ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ.

Όπως θα ξέρεις, ήρθαν ξανά τα γενέθλιά μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμή μου, έτσι και φέτος.

Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα.

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται. Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι’ αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι γιορτάζουν. Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται.

Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμή μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά…Ξέρεις τι;...Ούτε που με κάλεσαν, ενώ θα έπρεπε να ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος.
Κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει. 
Και η γιορτή γινόταν για μένα...Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα... με άφησαν απ’ έξω, και μου έκλεισαν την πόρτα,ενώ εγώ ήθελα να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην, γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα.
Μιας και δεν με κάλεσαν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια.Και φώναζε...χο, χο, χο!, λες και είχε πιει λίγο παραπάνω. Κάθισε βαριά βαριά σε μια πολυθρόνα και, όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας: Άγιε Βασίληηηηη! λες και η γιορτή ήταν γι’ αυτόν...
Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει. Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε. Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα. 
Πλησίασα να δω μήπως παρ’ ελπίδα υπήρχε κάποιο για μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. 
Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα; Τότε κατάλαβα ότι εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα. Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα.

Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να μου επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, στον σταυρό, και να σε σώσω. Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις με όλη σου την καρδιά ...
Θα σου πω κάτι; σκέφτηκα, μιας και πολλοί δεν με προσκαλούν στη γιορτή που κάνουν, θα κάνω τη δική μου γιορτή και θα είναι σπουδαία, όπως κανένας δεν την έχει φανταστεί, μια γιορτή πολύ μεγάλη. Ακόμη κάνω τις τελευταίες προετοιμασίες, στέλνω πολλές προσκλήσεις και σήμερα υπάρχει μία ειδικά για εσένα.
Θέλω μόνο να μου πεις αν θέλεις να βοηθήσεις, θα σου κρατήσω μια θέση και θα γράψω το όνομά σου, στη μεγάλη λίστα μου με τους καλεσμένους με κράτηση και...θα πρέπει να μείνουν απ’ έξω εκείνοι που δεν θα απαντήσουν στην πρόσκλησή μου. Ετοιμάσου γιατί όταν όλα θα είναι έτοιμα, μια μέρα που δεν θα το περιμένει κανείς, θα κάνω μια μεγάλη γιορτή...

Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερα σε εγέννησα.Έβρ.5:5

Σαν τρυφερό φυτό και σαν ρίζα από ξερή γη το είδαμε και δεν είχε ωραιότητα για να το επιθυμήσουμε. Καταφρονημένος και απερριμένος από τους ανθρώπους. Άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας και ως άνθρωπος που τον αποστρέφεται κάποιος, καταφρονήθηκε και σαν τίποτα λογαριάστηκε. Έτσι ο Προφήτης Ησαΐας προφήτευσε τη ζωή του.

Αλλά και ο Σωκράτης είχε πει για την ανάγκη κάποιος να έλθει από τους "Θεούς" για να ανοίξουν τα μάτια των τυφλών συμπολιτών του.

Ο Ιησούς Χριστός, ο μονογενής υιός του Θεού εκκένωσε τον εαυτό του και έγινε ο υιός του ανθρώπου που ήλθε και γεννήθηκε όχι σε παλάτια ,ούτε σε μέγαρα μεγαλοαστών,ούτε καν σ' ένα σπίτι σαν το δικό μας! Μια φάτνη σ'ένα σταύλο ήταν το μέρος που οι άνθρωποι τον υποδέχθηκαν.

Από την αρχή που ήλθε στον κόσμο μας δεν είχε πού να ακουμπήσει το κεφάλι του. Δεν είχε γεννηθεί ακόμη,όταν μαζί με τον Ιωσήφ και την Μαρία ένιωσαν την παγερή αποστροφή των ανθρώπων αφού δεν υπήρχε για αυτούς κατάλυμα διαθέσιμο.Μωρό γνώρισε την μισερή απανθρωπιά του Ηρώδη που για να τον σκοτώσει έσφαξε όλα τα νήπια μέχρι δύο χρονών.Μεγάλωσε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο φτωχικό σπιτικό του Ιωσήφ και της Μαρίας. Έμαθε την τέχνη του ξυλουργού,την τίμια εργασία με την δίκαιη ανταμοιβή. Εργάσθηκε με τα ίδια του τα χέρια, με κούραση και ιδρώτα, βιώνοντας τη δυσκολία της επιβίωσης.

Ο λόγος του έγινε δύναμη ζωής και ελπίδας, απόλυτο ξεδίψασμα για κάθε ένα που ερχόταν κοντά του,άκουγε τη φωνή του και τον ακολουθούσε.
Στων μικρών παιδιών την πίστη και την απλοϊκότητα είδε την εικόνα των νέων αδελφών του,τ ους δικούς του μετόχους της βασιλείας των ουρανών. Η δήθεν αριστοκρατία, η ανώτερη τάξη των πλουσίων,οι θρησκευόμενοι Φαρισαίοι με την ματαιοδοξία, την υποκρισία και την υπερηφάνεια ήταν και είναι πάντα μακρυά από την άγια του παρουσία.
Ο Κύριος ήταν εκεί στους απλούς,στους ταπεινούς,σ΄όλους εκείνους που είχαν την ειλικρίνεια και το θάρρος να ομολογήσουν την χρεωκοπία της δικαιοσύνης τους,την αμαρτωλότητά τους και ένοιωθαν την ανάγκη της λύτρωσης όχι μόνο από τις αρρώστιες και τον θάνατο αλλά και από το δυσβάσταχτο βάρος της ένοχης ζωής τους.
Αυτό το τελευταίο ,η αμαρτία μας, τον ανέβασε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Ο δίκαιος υπέρ των ανόμων για να μη χαθεί κανένας που πιστεύει σ' αυτόν αλλά να έχει αιώνια ζωή. Σκοπός του να δει μια μέρα τους καρπούς του πόνου της ψυχής του, όλους εμάς, αφού αυτός βάσταξε τις ανομίες μας και με τις πληγές του εμείς γιατρευτήκαμε.

Με την αποδοχή και πίστη στο έργο Του γεννιέται και στις δικές μας καρδιές και γίνεται έτσι πραγματικότητα η μεταμόρφωση του βρώμικου σταύλου της καρδιάς μας σε λαμπρό ναό που κατοικεί ο Θεός.
Με αρχή τον ερχομό του κοντά μας και με βάση την θυσία και την ανάστασή του δικαιωνόμαστε ενώπιον του Θεού. Η ολοκλήρωση του έργου του Χριστού γίνεται με την ένδοξη ανάστασή Tου όταν ο Θεός Πατέρας τον ανασταίνει από τον τάφο και του λέει "Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερα σε εγέννησα".Έβρ.5:5 Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός την ανάσταση του Χριστού την ονομάζει γέννηση και αυτή είναι η θαυμαστή νέα δημιουργία του Θεού με πρώτο νέο Άνθρωπο τον έσχατο Αδάμ, τον αναστημένο Ιησού Χριστό.
Η νέα θαυμαστή αυτή γέννηση του δίνει την αθανασία ,αφού ο θάνατος κατεπόθη και δεν μπορεί πλέον να τον κυριεύσει, του δίδεται το υπέρ πάν όνομα, και έτσι γίνεται ο πρωτότοκος εκ των νεκρών,η απαρχή των κεκοιμημένων, ο Κύριος των κυρίων και Βασιλέας των βασιλέων!
Του Χριστού η μεγαλειώδης προσφορά έγινε για μας και γέννησε μέσα μας την άφθαρτη ελπίδα της ανάστασης και την ακλόνητη πίστη στην υπόσχεσή του, ότι πάλι θα ξανάρθει ,όχι όμως στη φάτνη , αλλά ένδοξος Βασιλιάς για να μας πάρει κοντά του στη νέα γη της επαγγελίας , στην βασιλεία των ουρανών Του,στη πόλη την αγία που δημιουργός της είναι ο Θεός , εκεί που η αιώνια δικαιοσύνη κατοικεί...
Σ.Φ.

Διότι είναι εις Θεός,εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων,άνθρωπος Ιησούς Χριστός".Α' Τιμόθ.2:5.

Η συνήθεια του ανθρώπου να δημιουργεί πολλούς θεούς φανερώνει την ανασφάλεια που αισθάνεται, και την απιστία που τον οδηγεί στην πλάνη να αναζητεί πολλούς θεούς έστω και ψεύτικους. 
Θέλει ο άνθρωπος να δημιουργήσει μια θρησκεία με ένα δικό του μοντέλο, χωρίς να ρωτάει τον Μόνο και Αληθινό Θεό, ο Οποίος δημιούργησε το σύμπαν και μας έχει δώσει το Λόγο Του, για να Τον λατρέψουμε "εν Πνεύματι και αληθεία" Ιωάν.4:24. 
Ο απόστολος Παύλος, όταν ήλθε στην Αθήνα και περίμενε τους δύο συνεργάτες του να έλθουν από τη Θεσσαλονίκη, τον Σίλα και τον Τιμόθεο, "το πνεύμα αυτού παρωξύνετο εν αυτώ επειδή έβλεπε την πόλιν γέμουσαν ειδώλων". Πράξεις 17:16. 
Όλη η Αθήνα ήταν γεμάτη είδωλα και βωμούς στο όνομα όλων των θεών. Σε ένα θυσιαστήριο είχαν την επιγραφή "Αγνώστω Θεώ" Πράξεις 17:23. Όταν έκαναν θυσίες στους θεούς τους, διερωτώντο μήπως υπάρχει και κανένας θεός που δεν τον γνωρίζουν και επομένως δεν τον εξευμενίσουν. Έτσι έφτιαξαν ένα θυσιαστήριο για τον άγνωστο Θεό. 
Εκεί στηρίχθηκε ο απόστολος Παύλος και τους γκρέμισε όλο το θρησκευτικό σύστημα. "Εκείνον λοιπόν τον Θεόν τον οποίον αγνοούντες λατρεύετε, τούτον εγώ κηρύττω προς εσάς" Πράξεις 17:23. Τους εξήγησε λοιπόν ότι ένας Θεός υπάρχει που δημιούργησε τον ουρανό, τη γη, τη θάλασσα και τον άνθρωπο και μάλιστα εξ ενός αίματος. Αυτός ο Θεός έκαμε τη σωτηρία με τον αγαπητόν Υιόν Του, τον Ιησού Χριστό, τον Οποίον διόρισε για να κάνει κρίση σε όλη την οικουμένη. 
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν σκοτάδι γύρω από την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Ήθελαν όμως να λατρεύουν κάτι, κάποιον, κάποιους, και υπέθεσαν ότι στο υψηλότερο βουνό της Ελλάδος κατοικούν δώδεκα θεοί και βέβαια δεν αρκέσθηκαν σ αυτούς, έκαναν κι άλλους πολλούς, αλλά σωτηρία δε βρήκαν. 
Οι χριστιανοί, προϊόντος του χρόνου αποστάτησαν και έχασαν την όραση του Θεού που είναι ο αληθινός, εγκατέλειψαν το Ευαγγέλιο, δημιούργησαν ήθη, έθιμα, παραδόσεις και μιμήθηκαν τους αρχαίους ειδωλολάτρες. Έχασαν την παρουσία του Ουράνιου Πατέρα, παραμέρισαν τον Υιόν και δεν υποτάχθηκαν στο Πνεύμα το Άγιο. 
Έφτιαξαν μια θρησκεία, ένα δικό τους μοντέλο, άσχετη τελείως με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σταμάτησαν να κηρύττουν το Λόγο του Θεού, σταμάτησαν να πληρώνονται με το Πνεύμα το Άγιο, σταμάτησαν να επιζητούν την τελευταία θέση. Έγιναν υπερήφανοι, εξουσιαστές, πάμπλουτοι με πολυτελείς εμφανίσεις και πανηγυρικές εκδηλώσεις. Δε δέχονταν καμία αντίρρηση σ αυτό που έλεγαν, αν και ήταν αντίθετο από αυτό που γράφει ο Λόγος του Θεού. Δικάσανε το Γαλιλαίο, εξορίσανε τον άγιο Χρυσόστομο τρεις φορές, κάνανε ομαδικά εγκλήματα και επιβάλανε τις διδαχές τους με τη βία, αιχμαλωτίζοντας τους ανθρώπους μέσα στις πλάνες τους. "Ουαί εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων• επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν." Ματθ.23:14. 
Σήμερα οι θρησκείες, τον Αρχηγό και τελειωτή της πίστεως, τον Ιησού Χριστό, τον έχουν βγάλει έξω και έχουν τοποθετήσει στη θέση του, άγιους ανθρώπους οι οποίοι αγωνίσθηκαν για την πίστη του Χριστού, "ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους".Ιούδα 1:3. Στη θάλασσα, στην ξηρά, στα βουνά, στους πολέμους, στις διάφορες αρρώστιες έχουν κάποιον άγιο, τον οποίον επικαλούνται να τους βοηθήσει. 
Και ο Χριστός; Ο Ιησούς Χριστός ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ, αν και είναι ο Μόνος Σωτήρας και Λυτρωτής, και ο Μόνος που ακούει και απαντάει στις προσευχές όλων των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. 
Ο Λόγος του Θεού φανερά λέει: "Και πας όστις επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή". Πράξεις 2:21. 
Δεν μπορούμε να θεοποιούμε κανένα πρόσωπο, όσο και να αφιερώθηκε και αγιάστηκε στη ζωή αυτή. Ο άγιος είναι άνθρωπος, πρώην αμαρτωλός, που πίστεψε στον Ιησού Χριστό, μετανόησε από τις αμαρτίες του, έλαβε το Πνεύμα το Άγιο, και έγινε μάρτυρας και κήρυκας του Ιησού Χριστού, και τελικά υπέστη διωγμούς φυλακίσεις και το θάνατο ακόμη. Δεν έπαψε όμως να είναι άνθρωπος. Δεν είχε καμία σχέση με τον παντοδύναμο και πάνσοφο και παντογνώστη και πανάγαθο Θεό. Δεν μπορεί κανένας άνθρωπος, όσα θαύματα και αν έκανε στη ζωή του, να αντικαταστήσει τον Θεό. 
Ο Θεός είναι ένας, και ο Λόγος του Θεού το διακηρύττει: "Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός".Α' Τιμόθ.2:5...

