Ζητείται Χριστιανός.

Να ζητάς χριστιανό σε μια χριστιανική χώρα, ανάμεσα σε χριστιανούς, φαντάζει κάπως υπερβολικό και περίεργο. Πιστεύω ότι δικαιολογημένα το μυαλό σας πηγαίνει, αυτόματα σχεδόν, στον Διογένη, που ζητούσε άνθρωπο ανάμεσα στους ανθρώπους, μέρα μεσημέρι, με το φανάρι του αναμμένο… Εκτός και αν, με τον τρόπο αυτό, κάτι ιδιαίτερο θέλουμε να πούμε, κάτι ξεχωριστό, σοβαρό, και βρήκαμε αυτόν τον τρόπο για να προσελκύσουμε την προσοχή κάποιων, λίγων έστω. Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.

Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια και των αξιών. Λέμε κάτι, αλλά ούτε εμείς γνωρίζουμε το βαθύ, πραγματικό του νόημα, ούτε και οι δέκτες γύρω μας αντιλαμβάνονται αυτό που τους λέμε και τη βαρύτητα που πιθανώς να έχει. Ο όμορφος κώδικας της επικοινωνίας των ανθρώπων έχει αλλοιωθεί και καταρρέει επικίνδυνα. Σημάδι και αυτό των καιρών, θα πει κάποιος και θα πάει παρακάτω. Όταν όμως αναφερόμαστε σε έννοιες σαν και αυτήν του χριστιανού, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε είναι εύκολο να τα προσπερνούμε. Μέσα στη λέξη χριστιανός υπάρχει ένας κόσμος ολόκληρος, μια θεϊκή προσφορά ανεκτίμητης αξίας, προεκτάσεις και συνέπειες αιώνιες και αμετάκλητες. Το να λες χριστιανός, χριστιανή, χριστιανοί εύκολα και απλά, δείχνεις πόσο λίγο έχεις καταλάβει το βάθος και την αξία αυτού του ξεχωριστού τίτλου, που είναι για λίγους και εκλεκτούς.

Ο πραγματικός χριστιανός ξεκινάει από την πραγματική αναγέννηση.
Πάλι στα γνωστά πέσαμε, θα σκεφτεί κάποιος. Γνωστή η αναγέννηση, γνωστή και η σωτηρία του Ιησού Χριστού. Δεν θα το έλεγα. Μην κοιτάτε αυτά που κυκλοφορούν γύρω μας παραποιημένα, φτηνές απομιμήσεις για ευρεία κατανάλωση. Η αναγέννηση είναι η πραγματική στροφή της ζωής του ανθρώπου προς άλλη κατεύθυνση, άλλη ζωή, με άλλες αρχές, άλλους νόμους, άλλο σκεπτικό, άλλες αξίες. Είναι σαν να αρχίζει να ζει από την αρχή μία εντελώς διαφορετική ζωή. Δεν μοιάζει με την προηγούμενη ζωή του, δεν έχει κοινά σημεία. Αυτή η σοβαρή, αποφασιστική στροφή και η αλλαγή πορείας γίνεται με τη μετάνοια, όταν είναι ειλικρινής και με πίστη. Τότε είναι που "συλλαμβάνεται, κυοφορείται και γεννιέται" ο γνήσιος χριστιανός. Γιατί πρέπει να το τονίσουμε πολλές-πολλές φορές, ότι άλλο πράγμα είναι η συγχώρηση και η ξανασυγχώρηση παλαιών και νέων αμαρτιών και τελείως διαφορετική πραγματικότητα είναι η αναγέννηση του ανθρώπου.
Να προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε την αναγέννηση, να "φτιάξουμε" χριστιανούς χωρίς αναγέννηση ή με μία αναγέννηση ιμιτασιόν… Το προσπαθήσαμε, μη νομίσετε. Το προσπαθήσαμε και το προσπαθούμε. Τους περνάμε απανωτά χέρια λαδομπογιά, ριπολίνη, πλαστικό χρώμα, για να φαίνονται αναγεννημένοι, καινούργιοι, χριστιανοί. Αλλά μας διαφεύγει κάτι πολύ σοβαρό. Ο Ουρανός, ο Θεός του Ουρανού, ο Κύριος λέει όχι. Δεν τους δέχεται. Να γιατί πρέπει να βγούμε στους δρόμους να ψάχνουμε για χριστιανούς ανάμεσα στους χριστιανούς. Στις μέρες μας οι αναγεννήσεις δεν κρατάνε πολύ, γιατί η μετάνοια δεν είναι πραγματική στροφή, αλλαγή πορείας ζωής. Μετά αρχίζει άλλος σκληρός αγώνας, να αναγεννηθούν οι αναγεννημένοι, να πιστέψουν οι πιστοί.
Ζητείται χριστιανός που ξεκίνησε σωστά με αναγέννηση, έζησε και ζει την αναγεννημένη ζωή και προοδεύει, ωριμάζει, αυξάνει, έχει καρπό.

