Η περγαμηνή.

Α' Ιωάννην1:7. "εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας".
Μια ιστορία αναφέρει ότι κάποτε, ενώ ο Λούθηρος ήταν άρρωστος στο δωμάτιό του, παρουσιάστηκε ο διάβολος μπροστά του κρατώντας μια μεγάλη περγαμηνή. Χαμογέλασε ειρωνικά, και την άφησε να ξετυλιχθεί. 
Η μια άκρη της έφτανε στο πάτωμα, κι ακόμα δεν είχε ξεδιπλωθεί τελείως. Μέσα εκεί ήταν γραμμένες όλες οι αμαρτίες του. Όπως ήταν φυσικό για μια στιγμή, η καρδιά του βούλιαξε από το βάρος που ένιωσε, και πήγε να σπάσει.
Ξαφνικά όμως μια σκέψη φώτισε τον νου του, και του είπε...
- Είναι όλα αλήθεια, μόνο που έχεις ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό.
Το αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία!
Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια ο κατήγορος εξαφανίστηκε, μαζί με την περγαμηνή του.
Κάποτε πάλι ένας άνθρωπος του Θεού κήρυττε επάνω στο εδάφιο του θέματός μας, όταν κάποιος από το ακροατήριο τον διέκοψε, και του είπε...
- Πως είναι δυνατόν το αίμα να καθαρίζει αμαρτίες;
Ο κήρυκας σταμάτησε για λίγο, και μετά τον ρώτησε...
- Πως γίνετε το νερό που πίνουμε να σβήνει την δίψα;
Και ο ακροατής απάντησε...
- Δεν ξέρω το πως, αλλά πάντως το κάνει! είναι αλήθεια.
- Ακριβός το ίδιο μπορώ να πω κι εγώ στο ερώτημά σας. Δεν ξέρω πως το αίμα του Ιησού Χριστού καθαρίζει της αμαρτίες μας, γνωρίζω όμως ότι το κάνει, και αυτό αρκεί!

Είναι γεγονός ότι το αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, αν όμως περπατούμε στο φως, καθώς Αυτός είναι φως, και είμαστε ενωμένοι μαζί Του. Ας αφήσουμε το φως της αλήθειας του Λόγου Του, το φως του Πνεύματός Του, να φωτίσει την καρδιά και τον δρόμο μας. Να δούμε την αμαρτία μας, να την πούμε με το όνομά της, να την φέρουμε σ Αυτόν, και να Του ζητήσουμε να μας καθαρίσει.
Τότε κανείς δεν θα μπορεί να μας κατηγορήσει, γιατί μπροστά στον Κύριό μας θα είμαστε καθαροί και δικαιωμένοι!...

ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ, ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ:

Μία κοπέλα πήγε ένα βράδυ λυπημένη στη μητέρα της. Της μίλησε για τη ζωή της και τα προβλήματά της. Είχε κουραστεί να προσπαθεί ν’ αλλάξει τη ζωή της, και να απογοητεύεται. Νόμιζε πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της αφού την άκουσε, πήγε στην κουζίνα γέμισε τρία δοχεία με νερό, και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.
Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ.
Τα άφησε λίγο να βράσουν χωρίς να πει ούτε λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ’ το νερό, και τα έβαλε σ’ ένα μπολ, και τα αυγά σ’ ένα άλλο. Μετά άδειασε τον καφέ σ’ ένα φλιτζάνι.
Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε:
- Τι βλέπεις;
- Καρότα, αυγά, και καφέ, της απάντησε η κόρη.
- Άγγιξε τα καρότα, της είπε η μητέρα.
Η κοπέλα τα άγγιξε, και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά της ζήτησε να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό.
Στο τέλος η μητέρα ζήτησε απ’ την κόρη της να πιει μια γουλιά καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του, και τη ρώτησε:
- Τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;
Η μητέρα της εξήγησε ότι το καθένα απ’ αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα, είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά.
Το καρότο μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό, αλλά μαλάκωσε κι έγινε αδύναμο.
Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα, είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά αφού μπήκε στο βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε.
Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους στο βραστό νερό, άλλαξαν το νερό!
- Ποιο απ’ αυτά είσαι εσύ; ρώτησε την κόρη της. Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς αντιδράς;
Είσαι καρότο, αυγό, ή κόκκος καφέ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες «υγρό» πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία, ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, αυτός απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του... Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα είναι άσχημα, εσύ αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο, βγάζεις το άρωμα που έχεις μέσα σου!
Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκιά, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατή, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινη, και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένη.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα. Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους.
Εσύ είσαι καρότο, αυγό, ή κόκκος καφέ;
Εύχομαι η ζωή σας να είναι σαν ένα μυρωδάτο φλιτζάνι καφές!...

