Τι ήταν δυνατόν να κάνω... και δεν έκανα; Ησαΐας. 5:4

Αυτό είναι το δίκαιο παράπονο του Θεού από έναν κόσμο που Του γύρισε τις πλάτες και περιφρόνησε τη δωρεά Του, που ονομάζεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Πώς αλλιώς να το πει ο Κύριος μας; Τι περισσότερο να είχε κάνει απ’ ότι έκανε φίλε/λη,και για σένα; Ποια θυσία, ποια συγκατάβαση, ποια ταπείνωση, ποια ευγενικότερη συμπεριφορά, ή ποια υπομονή; Πόσα χρόνια ακόμα να περιμένει για να Του δώσεις σημασία; Τη ζωή μια φορά τη ζούμε, ποτέ δύο. Σ’ αυτή τη μια φορά μας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε σοβαρά τον αιώνιο προορισμό μας, γιατί όπως λέει ο Λόγος του Θεού: «Μετά τον θάνατο υπάρχει κρίση» Εβρ. 9:27. Σ’ αυτή τη μια φορά είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε πια τον ουράνιο Επισκέπτη έξω από την πόρτα μας. Σ’ αυτή τη μια φορά η υπομονή του Θεού εξαντλείται. Σ’ αυτή τη μια φορά που ζούμε τη ζωή μας, ή θα σωθούμε,ή θα πάμε χαμένοι αιώνια. Ή θα διαλέξουμε οριστικά το Θεό για Κύριό μας, ή τον διάβολο. Ή θα φανούμε αληθινά έξυπνοι ή όχι. Είθε ο Θεός να μιλήσει στην καρδιά σου,και στις καρδιές όλων μας...