"Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν". Ρωμαίους 12:21
Κάποτε ζούσαν στην έρημο δυο Βεδουίνοι, ο Νάμπεκ κι ο Ντάγκαρ, που ήταν αχώριστοι φίλοι.
Ο Νάμπεκ είχε ένα άλογο που όμοιό του δεν υπήρχε. Ο Ντάγκαρ θαύμαζε το άλογο του φίλου του, όμως μέρα με τη μέρα άρχισε να το θέλει όλο και περισσότερο, που έφτασε να το βλέπει ακόμη και στον ύπνο του!
Είπε λοιπόν στο φίλο του ότι θα πλήρωνε όσο-όσο για να το αποκτήσει. Ο Νάμπεκ όμως αρνήθηκε, λέγοντας πως δε θα πουλούσε ποτέ το αγαπημένο του άλογο για κανένα τίμημα.
Μη μπορώντας ο Ντάγκαρ να το βγάλει από το μυαλό του, αποφάσισε να κάνει το άλογο δικό του με άλλο τρόπο. Μια μέρα ντύθηκε ζητιάνος και κάθισε σε ένα σημείο του δρόμου, απ’ όπου ήξερε ότι κάθε μέρα περνούσε ο φίλος του καβάλα στο περίφημο άλογο.
Πράγματι, μόλις πλησίασε ο Νάμπεκ, ο Ντάγκαρ με αλλαγμένη και αδύναμη φωνή ζήτησε βοήθεια, λέγοντας ότι είναι ένας διψασμένος και νηστικός φτωχός άνθρωπος. Ο Νάμπεκ, που δεν αναγνώρισε τον φίλο του, θέλοντας να βοηθήσει τον άνδρα που υπέφερε, τον ανέβασε στη σέλα του αλόγου και ξεκίνησε να τον πάει στη σκηνή του ώστε εκεί να τον φροντίσει.
Μόλις όμως ο Ντάγκαρ βρέθηκε πάνω στο άλογο, έριξε με μια δυνατή σπρωξιά κάτω τον Νάμπεκ και ξεκινώντας να καλπάζει, φώναξε στο φίλο του: "Δεν είμαι ζητιάνος! Είμαι ο Ντάγκαρ! Και δε θα πάρεις ποτέ πίσω το άλογό σου"!
Ο Νάμπεκ χωρίς να κάνει βήμα, είπε στον Ντάγκαρ:
"Φίλε μου, το μόνο που σου ζητώ είναι να σταματήσεις για ένα λεπτό και να με αφήσεις να σου πω κάτι".
Ο Ντάγκαρ, βλέποντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο Νάμπεκ να τον φτάσει περπατώντας, σταμάτησε για να ακούσει.
"Συγχαρητήρια"! είπε στον κλέφτη ο Νάμπεκ. "Με τη θέληση του Θεού, είσαι πια ο ιδιοκτήτης αυτού του αλόγου. Όμως για ένα πράγμα προσεύχομαι: σε παρακαλώ, να μην πεις ποτέ σε κανέναν πως το απέκτησες"!
"Γιατί"; Ρώτησε απορημένος ο Ντάγκαρ.
"Γιατί αν οι άνθρωποι μάθουν τον τρόπο με τον οποίο με εξαπάτησες, δεν θα σταματήσουν ποτέ ξανά στη μέση της ερήμου για να βοηθήσουν έναν άνθρωπο που ζητά απεγνωσμένος φαγητό και νερό. Θα φοβούνται να τον πλησιάσουν και θα τον αφήσουν να πεθάνει. Αν η ιστορία αυτή μαθευτεί, το αποτέλεσμα θα είναι ότι στο εξής πολλοί άνθρωποι θα υποφέρουν σε όλο τον κόσμο"…
Ο Ντάγκαρ έμεινε σκεπτικός για λίγο ακούγοντας αυτά τα λόγια. Τελικά κατέβηκε από το άλογο και το επέστρεψε στον Νάμπεκ μετανιωμένος. Η φιλεύσπλαχνη καρδιά του Νάμπεκ τον συγχώρεσε αμέσως για το λάθος του και συμφιλιωμένοι οι δυο παλιοί φίλοι επέστρεψαν στις σκηνές τους.
Η αγάπη νίκησε τον φθόνο.
"Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Ρωμαίους 12:20...
"Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι διέφερε από την πίστη των άλλων; Διέφερε γιατί πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει!"
Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε ρώτησε να μάθει τι συνέβαινε. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει δυνατά: "Ιησού, Υιέ Δαβίδ, σπλαχνίσου με".
Αυτοί που προπορευόταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμα πιο δυνατά: "Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με". Τότε ο Ιησούς στάθηκε κι είπε να τον φέρουν κοντά του. Αυτός πλησίασε κι ο Ιησούς τον ρώτησε: "Τι θέλεις να σου κάνω"; "Κύριε, θέλω ν' αποκτήσω το φως μου", αποκρίθηκε. Ο Ιησούς του είπε: "Ν’ αποκτήσεις το φως σου. Η πίστη σου σε έσωσε." Αμέσως ο τυφλός βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό.
"Τον μάλωναν να σωπάσει κι αυτός φώναζε πιο δυνατά". Τι είδους άνθρωπος ήταν ο τυφλός αυτός ζητιάνος; Κατ΄ αρχήν δεν ήταν κάποιος από αυτούς που όπως λέμε "αφήνονται στη μοίρα τους". Δεν είχε εγκαταλείψει καθόλου τον εαυτό του και δεν είχε χάσει κάθε ελπίδα να βρει το φως του, όπως θα περίμενε κανείς από έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Ιησούς του είπε: "Η πίστη σου σ΄ έσωσε". Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι είχε το ιδιαίτερο από την πίστη των άλλων; Το ιδιαίτερο ήταν ότι πίστευε σε κάτι αδύνατο να γίνει. Τόσο δυνατή ήταν η πίστη του στον Ιησού! Ο τυφλός ονόμαζε τον Ιησού "υιό του Δαβίδ", υιό του βασιλέως και Προφήτου, ενώ στην πραγματικότητα πίστευε ότι είναι ο Θεός, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει τα αδύνατα πράγματα για τους ανθρώπους.
