Είδον οι οφθαλμοί μου το Σωτήριόν Σου.

Ενδεχομένως κάποιοι, από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, να είναι αρνητές του Θεού. Κάποιοι άλλοι, ίσως να λέγονται Χριστιανοί και να αρκούνται σε αυτό, χωρίς κανένα περαιτέρω ενδιαφέρον για τα πράγματα του Θεού. Άλλοι, πιθανόν να χλευάζουν και να ειρωνεύονται αυτούς που τολμούν να διακηρύσσουν την πίστη τους. Και βέβαια υπάρχουν και αυτοί που συνειδητά και με επίγνωση επέλεξαν να είναι μαθητές του Χριστού και θεωρούν τιμή τους να φέρουν το όνομα Χριστιανοί. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές προσεγγίσεις και βεβαίως σεβαστή η θέση και η επιλογή του καθενός. Όσο όμως παράξενο και αν φαίνεται, όλες αυτές οι κατηγορίες των ανθρώπων, με τις διαφορετικές τους απόψεις, σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού. Και βέβαια, αυτοί που πιστεύουν, έχουν κάθε λόγο να το κάνουν και να χαίρονται. Όσοι όμως είναι αρνητές του Χριστού, δεν είναι παράδοξο να γιορτάζουν για κάτι που δεν πιστεύουν; Δεν είναι ακόμη εντυπωσιακό, ότι σε ολόκληρο τον κόσμο, και σε χώρες μη χριστιανικές, γιορτάζουν Χριστούγεννα; Πιστεύω όμως ότι, το σημαντικότερο και συνάμα τραγικό είναι να γιορτάζει κάποιος που λέγεται Χριστιανός, χωρίς να γνωρίζει τι γιορτάζει. Να λέγεται κατ όνομα Χριστιανός και να εξαντλεί όλο το μεγαλείο της γιορτής των Χριστουγέννων στολίζοντας δένδρα, αγοράζοντας δώρα, τρώγοντας παραδοσιακά φαγητά και ξεφαντώνοντας στις διασκεδάσεις. Μη μας φαίνεται παράξενο αυτό αγαπητοί μου. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα, όσο θλιβερή και αν ακούγεται.

Τα Χριστούγεννα όμως, δεν είναι για να γιορτάζουμε τα γενέθλια του Χριστού, όπως γιορτάζουμε τα δικά μας γενέθλια. Δεν είναι μόνο για να φάμε να ποιούμε, και να στολίσουμε όμορφα τα καταστήματα,τα σπίτια και τις γειτονιές μας. Πρέπει να τους προσδώσουμε το πραγματικό τους νόημα και να κατανοήσουμε ότι, αυτό το θαυμαστό γεγονός της γέννησης του Χριστού, μας αφορά προσωπικά! Για εμάς γεννήθηκε ο Χριστός. Για εμάς «εκένωσε τον εαυτό Του και έλαβε δούλου μορφή, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους».Φιλιπ.2:7. Εκπλήρωσε ένα σχέδιο Θεού για το δικό μας συμφέρον! Αν δεν αντιληφθούμε και δεν κατανοήσουμε αυτή την σπουδαιότητα, δεν έχει νόημα για μας η γιορτή, και δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει.

Χρειάζεται να εντρυφήσουμε, να πλησιάσουμε, να γονατίσουμε, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την αξία του γεγονότος και να απολαύσουμε πραγματικά τη γιορτή.Ο Ηρώδης ρώτησε και έμαθε που ο Χριστός γεννάται, αλλά ποτέ δεν τον προσκύνησε, και δεν επωφελήθηκε από την αξία του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος. Αντίθετα μάλιστα επέλεξε τη θέση του διώκτη, και έμεινε στην ιστορία και τις συνειδήσεις των ανθρώπων ως ο σφαγέας των νηπίων. Την ίδια θέση επέλεξαν οι γραμματείς και οι αρχιερείς του λαού Ισραήλ, οι οποίοι γνώριζαν για την έλευση του Σωτήρα και επακριβώς πληροφόρησαν τον Ηρώδη, σύμφωνα με τις αλάνθαστες γραφές και τα λόγια των προφητών. Είναι πραγματικά τραγικό, να ξέρεις την αλήθεια αλλά να μην την επιλέγεις και να μην τη ζεις! Να ξέρεις το δρόμο που οδηγεί στη ζωή, να τον υποδεικνύεις στους άλλους ,αλλά εσύ ποτέ να μην τον περπατάς!

