Πιστεύεις ότι είσαι προϊόν μιας τυχαίας, μεγάλης έκρηξης;

«Όλα τα έκανε καλά, το καθένα στον καιρό του∙ και έβαλε τον κόσμο κάτω από τη διάνοιά τους, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να εξιχνιάσει από την αρχή μέχρι το τέλος το έργο που ο Θεός έκανε». Εκκλησ. 3:11.

Όπως μας αποκαλύπτει το εδάφιο από το βιβλίο του Εκκλησιαστή, ο Θεός τοποθέτησε απλόχερα οτιδήποτε δημιούργησε κάτω από την παρατήρηση και την έρευνα του ανθρώπου. Ωστόσο, ο ειλικρινής και ταπεινός μελετητής δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά πως υπάρχουν πράγματα που απλώς δεν μπορούν να εξιχνιαστούν στην ολότητά τους από το ανθρώπινο πνεύμα, με τον τρόπο που αυτό καταλαβαίνει τώρα, ζώντας σε έναν κόσμο αμαρτίας και φθοράς. Δεν είναι ότι ο Θεός τα αποκρύπτει με κάποια ιδιοτελή και χαιρέκακη διάθεση. Το αντίθετο ακριβώς, ο Θεός επιθυμεί να μελετάμε, αναγνωρίζοντας τα όρια της πεπερασμένης ανθρώπινης γνώσης, γιατί τότε και περισσότερα μπορούμε να καταλάβουμε, και εγγύτερα προς την Αλήθεια να είναι όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε. Όλο και περισσότερο, στην εποχή των πολλαπλών απαιτήσεων, γίνεται αντιληπτό ότι για την ουσιαστική πνευματική μας πρόοδο, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μελετούν με το Πνεύμα και το Φρόνημα του Χριστού, χωρίς ούτε την αλαζονεία της επιστημονικής γνώσης, ούτε τον παράλογο φανατισμό των υπέρμαχων ενός θρησκευτικού δόγματος.

Κάθε τίμιος ερευνητής μπορεί να παραδεχτεί ότι υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, στα οποία δεν καταφέρνουν να απαντήσουν όλες οι εξωβιβλικές θεωρίες, συνδυαζόμενες ή εξεταζόμενες χωριστά. Στη θεωρία της μεγάλης έκρηξης, μένει πάντα αναπάντητο το ερώτημα ποιος την προκάλεσε αυτή την έκρηξη, και αν οι υποστηρικτές της απαντούν η τύχη, ρωτώ πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι, που τα θεωρούν όλα προϊόν της τύχης, να έχουν σε άλλα θέματα της ζωής τους ερωτήματα για το νόημα της ζωής. Δηλαδή, γιατί να σε απασχολεί ο πόνος ή η αρρώστια που βιώνεις εσύ ή κάποιος αγαπημένος σου, γιατί να εκνευρίζεσαι με την αδικία αυτού του κόσμου, αφού για σένα είναι όλα αποτέλεσμα μιας τυχαίας, μεγάλης έκρηξης; Για κάποιους, λοιπόν, η ζωή είναι γλυκιά και ευχάριστη, για κάποιους άλλους γεμάτη τραγικά αδιέξοδα. Κάποιοι πεθαίνουν νέοι από αρρώστια ή από δυστύχημα, και κάποιοι άλλοι ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, όχι απαραίτητα επειδή είναι οι καλύτεροι, αλλά πολλές φορές μακροημερεύουν και ας έχουν ζήσει μέσα στη διαφθορά και τη σκληρότητα προς τους άλλους. Έτσι απλά και χωρίς περαιτέρω φιλοσοφικές ερμηνείες, προχωρά η ζωή για τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, σαν τη Μεγάλη Έκρηξη που έγινε ή μπορεί να ξαναγίνει.

