Ο Αιώνιος Θεός.

Δευτερονόμιο 33:27
Στην αρχαιότητα ανάμεσα στις πολλές θεότητες που υπήρχαν, υπήρχε και ο πιο «ειδικός» θεός που σχετίζονταν με τον χρόνο, και ήταν ο Καιρός. Είναι μια σχετικά άγνωστη θεότητα της οποίας τα σύμβολα και τα χαρακτηριστικά περιγράφουν με ακρίβεια την ιδιότητα του χρόνου να μας ... ξεφεύγει μαζί με τις ευκαιρίες που περικλείει.
Ο θεός Καιρός λοιπόν αναπαριστάται σαν ένας φτερωτός νέος που ισορροπεί στην άκρη του ξυραφιού - όπως ο καθένας που θέλει να κυριαρχήσει στον χρόνο - και κρατάει τη Ζυγαριά της Μοίρας, γεγονός που τον σχετίζει με τη μοίρα και το πεπρωμένο. Αυτή η περίεργη και μοιραία θεότητα αντιπροσωπεύει την «στιγμή που περνάει και χάνεται» και την έννοια της ευκαιρίας που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.
Βέβαια ο Καιρός δεν ήταν ο μόνος θεός για το χρόνο. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν 9 θεούς που σχετίζονταν με την έννοια του χρόνου, με πιο γνωστές τις τρεις Μοίρες που αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χρόνου: παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Από τα βάθη των αιώνων ο άνθρωπος γνωρίζει πως ο χρόνος είναι πολύτιμος.  Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν πρώτη φορά ως έφηβος άκουσα και συνειδητοποίησα, ότι το πιο σημαντικό και πιο ακριβό αγαθό είναι ο «χρόνος». Όταν ερωτηθούν οι περισσότεροι άνθρωποι, θα πουν ότι αυτό που τελικά χρειάζονται είναι ο χρόνος.

Ο χρόνος είναι μεγάλη ευλογία από το Θεό αλλά γίνεται, εξαιτίας μας βέβαια, και ο μεγάλος δυνάστης. Είναι αγαθό περιορισμένο γιατί γνωρίζουμε πως δεν γυρνάει πίσω.  

Αυτά βέβαια για μας τους μεγάλους που ξέρουμε πως ο χρόνος «πετάει». Γιατί αν ρωτήσει κανείς τα παιδιά, θα πουν πως ο χρόνος δεν περνάει με τίποτα. Όλα αργούν και κυρίως το να μεγαλώσουν. Υπάρχουν στιγμές που και εμείς οι μεγάλοι νοιώθουμε έτσι. Γιατί ουσιαστικά ο χρόνος βιώνεται καθαρά ψυχολογικά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η συντροφιά ενός αγαπημένου προσώπου μας, φαίνεται ότι κράτησε πολύ λίγο, ενώ ένα λεπτό περιμένοντας μπροστά σε ένα κόκκινο φανάρι, ειδικά όταν βιάζεσαι, φαντάζει «αιώνας», όπως επίσης αιώνας φαίνονται κάποια λεπτά αναμονής σε ένα ραντεβού με ένα πρόσωπο που ανυπομονούμε να συναντήσουμε. Ο χρόνος είναι ευλογία, αλλά είναι περιορισμένος. Ξέρουμε ότι τον έχουμε, αλλά ξεφεύγει μέσα από τα χέρια μας.
Όταν μιλάμε για το Θεό όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Ο Θεός όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή είναι έξω από το χρόνο, είναι αιώνιος. Η διδασκαλία της αιωνιότητας του Θεού διαπερνά ολόκληρη την Αγία Γραφή σαν μια οροσειρά, και αν την αμφισβητήσει κάποιος, ή αν την αγνοήσει θα χάσει ένα μεγάλο μέρος της ομορφιάς και της αλήθειας για το Θεό.
Θα σταθούμε αρχικά σε τέσσερα γνωστά εδάφια που μας μιλούν ακριβώς για αυτή την αλήθεια, πως ο Θεός είναι αιώνιος.
"Ο Θεός ο αιώνιος είναι καταφυγή, και υποστήριγμα οι αιώνιοι βραχίονες", Δευτερονόμιο 33:27.