Ο εκ γενετής τυφλός πίστευε τα αδύνατα. Εμείς τι πιστεύουμε; Τι ζητάμε απ΄ το Θεό; Είμαστε συγκαταβατικοί και δεν ζητάμε πράγματα αδύνατα; Έτσι γινόταν πάντα, ώστε όταν κάποιος αποτέλεσε εξαίρεση τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, όπως έγινε με τον τυφλό, η Αγία Γραφή κάνει ιδιαίτερη μνεία γι΄ αυτόν. Πρόκειται για τον γενάρχη Ιαβή. Ο Ιαβής υπήρξε ο πιο ένδοξος από όλους. Ζητούσε στην προσευχή του να τον ευεργετήσει ο Θεός πέρα απ΄ τα όρια. Να διευρύνει τα όριά του. Σίγουρα γεννήθηκα για κάτι παραπάνω από αυτό, σκεφτόταν. Ο Θεός έχει απείρως περισσότερα πράγματα από εκείνα που του ζητάμε στις προσευχές μας.
Ο Ιαβής δεν είπε, εμένα θα κοιτάξει ο Θεός;
Ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την πνευματική τυφλότητα και κατόπιν θεραπεύει το σώμα. Αυτός είναι ο λόγος που ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο, τι θέλει ή αν πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει αυτό που ζητεί.
Η Εκκλησία διαβάζει μαζί με την ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία του τυφλού και την περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός, γράφει ο Απόστολος Παύλος, έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα από όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμή του ενεργεί σε μας. Από μας εξαρτάται να νικήσουμε την αδράνειά μας για να βοηθήσει ο Θεός είτε θεραπεία είναι αυτή είτε ειρήνη είτε ενότητα. Ο Θεός ενεργεί με τη δική μας συνέργεια και όχι με τη δική μας παθητικότητα.
Να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας κάλεσε στη νέα ζωή, συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος. Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον και να προσπαθείτε να διατηρείτε την ειρήνη, που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού...
Πηγή: Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ
"Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία,
και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον". Ρωμαίους 12:1-2
Στις ημέρες που ζούμε και ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, μεγάλος είναι ο προβληματισμός που αντιμετωπίζουν οι πιστοί νέοι αναφορικά με το πώς πρέπει να ντύνονται και να παρουσιάζονται. Η κ. Kelli Mahoney είναι σύμβουλος νεολαίας σε διάσημο ιστοχώρο που επισκέπτονται χιλιάδες νέοι καθημερινά, και οι γνώμες της μάλλον είναι ενδιαφέρουσες.
Η μόδα αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής κάθε χριστιανού εφήβου. Ωστόσο, όπως ακριβώς σε κάθε άλλη περιοχή της ζωής μας, η διάκριση είναι σημαντική. Πολλά περιοδικά μόδας προωθούν μπλούζες και φορέματα κομμένα κοντά, και επίσης αποκαλυπτικές φούστες και σορτς. Ενώ πολλοί χριστιανοί νέοι που θέλουν να είναι μοντέρνοι, θέλουν επίσης να είναι σεμνοί. Έτσι, ποια συμβουλή δίνει η Βίβλος σχετικά με τη σεμνότητα και πώς μπορεί να εφαρμοστεί στη σημερινή μόδα;
Γιατί πρέπει οι χριστιανοί νέοι να είναι σεμνοί;
Ως Χριστιανοί η συμπεριφορά σας καθορίζει το πώς βλέπουν οι άλλοι εσάς και την πίστη σας. Η σεμνότητα στην εμφάνισή σας, είναι μια μεγάλη μαρτυρία στους γύρω σας, όπως και τα λόγια σας. Ένα ζήτημα που πολλοί μη-Χριστιανοί έχουν με τους πιστούς, είναι ότι οι πιστοί τείνουν να είναι υποκριτικοί. Αν κηρύσσετε την αγνότητα και τη σεμνότητα στους άλλους φορώντας αποκαλυπτικά ενδύματα, μπορεί να θεωρηθείτε υποκριτής. Αν όμως είστε σεμνοί επιτρέπετε στους ανθρώπους να δουν περισσότερο την εσωτερική σας πίστη, παρά την εξωτερική σας εμφάνιση.
"Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως". Α' Πέτρου 2:12.
Πώς μπορώ να είμαι σεμνός και μοντέρνος;
Η διάκριση είναι πάντα απαραίτητη όταν αγοράζετε τα ρούχα σας.
Ένας τρόπος για να διακρίνει κανείς αν ένα σύνολο είναι σεμνό, είναι να αναρωτηθεί γιατί το αγοράζει. Είναι κάτι που σου αρέσει, ή έχει ως σκοπό να τραβήξει την προσοχή των άλλων επάνω σου; Αγοράζετε τα ρούχα σας για να προσελκύσετε το αντίθετο φύλο; Ποιο είδος προσοχής επιδιώκετε;
Θυμηθείτε, ότι δεν είναι χριστιανικό να βάζετε σε πειρασμό τους άλλους μέσω των ρούχων σας. Έτσι αν κάτι είναι αποκαλυπτικό, ή διαπιστώνετε ότι οι άνθρωποι παίρνουν λανθασμένη εντύπωση από τα ρούχα σας, τότε μπορεί να είναι καλό να αξιολογήσετε εκείνο το κομμάτι, με μια διακριτική καρδιά. Υπάρχει αφθονία ωραίων ρούχων διαθέσιμη για τους χριστιανούς νέους, που είναι και σεμνά και μοντέρνα. Δεν είναι αμαρτία να σου αρέσουν τα όμορφα ρούχα, αλλά είναι αμαρτία όταν η επιθυμία σου για τη μόδα γίνεται σημαντικότερη από την πίστη σου.
"Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς, ουχί με πλέγματα ή χρυσόν ή μαργαρίτας ή ενδυμασίαν πολυτελή". Α' Τιμόθεον 2:9.
"Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμο". Α' Πέτρου 3:3-4.
Η αμαρτία γδύνει τον άνθρωπο.
