Μάθε να βλέπεις μέσα από τα σύννεφα της ζωής σου.

«Προσέξτε, έρχεται μαζί με τα σύννεφα…». Αποκ. 1:7.

Μια προσεκτική παρατήρηση των σημείων μέσα στην Αγία Γραφή, όπου γίνεται λόγος για σύννεφα, μας οδηγεί στη διαπίστωση ότι η ύπαρξή τους σχετίζεται πάντα με την Παρουσία του Θεού. Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, σύννεφα κάλυπταν τη λαμπρότητα της μοναδικής Δόξας Του, καθώς κανείς θνητός άνθρωπος δε θα μπορούσε να δει ποτέ τον αναμάρτητο Θεό κατά Πρόσωπο και να ζήσει (βλέπε Έξοδος 19, 33:17 - 23,34:5, αλλά και στη Καινή Διαθήκη, στο περιστατικό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, Ματθαίος, 17:1-5, Μάρκος, 9:2-7, Λουκάς, 9: 28- 35. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, πληροφορούμαστε ότι την Ένδοξη εκείνη Ημέρα της Δεύτερης Παρουσίας Του, ο Σωτήρας μας Χριστός αρχικά θα εμφανιστεί στον ουρανό μέσα σε σύννεφα, πριν η Λαμπρότητά Του καλύψει κάθε γωνιά της γης και Τον αντικρίσουν οι οφθαλμοί όλων των ζώντων, αλλά και συγκεκριμένων νεκρών (εκείνοι που Τον βασάνισαν και συμμετείχαν στο Πάθος Του), που θα αναστηθούν εκείνη τη Μέρα της Θριαμβευτικής Έλευσής Του.

Πέρα, όμως, από τις ένδοξες Φανερώσεις του Θεού στη Βίβλο, υπάρχει και η ερμηνεία της λέξης στη ζωή του καθενός μας. Έτσι, όταν μιλάμε για σύννεφα, στο φυσικό επίπεδο, εννοούμε, βέβαια, μία μέρα μουντή και δίχως ήλιο και συνακόλουθα στο μεταφορικό επίπεδο, εννοούμε μια ζωή με προβλήματα και δυσκολίες. Όσον αφορά τη μεταφορική ερμηνεία της λέξης, θα λέγαμε πως ο άνθρωπος που περνά μέσα από περιόδους δοκιμασίας και θλίψεων, ανυπομονεί να δει μέσα από τα σύννεφα που τον περικυκλώνουν, μια ηλιαχτίδα ή έστω μια αναλαμπή, για να συντηρήσει τις ελπίδες του. Λαχταρά να περάσει από τη στενοχωρία και τη στέρηση, που συμβολίζουν τα πυκνά και ασφυκτικά σύννεφα, στην ευρυχωρία και την αφθονία, που συμβολίζουν τον ζωοδότη ήλιο. Είναι σαν την ευεξία και την ευφροσύνη που πλημμυρίζουν το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή, όταν μετά από ολόκληρες μέρες ή και μήνες κακοκαιρίας, επιτέλους ανατέλλουν μέρες καλοκαιρίας και αιθρίας.

