται πως υπάρχουν ακόμα σταθερά θεμέλια, πάνω στα οποία ο καθένας μπορεί να επιλέξει να οικοδομήσει τη ζωή του, και να φέρει την Ευλογία του Θεού στον μικρόκοσμό του, και στην κοινωνία γενικότερα. Κανείς μας δεν αξίζει να ξεχνά πως το Άγιο Πνεύμα εργάζεται ακατάπαυστα, ώστε οι άνθρωποι να μάθουν να διακρίνουν μεταξύ του κίβδηλου και του αληθινού και, πράγματι, πολλοί είναι εκείνοι που ελκύονται στην αποδοχή των αιώνιων Αληθειών. Από την άλλη, ο εχθρός της ψυχής μας δεν ησυχάζει, αλλά γνωρίζοντας πόσο λίγο καιρό έχει, και ποιο θα είναι το τέλος του, επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του, ώστε όχι απλώς να παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, αλλά επιπλέον να αναμειγνύει μία κατά βάση αληθινή δοξασία με ελάχιστο ψέμα, έτσι που τελικά να αλλοιώνει την καθαρότητα και την αυθεντικότητά της.
Σε αυτό τον αμείλικτο αγώνα του Θεού και των Δυνάμεών Του, με τις δυνάμεις του σκότους, καλείσαι να επιλέξεις με ποιο στρατόπεδο θα συνταχθείς, αλλά και να μάθεις να διακρίνεις με Οδηγό το Άγιο Πνεύμα, την αλήθεια από την πλάνη. Να μάθεις να εντοπίζεις την πραγματική ουσία των καταστάσεων που σε περιβάλλουν, το βαθύτατο νόημα και τη σοφή ερμηνεία αυτών που επηρεάζουν το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή σου. Μπορείς να συγκρίνεις την Αντίληψη του Θεού με αυτή του αντιδίκου Του, για το νόημα της νίκης ή της ήττας, και να επιλέξεις ελεύθερα, πού τελικά επιθυμείς να εντάξεις τον εαυτό σου:
Για την ερμηνεία του κοσμικού συστήματος της απατηλής λάμψης, νίκη είναι να ζεις μία ζωή χωρίς ενόχληση και χωρίς εμπόδια. Να σε επαινούν διαρκώς, να σε θαυμάζουν, ακόμα και να σε ζηλεύουν, καθώς αυτό σου προκαλεί μία αρρωστημένη χαρά. Νίκη είναι συνεχώς να ζητάς περισσότερα, να μην είσαι ικανοποιημένος ποτέ με ότι έχεις, και να καταφέρνεις να συσσωρεύεις με νόμιμους ή κυρίως παράνομους τρόπους, όλο και περισσότερα χρήματα στον τραπεζικό σου λογαριασμό. Εξάλλου, σημασία δεν έχει το μέσο, καθώς νίκη είναι να μην εντοπίζει ποτέ κανένας τις απάτες και τις δολιότητές σου. Νίκη είναι να έχεις το πιο όμορφο σπίτι, τον πιο αξιοζήλευτο σύντροφο, με τα κριτήρια που ορίζει η φαινομενική εξυπνάδα, να έχεις παιδιά που διαπρέπουν πάντα και στο καθετί, χωρίς ποτέ να σε προβληματίζουν με τις ανησυχίες ή τις αναζητήσεις τους.
Νίκη είναι να καταφέρνεις να ξεπερνάς το όποιο εμπόδιο συναντάς, χωρίς να νοιάζεσαι ή να ελέγχεται η συνείδησή σου για το αν πέτυχες το σκοπό σου με έντιμα μέσα. Νίκη είναι όλοι να υποκλίνονται στη δική σου ευστροφία, να ακολουθούν τις συμβουλές σου, να εκλέγεσαι ως πρώτος και αδιαμφισβήτητος σε κάθε είδος εκλογής, να σε συζητούν στους διάφορους κοινωνικούς κύκλους με φανερό θαυμασμό και, ίσως, κρυφό φθόνο. Άλλωστε, ο φθόνος προς το πρόσωπό σου, είναι απόδειξη της αξίας σου, και το να εξουδετερώνεις τους αντιπάλους σου, ακόμα και με αθέμιτους τρόπους, είναι και αυτό μία μορφή νίκης στον σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε. Καλύτερα να σε θαυμάζουν, ακόμα και να σε φθονούν, παρά να σε λυπούνται και να θεωρείσαι ο «κακομοίρης» και ο «απόκληρος αυτής της ζωής»….
