Η ιστορία μιλάει για κάποιον άνθρωπο που πήρε άδεια να ανοίξει μια ταβέρνα σε μια μικρή πόλη.Τα μέλη της τοπικής εκκλησίας αντέδρασαν γι αυτήν την προοπτική κι έτσι άρχισαν να προσεύχονται στον Θεό να παρέμβει.Λίγες μέρες πριν ανοίξει η ταβέρνα,ένας κεραυνός έπεσε στο κτήριο και το έκαψε εντελώς.Οι άνθρωποι της εκκλησίας έμειναν έκπληκτοι,αλλά και ευχαριστημένοι,μέχρι που πήραν την είδηση πως ο ταβερνιάρης τους έκανε μήνυση. Θεωρούσε υπεύθυνες τις προσευχές τους για το κάψιμο της ταβέρνας του.Στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατηγορία.Ο δικαστής άκουσε προσεκτικά και τις δύο πλευρές,και στο τέλος αποφάνθηκε...
- Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να αποφασίσω,αλλά απ ότι φαίνεται ο ταβερνιάρης πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της προσευχής,ενώ οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν πιστεύουν!!!
Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως οι προσευχές μας δεν τιμούν τον Πατέρα μας.
Ας ελέγξουμε μήπως η πίστη μας δεν αφήνει την δύναμη του Θεού μας να μεγαλουργήσει στη ζωή μας.Ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του,και γενναιόδωρος στις απαντήσεις Του. Όμως εμείς έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να τις αναγνωρίσουμε και να Τον ευχαριστούμε;
Ζητούμε από τον Κύριό μας θαύματα,κι όταν μας τα δίνει δεν είμαστε έτοιμοι να επωμιστούμε την ευθύνη τους; Οραματιζόμαστε εξάπλωση του έργου Του, κι όταν Εκείνος ανοίγει τις πόρτες στην υπηρεσία του ευαγγελίου Του, ζαρώνουμε και οπισθοχωρούμε φοβισμένοι;
Αύξησε Κύριε την πίστη μας σε Σένα,όποιο κι αν είναι το κόστος. Να μην κάνουμε πίσω,να μη λοξεύουμε,και να μην υποχωρούμε.Να μην χαμηλώνουμε την σημαία της χάρης Σου από φόβο,αλλά με θάρρος και με παρρησία να δίνουμε την μαρτυρία μας για Σένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.