Η γυναίκα του ήταν πιστή στον Θεό,και άνθρωπος προσευχής.Ο ίδιος όμως ούτε να ακούσει για τον Χριστό δεν δεχόταν,και τη δυσκόλευε στο να πηγαίνει στην συνάθροιση και στο έργο του Θεού.Εκείνη συνέχιζε να προσεύχετε για τον σύζυγό της,καθώς και για το παιδί τους.Ένα βραδάκι ο γιός τους,καθώς παρακολουθούσε τηλεόραση,αποκοιμήθηκε στον καναπέ.Σε λίγο μπήκε ο πατέρας του,τον είδε,και ξάπλωσε κοντά του.Νύσταξε κι'αυτός,και πάνω που κόντευε να τον πάρει ο ύπνος,χτύπησε δίπλα τους το τηλέφωνο.
Ήταν κάποιοι φίλοι του γιου του,που τον ζητούσαν.Χωρίς να πολυκαταλαβαίνει τι κάνει,σαν να μη δούλευε το μυαλό του,τους απάντησε πως δεν είναι στο σπίτι κι ούτε ξέρει πότε θα έρθει.Και συνέχισε τον υπνάκο του.Τα συνταρακτικά νέα έφτασαν το πρωί.Το ίδιο βράδι όλοι εκείνοι οι νεαροί,που παραλίγο θα ήταν μαζί τους ο γιος τους σκοτώθηκαν σε μια λεωφόρο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Τότε κατάλαβε ότι ήταν ο Θεός που τους είχε γλιτώσει.
Πως ήταν η πίστη της γυναίκας του που τραβούσε πάνω τους την εύνοια του Θεού, και την προστασία Του.Συντριμμένος την επόμενη φορά τη συνόδεψε στην εκκλησία,ενδιαφέρθηκε να μάθει για την αγάπη του Θεού,για την θυσία του Ιησού Χριστού,ταπεινώθηκε μπροστά Του και εξομολογήθηκε την αμαρτία του στον Λυτρωτή του Ιησού Χριστό.
Θαύματα γίνονται και στις μέρες μας.Αρκεί να έχουμε μάτια να βλέπουμε,καρδιά να τα διακρίνουμε, και πίστη να γευόμαστε τη δύναμη του Θεού στη ζωή μας.
Δεν υπάρχει ούτε τύχη, ούτε συμπτώσεις.
Υπάρχει ο Θεός που κατευθύνει τα πάντα στη ζωή μας,στο σπίτι μας,στα παιδιά μας,αρκεί εμείς να τον εμπιστευόμαστε...
Ένας πολύ πιστός χριστιανός ρωτήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο μελετάει τη Βίβλο του.- Προσπαθώ είπε,να διαβάζω τη Γραφή μου,μιμούμενος τον τρόπο με τον οποίο μαζεύω τα μήλα από τη μηλιά μου.Πρώτα τινάζω όλη τη μηλιά,για να πέσουν τα όριμα μήλα.Ψάχνω στη Γραφή μου ολόκληρη,για να βρώ εδάφια που θα με βοηθήσουν στην ανάγκη μου.Έπειτα τινάζω κάθε μεγάλο κλαδί ξεχωριστά,και διαβάζω βιβλίο προς βιβλίο.Μετά τινάζω το κάθε κλαδί,δίνοντας σημασία στο κάθε κεφάλαιο,και στο τι θέλει να πει.Στο τέλος ψάχνω κάτω ανάμεσα στα φύλλα,δηλαδή αναλύω τις λέξεις και τους όρους,και αναζητώ τη σημασία τους.
Ο Λόγος του Θεού έχει πράγματι πολλά να μας δώσει.Επειδή ακριβός είναι Λόγος Θεού και όχι ανθρώπινος,έχουμε ανάγκη από το δικό Του Πνεύμα,για να μας τον ερμεινεύσει,να μας τον δώσει μέσα μας,να τον καταλάβουμε,να τον αφομοιώσουμε,και να τον αξιοποιήσουμε.Γι αυτό κάθε φορά που θα πάρουμε στα χέρια μας την Αγία Γραφή,πριν την ανοίξουμε και την μελετήσουμε,ας πούμε δυο λόγια προσευχής,ζητώντας από τον Συγγραφέα της να μας την εξηγήσει.
