Φταίνε οι άλλοι, και οι καταστάσεις για τη ζωή μου;

Μια πολύ όμορφη ιστορία συνέβη σε ένα χωριό όπου ζούσε ένας γέρος σοφός, που είχε γίνει γνωστός σε Δύση και Ανατολή για την ικανότητα του να απαντάει σωστά σε οποιαδήποτε ερώτηση, όσο δύσκολη κι αν ήταν.
Στο ίδιο χωριό ζούσαν δύο μικρά παιδιά ζωηρά, που ήθελαν πολύ να βρουν κάποια ερώτηση στην οποία ο γέρος σοφός να μην μπορεί να απαντήσει. Έψαξαν λοιπόν πολύ και τη βρήκαν. "Θα πάρουμε ένα μικρό ζωντανό πουλάκι", είπαν μεταξύ τους, "θα το κρατήσουμε στις χούφτες μας και θα πάμε να ρωτήσουμε το γέρο σοφό αν το πουλάκι ζει. Αν μας απαντήσει "ναι", τότε εμείς θα σφίξουμε λίγο τα χέρια μας, και θα του πούμε: " Έκανες λάθος το πουλί είναι ψόφιο". Αν πάλι μας πει "όχι", τότε θα ανοίξουμε τα χέρια μας και το πουλάκι, ολοζώντανο, θα πετάξει για τη φωλιά του".
Πράγματι λοιπόν, πιάνουν ένα πουλάκι στις χούφτες τους, πάνε στο γέρο σοφό και τον ρωτούν:
"Παππού, θέλουμε να μας πεις αν το πουλάκι που κρατάμε στα χέρια μας είναι ζωντανό ή νεκρό".
Ο σοφός γέρος τους κοιτάει στα μάτια, χαμογελάει τρυφερά και με πολλή αγάπη στη φωνή του, τους λέει: "Παιδιά μου, προσέξτε καλά αυτό που θα σας πω.
Δε χρειάζεται παρά ένα σφίξιμο των χεριών σας και το πουλάκι θα πεθάνει. Ή ένα άνοιγμα και το πουλάκι θα πετάξει ελεύθερο, όπως η φύση το όρισε να ζήσει.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κρατάτε στις χούφτες σας και τη δική σας ζωή.
Είναι στο χέρι σας, αν θέλετε, να την κρατήσετε φυλακισμένη μέσα στο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της άγνοιας, της δειλίας και της αδυναμίας που οδηγεί πάντα στο μαρασμό και στο θάνατο.
Είναι στο χέρι σας όμως και να την αφήσετε να πετάξει στα ουράνια, και σαν δυνατός περήφανος και όμορφος αϊτός να φτάσει όσο πιο μακριά και πιο ψηλά μπορεί, μαζεύοντας γνώση, ομορφιά και αγάπη.

Πως είναι δυνατόν να είναι στο χέρι μου να φτιάξω τη ζωή μου όπως τη θέλω εγώ, θα αναρωτιέστε οι περισσότεροι, όταν διανύουμε αυτή την φοβερή οικονομική κρίση, όταν υπάρχει τόση αρνητικότητα γύρω μας, όταν ακούμε συνέχεια για αρρώστιες, αυτοκτονίες, και θανάτους; Πως μπορούμε να δούμε με διαφορετικό τρόπο όλα αυτά τα αρνητικά γεγονότα;
Κι όμως μπορούμε. Οι νικητές της ζωής διαφέρουν από τους ηττημένους, όχι γιατί αυτοί είναι "οι τυχεροί" και δε βρίσκονται μπροστά σε άσχημα γεγονότα ή σε συνθήκες που δημιουργούν προβλήματα, αλλά γιατί ξέρουν τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να αντιδράσουν σ αυτά.
Τα γεγονότα δεν δημιουργούν τον χαρακτήρα μας, απλώς τον αποκαλύπτουν.
Ο τρόπος αντίδρασης στο δυσάρεστο αλλά και στο ευχάριστο γεγονός, είναι εκείνος που μας κατατάσσει στην ομάδα των νικητών ή στην ομάδα των ηττημένων της ζωής.
Αν η αντίδρασή μας είναι υποταγή, άγνοια, δειλία και αδυναμία, τότε όχι μόνο θα έχουμε ηττηθεί στο σήμερα, αλλά θα έχουμε υπογράψει και το συμβόλαιο της αυριανής μας δυστυχίας.
Αν η αντίδρασή μας είναι ενεργητικότητα, δημιουργικότητα, γνώση, θάρρος, δύναμη, αισιοδοξία και αγάπη, τότε ξεπερνάμε το πρόβλημα και υπογράφουμε το συμβόλαιο της αυριανής μας επιτυχίας. Είναι απαραίτητο λοιπόν να αλλάξουμε αυτό τον αρνητικό τρόπο που βλέπουμε την ζωή, να αλλάξουμε την λανθασμένη μας πεποίθηση η οποία λέει: "Φταίνε οι άλλοι, και οι καταστάσεις για τη ζωή μου".

