Το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.

«Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς∙ και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού∙ και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης». Ησαίας 9:6.

Τι σημαίνει για τον καθένα από εμάς η λέξη Χριστούγεννα; Στην απλούστατη ερμηνεία της, παραπέμπει στην εορτή της Γέννησης του Ιησού Χριστού. Σε μία πιο προσωπική ερμηνεία, παραπέμπει σε μνήμες από ευτυχισμένα ή στερημένα παιδικά χρόνια, στην ανάγκη εκπλήρωσης απωθημένων επιθυμιών, ή και στην πολυπόθητη ανάπαυλα από τα βάρη της καθημερινότητας των ενηλίκων. Όμως, τι σημαίνουν πραγματικά τα Χριστούγεννα, στην εσώτατη και πιο πνευματική τους διάσταση, δηλαδή στην αληθινή τους διάσταση; Αν δεχτούμε πως Αυτός που γεννήθηκε σε μία φάτνη, ταπεινός και πτωχός, ήταν και είναι ένας αληθινός Θεός, τότε σίγουρα, αυτό αξίζει να αλλάζει μια για πάντα και για πάντα τις ζωές όλων μας. Αν Αυτός που γεννήθηκε ήταν όντως Ένας Ισχυρός Θεός αιώνιας Αγάπης, τότε χωρίς αμφιβολία, θα πρέπει να έχει λόγο, τον πρώτο λόγο, στο πώς οι άνθρωποι επιλέγουν να Τον τιμήσουν. Αξίζει αυτά τα Χριστούγεννα να κάνουμε μια ανατομία στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος τα Χριστούγεννα, αλλά και στο πώς θα ήθελε να τα αντιμετωπίζουμε ο Θεός.

Οι περισσότεροι άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών, σκεπτόμενοι τα Χριστούγεννα, ανυπομονούν για τον ερχομό τους, ίσως γιατί θεωρούν πως, κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαπενθήμερης ανάπαυσης, θα βιώσουν και θα απολαύσουν όλα όσα βαθιά επιθυμούν. Θα διασκεδάσουν, θα περιποιηθούν τον εαυτό τους, θα στολίσουν το σπίτι, θα μαγειρέψουν τα απαιτούμενα για τις μέρες και θα ξεχαστούν από τις κουραστικές και μονότονες ευθύνες τους. Κάποιοι μάλιστα, ίσως, σκέπτονται πως στα φετινά Χριστούγεννα, θα γίνει κάτι που, ως δια μαγείας, θα θεραπεύσει τη θλίψη, θα διώξει τη βασανιστική μοναξιά, θα φέρει συναισθηματική πληρότητα. Αν είμαστε ειλικρινείς, θα ομολογήσουμε ότι σε αυτές τις ανάγκες μας, δεν αποδίδουμε κάποιο ιδιαίτερο πνευματικό νόημα. Τις συνδέουμε απλώς με την απεγνωσμένη λαχτάρα μας να προσδώσουμε λάμψη στη μουντή καθημερινότητά μας, με αποτέλεσμα η αναμονή των Χριστουγέννων να είναι πράγματι μία αναμονή που τονώνει τη διάθεσή μας, και ενισχύει τις καταπονημένες αντοχές μας. Πριν κάποια χρόνια, όταν ακόμα ζούσαμε στην επίπλαστη οικονομική ευημερία, οι περισσότεροι άνθρωποι αφήνονταν χωρίς μέτρο στις καταναλωτικές προκλήσεις, γιατί θεωρούσαν πως η ανταπόκριση σε αυτές εξασφαλίζει την πολυπόθητη ευτυχία. Ακόμα και στις μέρες μας, που η οικονομική δυσπραγία έχει επιφέρει κατήφεια, απαισιοδοξία ή και πρωτοφανή στέρηση στα ελληνικά σπίτια, η αναμονή των Χριστουγέννων, κατά κάποιο τρόπο, φωτίζει την γκρίζα καθημερινότητα και εμψυχώνει τις καρδιές. Έτσι, πίσω από τα Χριστούγεννα, όποια και αν είναι τα χαρακτηριστικά κάθε εποχής, βρίσκεται πάντα ένα όνειρο, μία απωθημένη επιθυμία, μία λαχτάρα να τα ζήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να νιώθουμε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε αυτή την ανάγκη. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Δημιουργό Του, για να αναζητά την ευτυχία. Αυτό που θλίβει την Καρδιά του Δημιουργού μας και αυτό που, τελικά, μας στερεί την ουσιαστική πλήρωση της ψυχής μας, είναι η άγνοια ή η αδιαφορία μας, για να διδαχτούμε από Εκείνον, αυτά που αληθινά μετρούν σε αυτή τη ζωή, αλλά και εξαργυρώνονται σε αιωνιότητα. Αυτό που Τον πληγώνει είναι όταν δαπανούμε όλο τον χρόνο, την ενέργεια, τα χαρίσματά μας, για να υπηρετήσουμε απλώς και μόνο την υλική μας διάσταση. Η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει πως: «με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον Θεού». Λουκάς 4:4. Ο Θεός μας αντιμετωπίζει με πολύ μεγαλύτερη τιμή από όση αποδίδουμε εμείς στον εαυτό μας. Δε μας έχει για πλάσματα που απλώς θα ικανοποιηθούν με λίγη από τη λάμψη των Χριστουγέννων, για να γυρίσουν και πάλι στην καθημερινότητα άδειοι, μόνοι και περίλυποι. Ενδιαφέρεται όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε για την ευτυχία μας, χαίρεται με τη χαρά μας και μας δίνει, μαζί με τα πνευματικά, και υλικά αγαθά, γνωρίζοντας ότι και αυτά έχουν τη σπουδαιότητά τους στη ζωή μας. Ασφαλώς και δε μας απαγορεύει να αγοράσουμε, όμως δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος, όταν η μέρα, που οι άνθρωποι έχουν ορίσει για να τιμά την επέτειο της Γέννησής Του, τελικά μόνο Αυτόν δεν τιμά.

