Η Αιωνιότητα της Υπόσχεσης.

«Μπορεί η γυναίκα να λησμονήσει το βρέφος της που θηλάζει, ώστε να μη ελεήσει το παιδί της κοιλιάς της; Αλλά, κι αν αυτές λησμονήσουν, εγώ όμως δεν θα σε λησμονήσω. Δες, σε έχω ζωγραφίσει επάνω στις παλάμες μου∙ τα τείχη σου είναι πάντοτε μπροστά μου». Ησαΐας 49:15,16.Διαβάζεις για πρώτη φορά αυτά τα λόγια στο τεσσαρακοστό ένατο κεφάλαιο του Ησαΐα, και αισθάνεσαι την ανάγκη να διακόψεις τη ροή της μελέτης σου. Η Υπόσχεση είναι τόσο ξεχωριστή που σε συγκλονίζει…. Διαβάζεις ξανά και ξανά, για να αντιληφθείς το βάθος, να συνειδητοποιήσεις το μεγαλείο της αλήθειας, να ρουφήξεις την ευλογία που ξεχειλίζει από κάθε λέξη, και απλώς μένεις βουβός/η από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Διαβάζεις για πολλοστή φορά αυτά τα εδάφια και, αν και γνωρίζεις πια τα λόγια, πάντα κάτι δυνατό και πρωτόγνωρο αγγίζει τα μεγαλύτερα βάθη της ψυχής σου. Είτε ανήκεις στην κατηγορία αυτών που τα διαβάζουν για πρώτη φορά, είτε για περισσότερες, η πρόσκληση είναι μία και μόνη. Καλείσαι να πιστέψεις, δίχως ‘αλλά’, ‘μήπως’ ή ‘όμως’ πως αυτές οι υποσχέσεις είναι δοσμένες, για να γίνουν η δική σου πραγματικότητα, μια πραγματικότητα μέσα στην οποία ευωδιάζει η Παρουσία του Θεού, και ανασαίνει η Αιωνιότητα…Η Θεοπνευστία δια στόματος του προφήτη Ησαΐα, παρουσιάζει μπροστά σου μια οικεία εικόνα, που πολύ δύσκολα μπορεί να μην αγγίξει την καρδιά σου: είναι η εικόνα της μητέρας που θηλάζει το σπλάχνο της. Ακόμα και αν κάποιος δεν έχει ζήσει αυτή τη μοναδική εμπειρία, μπορεί να νιώσει στοργή και τρυφερότητα στη θέα μιας τέτοιας εικόνας. Η μητέρα, πλημμυρισμένη από αγάπη, κρατά στην αγκαλιά της το παιδί της, και του προσφέρει χυμούς από τους χυμούς της ευεργεσίας και υγείας που ρέουν μέσα της. Το παιδί της, πλήρως παραδομένο και γαληνεμένο στην αγκαλιά της, απολαμβάνει αυτό το θείο δώρο και, μέσα από τους ενστικτώδεις μηχανισμούς που το έχει προικίσει ο Θεός στην αυγή της ζωής του, κατανοεί ότι αυτή η αγκαλιά είναι για αυτό το πιο ασφαλές καταφύγιο του κόσμου. 