Ο πραγματικός χριστιανός ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού.
Η αναγέννηση είναι μία μετάθεση, μεταφορά από τον κόσμο της σάρκας του φυσικού ανθρώπου στον κόσμο του Θεού, στη ζωή του Ιησού Χριστού, την οποία καλούμαστε όχι μόνο να θαυμάζουμε, να κηρύττουμε, να παραδειγματιζόμαστε, αλλά να ζήσουμε. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι κήρυγμα. Έγινε κήρυγμα από εμάς. Όσα είπε, έκανε, έζησε, δίδαξε, μας τα άφησε για να τα ζήσουμε. Ίσως είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να δώσουμε τον πιο σωστό και πλήρη ορισμό του τι είναι χριστιανός. Είναι αυτός που ζει τη ζωή του Χριστού κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε περίσταση. Ζει σα να βλέπεις τον Ιησού Χριστό, αντιδρά όπως θα αντιδρούσε ο Ιησούς Χριστός. Περπατάει στα ίχνη του Ιησού Χριστού, αναδίδει το άρωμα της ζωής Του, εκπέμπει την ομορφιά, την αρχοντιά της δόξας Του.

Πράος και ταπεινός στην καρδιά ο Κύριος, πράος και ταπεινός και αυτός. Συγχωρητικός ο Κύριος, συγχωρητικός και αυτός. Μακρόθυμος, υποταγμένος στο θέλημα του Πατέρα Θεού, ακριβώς όπως Εκείνος. Δώσαμε στη λέξη χριστιανός το δικό μας φτηνό και εύκολο περιεχόμενο. Φτιάξαμε τον χριστιανό με τον δικό μας βολικό τρόπο. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο γνήσιος χριστιανός σταμάτησε να ζει ο ίδιος τη δική του ζωή, την αμαρτωλή ζωή του και ζει τη ζωή του Χριστού κάθε μέρα, ανάμεσα στους ανθρώπους. Να γιατί βγήκαμε στους δρόμους και ζητάμε να βρούμε χριστιανούς. Να μοιάζουν του Ιησού Χριστού, να μας Τον θυμίζουν, να είναι σα να Τον έχουμε μπροστά μας ζωντανό. Οι εκφράσεις της Καινής Διαθήκης επάνω στο θέμα αυτό είναι χαρακτηριστικές: να ντυθούμε τον Χριστό, να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας Γαλάτας 4:19, να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στην καρδιά μας, Εφεσίους 3:17.

Ο πραγματικός χριστιανός είναι πνευματικός άνθρωπος.
Δεν έχουμε δώσει σ’ αυτήν την έννοια τη βαρύτητα που πρέπει. Την προσπερνούμε όπως και πολλά μέσα στην Αγία Γραφή. Πνευματικός άνθρωπος! Διοικείται η ζωή του ολόκληρη από το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα του Θεού είναι ο διοικητής του στην κάθε μέρα. Ο Κύριος λέει και γίνεται στη ζωή του χωρίς αργοπορία, δισταγμό, αμφισβήτηση. Πνευματικός άνθρωπος είναι το αντίθετο του φυσικού ανθρώπου, του σαρκικού, του αμαρτωλού. Στον παλιό άνθρωπο το πρόσταγμα στη ζωή του το είχε ο εγωισμός, η σάρκα, τα είδωλα, ο κόσμος των επιθυμιών. Στη ζωή του χριστιανού γίνεται αυτή η μεγάλη στροφή. Δεν ζει πλέον αυτός, δεν ζει πλέον για τον εαυτό του, αλλά ζει ο Χριστός μέσα του και αυτός ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού. Η ζωή του Πνεύματος δεν είναι απλώς μία καλή, ηθική ζωή με συγχωρημένες τις αμαρτίες μας, αλλά είναι μία αλλιώτικη ζωή κοινωνίας με τον Θεό, ένωσης με τον Θεό, αφομοίωσης με τον Θεό. Η αναγέννηση είναι μόνο το ξεκίνημα του πνευματικού ανθρώπου. Θα περάσει καιρός, θα γίνει δουλειά πολλή, σοβαρή και σε βάθος, ώστε το πρόσταγμα τώρα της ζωής μας δεν θα το έχει πλέον ο παλιός αμαρτωλός εαυτός μας, αλλά το Πνεύμα του Κυρίου και αυτό που θα ζούμε θα είναι αληθινός, πραγματικός, γνήσιος, αναγνωρίσιμος Ιησούς Χριστός.