Ψαλμοί 90:2. Πριν γεννηθώσι τα όρη, και πλάσης την γην και την οικουμένην, και από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός.

Όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός ζήτησε από ένα ραβίνο να του δείξει που είναι ο Θεός του, ο ραβίνος τον οδήγησε σε ένα ξέφωτο το καταμεσήμερο, και του ζήτησε να κοιτάξει τον ήλιο κατάματα.
- Δεν μπορώ το φως του ήλιου, είναι εκτυφλωτικό, του απάντησε ο αυτοκράτορας Αδριανός.
- Σου έδειξα μόνο έναν από τους δούλους του Θεού μου. Πως περιμένεις να δεις με τα φυσικά σου μάτια τον Θεό που δημιούργησε τον ήλιο, και είναι πολύ μεγαλύτερος; του είπε ο πιστός ραβίνος.

Πολλές είναι οι επινοήσεις στο πέρασμα των αιώνων από άπιστους ανθρώπους, που προσπαθούν να αμφισβητήσουν την ύπαρξη του ζωντανού Θεού. Όμως για πολλούς άλλους ανθρώπους με απλή και ταπεινή καρδιά, αρκεί ένα λουλούδι, λίγο αεράκι, ένα κοχύλι της θάλασσας, για να τους πείσει πως πίσω απ όλα αυτά τα θαυμαστά της φύσης που μας περιβάλει, υπάρχει ένας Πάνσοφος Δημιουργός Θεός. Αυτός ο Θεός που με τόση λεπτομέρεια και τελειότητα έφτιαξε κάθε τι εδώ στη γη που ζούμε, δεν μας άφησε χωρίς σκοπό κι ελπίδα, αλλά παράλληλα μας πρόσφερε την μεγαλύτερη θυσία που έγινε ποτέ, τον Μονάκριβο Γιο Του τον Ιησού Χριστό, ν ανοίξει τον δρόμο για την Ουράνια Βασιλεία Του.
Με απέραντη αγάπη, με υπομονή και μακροθυμία, ψάχνει τον καθένα από μας χωριστά, και περιμένει να επιστρέψουμε με μετάνοια και πίστη, αναγνωρίζοντας την ανάγκη μας για σωτηρία, και αιώνια λύτρωση...

Λογισμοί: μύγα ή μέλισσα;

Φιλιππησίους 4:8. Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε".

Ρωτήσαμε μια μέρα ένα σοφό γέροντα, για το εξής πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε: «Μας λέτε συνέχεια να έχουμε καλούς λογισμούς, θα σας πούμε όμως μια περίπτωση, για να δούμε τι μας συμβουλεύετε να απαντούμε. Έρχονται μερικοί άνθρωποι και μας λένε:

Ο τάδε κλέβει, ο δείνα καπνίζει πολλά τσιγάρα, ο άλλος λένε πως είναι ανήθικος, ο άλλος είναι ψεύτης, και γενικά βγάζουν ένα δριμύ κατηγορητήριο εναντίον των ανθρώπων, και μάλιστα παρουσιάζουν μαζί κι' αποδείξεις των όσων λένε. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους τι μπορούμε να λέμε;»

Τότε, ο σοφός γέροντας άρχισε να μας λέει:

«Γνώρισα εκ πείρας ότι σ’ αυτή τη ζωή οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Τρίτη δεν υπάρχει - ή στη μία θα είναι ή στην άλλη. Η μία, λοιπόν, κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη ΜΥΓΑ. Η ΜΥΓΑ έχει την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ότι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν, και σε μια άκρη του περιβολιού κάποιο ζώο έχει κάνει μια ακαθαρσία, τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ’αυτό το πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω από όλα τα άνθη, και σε κανένα δεν θα καθίσει. Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβει, και θα καθίσει πάνω σ’ αυτήν, και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει, αναπαυόμενη στη δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα αυτό, και δεν θα ξεκολλά από εκεί.