Ο Θεός τον ντύνει! Γένεσις 3:7,21
Τι λέει η Βίβλος για την εμφάνιση;
Η μόδα και η εμφάνιση βασιλεύουν δυναμικά σήμερα. Η διαφήμιση σε καθημερινή βάση μας βομβαρδίζει με τρόπους για να βελτιώσουμε την εμφάνισή μας. Προγράμματα όπως τα "Τι να μην φορέσεις" και "Ο Μεγαλύτερος Χαμένος", παρουσιάζουν τους ανθρώπους να αλλάζουν τον τρόπο που φαίνονται σαν κάτι σημαντικό. Λένε στους ανθρώπους ότι δεν είναι αρκετά ευπαρουσίαστοι, γι’ αυτό συνιστούν να χρησιμοποιήσουν τα μπότοξ και πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις όπως τα είδωλά τους.
Η Βίβλος, αντίθετα, λέει ότι πρέπει να υιοθετήσουμε μια διαφορετική μέθοδο στην εμφάνισή μας, από αυτό που είναι η επικρατούσα ιδέα της κοινωνίας της ομορφιάς.
Τι είναι σημαντικό για τον Θεό;
Ο Θεός δεν εστιάζει στην εξωτερική μας εμφάνιση. Ενδιαφέρεται περισσότερο για το εσωτερικό μας. Η Βίβλος μας λέει ότι το ενδιαφέρον του Θεού είναι για την ανάπτυξη της εσωτερικής μας ομορφιάς, έτσι ώστε να μπορεί να προβάλλεται σε όλα όσα κάνουμε και είμαστε.
"Και είπε Κύριος προς τον Σαμουήλ, Μη επιβλέψης εις την όψιν αυτού ή εις το ύψος του αναστήματος αυτού, επειδή απεδοκίμασα αυτόν· διότι δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν". Α' Σαμουήλ 16:7.
Αλλά οι αξιόλογοι άνθρωποι φαίνονται ωραίοι...
Συμβαίνει αυτό όλες τις φορές; Η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να κρίνεις πόσο σημαντικό είναι ένα άτομο.
Ένα παράδειγμα ήταν κάποιος Ted Bundy. Αυτός ήταν ένας πολύ όμορφος άνδρας που στη δεκαετία του 70 δολοφόνησε πολλές γυναίκες πριν τον συλλάβουν. Ήταν ένας συστηματικός δολοφόνος, επειδή ήταν πολύ γοητευτικός και όμορφος. Άνθρωποι όπως ο Ted Bundy χρειάζονται για να μας θυμίζουν ότι το εξωτερικό δεν ταιριάζει πάντα με το εσωτερικό του ανθρώπου.
Το πιο σημαντικό είναι να κοιτάξουμε στον Ιησού. Εδώ έχουμε τον Υιό του Θεού που ήρθε στη γη ως άνθρωπος. Διέκριναν οι άνθρωποι στην εξωτερική εμφάνισή Του κάτι διαφορετικό από έναν απλό άνθρωπο; Όχι. Αντίθετα κρεμάστηκε σε έναν σταυρό και πέθανε. Οι συνάνθρωποί Του δεν είδαν πέρα από την εξωτερική Του εμφάνιση για να δουν την εσωτερική ομορφιά και αγιότητά Του.
" Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς". Ματθαίον 7:20.
Είναι λοιπόν σπουδαίο να φαίνεσαι ωραίος;
Δυστυχώς ζούμε σε έναν επιφανειακό κόσμο, όπου οι άνθρωποι κρίνουν από την εμφάνιση. Όλοι θα θέλαμε να μην ανήκουμε στην πλειοψηφία, και όλοι να κοιτάζουμε πέρα από αυτό που φαίνεται στο εξωτερικό, αλλά ουσιαστικά όλοι επηρεαζόμαστε από την εμφάνιση.
Η Βίβλος μας λέει ότι είναι σημαντικό να παρουσιαζόμαστε όσο το δυνατόν πιο ωραία, αλλά ο Θεός δεν μας καλεί να φτάνουμε στα άκρα. Είναι σημαντικό να ξέρουμε γιατί κάνουμε αυτά που κάνουμε, ώστε να φανούμε ωραίοι. Αναρωτηθείτε δύο ερωτήσεις:
* Η προσοχή στην εμφάνισή σας παρασύρει τα μάτια σας από τον Κύριο;
* Ενδιαφέρεστε περισσότερο για το βάρος σας, τα ρούχα ή τα καλλυντικά σας, από ότι για τον Θεό;
Εάν απαντήσετε, "ναι", σε κάθε μία από αυτές τις ερωτήσεις, τότε μάλλον πρέπει να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στις προτεραιότητές σας. Η Βίβλος μας λέει να εξετάζουμε περισσότερο προσεκτικά τις καρδιές και τις ενέργειές μας, παρά το παρουσιαστικό και την εμφάνισή μας.
"Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού". Κολοσσαείς 3:17.
"Ψευδής είναι η χάρις και μάταιον το κάλλος· η γυνή η φοβουμένη τον Κύριον, αυτή θέλει επαινείσθαι". Παροιμίες 31:30.
Τα παραπάνω λόγια δεν γράφτηκαν από κάποιον κληρικό ή θρησκόληπτο αναχρονιστή, αλλά από μια σύγχρονη κυρία που ζει μέσα στον σημερινό κόσμο, και η γνώμη της είναι βαρύνουσα ανάμεσα σε χιλιάδες νέους και νέες.
Αν προσέξει κάποιος τις συμβουλές τις, που εμείς βρίσκουμε σύμφωνες με το λόγο του Θεού, θα έχει οπωσδήποτε κέρδος και σ' αυτή και στην αιώνια ζωή του.
Ας μην αφήνουμε τα κοσμικά μέσα ενημέρωσης να διαμορφώνουν τις συνήθειές μας, παραβιάζοντας αιώνιες και άγιες αρχές του Θεού.
Η αλήθεια δεν είναι πάντα με τους πολλούς, ούτε με εκείνους που θέλουν να την εκμεταλλεύονται...