Η αλαζονική επιστημοσύνη όσων υποστηρίζουν με τόση σιγουριά αυτή τη θεωρία, «απαντά» σε κάποια ερωτήματα, αλλά μας αφήνει ξεκρέμαστους σε τόσα άλλα, τα οποία είναι αδύνατον να παρακάμψει ένας νοήμων άνθρωπος, ένας ερευνητής, ένας κριτικά σκεπτόμενος νους. Δεν μπορούμε να βάλουμε φίμωτρο στις ερωτήσεις που προκύπτουν για τη μεταφυσική αγωνία του ανθρώπου, την ανάγκη του να αναζητήσει κάτι έξω από αυτόν και πέρα από αυτόν, ανάγκη που είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι υπήρχε σε κάθε εποχή και σε κάθε πολιτισμό, πρωτόγονο ή προηγμένο. Οι μηδενιστές φιλόσοφοι πιστεύουν απλώς πως ο άνθρωπος είναι ένα προηγμένο θηλαστικό που ήρθε από το μηδέν και πηγαίνει στο τίποτα. Γι’ αυτό ακριβώς αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι άνθρωποι, αν συμβεί ένα τραγικό συμβάν στη ζωή τους, ζητούν εξηγήσεις από τον Θεό…. στον Οποίο, ούτως ή άλλως, δεν πιστεύουν. Πραγματικά, οι αντιφάσεις του ανθρώπινου μυαλού δεν παύουν ποτέ να εκπλήσσουν… Αν υποστηρίζεις τη Μεγάλη Έκρηξη, καλό είναι να γνωρίζεις ότι αυτή η θεωρία δεν επιτρέπει προβληματισμούς για κάτι βαθύτερο, καθώς όλα είναι τύχη και τίποτα περισσότερο.

Όσοι επιστήμονες υποστηρίζουν τη Μεγάλη Έκρηξη, θεωρούν ότι ο χώρος και ο χρόνος μπορούν να υφίστανται μόνο από τη στιγμή που η έκρηξη δημιούργησε το σύμπαν. Ωστόσο, μένει ένα επιτακτικό ερώτημα προς απάντηση: τι υπήρχε πριν τη γένεση του σύμπαντος; Οι άθεοι επιστήμονες απαντούν πως το πριν δεν έχει νόημα….! Προσωπικά, μένω άναυδος, όταν αυτή η απάντηση δίνεται από μυαλά τόσο προχωρημένα στα θέματα της ανθρώπινης γνώσης. Πώς είναι δυνατόν, ένα τέτοιο θέμα να μην απασχολεί αυτούς τους επιστήμονες, όταν για τόσα άλλα κατασκευάζουν θεωρίες επί θεωριών και πάλι, όμως, έρχονται ενώπιον αδιεξόδων, καθώς υπάρχουν τέλειοι φυσικοί νόμοι για τους οποίους η απάντηση δεν μπορεί απλώς να είναι η τύχη ή η σύμπτωση. Το συμπτωματικό δεν μπορεί ποτέ να δώσει απάντηση στο μέγιστο γιατί της ανθρώπινης ψυχής. Και αν στο επιχείρημα αυτό απαντήσουν ότι θα βρουν απάντηση στο μέλλον, μπορεί πάλι κάποιος, κριτικά σκεπτόμενος, να αναρωτηθεί γιατί η εξέταση ενός Άχρονου και Αδημιούργητου Θεού δεν τους απασχολεί στο ελάχιστο.