"Κουραστήκαμε από την ακατάσχετη πολυλογία, προχειρολογία και φθηνολογία. Το κόστος τους είναι βαρύ, αλλοιώνουν την ουσία, τα πρώτα, τα σημαντικά, τα καίρια. Έχουμε ανάγκη από την ανάπαυση στη χρυσή σιωπή, την πολύτιμη ακοή, τη βιωματικότητα των απαραίτητων λόγων. Χρειάζεται μια αντίσταση στους πρόχειρους κι εύκολους λόγους. Αξίζει να καταλαγιάσουμε, να ησυχάσουμε, να ξαποστάσουμε, για ν ακούσουμε μέσα στην ησυχία τη απαλή φωνή του Θεού, την εναγώνια φωνή της συνειδήσεως μας, τη διδακτική φωνή του παρελθόντος, για να μετανοήσουμε ειλικρινά"...

Με τι θέλω ελθεί ενώπιον του Κυρίου, να προσκυνήσω ενώπιον του υψίστου Θεού; Μιχαίας 6:6

Μια κακή αντίληψη είχαμε αποκτήσει από τις θρησκευτικές παραδόσεις, ότι ο Θεός θα μας κάνει τη χάρη που του ζητούμε, όταν Του τάξουμε κάτι στη ζωή μας. Έτσι δημιουργήθηκαν και τα αποτελέσματα αυτής της πλάνης που είναι τα τάματα. 

Μάθαμε να λέμε στο Θεό: "Θεέ μου, κάνε μου αυτή τη χάρη, κι εγώ θα Σου φέρω μια λαμπάδα σαν το μπόι μου". Άλλοι τάζουν ένα ομοίωμα χρυσό ενός ποδιού, ενός χεριού, ενός ματιού, ανάλογα με τον πόνο τους και το πρόβλημά τους. Άλλοι τάζουν παράξενα πράγματα και άσχετα με την αγάπη του καλού μας Πατέρα και του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. "Θα περπατήσω με τα γόνατα, θα κάνω κάθε μέρα πενήντα μετάνοιες, θα ξυπνάω τη νύχτα στις τρεις η ώρα".

Κανείς δεν εξετάζει να μάθει. "Θέλει ο Θεός τάματα για να μου κάνει τη χάρη που Του ζητώ; Ο Θεός θέλει ανταλλάγματα για να μου δώσει το αίτημα της καρδιάς μου που έχω ανάγκη στη ζωή μου;" Ο ίδιος ο Κύριος μας, μας λέγει: "Αιτείτε και θέλει σας δοθή, ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή, διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή". Ματθαίος 7:7-8

Ποτέ όμως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δε διανοήθηκε να μας ζητήσει κανένα αντάλλαγμα για όλα αυτά.

Στους μαθητές Του όταν τους έστειλε να κηρύξουν το Λόγο του Θεού τους είπε: "Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρατε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε". Ματθαίος 10:8

Ο Θεός και Πατέρας καλεί κάθε άνθρωπο που διψάει να λάβει και να ξεδιψάσει και να χορτάσει.

"Ω πάντες οι διψώντες έλθετε εις τα ύδατα και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε, ναι έλθετε αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής". Ησαΐας 55:1

Χωρίς χρήματα, χωρίς προσφορές και δώρα, ελάτε να πιείτε, να φάτε, να χορτάσετε, και να ξεδιψάσετε.

Ο Θεός δεν πουλάει τα δώρα Του και τις ευλογίες Του στον άνθρωπο. Ο Θεός δίνει, δεν παίρνει. Όπως εμείς βοηθάμε τα παιδιά μας και τα μεγαλώνουμε, και τους προσφέρουμε τα πάντα, χωρίς να περιμένουμε καμιά αμοιβή και προσφορά από αυτά, έτσι και ο Θεός και Πατέρας μας, μας προσφέρει ότι Του ζητήσουμε, χωρίς να περιμένει τάματα και προσφορές από εμάς.

Ότι κάνει, το κάνει από αγάπη για μας: "Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή, δια να μην απωλεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον". Ιωάννης 3:16.

Αυτή ήταν η μεγαλύτερη προσφορά προς τον άνθρωπο. Να δώσει τον Υιόν Του το Μονογενή να ενσαρκωθεί και να σταυρωθεί, για να πληρώσει τις αμαρτίες μας.

Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: "Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ’ Αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;" Ρωμαίους 8:32

Δε μας πουλάει τα πάντα, αλλά μας χαρίζει τα πάντα. Αυτό λέγεται "χάρις Θεού".

"Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον". Εφεσίους 2:8

Ο Κύριος θέλει την καρδιά μας και όχι τα υπάρχοντά μας. Ο απόστολος Παύλος γράφει: "Δεν ζητούμε τα υμών, αλλά υμάς".

Ο Μιχαίας ο προφήτης δια Πνεύματος Αγίου ρωτάει: "Με τι θέλω ελθεί ενώπιον του Κυρίου, να προσκυνήσω ενώπιον του υψίστου Θεού; Θέλω ελθεί ενώπιον αυτού με ολοκαυτώματα, με μόσχους ενιαυσίους; Θέλει ευαρεστηθή ο Κύριος εις χιλιάδας κριών, ή εις μυριάδας ποταμών ελαίου; Θέλω δώσει τον πρωτότοκόν μου δια την παράβασίν μου, τον καρπόν της κοιλίας μου δια την αμαρτίαν της ψυχής μου;

Αυτός σοί έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;" Μιχαίας 6:6-8

Ο Θεός λοιπόν δεν θέλει τάματα, θέλει την καρδιά μας...

