Κάποιοι θεολόγοι έχουν προσπαθήσει να συμφιλιώσουν την ιστορία της δημιουργίας στην Αγία Γραφή, με την εξελικτική εξήγηση για την προέλευση της ζωής. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, απαιτείται η ερμηνεία των έξι ημερών της δημιουργίας στη Γένεση, ως ένα μακρόχρονο διάστημα αορίστου χρόνου, και όχι ως έξι κυριολεκτικών εικοσιτετράωρων ημερών, όπως αναφέρει το κείμενο. Μια τέτοια ερμηνεία της Αγίας Γραφής, δεν υποστηρίζεται από βασικές αρχές μελέτης της Γραφής. Υπάρχουν πολλά σημεία όπου η θεωρεία της εξέλιξης και ο Χριστιανισμός δεν είναι συμβατά. Παρακάτω αναφέρονται κάποια από αυτά που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας.
1. Η εξιστόρηση της δημιουργίας.
Η εξιστόρηση της δημιουργίας στα δύο πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, επισημαίνει ξεκάθαρα ότι διήρκεσε έξι εικοσιτετράωρες ημέρες. Η θεωρία της εξέλιξης έρχεται σε άμεση αντίθεση με αυτό, και αρνείται τη δημιουργική δύναμη του Θεού. Ακριβώς όπως ο Χριστός όταν ήταν εδώ στη γη έκανε θαύματα εν ριπή οφθαλμού, έτσι ακριβώς, εν ριπή οφθαλμού, έκανε το έργο της δημιουργίας Του στη διάρκεια της εβδομάδας της Δημιουργίας. Η Αγία Γραφή λέει, "Με τον λόγον του Κυρίου έγιναν οι ουρανοί, και με την πνοή του στόματός του ολόκληρη η στρατιά τους… Επειδή, αυτός είπε, και έγινε, αυτός πρόσταξε, και στερεώθηκε". Ψαλμοί 33:6,9. Ο Θεός λέει, "Εγώ έκτισα τη γη, και δημιούργησα τον άνθρωπο επάνω σ’ αυτή, εγώ με τα χέρια μου άπλωσα τους ουρανούς, και έδωσα διαταγές σε ολόκληρη τη στρατιά τους", Ησαΐας 45:12. Δεν μπορεί κάποιος να πιστεύει σε αυτά τα εδάφια, και παράλληλα να πιστεύει και στη θεωρεία της εξέλιξης.
2. Η εβδομάδα των επτά ημερών.
Αν η ζωή αναπτύχθηκε σταδιακά σε εκατομμύρια χρόνια, δεν θα υπήρχε καμία εξήγηση για τον εβδομαδιαίο κύκλο ημερών. Η ημέρα, ο μήνας και το έτος, βασίζονται στις φυσικές κινήσεις της γης, της σελήνης και του ήλιου. Δεν υπάρχει όμως κάποια αστρονομική βάση για την εβδομάδα των επτά ημερών. Είχε την προέλευσή της στη Δημιουργία, όταν ο Θεός δημιούργησε τη γη, και τα πάντα πάνω σε αυτή σε έξι μέρες, και αναπαύθηκε την έβδομη.
Αν δούμε προσεκτικά τη Βιβλική αφήγηση της δημιουργίας, είναι πολύ δύσκολο να φτάσουμε σε οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα, από αυτό που ο Μωυσής, σαν συγγραφέας, σκόπευε να περιγράψει: κυριολεκτικές, εικοσιτετράωρες ημέρες. Η εβραϊκή λέξη, Yom, έχει την ίδια έννοια με την ελληνική λέξη "ημέρα". Αυτή η λέξη και στις δύο γλώσσες, μπορεί να αναφέρεται σε κυριολεκτικές ημέρες, ή μπορεί να αναφέρεται σε μεγαλύτερες χρονικές περιόδους. Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιήσουμε εκφράσεις όπως "οι ημέρες των παππούδων μας".