Στο δικό τους ερώτημα ποιος δημιούργησε τον Θεό, ένας πιστός ειλικρινής άνθρωπος καλείται με παρρησία να απαντήσει δεν ξέρω. Δε γνωρίζουμε ποιος δημιούργησε τον Θεό, ωστόσο αυτό δεν είναι μία γνώση που θα μπορούσε να κάνει τη ζωή μας καλύτερη, και να μας βοηθήσει στους αγώνες της ζωής μας. Δε μας απασχολεί ένα ερώτημα του οποίου η αναζήτηση δε μας κάνει απαραίτητα καλύτερους ή πιο σοφούς. Μας απασχολεί αν Αυτός ο Θεός έχει κάποια Πρόταση ζωής που νοηματοδοτεί όλη μας την ύπαρξη. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η πίστη σε Αυτόν που δημιούργησε, είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση ακόμα και για αυτά που δεν μπορούν τώρα να εξηγηθούν στην ολότητά τους. Δεν μπορούν τώρα, όμως κάποτε, σε εκείνη την ουράνια προσδοκώμενη Πραγματικότητα, όλα τα τωρινά αναπάντητα και ανεξήγητα, θα αποκτήσουν τη δική τους απάντηση. Εκείνος που είναι αψευδής στις Υποσχέσεις Του, έχει υποσχεθεί την κατάκτηση όλης της γνώσης, και δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα ότι δεν κρατά τις Υποσχέσεις Του. Άλλωστε, ας είμαστε ειλικρινείς. Το να μάθουμε ποιος δημιούργησε τον Θεό, δεν επιφέρει κάποια αλλαγή στην καθημερινότητά μας, και γι’ αυτό ο Θεός αυτή τη γνώση την εντάσσει στο ευλογημένο τότε, όταν θα είμαστε απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς της αμαρτίας και της θνητής μας φύσης. Όμως, το να δίνω την πίστη μου στον Θεό που έχει την Ευφυΐα και την Αγάπη να δημιουργήσει, καταθέτοντας την ίδια την Ψυχή του, αυτό σίγουρα επηρεάζει τη ζωή μου στο τώρα, γιατί αποκαλύπτει Έναν Θεό τόσο Δυνατό, ώστε να δημιουργεί από το μηδέν, και τόσο Προσωπικό, ώστε να νοιάζεται για καθετί που μας απασχολεί και μας καταθλίβει. Να ενδιαφέρεται όχι στο επίπεδο της θεωρίας, αλλά στο επίπεδο της ταύτισης, καθώς Αυτός που δημιούργησε, ήταν ο Ίδιος Θεός που έδωσε τη Ζωή Του για σένα και για μένα. Ήταν, είναι και θα είναι ο Ένας Θεός που επωμίστηκε όλα τα βάρη και τις αμαρτίες μας από συγκλονιστική Αγάπη, τέτοια και τόση που τίποτα δεν μπορεί να τη συναγωνιστεί ή να ακουμπήσει το Μεγαλείο της. Αν από την άλλη, αν υποστηρίζεις την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο, πώς μπορείς να απαντήσεις στο ερώτημα γιατί αυτή η εξέλιξη έχει σταματήσει, καθώς η λέξη και μόνο εννοεί κάτι που έχει στάδια προόδου; Αν για κάποιες χιλιάδες χρόνια αυτή η εξέλιξη μένει στάσιμη, αφότου γνωρίσαμε τον άνθρωπο στη γνωστή του μορφή, ένα ακόμη ερώτημα παραμένει αναπάντητο: μήπως είναι ήδη τέλεια η μορφή του ανθρώπου; Ικανοποιεί πλήρως τους εξελικτές η σημερινή μορφή του ανθρώπου, έτσι που να υποστηρίζουν πως δε χρειάζεται περαιτέρω εξέλιξη; Μα ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Υπόκειται σε φθορά, ασθένειες, θάνατο και μάλιστα οι πιο ευαίσθητοι μελετητές του ανθρώπινου πολιτισμού, θα μας έλεγαν, αξιολογώντας τα σύγχρονα επίπεδα ανηθικότητας και σήψης, πως ο άνθρωπος εξελίσσεται μόνο στον τεχνολογικό πολιτισμό, ενώ στον πνευματικό, όχι μόνο δεν εξελίσσεται, αλλά αντίθετα παρακμάζει. Ποιες είναι οι αιτίες για την ηθική οπισθοδρόμηση του ανθρώπου που είναι τόσο ευφυής, ώστε να εξερευνά το διάστημα και να εκπλήσσει με τα τεχνολογικά του επιτεύγματα, αλλά τόσο άσοφος, ώστε να προσπερνά τα μέγιστα ζητήματα της ψυχής και της ύπαρξης; Μπορούν οι οπαδοί του Δαρβίνου να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί ο άνθρωπος αρρωσταίνει και γιατί, με βάση τη θεωρία της φυσικής επιλογής, δεν εξελισσόμαστε σε μία ανώτερη μορφή ανθρωποειδούς, κατά την οποία ο γενετικός μας κώδικας θα απέρριπτε διαπαντός τα καρκινικά κύτταρα, και τις κάθε είδους αιτίες που προκαλούν ασθένειες; Ακόμα βαθύτερα, γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν έχουμε εξελιχθεί, ώστε να κατανοούμε τόσο βαθιά την ηθική, «από μόνοι μας», που επιτέλους να πάψουν η εγκληματικότητα και η βία; Οι οπαδοί του Δαρβίνου έχουν άραγε ποτέ μελετήσει σε βάθος τη Βιβλική εξήγηση για τα αίτια της ασθένειας, της ηθικής επανάστασης του ανθρώπου και το μέγιστο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης, αυτό του πόνου;