Ιωσήφ - Μια ιστορία υπακοής και πίστεως.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. 
Ο Ιωσήφ ήταν γιος του Ιακώβ και της Ραχήλ. O Ιακώβ είχε και άλλα παιδιά με τη Λεία, την Βαλλά και την Ζελφά πράγμα που επιτρεπόταν στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι ο Ιωσήφ μεγάλωσε σε μια ανομοιογενή οικογένεια με αδέλφια από διαφορετικές μητέρες. Ο Ιακώβ ήταν ηλικιωμένος και είχε αποκτήσει παιδιά, αλλά δεν είχε παιδί με τη Ραχήλ της οποίας μεγάλος πόθος ήταν η απόκτηση ενός παιδιού.
Όταν ο Θεός απαντά στις προσευχές της Ραχήλ,
έρχεται η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή της, η έλευση του Ιωσήφ. Ένας γιος ο οποίος γίνεται όμως και ο αγαπημένος γιος του Ιακώβ. Γένεσις, κεφάλαιο λζ΄, εδάφιο 3."Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού και έκαμεν εις αυτόν χιτώνα ποικιλόχροον."
Συνέπεια αυτής της συμπεριφοράς του Ιακώβ, και της ανομοιογένειας της οικογένειάς του, ήταν να δημιουργηθεί φθόνος στα αδέλφια του Ιωσήφ για τον ίδιο.
Ο Θεός όμως, είχε ένα λαμπρό σχέδιο για τον Ιωσήφ, όπως εξάλλου έχει ένα σχέδιο για το καθένα από εμάς που εμπιστευτήκαμε τη ζωή στα άγια χέρια Του. Το σχέδιο Του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και έτσι ποτέ δεν είμαστε αφημένοι στη “τύχη” μας.
Ο Θεός φανερώνει με ενύπνια τα λαμπρά σχέδιά Του στον Ιωσήφ για το μέλλον του. Ο Ιωσήφ τα διηγείται στην οικογένειά του .Τότε είναι που αρχίζει ο φθόνος των αδελφών του να εντείνεται και όχι απλώς να ενοχλούνται αλλά να καταστρώνουν σχέδια εξόντωσης του. Στην αρχή ήταν η ιδιαίτερη αγάπη του πατέρα τους Ιακώβ προς τον Ιωσήφ, έπειτα ο πολύχρωμος χιτώνας που του δώρισε, δείγμα μεγάλης αγάπης και δικαιωμάτων πρωτότοκου γιου, ήρθαν τώρα και τα ενύπνια που φανέρωναν ότι κάποια στιγμή θα προσκυνούσαν όλοι τους τον Ιωσήφ. Δε μπορούσαν να ανεχτούν άλλο αυτή τη κατάσταση, και συνέλαβαν το σχέδιο που θα έβγαζε από τη μέση τον Ιωσήφ για πάντα. Δεν γνώριζαν όμως το σχέδιο του Θεού για τον Ιωσήφ. Κανένα κακόβουλο ανθρώπινο σχέδιο δεν μπορεί να υπερισχύσει μπροστά στο σχέδιο του Θεού, όταν έχει αποφασίσει να ευλογήσει έναν άνθρωπο. Ακόμη και όταν όλα δείχνουν αντίθετα όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ.
Το "παράλογο" είναι ότι πως το σχέδιο του Θεού στη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά να εκπληρώνεται μέσα στο λάκκο που τον έριξαν οι αδελφοί του. Μετά από τόσες υποσχέσεις - επαγγελίες και να βρίσκεται εντελώς ξαφνικά ο Ιωσήφ προδομένος από τα ίδια του τα αδέλφια σ΄ένα λάκκο, που όμως ο Θεός φρόντισε να είναι κενός. Γέν. κεφ.λζ΄ εδ.24. Δεν υπήρχε νερό σε εκείνο το πηγάδι ώστε να πνιγεί ο Ιωσήφ και να τελειώσουν όλα.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. Όλα αυτά όμως θα συμβούν στο δικό Του χρόνο και με το δικό Του τρόπο.