Ωστόσο, στα εβραϊκά, αν ένας αριθμός συνοδεύει τη λέξη Yom, αυτό σημαίνει πάντα μια κυριολεκτική ημέρα. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Στην αφήγηση της Δημιουργίας, το Yom, συνδέεται με την πρώτη μέρα, τη δεύτερη, την τρίτη, κλπ. Ο Μωυσής κάνει επίσης χρήση των ακόλουθων ενδείξεων: το βράδυ και το πρωί (βλ. Γένεση 1:5,8,13, κλπ.), το φως και το σκοτάδι (βλ. Γένεση 1:5), νύχτα και μέρα (βλ. Γένεση 1:5). Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο ότι αναφερόταν σε κυριολεκτικές ημέρες.
Εάν κάθε μέρα στην αφήγηση της Δημιουργίας είναι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τα φυτά θα είχαν δημιουργηθεί πολύ πριν από τα έντομα, δεδομένου ότι τα φυτά δημιουργήθηκαν την τρίτη ημέρα, και τα έντομα δημιουργήθηκαν την πέμπτη. Ωστόσο, πολλά φυτά δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την επικονίαση που γίνεται από τα έντομα.
Η σαφής πρόθεση της Βιβλικής αφήγησης είναι ότι κάθε ημέρα της εβδομάδας της δημιουργίας, ήταν μία εικοσιτετράωρη ημέρα. Αν δεν ήταν, τότε η βάση της τέταρτης εντολής είναι λάθος. Η τέταρτη εντολή (βλ. Έξοδος 20:8-11), λέει ότι το Σάββατο βασίζεται στην εβδομάδα δημιουργίας, όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες, αναπαύθηκε την έβδομη και την ευλόγησε. Η θεϊστική εξέλιξη, η πεποίθηση ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης, δεν έχει λόγο για ένα εβδομαδιαίο αναμνηστικό της Δημιουργίας.
3. Η Δημιουργία είναι η βάση της ισότητας για όλους τους ανθρώπους.
Αν η θεωρία της προοδευτικής εξέλιξης του ανθρώπου από κατώτερες μορφές ζωής είναι αλήθεια, θα μπορούσε να υπάρχει μια βιολογική βάση, για να θεωρηθούν κάποιες ανθρώπινες φυλές ανώτερες και κάποιες άλλες κατώτερες, καθώς θα ήταν πιθανόν να έχουν προχωρήσει πιο μπροστά στην εξελικτική κλίμακα. Όμως όλα τα ανθρώπινα όντα είναι ίσα. Όλα είναι πλάσματα του Θεού. Όλα έχουν την ίδια καταγωγή.
Οι φυλετικές διακρίσεις δεν έχουν καμία βάση για εκείνους που πιστεύουν στην Δημιουργία. Εκείνοι που πιστεύουν στην εξέλιξη, έχουν λόγους να πιστεύουν ότι ορισμένες φυλές είναι πιο ανεπτυγμένες από άλλες.
4. Η προέλευση της αμαρτίας και του θανάτου.
Η ιδέα της σταδιακής εξελικτικής ανάπτυξης των έμβιων όντων μέχρι τελικά να εμφανιστεί ο άνθρωπος, καθιστά δύσκολο να κατανοήσουμε την αμαρτία και την προέλευση του κακού. Η ιστορία των απολιθωμάτων δίνει πολλά στοιχεία για τον θάνατο, τις αρρώστιες, τα "εγκλήματα" και τη σκληρότητα, και όλα αυτά υποτίθεται λαμβάνουν χώρα αιώνες πριν ο Αδάμ και η Εύα εξελιχθούν και αμαρτήσουν. Ωστόσο, η Αγία Γραφή μας λέει ξεκάθαρα ότι ο Θεός είπε ότι όλα όσα δημιούργησε ήταν "καλά" ή "πολύ καλά" (βλ. Γένεση 1:10, 12, 18, 25, 31, κλπ.). Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η αμαρτία προήλθε από τον Κήπο της Εδέμ, όταν ο Αδάμ και η Εύα παράκουσαν τον Θεό (βλ. Γένεση 3), και ότι ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Αν όμως τα παράσιτα, τα αρπακτικά, οι ασθένειες και ο θάνατος υπήρχαν πριν τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας (όπως υποστηρίζει η θεωρία της εξέλιξης), τότε ο θάνατος θα ήταν μέρος του αρχικού σχεδίου του Θεού.
5. Σωτηρία.