Αν τώρα έπιανες μια μύγα, και αυτή μπορούσε να μιλήσει, και τη ρωτούσες να σου πει μήπως ξέρει αν κάπου υπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε εκείνη θα απαντούσε πως δε γνωρίζει καν τι είναι αυτά. Εγώ θα σου πει, ξέρω πως υπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ακαθαρσίες ζώων, μαγειρεία, βρομιές. Η μία λοιπόν μερίδα των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα. Είναι η κατηγορία των ανθρώπων, που έχει μάθει πάντα να σκέφτεται, και να ψάχνει να βρει ότι κακό υπάρχει, αγνοώντας και μη θέλοντας ποτέ να σταθεί στο καλό. Η άλλη κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη ΜΕΛΙΣΣΑ. Η ιδιότητα της ΜΕΛΙΣΣΑΣ είναι να βρίσκει, και να κάθεται σε ότι καλό και γλυκό υπάρχει. Ας πούμε για παράδειγμα, πως σε μια αίθουσα, που είναι γεμάτη ακαθαρσίες έχει κάποιος τοποθετήσει σε μια γωνιά ένα λουκούμι. Αν φέρουμε εκεί μια μέλισσα, εκείνη θα πετάξει, και δεν θα καθίσει πουθενά, έως ότου βρει το λουκούμι, και μόνον εκεί θα σταθεί.

Αν πιάσεις τώρα τη μέλισσα και τη ρωτήσεις που υπάρχουν σκουπίδια, αυτή θα σου πει ότι δε γνωρίζει, θα σου πει εκεί υπάρχουν γαρδένιες, εκεί τριανταφυλλιές, εκεί θυμάρι, εκεί μέλι, εκεί ζάχαρη, εκεί λουκούμια και γενικά θα είναι γνώστης όλων των καλών, και θα έχει παντελή άγνοια όλων των κακών. Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα, των ανθρώπων εκείνων που έχουν καλούς λογισμούς και σκέπτονται, και βλέπουν τα καλά. Όταν σ’ ένα δρόμο βρεθούν να περπατούν δύο άνθρωποι, οι οποίοι ανήκουν στις δύο αυτές κατηγορίες, τότε φτάνοντας στο σημείο εκείνο όπου ένας τρίτος έκανε την «ανάγκη» του, ο άνθρωπος της πρώτης κατηγορίας, θα πάρει ένα ξύλο και θ’ αρχίσει να σκαλίζει τις ακαθαρσίες. Όταν όμως περάσει ο άλλος, της δεύτερης κατηγορίας, που μοιάζει με τη μέλισσα, προσπαθεί να βρει τρόπο να τις σκεπάσει με χώμα, ή με μια πλάκα, για να μην αισθανθούν και οι άλλοι περαστικοί τη δυσωδία αυτή, που προέρχεται από τις βρωμιές». 

Και κατέληξε ο γέροντας:

«Εγώ σε όσους έρχονται και μου κατηγορούν τους άλλους, και με δυσκολεύουν, τους λέω αυτό το παράδειγμα, και τους υποδεικνύω να διαλέξουν σε ποια κατηγορία θέλουν να βρίσκονται, και αναλόγως να ψάξουν να βρουν και τους ανάλογους ανθρώπους της κατηγορίας τους»...

Πρόβατο ή γουρούνι;

"Ας εγκαταλίπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως". Ησαΐας 55:7

Πως διακρίνουμε έναν ευσεβή από έναν ασεβή όταν πέσουν και οι δύο στο ίδιο αμάρτημα; 
Το ερώτημα είναι παρόμοιο με το εξής...Πως ξεχωρίζεις ένα πρόβατο από ένα γουρούνι, όταν και τα δύο πέσουν σ' έναν λάκκο με βούρκο;
Απλούστατα το γουρούνι, όχι μόνο δε θα λυπηθεί που έπεσε μέσα στο βούρκο, αλλά θ'αρχίσει να κυλιέται εκεί μέσα κατευχαριστημένο.
Αντίθετα το αρνάκι μόλις πέσει, θα κάνει σαν τρελό να σηκωθεί, θα θέλει να βγει από κει όσο ποιο γρήγορα γίνετε, και θα προσπαθεί να ξεκολλήσει τη λάσπη από πάνω του.
Στην πνευματική μας πορεία συναντούμε παγίδες, πειρασμούς, ύπουλες λακκούβες. Τότε αν πέσουμε, δεν χωρεί απελπισία και απογοήτευση. Μία είναι η λύση. Επιστροφή στον Θεό τον Πατέρα μας. Να μας πλύνει τις πληγές μας, να μας καθαρίσει, να μας απελευθερώσει από την αμαρτία μέσα μας, δια του σταυρού του Ιησού Χριστού. Α' Ιωάννην 2:1-2.
Αυτό θα πει πνευματική ευαισθησία. Μόλις λερωθώ, θέλω να καθαριστώ. Το βλέπω σαν ξένο στοιχείο επάνω μου, δεν το αποδέχομαι σαν κατάσταση στην ζωή μου, το μισώ, το απεχθάνομαι, θέλω να απαλλαγώ.
Και τότε αν πραγματικά το θέλω, η δύναμη και η ενέργεια είναι του Θεού...