Το μεγαλειώδες σχέδιο για τη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά με έναν πολύ επώδυνο τρόπο. Από την οικογενειακή θαλπωρή και την ιδιαίτερη αγάπη, ξένος και δούλος οδεύει προς μια άγνωστη χώρα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς υπεράσπιση αλλά με το Κύριο μαζί του. Στο κεφ.39 της Γένεσης, στο εδάφιο 2 λέει: "Και ήτο Κύριος μετά του Ιωσήφ…" Ο Κύριος δεν τον είχε ξεχάσει, δεν είχε ξεφύγει κάτι από το σχέδιο Του, δεν είχε κάνει κάποιο λάθος. Διαμόρφωνε το χαρακτήρα του Ιωσήφ, τον έκανε χρυσάφι καθαρό, έτοιμο να αναλάβει την ειδική αποστολή για την οποία προοριζόταν. Την στιγμή που ήταν στο λάκκο και αργότερα ως δούλος μέσα στη θλίψη του ίσως το τελευταίο που θα μπορούσε να σκεφθεί ο Ιωσήφ ήταν το σχέδιο του Θεού.
Την ώρα της δοκιμασίας, δε μπορούμε να σκεφτούμε παραπέρα, αλλά τις περισσότερες φορές μας καταβάλλει ο πόνος και η θλίψη. Η παρηγοριά μας βρίσκεται στο γεγονός ότι όλα είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ουράνιου Πατέρα μας, και ότι Αυτός θα κάνει το καλύτερο για εμάς.
Ο Ιωσήφ παρ όλη τη θλίψη του δε χάνει τελικά την εμπιστοσύνη του στο Θεό. Βρέθηκε σε ξένη χώρα αλλά ο Θεός τον ευόδωσε τελικά. Ο επικεφαλής της Βασιλικής φρουράς τον κάνει δεξί του χέρι. Και ενώ ο Ιωσήφ θα πίστευε πως σιγά-σιγά τελείωναν οι δυσκολίες του, έρχεται ένα δεύτερο χτύπημα με τη γυναίκα του Πετεφρή να τον προκαλεί με χυδαίο τρόπο, και όταν ο ίδιος δεν ενδίδει τελικά στις προκλήσεις της βρίσκεται στη φυλακή χωρίς καμία υπεράσπιση. Όμως, δεν αμάρτησε ευρισκόμενος σε ξένη χώρα όπου δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά κράτησε μέσα του φυλαγμένο το νόμο του Θεού. Θα μπορούσε πολύ εύκολα και με πολλές δικαιολογίες να αμαρτήσει, αλλά προτίμησε τη σταθερή αξία που έχει η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Παρ όλη τη στάση του αυτή βρίσκεται πάλι στη φυλακή χωρίς δικαιώματα. Θα πρέπει να ένοιωσε μεγάλη πικρία, αλλά η απόφασή του να μην διαταράξει για κανένα λόγο τη σχέση του με το Θεό, και να τον εμπιστευτεί για άλλη μια φορά είναι αξιοθαύμαστη. Ανθρώπινος τρόπος για να δικαιωθεί κανένας. Όμως ο Θεός ήταν μαζί του και καταλαμβάνει και πάλι υψηλή θέση μέσα στη φυλακή. Ο Θεός τον κάνει πιο δυνατό και τον ετοιμάζει για το τελικό του σχέδιο. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει δύο επιφανή άτομα από το βασιλικό περιβάλλον, οι οποίοι βλέπουν ανεξήγητα όνειρα. Ο Ιωσήφ με τη χάρη του Θεού ερμηνεύει τα όνειρα τους και κερδίζει την εύνοια τους .Ο αρχιοινοχόος του Βασιλιά ενθουσιασμένος υπόσχεται στον Ιωσήφ ότι βγαίνοντας από τη φυλακή θα μιλήσει στο Βασιλιά για εκείνον ώστε να δει ευνοϊκά την υπόθεση του και εν τέλει να διατάξει την αποφυλάκιση του. Ο Ιωσήφ όπως κάθε άνθρωπος χαίρεται και ελπίζει. Πιστεύει ότι έφθασε επιτέλους η ώρα να τερματιστούν τα βάσανά του. Ο αρχιοινοχόος αποφυλακίζεται και ξεχνάει να μεσολαβήσει στο Βασιλιά για την απελευθέρωση του Ιωσήφ. Περνάνε δυο ολόκληρα χρόνια. Πολύ δύσκολες στιγμές για τον Ιωσήφ, μεγάλη δοκιμασία. Τότε καταλαβαίνει "ότι μάταιον είναι να ελπίζει τις εις άνθρωπον". Οι άνθρωποι υπόσχονται αλλά συνήθως αν όχι πάντα βυθισμένοι στα δικά τους ζητήματα ξεχνάνε πολύ εύκολα τι έχουν υποσχεθεί. Ο Μόνος που δεν αθετεί τις υποσχέσεις Του είναι ο Θεός. Είναι πιστός σε κάθε υπόσχεσή Του, και ο Ιωσήφ παραδίδεται ολοκληρωτικά σε Αυτόν μετά και από αυτή τη απογοήτευση του. Αλήθεια πόσο άσχημα θα ένοιωσε όταν για δυο ολόκληρα χρόνια τον είχε 

