Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερα σε εγέννησα.Έβρ.5:5

Σαν τρυφερό φυτό και σαν ρίζα από ξερή γη το είδαμε και δεν είχε ωραιότητα για να το επιθυμήσουμε. Καταφρονημένος και απερριμένος από τους ανθρώπους. Άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας και ως άνθρωπος που τον αποστρέφεται κάποιος, καταφρονήθηκε και σαν τίποτα λογαριάστηκε. Έτσι ο Προφήτης Ησαΐας προφήτευσε τη ζωή του.

Αλλά και ο Σωκράτης είχε πει για την ανάγκη κάποιος να έλθει από τους "Θεούς" για να ανοίξουν τα μάτια των τυφλών συμπολιτών του.

Ο Ιησούς Χριστός, ο μονογενής υιός του Θεού εκκένωσε τον εαυτό του και έγινε ο υιός του ανθρώπου που ήλθε και γεννήθηκε όχι σε παλάτια ,ούτε σε μέγαρα μεγαλοαστών,ούτε καν σ' ένα σπίτι σαν το δικό μας! Μια φάτνη σ'ένα σταύλο ήταν το μέρος που οι άνθρωποι τον υποδέχθηκαν.

Από την αρχή που ήλθε στον κόσμο μας δεν είχε πού να ακουμπήσει το κεφάλι του. Δεν είχε γεννηθεί ακόμη,όταν μαζί με τον Ιωσήφ και την Μαρία ένιωσαν την παγερή αποστροφή των ανθρώπων αφού δεν υπήρχε για αυτούς κατάλυμα διαθέσιμο.Μωρό γνώρισε την μισερή απανθρωπιά του Ηρώδη που για να τον σκοτώσει έσφαξε όλα τα νήπια μέχρι δύο χρονών.Μεγάλωσε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο φτωχικό σπιτικό του Ιωσήφ και της Μαρίας. Έμαθε την τέχνη του ξυλουργού,την τίμια εργασία με την δίκαιη ανταμοιβή. Εργάσθηκε με τα ίδια του τα χέρια, με κούραση και ιδρώτα, βιώνοντας τη δυσκολία της επιβίωσης.

Ο λόγος του έγινε δύναμη ζωής και ελπίδας, απόλυτο ξεδίψασμα για κάθε ένα που ερχόταν κοντά του,άκουγε τη φωνή του και τον ακολουθούσε.
Στων μικρών παιδιών την πίστη και την απλοϊκότητα είδε την εικόνα των νέων αδελφών του,τ ους δικούς του μετόχους της βασιλείας των ουρανών. Η δήθεν αριστοκρατία, η ανώτερη τάξη των πλουσίων,οι θρησκευόμενοι Φαρισαίοι με την ματαιοδοξία, την υποκρισία και την υπερηφάνεια ήταν και είναι πάντα μακρυά από την άγια του παρουσία.
Ο Κύριος ήταν εκεί στους απλούς,στους ταπεινούς,σ΄όλους εκείνους που είχαν την ειλικρίνεια και το θάρρος να ομολογήσουν την χρεωκοπία της δικαιοσύνης τους,την αμαρτωλότητά τους και ένοιωθαν την ανάγκη της λύτρωσης όχι μόνο από τις αρρώστιες και τον θάνατο αλλά και από το δυσβάσταχτο βάρος της ένοχης ζωής τους.
Αυτό το τελευταίο ,η αμαρτία μας, τον ανέβασε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Ο δίκαιος υπέρ των ανόμων για να μη χαθεί κανένας που πιστεύει σ' αυτόν αλλά να έχει αιώνια ζωή. Σκοπός του να δει μια μέρα τους καρπούς του πόνου της ψυχής του, όλους εμάς, αφού αυτός βάσταξε τις ανομίες μας και με τις πληγές του εμείς γιατρευτήκαμε.

Με την αποδοχή και πίστη στο έργο Του γεννιέται και στις δικές μας καρδιές και γίνεται έτσι πραγματικότητα η μεταμόρφωση του βρώμικου σταύλου της καρδιάς μας σε λαμπρό ναό που κατοικεί ο Θεός.
Με αρχή τον ερχομό του κοντά μας και με βάση την θυσία και την ανάστασή του δικαιωνόμαστε ενώπιον του Θεού. Η ολοκλήρωση του έργου του Χριστού γίνεται με την ένδοξη ανάστασή Tου όταν ο Θεός Πατέρας τον ανασταίνει από τον τάφο και του λέει "Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερα σε εγέννησα".Έβρ.5:5 Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός την ανάσταση του Χριστού την ονομάζει γέννηση και αυτή είναι η θαυμαστή νέα δημιουργία του Θεού με πρώτο νέο Άνθρωπο τον έσχατο Αδάμ, τον αναστημένο Ιησού Χριστό.
Η νέα θαυμαστή αυτή γέννηση του δίνει την αθανασία ,αφού ο θάνατος κατεπόθη και δεν μπορεί πλέον να τον κυριεύσει, του δίδεται το υπέρ πάν όνομα, και έτσι γίνεται ο πρωτότοκος εκ των νεκρών,η απαρχή των κεκοιμημένων, ο Κύριος των κυρίων και Βασιλέας των βασιλέων!
Του Χριστού η μεγαλειώδης προσφορά έγινε για μας και γέννησε μέσα μας την άφθαρτη ελπίδα της ανάστασης και την ακλόνητη πίστη στην υπόσχεσή του, ότι πάλι θα ξανάρθει ,όχι όμως στη φάτνη , αλλά ένδοξος Βασιλιάς για να μας πάρει κοντά του στη νέα γη της επαγγελίας , στην βασιλεία των ουρανών Του,στη πόλη την αγία που δημιουργός της είναι ο Θεός , εκεί που η αιώνια δικαιοσύνη κατοικεί...
Σ.Φ.