"Δεν γνώρισες; Δεν άκουσες, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο δημιουργός των άκρων τής γης, δεν ατονεί, και δεν αποκάμει; Η φρόνησή του δεν εξιχνιάζεται", Ησαΐας 40:28.

"Ο Κύριος, όμως, είναι αληθινός Θεός, είναι ζωντανός Θεός, και αιώνιος βασιλιάς· στην οργή του η γη θα σειστεί, και τα έθνη δεν θα αντέξουν στην αγανάκτησή του", Ιερεμίας 10:10.

"Επειδή, έτσι λέει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, αυτός που κατοικεί την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι: Ο Άγιος: Εγώ κατοικώ στα υψηλά, και σε άγιο τόπο· και μαζί με του συντριμμένου την καρδιά, και του ταπεινού το πνεύμα, για να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδιά των συντριμμένων", Ησαΐας 57:15.

Βλέπετε πως κάθε εδάφιο που μιλά για την αιωνιότητα του Θεού, συνοδεύεται από μια υπόσχεση. Ο αιώνιος Θεός δεν κουράζεται. Ο αιώνιος Θεός βλέπει ποιος έχει ταπεινή καρδιά. Ο αιώνιος Θεός είναι το στήριγμά μας.
Τι σημαίνει πως ο Θεός είναι αιώνιος; Στο νου μας επειδή συχνά οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής χρησιμοποιούν τη λέξη «αιώνιος» με την έννοια της μακροχρονιότητας (όπως τα αιώνια βουνά), μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε ότι ο Θεός είναι ένας πολύ ηλικιωμένος παππούς. Ένα πρόσωπο που υπάρχει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια.

Μάλιστα μερικοί ισχυρίζονται πως αυτό σημαίνει πως ο Θεός είναι αιώνιος, ότι δηλαδή υπάρχει πάρα πολλά χρόνια. Και βολεύει αυτή η διδασκαλία γιατί αποφεύγουν τη διδασκαλία της αιώνιας καταδίκης.

Τι σημαίνει ότι ο Θεός είναι αιώνιος; Σημαίνει ότι είναι πολύ παλιός; Παλαιότερος από οτιδήποτε άλλο που υπάρχει ίσως; Μια και αυτός είναι ο δημιουργός όπως έχουμε πει; Η «αιωνιότητα» του Θεού σημαίνει πως ο Θεός δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος, ούτε ζει σε διαδοχικές χρονικές στιγμές όπως εμείς. Βλέπει όμως όλα τα γεγονότα μέσα στο χρόνο, και ενεργεί μέσα στο χρόνο. Με άλλα λόγια ο Θεός ζει έξω από το χρόνο. Είναι «άπειρος» σε σχέση με το χρόνο, δηλαδή απεριόριστος. Ο χρόνος δεν τον περιορίζει.

Για αυτό και είναι αναλλοίωτος. Ο Θεός δεν αλλάζει ούτε στο χαρακτήρα του, ούτε στους σκοπούς, ούτε στις υποσχέσεις του. Ένας από τους λόγους που μας βοηθούν να καταλάβουμε γιατί ο Θεός δεν αλλάζει είναι το ότι είναι αιώνιος. Ο χρόνος δεν προσθέτει στο Θεό γνώση, για να αλλάξει τη γνώμη του. Ο Θεός δε μαθαίνει καινούργια πράγματα, ούτε ξεχνάει το παρελθόν. Η γνώση Του είναι τέλεια. Το πέρασμα του χρόνου, λοιπόν, ενώ για μας είναι σημαντικό για το Θεό δεν είναι. Ζει έξω από το χρόνο, είναι αιώνιος. Γνωρίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όλα εξίσου. Όλα βρίσκονται μπροστά του.