Ένα ερώτημα που ίσως όλοι μας κάποτε το συναντήσαμε. Ο Ιησούς Χριστός είναι εύκολη ή δύσκολη υπόθεση; Μπορεί να πάει ο καθένας στον Ιησού Χριστό και να πάρει τη σωτηρία Του; Μπορούν όλοι να φτάσουν στη Βασιλεία Του, να αποκτήσουν αιώνια ζωή και τη δόξα τ ουρανού; Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε κάπως γενικά και θεωρητικά ίσως. Ναι, ο Ιησούς Χριστός προσφέρεται σε όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους, χωρίς διάκριση και περιορισμούς.
Μεγάλη υπόθεση, μεγάλο κεφάλαιο, μεγάλο και αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του εχθρού μας του σατανά, το κλειστό Ευαγγέλιο. Να μη διαβάζουμε, να μη φωτιστούμε, να μην ανοίξουν τα μάτια του ανθρώπου, να μην προβληματιστεί για την κατάστασή του. Και να χάσει την ψυχή του αιώνια μακριά από την αλήθεια και το φως του Θεού.
Πριν πάμε όμως στον Λόγο του Θεού ας δούμε ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή μας. Υπάρχουν στοιχεία οικεία σε μας που θα μας βοηθήσουν. Μπορούν όλοι να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο; Και βέβαια όλοι μπορούν, είναι μία απλή απάντηση. Η πραγματικότητα όμως που βιώνουμε όλοι, διαφέρει. Για να μπεις στο Πανεπιστήμιο πρέπει όχι μόνο να διαβάσεις, όχι μόνο να διαβάσεις πολύ, όχι μόνο να γράψεις καλά, αλλά να γράψεις και καλύτερα από τους άλλους, πολύ καλύτερα.
Ο στόχος είναι ένας, για όλους τους ανθρώπους, η Βασιλεία του Θεού, η Βασιλεία των Ουρανών. Γι αυτό πέθανε ο Ιησούς Χριστός στο σταυρό του Γολγοθά, γι αυτό αναστήθηκε, γι αυτό μας προσφέρει σωτηρία δωρεάν και κατά χάριν. Έξω από την Βασιλεία Του είναι η αιώνια καταδίκη, ο αιώνιος θάνατος. Ο Ιησούς Χριστός μας μίλησε για το κεφαλαιώδες αυτό θέμα αναλυτικά και σε βάθος. Να γιατί είπαμε πιο πάνω ότι: "χαρά μεγάλη γίνεται στον κόσμο του Σατανά για κάθε μέρα που ο Λόγος του Θεού μένει κλειστός, και οι άνθρωποι συνεχίζουν τους δρόμους τους στο σκοτάδι", (Απόσπασμα από το ευαγγέλιο του Σατανά που κυκλοφορεί ευρέως ανάμεσά μας). Να μην καταλάβει ο άνθρωπος την πραγματική του κατάσταση, την ανάγκη του, τη φύση της αγάπη του Θεού και της προσφοράς Του.
Σαν άνθρωποι βιαστικοί, επιφανειακοί και επιπόλαιοι που είμαστε πολλές φορές, αν προσθέσει κανείς και το πόσο κουρασμένοι και φορτωμένοι είμαστε στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε, και το πόσο λίγο πρόθυμοι είμαστε να καταβάλουμε το κόστος της γνήσιας ζωής του Ιησού Χριστού, είμαστε έτοιμοι να περιγράψουμε τη ζωή της πίστης και της αγάπης μας στο πρόσωπο του Κυρίου με ένα απλό σκαρίφημα των 2 ή 3 το πολύ γραμμών: "πηγαίνω στην εκκλησία, προσέχω τα μάτια μου , το στόμα μου όσο γίνεται βέβαια, βάζω το χέρι στην τσέπη και βοηθάω, δε λέω ψέματα, και διαβάζω την Αγία μου Γραφή όσο μπορώ". Κάπως έτσι μπορούμε να περιγράψουμε εύκολα και απλά τη ζωή του Χριστού όπως τη βιώνουμε και μάλιστα την βαθμολογούμε και με καλό έως ικανοποιητικό βαθμό, αν όχι άριστα.
Εδώ ακριβώς είναι που έρχεται το Άγιο Πνεύμα του Κυρίου να μας ταρακουνήσει, γιατί ο κίνδυνος και η απειλή για μια τέτοια ζωή είναι μεγάλος. "Εάν δεν περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την Βασιλείαν των Ουρανών". Πολύ λίγο έχουμε καταλάβει την αξία του πόνου της αγάπης του Θεού για εμάς. Πολύ λίγο έχουμε ίσως καταλάβει τι σημαίνει το άγιο αίμα που κύλησε στο Γολγοθά από αγάπη για τον αμαρτωλό άνθρωπο. Πολύ λίγο έχουμε καταλάβει ίσως τις απαιτήσεις του άγιου και δίκαιου Θεού της αγάπης, από το λυτρωμένο παιδί Του. Απόδειξη το …σκαρίφημα που λέγαμε πριν, τα 2–3 πραγματάκια που μ αυτά καθησυχάζουμε, και βολευόμαστε.
Ο Κύριος μας το δίνει πολύ καθαρά μέσα στον άγιο Λόγο Του. Δεν ζητάει από εμάς πολλά, δύσκολα, ξεχωριστά έργα να κάνουμε. Τα θέλει όλα! Πολύ παραπάνω από την ευσέβεια που την έχουν και άλλοι ίσως γύρω μας, και τη στοιχειώδη ηθική ζωή που σε μερικούς υπάρχει γιατί έτσι έμαθαν από μικροί, και κάποια πίστη,ή και κάποια δράση. Δεν Του λένε τίποτα όλα αυτά του Κυρίου, αν σταματήσουμε εκεί.