Ο χριστιανός, όταν είναι γνήσιος, είναι άνθρωπος πίστης. Και πίστη στον Θεό θα πει, στηρίζομαι στην αγάπη του Ιησού Χριστού μου και ησυχάζω, αναπαύομαι, ελπίζω.
Ο χριστιανός όταν είναι γνήσιος ωριμάζει, αυξάνει, προοδεύει, μεταμορφώνεται "στην εικόνα του Ιησού Χριστού".
Ο χριστιανός έχει δύναμη νίκης. Οι νίκες του ξεκινούν πρώτα απ’ όλα από τις μάχες μέσα του, στον εσωτερικό άνθρωπο. Ο παλιός άνθρωπος υποχωρεί μέρα με τη μέρα, τα πάθη, οι επιθυμίες, ένα-ένα φεύγουν από τη ζωή του, ανανεώνεται. Νίκες και στον κόσμο της αμαρτίας γύρω του. Μάχες και νίκες με τις δυνάμεις της ζωής του Ιησού Χριστού μέσα του.
Ο χριστιανός έχει μία ζωή με πλούσιο καρπό που μένει. Η ζωή του στρέφει τις ψυχές που διψούν στον Ιησού Χριστό με μετάνοια και πίστη. Η καρποφορία είναι η απόδειξη ότι μέσα μας υπάρχει ζωή και δύναμη Ιησού Χριστού, που ενεργεί και επάνω μας, αλλά και εκπέμπεται στους γύρω σαν σπόρος ζωντανός.
Γνώρισα χριστιανούς που δεν μπορούσαν να συγχωρήσουν, και είπα, όχι δεν είναι αυτό χριστιανός. Συνάντησα χριστιανούς που δεν μπορούσαν να ζητήσουν οι ίδιοι συγνώμη από τους άλλους και έφυγα τρέχοντας. Δεν είναι αυτός ο χριστιανός. Γνώρισα χριστιανούς χωρίς αγάπη, χωρίς πίστη, χωρίς υπομονή, χωρίς γλυκύτητα, καλοσύνη, χωρίς ανοχές και άλλαξα δρόμο… Δεν είναι αυτό χριστιανός, δεν εννοεί αυτό η Καινή Διαθήκη, δεν μπορεί να μοιάζει του Ιησού Χριστού και δεν θέλω να ζήσω κάτι τέτοιο.

Μετά από αυτά που αναφέραμε πιο πάνω εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί, "Ζητείται Χριστιανός" ανάμεσα στους χριστιανούς, στις χριστιανικές εκκλησίες μας, στη χριστιανική κοινωνία μας. Ζητείται άνθρωπος που ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού, το παράδειγμά Του που μας άφησε, το πρότυπό Του. Δυστυχώς τέτοιοι δεν υπάρχουν, όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί αν είχαμε έστω και λίγους θα ήταν πολύ διαφορετικός ο κόσμος μας, οι εκκλησίες μας, η Κοινωνία μας, οι οικογένειές μας, οι νεολαία μας, η ίδια μας η ζωή. Βλέπεις ένα δεντράκι που φύτεψε στο πεζοδρόμιο ο τοπικός Δήμος και σε λίγα χρόνια έχει σπάσει τα τσιμέντα στο πεζοδρόμιο, έχει τινάξει τις πλάκες προς τα έξω. Δεν κρατιέται με τίποτα.

Πού είναι η δύναμη των χριστιανών των ημερών μας; Πού είναι η δυνατή μαρτυρία τους που ενοχλεί, που προβληματίζει, που στρέφει τις ψυχές με εκζήτηση στον Αναστημένο και Ερχόμενο Ιησού Χριστό; Ο Διογένης βρήκε άνθρωπο ανάμεσα στους ανθρώπους που έψαχνε; Εμείς θα βρούμε χριστιανό ανάμεσα στους τόσους χριστιανούς; Δυσκολότερο, ευκολότερο; Δεν γνωρίζω. Ο Κύριος βλέπει, διαβάζει καρδιές και ενεργεί ανάλογα. Το βέβαιο είναι ότι με τόσο λιγοστούς και δυσεύρετους χριστιανούς ζυγώνουμε με γρήγορους ρυθμούς στο Τέλος. Στο Τέλος όλων και στην αρχή όλων, τη Νέα δοξασμένη αρχή στη Βασιλεία Του, τη δόξα του Ουρανού, στην Αιωνιότητα. Ίσως αυτή να είναι η μόνη παρήγορη πτυχή του "Ζητείται Χριστιανός" των ημερών μας...

Πηγή:  Λόγια Αλήθειας και Ζωής