Ματθ.25:22. Προσελθών δε και ο λαβών τα δύο τάλαντα είπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς.

Μια αλληγορική ιστορία της Ανατολής λέει ότι ένας έμπορας έφυγε από την πόλη του για μερικά χρόνια,και άφησε από δύο σακιά σιτάρι σε δύο φίλους του,για να του το φυλάξουν.Μετά από χρόνια γύρισε και πάλι,και τα ζήτησε πίσω.Ο πρώτος φίλος του τον οδήγησε σε μια αποθήκη που είχε φυλάξει τα σακιά το σιτάρι,αλλά τώρα είχαν σαπίσει.Ο δεύτερος φίλος του τον οδήγησε έξω στην ύπαιθρο,και του έδειξε πολλά χωράφια σπαρμένα με το σιτάρι του,και τα ώριμα στάχυα να κυματίζουν στον άνεμο.Ο έμπορας ευχαριστημένος είπε στον σοφό φίλο του.
- Είσαι πολύ καλός φίλος.Δώσε μου δύο σακιά απ όλο το σιτάρι,και το υπόλοιπο είναι δικό σου!!!
Αλήθεια πόσα χαρίσματα έχει δώσει στον καθένα μας ο Θεός,που κάποια στιγμή θα τα ζητήσει πίσω;
Όπως ακριβώς στην παραβολή των δούλων με τα τάλαντα,ο πρώτος από τα πέντε έφερε άλλα πέντε,και ο δεύτερος από τα δύο έφερε άλλα δύο.
Ο τρίτος όμως πήρε το ένα τάλαντο και το έκρυψε,για να το επιστρέψει ατόφιο,καχύποπτος και δυσαρεστημένος με το αφεντικό του,και μάλιστα τον χαρακτήρισε "σκληρό".
Αυτόν τον δούλο τον αποκάλεσε ο κύριός του πονηρό και οκνηρό,και φυσικά ο δούλος τα έχασε όλα.
Οι άλλοι δύο πήραν τον έπαινο του κυρίου τους...εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, στα ολίγα στάθηκες πιστός,σε πολλά θα σε καταστήσω".

Εμείς πως διαθέτουμε τα χαρίσματα που μας έχει δώσει ο Θεός;
Μήπως μουχλιάζουν και σαπίζουν επάνω μας;
Μήπως τα χαραμίζουμε δεξιά και αριστερά στον κόσμο και στην αμαρτία,βλέποντας μακρινό απόμακρο και αυστηρό τον Θεό και τρέχουμε να κρύψουμε το τάλαντό μας;
Ή είναι ο αγαπημένος μας Κύριος που θέλουμε με όλη την καρδιά και όλες μας της δυνάμεις να Τον υπηρετήσουμε;