Καθώς στέκεται έξω από το χρόνο (προσέξτε το σχήμα), βλέπει τη δημιουργία με την οποία ο χρόνος για μας αποκτά νόημα, βλέπει τη διακονία του Χριστού, βλέπει το χρόνο που διανύουμε, βλέπει την τελική κρίση, και όλη την αιωνιότητα.

Το γεγονός πως ο Θεός δεν έχει αρχή ούτε τέλος, φαίνεται από τον Ψαλμό 90:2, "Πριν γεννηθούν τα όρη, και πλάσεις τη γη και την οικουμένη, και από τον αιώνα μέχρι τον αιώνα, εσύ είσαι ο Θεός". Και στον Ιώβ 36:26, λέει ο Ελιού, "Δες, ο Θεός είναι μεγάλος, και ακατανόητος σε μας, και ο αριθμός των χρόνων του ανεξερεύνητος".

Στην Αποκάλυψη βλέπουμε για το πως ο Χριστός περιγράφει τον εαυτό Του: "Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, λέει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτορας", Αποκ. 1:8. Δηλαδή αυτός που υπάρχει, που υπήρχε και που είναι να έρθει. Η φράση «Α και Ω» το πρώτο και το τελευταίο γράμμα της αλφαβήτου, δείχνουν πως ο Θεός υπάρχει πριν από καθετί, και μετά από καθετί. Αυτός είναι η αρχή, και ο τελικός σκοπός όλων όσων υπάρχουν. 

Θυμάστε τι είπε ο Χριστός στους Ιουδαίους που δεν τον πίστευαν: "Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι", Ιωάννης 8:58. Αυτό το «εγώ είμαι» έρχεται από την Έξοδο, είναι η μετάφραση του  ονόματος με το οποίο ο Θεός είπε στον Μωυσή να μιλήσει για αυτόν: «Ο Ων», είμαι αυτός που αιώνια υπάρχει.

Αν και δεν είμαι φυσικός ούτε μαθηματικός, καταλαβαίνω πως σύμφωνα με μια άποψη της φυσικής, ο χρόνος και η ύλη πρέπει να υπάρχουν μαζί. Αν δεν υπάρχει ύλη, δεν υπάρχει χώρος, ούτε και ο χρόνος. Πριν τη δημιουργία του κόσμου, δεν υπήρχε χρόνος. Ο Θεός όμως υπήρχε. Στο πρώτο εδάφιο της Αγίας Γραφής διαβάζουμε: "Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην", Γένεση 1:1. "Επειδή, διαμέσου αυτού κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχές είτε εξουσίες, τα πάντα κτίστηκαν διαμέσου αυτού και γι' αυτόν· κι αυτός είναι πριν από όλα, και όλα συντηρούνται διαμέσου αυτού", Κολοσσαείς 1:16-17.

Ο Θεός υπάρχει έξω από το χρόνο, υπάρχει πριν να υπάρξει ο χρόνος. Για αυτό και δεν αλλάζει, δε μαθαίνει, είναι αυθύπαρκτος (δεν Τον δημιούργησε κανένας), είναι αυτάρκης (δεν έχει ανάγκη τίποτα). Όλα βρίσκονται στο «παρόν» για το Θεό.

Φυσικά αυτό για μας είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, γιατί καταλαβαίνουμε την ύπαρξη μας, μέσα στο χρόνο με τους περιορισμούς του χρόνου. Όμως ο Θεός μας καλεί να εμπιστευθούμε την αποκάλυψη του Λόγου Του, και να Τον λατρεύσουμε για αυτό που είναι.

Ίσως τώρα είναι λίγο πιο εύκολο με βάση το σχήμα που είδαμε πρωτύτερα, να κατανοήσουμε το εδάφιο στον Ψαλμό 90:4, Επειδή, μπροστά σου 1.000 χρόνια είναι σαν τη χθεσινή ημέρα, που πέρασε, και σαν μια φυλακή τής νύχτας. Μερικές φορές είναι δύσκολο να θυμηθούμε κάτι που συνέβη λίγες εβδομάδες πριν, ή χρόνια πριν. Η μνήμη μας αδυνατίζει με το πέρασμα του χρόνου. Συνήθως όμως, θυμόμαστε τι συνέβη εχτές. Θυμόμαστε ακόμη και λεπτομέρειες, τι φάγαμε, τι φορέσαμε, που σταθήκαμε, ποιος μας μίλησε. Αυτές οι λεπτομέρειες της ζωής μας γίνονται ασήμαντες καθώς περνάει ο καιρός. 