Μόνο το Ευαγγέλιο έχει την δύναμη να σώσει την Ελλάδα.

Όλοι ψάχνουν να βρουν τρόπους και μέσα δια των οποίων θα λυθούν τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ψάχνουν δηλαδή να βρουν την αλήθεια, διότι είναι βέβαιον ότι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια δίνει τις πραγματικές και αποτελεσματικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Στον κόσμο που ζούμε είναι σχεδόν όλα ψεύτικα και απατηλά και ο κόσμος ζει με ψεύτικες συνήθειες και μάταιες απολαύσεις.
Όλα αυτά συμβαίνουν, διότι δεν στηρίζεται στην αλήθεια, αλλά σε πλανημένες θεωρίες και υποθέσεις. Όσο και να βλέπεις ότι πίνεις νερό στον ύπνο σου, δεν ξεδιψάς, διότι δεν πίνεις νερό, αλλά ονειρεύεσαι. Ελάτε να πάμε στην αλήθεια. Στην πραγματική Αλήθεια που είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Να πιούμε το ύδωρ της ζωής και να χορτάσουμε και να σβήσουμε την δίψα μας αληθινά. 
Ο ίδιος ο θεός προλέγει "Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε. Ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής. Διότι εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν;" Ησαΐας 55:1-2. Γιατί ξοδεύεις, λέει ο θεός τον κόπο σου, τα μεροκάματά σου σε τσιγάρα, σε ναρκωτικά, σε αλκοόλ, σε ψεύτικα γλέντια, σε χαρτοπαιξία, σε τυχερά παιχνίδια, σε αστρολόγους και σε τόσα άλλα μέσα άχρηστα για την ζωή και την ψυχή σου; Ξοδεύεις το μεροκάματό σου, όχι για να φας και να πιεις, για να χορτάσεις και να ξεδιψάσεις, αλλά για μάταια πράγματα, τα οποία ποτέ δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματά σου. 
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, η Καινή Διαθήκη, σου ανοίγει το δρόμο για μια μεγάλη επιτυχία στη ζωή σου, διότι είναι η πραγματική, η απόλυτη αλήθεια. Είναι το μόνο που μπορεί να σε οδηγήσει σίγουρα σε μια ζωή γεμάτη με αγάπη, χαρά και ειρήνη. Να σε προσγειώσει στην πραγματικότητα και να μην σε εξαπατάει κανείς με ψεύτικες θεωρίες και επίγειους παραδείσους. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι δύναμη. Δύναμη Θεού για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στη Σωτηρία, στην ελευθερία και στην αληθινή χαρά. Ο απόστολος Παύλος έλεγε: "Διότι δεν αισχύνομαι το Ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμης Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα." Ρωμ.1:16, ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε ότι είναι αδύνατον να σωθεί κάποιος εάν δεν αναγνώσει τις Γραφές. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαβάζουν το Ευαγγέλιο και αναπαύονται στην σωτηρία του Ιησού Χριστού, λαβαίνοντας ζωή και δύναμη.

 Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε: "Οι λόγοι τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς είναι Πνεύμα και ζωή." Ιωάν.6:63. Το Ευαγγέλιο όχι μόνο δεν ξεπεράστηκε και δεν έγινε ένα απλό ιστορικό βιβλίο, κατάλληλο μόνο για το μουσείο, όπως έλεγε ο Βολτέρος, αλλά σήμερα είναι ο μόνος απαραίτητος οδηγός για την ζωή του κάθε ανθρώπου που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και δεν γνωρίζει που βρίσκεται και ποιο δρόμο να ακολουθήσει. Το Ευαγγέλιο, επίσης, έχει ένα ωραίο προνόμιο για μας τους Έλληνες. Γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα και από το Ελληνικό Κείμενο μεταφράστηκε στις γλώσσες όλων των χωρών και φυλών του κόσμου. Γι αυτό εμείς οι Έλληνες έχουμε μεγάλη ευθύνη ενώπιον του θεού να πούμε σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εθνών, ποια είναι η ορθή διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να μην ακολουθούν διδαχές που ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν δίδαξε. Μόνο το Ευαγγέλιο μπορεί να βάλει γερά θεμέλια στη ζωή σου, στην οικογένειά σου και στην πατρίδα μας, γι αυτό ο Αδαμάντιος Κοραής είπε: "Μόνο το Ευαγγέλιο έχει την δύναμη να σώσει την Ελλάδα.".Ίσως κάποιος ρωτήσει: "Δεν υπάρχουν άλλα θρησκευτικά βιβλία;" 
Όλα τα θρησκευτικά βιβλία είναι σχόλια γύρω από το Ευαγγέλιο...

Είδον οι οφθαλμοί μου το Σωτήριόν Σου.

Ενδεχομένως κάποιοι, από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, να είναι αρνητές του Θεού. Κάποιοι άλλοι, ίσως να λέγονται Χριστιανοί και να αρκούνται σε αυτό, χωρίς κανένα περαιτέρω ενδιαφέρον για τα πράγματα του Θεού. Άλλοι, πιθανόν να χλευάζουν και να ειρωνεύονται αυτούς που τολμούν να διακηρύσσουν την πίστη τους. Και βέβαια υπάρχουν και αυτοί που συνειδητά και με επίγνωση επέλεξαν να είναι μαθητές του Χριστού και θεωρούν τιμή τους να φέρουν το όνομα Χριστιανοί. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές προσεγγίσεις και βεβαίως σεβαστή η θέση και η επιλογή του καθενός. Όσο όμως παράξενο και αν φαίνεται, όλες αυτές οι κατηγορίες των ανθρώπων, με τις διαφορετικές τους απόψεις, σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού. Και βέβαια, αυτοί που πιστεύουν, έχουν κάθε λόγο να το κάνουν και να χαίρονται. Όσοι όμως είναι αρνητές του Χριστού, δεν είναι παράδοξο να γιορτάζουν για κάτι που δεν πιστεύουν; Δεν είναι ακόμη εντυπωσιακό, ότι σε ολόκληρο τον κόσμο, και σε χώρες μη χριστιανικές, γιορτάζουν Χριστούγεννα; Πιστεύω όμως ότι, το σημαντικότερο και συνάμα τραγικό είναι να γιορτάζει κάποιος που λέγεται Χριστιανός, χωρίς να γνωρίζει τι γιορτάζει. Να λέγεται κατ όνομα Χριστιανός και να εξαντλεί όλο το μεγαλείο της γιορτής των Χριστουγέννων στολίζοντας δένδρα, αγοράζοντας δώρα, τρώγοντας παραδοσιακά φαγητά και ξεφαντώνοντας στις διασκεδάσεις. Μη μας φαίνεται παράξενο αυτό αγαπητοί μου. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα, όσο θλιβερή και αν ακούγεται.

Τα Χριστούγεννα όμως, δεν είναι για να γιορτάζουμε τα γενέθλια του Χριστού, όπως γιορτάζουμε τα δικά μας γενέθλια. Δεν είναι μόνο για να φάμε να ποιούμε, και να στολίσουμε όμορφα τα καταστήματα,τα σπίτια και τις γειτονιές μας. Πρέπει να τους προσδώσουμε το πραγματικό τους νόημα και να κατανοήσουμε ότι, αυτό το θαυμαστό γεγονός της γέννησης του Χριστού, μας αφορά προσωπικά! Για εμάς γεννήθηκε ο Χριστός. Για εμάς «εκένωσε τον εαυτό Του και έλαβε δούλου μορφή, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους».Φιλιπ.2:7. Εκπλήρωσε ένα σχέδιο Θεού για το δικό μας συμφέρον! Αν δεν αντιληφθούμε και δεν κατανοήσουμε αυτή την σπουδαιότητα, δεν έχει νόημα για μας η γιορτή, και δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει.

Χρειάζεται να εντρυφήσουμε, να πλησιάσουμε, να γονατίσουμε, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την αξία του γεγονότος και να απολαύσουμε πραγματικά τη γιορτή.Ο Ηρώδης ρώτησε και έμαθε που ο Χριστός γεννάται, αλλά ποτέ δεν τον προσκύνησε, και δεν επωφελήθηκε από την αξία του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος. Αντίθετα μάλιστα επέλεξε τη θέση του διώκτη, και έμεινε στην ιστορία και τις συνειδήσεις των ανθρώπων ως ο σφαγέας των νηπίων. Την ίδια θέση επέλεξαν οι γραμματείς και οι αρχιερείς του λαού Ισραήλ, οι οποίοι γνώριζαν για την έλευση του Σωτήρα και επακριβώς πληροφόρησαν τον Ηρώδη, σύμφωνα με τις αλάνθαστες γραφές και τα λόγια των προφητών. Είναι πραγματικά τραγικό, να ξέρεις την αλήθεια αλλά να μην την επιλέγεις και να μην τη ζεις! Να ξέρεις το δρόμο που οδηγεί στη ζωή, να τον υποδεικνύεις στους άλλους ,αλλά εσύ ποτέ να μην τον περπατάς!

Και είναι θαυμαστό, άνθρωποι αδαείς και αγράμματοι, όπως οι ποιμένες, να είναι οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες της γέννησης του Χριστού. Για να γίνει όμως αυτό, δεν στάθηκαν μόνο στην ακρόαση του χαρμόσυνου ευαγγελιστικού μηνύματος του αγγέλου ο οποίος τους πληροφόρησε ότι «σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν τη πόλει Δαβίδ σωτήρ όστις είναι Χριστός Κύριος» Λουκ.2:11, αλλά προχώρησαν στην ανενδοίαστη αποδοχή, που τους οδήγησε χωρίς χρονοτριβή στη Βηθλεέμ, για να δουν με τα μάτια τους αυτό το γεγονός που ο Κύριος τους φανέρωσε. Και η απλοϊκή εμπιστοσύνη τους, δεν διέψευσε την προσδοκία τους. Μάγοι από ανατολών, ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας προς τον λαό Ισραήλ, μπήκαν σε τόσο κόπο, κινδύνους και δαπάνη με σκοπό να βρουν τον γεννηθέντα βασιλέα των Ιουδαίων, και ο Θεός αντάμειψε την προσπάθειά τους. Τον βρήκαν, Τον προσκύνησαν και Του πρόσφεραν δώρα.