Με βοηθάει πολύ στην πνευματική μου ζωή και υπηρεσία, να φτιάχνω διαλόγους για την ώρα που θα σταθούμε όλοι μπροστά στο βήμα του Κυρίου. Μπορεί και να μην ισχύουν, έχουν όμως αλήθεια και γνησιότητα προθέσεων τουλάχιστον. Για να σκεφτούμε την ώρα που περιγράφουμε τα καλύτερα, και τα πιο δυνατά σημεία της ζωής μας στον Κύριο, τα πιο "εντυπωσιακά" που θα’ χουμε διαλέξει, να γυρίσει και να μας πει, "μα όλα αυτά που μου λες τόση ώρα τα κάνουν και οι γραμματείς και Φαρισαίοι. Τι παραπάνω έκανες εσύ για Μένα; Πού φαίνεται στη ζωή σου ότι Με έβαλες πρώτον, και πάνω από όλους και όλα; Μίλησέ Μου για το παραπάνω της δικαιοσύνης σου, το πλεόνασμα της αγάπης σου, το περίσσευμα της πίστης σου, της υπηρεσίας, της θυσίας, του κόστους που κατέβαλες από αγάπη για μένα". Είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε; Έχουμε κάτι να πούμε; Υπάρχουν στη ζωή μας παραδείγματα, έργα που φανερώνουν και πείθουν, γι αυτήν την παραπάνω αγάπη και πίστη μας στο πρόσωπό Του;
Αν διαβάσετε λίγα εδάφια πιο κάτω, στο ίδιο κεφάλαιο του Ματθαίου (5ο κεφ.) θα συναντήσετε το "φιλιώθητι" και "ειρήνευσον" με τον αντίδικό σου και τον εχθρό σου, χωρίς να εξετάσεις ποιος έχει δίκιο, ποιος φταίει, ποιος ξεκίνησε πρώτος… Λίγο παρακάτω λέει ο Κύριος "βγάλε το μάτι που σε σκανδαλίζει και κόψε το χέρι που σε πειράζει και καλύτερα να το χάσεις". Ας σκεφτούμε να μας ρωτήσει ο Κύριος, "πότε έβγαλες το μάτι σου για Μένα; Πότε απέρριψες, μίσησες, καταδίκασες, αποχωρίστηκες κάτι δικό σου που αγαπούσες για χάρη Μου, επειδή σε οδηγούσε σε αμαρτία ή σε κρατούσε στην αμαρτία;" Έχουμε να Του πούμε κάποια τέτοια περιστατικά ο καθένας μας, που να αποδεικνύουν πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη μας και η πίστη μας στο πρόσωπό Του; Πόσο ψηλά Τον είχαμε στην καρδιά μας και στη ζωή μας;
Όταν λέει "κόψε το χέρι σου ή βγάλε το μάτι σου" που σε σκανδαλίζει, εννοεί να στερηθείς, να αποχωριστείς, να χάσεις, να σου κοστίσει, να πονέσεις, να θυσιάσεις από αγάπη και πίστη για Εκείνον. Μήπως όλα όσα εκδηλώνει μέχρι τώρα η ζωή μας είναι επιπέδου γραμματέων και Φαρισαίων; Στον Ουρανό της Βασιλείας Του, γραμματείς και Φαρισαίοι είναι βέβαιο ότι δεν μπαίνουν. Ούτε οι ισοβαθμίσαντες μπαίνουν. Εμάς γιατί να μας βάλει ο Κύριος στη Βασιλεία Του, γιατί να μας χαρίσει την κληρονομιά Του; Το αξίζει η ζωή μας, ζήσαμε άξια και ανάλογα;
Με πλησίασε κάποιος , όταν άκουσε αυτές τις σκέψεις να μου θυμίσει το εδάφιο της Αγίας Γραφής, "Λινάριον καπνίζον δεν θα το αφήσει να σβήσει", εννοώντας ότι μάλλον βαραίνουμε τα πράγματα, και κάνουμε δύσκολο το δρόμο του Κυρίου με τέτοιες σκέψεις . Λυπάμαι, αλλά πρέπει να το πω ότι δεν είναι σωστή αυτή η προσέγγιση. Ναι, δεν θα προσπεράσει ο Κύριος το λινάρι που είναι έτοιμο να σβήσει, αλλά θα το φροντίσει, θα το περιποιηθεί, θα του χαρίσει ζωή και δύναμη να προχωρήσει, αλλά γιατί; Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο που δυστυχώς πολλοί κάνουν λάθος. Για να ζωηρέψει η φλόγα, να ζωντανέψει, να φουντώσει, να ζήσει αυτήν την όμορφη και πλούσια ζωή της αγάπης και πίστης στον Κύριό του και Θεό του. Για να ζήσει μια ζωή που η δικαιοσύνη της, η άγια πορεία, η υπακοή θα περισσεύει "της των γραμματέων και Φαρισαίων". Μόνο από αυτόν τον δρόμο θα καταλήξει στην αιώνια δόξα του Ουρανού "το λινάριο το καπνίζον", το καλάμι που τσάκισε από το βάρος της αμαρτίας, ο άσωτος γιος που γύρισε στο σπίτι του Πάτερα, ο συγχωρημένος τελώνης, η γιατρεμένη αιμορροούσα. Έτσι όρισε να λειτουργεί η Βασιλεία Του ο Θεός, και είναι συμφέρον μας να το προσέξουμε και να το σεβαστούμε!
Συνάντησε κάποιος τον Γκάντι και του ζήτησε τη βοήθειά του. Ο άνθρωπος αυτός είχε πρόβλημα με τη ζάχαρη. Του άρεσε πολύ και την κατανάλωνε σε μεγάλες ποσότητες, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του. Ο Γκάντι δέχτηκε να τον βοηθήσει και του είπε να περάσει μετά από τρεις βδομάδες για να τον συμβουλέψει. Πράγματι πέρασαν οι τρεις βδομάδες και ο άνθρωπος επανήλθε. Ο Γκάντι του έδωσε μερικές συμβουλές για να νικήσει αυτή του την αδυναμία και ο άνθρωπος έφυγε ευχαριστημένος. Όταν τον ρώτησαν οι κοντινοί του μαθητές και φίλοι γιατί δεν του τα έλεγε αυτά αμέσως και άφησε να περάσουν τρεις βδομάδες, ο Γκάντι απάντησε: "Μα έτρωγα και εγώ τη ζάχαρη με βουλιμία, είχα το ίδιο πάθος και έπρεπε εγώ πρώτος να το νικήσω, για να μπορέσω να συμβουλέψω αυτόν τον άνθρωπο που ήρθε και ζήτησε τη βοήθεια μου".