Η θεωρία της εξέλιξης εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον σκοπό του θανάτου του Ιησού στον σταυρό. Η Βίβλος λέει ότι ο θάνατος είναι η ποινή της αμαρτίας (βλ. Γένεση 3:3, 4, 19, Ρωμαίους 6:23). Ο Ιησούς πέθανε στον σταυρό για να πληρώσει την ποινή της αμαρτίας που έπρεπε εμείς να πληρώσουμε. Αν η αφήγηση της Δημιουργίας, μαζί με την προέλευση της αμαρτίας, είναι μόνο μύθος ή αλληγορία, τότε τι είναι αμαρτία; Ο θάνατος του Ιησού ήταν απαραίτητος; Η Γραφή αποκαλεί το θάνατο ως "εχθρό", A’ Κορινθίους 15:26. Ο σκοπός του σχεδίου της σωτηρίας ήταν η κατάργηση του θανάτου, και η αποκατάσταση του ανθρώπου στο αρχικό σχέδιο του Θεού για μια αιώνια ζωή.
Επιπλέον, αν η εξέλιξη συνεπάγεται τη σταδιακή, συνεχή βελτίωση του ανθρώπινου γένους, η εξιλέωση του Ιησού θα ήταν εντελώς περιττή. Καθώς περνά ο καιρός, ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά, φυσικές αδυναμίες, κοινωνικές αναταραχές κλπ. θα μπορούσαν να εξαλειφθούν. Ακόμη και οι ασθένειες και ο θάνατος θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Η ιστορία όμως αδυνατεί να υποστηρίξει τέτοιες βελτιώσεις. Η Αγία Γραφή επισημαίνει σαφώς, ότι η φύση της ανθρωπότητας είναι ουσιαστικά το κακό. Μόνο μέσα από τη δύναμη του Θεού, μπορούν οι άνθρωποι να έχουν ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
6. Ο παγκόσμιος κατακλυσμός.
Η εξέλιξη δεν κάνει καμία αναφορά για έναν παγκόσμιο κατακλυσμό. Η έννοια της ομοιομορφίας που έχει κυριαρχήσει στην εξελικτική σκέψη, διατυπώνει ότι το παρόν είναι το κλειδί για το παρελθόν. Με άλλα λόγια, οι προοδευτικές διεργασίες της φύσης που βλέπουμε επί του παρόντος να διαβρώνουν αργά ακρογιαλιές, μειώνοντας το ύψος των βουνών και διαμορφώνοντας την πορεία των ποταμών κλπ., συνέβησαν στο παρελθόν με τους ίδιους ρυθμούς που βλέπουμε και σήμερα. Έτσι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή. Ωστόσο, ο Ιησούς έκανε ξεκάθαρη αναφορά στον Νώε και τον κατακλυσμό ως ιστορικό γεγονός (βλ. Ματθαίον 24:37-39).
7. Οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής πίστευαν στην εξιστόρηση της Δημιουργίας.
Πολλοί από τους συγγραφείς της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αποδέχονται ξεκάθαρα την εξιστόρηση της δημιουργίας ως μία πραγματική ιστορία: (Ψαλμός 33:6, 9, Νεεμίας 9:6, Ησαΐας 45:18, και Κολοσσαείς 1:15-17). Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, δέχεται τη δημιουργία ως ένα κυριολεκτικό ιστορικό γεγονός. Αναφερόμενος στη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας, είπε: "Εκείνος που τους έπλασε απαρχής, αρσενικό και θηλυκό τους έπλασε", Ματθαίον 19:4. Η έκφραση "απαρχής" είναι η ίδια έκφραση που χρησιμοποιείται στα τρία πρώτα εδάφια της Γένεσης, το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Εάν κάθε ημέρα της δημιουργίας ήταν ένα μακρόχρονο, αορίστου χρόνου διάστημα, η δημιουργία του ανθρώπου, όπως συνέβη στο τέλος της έκτης ημέρας δεν θα συνέβαινε στην αρχή, αλλά μετά από έξι πολυετής περιόδους.
8. Η αξιοπιστία του Λόγου του Θεού.