Στην Ιερουσαλήμ ,ένας άνθρωπος, Συμεών ονομαζόμενος, έχει κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους. «Είναι δίκαιος, ευλαβής, προσμένει την παρηγορία του Ισραήλ και Πνεύμα Άγιον είναι επ΄αυτόν» Λουκ.2:25. Και κάτι ακόμη εξ΄ίσου σημαντικό! «Ήτο εις αυτόν αποκεκαλυμμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου ότι δεν θέλει ιδεί θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν του Κυρίου» Λουκ.2:26. Έγινε αποδέκτης μιας θαυμαστής επαγγελίας, την οποία ποτέ δεν ξέχασε και η οποία ποτέ δεν ατόνησε μέσα στην καρδιά του. Περιμένει με υπομονή να εκπληρωθεί η υπόσχεση που του έδωσε ο Θεός. Περιμένει να δει με τα μάτια του τον Χριστόν του Κυρίου. Να δει την εκπλήρωση των προφητειών του Μωυσή του Ησαΐα, του Δανιήλ. Και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει και να αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση μέσα σε ένα λαό που ήξερε μεν τις γραφές και τις επαγγελίες του Θεού, αλλά πολύ λίγο τις πίστευε και καθόλου ίσως, δεν τις περίμενε. Ο Θεός τίμησε τον Συμεών γιατί και ο Συμεών τίμησε τον Θεό! Είναι μοναδική, ξεχωριστή και θαυμαστή η στιγμή κατά την οποία ο Συμεών δέχθηκε στην αγκαλιά του το ολίγων ημερών βρέφος. Είναι η στιγμή που χρόνια ίσως, περίμενε. Η στιγμή που επιβεβαιώνει την πιστότητα του Θεού, αναδεικνύει την αξία της πίστεως και που ολοκληρώνει την ζωή του .Τα λόγια που εκφράζει, άλλωστε περιγράφουν αυτή την ολοκλήρωση: « Νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη, διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών, φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ» Λουκ.2:29. Το ερώτημα που απομένει είναι, γιατί οι άλλοι Ιουδαίοι, δεν περίμεναν, ούτε κατάλαβαν την έλευση του Χριστού;

Για τον ίδιο ίσως λόγο, που και εμείς σήμερα, παρ' ότι Χριστιανοί, αγνοούμε ή δεν κατανοούμε το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Και τότε και πάντα, η αιτία παραμένει η ίδια: « Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού» Ματθ.15:8.

Φέτος, ας είναι πιο ανοικτή και ζεστή η καρδιά μας, έτοιμη να δεχθεί και να εμπεδώσει το σωτήριο γεγονός της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού. Ας πάμε νοερά και ας γονατίσουμε και εμείς, σαν τους ποιμένες, στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ.
Τα φετινά Χριστούγεννα, θα είναι διαφορετικά αν δουν οι οφθαλμοί μας το Σωτήριον του Θεού...

ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΤΕ

"Άκουσον μεν πάταξον δε",η αρχαία ρήση που εκφράζει

αγάπη για την αλήθεια αλλά και θυσία χάριν αυτής

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος φίλος από τον Χριστό. Αυτός μας ονομάζει φίλους Του αρκεί να Τον ακούσουμε. Για να γίνουμε φίλοι Του πρέπει να Τον εμπιστευθούμε. Ο λαός Του αποτελείται από τους φίλους Του , από τους αδελφούς Του. Αν είμαστε φίλοι με τον Χριστό είμαστε και μεταξύ μας φίλοι. Ο Χριστός συνέδεσε την αγάπη με την υπακοή σ' Αυτόν. Όταν δεν τηρούμε με ακρίβεια και επιμέλεια τον Λόγο Του, δεν τον αγαπούμε ,δεν ενωνόμαστε μαζί Του και έτσι δεν είμαστε δικοί Του. Αν κάποιος ευθέως διδάσκει ανθρώπινες διδασκαλίες και εντάλματα ανθρώπων ,δεν σέβεται τον Θεό,δεν αγαπά τον Θεό, αλλά αγαπά τον εαυτό του. Συνεπώς αναιρείται η έννοια της φιλίας και προκύπτει η έννοια της απείθειας που είναι αντίθετη με την δικαιοσύνη του Θεού. Εισέρχεται η έννοια της υποκρισίας και γι αυτό αναφέρεται στο Λόγο για αδελφούς ονομαζόμενους,χριστιανούς κατ' όνομα και όχι κατ'ουσίαν...

Είναι ανάγκη να επιστρέψουμε και να γίνουμε σαν τα παιδιά.

“Και προσκαλέσας ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν τω μέσω αυτών και είπεν· Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών”

Τα παιδιά δεν έχουν background,δεν έχουν προλάβει να αναπτύξουν και να ορθώσουν αναχώματα .Τα παιδιά έχουν ανοιχτές καρδιές ,πρωτόλειες επιφάνειες,λευκές σελίδες όπου μπορεί να καθαρογραφεί χωρίς επιρροές και επιδράσεις ο ανόθευτος καθαρός Λόγος του Χριστού.

Επιστρέψατε σημαίνει γυρίζω πίσω,σημαίνει ότι πήραμε λάθος δρόμο,ότι οι σεσημασμένες ταμπέλες μας οδήγησαν σε λάθος κατευθύνσεις,οι δάσκαλοι μας αποπροσανατόλισαν και μας μπέρδεψαν, έκτισαν μέσα μας δομές ασύμμετρες ,γέμισε η ζωή μας ανισόπεδα αδιέξοδα. Οι επιρροές,οι επιδράσεις έκτισαν μέσα μας σκοτεινά κελιά ερμητικά κλειστά στις ακτίνες της αναζήτησης -στο φως του ήλιου της δικαιοσύνης. Χρειάζεται να τα γκρεμίσουμε όλα αυτά και να επιστρέψουμε και να σταθούμε ενώπιον ενωπίω του Χριστού και να Του πούμε δίδαξέ με Εσύ Κύριε τι να κάμω για να σωθώ. Εσύ που είσαι ο μόνος τέλειος Διδάσκαλος της Αλήθειας που σώζει.

Ο Σαύλος από την Ταρσό έτρεχε με χίλια, βέβαιος και “μεγάλος”,με αξιώματα θρησκευτικότητας και μάλιστα τα καλύτερα της εποχής του,όντας μαθητής πάρα τους πόδας του Γαμαλιήλ. Όσο μεγάλος και τρανός ο εκάστοτε “Γαμαλιήλ” είναι πάντα ανεπαρκής και όλα τα θεωρούμενα κέρδη είναι τελικά ζημία. “Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως, διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού, ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών.” Φιλιπ.3:7-11

Ήταν κατά την δικαιοσύνην την διά του νόμου διατελέσας άμεμπτος, με περισσή πεποίθηση στον εαυτό του, πάνω απ'όλους και όμως αυταπατάτο ,έφθασε στο σημείο να καταδιώξει την εκκλησία του Χριστού,να αναγκάζει χριστιανούς να χάνουν την πίστη τους! Το είχε βάρος πάντοτε λέγοντας ότι δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος αλλά "ηλεήθην, αγνοών εν απιστία".

Μόνο αν θεωρήσεις όλη σου τη γνωστική επάρκεια ως ζημία και εμπόδιο τότε μπορείς να ελευθερωθείς και να μάθεις από τον Χριστό την αλήθεια του Θεού και να την ακολουθήσεις. Όλες μας οι γνώσεις που δεν βασίζονται στη ρητή διδασκαλία του Χριστού είναι δυστυχώς εμπόδιο στη γνώση και επίγνωση του Χριστού.

Πήραμε τη ζωή μας λάθος , αναζητήσαμε φως στα λαμπάκια της ανθρώπινης θρησκευτικότητας,μιας πλασματικής κανονικότητας με εορτές,τελετές,νηστείες,με άπειρα μη και πρέπει ενός αυθαίρετου επιδερμικού ανούσιου ευσεβισμού.

Είναι επιτακτική ανάγκη να επιστρέψουμε ,να γυρίσουμε πίσω,να αποστασιοποιηθούμε από όσα έχουμε διδαχθεί μέχρι τώρα και έτσι ακατέργαστοι να δεχθούμε την κατεργασία του μόνου άξιου Δημιουργού μας του Ιησού Χριστού. "Χωρίς Εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν". Αν το κατανοήσουμε αυτό,τότε μόνο θα αφεθούμε στη δική Του και μόνο κατεργασία,την θεία σμίλευση των εαυτών μας, ως κατά Χριστόν νέα κτίσματα. Τα πρόβατα της βοσκής Του-Αυτός είναι ο μόνος καλός ποιμένας που έδωκε την ψυχή Του υπέρ των προβάτων,που τα φροντίζει,που τα προστατεύει και τα πρόβατα τα δικά Του ακούν την φωνή Του και Τον ακολουθούν.Η φωνή Του είναι ο Λόγος Του ,μόνο ο Λόγος Του,όχι οι παραδόσεις μας,όχι οι ανθρώπινες γνώμες και δοξασίες,όχι οι εφευρέσεις μας,οι προβολές της δικής μας ματαιοδοξίας και του υφέρποντος εγωισμού μας. Προσωπική σχέση μαθητείας για κάθε ένα πρόβατο με το ποιμένα Χριστό.

Το ανεπιτήδευτο,η ευπείθεια και αθωότητα ,τα στοιχεία της παιδικής ανοικτής καρδιάς.

Όχι η ανθρώπινη παιδεία στα πράγματα του Θεού-η ανθρώπινη παιδεία είναι απαραίτητη για την βιοτική ανάπτυξή μας,-όμως για την πνευματική ανάπτυξή μας χρειάζεται η πνευματική παιδεία,η παιδεία του πνεύματος του Χριστού στη ζωή μας. Ο Λόγος Του μας προφυλάσσει,μας λέγει να προσέχουμε ,να ελέγχουμε ...δεν είναι όλα τα πνεύματα εκ του Θεού...”Αγαπητοί, μη πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν ήναι εκ του Θεού· διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον.” Α΄ Ιωάν α΄1,2

Ο Σωκράτης είχε πει “ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα” και γι αυτό προχώρησε και ένοιωσε την αδήριτη ανάγκη κάποιος άνωθεν να έλθει για να σώσει τους άφρονες συμπολίτες του...

Σ.Φ.

Λουκ.6:37.Και μη κρίνετε, και δεν θέλετε κριθή· μη καταδικάζετε, και δεν θέλετε καταδικασθή· συγχωρείτε, και θέλετε συγχωρηθή·

Ο χειρούργος μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού δέχτηκε κλήση για μια επείγουσα και δύσκολη επέμβαση. Φόρεσε γρήγορα τη ρόμπα του και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο,όπου στην αίθουσα αναμονής συνάντησε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε.Εκείνος μόλις αντίκρισε το γιατρό του φώναξε με αγωνία:
- Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Είσαι εντελώς ανεύθυνος; Η ζωή του γιου μου κινδυνεύει.
Ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε:
- Συγνώμη, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου.
- Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σου τώρα σ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσες; Αν ο γιος σου πέθαινε τώρα, τι θα έκανες; είπε ο πατέρας οργισμένος.Και ο γιατρός του απάντησε :
- Θα επαναλάμβανα, ότι είπε ο Ιώβ στη Βίβλο:"Από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε· ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε· ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου". Πηγαίνετε τώρα να προσευχηθείτε για το γιο σας κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού.
- Να δίνεις συμβουλές, όταν δεν σε αφορά κάτι, είναι τόσο εύκολο..., μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο κράτησε αρκετές ώρες,κι ύστερα πρώτος ο γιατρός βγήκε και ανακοίνωσε στον πατέρα χαρούμενα:
- Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε, και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
- Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα.
- Μα πως μπορεί να είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου; ρώτησε τη νοσοκόμα ο πατέρας λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
- Ο γιος του σκοτώθηκε χτες σε τροχαίο ατύχημα. Ήταν στην κηδεία του όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση, και τώρα που έσωσε τη ζωή του δικού σας γιου έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στην κηδεία του παιδιού του!!!