Για άλλη μια φορά έρχεται στη σκέψη μας η αλήθεια του Λόγου του Θεού, που μας μιλάει για τη δύναμη τη μεγάλη που έχει το παράδειγμα της ζωής μας, σε σχέση με τα αδύναμα λόγια, όταν δεν συνοδεύονται από ανάλογες πράξεις. Νεκρά λόγια, χωρίς δύναμη συμβουλές, άκαρπες προσπάθειες, έστω κι αν τα κίνητρά μας και οι προθέσεις μας είναι οι καλύτερες.
" Όποιος εκτελέσει και διδάξει, αυτός μέγας θα ονομασθεί στη Βασιλεία των Ουρανών". Ματθαίος 5:19. Αυτή είναι η θέση του Λόγου του Θεού, αν θέλουμε να έχουμε αποτελέσματα και δύναμη στη ζωή μας. Θα το προχωρούσα λιγάκι περισσότερο. Αν θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα να δώσουμε συμβουλές, να στηρίξουμε, να βοηθήσουμε. Διαφορετικά πιστεύω ότι ούτε το δικαίωμα δεν έχουμε να εκφράσουμε γνώμη όταν οι ίδιοι είμαστε υποδουλωμένοι και κυριευμένοι από κάποια αδυναμία ή κάποιο πάθος.
Αν ζούσαμε αυτά που πιστεύουμε, αν η ζωή μας προπορευόταν των λόγων μας, αν ζούσαμε μπροστά στα μάτια των ανθρώπων την πίστη και την αγάπη μας που έχουμε για το Πρόσωπο του Κυρίου, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα αποτελέσματα του κόπου, της δαπάνης, της προσπάθειας που κάνουμε καθημερινά για να ελκύσουμε ψυχές στον Ιησού Χριστό που αναγεννά και μεταμορφώνει τον αμαρτωλό άνθρωπο. Η ζωή έχει τη δύναμη, η καθημερινή πράξη είναι που πείθει, η αλήθεια του Ευαγγελίου όταν είναι βιωμένη επάνω μας και την παρατηρεί ο κόσμος κάθε μέρα, μπορεί μόνον αυτή να οδηγήσει μια ψυχή στη σωτηρία του Ιησού Χριστού. Τα λόγια, όταν δεν συνοδεύονται από την επιβεβαίωση της ζωής μας, είναι πρακτικά νεκρά!
Και ας μη λησμονούμε ότι με τα έργα μας θα "ταξιδέψουμε" στον Ουρανό μπροστά στο βήμα του Κυρίου και αυτά θα μας ζητήσει να αιτιολογήσουμε και να δικαιολογήσουμε. "Εξεύρω τα έργα σου", είναι η φράση που δεσπόζει στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννου, όταν ο Κύριος μιλάει για την πορεία και τις θέσεις της κάθε μιας εκκλησίας. Και ας μην το ξεχνάμε: "Η πίστη ‚εάν δεν έχει έργα, είναι νεκρή". Ιακώβου 2:17. Είναι τόσο ξεκάθαρο μέσα στην Αγία Γραφή.
Και αφού είμαστε στον περίφημο και γνωστό σε όλους μας Γκάντι, ας πούμε και κάτι ακόμα από τη ζωή του. Τον πλησίασε κάποτε κάποιος και τον ρώτησε με ενδιαφέρον να του μιλήσει για τη φιλοσοφία του, τι πιστεύει, ποιες είναι οι θέσεις, οι απόψεις του, η διδασκαλία του. Εκείνος γύρισε απλά, τον κοίταξε και του απάντησε, εγώ. Σα να του έλεγε, όλα όσα πιστεύω και διδάσκω είναι επάνω μου. Παρακολούθησε τη ζωή μου για λίγες μέρες και θα μάθεις τα πάντα για τη φιλοσοφία μου και το πιστεύω μου.
Πόσο ταυτισμένοι είμαστε με την πίστη μας; Πόσο δικά μας έχουμε κάνει όσα πιστεύουμε και θέλουμε να μεταδώσουμε στους άλλους; Αλήθεια, πιστεύουμε στην πίστη μας; Μπορούμε να πούμε "κοίταξε επάνω μου, τη ζωή μου, την κάθε μου μέρα και θα καταλάβεις την αγάπη του Θεού και τη σωτηρία του Ιησού Χριστού";
Αν όχι, τότε βρισκόμαστε πολύ μακριά ακόμα από την ταύτιση της ζωής μας με τον Ιησού Χριστό! Ακόμα είμαστε δύο, δεν έχουμε γίνει ένα. Δεν μπορούμε να πούμε, αυτό που ζω είναι ο Χριστός, αυτό που βλέπετε επάνω μου είναι η χάρη, η σωτηρία, η αγάπη του Θεού.
Το Ευαγγέλιο μας το χάρισε ο Κύριος για να το ζήσουμε, και για να το περιφέρουμε βιωμένο ανάμεσα στους ανθρώπους καθημερινά. Όχι για να κάνουμε κηρύγματα από αυτό, και να στήνουμε μάχες και πολέμους δογματικούς, ερμηνευτικούς και άλλους…
Έφτασε η εποχή, που δεν υπάρχουν πια περιθώρια για έπαρση σχετικά με το φαινόμενο της ανάπτυξης, οικονομικής, τεχνολογικής ή άλλης. Αυτή η περίοδος των 25–30 χρόνων ξεσκέπασε τόσο αποκαλυπτικά την ανθρώπινη ανεπάρκεια και θα μείνει στην Ιστορία όχι σαν περίοδος ανάπτυξης-προόδου, αλλά σαν αλυσίδα καταστροφών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των λαών βρίσκεται στη βάση, ή κάτω από τη βάση της κλίμακας καταμέτρησης της ευημερίας, που είναι το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εθνικό εισόδημα. Ουσιαστικά δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ευημερία.