Για την άπειρη Αντίληψη του Θεού μας, η νίκη ορίζεται σε ένα εκ διαμέτρου αντίθετο πλαίσιο∙ στο πλαίσιο που προσδιορίζει και σφραγίζει από τη μια, η άπειρη Αγάπη, η Σοφία και η Δύναμή Του, και από την άλλη η ειλικρινής εμπιστοσύνη, και η πηγαία λατρεία του πιστού στο Πρόσωπό Του. Έτσι, νίκη για τον πιστό, σε μία γενικότερη θεώρηση, είναι να ζεις μία ζωή που είσαι πλήρης εν Χριστώ, και στην ευρυχωρία και στη στενοχωρία. Νίκη είναι να ζεις με τη Δύναμή Του, ώστε να υπομένεις κάθε ενόχληση, ανωμαλία, ακαταστασία, διχόνοια, χωρίς να είσαι αίτιος για το οτιδήποτε από αυτά και, όταν αντιδράς, να σε διακρίνει πάντα το Πνεύμα της Αγάπης και της Σοφίας του Θεού. Νίκη είναι να αναπτύξεις ένα αυτάρκες πνεύμα στην όποια στέρησή σου. Να μάθεις να χαίρεσαι και να ευχαριστείς τον Θεό για την τροφή, τα ρούχα, τα χρήματα που έχεις, χωρίς να πάψεις να εμπιστεύεσαι στον Θεό κάθε σου έλλειμμα, και να αγωνίζεσαι με το δικό Του Πνεύμα, κάνοντας το δικό σου μέρος σε αυτό που μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής σου.
Νίκη είναι να συναντάς απερισκεψία, ιδιοτροπία, πνευματική αναισθησία, απόρριψη και διωγμό από ανθρώπους που έχουν μόνο κακία στην καρδιά τους, και γνωρίζεις καλά πως είναι όργανα πίεσης του εχθρού στη ζωή σου, και εσύ να επιλέγεις να μη διεκδικείς το δίκιο σου με πνεύμα εγωισμού και σκληρής ανταπόδοσης. Να αφήνεις με ειρήνη την υπόθεσή σου στον Θεό, ζητώντας Του με επιμονή και ζήλο την Οδηγία Του, για να περπατάς στα πεδία των δύσκολων και δυσάρεστων σχέσεων στη ζωή σου. Νίκη είναι να περιφρονείσαι, να κατηγορείσαι άδικα, να λησμονιέσαι και, όμως, να μη χάνεις ποτέ το χαμόγελο από την ψυχή σου, γνωρίζοντας πως η μεγαλύτερη κατάκτηση είναι να γεμίζεις αδιάκοπα την καρδιά σου με την γαλήνη της Αγάπης και της Συγχώρεσης, από τις αστείρευτες Πηγές του Θεού. Αν Εκείνον Τον απέρριψαν τόσο οικτρά, και όμως αποδείχτηκε Νικητής με όλη την ουσία της λέξης, ίσως και εσύ δοκιμαστείς σκληρά στο πεδίο της απόρριψης από τους άλλους. Ωστόσο, να θυμάσαι ότι αυτός ο πόνος σε κάνει μέτοχο των Παθημάτων Του, και σε ετοιμάζει για πνευματικές κατακτήσεις που ούτε καν τόλμησες να ονειρευτής…
Νίκη είναι να γνωρίζεις πως έχεις δίκιο, να είσαι σίγουρος πως η γνώμη σου για μία συγκεκριμένη περίπτωση είναι η σωστή, και όμως να υποχωρείς με αξιοπρέπεια, χωρίς, όμως, να συμβιβάζεσαι με την πλάνη και την απερισκεψία των άλλων. Να μένεις αμετακίνητος στις Αξίες που ευφραίνουν τον Δημιουργό σου, έχοντας μέσα σου τη βαθιά στερεωμένη πεποίθηση ότι Εκείνος γνωρίζει τον χρόνο, και τον τρόπο να σε δικαιώσει. Νίκη είναι να μη ζητάς να σε προβάλλουν, να σε χειροκροτούν, να σε επαινούν, αλλά ακόμα και αν ξέρεις τα χαρίσματα που σου έχει δώσει ο Θεός, να δίνεις χώρο για να προβληθούν άλλοι∙ να περιμένεις με υπομονή την αναγνώριση, που δε θα απαιτήσεις εσύ με αλαζονεία, αλλά θα σου την αποδώσουν, γιατί έχουν δει μέσα από σένα τον Χαρακτήρα του Χριστού.