Επιστήμονες μας βεβαιώνουν ότι κατά τη διάρκεια του θηλασμού, παράγεται μια ορμόνη που ηρεμεί τόσο τη μητέρα όσο και το θηλάζον βρέφος της, γεγονός που ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο την άποψη για τον ψυχικό και συναισθηματικό δεσμό που δημιουργεί ο θηλασμός. Μια μητέρα που θηλάζει είναι αδύνατον να ξεχάσει να θηλάσει το βρέφος της. Δεν είναι μόνο το σώμα της, αλλά και η ίδια η ψυχή της που την κρατούν άγρυπνη για τη βίωση αυτής της ξεχωριστά ευλογημένης εμπειρίας, μέσα από την οποία, όχι μόνο προσφέρει, αλλά ευεργετείται και η ίδια. Ο Λόγος του Θεού συμφωνεί με αυτή την άποψη, μα για μια ακόμη φορά κάνει την ανατροπή. Στον κόσμο της αμαρτίας και του άμετρου βάθους της σκληρότητας και της αφροσύνης, μπορεί να «χτυπηθεί», με την έννοια να αναιρεθεί, ακόμα και η μητρική αγάπη, η πιο αγνή και η πιο τρυφερή από όλες τις άλλες μορφές αγάπης. Και σε αυτή την περίπτωση δε θα πρέπει, βέβαια, να περιοριστεί η κατανόηση της περικοπής μας στην επιλογή μιας μητέρας να θηλάσει ή να μη θηλάσει το παιδί της, καθώς υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που μπορούν να διευκολύνουν ή να δυσκολέψουν μια τέτοια εμπειρία. Υπάρχουν μάνες που δε θήλασαν, αλλά στάθηκαν και στέκονται Μάνες με όλη τη σημασία της λέξης για τα παιδιά τους. Γι’ αυτό, ο Λόγος του Θεού μας καλεί, κυρίως, να εστιάσουμε την προσοχή μας στην τραγική επιλογή της μητέρας, είτε από την υποταγή της σε καταστάσεις που δεν μπορεί να αλλάξει ή να ελέγξει, είτε από την αυτόβουλη άσκηση της θέλησής της, να λησμονήσει το σπλάχνο της, και να μην του δείξει το έλεος και την αγάπη που έχει τόση ανάγκη. Μέσα από μια τέτοια οπτική, μπορούμε να συλλάβουμε βαθύτερα, το μεγαλείο της Θεϊκής Υπόσχεσης που ακολουθεί και ισχύει για πάντα, ακόμα και όταν όλες οι δεδομένες μορφές αγάπης ακυρωθούν ή αμαυρωθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Η διαπίστωση της μητρικής απόρριψης και σκληροκαρδίας είναι παράλογη, φρικτή και πέρα για πέρα αντίθετη με την ισορροπία των πραγμάτων που όρισε ο Θεός να ισχύουν, για να ευλογούν τους ανθρώπους. Ωστόσο, δυστυχώς, η καθημερινότητα του κόσμου έχει να μας διηγηθεί τέτοιες θλιβερές και τραγικές ιστορίες ως προς τις συνέπειές τους και για τις δύο πλευρές. Όμως, ακόμα και αν συμβεί αυτή η παραδοξότητα, αυτή η ακατανόητη και τόσο άδικη για το ανυπεράσπιστο μωράκι πραγματικότητα, η Υπόσχεση του Άγιου Λόγου του Θεού στέκεται απαρασάλευτη και παντοδύναμη: 

ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ! Αυτή δεν είναι μια οποιαδήποτε υπόσχεση. Είναι η ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ένας Αιώνιος Λόγος, που απλώς δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ο Θεός δε μας λέει πως δε θα μας λησμονήσει υπό προϋποθέσεις, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μας λησμονήσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε ξεχάσει, δεν υπάρχει περίπτωση να σε προσπεράσει ή να μη σκύψει στην ανάγκη σου με απροσμέτρητη καλοσύνη και γνήσιο ενδιαφέρον. Δεν μπορεί να μη σου δώσει όλο Του τον Εαυτό, ακριβώς γιατί είναι στην Άγια Φύση Του να Σου δίνει τα πάντα. Αν σου δώσει οτιδήποτε λιγότερο, θα ήταν σαν να άλλαζε ο Χαρακτήρας Του. Όμως, το ξέρεις καλά πως αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο κόσμος μπορεί να αναποδογυριστεί, αλλά ο Χαρακτήρας του Σωτήρα σου δεν αλλάζει. Γι’ αυτό, μπορείς να είσαι βέβαιος/η ότι Εκείνος έφτασε στο παρελθόν σου, φτάνει το κάθε λεπτό του παρόντος σου και θα φτάσει την κάθε επόμενη στιγμή του μέλλοντός σου μέχρι τον πάτο του βαρελιού της ζωής σου, για να σε στηρίξει στη σκοτεινιά σου, και να εκβάλλει ακόμα και από τον βαθύτερο γκρεμό σου θησαυρούς Αιώνιας Παιδείας. Ύστερα από την τρυφερή εικόνα της θηλάζουσας μάνας και του βρέφους της, ο Θεός σε καλεί να οραματιστείς μια άλλη εικόνα: την εικόνα των Χεριών Του. Καθώς το κάνεις αυτό, σκέψου πως αυτά τα Χέρια δεν είναι απλώς τα Χέρια του Θεού. Πολύ περισσότερο, είναι Χέρια που φέρουν πάνω τους ανεξίτηλα τα σημάδια από τα καρφιά του Σταυρικού Θανάτου, τα σημάδια που για πάντα θα θυμίζουν την πραγματικότητα του πιο μεγάλου Πόνου, και της πιο δυνατής Αγάπης. Ακριβώς πάνω σε αυτές τις παλάμες της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης, είναι ζωγραφισμένα το πρόσωπό σου και το πρόσωπό μου, τα πρόσωπα όλων των παιδιών του Θεού! Δεν είναι αυτή μια Υπόσχεση που ξυπνά μέσα σου την πιο βαθιά συναίσθηση της ευγνωμοσύνης; 

