Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος.

" Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν,προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης∙ δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν". Τιμόθεον Β' 3:16-17

Στις μέρες μας, ακούγονται πάρα πολλές ερμηνείες για την οικονομική δυσπραγία της πατρίδας μας. Στην πλειοψηφία τους αυτές οι απόψεις συσχετίζουν το πρόβλημα με εσφαλμένες πολιτικές επιλογές και κοινωνικές πρακτικές. Ασφαλώς σε αυτές τις θεωρήσεις εμπεριέχεται αλήθεια, όμως, επιτρέψτε μας να πούμε πως, μέσα από αυτές, τα σοβαρά προβλήματα της χώρας μας, αντιμετωπίζονται μερικά και όχι ολιστικά, ακριβώς γιατί ασχολούμαστε με την περιγραφή των αποτελεσμάτων, και όχι με τον εντοπισμό και, βέβαια, τη θεραπεία των βαθύτερων αιτιών. Τελικά, σε όλη την ταραχή, το άγχος και την ανασφάλεια που βιώνουμε, δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο πολιτικές και κοινωνικές προσεγγίσεις. Όταν απουσιάζει η πνευματική ερμηνεία της κατάστασης, πάντα θα γυρίζουμε γύρω από το πρόβλημα, και ποτέ δε θα στοχεύουμε με αποτελεσματικό οπλισμό στο κέντρο του.

Όλα όσα ακούμε στις τηλεοράσεις ή διαβάζουμε στις εφημερίδες, δεν απαντούν ουσιαστικά στο αμείλικτο ερωτήματα: γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, γιατί επιλέξαμε τη διαφθορά και την υποκρισία, στη θέση της τιμιότητας και της ανιδιοτέλειας. Ο Αιώνιος Λόγος του Θεού αιτιολογεί την αποτυχία μας στη βάση της απομάκρυνσής μας από τον Θεό, και της αδιαφορίας μας να διδαχτούμε από Εκείνον το Θέλημά Του. Παράλληλα, μας προσφέρει πρακτικές λύσεις και μας προσκαλεί να κατανοήσουμε, πως δεν μπορεί να χτιστεί μια κοινωνία και να προστατευθεί η ταυτότητα ενός έθνους, όταν περιφρονητικά, επιπόλαια ή και εσκεμμένα, εξορίζεται από τη ζωή μας ο αιώνιος Νόμος Του. Ζούμε σε ένα χριστεπώνυμο έθνος… και όμως αποτελεί θλιβερή διαπίστωση το γεγονός, ότι ο Λόγος του Θεού δεν υποστηρίζεται από τους πολιτικούς μας (στην πλειοψηφία τους), δεν προβάλλεται στα Μέσα Ενημέρωσης, δε διδάσκεται στα σχολεία μας, δεν εκπαιδεύει τις συνειδήσεις μας. Στην παρούσα ερμηνεία του προβλήματος, δεν τίθεται θέμα αθεΐας ή θεϊσμού. Σίγουρα, δεν μπορείς να διακηρύξεις τον Λόγο του Θεού, όταν δεν τον πιστεύεις. Όμως, είναι παράλογο να θεωρούμε τους εαυτούς μας χριστιανικό λαό και τους πολιτικούς μας θεοσεβείς πολίτες, όταν επιμένουμε σε επιλογές που τόσο επιδεικτικά απορρίπτουν από τη ζωή μας το Σύμβολο της Πίστης μας. Είναι ανώφελο να πιστεύουμε έναν Θεό, που αρέσκεται να ασχολούμαστε μαζί Του μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Είναι πραγματικά κρίμα να μην περνά από το μυαλό μας, όχι μόνο ότι ο Θεός θλίβεται με όλα τα δεινά και τις καθημερινές δυσκολίες μας, αλλά πολύ περισσότερο ότι είναι πρόθυμος να φωτίσει τη ζωή μας με την Παρουσία Του, και να μας δώσει τη Δύναμη και τη Σοφία Του στη διαχείριση όλων των προβλημάτων μας, από τα πολιτικά και κοινωνικά μέχρι τα απολύτως προσωπικά.

Ας προσέξουμε στην περικοπή μας την αλήθεια ότι η Αγία Γραφή γράφτηκε με θεοπνευστία, όχι για να αποτελεί ένα αποκλειστικό αντικείμενο συζήτησης στους κλειστούς θεολογικούς κύκλους, ή για να παρηγορεί τους αδύναμους, και να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των συντηρητικών. Γράφτηκε με την Οδηγία του Αγίου Πνεύματος, για να λάμπει ως άσβεστο Φως στους ιδιωτικούς αλλά και στους δημόσιους οίκους της χώρας μας. Είναι Λόγος ωφέλιμος, μοναδικός και ασύγκριτος, που μπορεί να μας διδάξει τις αληθινές και αναλλοίωτες αξίες της ζωής∙ να μας ελέγξει για τα λάθη και τις παραλείψεις μας∙  να μας καλέσει στη μετάνοια και στην έμπρακτη επανόρθωση και, βέβαια, να μας εκπαιδεύσει σε ένα τρόπο σκέψης και σε μια στάση ζωής, που ουσιαστικά και ολοκληρωμένα, θα ετοιμάζουν τον άνθρωπο σε κάθε έργο αγαθό, για τον ίδιο και την κοινωνία στην οποία ζει. Όσο ποτέ άλλοτε είναι καιρός να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας στη μελέτη και βίωση του Λόγου Του Θεού, που είναι λύχνος στη ζωή μας και φως στα μονοπάτια μας, Ψαλμός 118:105.
Όσο ποτέ άλλοτε είναι καιρός να αφουγκραστούμε τη Φωνή Του μέσα μας, που ακούραστα μας προσκαλεί: "Επιστρέψατε… και θέλω ιατρεύσει τας αποστασίας σας", Ιερεμίας 3:22. Δοκιμάζουμε τόσα μέσα για τη… σωτηρία της πατρίδας μας, πιεζόμαστε, αγανακτούμε, και τελικά, κάπου στο βάθος μας, έχουμε χάσει την ελπίδα μας για την αποτελεσματικότητά τους. 
Αξίζει λοιπόν, να περιφρονήσουμε το μόνο Μέσο Σωτηρίας, τη Μόνη Οδό, την Πραγματική Ελπίδα για την άρση των κοινωνικών αδιεξόδων μας, και την ψυχική και πνευματική μας πληρότητα; 
Aς είναι η προσευχή μας να στηριχθούμε στην Πρόταση του Θεού, να αγκαλιάσουμε με πίστη τις Εντολές Του, και να πιστέψουμε ολόθερμα ότι Αυτός πράγματι μπορεί να αναγεννήσει το Έθνος μας. Αμήν...