Πράγματι, έτσι νιώθουμε στις περιόδους των δοκιμασιών μας, μία βασανιστική πίεση, ένα οδυνηρό βάρος και έναν αβάστακτο πόνο, συναισθήματα επώδυνα, τα οποία μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνο όταν δε χάνουμε την ελπίδα μας στον Θεό, και δεν ξεπουλάμε την εμπιστοσύνη μας στην αλήθεια της Αγάπης Του. Το γεγονός ότι τα σύννεφα στη ζωή μας μάς κάνουν να υποφέρουμε τόσο βαθιά, αλλά από την άλλη τα σύννεφα είναι, θα λέγαμε, οι απαραίτητοι συνοδοί της Παρουσίας του Θεού, αξίζει να μας οδηγήσει σε θαυμαστές αποκαλύψεις, για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ερμηνεύσουμε την παρουσία τους στη ζωή μας. Τα σύννεφα είναι εκείνες οι λύπες ή τα παθήματα ή ακόμα οι κατά πρόνοια συνθήκες, είτε εντός είτε εκτός της προσωπικής μας ζωής, που, όταν μας συμβαίνουν, με μια πρώτη εξήγηση, τουλάχιστον, φαίνεται να αμφισβητούν την Κυριαρχία του Θεού, ή να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ο Κύριός μας είναι απόμακρος, αδιάφορος, σιωπηλός ή ακόμα και ανίσχυρος μπροστά στην εξουσία του σκότους.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι τόσο μα τόσο διαφορετική. Διαβάζοντας Ναούμ, 1:3: «…η σκόνη των ποδιών του (του Θεού) είναι σύννεφα», μπορούμε να λάβουμε το τόσο παρήγορο μήνυμα, που είναι ταυτόχρονα μια συνταρακτική αλήθεια, πως τα σύννεφα, όχι μόνο δεν είναι δείγμα της απουσίας του Θεού, αλλά είναι η αδιάψευστη μαρτυρία της Παρουσίας Του, και του αδιάλειπτου Ενδιαφέροντός Του για οτιδήποτε μας πονά. Μπορεί να μη μας αρέσουν τα σύννεφα ή, για να το πούμε καλύτερα, μπορεί να τα απεχθανόμαστε, όμως ο Θεός επιθυμεί να γνωρίζουμε πως όλα τα παθήματά μας μπορούν με τη Χάρη Του να μετατραπούν στη σκόνη που συνοδεύει την Υπέρλαμπρη Παρουσία Του. Ο Θεός ποτέ δε θα μας μάθει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής, ποτέ δε θα μας αποκαλύψει, στο μέτρο πάντα που μπορούμε να το αντιληφθούμε, την ουσία και την αξία των δοκιμασιών μέσα σε συνθήκες απόλυτης αιθρίας. Σε όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας, αλλά και σε όλη την αιωνιότητα, ποτέ δε θα πάψει να ισχύει, ως ύψιστη αποκάλυψη του νοήματος της ζωής, η αλήθεια πως έχουν και οι δοκιμασίες αξία, και μάλιστα τέτοια που εξαργυρώνεται σε σμίλευμα αδαμάντινου χαρακτήρα, όταν επιλέξουμε να διέλθουμε από αυτές με Σύμμαχο και Δάσκαλό μας τον Θεό. Δεν είναι ότι ο Θεός δε θέλει να μας διδάσκει μέσα στην ευρυχωρία μας, είναι περισσότερο ότι εμείς δεν ακούμε όσα μας λέει, είτε μέσα από τον Λόγο Του, είτε μέσα από τόσες άλλες Δικές Του Προσκλήσεις. Στην ευρυχωρία μας, είμαστε τόσο απορροφημένοι με την άνεσή μας, που συχνά ξεχνάμε να Τον ευγνωμονούμε για όσα μας χαρίζει. Όταν, όμως, περάσουμε μέσα από το καμίνι της στενοχωρίας, και με τη Χάρη και τη Δύναμή Του εξέλθουμε νικητές και απολαύσουμε την αγαλλίαση της ευρυχωρίας, τότε πράγματι έχουμε τιμηθεί με το προνόμιο να μαθητεύσουμε στο Σχολείο της Ανώτατης Παιδείας του Θεού μας. Μέσα από τα επίπεδα αυτής της άγιας Εκπαίδευσής, ο χαρακτήρας μας μεταμορφώνεται για τη Δόξα του Θεού, κατανοούμε βαθύτερα την Αγαθή Φύση Του, και η ζωή μας γίνεται τροφή που στηρίζει άλλους ανθρώπους στις δικές τους δοκιμασίες.