Κάποιες φορές στη ζωή μας,απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη για να μην κρίνεις τον συνάνθρωπό σου. Επειδή όμως ποτέ δεν γνωρίζεις πραγματικά τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου ανθρώπου, και τι μπορεί αυτός να περνάει εκείνη τη στιγμή, μη βιάζεσαι ποτέ να τον κρίνεις. 
Η "σιωπή του νου" είναι ο μοναδικός καθρέπτης που αντανακλά την πραγματικότητα της κατάστασης, και η αγάπη το κύριο φίλτρο που πρέπει να χρησιμοποιούμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους...

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας. 
Βεβαιώνεται : Από τον μεγάλο αριθμό των μαρτύρων του γεγονότος. Όλοι γνωρίζουν ότι αρκούν ένας ή δύο μάρτυρες για να βεβαιωθεί στα δικαστήρια η διάπραξη ενός γεγονότος. Όμως οι μάρτυρες εμφανίσεων του Αναστηθέντος Χριστού είναι πάνω από 500. Από την τεράστια μεταστροφή των μαρτύρων της Ανάστασης. Οι μαθητές μετά την Σταύρωση του Χριστού σκορπίστηκαν τρομαγμένοι και απογοητευμένοι. Τον εγκατέλειψαν και χάθηκαν. Και ξαφνικά οι ίδιοι που τον είχαν εγκαταλείψει κηρύττουν την Ανάσταση χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Πώς ξαφνικά έγιναν τόσο γενναίοι και μαρτύρησαν για τον Χριστό; Ο Θωμάς, ένας άπιστος μαθητής, οκτώ μέρες μετά την Ανάσταση δεν πίστευε ακόμη. Έπρεπε να δει τον Χριστό και να αγγίξει τις πληγές του για να πιστέψει. Ο Παύλος φυλάκιζε και καταδίωκε τους Χριστιανούς, δίνοντας την συγκατάθεσή του για την θανάτωση πολλών απ’ αυτούς. Και ξαφνικά αλλάζει άρδην. Μόνο η εμφάνιση του Αναστηθέντος Χριστού θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες μεταστροφές. Από την με αίμα επισφράγιση της μαρτυρίας του γεγονότος από αυτούς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των εμφανίσεων του αναστηθέντος Χριστού. Οι μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού ήταν τόσο βέβαιοι για το γεγονός της Ανάστασης που υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια και θυσίασαν την ζωή τους για να επιβεβαιώσουν αυτό ακριβώς το γεγονός. Πόσοι μάρτυρες στα δικαστήρια θα θυσίαζαν την ζωή τους για να επιβεβαιώσουν το γεγονός που μαρτυρούν; Μάλλον κανένας. Οι απόστολοι, όμως, και οι υπόλοιποι μάρτυρες του γεγονότος της Ανάστασης σφράγισαν την μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κανείς δεν πεθαίνει για ένα ψέμα. Από την αυθεντικότητα της Καινής Διαθήκης, του βιβλίου που μαρτυρεί το γεγονός. Η Καινή Διαθήκη, το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ όλων των εποχών, είναι το εγκυρότερο και αυθεντικότερο κείμενο της Ιστορίας. Η εγκυρότητα των διαφόρων κειμένων κρίνεται από το πλήθος των χειρογράφων αλλά και από την χρονική εγγύτητα μεταξύ της συγγραφής του πρωτοτύπου και της συγγραφής του χρονικά πλησιέστερου αντιγράφου. Η Ιστορία του Θουκυδίδη π.χ. υπάρχει σε εννέα χειρόγραφα που όλα τους χρονολογούνται μετά το 900 μ.Χ., δηλαδή 1300 χρόνια μετά την συγγραφή του πρωτοτύπου. Για την Αγία Γραφή υπάρχουν τουλάχιστον 25.000 χειρόγραφα. Υπάρχουν πολλά χειρόγραφα των 3ου και 4ου αιώνα ενώ αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται ήδη από τον δεύτερο αιώνα και σύμφωνα με νεότερες ανακαλύψεις του καθηγητή Τίντε και από τον πρώτο αιώνα, δηλαδή τον χρόνο συγγραφής του κειμένου. Κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν έχει τέτοια υποστήριξη στην χειρόγραφη παράδοση. Είναι ευκολότερο να αμφισβητήσει κανείς τον Πελοποννησιακό πόλεμο ή την ύπαρξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρά την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά και πλήθος άλλο εσωτερικών και εξωτερικών ( αρχαιολογία, γλωσσολογία … ) μαρτυριών αποδεικνύει την εγκυρότητα της Καινής Διαθήκης. Από την εξέλιξη του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε με τις χειρότερες από ανθρώπινη άποψη προϋποθέσεις. Έναν σταυρωμένο ιδρυτή. Μερικούς Ιουδαίους μαθητές. Και ένα ολόκληρο σύστημα εναντίον του ( Ιουδαϊκό Ιερατείο και Ρωμαϊκή εξουσία ). Αν ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος η ομάδα των μαθητών του θα είχε αργά ή γρήγορα διαλυθεί. Άλλωστε ο Χριστιανισμός είναι μια δύσκολη θρησκεία. Μια θρησκεία που διδάσκει την ηθική καθαρότητα και την αυτοθυσία, μια θρησκεία που απαιτεί το μαρτύριο. Και διώχθηκε όσο καμιά άλλη θρησκεία. Εκατομμύρια μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους γι’ αυτήν την πίστη. Σύμφωνα με την λογική η θρησκεία αυτή θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί. Όμως, συνέβη το αντίθετο. Σήμερα, ο Χριστιανισμός είναι η πρώτη, αριθμητικά, θρησκεία στον κόσμο. Πώς συνέβη αυτό; Γιατί ακολουθούν οι άνθρωποι κάποιον εσταυρωμένο που τους ζητά να σηκώσουν και αυτοί Σταυρό, να κάνουν θυσίες; Διότι Αυτός που τους ζητά τον Σταυρό δεν είναι άνθρωπος αλλά ΘΕΟΣ. Δεν είναι νεκρός αλλά ΖΕΙ. Ο Simon Greenleaf ( Γκρήνλιφ ) υπήρξε ο ιδρυτής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και η μεγαλύτερη νομική αυθεντία των Η.Π.Α.. Η ειδίκευσή του ήταν η μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων. Του ζητήθηκε να εξετάσει το θέμα του Ιησού και της Ανάστασής Tου. Μελέτησε μαρτυρίες, εξέτασε όλα τα στοιχεία, απέρριψε κάθε τι μη επιστημονικά αποδεκτό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, βάσει των αποδεικτικών στοιχείων, η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας. Άπειρα είναι τα παραδείγματα των επιστημόνων που όντες άθεοι ή αγνωστικιστές ξεκίνησαν να ερευνούν την υπόθεση της Ανάστασης του Χριστού με σκοπό να την καταρρίψουν και αντ’ αυτού κατέληξαν να γίνουν πιστοί Χριστιανοί και κήρυκες του ευαγγελίου του. Ο C.S. Lewis, ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους λογοτέχνες, ο Φρανκ Μόρισον ( who mooved the stone ), ο Josh McDowell που αφιέρωσε επτακόσιες εργατοώρες για να αποδείξει ότι η Ανάσταση είναι ένα ψέμα και κατέληξε να κηρύττει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, και πολλοί άλλοι. Τι σημαίνει, όμως, για εμάς η Ανάσταση του Χριστού; Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο προάγγελος της δικής μας Ανάστασης. Όπως αναστήθηκε ο Χριστός, έτσι θα αναστηθούμε και εμείς την Δευτέρα παρουσία. Σημαίνει ότι δεν είμαστε εγκλωβισμένοι στα στενά όρια της φθοράς και της γήινης υπάρξεως. Είμαστε ουρανοδρόμοι. Πορευόμαστε στον ουρανό. Δεν είμαστε ύλη που θα χαθεί αλλά είμαστε πνεύμα με ύλη που θα αναστηθεί άφθαρτη. Και όσο ενωνόμαστε με τον ΑΝΑΣΤΗΘΕΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ τόσο κατακτούμε την αφθαρσία και την αθανασία. Πού είναι θάνατε η δύναμή σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου;...

Πηγή: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

"υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς·" Κολοσσαείς 3:13.

 Ένας πρώην μαθητής αφηγείται μια ιστορία: 
Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο.
Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει στην τάξη,για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας,αλλά να κοιτάμε πως θα απα

λλαγούμε από αυτόν, και έτσι μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα,και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι,αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια.
Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ότι μας είχε ζητήσει, και τότε εκείνος μας λέει:
- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέσετε κάποιον, να... παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου που δεν συγχωρέσατε,και την ημερομηνία,και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές. Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια,παντού. Μ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε.

Να έχουμε δηλαδή επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθώς πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco. Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν,και η μυρωδιά ήταν αφόρητη. Κι αυτό για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε αμέσως να συγχωρούμε.

Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε,πως το να συγχωρέσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Όμως θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί με το να συγχωρέσουμε,απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:
Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου,και το περιεχόμενό της βρωμάει απαίσια;

Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό.

 Κάποιο αγοράκι μπήκε επειγόντως στις πρώτες βοήθειες ενός νοσοκομείου. Ύστερα από επείγουσες εξετάσεις, ο γιατρός κατάληξε στα εξής:
- Θ ανοίξω την καρδιά σου,απευθύνθηκε στο αγοράκι.
Το αγοράκι όμως τον διέκοψε απότομα:
- Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό!
Ο χειρουργός τον κοίταξε περίεργα,και καθώς δεν πίστευε, σούφρωσε τα φρύδια του και του είπε:
- Θα ανοίξω την καρδούλα σου για να διαπιστώσω τις βλάβες που σου προκάλεσε η αρρώστια σου.
- Ναι, αλλά όταν ανοίξετε την καρδιά μου, θα βρείτε το Χριστό!
Ο γιατρός έριξε ένα βλέμμα περίεργο προς τους γονείς του που κάθονταν ήρεμοι πλάι του και συνέχισε:
- Όταν διαπιστώσω τις βλάβες, θα κλείσω την καρδιά και το στήθος σου,και θα αποφασίσω μετά τι θα κάνω.
- Σύμφωνοι, αλλά θα βρείτε το Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Η Αγία Γραφή λέει, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί μέσα. Όλοι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι λένε, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί, μέσα στην καρδιά μας.Εσείς θα τον βρείτε μέσα στη δική μου καρδιά!
Ο καρδιοχειρουργός απηύδησε:
- Θα σου πω τι ακριβώς θα βρω μέσα στην καρδιά σου. Θα βρω ένα φθαρμένο καρδιακό μυ, μια μειωμένη κυκλοφορία αίματος και εξασθενημένα αιμοφόρα αγγεία. Και τότε θα μπορώ, αν ξέρω, αν έχω τη δυνατότητα να σε κάνω καλά.
- Και θα βρείτε επίσης και το Χριστό που βρίσκεται εκεί,του λέει ξανά το αγοράκι!!!
Ο γιατρός βγήκε από την αίθουσα εξετάσεων ενοχλημένος. Το καημένο το παιδί μονολογεί…!
Όπως είχε προβλέψει, προέβη στη χειρουργική επέμβαση… Οι βλάβες τις καρδιάς ήταν σημαντικές, όπως είχε προβλέψει, σύμφωνα με την εικόνα των εξετάσεων. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα…
Όταν τελείωσε το χειρουργείο, κάθισε στο γραφείο του για να καταγράψει στο τετράδιο του χειρουργείου τις σημειώσεις του σχετικά με την επέμβαση: "κατεστραμμένη αορτή, κατεστραμμένη πνευμονική φλέβα, εκτεταμένη μυϊκή εκφύλιση. Καμιά ελπίδα μεταμόσχευσης,καμιά ελπίδα ίασης. Θεραπεία: παυσίπονα και απόλυτη ανάπαυση. Πρόγνωση σταμάτησε: ο θάνατος θα επέλθει μέσα στο χρόνο"…
Άφησε τον Η/Υ και σηκώθηκε… Απευθύνθηκε στο Χριστό του μικρού:
- Γιατί, αναφώνησε, γιατί το έκανες αυτό; Το έστειλες εδώ,το έστειλες μ αυτό το κακό. Το καταδίκασες να πεθάνει μικρό απ αυτό το κακό. Γιατί; Γιατί;
Τότε στο βάθος του είναι του, άκουσε μια φωνή να του απαντά:  
- Αυτό το παιδί δεν είναι προορισμένο να ζήσει μακροπρόθεσμα στο δικό σας ποίμνιο. Αυτό το παιδί ανήκει στο δικό μου ποίμνιο και έτσι θα είναι για πάντα. Εδώ, στο δικό μου ποίμνιο, που δεν υπάρχει κανένας πόνος. Θα ανακουφιστεί τόσο, όσο δε φαντάζεσαι. Κάποια μέρα, οι γονείς του θα το συναντήσουν εδώ και θα γνωρίσουν την ειρήνη. Το ποίμνιό μου θα συνεχίσει να αυξάνεται!
Δάκρυα έτρεχαν στα μάτια του καρδιοχειρουργού. Όμως τα αισθήματά του ενάντια στο Θεό, γεμάτα εγωισμό, αντιδρούσαν μέσα του:
- Έπλασες αυτό το πλάσμα, έπλασες αυτή την καρδιά. Είναι καταδικασμένο να πεθάνει μέσα σε λίγους μήνες… γιατί;
Η φωνή μέσα του απάντησε και πάλι:
- Το παιδί πρέπει να επιστρέψει στο δικό μου ποίμνιο γιατί έχει εκτελέσει το καθήκον του. Δεν έπλασα το παιδί μου στη γη για να το χάσω, αλλά για να ξαναβρεθεί ένα άλλο χαμένο πρόβατο!!
Ο γιατρός κατάλαβε πως αυτό το παιδί δεν ήρθε εκεί τυχαία, ήρθε γι αυτόν… Ο ίδιος είχε λάβει χριστιανική μόρφωση όταν ήταν παιδί… Οι αναμνήσεις χόρευαν μέσα στο νου του. Εξ αιτίας των πολλών επαγγελματικών του επιτυχιών, η ψυχή του είχε γίνει η τελευταία του φροντίδα.
Μπήκε στο θάλαμο του παιδιού,και κάθισε πάνω στο κρεβάτι του, έχοντας απέναντί του τους γονείς του.
Το αγοράκι ξύπνησε και ψέλλισε:
- Ανοίξατε την καρδιά μου;
- Ναι! απάντησε συγκινημένος ο γιατρός.
-Και τι βρήκατε; ρώτησε ο μικρός.
- Βρήκα το Χριστό, απάντησε ο χειρουργός, κλαίγοντας σαν το μικρό παιδί που ήταν ο ίδιος, πριν από πενήντα χρόνια…
Το παιδί και ο γιατρός από τότε,έγιναν οι καλύτεροι φίλοι!!!

