Παροιμ.17:12. Ας απαντήση τον άνθρωπον άρκτος στερηθείσα των τέκνων αυτής και ουχί άφρων εν τη μωρία αυτού.

Πριν λίγα χρόνια η Ιταλία έμεινε άφωνη μπροστά σε ένα βάναυσο περιστατικό.Τρεις νεαροί 16-19 ετών,μετά το σαββατιάτικο ξενύχτι τους με μπύρες και μαριχουάνα, τριγυρνούσαν στους δρόμους με το αυτοκίνητό τους,γεμάτοι πλήξη.Σταμάτησαν σε ένα βενζινάδικο για καύσιμα,γέμισαν και ένα μπουκάλι μπύρας,για να "παίξουν" με τον πρώτο άνθρωπο που θα πετύχαιναν στην πορεία τους.Ένας άστεγος Ινδός μετανάστης είχε αποκοιμηθεί σε ένα παγκάκι του σιδηροδρομικού σταθμού.Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο,τον περιέλουσαν με την βενζίνη,και του έβαλαν φωτιά.Ο άνθρωπος αυτός πανικόβλητος άρχισε να τρέχει προς την κεντρική πλατεία,όπου κάποιοι τον μετέφεραν με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο,όπου μόλις κατάφεραν οι γιατροί να τον σώσουν.Ένας από τους συλληφθέντες νεαρούς στην απολογία του είπε,ότι ήθελαν να ζήσουν μια δυνατή συγκίνηση για να τελειώσουν την βραδιά τους!!!

Μετά από τέτοια γεγονότα που συμβαίνουν κατά καιρούς στον δυτικό "πολιτισμένο" και αναπτυγμένο κόσμο,όλοι αναρωτιούνται για το ζήτημα που ανακύπτει και αφορά τον κορεσμό από την πληθώρα θεαμάτων και ηδονών,που αποζητά νέες ποιο εντυπωσιακές και εύφλεκτες εμπειρίες.Έχοντας καταβροχθίσει υλικά και άυλα,έχοντας καταστρατηγήσει θεσμούς και αξίες,ο σύγχρονος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την κενότητα της ύπαρξής του,έγραφαν κατά λέξη στον τύπο σχετικά με το περιστατικό αυτό.
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν θεσμοί και αξίες,όταν έχουμε κλείσει τον Θεό έξω από την πόρτα.Είναι αφροσύνη να αποφασίζεις εσύ για την ζωή σου,και ο Ιησούς Χριστός να είναι απών.Χωρίς Χριστό,η καρδιά μας γεμίζει με ανία,και η ζωή μας με πλήξη,και αυτά οδηγούν στην αφροσύνη.Μας κάνουν χειρότερους και από άγρια θηρία.Μόνο Αυτός δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή μας.Ο Θεός έχει ένδοξα σχέδια για μας.Ο σκοπός της ύπαρξής μας είναι να Τον τιμούμε και να Τον δοξάζουμε,για να μας τιμήσει και να μας δοξάσει κι Εκείνος μια μέρα αιώνια κοντά Του...