Αν δε θέλουμε απλώς να μένουμε στη λαμπερή κρούστα της ελκυστικής εορταστικής ατμόσφαιρας, θα ομολογήσουμε πως οι πολιτισμένες κοινωνίες μας γιορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς… χωρίς Χριστό! Πέρα από κάποιες εικόνες ή ερεθίσματα που προβάλλονται στα Μέσα Ενημέρωσης και ενθαρρύνουν την παροχή βοήθειας στους αναξιοπαθούντες (ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά), τελικά, ο τρόπος εορτασμού τους δεν εστιάζει, δε φωτίζει, δεν αναδεικνύει, όπως θα έπρεπε, το χαρμόσυνο Άγγελμα της Κατάβασης του Θεανθρώπου για την απολύτρωσή μας. Έτσι, τονίζονται ακόμη περισσότερο οι διαφορές ανάμεσα στους έχοντες και μη έχοντες, ενώ το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων χάνεται κάπου ανάμεσα στο άγχος να είμαστε λαμπεροί, στο άγχος να τακτοποιήσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας και στο άγχος να φτιάξουμε τα πιο πετυχημένα χριστουγεννιάτικα γλυκά! Ακόμα και στη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης, κάποιοι μπορούν σίγουρα να ικανοποιήσουν και με το παραπάνω τις ανάγκες τους, να αγοράσουν ξανά και ξανά, χωρίς ενδοιασμούς και ανησυχίες. Κάποιοι άλλοι, όμως, δεν μπορούν, όχι να αγοράσουν, αλλά ούτε να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους για στέγη, θέρμανση, τροφή. Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες προσφοράς και ανακούφισης που γίνονται από πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, οι τραγικές αντιφάσεις πλούτου και φτώχειας δεν εξαλείφονται εντελώς. Ένας βασικός λόγος μη δραστικής αντιμετώπισής τους, είναι το ευκαιριακό ενδιαφέρον, που αποδίδουμε για τις ανάγκες των άλλων, ένα ενδιαφέρον, που υποκινείται υπό το κράτος έντονων συναισθηματισμών και προσωρινής ανάγκης να κάνουμε κάτι καλό για όσους υποφέρουν, προκειμένου να κερδίσουμε τη σωτηρία της ψυχής μας.