Για τον Θεό όμως, χίλια χρόνια είναι σαν την χθεσινή μέρα, και ακόμη πιο σύντομο, σαν μια φυλακή της νύχτας, σαν δύο-τρεις ώρες. Γιατί; Επειδή είναι αιώνιος. Και επειδή είναι αιώνιος, σε βλέπει, με βλέπει, θυμάται νοιάζεται για κάθε λεπτομέρεια της ζωής μου. Τις προάλλες που ήσουν στην ουρά στην Εφορία και ταλαιπωριόσουν, ο Θεός το έβλεπε. Και επειδή είναι αιώνιος και έξω από το χρόνο, το έβλεπε πριν να γίνει. Και σε αγαπούσε και σε νοιαζόταν, και συνεχίζει να το κάνει. Και την ταλαιπωρία πρόπερσι όταν κόλλησες στην κίνηση και γύρισες δύο ώρες μετά, και δεν έκανες αυτό που υποσχέθηκες στη γυναίκα σου,  εσύ το ξέχασες, ο Θεός όμως το θυμάται.

Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο στο κεφάλαιο 1, έχουμε τη συνάντηση του Χριστού με τον Ναθαναήλ. Όταν τον συναντά ο Χριστός του λέει, "Δέστε, ένας αληθινά Ισραηλίτης, στον οποίο δεν υπάρχει δόλος.
Λέει σ' αυτόν ο Ναθαναήλ: Από πού με γνωρίζεις; Και ο Χριστός του απαντάει: Πριν ο Φίλιππος σε φωνάξει, σε είδα όταν ήσουν κάτω από τη συκιά", Ιωάννη 1:49. Ο Θεός μας βλέπει όταν πηγαίναμε στο σχολείο. Μας βλέπει σήμερα. Μας βλέπει αύριο στις δουλειές μας. Και δε μας βλέπει απλά. Μας νοιάζεται.

Στη Β' Πέτρου 3:8 μαθαίνουμε και κάτι ακόμη: " Όμως, αυτό το ένα ας μη σας διαφεύγει, αγαπητοί, ότι στον Κύριο μία ημέρα είναι σαν 1.000 χρόνια, και 1.000 χρόνια σαν μία ημέρα". Το δεύτερο μέρος το είδαμε ήδη στον Ψαλμό 90, πως 1.000 χρόνια είναι σαν μια μέρα. Εδώ μας λέει και ότι μια μέρα είναι σαν χίλια χρόνια! Ακόμη και η μία μέρα, υπάρχει πάντα στο Θεό μπροστά, χωρίς να την ξεχνάει, χωρίς να την παραβλέπει. Είναι πάντα μπροστά στην παρουσία Του, είναι σαν να διαρκεί πάντα.

Μάλιστα στη Β' Πέτρου ο Λόγος του Θεού το λέει αυτό για να μας διδάξει, και να μας θυμίσει πως ο Κύριος έρχεται. Όχι «θα έρθει». Έρχεται και μάλιστα ταχέως, γρήγορα όπως λέει στην Αποκάλυψη. Μας λέει στο εδάφιο 10, "Θάρθει, όμως, η ημέρα τού Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα· κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικόν συριστό ήχο, και τα στοιχεία, καθώς θα καίγονται, θα διαλυθούν, και η γη, και τα έργα που βρίσκονται σ' αυτή, θα κατακαούν". 
Καμιά φορά ζούμε κι εμείς τη ζωή μας, λες και ο Χριστός δε θα έρθει ποτέ, ή σαν αυτός ο κόσμος να είναι ο μοναδικός κόσμος που υπάρχει. Αυτό είναι λάθος, και όχι απλά λάθος, είναι παραλογισμός. Το γεγονός ότι ο Χριστός δεν ήρθε ακόμη δε σημαίνει τίποτα. Γιατί ο Θεός ζει έξω από το χρόνο, είναι αιώνιος, και μια μέρα είναι σαν χίλια χρόνια.