Μετά σαν τον άνθρωπο της ιστορίας μας,ας υιοθετίσουμε ένα απλό σύστημα μελέτης και κάθε μέρα ας παίρνουμε σαν ώριμα μήλα,όσες αλήθειες έχει για μας,ο Θεός.Είναι θαυμαστό το πως έχει τη δύναμη να μιλάει μέσα στην καρδιά μας,να μας παρηγορεί,να μας ελέγχει,να μας καθοδηγεί,αλλά και να μας ενισχύει.Ας μη αμελούμε την καθημερινή μας μελέτη από τον Λόγο του Θεού.Τον έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ότι το σώμα μας έχει ανάγκη το καθημερινό ψωμί.Να στηριχθούμε,να αυξηθούμε στην πίστη,αλλά και να ξέρουμε που βαδίζουμε...
Όταν ο Μέγας Ναπολέων βάδιζε εναντίων της Μόσχας με 500.000 στρατό,παρατηρούσε σμήνη πελαργών και γερανών να πετούν με κατεύθυνση τον νότο.Ήξερε πως αυτό σήμαινε τον ερχομό ενός πολύ βαρύ χειμώνα.Όμως μπροστά στη φιλοδοξία του για την κατάκτηση ξένων εδαφών,αγνόησε αυτά τα μηνύματα και προχώρησε,με αποτέλεσμα να χάσει τον πόλεμο,αλλά να έχει και φοβερές ανθρώπινες απώλειες!!!
Μήπως ο κόσμος που ζούμε σήμερα δεν εκπέμπει παρόμοια μηνύματα προειδοποιητικά; Πολλές φορές ακούμε της φράσεις "τα σημεία των καιρών", θεομηνίες,κ.τ.λ.
Ας προσέξουμε λοιπόν να μην πέσουμε κι εμείς στο ίδιο λάθος αγνοώντας αυτά τα μηνύματα,που σκοπό έχουν να μας στρέψουν στην μόνη αλήθεια στον Ιησού Χριστό,με μετάνοια και πίστη στον Ζωντανό Θεό.Είναι ανοησία να αγνοούμε ηθελημένα τον κίνδυνο,με το κάλυμμα της αισιοδοξίας,και της ματαιοδοξίας.Όταν όλα γύρω μας φωνάζουν για το κακό που μας περικυκλώνει,πως μπορούμε να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο όταν την κυνηγούν για τα ωραία της φτερά,σαν να μη συμβαίνει τίποτα,ενώ αφήνει όλο της το σώμα εκτεθειμένο στον εχθρό; Ούτε πάλι ο ανεξέλεγκτος φόβος ωφελεί αποτελεσματικά.Καθώς βλέπουμε τη διαφθορά να εξαπλώνεται,και έντρομοι νιώθουμε στο πλάι μας την ασέβεια να κατακτά έδαφος,ακόμα και μέσα στην εκκλησία,ας πάμε στα πόδια του Πατέρα μας με πίστη και εμπιστοσύνη,να κράξουμε για έλεος και χάρη.Και μέσα στο κύμα της ανταρσίας και του συμβιβασμού γύρω μας,ας προσκολληθούμε σ Εκείνον με όλη μας την καρδιά και την δύναμη,και ας Τον ευχαριστήσουμε γιατί εμείς τα παιδιά Του,δεν περιμένουμε την συντέλεια και την καταστροφή,αλλά την δική Του παρουσία και απολύτρωση των ψυχών μας,και είναι αυτή η αλήθεια που μας γεμίζει ελπίδα και χαρά...
Ένας υπηρέτης του Θεού πολύ αγαπητός σε όλους,είχε αφιερώσει τον εαυτό του και τα υπάρχοντά του στην υπηρεσία του ποιμνίου του.Δεν είχε κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του,ούτε χρήματα,ούτε περιουσία ή ακόμα και για την οικογένειά του.Τώρα ήταν ποια ηλικιωμένος και άρρωστος,
ένιωθε πως πλησίαζε το τέλος του,και τον έπιασε στενοχώρια,για το τι θα γινόταν η γυναίκα του και τα παιδιά του.
Όπως καθόταν κάποια μέρα στο παράθυρο του σπιτιού του κοιτώντας έξω,είδε ένα μικρό πουλάκι που κρατούσε ένα σκουληκάκι στο ράμφος του.
- Αν ο Θεός σκέφτηκε,μπορεί να φροντίζει το μικρό αυτό και απροστάτευτο πουλάκι,σίγουρα μπορεί πολύ καλύτερα να φροντίσει και την οικογένειά μου.
Και με αυτή τη σκέψη η καρδιά του ηρέμησε!!!