Ωστόσο, είτε δείξουμε ανθρώπινο πρόσωπο για τις ανάγκες των άλλων, είτε όχι, είτε ανήκουμε σε αυτούς που απόλαυσαν αγορές και έντονες διασκεδάσεις είτε όχι, όλοι, κατά κάποιο τρόπο, ερχόμαστε στον ίδιο παρονομαστή, μετά το πέρας των εορτών. Και ο παρονομαστής είναι ο ίδιος, ακόμα και αν τα βιώματά μας είναι διαφορετικά. Μελέτες ειδικών επιστημόνων έχουν εντοπίσει μία δυσερμήνευτη, εκ πρώτης όψεως, θλίψη που καταλαμβάνει την ψυχή, όταν οι λαμπεροί στολισμοί αποσυρθούν και όλα επιστρέψουν στην καθημερινή τους εικόνα. Η θλίψη αυτή εξηγείται πιο εύκολα, ίσως, για αυτούς που δεν είχαν κανένα λόγο να περάσουν καλά στις γιορτές. Όμως, γιατί αυτή η μελαγχολία καταλαμβάνει και αυτούς που απόλαυσαν με όλους τους δυνατούς τρόπους αυτές τις μέρες; Τα τελευταία χρόνια, προς το τέλος του 15νθημέρου των εορτών, συνηθίζεται να προβάλλεται στα δελτία των ειδήσεων ένα πραγματικά παράξενο, εκ πρώτης όψεως, ρεπορτάζ. Αφορά την παροχή χρήσιμων συμβουλών για την αντιμετώπιση της ψυχολογικής μεθεόρτιας κατάπτωσης. Στην πραγματικότητα, αυτό το ρεπορτάζ δεν είναι και τόσο παράξενο. Αποδεικνύει πως ο τρόπος που έχουμε συνηθίσει να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, τελικά, δεν καλύπτει τις βαθύτερες υπαρξιακές ανάγκες μας, ακόμα και αν περάσουμε τις μέρες μας μέσα στη βουή των διασκεδάσεων και των κοινωνικών συναναστροφών.

Σίγουρα, είναι μία από τις πιο επιθυμητές ευλογίες σε αυτή τη ζωή να περνούμε όμορφες οικογενειακές στιγμές. Είναι υπέροχο να μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Είναι όμορφο και ψυχικά υγιές να μπορούμε να τραγουδήσουμε και να δοξάσουμε τον Θεό για όλα όσα μας προσφέρει. Όταν απολαμβάνουμε αυτές τις ασύγκριτες ευλογίες, μην ξεχνώντας ποτέ να αποδίδουμε τιμή και λατρεία στον Πανάγαθο Θεό μας, τότε δε θα είμαστε επιρρεπείς σε καμία ψυχολογική κατάπτωση μετά τις γιορτές. Πέρα από τις σωστές, αναμφισβήτητα, συμβουλές των ειδικών, εκείνο που όλοι χρειαζόμαστε είναι να μην παραβλέψουμε τη θεραπεία που βασίζεται στην επιτακτική ανάγκη ο άνθρωπος να λάβει το ουσιαστικό μήνυμα των Χριστουγέννων, που θα μπορούσε να συνοψιστεί στην αποτελεσματικότατη όσο και πρακτικότατη συμβουλή: Μάθε να γιορτάζεις το αληθινό μήνυμα των Χριστουγέννων κάθε μέρα!

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και ας ξεκινήσουμε με μία ανάλυση των ευχών που ακούγονται αυτές τις λαμπερές μέρες. Ανάμεσα σε αυτές, η ευχή για υγεία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και ακολουθούν ευχές για προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική επιτυχία και ευτυχία. Φυσικά, κανείς δε θα μπορούσε να αρνηθεί πόσο επιθυμητή είναι για όλους μας η εκπλήρωση τέτοιων ευχών. Όμως, τελικά, το θέμα δεν είναι αν αυτές οι ευχές αγγίζουν τις ανάγκες μας, γιατί ούτως ή άλλως το κάνουν. Το θέμα είναι αν υπάρχουν και ευχές, που θα είχαμε ανάγκη να τις πούμε και να τις ζήσουμε, ακριβώς γιατί αυτές, όχι μόνο αγγίζουν, αλλά και μεταμορφώνουν με τόσο ευλογημένους τρόπους τις πιο βαθιές πτυχές της ύπαρξής μας. Ποιες είναι αυτές οι ευχές; Είναι πράγματι αξιοσημείωτο μα και τόσο θλιβερό ότι τόσοι άνθρωποι, ενώ ζουν σε ένα Χριστεπώνυμο έθνος, ποτέ δε σκέφτηκαν να ευχηθούν ο ένας στον άλλο, χρησιμοποιώντας στα λόγια τους το Όνομα Αυτού προς τιμή του Οποίου γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Ευχές του τύπου: Εύχομαι ο Χριστός να ζει Αναστημένος μέσα σου όλες τις μέρες του χρόνου, ή Εύχομαι ο Θεός να γεμίζει με την Ειρήνη και την Αγάπη Του κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου…, όχι μόνο δεν προβάλλονται στις συντροφιές, αλλά δεν ακούγονται ούτε και στα Μέσα Ενημέρωσης. Πώς γίνεται και αυτό, που θα έπρεπε να θεωρείται τόσο φυσικό να λέγεται, τελικά, ακούγεται περίεργο και ασυνήθιστο;