Για αυτό, καταλήγει στο εδάφιο 11, ρωτώντας: "Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά διαλύονται, ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια";

Ο Θεός μας είναι Αιώνιος. Ζει έξω από το χρόνο, δε δεσμεύεται από το χρόνο. Όλα μπροστά του βρίσκονται σαν να είναι πάντα παρόντα, σήμερα. Για αυτό και δεν αλλάζει τη γνώμη Του, ή τη γνώση Του για τίποτα. Δεν υπάρχει κάτι που να Τον εκπλήξει, ή να μην το περίμενε.

Νοιάζεται και θυμάται λεπτομέρειες για μας, για πράγματα που έγιναν, ή που θα γίνουν, που κι εμείς οι ίδιοι τα προσπερνάμε, Εκείνος όμως όχι. Και αυτή η αλήθεια πρέπει να μας «ξυπνήσει» για να θυμόμαστε πως ο Χριστός έρχεται. Και θα σταθούμε μπροστά Του. Επομένως ο Θεός που όλη μας η ζωή είναι μπροστά Του, μας καλεί να ζήσουμε σε άγια διαγωγή και ευσέβεια.

Αυτό σημαίνει επίσης πως ο Θεός κατέχει όλη τη σοφία, γνωρίζει τα πάντα, για αυτό και μπορώ να Τον εμπιστευθώ. Επειδή είναι αιώνιος, είναι και παντογνώστης, είναι και πάνσοφος, και έχει εξουσία να εκτελέσει τα σχέδια Του. Επειδή είναι έξω από το χρόνο, βλέπει αυτά που θα γίνουν. Πολύ συχνά μέσω των προφητών λέει πως, "Αυτός μόνος γνωρίζει και μπορεί να πει τα μέλλοντα: Ποιος το ανήγγειλε εξαρχής; Ποιος το φανέρωσε από εκείνο τον καιρό; Όχι εγώ ο Κύριος; Και εκτός από μένα, δεν υπάρχει άλλος Θεός· Θεός δίκαιος και Σωτήρας· εκτός από μένα δεν υπάρχει", Ησαΐας 45:21. Παρόμοια γράφει στο επόμενο κεφάλαιο στον Ησαΐα 46:9-10, "Θυμηθείτε τα προγενέστερα, τα εξαρχής· επειδή, εγώ είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός, και κανένας δεν είναι όμοιος με μένα· ο οποίος εξαρχής αναγγέλλω το τέλος, και από πρωτύτερα αυτά που ακόμη δεν συνέβησαν, λέγοντας: Η βουλή μου θα σταθεί, και θα εκτελέσω ολόκληρο το θέλημά μου".

Ο Θεός είναι αιώνιος. Αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε την παντογνωσία Του, την πανταχού παρουσία Του, και την πανσοφία Του. Και αυτό είναι που τον ξεχωρίζει από εμάς και από οτιδήποτε άλλο λατρεύεται από τους ανθρώπους ως θεός. Για αυτό και η βουλή Του δεν αλλάζει. Και όταν φέρεται διαφορετικά, και διαβάζουμε πως μεταμελείται, και αυτό είναι μέσα στα σχέδια Του, γιατί γνώριζε πως οι άνθρωποι θα αλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Όταν αλλάζει τη στάση του, αυτό δε συμβαίνει επειδή έμαθε καινούργια πράγματα που δεν τα ήξερε πιο πριν. Σημαίνει πολύ απλά πως ενεργεί ανάλογα με τις προειδοποιήσεις Του, ή τις υποσχέσεις Του. Ο Θεός ενεργεί ανάλογα με την περίσταση με σοφία.