ξεχάσει ο αρχιοινοχόος; Δεν τον είχε ξεχάσει όμως ο Θεός. Τον είχε εκπαιδεύσει τέλεια για να μπορεί να αναλάβει αυτό για το οποίο ήταν προορισμένος, να τον υψώσει και να τον ευλογήσει τόσο πλούσια. Ήταν πια "χρυσίο καθαρό" στα χέρια του Θεού, έτοιμος για τη μεγάλη αποστολή.

Ο Φαραώ ενυπνιάζεται όνειρα που κανένας δε μπορεί να ερμηνεύσει. Ο αρχιοινοχόος θυμάται τον Ιωσήφ, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να τα ερμηνεύσει. Απόλυτα ικανοποιημένος ο Φαραώ δίνει το δαχτυλίδι του, τον ντύνει με πολυτελή ενδύματα, διατάζει το λαό να γονατίσει μπροστά του και γίνεται ο άνθρωπος με την ισχυρότερη εξουσία μετά το Φαραώ στην Αίγυπτο. Τι ευλογία, τι ανατροπή. Ο Θεός δε ξεχνά τα παιδιά Του. Ευλογεί την υπακοή, εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του στο ακέραιο.Θάρρος και πίστη σε κάθε περίσταση της ζωής μας. Ο Ιωσήφ με τη σοφία που του χάρισε ο Θεός μέσα από όλες τις δοκιμασίες που πέρασε, είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλες τις καταστάσεις που ακολουθούν. Τα όνειρα που είχε δει δεκατρία χρόνια περίπου πριν ήρθε η ώρα που εκπληρώνονται. Φροντίζει το λαό της Αιγύπτου όταν τελειώνουν τα χρόνια της ευημερίας και έρχεται η πείνα. Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει και για την οικογένειά του που έρχεται και τον "προσκυνά". 

Το σχέδιο του Θεού είχε εκπληρωθεί ακριβώς. Δεν είχε ξεφύγει κάποια λεπτομέρεια από το σχεδιασμό του Θεού. Όταν μείνουμε πιστοί στο θέλημα του Θεού, Εκείνος είναι πιστός να εκπληρώσει ότι μας έχει υποσχεθεί και στο τέλος το μεγαλύτερο δώρο, τη σωτηρία της ψυχής μας. Δε θέλει να μας ταλαιπωρήσει αλλά να μας εκπαιδεύσει ως Πατέρας, να ωριμάσουμε, να γίνουμε δυνατοί και να καταλήξουμε ασφαλείς στην Ουράνια πατρίδα μας, όπου θα χαιρόμαστε αιώνια κοντά Του.
Ας τον εμπιστευόμαστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή της ζωής μας. Όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ ο Θεός "ήτο μετ’ αυτού" όλα αυτά τα σκληρά χρόνια, έτσι και με όσους τον αγαπούν και έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους σε Αυτόν θα είναι "μετ΄ αυτών". Είναι πιστός Θεός...

Πηγή ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

 

Είσαι απασχολημένος;

"Κάποτε ο Σατανάς κάλεσε ένα παγκόσμιο συνέδριο". Στην εναρκτήρια ομιλία του προς τους πονηρούς του αγγέλους, είπε: «Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς απ’ το να πηγαίνουν στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς απ’ το να διαβάζουν τις Βίβλους τους και να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς από το να σχηματίσουν μια στενή , μόνιμη σχέση με τον Χριστό. Εάν κερδίσουν εκείνη την σύνδεση με τον Ιησού, η δύναμή μας πάνω σε αυτούς, συντρίβεται. Έτσι ας τους αφήσουμε να πηγαίνουν στις εκκλησίες τους, ας τους αφήσουμε να έχουν τον συντηρητικό τρόπο ζωής τους, αλλά να κλέβουμε τον χρόνο τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να κερδίσουν εκείνη την εμπειρία με τον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι που θέλω να κάνετε εσείς οι "άγγελοι". Αποσπάστε τους από το να κερδίζουν κρατώντας τον Σωτήρα τους, και διατηρώντας εκείνη την ζωτική σύνδεση όλη τους την ημέρα!»

"Πώς πρέπει να το κάνουμε αυτό"; φώναξαν οι "άγγελοί" του.

«Κρατήστε τους απασχολημένους στα ανούσια της ζωής, και εφεύρετε αναρίθμητα σχέδια για να κατακλύζουν τα μυαλά τους» απάντησε.

«Πειράζετέ τους για να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται, να δανείζονται, να δανείζονται.

Πείστε τις συζύγους τους να πηγαίνουν στην εργασία για πολλές ώρες, και τους συζύγους να εργάζονται 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να παρέχουν στο κενό τρόπο ζωής τους.

Εμποδίστε τους από το να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Καθώς η οικογένειά τους διαλύεται, σύντομα το σπίτι τους δεν θα προσφέρει καμιά φυγή από τις πιέσεις της δουλειάς!  Δελεάστε τους να παίζουν το ραδιόφωνο ή το κασετόφωνο, όποτε οδηγούν.

 Υπερδιεγείρτε τα μυαλά τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να ακούσουν εκείνη την χαμηλή, μικρή φωνή.  Να κρατήσετε την Τηλεόραση, το Βίντεο, τα CD και τα Computer τους σταθερά να έρχονται μέσα στα σπίτια τους. Και δείτε σε αυτό, ότι κάθε μαγαζί και εστιατόριο στον κόσμο παίζει μη-βιβλική μουσική σταθερά. Αυτό θα γεμίζει τα μυαλά τους με τα νέα 24 ώρες την ημέρα.

Εισβάλτε τις στιγμές που οδηγούν, με τους λογαριασμούς τους. Κατακλύστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστη αλληλογραφία, διαφημιστικά, κληρώσεις και κάθε είδους ενημερωτικά και προσφορές δωρεάν προϊόντων, υπηρεσιών και ψεύτικων ελπίδων.