Η ανθρωπότητα δαπανά 30 φορές περισσότερα ποσά κάθε χρόνο για όπλα παρά για προγράμματα ανάπτυξης.
Υπάρχει κάτι, από τη φύση του χυδαίο, σ’ αυτόν το συνδυασμό υποσιτιζόμενων λαών και καλοθρεμμένων στρατών, εξοπλισμένων με τα πιο σύγχρονα μέσα.
(Τζ. Γκάλμπρεηθ)
Πριν διωχθεί από τον Παράδεισο ο Αδάμ και η Εύα απολάμβαναν δίχως να εργάζονται ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο. Μετά, υποχρεώθηκαν να ζήσουν μέσα στη φτώχεια και να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ. Η ιστορία της τεχνικής προόδου των διακοσίων τελευταίων ετών είναι η ιστορία της πεισματικής προσπάθειας του ανθρώπου να ξαναβρεί το δρόμο του Παραδείσου. Ωστόσο, τι θα γινόταν αν όλα τα πλούτη προσφέρονταν δίχως να χρειάζεται να δουλεύουμε με αντίτιμο ένα μισθό; Οι άνθρωποι θα πέθαιναν από πείνα σ’ αυτόν τον Παράδεισο και κάτω από άθλιες “παραδεισένιες” συνθήκες διαβίωσης».
Είναι ένα απόσπασμα μικρό από το βιβλίο του Αντρέ Γκορτζ, "ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ". Κάτι που δεν μπορούμε να του αμφισβητήσουμε είναι η ειλικρίνεια της αγωνίας και του προβληματισμού γύρω από τα συστήματα των κοινωνιών μας.
Όμως υπάρχουν μερικά αδύνατα σημεία. Πριν διωχθούν από τον Παράδεισο οι Πρωτόπλαστοι δεν απολάμβαναν δίχως να εργάζονται. Αντίθετα εργάζονταν πραγματικά σε τομείς που ο Θεός είχε ορίσει, όμως εργάζονταν χωρίς την εκμετάλλευση, χωρίς αβεβαιότητα και ταραχή, χωρίς πυρηνικά και μόλυνση, χωρίς την απειλή του αύριο ή της άδικης μεταχείρισης. Ήταν η παρουσία, ο νόμος της αγάπης του Ζωντανού Θεού που δημιουργούσε τις ζηλευτές συνθήκες αυτού που λέμε Παράδεισος.
Ήρθε κάποια στιγμή όμως που ο άνθρωπος, εγωιστικά και πεισματικά, απέρριψε αυτόν τον Παράδεισο, εναντιώθηκε στον Ζωντανό Θεό και ξεκίνησε να χτίζει το δικό του παράδεισο της τεχνολογίας, στο βάθρο της επιστήμης θεμελιωμένο. Τότε ήταν που μπήκε από τις χαραμάδες το άγχος, ο φόβος, η φτώχεια, η άδικη, άνιση μεταχείριση, η εκμετάλλευση και πλημμύρισαν τη ζωή μας ολόκληρη. Ο δικός μας παράδεισος ποτέ δεν στάθηκε στα πόδια του. Ποτέ δεν μας πρόσφερε, χωρίς ταυτόχρονα να απαιτήσει θυσία, και μάλιστα θυσία αίματος. Φτάσαμε στο σημείο, όπου πια είναι ολοφάνερο και αυταπόδεικτο. Ο δικός μας παράδεισος ούτε υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει. Ο δικός μας παράδεισος ήταν ένα ψέμα, μια πλάνη, που πέσαμε θύματα όλοι. Θελήσαμε να τον εγκαταστήσουμε εδώ κάτω στη γη χωρίς το νόμο και το θέλημα του σοφού Θεού Δημιουργού μας.
Άραγε η αποτυχία μας, τα δράματα που θερίζουμε θα ’χουν τη δύναμη να μας ξυπνήσουν, να μας οδηγήσουν σε ταπείνωση, να μας στρέψουν πίσω στην αναγνώριση και τη λατρεία του Ζωντανού Θεού;
Να ζητάς χριστιανό σε μια χριστιανική χώρα, ανάμεσα σε χριστιανούς, φαντάζει κάπως υπερβολικό και περίεργο. Πιστεύω ότι δικαιολογημένα το μυαλό σας πηγαίνει, αυτόματα σχεδόν, στον Διογένη, που ζητούσε άνθρωπο ανάμεσα στους ανθρώπους, μέρα μεσημέρι, με το φανάρι του αναμμένο… Εκτός και αν, με τον τρόπο αυτό, κάτι ιδιαίτερο θέλουμε να πούμε, κάτι ξεχωριστό, σοβαρό, και βρήκαμε αυτόν τον τρόπο για να προσελκύσουμε την προσοχή κάποιων, λίγων έστω. Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.
Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια και των αξιών. Λέμε κάτι, αλλά ούτε εμείς γνωρίζουμε το βαθύ, πραγματικό του νόημα, ούτε και οι δέκτες γύρω μας αντιλαμβάνονται αυτό που τους λέμε και τη βαρύτητα που πιθανώς να έχει. Ο όμορφος κώδικας της επικοινωνίας των ανθρώπων έχει αλλοιωθεί και καταρρέει επικίνδυνα. Σημάδι και αυτό των καιρών, θα πει κάποιος και θα πάει παρακάτω. Όταν όμως αναφερόμαστε σε έννοιες σαν και αυτήν του χριστιανού, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε είναι εύκολο να τα προσπερνούμε. Μέσα στη λέξη χριστιανός υπάρχει ένας κόσμος ολόκληρος, μια θεϊκή προσφορά ανεκτίμητης αξίας, προεκτάσεις και συνέπειες αιώνιες και αμετάκλητες. Το να λες χριστιανός, χριστιανή, χριστιανοί εύκολα και απλά, δείχνεις πόσο λίγο έχεις καταλάβει το βάθος και την αξία αυτού του ξεχωριστού τίτλου, που είναι για λίγους και εκλεκτούς.
Ο πραγματικός χριστιανός ξεκινάει από την πραγματική αναγέννηση.