Λουκάς 16:28. διότι έχω πέντε αδελφούς· διά να μαρτυρήση εις αυτούς, ώστε να μη έλθωσι και αυτοί εις τον τόπον τούτον της βασάνου.

Ένας άνθρωπος είρωνας και χωρίς καθόλου θεοσέβεια,άκουγε την ιστορία του πλούσιου και του Λαζάρου,με την φλόγα της κόλασης κ.τ.λ.
- Αυτά όλα είναι απλές εικόνες της φαντασίας...σχολίασε.
Δίπλα του στεκόταν ένας φωτισμένος άνθρωπος του Θεού,και του είπε.
- Αν αυτά είναι απλές εικόνες της φαντασίας,φαντάσου πως θα είναι στην πραγματικότητα,η κόλαση,η αιώνια απώλεια και ο χαμός.
Κάποιος πιστός άνθρωπος έλεγε χαρακτηριστικά όταν τον ρωτούσαν τι είναι κόλαση,και απαντούσε...θα είναι να ξέρεις πως ο Χριστός σου κτύπησε την πόρτα και του είπες όχι.Θα είναι να θυμάσαι πως είχες ευκαιρίες πολλές να δεχθείς την Ζωή και την Βασιλεία Του,και Του γύρισες την πλάτη.Κόλαση θα είναι να τριγυρίζουν στο μυαλό σου οι εικόνες των πιστών ανθρώπων που σου μιλούσαν για τον Χριστό,σε υπηρετούσαν,και σε συμβούλευαν ν αλλάξεις για το συμφέρων σου το αιώνιο.
Αλλά εσύ προτίμησες τον εγωισμό και την ζωούλα σου.
Αυτές οι σκέψεις θα σε τρελαίνουν σε μια κατάσταση βασανιστική χωρίς τέλος,χωρίς ελπίδα,αλλά το κυριότερο χωρίς νέες ευκαιρίες.

Ας μας συγκλονίσει αυτή η σκέψη,ΑΙΩΝΙΑ ΧΑΜΕΝΟΣ,και ας μας παρηγορήσει μια άλλη σκέψη,ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ.
Όλα όσα λέει ο Λόγος του Θεού είναι αλήθεια και μόνο αλήθεια,για την αγάπη του Θεού,αλλά και για την δίκαιη οργή και κρίση Του,για την ανυπακοή και τον εμπαιγμό.Δεν αργεί αυτή ημέρα σύμφωνα με τα σημεία των καιρών που μας προειδοποιεί ο Λόγος Του.Σήμερα όμως είναι ακόμα μια μέρα ευκαιρίας να έρθεις κοντά Του.Η Αγάπη Του σε καλεί να δεχθείς τον Ιησού Χριστό,που είναι η Οδός σωτηρίας και συμφιλίωσης μαζί Του...Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Mονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.Ιωάννην 3:16..
Δεν θέλει ο Θεός να χαθείς για πάντα,αλλά να ζήσεις αιώνια μαζί Του στο ουρανό...

Λουκ. 9:25 Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέσει ή ζημιωθεί;

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πολύ πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος.Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό,και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.
-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση γιέ μου; ρώτησε ο πατέρας.
-Πατέρα μου, απάντησε ο γιος,πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;
-Καλώς παιδί μου, παρατήρησε ο βασιλιάς.Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.
-Πατέρα μου απάντησε ο γιος,αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;
Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του. Πάρε αυτό το δοχείο, και θα μεταφέρεις στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.
Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο,ο πατέρας τον ρώτησε:
-Γιέ μου τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;
-Δεν πρόσεξα πατέρα τίποτε.
-Τι εννοείς τίποτε; τον ρώτησε ο βασιλιάς. Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους,τόσα ζώα.
-Δεν είδα τίποτε απ'όλα αυτά είπε ο γιος. Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.
-Πολύ σωστή η παρατήρησή σου, είπε ο βασιλιάς. Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.
Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.