Κρατήστε ισχνά όμορφα μοντέλα πάνω στα περιοδικά, έτσι ώστε οι σύζυγοι να πιστεύσουν ότι η εξωτερική ομορφιά είναι ότι σημαντικότερο, και να γίνουν ανικανοποίητοι με τις συζύγους τους. Χα χα χα! Εκείνο θα διαλύσει τις οικογένειές τους γρήγορα!  Ακόμη και στην ψυχαγωγία τους, αφήστε τους να γίνουν υπερβολικοί. Να τους έχετε να επιστρέφουν από την ψυχαγωγία τους εξαντλημένοι, ανήσυχοι και απροετοίμαστοι για την ερχόμενη εβδομάδα.

Μην τους αφήνετε να πηγαίνουν έξω στην φύση να ατενίζουν στα μεγαλεία του Θεού. Στείλτε τους σε πάρκα διασκέδασης, σε αθλητικά γεγονότα, σε κονσέρτα, σε θέατρα και σε κινηματογράφους.  Κρατήστε τους απασχολημένους, απασχολημένους, απασχολημένους!!

Και όταν συναντιούνται για αδελφική κοινωνία, βάλτε τους σε κουτσομπολιό και αχρεία ομιλία, έτσι ώστε να φύγουν με λυπημένη συνείδηση και ταραγμένα αισθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, και αφήστε τους να ασχοληθούν με το κέρδισμα ψυχών. Αλλά γεμίστε την ζωή τους με τόσο πολλούς καλούς λόγους, που να μην έχουν καιρό να αναζητήσουν την δύναμη του Χριστού. Σύντομα θα εργάζονται με την δική τους δύναμη, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους για το καλό της υπόθεσης. 
Αυτό θα δουλέψει! Αυτό θα δουλέψει!»

Ήταν απλώς ένα συνέδριο, και οι πονηροί "άγγελοι" πήγαν ανυπόμονα στους διορισμούς τους, για να προκαλέσουν τους Χριστιανούς παντού να γίνουν απασχολημένοι, απασχολημένοι, απασχολημένοι και να τρέχουν εδώ κι εκεί.

Υποθέτω ότι το ερώτημα είναι: Έχει επιτύχει ο διάβολος στο σχέδιό του; Εσύ είσαι ο κριτής! Εσύ θα δώσεις την απάντηση!...

Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων;

Σήμερα το μοντέλο του πλουτισμού, της επιτυχίας και του καταναλωτισμού, προβάλλεται από παντού σαν το κορυφαίο επίτευγμα και διαμορφώνει το φρόνημα των ανθρώπων, δημιουργώντας ψεύτικα μοντέλα και πρότυπα περιφρονώντας το "φρόνημα κατά Θεόν".

Μέσα σ αυτό τον αόρατο πνευματικό πόλεμο των δύο "μυστηρίων" πολλοί πιστοί έχουν παγιδευτεί στο "διπλό φρόνημα". "Και προσήλθεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν και είπε, Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; και ο λαός δεν απεκρίθη προς αυτόν λόγον". Α' Βασιλ.18:21.

Έχουν μεν στη καρδιά τους τον Κύριο και τη βασιλεία Του και το λόγο Του, αλλά και σε ένα βαθμό μια παράλληλη κρυφή ή φανερή αγάπη υπάρχει μέσα στην καρδιά τους για τα πράγματα του κόσμου. Έχουν ενταχθεί δηλαδή στο σύστημα και στον αγώνα για την απόκτηση του "καλύτερου", του "ωραιότερου", και του "επώνυμου". Έχουν αποκτήσει "είδωλα", δηλαδή παραμορφωτικούς καθρέπτες όπου αλλοιώνουν το αληθινό πρότυπο.

Ο Ιωάννης στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα που αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις, συμβούλευε: "Μη αγαπάτε τον κόσμο, μήτε τα πράγματα του κόσμου. Εάν κάποιος αγαπά το κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη του Πατέρα, γιατί όσα είναι του κόσμου, η επιθυμία της σάρκας, η λαχτάρα να αποκτήσουμε ότι βλέπουν τα μάτια μας, και ο αλαζονικός τρόπος ζωής, δεν προέρχονται από τον Πατέρα, αλλά από τον κόσμο". Α' Ιωάν.2:15-16.

Ο Ιάκωβος την ίδια εποχή επίσης πρόσθετε, "Όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται προοδευτικά εχθρός του Θεού. Ιάκ.4:4 

Δυστυχώς σήμερα μερικοί αφελείς Χριστιανοί έφθασαν στο σημείο να αποκαλούν την κατοχή υλικών πραγμάτων "ευλογία", ενώ η ευλογία είναι σχέση και όχι απόκτηση, ενώ παράλληλα ψευδοδιδάσκαλοι της ευημερίας και του καταναλωτισμού" γαργαλίζουν την ακοή", ζητώντας να μπλέξουν και τον Θεό σε μια ωφελιμιστική σχέση, ώστε αν είναι δυνατόν να γίνει αρωγός τους στην ικανοποίηση της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου τους! Δηλαδή να φοράνε επώνυμα ρούχα, να έχουν μοντέρνο ίματζ, να οδηγούν αστραφτερά αυτοκίνητα, να ζουν σε πολυτελή σπίτια, να τρώνε σε διάφορα "πολυτελή" εστιατόρια.