Και είναι θαυμαστό, άνθρωποι αδαείς και αγράμματοι, όπως οι ποιμένες, να είναι οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες της γέννησης του Χριστού. Για να γίνει όμως αυτό, δεν στάθηκαν μόνο στην ακρόαση του χαρμόσυνου ευαγγελιστικού μηνύματος του αγγέλου ο οποίος τους πληροφόρησε ότι «σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν τη πόλει Δαβίδ σωτήρ όστις είναι Χριστός Κύριος» Λουκ.2:11, αλλά προχώρησαν στην ανενδοίαστη αποδοχή, που τους οδήγησε χωρίς χρονοτριβή στη Βηθλεέμ, για να δουν με τα μάτια τους αυτό το γεγονός που ο Κύριος τους φανέρωσε. Και η απλοϊκή εμπιστοσύνη τους, δεν διέψευσε την προσδοκία τους. Μάγοι από ανατολών, ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας προς τον λαό Ισραήλ, μπήκαν σε τόσο κόπο, κινδύνους και δαπάνη με σκοπό να βρουν τον γεννηθέντα βασιλέα των Ιουδαίων, και ο Θεός αντάμειψε την προσπάθειά τους. Τον βρήκαν, Τον προσκύνησαν και Του πρόσφεραν δώρα.

Στην Ιερουσαλήμ ,ένας άνθρωπος, Συμεών ονομαζόμενος, έχει κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους. «Είναι δίκαιος, ευλαβής, προσμένει την παρηγορία του Ισραήλ και Πνεύμα Άγιον είναι επ΄αυτόν» Λουκ.2:25. Και κάτι ακόμη εξ΄ίσου σημαντικό! «Ήτο εις αυτόν αποκεκαλυμμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου ότι δεν θέλει ιδεί θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν του Κυρίου» Λουκ.2:26. Έγινε αποδέκτης μιας θαυμαστής επαγγελίας, την οποία ποτέ δεν ξέχασε και η οποία ποτέ δεν ατόνησε μέσα στην καρδιά του. Περιμένει με υπομονή να εκπληρωθεί η υπόσχεση που του έδωσε ο Θεός. Περιμένει να δει με τα μάτια του τον Χριστόν του Κυρίου. Να δει την εκπλήρωση των προφητειών του Μωυσή του Ησαΐα, του Δανιήλ. Και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει και να αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση μέσα σε ένα λαό που ήξερε μεν τις γραφές και τις επαγγελίες του Θεού, αλλά πολύ λίγο τις πίστευε και καθόλου ίσως, δεν τις περίμενε. Ο Θεός τίμησε τον Συμεών γιατί και ο Συμεών τίμησε τον Θεό! Είναι μοναδική, ξεχωριστή και θαυμαστή η στιγμή κατά την οποία ο Συμεών δέχθηκε στην αγκαλιά του το ολίγων ημερών βρέφος. Είναι η στιγμή που χρόνια ίσως, περίμενε. Η στιγμή που επιβεβαιώνει την πιστότητα του Θεού, αναδεικνύει την αξία της πίστεως και που ολοκληρώνει την ζωή του .Τα λόγια που εκφράζει, άλλωστε περιγράφουν αυτή την ολοκλήρωση: « Νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη, διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών, φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ» Λουκ.2:29. Το ερώτημα που απομένει είναι, γιατί οι άλλοι Ιουδαίοι, δεν περίμεναν, ούτε κατάλαβαν την έλευση του Χριστού;

Για τον ίδιο ίσως λόγο, που και εμείς σήμερα, παρ' ότι Χριστιανοί, αγνοούμε ή δεν κατανοούμε το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Και τότε και πάντα, η αιτία παραμένει η ίδια: « Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού» Ματθ.15:8.

Φέτος, ας είναι πιο ανοικτή και ζεστή η καρδιά μας, έτοιμη να δεχθεί και να εμπεδώσει το σωτήριο γεγονός της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού. Ας πάμε νοερά και ας γονατίσουμε και εμείς, σαν τους ποιμένες, στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ.
Τα φετινά Χριστούγεννα, θα είναι διαφορετικά αν δουν οι οφθαλμοί μας το Σωτήριον του Θεού...