Συχνά λέμε πως μέσα στις δοκιμασίες μας, ο Θεός επιθυμεί να μας διδάξει αλήθειες, που ακόμα είναι θολές μέσα στο μυαλό μας. Σίγουρα αυτό ισχύει, καθώς πολλές φορές ένας από τους λόγους που η χριστιανική μας ζωή βαλτώνει μέσα στη βαρυθυμία και στη μιζέρια, είναι η ελλιπής γνώση των Αρχών της Βασιλείας του Θεού. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, μέσα στις περιόδους των δοκιμασιών μας, ο Θεός εργάζεται με ζήλο, όχι μόνο για να μας βοηθήσει να μάθουμε κάτι, αλλά και για να… ξεμάθουμε κάτι. Πράγματι, πολλές φορές οι εσφαλμένες αντιλήψεις που έχουμε για τον Θεό, δε μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε, όσο αυτό είναι εφικτό για εμάς, τη Σοφία των Σχεδίων Του και το βασικό στόχο του Θελήματός Του, που είναι η ενδυνάμωση της Σχέσης μας μαζί Του, έτσι ώστε τίποτα να μην μπορεί να μας χωρίσει από την Αγάπη Του, και κανένα ψέμα του εχθρού να μην μπορεί να διαστρεβλώσει το Χαρακτήρα Του μέσα στην αντίληψή μας.

Κάθε φορά που σε περικυκλώνουν σύννεφα, κάθε φορά που αγωνίζεσαι να δεις έστω μια τόση δα ηλιαχτίδα, και κάθε φορά που σφίγγουν την ψυχή σου οι φόβοι πως ο αγώνας σου είναι μάταιος, ζήτησε από το Άγιο Πνεύμα τη Σοφία, για να αξιολογήσεις τις καταστάσεις σου μέσα από τη Δική Του Οπτική. Σε καμία περίπτωση μην υποκύψεις στο ηττοπαθές σκεπτικό που σου εισηγείται ο εχθρός, με σκοπό να καταδυναστεύσει την ψυχή σου μέσα στον ασφυκτικό κλοιό των άρρωστων συναισθημάτων. Ακόμα και αν έχεις αποπροσανατολιστεί από την πλάνη του, αξίζει να εισέλθεις με μετάνοια και λαχτάρα σε μια νέα διαθήκη με τον Θεό, μέσα στην οποία θα απολαμβάνεις τα δικαιώματά σου ως υιός και θυγατέρα του Ουράνιου Πατέρα Σου. Σε μια διαθήκη στην οποία, ακόμα και αν σε στοχεύουν πυρωμένα βέλη, θα σβήνονται ακουμπώντας τη Δροσιά, που ευφραίνει την ψυχή σου από την αδιατάρακτη Σχέση σου με τον Ζωντανό Θεό. Έχεις και έχω ανάγκη να διδαχτούμε από την Παιδεία του Υψίστου, που είναι αλάνθαστη και λυτρωτική, για να μάθουμε να ερμηνεύουμε όλα τα μυστήρια της ζωής μέσα στο Φως της Δικής Του Γνώσης. Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα σε σκοτεινά σύννεφα, έχει ζωτική ανάγκη να περάσει αυτή την περίοδο στηριζόμενος στη Δύναμη του Θεού, ώστε κανείς άλλος, καμία καταθλιπτική σκέψη, κανένα νοσηρό συναίσθημα να μην εισβάλλει μέσα στα σύννεφά του. Τα σύννεφα μπορεί να είναι είτε λευκά είτε μαύρα, όμως, αν βλέπεις ότι στη δική σου ζωή το λευκό, σιγά – σιγά γίνεται γκρίζο και έρχονται μέρες που γίνεται και μαύρο, ανανέωνε με πάθος, υπομονή και επιμονή την αφιέρωσή σου στον Θεό, ώστε μέσα στα σύννεφά σου να νιώθεις ότι υπάρχετε εσύ και Αυτός και μόνο, σε έναν παντοδύναμο Δεσμό αγάπης και εμπιστοσύνης. Αυτός σε στηρίζει και Αυτός σε παίρνει στα Χέρια Του, όταν το μονοπάτι της ζωής είναι εξαιρετικά επώδυνο για τα πληγιασμένα πόδια σου. Έτσι, όταν θα εξέλθεις από το σκοτάδι στο φως, θα γνωρίζεις βαθιά μέσα στην ψυχή σου πως Εκείνος δε σε εγκατέλειψε ποτέ, αλλά αγωνιζόταν με όλους τους Τρόπους Του, για να σε διδάξει πώς να κάνεις διάφανες τις συννεφιές σου, ώστε μέσα από αυτές να επικεντρώνεις το βλέμμα σου στο Βλέμμα της απέραντης Στοργής Του για σένα.