Με άλλα λόγια γενικά να διαβιώνουν και να συμπεριφέρονται όπως οι ψευδεπώνυμοι. Για τους ανωτέρω λόγους η συμβουλή των Γραφών είναι: "προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας". Εβρ.3:13..."διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.A' Ιωάν.2:16... 

Ν.Μ.

Αποκλειστικά Εκείνος!

Θέλω να σας μιλήσω για τον Ιησού, και μόνο για Εκείνον. Συχνά ακούω χριστιανούς να λένε ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια θεία θεραπεία, ότι χρειάζονται ή ότι απέκτησαν κάποια ευλογία, ότι ζητάνε αγιασμό, κάποια αποκάλυψη, ή κάτι άλλο. Ευχαριστώ όμως τον Θεό επειδή καταλάβαμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η ευλογία, δεν είναι η θεραπεία, δεν είναι ο αγιασμός. Δεν είναι κάτι, δεν είναι κάποιο πράγμα αλλά κάτι πολύ καλύτερο. Είναι ο Ιησούς Χριστός, Αυτός ο ίδιος! Είναι το ίδιο το πρόσωπο του Ιησού Χριστού που χρειαζόμαστε. Πολλοί έχουν την ιδέα του πράγματος αλλά όχι την πραγματικότητα. Μπορεί να έχουν κάτι στην καρδιά τους ή στη συνείδησή τους ή στη θέλησή τους. Αλλά δεν έχουν Εκείνον τον ίδιο στη ζωή και στο πνεύμα τους, επειδή έχουν μόνο αυτό που είναι εξωτερική έκφραση και σύμβολο της πνευματικής πραγματικότητας. Πολύ καιρό είχα προσευχηθεί για αγιασμό. Μια φορά μάλιστα αισθάνθηκα κάτι και το άρπαξα τόσο δυνατά, μένοντας ξάγρυπνος όλο το βράδυ από φόβο μήπως το χάσω. Και φυσικά έφυγε, μαζί με την επόμενη αίσθηση και την επόμενη διάθεση. Το έχασα γιατί κρατούσα το πράγμα, όχι Εκείνον!  Όταν τελικά πήρα τα μάτια μου από τον αγιασμό μου και τις εμπειρίες μου, και τα έριξα στον Χριστό που έχει έρθει μέσα μου, αντί για κάποια εμπειρία βρήκα έναν Χριστό μεγαλύτερο από την ανάγκη της στιγμής, έναν Χριστό που είχε τα πάντα που για πάντα θα χρειαζόμουν, έναν Χριστό δοσμένο σ' εμένα μια για πάντα. Και όταν Τον είδα μ' αυτό τον τρόπο, αυτό ήταν για μένα μια τέτοια ανάπαυση. Ήταν όλα καλά! Δεν είχα αυτό που μπορούσα να κρατήσω μόνο αυτή τη στιγμή, αλλά μέσα σ' Αυτόν, ότι θα χρειαζόμουν και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη, και τη μεθεπόμενη. Και φαντάζομαι πώς θα είναι σε ένα εκατομμύριο χρόνια, όταν θα λάμπουμε σαν τον ήλιο στην βασιλεία του Πατέρα μας (Ματ. 13:43), και θα έχουμε "όλο το πλήρωμα του Θεού".  Το ίδιο νόμιζα και για τη θεραπεία. Σαν να ήμουν ένα παλιό ξεκούρδιστο ρολόι, ο Κύριος θα με κούρδιζε καλά και εγώ θα πήγαινα σαν μηχανή. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αντίθετα, βρήκα ότι ήταν Εκείνος ο ίδιος που ερχόταν να μου δώσει αυτό που είχα ανάγκη τη στιγμή αυτή. Εγώ ήθελα να αποθηκεύσω μια μεγάλη προμήθεια για να αισθάνομαι πλούσιος, μια προμήθεια πολλών χρόνων, που να μη χρειάζεται να εξαρτώμαι απ' Αυτόν για την επόμενη μέρα. Αλλά ποτέ δεν μου έδωσε μια τέτοια αποθήκη. Ποτέ δεν είχα περισσότερο αγιασμό ή θεραπεία απ' ότι χρειαζόμουν τη συγκεκριμένη στιγμή. Έπρεπε να μάθω να λαμβάνω απ' Αυτόν την πνευματική μου ζωή κάθε δευτερόλεπτο. Καθώς αναπνέω, να εισπνέω μέσα μου Εκείνον και να εκπνέω έξω τον εαυτό μου. Μ' αυτό τον τρόπο, στιγμή προς στιγμή, πρέπει να λαμβάνουμε και για το πνεύμα μας και για το σώμα μας. Ίσως πεις "δεν είναι αυτό μια τρομερή δέσμευση, να είσαι συνεχώς έτσι τεντωμένος;" Να είσαι τεντωμένος μ' Αυτόν που αγαπάς, με τον καλύτερο Φίλο σου; 
Α, όχι! Έρχεται τόσο φυσικά, τόσο αυθόρμητα, τόσο σαν μια πηγή, ασυναίσθητα, ακόπιαστα. 
Επειδή η αληθινή ζωή είναι πάντα εύκολη και ξεχειλίζει...