Η μόνη λύση να γυρίσουμε πίσω στον Χριστό.

Σ αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε, η κοινωνία μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Εκτός των πολλών και μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που περνάμε, παράλληλα η αμαρτία γιγαντώνεται, όσο πάει και νομιμοποιείται. Διεστραμμένοι άνθρωποι, ψευτομέντιουμ και μάγοι διαφόρων ειδών και εγκληματίες πάσης φύσεως, προβάλλονται ακόμα και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να δώσουν τη γνώμη τους για πολύ λεπτά ζητήματα, όπως η οικογένεια, τα παιδιά, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι ειλικρινείς σχέσεις των ανθρώπων.
Εκεί ακούμε τα πιο απογοητευτικά συμπεράσματα και τους πιο παράλογους σχεδιασμούς για το μέλλον της κοινωνίας μας. Θέλουν να καταργήσουν κάθε τι που είναι σωστό και δοκιμασμένο και να εγκαθιδρύσουν ένα δικό τους σύστημα κατά τις επιθυμίες της σάρκας τους.
Τρανταχτό παράδειγμα, ο γάμος. Κάποτε έριξαν την ιδέα να καταργηθεί ο θεσμός του γάμου και προσπάθησαν να βρουν ένα υποκατάστατο. Πρότειναν πολλές λύσεις, ελεύθερη συμβίωση, συμβολαιογραφική πράξη, ανύπαντρες μητέρες και άλλα τέτοια. Εκείνες που πλήρωσαν περισσότερο από όλους αυτές τις ψεύτικες θεωρίες, είναι οι κοπέλες που πίστεψαν ότι μπορούν να γίνουν μητέρες χωρίς να τελέσουν κανένα γάμο. Έκαναν ένα παιδί, έγιναν μητέρες χωρίς επίσημο πατέρα και προσπάθησαν να κάνουν οικογένεια. Με αποτέλεσμα τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα οποία φροντίζουν για τους πάσχοντες και αναξιοπαθούντες ανθρώπους να μην παραλείπουν στη λίστα τους να βάζουν και τις ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες απεδείχθη ότι είναι απροστάτευτες και οπωσδήποτε αξιολύπητες και φυσικά τα παιδιά τους που μεγαλώνουν ορφανά από πατέρα. Πόσο διαφορετικά τα έφτιαξε ο Θεός τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε το θεσμό του γάμου με απόλυτη αρμονία και γι’ αυτό είναι αναντικατάστατος, όπως είναι και τα μάτια μας και τα αυτιά μας και όλα τα μέλη του σώματός μας.
Αντικαθίσταται το μάτι μας με κανένα ψεύτικο; Το χέρι μας; Το νύχι μας; Τίποτα δε μπορεί να αντικατασταθεί χωρίς καταστροφή και κακό αποτέλεσμα.
Νόμιζαν μερικοί ότι όσο απομακρυνόμαστε από τις διδασκαλίες του Χριστού, από το Ευαγγέλιο που είναι η απόλυτη αλήθεια, τόσο πιο πολύ εκσυγχρονιζόμαστε και θα ζήσουμε καλύτερα και πιο ελεύθερα. Στην πράξη όμως, το αποτέλεσμα μας δείχνει το αντίθετο. Όσο απομακρυνόμαστε από τις εντολές και τους κανόνες του Χριστού, τόσο πιο πολύ εκφυλιζόμαστε και δυστυχούμε.
Χρειαζόμαστε τον Ιησού Χριστό σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε. Ας γυρίσουμε λοιπόν κοντά του.
Τον χρειαζόμαστε όχι μόνο στα σημερινά οικονομικά προβλήματα, αλλά κυρίως για τη σωτηρία της ψυχής μας και τότε θα δούμε το χέρι Του και στην οικογένειά μας και στην πατρίδα μας ακόμα. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, σαν τον «άσωτο υιό», ο οποίος, αφού κατασπατάλησε την περιουσία του πατέρα του «μετά πορνών» και κατάντησε να βόσκει γουρούνια ζητώντας μισθό λίγα ξυλοκέρατα, που και αυτά δεν του τα δίνανε, επέστρεψε στον οίκο του πατέρα του και ζήτησε να γίνει ένας απλός δούλος, για να χορταίνει τουλάχιστον «άρτον».
Βεβαίως δεν τα γράφουμε όλα αυτά για να αλλάξει το καθεστώς των ανθρώπων ή η κοινωνία και οι νόμοι του κράτους που επιτρέπουν τα διαζύγια, τις εκτρώσεις, τις μοιχείες και όλα αυτά τα κακά. Αλλά τα γράφουμε για να γνωρίσουν και να κάνουν το θέλημα του Θεού όσοι θέλουν να ζήσουν μια ευλογημένη ζωή και να φθάσουν κάποια ημέρα στο περιβάλλον του Ουράνιου Πατέρα.
Ο Ιησούς του Ναυή είπε στους Ισραηλίτες: «Εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε ή τον Θεόν ή τον Βάαλ…» και κατέληξε: «…Εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον», Ιησούς του Ναυή 24:15. Δεν με ενδιαφέρει λοιπόν τι θα κάνουν οι άλλοι. Εγώ και η οικογένειά μου έχουμε αποφασίσει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να ακολουθούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού...

Λανθασμένες αντιλήψεις των χριστιανών σχετικά με τον Θεό.

Ο βασικός σκοπός ύπαρξης κάθε ανθρώπου πάνω σ΄αυτήν την γη πρέπει να είναι η προσωπική γνωριμία του με τον Ιησού Χριστού και η πίστη στο πρόσωπό Του, η οποία του εξασφαλίζει από τώρα ζωή αιώνια, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον»(Ιωαν.6:47). Η προσωπική επαφή, λοιπόν, με το πρόσωπο του Χριστού αποτελεί την αρχή μιας σχέσης, όπου ο θνητός άνθρωπος αρχίζει να αποκτά γνώση για το θέλημα του αιώνιου Θεού και για το πώς αυτό θα πραγματοποιηθεί προς δόξαν του Κυρίου στη ζωή του. Γνωρίζοντας κάποιος τον Χριστό, γνωρίζει την αλήθεια και σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ιησού « η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει»(Ιωαν.8:32). Η απόκτηση της γνώσης του Θεού όμως είναι μια δύσκολη και μακροχρόνια διαδικασία, ένα βίωμα ζωής και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Ο απόστολος Παύλος, μάλιστα, τονίζει περισσότερο τη γνώση του Θεού για μας και όχι το αντίστροφο: «τώρα δε, αφού εγνωρίσατε τον Θεόν, μάλλον δε εγνωρίσθητε υπό του Θεού»(Γαλ.4:9) και καταλήγει συμπερασματικά απευθυνόμενος στους Κορινθίους πότε θα αποκτήσουμε την τέλεια γνώση του Θεού:«διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην»(Κορινθ.Α΄13:12). Η προσπάθεια του χριστιανού να προχωρήσει σε αυτήν την γνώση είναι καθημερινή και συνεχής. Αποκτώντας την ,όμως, σταδιακά και εμβαθύνοντας στην ανιδιοτελή αγάπη του Χριστού, συνειδητοποιούμε πόσο λανθασμένες είναι μερικές αντιλήψεις αναγεννημένων ανθρώπων σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού και την χριστιανική εν γένει ζωή. Και αν θεωρείται φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που ζει μακριά από τη χάρη του Θεού και αδιαφορεί εκουσίως για το πρόσωπό Του να εκφράζει -όντας εν αγνοία- διαστρεβλωμένες απόψεις, εξίσου αφύσικο είναι το γεγονός ο πιστός χριστιανός που βρίσκεται μέσα στα οροθέσια της θεικής επίδρασης να ζει με ψευδαισθήσεις επιζήμιες για την ίδια του την ψυχή. Μερικές, λοιπόν, από αυτές τις αντιλήψεις είναι οι εξής: Ο Θεός είναι ο «αστυφύλακας» της ζωής μας, όπου άγρυπνος και βλοσυρός μας επιτηρεί και περιμένει κάποιο σφάλμα ή ολίσθημά μας για να μας τιμωρήσει. Είναι η πλέον λανθασμένη αντίληψη για το πρόσωπο του Θεού, καθώς ο χριστιανός αντιλαμβανόμενος έναν Θεό αυστηρό, εκδικητικό και τιμωρό δεν μπορεί να απολαύσει τις πνευματικές ευλογίες, καθώς κατατρύχεται συνεχώς από φοβίες μήπως αμαρτήσει και έλθει αδυσώπητη η κρίση του Θεού στη ζωή του. Ήδη, από την Παλαιά Διαθήκη, ο Δαβίδ φανερώνει έναν Θεό απόλαυση και χαράς: «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου»(Ψαλμοί 16:11). Η αποφυγή της αμαρτίας είναι πρωτίστως για το δικό μας συμφέρον και η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προειδοποιεί και τελικά μας ευαισθητοποιεί σε τέτοιο σημείο ώστε να αντιληφθούμε ότι σε κάθε παράβασή μας στενοχωρούμε πρώτα απ΄όλα τον Κύριο, και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει πρωτίστως, κάτι που είχε μάθει καλά ο Δαβίδ: «Εις σε, εις σε μόνον ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου έπραξα» (Ψαλμοί 51:4). Εάν εννοήσουμε ότι η πρόθεσή Του είναι να μας προφυλάξει από τις βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας και η ανιδιοτελής αγάπη Του είναι το μοναδικό κίνητρο κάθε πράξης Του, τότε θα γνωρίσουμε ένα Θεό αγάπης και φροντίδας, που όχι μόνο δεν θέλει να στερήσει τίποτα από τα παιδιά Του, αλλά αντίθετα να απολαμβάνουν κάθε στιγμή την παρουσία Του. Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η αμαρτία δεν είναι επιζήμια επειδή την απαγορεύει ο Θεός, αλλά την απαγορεύει επειδή είναι επιζήμια. Δεν ακολουθούμε τον Χριστό επειδή επιλύει όλα τα προβλήματά μας και μας χαρίζει αδιακρίτως ό,τι του ζητήσουμε. Μία πελατειακή σχέση με τον Ιησού Χριστό, όπου ο πιστός ζητάει ο,τιδήποτε και ο Κύριος αμέσως του το δίνει είναι τελείως ρηχή και επιφανειακή και απέχει πάρα πολύ από την σχέση αγάπης που θέλει ο Θεός να οικοδομήσει μαζί μας. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές αντιλαμβανόμαστε τον Θεό ως ένα γραφείο εξυπηρέτησης πελατών όπου όλες οι αιτήσεις μας θα απαντηθούν άμεσα και με τον τρόπο που εμείς θέλουμε - σφάλμα στο οποίο είναι πιθανόν να υποπέσει ο χριστιανός σε κάποια περίοδο της ζωής του. Βέβαια, ο Κύριος είναι αγαθός και πρόθυμος να ακούσει κάθε αίτημα και προσευχή μας: «Κράξον προς εμέ, και θέλω σοι αποκριθή, και σοι δείξει μεγάλα και απόκρυφα, τα οποία δεν γνωρίζεις»(Ιερεμ.33:3), «Και πάντα όσα αν ζητήσετε εν τη προσευχή, έχοντες πίστιν, θέλετε λάβει»(Ματθ.21:22). Εκείνο, όμως, που πρωταρχικά επιθυμεί είναι να αγαπήσουμε Αυτόν και όχι τα δώρα Του, να επιποθήσουμε την παρουσία Του και να Τον υπακούμε όχι για να μας κάνει τα χατήρια, αλλά για να Τον ευχαριστήσουμε. Ο απ. Παύλος αναφέρει ότι η απατηλή καρδιά των ανθρώπων τους οδήγησε ώστε «εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα»(Ρωμ.1:25). Ο Αββακούμ αποτελεί ένα ωραίο παράδειγμα:στην αρχή του βιβλίου του διαβάζουμε λόγια γεμάτα παράπονα και απορία: «Εώς πότε, Κύριε, θέλω κράζει και δεν θέλεις εισακούει; Θέλω βοά προς σε, Αδικία! Και δεν θέλεις σώζει;» καθώς αναρωτιέται γιατί ενώ είναι παιδί του Θεού δεν απαντώνται οι προσευχές του. Η σταδιακή, όμως, γνώση του Θεού και του θελήματός Του τον οδηγεί σε μια εντυπωσιακή μεταστροφή στο τέλος του βιβλίου του,όπου γράφει με επίγνωση το συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να καταλήγει ο ώριμος πιστός: «Αν και η συκή δεν θέλη βλαστήση, μηδέ θέλει είσθαι καρπός εν τοις αμπέλοις ο κόπος της ελαίας θέλει ματαιωθή και οι αγροί δεν θέλωσι δώσει τροφήν εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριο...