Πρόσεξε τη διατύπωση. Ο Θεός δε σε έχει τυπώσει στην Παλάμη Του με μια απλή φωτογραφία του προσώπου σου. Σε έχει ζωγραφίσει και μπορείς να καταλάβεις ότι η διαφορά ανάμεσα στα ρήματα τυπώνω και ζωγραφίζω είναι τεράστια. Το πρώτο ρήμα (φωτογραφίζω) δεν απαιτεί κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Αρκούν ο κατάλληλος φωτισμός και η δεξιοτεχνία του φωτογράφου, και το αποτέλεσμα είναι έτοιμο σε λίγα λεπτά. Όμως, το δεύτερο ρήμα (ζωγραφίζω) απαιτεί άλλου είδους προσπάθεια. Απαιτεί μεράκι, κόπο, χρόνο, κατάθεση ψυχής, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι αντάξιο της σύλληψης του καλλιτέχνη. Μόνο αυτό το ρήμα θα μπορούσε να αποδώσει, όπως θα το ήθελε ο Θεός, την Πρόθεσή Του να ασχολείται μαζί μας με όρους βαθιάς εμπιστοσύνης και αληθινής αγάπης, με όρους Σχέσης ουσίας. Ο Θεός μας είναι ο πιο υπέροχος Καλλιτέχνης όλων των εποχών. Σε έχει ζωγραφίσει με ξεχωριστή υπομονή και προσοχή, δίνοντας έμφαση στο κάθε χαρακτηριστικό που αναδεικνύει τη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα της δικής σου ζωής. Δεν είσαι για αυτόν μια τυπωμένη φωτογραφία, ένα πρόσωπο, που έχει παραχθεί με μηχανικό, πρόχειρο και επιπόλαιο τρόπο. Είσαι ένα ζωγραφισμένο πρόσωπο, προσεγμένο ακόμα και στην ελάχιστη λεπτομέρεια, ξεχωρισμένο ανάμεσα σε τόσα άλλα αναρίθμητα και απέραντα αγαπημένο, όπως τόσο εύγλωττα δηλώνει η επόμενη φράση της περικοπής: «Τα τείχη σου είναι πάντοτε μπροστά μου». Τα λόγια αυτά γράφτηκαν πολλά χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους κατακτητές. Γράφτηκαν με τον προορισμό να φέρουν το Μήνυμα του Θείου Ελέους, όταν οι πικραμένες από την ταλαιπωρία της εξορίας ψυχές των Ιουδαίων, θα το χρειάζονταν τόσο πολύ. 

Σε εκείνες τις οδυνηρές ώρες, όταν ο εχθρός αδιάκοπα και επίμονα θα ταλαιπωρούσε τις ψυχές τους με τη σκέψη ότι ο Θεός τους έχει ξεχάσει, η ενθύμηση της απερίφραστης απάντησης του Θεού «δε θα σε λησμονήσω, ακόμα και αν όλοι οι άλλοι σε λησμονήσουν», θα παρηγορούσε τις ψυχές τους, όσο κανένα γιατρικό αυτού του κόσμου. 

Πέρα, όμως, από την ιστορική εκπλήρωση της περικοπής, οι Υποσχέσεις αυτές χαράζουν ένα διαχρονικό μήνυμα για τον άνθρωπο κάθε εποχής, σε όποια περίσταση και αν βρίσκεται. Κάθε άνθρωπος στη ζωή του έρχεται στιγμή που θα δει να ορθώνονται μπροστά στη ζωή του τείχη. Τείχη μικρά ή μεγάλα, δεν έχει τόση σημασία, απειλούν την ειρήνη του και δοκιμάζουν ανελέητα την πίστη του. Ποια είναι τα τείχη της δικής σου ζωής σήμερα; Ποια είναι αυτά τα τείχη που χρόνια τώρα έχουν οικοδομήσει στη ζωή σου καταστάσεις που σε πληγώνουν, σε στοιχειώνουν, σε βασανίζουν με τη δυσκολία τους, ίσως και την αδυναμία εκ μέρους σου να τις κατανοήσεις και να τις αλλάξεις; Όποιες και αν είναι αυτές οι καταστάσεις, όσο και αν σου φαίνονται άλυτες, απροσπέραστες, άρρωστες και ακανθώδεις, ο Θεός σε βεβαιώνει ότι είναι αδιάλειπτα ενώπιον των Οφθαλμών Του. 