A.SIMPSON

ΠΗΓΗ: Διάκρισις

Μία σημαίνουσα αληθινή ιστορία.

Το μικρό αρνάκι το έφεραν με χαρά πολύ στο σπίτι τους και το μικρό κορίτσι το υποδέχτηκε με λαχτάρα και όνειρα. 
Σαν μωρό το αρνάκι με το μπιμπερό το γάλα και ο Μικρούλης, έτσι τον φώναζε, άρχισε να μεγαλώνει μέσα στην αγάπη και τη φροντίδα. Έγινε κι αυτός μέλος του σπιτιού, οικείος κανονικός, στην αγκαλιά του κοριτσιού που ιδιαίτερα και με περισσή αγάπη το φρόντιζε σαν ζωντανό μπιμπελό. Παιχνίδι και χαρά η ζωή του Μικρούλη, όμως είχε απαιτήσεις ο Μικρούλης. Tους φώναζε αν τον προσπερνούσαν με βιασύνη, απαιτούσε την αγάπη, και τη διεκδικούσε με ένα γερό μακρόσυρτο βέλασμα. 

Καλοζωισμένος ο Μικρούλης, ζωή και...αρνί την πέρναγε, αρνί από σπίτι άλλωστε, έμαθε να τρώει ότι έτρωγαν όλοι, και γεμιστά και γλυκά και ότι του δίνανε δεν έλεγε όχι, ήταν μια πανδαισία. Έτσι μεγάλωσε και έγινε δυνατός και...μεγάλος ο Μικρούλης. 

Πέρασε όμως ο καιρός, και ανέκυψε ζήτημα με τον Μικρούλη. Να τον κρατήσουν πια δεν μπορούσαν, και έπρεπε να τον δώσουν, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Τι να γίνει η συνεχής ζωή παρέα με τον Μικρούλη δεν ήταν πια μπορετή και συμβατή με την οικιακή οικονομία. Τα όνειρα άλλωστε δεν πάνε μαζί με τα οικονομικά. Το σκέφτηκαν από δω, από κει, δεν έβγαινε. Έπρεπε να τον αποχωρισθούν. Έτσι αποφάσισαν με πόνο να το πάνε σε ένα βοσκό μακριά σε ένα χωριό που ήξεραν. Τον άφησαν εκεί στο κοπάδι και στη στάνη. Μαζί με τα άλλα πρόβατα ο Μικρούλης έπρεπε από δω και πέρα να αλλάξει ζωή, η πολιτική του ζωή έγινε αναπάντεχα βουκολική!! 

Νοσταλγία για βουνό μεριά. 
Κάποιοι μήνες μετά το κορίτσι μαζί με τους δικούς της ανεβαίνει στο βουνό ζητώντας να δει ξανά τον Μικρούλη. Το κοπάδι έλειπε, δεν ήταν εκεί, δεν ήταν στη στάνη και έπρεπε να ανέβουν πιο πάνω. Εκεί στην πλαγιά πιο πάνω βλέπουν το κοπάδι μαζεμένο και αρχίζουν να πλησιάζουν με προσμονή.
Κάποια στιγμή μη μπορώντας να πλησιάσουν πιο κοντά, κοντοστάθηκαν. Το κοριτσάκι δεν είχε άλλο τρόπο να δει τον Μικρούλη...και άρχισε να φωνάζει με την άδολη παιδιάστικη φωνή της το όνομά του: "Mικρούλη", "Μικρούλη", "Μικρούλη".

Τα πρόβατα συνέχισαν το δρόμο του χορταριού, δεν φάνηκε κάτι συνταρακτικό να συμβαίνει. Συνέχισαν ανέμελα, αλλά μια στιγμή κάποιο μένει πίσω χώρια από τ άλλα τα πρόβατα. Στάθηκε ακίνητο να την κοιτάει, μόνο του σήκωσε το κεφάλι από το χορτάρι προς τα κει που ερχόταν η φωνή.
Το κορίτσι μεγάλωσε αλλά ποτέ δεν ξέχασε την εικόνα της ανταπόκρισης! Ο Μικρούλης της ήταν εκεί και την περίμενε, δεν είχε ξεχάσει ποτέ τον ήχο της αγάπης. Η αγάπη ανεξίτηλα χαράσσεται. Δεν μπορείς να προσπεράσεις την αγάπη, να αδιαφορήσεις, να την πετάξεις δεν γίνεται.

"τα πρόβατα την φωνήν Aυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά...Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών". Ιωάν.10:3-14

Με τη σημαίνουσα φυσική εικόνα ο Ιησούς Χριστός δίδει σε όλους μας την Αλήθεια, το πνευματικό νόημα, το σημαινόμενο που έχουμε ανάγκη να νοήσουμε. Χωρίς την προβολή της πνευματικής σημασίας που μόνο ο Χριστός δίνει θα μέναμε σε μια απλά συγκινητική φυσική εικόνα, που δεν καλύπτει την ανάγκη της προσωπικής μας σωτηρίας. Γι αυτό είναι ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή των εξηγήσεων που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας δώσει δια του λόγου της αληθείας Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μαρτυρεί περί του Ιησού Χριστού και λέγει σε όλους μας: "ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν". Ιωάν.1:15-18...

Σ.Φ.