Πηγή ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Ο Ιησούς ήξερε πως οι μαθητές Του θα χρειαζόντουσαν το είδος της ειρήνης που θα τους επέτρεπε να ξεπεράσουν κάθε περίσταση. Έτσι και τους είπε..."Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς. Ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ...Ιωάν.14:27. Αυτός ο λόγος έπρεπε να καταπλήξει τους μαθητές. Στα δικά τους μάτια αυτό ήταν μια απίστευτη υπόσχεση: Η ειρήνη του Χριστ

ού έπρεπε να γίνει και δική τους!!

Αυτοί οι δώδεκα μαθητές,θαύμαζαν την ειρήνη που είχαν δει στον Ιησού τα περασμένα τρία χρόνια. Ο Δάσκαλός τους ποτέ δε φοβήθηκε. Πάντα ήταν ήρεμος, και ποτέ τσαντισμένος από οποιαδήποτε κατάσταση.

Γνωρίζουμε πως ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να διακατέχεται από πνευματικό θυμό,κάποιες φορές κεντριζόταν και ήξερε πως να μαστιγώνει. Αλλά πέρα απ αυτό, έζησε τη ζωή του πάνω στη γη σαν ειρηνικός άνθρωπος. Είχε ειρήνη με τον Πατέρα, ειρήνη μέσα στους πειρασμούς, ειρήνη σε στιγμές απόρριψης και κοροϊδίας. Είχε ειρήνη ακόμα και στο μέσον της θύελλας στη θάλασσα, ενώ κοιμόταν στο κατάστρωμα του πλοίου,τη στιγμή που οι υπόλοιποι έτρεμαν από το φόβο τους.

Οι μαθητές είχαν δει τον Ιησού να σέρνεται στην υψηλότερη ράχη, από ένα μανιασμένο όχλο που ήταν αποφασισμένος να τον σκοτώσει. Και όμως έφυγε απ αυτό το σκηνικό, ανέγγιχτος και γεμάτος ειρήνη. Όλ’αυτά ίσως να προκάλεσαν συζητήσεις μεταξύ των μαθητών:"Πως μπορεί να κοιμάται στην καταιγίδα; Και πως μπορεί να είναι τόσο γαλήνιος τη στιγμή που ο όχλος επρόκειτο να τον ρίξει κάτω από το γκρεμό; Ο κόσμος τον περιγελάει, τον προσβάλλει, τον φτύνει, αλλά Αυτός ποτέ δεν ανταποδίδει. Τίποτα δε τον ταράζει".

Τώρα ο Ιησούς τους υποσχόταν αυτή την ίδια ειρήνη. Όταν το άκουσαν οι μαθητές θα πρέπει να κοιτάχτηκαν μεταξύ τους θαυμάζοντας: "Εννοείς ότι θα αποκτήσουμε κι εμείς την ίδια ειρήνη που έχει και Αυτός; Απίστευτο"!!!

Ο Ιησούς πρόσθεσε..."Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά" Ιωάν.14:27. Αυτή δεν επρόκειτο να είναι η αποκαλούμενη ειρήνη μιας μουδιασμένης, αποκλεισμένης κοινωνίας. Ούτε θα ήταν η προσωρινή ειρήνη των πλούσιων και διάσημων, που προσπαθούν να αγοράσουν την ειρήνη του μυαλού με υλικά πράγματα. Όχι, αυτή ήταν η ίδια ειρήνη του ίδιου του Χριστού, μια ειρήνη που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη κατανόηση.

Όταν υποσχέθηκε ο Ιησούς στους μαθητές την ειρήνη του, ήταν σαν να έλεγε σ αυτούς και σε μας σήμερα: "Ξέρω ότι δεν καταλαβαίνετε την εποχή που αντιμετωπίζετε. Δεν κατανοείτε το Σταυρό και τα μαρτύρια που πρόκειται να αντιμετωπίσω. Αλλά θέλω να φέρω την καρδιά σας σε ένα τόπο ειρήνης. Δεν θα είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε αυτά που έρχονται στο μέλλον χωρίς να έχετε την υπομονετική ειρήνη μου μέσα σας. Πρέπει να αποκτήσετε την ειρήνη μου"...

ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Έχουμε απορροφηθεί πολύ από την προσπάθεια να αποδείξουμε στο Θεό ότι δεν έχουμε ετοιμάσει τις καρδιές μας,για να δεχτούν τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής που χρησιμοποιεί για να δοκιμάζει τον άνθρωπο. Είναι δυνατόν αυτή η μεγάλη δοκιμασία που περνάς αυτή την εποχή, το βάρος που μεταφέρεις, να είναι στην πραγματικότητα ο Θεός που σε δοκιμάζει;

"...ο Θεός εδοκίμασε τον Αβρ

αάμ, και είπε προς αυτόν... Λάβε τώρα τον υιόν σου ... και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα".Γέν.22:1-2. Ο Θεός δοκίμασε ένα ολόκληρο έθνος για να βρει τι είχε πραγματικά μέσα στην καρδιά του. "... σε οδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, δια να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσει, δια να γνωρίσει τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί".Δευτ.8:2.

Παρατηρούμε κάτι εκπληκτικό στη Β' Χρον.32:31: Ο Θεός άφησε μόνο του ένα μεγάλο βασιλιά,(τον Εζεκία) για μια εποχή ώστε να τον δοκιμάσει. "... ο Θεός εγκατέλιπεν αυτόν, δια να δοκιμάσει αυτόν, ώστε να γνωρίσει πάντα τα εν τη καρδία αυτού".

Συχνά, κάθε δούλος του Κυρίου βρίσκει τον εαυτό του εμφανώς εγκαταλειμένο, παρά την δίκαια επιδίωξή του στο έργο του Θεού,και μάλιστα όχι απλά εγκαταλειμένο αλλά τόσο δοκιμασμένο που φτάνει στα όρια της αντοχής του,και νιώθει αναγκασμένος να πολεμήσει κατάμονος τις δυνάμεις της κόλασης.

Βρίσκεις τον εαυτό σου κολλημένο σε παράξενες καταστάσεις; Νιώθεις εγκαταλειμένος και μόνος; Μάχεσαι με έναν απρόβλεπτο εχθρό μια μάχη που δείχνει χαμένη; Αυτά είναι σημάδια που παραπέμπουν σε δοκιμασία.

Η νίκη είναι πάντοτε επιθυμητή, αλλά σε περίπτωση που πέσεις, θυμήσου ότι: Ο Θεός ενδιαφέρεται για τα κατάλοιπα που μένουν στην καρδιά σου μετά απ αυτή τη δοκιμασία, τη στάση που υιοθετείς αφού κερδίσεις ή χάσεις αυτή τη μάχη. Επιθυμεί την αφιέρωσή σου στο πρόσωπό Του παρά τις όποιες αποτυχίες.

Ο Ιησούς έχει υποσχεθεί να μην μας αφήσει ούτε να μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά οι αναφορές του Ευαγγελίου αποκαλύπτουν πως υπάρχουν εποχές που ο Πατέρας αποσύρει την παρουσία Του από τη ζωή μας για να μας δοκιμάσει. Μέχρι και ο Ιησούς βίωσε μια τέτοια μοναχική στιγμή επάνω στο σταυρό. Αυτές τις στιγμές συγκινείται πιο πολύ ο ευλογημένος μας Σωτήρας από τη συναίσθηση που έχουμε για τις αμαρτίες μας και τότε ψιθυρίζει, "Προσεύχομαι για σένα, να μην εκλείψει η πίστη σου".

Ο Ιησούς λέει ότι πρέπει να σηκώσουμε το σταυρό μας και να Τον ακολουθήσουμε Ματθ.16:24. Ποιος είναι αυτός ο σταυρός; Είναι η σάρκα μας με την ευθραυστότητα και την αδυναμία της. Σηκώστε την, κινηθείτε δια πίστεως, και η δύναμή Του θα γίνει τέλεια σε σας. Είναι πολύ βαρύς ο σταυρός του εαυτού μας και της αμαρτίας μας; Τότε φίλοι μου, σηκώστε το σταυρό σας και προχωρήστε. Εκείνος καταλαβαίνει και στέκεται πίσω σας ώστε να σηκώσει το βαρύ φορτίο!!!

D.W.

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Στο τέλος του βιβλίου της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ο Θεός είχε επιλέξει έναν μικρό, ασήμαντο λαό για να γίνει ένα έθνος διδασκαλίας. Ήθελε να μεγαλώσει ένα λαό που θα γινόταν ζωντανό παράδειγμα της καλοσύνης Του σε όλους τους υπόλοιπους λαούς της γης. Έτσι λοιπόν, και για να αποτελέσουν μάρτυρές Του έφερε αυτό το λαό σε μέρη που ήταν εκτός ελέγχου. Απομόνωσε το λαό Ισραήλ σε μια έρημο, όπου Εκείνος θα ήταν μόνη πηγή της ζωής τους, αφού φρόντιζε για τη κάθε ανάγκη τους.