Νίκη είναι να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα στην οικογένειά σου με το Φρόνημα του Ιησού Χριστού. Να ζητάς αδιάκοπα τη Συμβουλή Του για αυτό που Εκείνος θα έκανε στη θέση σου στην κρίση που έχει προκύψει με τον/τη σύζυγο ή τα παιδιά σου. Νίκη είναι, ακόμα και αν δεν έχεις τον/την τέλεια σύντροφο ή τα τέλεια παιδιά, να τους αγαπάς με άδολη αγάπη και να αγωνίζεσαι με τη Δύναμη του Θεού, ώστε εσύ να γίνεις τέλειος/α για αυτούς. Νίκη είναι, ακόμα και στην παγερή μοναξιά, να γνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος/η πραγματικά, γιατί Εκείνος δε σε εγκαταλείπει ποτέ. Νίκη είναι να αντιμετωπίζεις τη μοναξιά σου όχι ως κατάρα, αλλά ως περίοδο παιδείας, μέσα από την οποία αυτά που θα μάθεις, θα μορφώσουν μέσα σου ανεκτίμητους θησαυρούς αρετής.
Είσαι πράγματι νικητής/τρια και ελεύθερος/η, όταν αποφασίζεις σε όλες τις πτυχές της ζωής σου να είσαι μονίμως αιχμαλωτισμένος/η, στην πιο ελεύθερη μορφή «δουλείας», στο να ανήκεις στον Ιησού Χριστό, και να έχεις για νου σου τον Νου Του. Πορεύεσαι προς τη Νίκη τη Δική Του, όταν περπατάς στις ερήμους των δοκιμασιών σου, χωρίς να παύεις να εμπιστεύεσαι το Αγαθό Του Σχέδιο για τη Ζωή σου∙ όταν αντιμετωπίζεις το σκοτάδι της οδύνης, την πίκρα των παραπόνων και τη σκληρότητα της αδικίας, με την πανοπλία της Πίστης και της Εμπιστοσύνης στην Πρόνοια και το Έλεός Του, και όταν Του αφήνεις περιθώρια να ενεργήσει στο πρόβλημά σου. Η όποια ήττα σου θα μετατραπεί σε Νίκη Δική Του, όταν ζητάς με ζήλο να φωτίζουν το δρόμο σου οι Δικές Του Αποκαλύψεις, και όταν έχεις την ταπείνωση να ομολογήσεις πως αυτές οι αποκαλύψεις είναι υπέρτερες και ασύγκριτες, σε σχέση με οποιαδήποτε περισπούδαστη ανθρώπινη ανάλυση.
Νίκη είναι να συνεχίζεις να εκζητάς τον Κύριό σου με την καθημερινή προσευχή και μελέτη, ακόμα και αν βιώνεις εκ μέρους Του μια παρατεταμένη και δυσερμήνευτη Σιωπή. Νίκη είναι να γνωρίζεις βαθιά μέσα σου ότι έχεις ταχθεί με το μέρος του Χριστού, και ότι Εκείνος έχει τον τελευταίο λόγο για όλα, ακόμα και αν τώρα βιώνεις μόνο ήττες. Νίκη είναι να Τον αγαπάς και να Τον εμπιστεύεσαι με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, και αυτή τη στάση της ζωής σου να μην την ξεπουλάς για κανένα θησαυρό αυτού του κόσμου.