Η αιωνιότητα είναι μια διάσταση που μας περιμένει. Δε μπορούμε να τη ζήσουμε όπως ο Θεός, γιατί εμείς έχουμε ένα σημείο που δεν υπήρχαμε, και μας έφερε στη ζωή. Εκείνος όμως είναι «ο Ων». Θα ζήσουμε όμως για πάντα, είτε μαζί Του, είτε χώρια Του. Γράφει στην Αποκάλυψη 22:5 για την ουράνια πόλη, "Και νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί· και δεν έχουν ανάγκη από λύχνο και φως τού ήλιου, επειδή ο Κύριος ο Θεός τούς φωτίζει· και θα βασιλεύσουν στους αιώνες των αιώνων".

Και επίσης γράφει για αυτούς που απορρίπτουν το Χριστό, πως και αυτοί κάπου θα περάσουν την αιωνιότητα: "Και ο καπνός τού βασανισμού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων· και δεν έχουν ανάπαυση ημέρα και νύχτα"... Αποκάλυψη 14:11.

Δε μπορείς και δε μπορώ να ζήσω τη ζωή μου αγνοώντας την αιωνιότητα, και το ότι ο Θεός είναι αιώνιος. Αν τη σπρώξεις βαθιά μέσα σου, θα ζήσεις μίζερα και μάταια. Είναι σοφό για μας να σκεφτόμαστε τον τρόπο της ζωής μας, γιατί πολύ απλά κανένας μας δεν είναι μακριά από την αιωνιότητα. Ζούμε μέσα σε αυτήν, είμαστε πλασμένοι για την αιωνιότητα, όπως πλαστήκαμε και για το χρόνο, και πρέπει σαν υπεύθυνα πρόσωπα να ασχοληθούμε και με τα δύο. Κάθε μέρα βρισκόμαστε στο χείλος της αιωνιότητας. Κανένας μας δε ξέρει πότε θα δρασκελίσει το κατώφλι, και θα βρεθεί μπροστά στο Θεό. Είναι παραλογισμός να ζω σαν να πρόκειται όπως λέει το λαϊκό τραγούδι, εδώ είναι ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Γιατί πολύ απλά δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Πάλι θα ανατρέξουμε στον Ψαλμό 90:10, "Οι ημέρες τής ζωής μας είναι ουσιαστικά 70 χρόνια, και αν είμαστε σε ευρωστία, 80 χρόνια, όμως, και το καλύτερο μέρος τους είναι κόπος και πόνος, επειδή γρήγορα παρέρχεται, και εμείς πετάμε". 
Από την άλλη ο Θεός είναι αιώνιος: "Πριν γεννηθούν τα όρη, και πλάσεις τη γη και την οικουμένη, και από τον αιώνα μέχρι τον αιώνα, εσύ είσαι ο Θεός", 90:2. 
Αφού έτσι είναι τα πράγματα και η ζωή εδώ είναι προσωρινή τι έπρεπε να κάνω; "Δίδαξέ μας να μετράμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλούμε τις καρδιές μας στη σοφία", 90:12. Μάθε με να βλέπω τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να ζω σοφά. Τι σημαίνει σοφία; "Αρχή σοφίας είναι ο φόβος τού Κυρίου", Παροιμίες 1:7, 9:10. Αν θέλεις να είσαι σοφός να φοβάσαι το Θεό! Δηλαδή; Τι σημαίνει να φοβάμαι το Θεό; Να έχω αυτή την αίσθηση του τρόμου; Πως υπάρχει ένας υπερκόσμιος μπαμπούλας που κοιτάει τι στραβό θα κάνω για να τιμωρήσει; Όχι βέβαια!

Γράφει στον Εκκλησιαστή 12:13-14, "Ας ακούσουμε το τέλος τής όλης υπόθεσης: Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου. Επειδή, ο Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε έργο, και κάθε κρυφό πράγμα, είτε αγαθό είτε πονηρό".   