Ο ίδιος ο λαός Ισραήλ δεν είχε κανένα έλεγχο όσον αφορά στο θέμα της επιβίωσής του σ αυτό το έρημο μέρος. Δεν ήταν σε θέση να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα της τροφής ή του νερού. Μια και δεν υπήρχαν ακόμα πυξίδες ή χάρτες δεν μπορούσαν να ελέγχουν ούτε καν τον προορισμό τους. Πως θα έτρωγαν και έπιναν; Σε ποια κατεύθυνση θα πήγαιναν; Και που θα κατέληγαν;

Ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά γι αυτούς. Θα τους καθοδηγούσε κάθε ημέρα με ένα θαυματουργό σύννεφο, που θα έφεγγε τη νύχτα διασκεδάζοντας το σκοτάδι που τύλιγε την πλάση μπροστά τους. Θα τους έτρεφε με τροφή αγγέλων από τον ουρανό και θα τους προμήθευε νερό από έναν βράχο. Ναι, κάθε ανάγκη τους θα καλυπτόταν από τον Κύριο, και κανένας εχθρός δεν θα μπορούσε να τους νικήσει.

"Εκ του ουρανού σε έκαμε να ακούσης την φωνήν αυτού δια να σε διδάξη..." Δευτερ.4:36. Ο λαός του Θεού θα άκουγε τα λόγια Του να τους καθοδηγούν και, στη συνέχεια, θα κατέθεταν ότι, "Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού...;" δες και 4:32-34.

Τα έθνη που περιτριγύριζαν το λαό Ισραήλ ήταν γεμάτα από "άλλους θεούς", δηλαδή είδωλα που ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ασήμι και χρυσό. Αυτοί οι θεοί ήταν μουγκοί, ανίκανοι να δουν ή να ακούσουν, ανίκανοι να αγαπήσουν, να καθοδηγήσουν ή να προστατεύσουν το λαό που τους λάτρευε. Και όμως κάθε ένα απ αυτά τα έθνη μπορούσε να δει στον Ισραήλ έναν ιδιαίτερο λαό που έβγαλε ο Θεός μέσα από μια τρομερή έρημο. Θα μπορούσαν να δουν ένα Θεό που μιλούσε στο λαό Του, έναν Θεό που αγαπούσε και ένιωθε, που απαντούσε προσευχές και προμήθευε θαύματα. Αυτός ήταν ένας ζωντανός Θεός, που καθοδηγούσε το λαό Του σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.

Ο Θεός σήκωσε ένα λαό που θα εκπαιδευόταν από Κείνων. Έπρεπε να είναι άνθρωποι που θα ζούσαν κάτω από τη δική Του εξουσία, άνθρωποι που θα Τον εμπιστεύονταν απόλυτα, δίνοντάς Του τον πλήρη έλεγχο της κάθε φάσης στη ζωή τους. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν η μαρτυρία Του στον κόσμο.

Τώρα γιατί ο Θεός ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο σ ένα λαό και επέμενε στην πλήρη εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό Του δια βίου; Διότι μόνο Εκείνος ήξερε το δρόμο και μπορούσε να πραγματοποιήσει το αδύνατο που χρειαζόταν προκειμένου να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας...

D.W.

ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

Αφού αναλήφθηκε στον ουρανό ο Ιησούς, ο απόστολος Ιωάννης είδε ένα υπέροχο όραμα της δόξας. Είπε, "Και ναόν δεν είδον εν αυτή, διότι ναός αυτής είναι ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον... και ο λύχνος αυτής είναι το Αρνίον".Αποκ.21:22-23. Με άλλα λόγια, ο μοναδικός ναός στον ουρανό είναι ο ίδιος ο Ιησούς.

Τώρα εφόσον αυτός ο ναός του Θεού βρίσκεται στη δόξα, κάθεται στα δεξιά Του, τότε που κατοικεί ο Κύριος στη γη; Όπως αναρωτιέται ο ίδιος ο Θεός, "Τι είδους σπίτι θα μου χτίσετε; Που είναι ο τόπος της ανάπαυσης για μένα;" Γνωρίζουμε ότι κανένα κτίριο δεν μπορεί να χωρέσει το Θεό. Δε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Ούτε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη. Δε βρίσκεται σε κανέναν από τους μεγαλειώδεις Καθεδρικούς Ναούς της Ευρώπης. Όχι, όπως δήλωσε ο Παύλος στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα, "Ο Θεός όστις έκαμεν τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς".Πράξεις 17:24. Για να το θέσουμε απλά, αν ψάξουμε να βρούμε την κατοικία του Θεού σε κανένα κτίριο, δεν θα το βρούμε ποτέ.

Ο Κύριος έχει βρει την κατοικία Του.Ζει και αναπαύεται στα σώματα της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Ο Παύλος δηλώνει πως ο ναός του Θεού είναι τώρα στα ανθρώπινα σώματα: "Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;".
Α' Κοριν. 3:16.

Από τη στιγμή που θα θέσουμε την πίστη μας στον Ιησού, γινόμαστε ναός, η κατοικία του Θεού. Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στο ανώγειο. Τότε το Άγιο Πνεύμα έπεσε επάνω στους μαθητές, γεμίζοντάς τους. Και διεκδίκησε τα αγιασμένα σώματά τους σαν ναούς του Θεού, όπου ο Πατέρας θα μπορούσε να έρθει και να ζήσει. Το Πνεύμα θα τους βοηθούσε να ταπεινωθούν και να καταστρέψουν τα έργα της αμαρτωλής σάρκας τους. Και θα τους έδινε τη δύναμη να ζήσουν νικηφόρα. Τα σώματά τους έγιναν ναός του Θεού, ένα κατοικητήριο που δεν φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια.

Ο Ιησούς λέει, "Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει".Ιωάν.14:23. Η κατοικία είναι ένας τόπος για να μένει κανείς.


Ο Παύλος λέει, "...δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού".Α' Κοριν.6:20. Με άλλα λόγια ανήκεις στο Θεό και θέλει να γίνεις ο τόπος κατοικίας Του. Τώρα, άνοιξε την καρδιά σου στην αλήθεια και δώσε Του τη δόξα λαμβάνοντάς την...

D.W.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ.

O Dietrich Bonhoeffer, που είναι Γερμανός Θεολόγος, φαντάστηκε τον Χριστιανό, σαν κάποιον που προσπαθεί να περάσει μια θάλασσα από κομμάτια πάγου που επιπλέουν. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να ξεκουραστεί πουθενά όταν προχωράει, παρά μόνο στην πίστη του πως ο Θεός θα τον βοηθήσει να φτάσει εκεί που θέλει. Δεν μπορεί να σταθεί πουθενά για πολύ, αλλιώς θα βουλιάξει. Αφού κάνει ένα βήμα, πρέπει να προσέξει για το επόμενο. Από κάτω του παραμονεύει η άβυσσος και μπροστά του βρίσκεται η αβεβαιότητα-αλλά πάντα πριν απ'αυτόν προπορεύεται ο Κύριος σταθερός και σίγουρος! Δε βλέπει ακόμη στεριά, αλλά είναι εκεί μια υπόσχεση στην καρδιά του. Άρα ο Χριστιανός ταξιδιώτης κεντράρει την προσοχή του στον τελικό στόχο του!

Προτιμώ να σκέφτομαι τη ζωή σαν ένα ταξίδι στην έρημο σαν αυτό του λαού Ισραήλ. Και η μάχη του Βασιλιά Ιωσαφάτ, μαζί με τα παιδιά του Ιούδα, είναι επίσης και δική μας μάχη,Β' Χρον.20. Σίγουρα, είναι έρημος. Ναι, υπάρχουν φίδια, ξεροί νερόλακκοι, κοιλάδες δακρύων, στρατιές εχθρών, καυτή άμμος, ξηρασία, αδιαπέραστα βουνά. Αλλά όταν τα παιδιά του Κυρίου στάθηκαν για να δουν τη σωτηρία Του, έστρωσε τραπέζι σ'αυτή την έρημο έβρεξε μάννα από ψηλά κατέστρεψε στρατιές εχθρών μόνο με τη δύναμή Του έβγαλε νερό από βράχους έβγαλε το δηλητήριο από τα τσιμπήματα φιδιών τους οδήγησε με στήλη φωτιάς και σύννεφο-τους έδωσε γάλα και μέλι και τους έφερε στη Γη της Επαγγελίας με υψηλό και δυνατό χέρι. Και ο Θεός τους προειδοποίησε να λένε σε κάθε καινούρια γενιά: "Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων".Ζαχ.4:6.

Σταμάτα να κοιτάς προς τη λάθος κατεύθυνση για βοήθεια. Μείνε μόνος με τον Ιησού σ ένα μυστικό μέρος. Μίλησέ Του για την αναστάτωσή σου.Πες Του ότι δεν έχεις που αλλού να πας. Πες Του πως εμπιστεύεσαι μόνο Εκείνον για να σε βγάλει στο τέρμα. Θα μπεις στον πειρασμό να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου. Θα θελήσεις να βρεις εσύ τι φταίει. Θα αναρωτηθείς αν ο Θεός εργάζεται καθόλου δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ο Πέτρος τα συνόψισε όλα στο: "...προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις".Ιωάν.6:68.

"Εις εμέ βλέψατε και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γης. Διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος".Ησαϊας 45:22.

"Εγώ δε θέλω επιβλέψει επί Κύριον. Θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου. Ο Θεός μου θέλει μου εισακούσει".Μιχαίας 7:7...

D.W.

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ.

Υποθέστε ότι έρχεστε στον Ιησού την τεσσαρακοστή πρώτη ημέρα, την επόμενη ημέρα που αντιμετώπισε τον πειρασμό στην έρημο. Το πρόσωπό Του λάμπει. Το χαίρεται, δοξάζει Τον Πατέρα, επειδή κέρδισε μια μεγάλη νίκη.

Βλέπετε ο Ιησούς αποπνέει ζωή και σιγουριά.Τώρα είναι έτοιμος ν αντιμετωπίσει τις δυνάμεις της κόλασης. Έτσι φεύγει τολμηρά για τις μεγάλες πόλεις που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κηρύττει το ευαγγέλιο, σίγουρος για το Λόγο του Θεού. Και θεραπεύει τους αρρώστους, γνωρίζοντας ότι ο Πατέρας είναι μαζί Του.

Τώρα, ενώ εξετάζεις τη δική σου ζωή, βλέπεις ακριβώς το αντίθετο. Ακόμα βιώνεις τη δική σου ξερή έρημο. Έχεις δεχτεί και υποφέρει δυνατές επιθέσεις από το Σατανά και η ψυχή σου έχει πέσει. Χωρίς να το θέλεις σκέφτεσαι, "Ο Ιησούς ποτέ δεν πέρασε μέσα από τέτοιες δοκιμασίες σαν τις δικές μου. Ήταν πάνω απ όλα αυτά".

Μπορεί να βλέπεις κάποιον που διακονεί να φαίνεται δυνατός στην πίστη, να ακούγεται τόσο σίγουρος για την παρουσία του Θεού που σκέφτεσαι, "Δεν είχε ποτέ προβλήματα σαν τα δικά μου". Αν μόνο ήξερες! Δεν ήσουνα εκεί να δεις όταν τον κάλεσε ο Θεός να κηρύξει και μετά τον οδήγησε σε μια έρημο για να τον δοκιμάσει. Δεν ήσουνα εκεί να τον δεις όταν είχε ταπεινωθεί όσο δεν παίρνει, πεσμένος από την απελπισία. Και δεν ξέρεις ότι συχνά τα καλύτερα κηρύγματά του έχουν βγει από τις δοκιμασίες της δικής του ζωής.

Ο Παύλος μας προειδοποιεί να μην μετράμε τη δικαιοσύνη μας με βάση αυτήν που νομίζουμε ότι έχουν οι άλλοι: "Διότι δεν τολμώμεν να συναριθμήσωμεν ή να συγκρίνωμεν εαυτούς προς τινάς εκ των συνιστώντων εαυτούς. αλλ'αυτοί καθ'εαυτούς μετρούντες εαυτούς και προς εαυτούς συγκρίνοντες εαυτούς ανοηταίνουσιν".Β' Κοριν.10:12.