Πού βρίσκονται αλήθεια οι ενδιάμεσες μορφές που επέτρεψαν το πέρασμα από τον πίθηκο στον άνθρωπο; Οι παλαιοντολόγοι και οι αρχαιολόγοι, είτε είναι πιστοί στον Θεό είτε όχι, δεν έχουν να μας δώσουν κανένα εύρημα, επιστημονικά τεκμηριωμένο, το οποίο να φανερώνει μία μορφή ανθρωποειδούς που άρχισε ξαφνικά να έχει μία πιο εξελιγμένη νοημοσύνη. Πουθενά δεν έχει βρεθεί ένα ανθρωποειδές εύρημα, το οποίο, λειτούργησε ως ενδιάμεσος κρίκος για το πέρασμα από τον πίθηκο στον άνθρωπο, ένα εύρημα, του οποίου, ενώ οι πρόγονοί του λειτουργούσαν βασικά με τα ένστικτα της αυτοπροστασίας και της επιβίωσης, αυτή η ενδιάμεση μορφή άρχισε σταδιακά να αντιλαμβάνεται βαθύτερες έννοιες, έννοιες απαραίτητες για τη δημιουργία πολιτισμού. Ο άνθρωπος που έζησε στην εποχή του Λίθου ή του Χαλκού και παρουσίασε τα συγκεκριμένα δείγματα που χαρακτηρίζουν εκείνες τις εποχές και επιβεβαιώνονται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές και μελέτες, είναι ο ίδιος μορφολογικά με τον άνθρωπο που έχει i phone στην κατοχή του, και μπορεί να πραγματοποιεί θαυμαστές επιστημονικές ανακαλύψεις στο σήμερα. Έχει εξελιχθεί μόνο στο επίπεδο της γνώσης και του βιοτικού επιπέδου ζωής, όχι στο επίπεδο της σωματικής μορφής και της βιολογικής σύστασης. Με ποιο τρόπο απαντούν οι υποστηρικτές της Εξέλιξης στο ερώτημα, ποια ήταν η αιτία που ο άνθρωπος μπορεί να κατανοεί τη διαφορά της δικαιοσύνης από την αδικία, να έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί τις ηθικές έννοιες, και να επιλέγει ή όχι να ζήσει τη ζωή του με βάση αυτές. Ένα χαριτωμένο γατάκι ή ένας αφοσιωμένος σκύλος μπορούν πολλά να σου δώσουν από συναισθηματική πλευρά. Μπορούν να παίξουν μαζί σου, να κάνουν χαρές και νάζια, να σε προστατέψουν, να σε συντροφέψουν. Μπορείς να τα εκπαιδεύσεις και μάλιστα σε κάποιες ράτσες η εκπαίδευση να φτάσει σε αξιοθαύμαστο βαθμό. Ωστόσο, όσο και αν προσπαθήσεις, όσο και αν αφιερώσεις χρόνο από τη ζωή σου, δε θα μπορέσεις ποτέ, μα ποτέ να τους διδάξεις τα ιδανικά της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης. Δε θα μπορέσεις ποτέ να τους εξηγήσεις τον πλούτο που έχει η ζωή με την αγάπη και τη δυστυχία που έχει η ζωή με την απουσία της. Η Αγία Γραφή μάς απαντά πως ο λόγος που ο άνθρωπος είναι ικανός για πολιτισμό, ο λόγος που αντιλαμβάνεται αρχές, αξίες, ιδανικά, είναι ότι πλάστηκε ως έλλογο ον από ένα Υπέρλογο Θείο Ον. Δε χρειάστηκαν δισεκατομμύρια χρόνια για την εξέλιξή του, καθώς ο Λόγος και μόνο του Ζωντανού Θεού αρκούσε για να πλάσει αυτό που ονομάζεται ανθρώπινη ψυχή, αυτό που ονομάζεται διανοητική και συναισθηματική νοημοσύνη, και όλα αυτά να τα συνθέσει με θαυμαστή τελειότητα στο αριστούργημά του, τον άνθρωπο! Οι Δαρβινιστές έχουν τον τρόπο τους για να εξηγούν την εξέλιξη των ειδών, αλλά, όσο και αν προσπαθήσουν, δε θα μπορέσουν, ακολουθώντας αυτό το δρόμο, να γράψουν μία παράγραφο, έστω μία υποσημείωση, που να εξηγεί την αιτία για την ηθική και πνευματική αντίληψη του ανθρώπου. Οι οπαδοί της εξέλιξης δεν μπορούν να δώσουν καμία ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα του ανθρώπινου πόνου, ακριβώς γιατί απορρίπτουν την πνευματική ερμηνεία του πόνου, μέσα από το πρίσμα της Πτώσης του ανθρώπου από μία αρχική εδεμική κατάσταση, σε μία κατάσταση εκφυλισμού και παρακμής, ως συνέπεια της αμαρτίας. Κάποτε διάβαζα σε ένα ένθετο εφημερίδας ένα αφιέρωμα στη ζωή και τη θεωρία του Δαρβίνου. Μεταξύ άλλων, γράφονταν ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς ο Δαρβίνος στοιχειοθέτησε βήμα – βήμα τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Κάποτε, ενώ η θεωρία αυτή είχε διατυπωθεί και διαδιδόταν μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, ένας μαθητής του Δαρβίνου, σε αλληλογραφία που είχε μαζί του, του εξέθεσε κάποιες λογικές απορίες που, κατά τη γνώμη του, άφηναν πολλά κενά στη θεωρία. Τότε, ο Δαρβίνος του απάντησε αφοπλιστικά: «Πρόσεξε μη σκοτώσεις, με αυτά που σκέπτεσαι, το κοινό μας τέκνο». Δεν ξέρω τι μπορεί να σου πει αυτή η απάντηση. Προσωπικά, μπορεί να μου πει ότι και ο ίδιος ο Δαρβίνος βαθιά μέσα του έβλεπε τα κενά της θεωρίας του, γιατί στην απάντηση του γράμματός του, δεν είχε καμία ικανοποιητική επιχειρηματολογία που θα έλυνε τα ερωτηματικά του φοιτητή του. Μόνο μία προτροπή – απαγόρευση… Αλλά ακόμα και αν δεν την αξιολογήσεις αρνητικά, αξίζει να συλλογιστείς πάνω στα κενά και τις αντιφάσεις, που δεν έχουν απαντηθεί εδώ και τόσα χρόνια από τη διατύπωση της θεωρίας. Κι αν αυτός που διατύπωσε, δεν είναι πραγματικά σίγουρος γι’ αυτό που διατύπωσε, και ακόμα περισσότερο αν δεν έχει να προσφέρει ένα φως, μια ελπίδα, μία πρόταση ζωής, που να αγγίζει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, ένα σταθερό σημείο αναφοράς σε έναν τόσο ευμετάβλητο και αβέβαιο κόσμο, τότε πραγματικά η δική μου απόφαση είναι πως δεν έχω κανέναν λόγο, δε βρίσκω λόγο να του δώσω την πίστη μου.