Να φοβάμαι το Θεό σημαίνει να τηρώ τις εντολές Του. Επειδή αυτό είναι το παν. Γιατί μια μέρα θα σταθώ και θα σταθείς στο Θεό μπροστά. Στο προηγούμενο κεφάλαιο λέει στο 11:9, "Να ευφραίνεσαι νέε, στη νιότη σου· και η καρδιά σου ας σε χαροποιεί στις ημέρες τής νιότης σου· και περπάτα σύμφωνα με τις επιθυμίες τής καρδιάς σου, και σύμφωνα με την όραση των ματιών σου· εντούτοις, να ξέρεις, ότι για όλα αυτά ο Θεός θα σε φέρει σε κρίση". 
Κάνε ότι θέλεις. Να θυμάσαι όμως, πως υπάρχει η αιωνιότητα. Πως κάπου θα αποδώσεις λόγο για τη ζωή σου. Δεν τη βρήκες στο δρόμο. Δεν την απέκτησες μόνος σου. Κάποιος στην έδωσε. Αυτός ο «κάποιος» είναι ο Θεός. Και σου την έδωσε για τη δόξα Του.

Ζήσε μπροστά σε Αυτόν το Θεό που είναι Αιώνιος. Που σε βλέπει χτες, τώρα και αύριο. Μην του γυρνάς την πλάτη. Γνώρισέ Τον, μέσω του Χριστού. Έλα στο Χριστό. Δώσε του τη ζωή σου. Ο Χριστός είπε πως, "ο Θεός τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο ώστε έδωσε τον Υιό Του το μονογενή για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σε Αυτόν αλλά να ζήσει αιώνια". Ο Χριστός είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Είπε στη Μάρθα, "εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή, αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει θα ζήσει". Μετανόησε γιατί έχεις το Θεό στο περιθώριο της ζωής σου, και ζήτησε από το Χριστό να σε αλλάξει.

Και αν είσαι του Χριστού, ζήσε για την αιωνιότητα. Προσκόλλησε την καρδιά σου στη σοφία. Ζήτησε τη βασιλεία του Θεού στη ζωή σου και τη δικαιοσύνη Του, και πίστεψε πως ο Θεός ότι έχεις ανάγκη θα στο δώσει. Μεγάλωσε τα παιδιά σου με τη γνώση ότι κάπου θα περάσουν την αιωνιότητα. Δεν είναι κρίμα να είναι καλοί μαθητές, και να είναι αιώνια μακριά από το Θεό; Δεν είναι κρίμα να είναι πετυχημένοι επαγγελματίες, καταξιωμένοι χωρίς το Χριστό; Δεν είναι κρίμα εσύ που λες ότι είσαι “του Χριστού” και ο Θεός σου είναι Αναλλοίωτος, Αυθύπαρκτος, Αυτάρκης, Αιώνιος να ζεις κάνοντας ότι κάνουν οι άλλοι;

Λέει ο Λόγος του Θεού σε πιστούς έτσι; "Μη πλανιέστε· ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή, ότι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει·
για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά· αλλά, εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή", Γαλάτες 6:7-8. "Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα", Α' Ιωάννου 2:17.

Στον αιώνα δε μένει αυτός που λέει ότι πιστεύει. Αλλά αυτός που πράττει το θέλημα του Θεού. Δε μπορεί να λες ότι είσαι του Χριστού και να μην πράττεις. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή.

Ζήσε έχοντας μπροστά σου συνεχώς, το ότι μια μέρα θα διαβείς το κατώφλι της αιωνιότητας. Σπείρε για πράγματα που θα μείνουν αιώνια. Εμπιστέψου το Θεό που είναι Αιώνιος.

"Πριν γεννηθούν τα όρη, και πλάσεις τη γη και την οικουμένη, και από τον αιώνα μέχρι τον αιώνα, εσύ είσαι ο Θεός", Ψαλμός 90:2.
"Δίδαξέ μας να μετράμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλούμε τις καρδιές μας στη σοφία", Ψαλμός 90:12. Αμήν... 

http://www.gec.gr/beee/Kirigmata.htm