Μπορείς, αξιοποιώντας το δώρο της ηθικής ελευθερίας σου, να επιλέξεις πώς θα αξιολογήσεις την έννοια της νίκης σε αυτή τη ζωή. Τα γνωρίσματα της πρώτης κατηγορίας είναι πράγματι λαμπερά. Είναι ποθητά, αλλά μήπως, τελικά, στην τελική αξιολόγησή τους αποδεικνύονται θλιβερά κούφια και προσωρινά; Δε θα διαφωνήσω μαζί σου στην άποψη πως τα γνωρίσματα της δεύτερης κατηγορίας συνιστούν περπάτημα σε μία τεθλιμμένη Οδό. Όμως, η αξιολόγηση αυτής της κατηγορίας δε σταματά στη στενότητα και στη θλίψη. Αυτή η στενή Οδός γίνεται χώρος υπέροχης ευρυχωρίας και θαυμαστής Νίκης μέσα στην καρδιά σου, γιατί συνιστά μία στάση ζωής που σε καλεί να απολαύσεις μία Ζωντανή Σχέση με τον Ιησού Χριστό. Το εδάφιο μνήμης με τόσο αφοπλιστική αλήθεια, αποκαλύπτει πως η αιώνια Νίκη είμαι μόνο «διαμέσου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». Μόνο καθώς ζεις κάτω από τη Δική Του Σκέπη, και εργάζεσαι με το Δικό Του Πνεύμα, αποκτούν νόημα όλοι οι κόποι, οι στερήσεις και οι δοκιμασίες της ζωής σου. Μόνο μαζί Του καμία θλίψη δεν είναι μάταιη. Αυτή η αλήθεια παραπέμπει σε μία Σχέση τόσο υπαρκτή, όσο εσύ ο ίδιος/α και πολύ πιο όμορφη από οτιδήποτε ονειρεύτηκες. Είναι Σχέση που αδιάκοπα σμιλεύεται σε αυτή τη ζωή με τη δική σου θέληση, και οδηγεί σε αποτελέσματα διαχρονικής Νίκης στη Ζωή που δια πίστεως προσδοκούμε. Ας έχει δόξα η Μεγαλοσύνη του Αιώνιου Νικητή Θεού μας. Αμήν...
Όλοι οι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους με όνειρα, στόχους και φιλοδοξίες. Άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα, άλλοι αποτυγχάνουν, όλοι όμως προσπαθούν επιδιώκοντας το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Ο καθένας ξεκινάει από διαφορετική αφετηρία, έχοντας διαφορετικά μέσα και δυνατότητες στη διάθεσή του. Κάποιοι αγωνίζονται τίμια στον αγώνα της ζωής, και κάποιοι μετέρχονται όλα τα μέσα, αδιαφορώντας αν, στην διεκδίκηση των στόχων τους, γίνονται άδικοι και σκληροί. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι έντιμοι άνθρωποι, αυτοί που παλεύουν με φόβο Θεού και «το σταυρό στο χέρι», θεωρούνται αναχρονιστικοί και αποτυχημένοι, σε αντίθεση με τους άλλους που πορεύονται χωρίς Θεό, και χωρίς αναστολές, και που γίνονται πιο αποδεκτοί, διότι συμπλέουν με τους πολλούς, και ακολουθούν τις αντιλήψεις και πρακτικές της εποχής. Ανεξάρτητα όμως από το θεωρητικά, «επιτυχημένο» αποτέλεσμα, η προσωπικότητα του ανθρώπου απαξιώνεται, με τις πρακτικές αυτές, γιατί διολισθαίνει σε ενστικτώδεις συμπεριφορές, απομακρύνεται από τον Θεό, και γίνεται ολοένα και πιο αμαρτωλός! Μια ζωή όμως, χωρίς Θεό ή μακριά από τον Θεό, είναι ζωή ανυπόφορη, μοναχική, ανούσια, και ανώφελη. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρέπει επειγόντως να επιστρέψει, και να αποκατασταθεί στα μάτια του Θεού.