Κανένα τείχος της ζωής σου δεν είναι δυνατόν να κρύψει από τα μάτια Του την τόσο αγαπημένη για Αυτόν ύπαρξή σου. Τα τείχη των προβλημάτων που σε ταλαιπωρούν από επιλογές σου ή από το σκοτεινό και πανούργο έργο του εχθρού της ψυχής στις διάφορες περιοχές της ζωής σου, δε βρίσκονται ενώπιόν Του για να Τον φοβίζουν και να εμποδίζουν τα δικά Του Σχέδια. Βρίσκονται ενώπιόν Του, για να τα γκρεμίσει ολοκληρωτικά, και επιθυμεί να γνωρίζεις πως έχει όλη τη Δύναμη να το κάνει, όλη τη Δύναμη για να κτίσει στη ζωή σου τις δικές Του Κατασκευές, αυτές που είναι θεμελιωμένες στην Αγάπη, τη Σοφία και την αλάνθαστη Πρόνοιά Του για οτιδήποτε σε αφορά. Αν εσύ ο ίδιος η ίδια δε διαγράψεις το πρόσωπό σου με τις επιλογές σου από την Παλάμη του Θεού σου, μπορείς να είσαι βέβαιος/η ότι η μορφή σου δε θα πάψει ποτέ να είναι ενώπιον των Οφθαλμών του Κυρίου σου. Επιπλέον, μπορείς να είσαι απόλυτα πεπεισμένος/η πως Εκείνος εργάζεται αδιάκοπα πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημά σου, ακόμα και αν σου φαίνεται απόμακρος, σιωπηλός ή ακατανόητος ως προς τους Σκοπούς Του. Εσύ μπορεί να κοιμάσαι, για να ξεκουράζεσαι, όμως τα Μάτια του Θεού σου μένουν άγρυπνα πάνω στο πρόσωπό σου και στα τείχη σου. Με όλο το βάθος της Σοφίας και της Στοργής Του για σένα, εξετάζει την κάθε λεπτομέρεια από την ξηρασία που υπάρχει στην πνευματική σου ζωή, στην οικογένειά σου, στο γάμο σου, στην εργασία σου, στις σχέσεις με τους συγγενείς, τους φίλους, την εκκλησία και εργάζεται με Πάθος, για να μετατρέψει το άγονο τοπίο σε κοιλάδα ευφορίας και καρποφορίας. Άφησε την ψυχή σου να ηρεμήσει με αυτή τη σκέψη. Σε έναν κόσμο που οι ανατροπές και οι αδικίες πονούν τόσο βαθιά την ψυχή, σε έναν κόσμο που η προδοσία και η έλλειψη εμπιστοσύνης φθείρουν τις ανθρώπινες σχέσεις, ο Λόγος του Θεού σε καλεί να πιστέψεις πως υπάρχουν στον κόσμο μας σταθερά σημεία αναφοράς, σημεία αναλλοίωτα και παντοδύναμα ως προς την αλήθεια και την ακεραιότητά τους, σημεία που αντλούν τη λάμψη τους από ένα Όνομα, το Όνομα του Ιησού Χριστού. Είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ο Προσωπικός σου Σωτήρας, ο Αληθινός Θεός, που έδωσε τα πάντα για σένα απλώς και μόνο επειδή σ’ αγάπησε τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα πολύ. 

ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΕΙ!!! Του είναι αδύνατον να μη σκύψει στη δοκιμασία σου με όλο το Πάθος και τη Θέλησή Του να εξέλθεις με τη Χάρη Του νικητής, και με το Αίμα Του δικαιωμένος. Κάθε φορά που ο Σωτήρας σου κοιτάζει τις Παλάμες Του, βλέπει και το πρόσωπό σου, βλέπει όλες τις σκιές που σκοτεινιάζουν τα μάτια σου, και κατανοεί όλες τις αιτίες που σου στερούν το χαμόγελό σου. Δεν είναι μόνο ενώπιον των Οφθαλμών Του το δακρύβρεχτο σήμερά σου, αλλά και το γελαστό σου αύριο. Είναι ενώπιόν Του τα πάντα από τη ζωή σου, ακριβώς γιατί κανένα οχύρωμα του εχθρού, όσο και αν υψωθεί, δε θα μπορέσει ποτέ να σε χωρίσει από την Αγάπη Του, την ανίκητη, την απέραντη, την παντοτινή. Τίποτε δε θα μπορέσει να κάμψει τη Δική Του Δύναμη, και κανένας δε θα μπορέσει να Τον πείσει να μη νοιάζεται για σένα τόσο απόλυτα και τόσο ολοκληρωτικά!...