Ευχαριστώ ολόψυχα τον Θεό, γιατί από όλα όσα έχω δει, από όλα όσα έχω ακούσει, δεν έχω γνωρίσει τίποτα πιο συγκλονιστικό και πιο μεγαλειώδες, από αυτό που πραγματοποιήθηκε στο Σταυρό του Γολγοθά. Εκείνος που δημιούργησε, είναι και Εκείνος που δε δίστασε να δώσει τη Ζωή Του, για να τη λάβει και πάλι πίσω ως Δημιουργός της Ζωής και ως Νικητής του Θανάτου. Τίποτα δεν έχει αγγίξει τόσο την ψυχή μου, τη σκέψη μου, το είναι μου ολόκληρο, όσο η απάντηση που εκπέμπεται από εκείνη την καταματωμένη Φιγούρα στο Σταυρό. Η απάντηση της Αγάπης, της Σωτηρίας και του αινίγματος της ύπαρξης, η απάντηση – κατάφαση στη ζωή και στον άνθρωπο, ακόμα και για εκείνα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με ανθρώπινα λόγια, αλλά είναι τόσο αληθινά, όσο η ύπαρξή σου και η ύπαρξή μου. Έτσι οι ψυχές μας συναντούν Εκείνον που, ενώ δεν άνηκε στον κόσμο, ήρθε στον κόσμο μας. Ήρθε με Δική Του απόφασή, επειδή μας αγάπησε τόσο συγκλονιστικά πολύ. Έξω από τον κόσμο, το Νόημα της Ζωής αναπαύεται στην Αγκαλιά του Σωτήρα σου και Σωτήρα μου, του Ιησού Χριστού. Το Νόημα της Ζωής μπορεί να εντοπιστεί μόνο στη Θυσιαστική Του Αγάπη, και στην εμπειρία της Σχέσης μαζί Του. Ας δώσουμε τον αίνο, την τιμή, την προσκύνηση και τη λατρεία στο Θαυμαστό Δημιουργό των πάντων, που είναι ταυτόχρονα Ένας μοναδικός προσωπικός Θεός για σένα και για μένα. Αμήν!

«Αινείτε τον Κύριο… Ας αινούν το όνομα του Κυρίου∙ επειδή, αυτός πρόσταξε, και χτίστηκαν∙ και τα στερέωσε στον αιώνα, και στον αιώνα∙ έβαλε διάταγμα που δεν θα παρέλθει… Ας αινούν το όνομα του Κυρίου∙ επειδή το δικό του όνομα μόνον είναι υψωμένο∙ η δόξα του είναι επάνω στη γη και στον ουρανό». Ψαλμός 148:5,6,13...