Δεν μπορούμε να διαβάσουμε τις καρδιές των άλλων. Ποιος θα μπορούσε να ξέρει την τεσσαρακοστή-πρώτη ημέρα ότι ο Ιησούς είχε μόλις ενσκήψει από ένα μακρόχρονο, φρικτό πειρασμό; Ποιος θα μπορούσε να ξέρει πως η δόξα που έβλεπαν σ Αυτόν προέκυψε από έναν αγώνα χειρότερο από όσο θα μπορούσε να αντέξει κανείς;

Πρέπει να κοιτάζουμε μόνο στον Ιησού. Και πρέπει να βασιζόμαστε μονάχα στη δικαιοσύνη Του, στην αγιοσύνη Του. Έχει δώσει σ όλους μας ίση πρόσβαση σ αυτήν.

Ο Θεός σ αγαπάει στις ώρες της δοκιμασίας. Το δικό Του Πνεύμα σ έχει οδηγήσει στην έρημο. Και όμως ο δικός Του Υιός έχει ήδη περάσει από κει,και γνωρίζει ακριβώς τι περνάς. Επέτρεψέ Του να τελειώσει το χτίσιμο της ολοκληρωτικής εξάρτησης και εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπό Του. Θα βγεις με σιγουριά,και θεϊκή συμπόνοια και δύναμη για να βοηθήσεις άλλους...

D.W.

Ισορροπώντας ...εσχατολογικά.

Ματθ. 24:3 «Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ’ ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» Λουκ. 21:7 «Ηρώτησαν δε αυτόν, λέγοντες· Διδάσκαλε, πότε λοιπόν θέλουσι γείνει ταύτα και τι το σημείον, όταν μέλλωσι ταύτα να γείνωσιν;» Είναι κάποια ερωτήματα των αποστόλων κατά την διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού Χριστού. Η φυσική ανθρώπινη περιέργεια ή και αγωνία φανερώνεται και εκφράζεται. Πότε; Ο χρόνος τρέχει. Θα προλάβουμε; Όσο είμαστε νέοι; Στη δική μας γενιά; Μήπως σαν τον Συμεών είμαστε φυσικά παρόντες; Πόσες γενιές να μετρήσουμε; Εκείνοι οι μαθητές στην αρχή και άλλοι πολλοί από τότε μέχρι σήμερα, υποβάλλουν τους εαυτούς τους στον πειρασμό του εντοπισμού ώρας, ημέρας, εβδομάδας, μήνα, έτους, δεκαετίας της παρουσίας του Κυρίου και της συντέλειας του αιώνος. Οι υπολογισμοί, μηδενός εξαιρουμένου, διαψεύστηκαν από την ιστορία, οι “φωτισμένοι ερμηνευτές” αποδείχθηκαν τουλάχιστον ιδιογνώμονες και πολλοί άνθρωποι (πιστοί και μη πιστοί) σκανδαλίστηκαν. Γιατί τόσος θόρυβος, τόσος κονιορτός; Ο Κύριος έχει ήδη απαντήσει: Λουκ. 21:8 «Βλέπετε μη πλανηθήτε· διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί εν τω ονόματί μου, λέγοντες ότι εγώ είμαι και ο καιρός επλησίασε. Μη υπάγητε λοιπόν οπίσω αυτών».Στη συνέχεια τους περιγράφει τα σημεία των καιρών. Μερικά είναι πλήρως κατανοητά, άλλα λιγότερο και κάποια μας δυσκολεύουν ακόμα. Για παράδειγμα: Λουκ. 21: 32 «Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». Και να οι υπολογισμοί: πόσα χρόνια είναι η γενιά; 30, 50, 70, 100; ποια γενιά είναι τάχα; πότε αρχίζει και πότε τελειώνει; Αφορά στον 1ο αιώνα ή στον τελευταίο; Είναι γενιά του φυσικού Ισραήλ, ή του πνευματικού (εκκλησίας από τα έθνη); Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αλλά και μετά την ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού οι απόστολοι επανέρχονται: Πράξεις 1: 6 «Εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων αυτόν, λέγοντες· Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ; 7 Είπε δε προς αυτούς· Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία, 8 αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» Όπως ειπώθηκε από τον αναστημένο Ιησού Χριστό, όταν ήρθε η μέρα της Πεντηκοστής, δεν φωτίστηκαν στις ημερομηνίες τους χρόνους ή τους καιρούς, αλλά έλαβαν δύναμη Αγίου Πνεύματος για νικηφόρα ζωή και μαρτυρία. Η έμφαση δόθηκε αλλού, όπως διαβάζουμε στις Πράξεις 2: 42 «Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς.» Οι πρώτοι πιστοί έμαθαν να είναι εσχατολογικός λαός. Ζούσαν στον ενδιάμεσο καιρό, δηλ. μεταξύ της εγκαινίασης του τέλους και της ολοκλήρωσης του τέλους. Στο Δείπνο του Κυρίου γιόρταζαν την εσχατολογική τους ύπαρξη διακηρύττοντας το θάνατο του Κυρίου «μέχρι της ελεύσεως Αυτού». Ήδη ζούσαν εν Αγίω Πνεύματι, αλλά ακόμα ήταν στον κόσμο όπου επιτίθεται ο Σατανάς. Ήδη η νίκη πάνω στο θάνατο ήταν δική τους, αλλά ήταν ακόμα γεγονός ότι θα πέθαιναν. Ήδη είχαν δικαιωθεί και δε φοβούνταν την κατάκριση (Ρωμ. η:1) αλλά ακόμα ανέμεναν τη μέλλουσα κρίση (Β΄ Κοριν. ε:10). Ήταν ο μελλοντικός λαός του Θεού, ο προετοιμασμένος για το μέλλον. Γνώριζαν τα πλεονεκτήματα του μέλλοντος, αλλά κι εκείνοι, όπως εμείς καλούνταν να ζήσουν αυτά τα πλεονεκτήματα και τις αξίες στον παρόντα κόσμο. Το ερμηνευτικό κλειδί για μεγάλο μέρος της Καινής Διαθήκης, ιδιαίτερα στη διακονία και διδασκαλία του Ιησού, βρίσκεται σ΄ αυτήν την “ένταση”. Επειδή ακριβώς η βασιλεία, η ώρα της κυριαρχίας του Θεού έχει εγκαινιαστεί με τον ερχομό του Χριστού, καλούμαστε σε ζωή μέσα στη βασιλεία και προσευχόμαστε «Ελθέτω η βασιλεία Σου» ζητώντας την ολοκλήρωση της βασιλείας. Αλλά επειδή η βασιλεία που προσμένουμε να δούμε ολοκληρωμένη έχει αρχίσει να έρχεται, η ίδια προσευχή είναι γεμάτη από συνέπειες για το παρόν. Λουκ. 21: 34 «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· 35 διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. 36 Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» Ο Ιησούς μας δείχνει το στόχο: Αγρυπνία, δέηση, προσοχή!

ΠΗΓΗ...ΙΗΣΟΥΣ Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ

  

ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ.

Τι απίστευτη εξουσία μας έχει δοθεί με την προσευχή! Πως, ακριβώς, τη χρησιμοποιούμε όμως; Μέσω του ονόματος του Χριστού. Βλέπετε, όταν βάλαμε την πίστη μας στον Ιησού, μας έδωσε το όνομά Του. Η θυσία Του μας έδωσε τη δυνατότητα να λέμε, "Είμαι Του Χριστού, είμαι μέσα σ Εκείνον.Είμαι ένα μ Εκείνον". Και τότε, με εκπληκτικό τρόπο, ο Ιησούς πήρε επάνω Του το δικό μας όνομα.Σαν αρχιερέας μας, το έγραψε στην παλάμη του χεριού Του. Κι έτσι το όνομά μας είναι γραμμένο στον ουρανό, κάτω από το δικό Του ένδοξο όνομα.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί η φράση "στο όνομα του Χριστού" δεν είναι κάποια απρόσωπη φόρμουλα. Είναι μάλλον μια κυριολεκτική θέση που έχουμε με τον Ιησού. Και αναγνωρίζεται από τον Πατέρα. Ο Ιησούς μας λέει "Εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου, και δεν σας λέγω ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών, διότι αυτός ο Πατήρ σας αγαπά, επειδή σεις ηγαπήσατε εμέ και επιστεύσατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον". Ιωάννης 16:26-27.

Να γιατί ο Ιησούς μας λέει να προσευχόμαστε στο όνομά Του. Λέει, "Όποτε ζητάτε κάτι στο όνομά μου, να ξέρετε ότι το αίτημά σας έχει την ίδια δύναμη και το ίδιο αποτέλεσμα στον Πατέρα, όπως θα είχε και αν Του το ζητούσα εγώ". Με άλλα λόγια, είναι σαν η προσευχή μας να γίνεται από τον Ίδιο τον Ιησού μπροστά στο θρόνο του Πατέρα. Παρομοίως, όταν θέτουμε χέρια πάνω στους αρρώστους και προσευχόμαστε, ο Θεός μας βλέπει σαν να βάζει χέρια πάνω στους αρρώστους ο Ιησούς για να φέρει θεραπεία.

Να γιατί πρέπει να πλησιάζουμε με θάρρος στο θρόνο της χάρης: για να λαμβάνουμε. Πρέπει να προσευχόμαστε με σιγουριά: "Πατέρα, στέκομαι μπροστά Σου, εκλεγμένος εν Χριστώ για να προχωρήσω και να φέρω καρπό. Τώρα, Σου παραθέτω πλήρως το αίτημά μου, ώστε η χαρά μου να είναι πλήρης".

Ακούω πολλούς Χριστιανούς να λένε, "Ζήτησα κάτι στο όνομα του Ιησού, αλλά οι προσευχές μου δεν εισακούστηκαν". Αυτοί οι Χριστιανοί δηλώνουν ότι, "προσπάθησα να διεκδικήσω τη δύναμη στο όνομα του Ιησού, αλλά απλά δεν τα κατάφερα". Υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί δεν παίρνουμε απαντήσεις στις προσευχές μας. Πιθανόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει κάποια αμαρτία στη ζωή μας, κάτι που μολύνει την ένωσή μας με το Χριστό. Αυτές οι αμαρτίες λειτουργούν σαν μπλόκα που διακόπτουν το ρεύμα των ευλογιών από μέρους Του. Και δεν πρόκειται να μας απαντήσει ωσότου τις εγκαταλείψουμε αυτές τις αμαρτίες.

Ίσως το μπλόκο επέρχεται λόγω χλιαρότητας ή επειδή κάνουμε τα πράγματα του Θεού με μισή καρδιά. Ίσως να έχουμε "στραγγαλιστεί" από τις αμφιβολίες, κάτι που διακόπτει τη δύναμη του Χριστού επάνω μας. Ο Ιάκωβος προειδοποιεί, "ας ζητή όμως μετά πίστεως χωρίς να διστάζη παντελώς, διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβη τι παρά του Κυρίου" Ιακώβου 1:6-7.

Ο Ιάκωβος το ξεκαθαρίζει: "Αυτός που διστάζει δε θα λάβει τίποτα από το Θεό". Η λέξη "διστάζει" που χρησιμοποιεί ο Ιάκωβος για να περιγράψει την κατάσταση αυτή, σημαίνει "να είσαι αναποφάσιστος". Η αλήθεια είναι πως, όταν αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τις αιτήσεις τους, έβαλαν το Θεό σε δοκιμασία. Μέσα στην καρδιά τους λένε, "Κύριε, αν μου απαντήσεις, θα σε υπηρετήσω. Θα σου τα δώσω όλα, αν απαντήσεις μόνο αυτή την προσευχή μου. Αν όχι, τότε θα ζήσω τη ζωή μου με το δικό μου τρόπο".

Και όμως ο Θεός δεν δωροδοκείται. Γνωρίζει τις καρδιές μας, και ξέρει πότε είμαστε αναποφάσιστοι στη δέσμευσή μας προς τον Υιό Του. Αποθηκεύει αυτή τη δύναμη του Χριστού γι αυτούς που παραδίδονται σ Εκείνον ολοκληρωτικά.
D.W.