Αν η εξιστόρηση της Δημιουργίας είναι μόνο μια αλληγορία, τι ισχύει για τα υπόλοιπα κείμενα της Αγίας Γραφής, όπως η ανάληψη του Ηλία στον ουρανό, ο Ιωνάς και το κήτος, τα θαύματα και η ανάσταση του Ιησού; Αν απορρίψουμε την ακρίβεια της εξιστόρησης της Βιβλικής δημιουργίας, έχουμε το ελεύθερο να απορρίψουμε και άλλες περικοπές της Αγίας Γραφής, και έτσι να γίνουμε ο κριτής του τι είναι ή δεν είναι αλήθεια, ανεξάρτητα από το τι υποστηρίζουν ο Ιησούς και οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής.
9. Η Δευτέρα Παρουσία.
Η δημιουργία της γης και της ανθρώπινης ζωής πριν από περίπου έξι χιλιάδες χρόνια, και όχι εκατομμύρια χρόνια, κάνει πιο αληθινή την εγγύτητα της δεύτερης έλευσης του Χριστού, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Αν η εξιστόρηση της Δημιουργίας είναι μόνο μια αλληγορία, τι ισχύει για την υπόσχεση του Ιησού ότι θα επιστρέψει (βλ. Ιωάννην 14:1-3); Αν μια σπίθα ζωής δημιουργήθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν, και οργανισμοί εξελίχθηκαν, τι θα μας εμποδίσει να σκεφτούμε ότι η υπόσχεση της επιστροφής του Ιησού είναι επίσης αλληγορική;
10. Ελεύθερη βούληση.
Αν το δούμε λογικά, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η εξέλιξη, η μη κατευθυνόμενη, τυχαία εξέλιξη των έμβιων όντων, εξαλείφει τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Ο ίδιος ο Δαρβίνος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελεύθερη βούληση είναι μια ψευδαίσθηση. Αν η εξέλιξη είναι αλήθεια, τότε αυτό σημαίνει ότι όλες οι επιλογές μας είναι απλώς ενέργειες ή συμπεριφορές, που καθορίζονται από τα γονίδια μας, ή από τον περίγυρό μας, και επηρεάζονται από επιλογές του παρελθόντος, είτε επιτυχημένες είτε αποτυχημένες. Μια τέτοια άποψη καταργεί τη δύναμη της ελεύθερης επιλογής. Ο Θεός όμως έδωσε στους ανθρώπους την ελεύθερη βούληση με τη δύναμη να επιλέξουν. Ο Αδάμ και η Εύα μπορούσαν να επιλέξουν να πειθαρχήσουν στον Θεό ή όχι. Ο Θεός επιθυμεί τα ανθρώπινα δημιουργήματά Του να Τον προσκυνούν, να Τον αγαπούν και να Τον υπακούουν επειδή το θέλουν, και όχι επειδή πρέπει. Οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ.
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο μας απαρχής τέλειο. Μετά την είσοδο της αμαρτίας όμως εκφυλίζεται σταδιακά (βλ. Γένεση, κεφάλαια 1-3). Αυτό αντιτίθεται εντελώς στην εξελικτική ιδέα ότι ο κόσμος εξελίσσεται και προχωρά προς το καλύτερο. Ο Ιησούς υποσχέθηκε να επιστρέψει, και να αποκαταστήσει αυτόν τον κόσμο στην αρχική του τελειότητα (βλ. Αποκάλυψη 21:1-5). Ο Θεός δεν χρειάζεται την αργή διαδικασία της εξέλιξης, και τη βασανιστική μέθοδο της "επιβίωσης του ισχυρότερου" για να δημιουργήσει. Όταν κοιτάζουμε τα λουλούδια, τα πουλιά, τα δέντρα, κ.λ.π., βλέπουμε τα αποδεικτικά στοιχεία ενός μεγάλου Θεού Δημιουργού που μας αγαπά, και δημιούργησε αυτά τα πράγματα για την ευτυχία μας.
Πολλά περισσότερα θα μπορούσαν να ειπωθούν που δείχνουν ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι ασύμβατη με τη Βίβλο και τις πεποιθήσεις ενός χριστιανού που βασίζονται σε αυτή. Οι Χριστιανοί κατανοούν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός τους και ο Σωτήρας τους, πιστεύουν ότι ο Θεός είναι πρόθυμος να σώσει όσες περισσότερες ψυχές γίνεται, και προσμένουν ότι θα επιστρέψει σύντομα όπως υποσχέθηκε, για να θέσει ένα τέλος στην τραγωδία, τη θλίψη και το κακό που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.