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καλύτερη εξασφάλιση,από το να γνωρίζεις ότι βρίσκεσαι στα χέρια του Παντοδύναμου Θεού.Κανένας τραπεζικός λογαριασμός,κανένα ομόλογο,καμία μετοχή δεν μπορούν να μας εξασφαλίσουν τόση σιγουριά.Όλα γύρω μας,ιδικά της μέρες που διανύουμε,είναι ρευστά.Το οικονομικό σύστημα που πάνω του στηρίχτηκαν πολλοί άνθρωποι καταρρέει,παρασύροντας και όλους αυτούς που στήριξαν της ελπίδες τους σ αυτό.Το χρήμα είναι απλά ένα μέσον για να ζήσουμε την κάθε μας μέρα.Όλες οι υλικές αξίες μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας εγκαταλείψουν,και να μας αφήσουν μετέωρους.Όχι όμως ο Θεός!
Αλλά δεν είναι δίκαιο,ούτε τίμιο,να Τον επικαλούμαστε μόνο την ώρα που τον χρειαζόμαστε για να μας δώσει ότι έχουμε ανάγκη.
Αξίζει το καλύτερο!!! Με όλη μας τη δύναμη,να του δώσουμε όλη μας την καρδιά,όλο μας τον χρόνο,και όλο μας το είναι.
Να Τον κάνουμε πραγματικά Κύριό μας και Θεό μας,να Τον εμπιστευθούμε σε όλα,να γίνουμε ο καθένας στον τομέα του και στο περιβάλλον του υπηρέτες δικοί Του,φορείς της αγάπης Του,της γλυκύτητάς Του,και της παρηγοριά Του.
Ας μάθουμε με την βοήθειά Του,να αναπαυόμαστε και να ησυχάζουμε στη δική Του μέριμνα,και στη δική Του φροντίδα...
Ένας χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή.Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο. Περπατούσε σ' ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακκί στην πλάτη.Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.
Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακκίδιό του.
Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα.
Και τι βλέπει!
Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ' έξω: "αυτό για αύριο".
Το άλλο έγραφε: "αυτό για μεθαύριο".
Και το τρίτο έγραφε: "αυτό για σήμερα".
Το τρίτο ήταν ανάλαφρο. Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε.
Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα.
Η μέριμνα για το αύριο, για το μεθαύριο, για το μετά από μια εβδομάδα, για το μετά από ένα μήνα και ένα χρόνο, γεμίζει τις ψυχές μας με άγχος και ανησυχίες, που μας αφαιρούν την γαλήνη και μας κάνουν το βάρος της ζωής δυσβάστακτο.
Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ' αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα λόγια.
Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.Ματθ.6.34
Καθώς βαδίζουμε στον καθημερινό αγώνα τις πίστης μας,πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδα,που όποια πόρτα κι'αν δοκιμάσουμε ν'ανοίξουμε,βρισκόμαστε μπροστά σε χάος και απέραντο κενό.Μοιάζει να γίνεται η ζωή μας σαν φουρτουνιασμένο πέλαγος,και νοιώθουμε τόσο αδύνατοι, βλέποντας τα κύματα
να γιγαντώνονται μπροστά μας.
Αυτές τις στιγμές η ψυχή μας ζητά απεγνωσμένα,
ένα σωτήρα, ένα ναυαγοσώστη,
ένα χέρι να γαληνέψει τα κύματα,
μια εντολή να κατευνάσει τον άνεμο,
ένα ήλιο να ανατείλει για να φωτίσει το σκοτάδι μας,
και να ζεστάνει την παγωνιά που μας περιβάλλει.
Και όλα αυτά, κρύβονται πίσω από Το Ένα
και Το Μοναδικό πρόσωπο,του Ιησού Χριστού.
Ο Πέτρος μόνο που Τον κοίταξε, μπόρεσε και περπάτησε στα κύματα.
Η Αιμορροούσα, μόνο που Τον άγγιξε, θεραπεύθηκε από την μακρόχρονη ασθένειά της.
Η Σαμαρείτισσα, μόνο που Του μίλησε, άλλαξε όλη η ζωή της.
Η νεαρή κόρη του Ιάειρου, μ' ένα Του λόγο, επανήλθε από τον θάνατο στη ζωή.
Εμείς τι περιμένουμε; ...
Είναι εκεί για τον καθένα μας.
Εμάς περιμένει να Τον πλησιάσουμε, να Τον κρατήσουμε απ'τον χιτώνα,
κι' Εκείνος, γνωρίζει την κάθε μας ανάγκη, την κάθε μας ανησυχία,
τον κάθε μας πόνο και πόθο της ψυχής μας.
Όλα τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η πανσοφία Του, η μακροθυμία Του,και η παντοδυναμία Του.