Η απάντηση δε θα πρέπει να αναζητηθεί εκτός του πλαισίου της αδιάλειπτης προσπάθειας του εχθρού της ψυχής να εξαπατά και να αποπροσανατολίζει. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός πραγματικά γεννήθηκε στη γη μας. Θέλει, όμως, να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην εικόνα του γλυκού και τρισχαριτωμένου βρέφους στην αγκαλιά της μητέρας Του Μαρίας. Θέλει να Τον αντιμετωπίζουμε πάντα ως ανυπεράσπιστο μωράκι, και όχι ως έναν Παντοδύναμο Θεό, που, αν και ακολούθησε την πορεία της φυσικής μας εξέλιξης, επιλέγοντας να γεννηθεί στη γη μας, στους αιώνες των αιώνων θα φέρει τους τίτλους:«Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης». Ησαίας 9:6. Και είναι, πράγματι, αλήθεια πως η πίστη σε Έναν Θεό, που είναι απλώς ένα τρυφερό μωράκι και τίποτα παραπάνω, δεν μπορεί να φέρει σαρωτικές αλλαγές μέσα μας και γύρω μας, δεν μπορεί να εγγυηθεί την άφθονη Ζωή, δεν μπορεί να ξεδιψάσει τη δίψα της ψυχής.

Εκείνο που χρειάζεται ο άνθρωπος της εποχής μας είναι να κατανοήσει τι σημαίνει η Γέννηση του Ιησού Χριστού για την Ιστορία του ανθρώπινου γένους, και τι σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο προσωπικά. Αρχικά, αξίζει να συνειδητοποιήσουμε πως ο Ιησούς μας Χριστός, επέλεξε να γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο, για να εκπληρώσει έναν μεγαλειώδη Σκοπό, τον πιο ουσιαστικό που γνώρισε ποτέ ο κόσμος μας. Δεν εξελίχθηκε από την ιστορία μας, αλλά ήρθε μέσα στην ιστορία μας, για να τη φωτίσει, να της δώσει νόημα, αξία, προορισμό αιώνιο. Ήταν Ένα Ον που έζησε μέσα στην ιστορία μας, αλλά ήρθε από τα Ουράνια, με τον ύψιστο Σκοπό να σου προσφέρει και να μου προσφέρει Λύτρωση και Ζωή. Να μας προσφέρει τη βαθιά Αγάπη, που δε γνωρίζει όρια και φραγμούς. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που έγινε Θεός, αλλά ένας Θεός, που επέλεξε να γίνει άνθρωπος και αυτή η αλήθεια, αν συνειδητοποιηθεί στη βαθύτατη διάστασή της, αξίζει να αφυπνίσει στις καρδιές μας αδιάκοπη ευγνωμοσύνη και ατελείωτο δέος. Επομένως, η γέννηση του Ιησού Χριστού από ιστορική άποψη μας αποδεικνύει Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός, και τι αποφάσισε να εκπληρώσει για εμάς, μόνο και μόνο γιατί μας αγάπησε τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα πολύ…

Η Γέννηση του Ιησού στην προσωπική μας ζωή δεν αξιολογείται στη βάση του πώς ο Θεός επιλέγει να σχετιστεί μαζί μας, αλλά στη βάση του πώς επιλέγουμε εμείς να σχετιστούμε μαζί Του. Ο Ιησούς Χριστός, σε καμία περίπτωση, δε θα μας εξαναγκάσει να πιστέψουμε Ποιος είναι, και ποιο Έργο εκπλήρωσε για εμάς. Είναι αποκλειστικά και μόνο δική μας η απόφαση να πιστέψουμε την πιο ένδοξη Πραγματικότητα που υφάνθηκε ποτέ για το ανθρώπινο γένος. Ο Ζωντανός Θεός «εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφή» Φιλιππησίους 2:7, και έγινε όμοιος με σένα και με μένα, γιατί αυτός ήταν ο Τρόπος Του για να εκφράσει τον ανεξιχνίαστο πλούτο της Αγάπης Του. Αν αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή μου, και να μου αποκαλύψει τον αληθινό προορισμό μου, τότε τίποτα, πραγματικά τίποτα, δεν μπορεί να μου δώσει ανάπαυση και γαλήνη ψυχής. Επειδή, όμως, ο Θεός δεν επιθυμεί να περάσουμε τη ζωή μας στη μετριότητα και τη μειοδοσία, αξίζει να ανταποκριθούμε στο Κάλεσμά Του, για να βιώσουμε πραγματικά όλη την περίσσεια της Ζωής, που σημαίνει η Γέννησή Του μέσα στην καρδιά μας. Ας είναι η προσευχή μας, ο νους και η καρδιά μας να ανταποκριθούν σε όλα όσα επιθυμεί να μας αποκαλύψει, και σε όλα όσα μας έχει δωρίσει για την αιώνια ευτυχία μας. ΑΜΗΝ...