Σκέψου πως ακόμα και αν είσαι κάτω εδώ στη γη και αντικρίζεις ένα γκρίζο ή και μαύρο ουρανό, αυτό που εσύ βλέπεις είναι μόνο ένα στρώμα της ατμόσφαιρας και συνακόλουθα είναι μια όψη της αλήθειας. Αν την ίδια μέρα ταξιδέψεις με αεροπλάνο και αυτό σταδιακά πάρει ύψος, έτσι που να μην μπορεί πια να διακρίνεται με γυμνό μάτι, θα διαπιστώσεις πως αυτό που βλέπεις από το παράθυρο του αεροπλάνου, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έβλεπες, όταν ήσουν στη γη. Καθώς το αεροπλάνο πετά πια πάνω από τα σύννεφα, ανακαλύπτεις πως ο ήλιος εξακολουθεί να είναι λαμπερός, και η λάμψη του να μη σκιάζεται από οποιαδήποτε πύκνωση νεφελών. Αυτή η διαπίστωση μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα και να σε συγκινήσει, καθώς, απολαμβάνοντας το φως του ήλιου, νιώθεις τη ζεστασιά του να εισβάλλει σε όλο σου το είναι. Εμπιστέψου με απλότητα και ταπείνωση τον Θεό στη ζωή σου, και επίτρεψέ Του να σε υψώσει πάνω από τα σύννεφα της ζωής σου, για να λάβει δύναμη η καρδιά σου, αντικρίζοντας δια πίστεως την τελειότητα του Δικού Του Θελήματος. Ζήτα στην προσευχή σου το Δικό Του Σθένος να σφυρηλατήσει τις αντοχές σου, ώστε ακόμα και αν έρθεις κατά πρόσωπο με το πιο σκοτεινό ή επώδυνο γεγονός της ζωής σου, να μη βλάπτεται η εμπιστοσύνη σου στην Αγαθότητά Του. Μην ξεχάσεις ποτέ ότι τα σύννεφα συνοδεύουν πάντα τη Μεγαλοσύνη του Θεού. Σε κάθε φανέρωση στους ανθρώπους, τα σύννεφα κάλυπταν την Αγιότητα του Θεού από τους οφθαλμούς των αμαρτωλών ανθρώπων. Κάτι παρόμοιο ισχύει και στις περιόδους της δοκιμασίας σου. Τα σύννεφα εκφράζουν το ανεξιχνίαστο βάθος της Παιδείας του Θεού, χωρίς το οποίο δε θα μπορέσεις να Τον δεις Εκείνη τη Μέρα της Δεύτερης Έλευσής Του πρόσωπο προς Πρόσωπο, όταν δε θα υπάρχει πια λόγος να Τον καλύπτουν σύννεφα, γιατί όλα θα λάμπουν μέσα στο μεγαλείο της Αποκατάστασης, της Θεραπείας των πληγών και της οριστικής Αντιμετώπισης της αμαρτίας και των συνεπειών της.

«Επειδή, τώρα βλέπουμε σαν μέσα από ένα θαμπό κάτοπτρο, με τρόπο αινιγματώδη, τότε όμως θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο∙ τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω καθώς και γνωρίστηκα». Α' Κορινθίους 13:12...