Πάλι στα γνωστά πέσαμε, θα σκεφτεί κάποιος. Γνωστή η αναγέννηση, γνωστή και η σωτηρία του Ιησού Χριστού. Δεν θα το έλεγα. Μην κοιτάτε αυτά που κυκλοφορούν γύρω μας παραποιημένα, φτηνές απομιμήσεις για ευρεία κατανάλωση. Η αναγέννηση είναι η πραγματική στροφή της ζωής του ανθρώπου προς άλλη κατεύθυνση, άλλη ζωή, με άλλες αρχές, άλλους νόμους, άλλο σκεπτικό, άλλες αξίες. Είναι σαν να αρχίζει να ζει από την αρχή μία εντελώς διαφορετική ζωή. Δεν μοιάζει με την προηγούμενη ζωή του, δεν έχει κοινά σημεία. Αυτή η σοβαρή, αποφασιστική στροφή και η αλλαγή πορείας γίνεται με τη μετάνοια, όταν είναι ειλικρινής και με πίστη. Τότε είναι που "συλλαμβάνεται, κυοφορείται και γεννιέται" ο γνήσιος χριστιανός. Γιατί πρέπει να το τονίσουμε πολλές-πολλές φορές, ότι άλλο πράγμα είναι η συγχώρηση και η ξανασυγχώρηση παλαιών και νέων αμαρτιών και τελείως διαφορετική πραγματικότητα είναι η αναγέννηση του ανθρώπου.
Να προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε την αναγέννηση, να "φτιάξουμε" χριστιανούς χωρίς αναγέννηση ή με μία αναγέννηση ιμιτασιόν… Το προσπαθήσαμε, μη νομίσετε. Το προσπαθήσαμε και το προσπαθούμε. Τους περνάμε απανωτά χέρια λαδομπογιά, ριπολίνη, πλαστικό χρώμα, για να φαίνονται αναγεννημένοι, καινούργιοι, χριστιανοί. Αλλά μας διαφεύγει κάτι πολύ σοβαρό. Ο Ουρανός, ο Θεός του Ουρανού, ο Κύριος λέει όχι. Δεν τους δέχεται. Να γιατί πρέπει να βγούμε στους δρόμους να ψάχνουμε για χριστιανούς ανάμεσα στους χριστιανούς. Στις μέρες μας οι αναγεννήσεις δεν κρατάνε πολύ, γιατί η μετάνοια δεν είναι πραγματική στροφή, αλλαγή πορείας ζωής. Μετά αρχίζει άλλος σκληρός αγώνας, να αναγεννηθούν οι αναγεννημένοι, να πιστέψουν οι πιστοί.
Ζητείται χριστιανός που ξεκίνησε σωστά με αναγέννηση, έζησε και ζει την αναγεννημένη ζωή και προοδεύει, ωριμάζει, αυξάνει, έχει καρπό.
Ο πραγματικός χριστιανός ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού.
Η αναγέννηση είναι μία μετάθεση, μεταφορά από τον κόσμο της σάρκας του φυσικού ανθρώπου στον κόσμο του Θεού, στη ζωή του Ιησού Χριστού, την οποία καλούμαστε όχι μόνο να θαυμάζουμε, να κηρύττουμε, να παραδειγματιζόμαστε, αλλά να ζήσουμε. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι κήρυγμα. Έγινε κήρυγμα από εμάς. Όσα είπε, έκανε, έζησε, δίδαξε, μας τα άφησε για να τα ζήσουμε. Ίσως είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να δώσουμε τον πιο σωστό και πλήρη ορισμό του τι είναι χριστιανός. Είναι αυτός που ζει τη ζωή του Χριστού κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε περίσταση. Ζει σα να βλέπεις τον Ιησού Χριστό, αντιδρά όπως θα αντιδρούσε ο Ιησούς Χριστός. Περπατάει στα ίχνη του Ιησού Χριστού, αναδίδει το άρωμα της ζωής Του, εκπέμπει την ομορφιά, την αρχοντιά της δόξας Του.
Πράος και ταπεινός στην καρδιά ο Κύριος, πράος και ταπεινός και αυτός. Συγχωρητικός ο Κύριος, συγχωρητικός και αυτός. Μακρόθυμος, υποταγμένος στο θέλημα του Πατέρα Θεού, ακριβώς όπως Εκείνος. Δώσαμε στη λέξη χριστιανός το δικό μας φτηνό και εύκολο περιεχόμενο. Φτιάξαμε τον χριστιανό με τον δικό μας βολικό τρόπο. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο γνήσιος χριστιανός σταμάτησε να ζει ο ίδιος τη δική του ζωή, την αμαρτωλή ζωή του και ζει τη ζωή του Χριστού κάθε μέρα, ανάμεσα στους ανθρώπους. Να γιατί βγήκαμε στους δρόμους και ζητάμε να βρούμε χριστιανούς. Να μοιάζουν του Ιησού Χριστού, να μας Τον θυμίζουν, να είναι σα να Τον έχουμε μπροστά μας ζωντανό. Οι εκφράσεις της Καινής Διαθήκης επάνω στο θέμα αυτό είναι χαρακτηριστικές: να ντυθούμε τον Χριστό, να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας Γαλάτας 4:19, να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στην καρδιά μας, Εφεσίους 3:17.
Ο πραγματικός χριστιανός είναι πνευματικός άνθρωπος.
Δεν έχουμε δώσει σ’ αυτήν την έννοια τη βαρύτητα που πρέπει. Την προσπερνούμε όπως και πολλά μέσα στην Αγία Γραφή. Πνευματικός άνθρωπος! Διοικείται η ζωή του ολόκληρη από το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα του Θεού είναι ο διοικητής του στην κάθε μέρα. Ο Κύριος λέει και γίνεται στη ζωή του χωρίς αργοπορία, δισταγμό, αμφισβήτηση. Πνευματικός άνθρωπος είναι το αντίθετο του φυσικού ανθρώπου, του σαρκικού, του αμαρτωλού. Στον παλιό άνθρωπο το πρόσταγμα στη ζωή του το είχε ο εγωισμός, η σάρκα, τα είδωλα, ο κόσμος των επιθυμιών. Στη ζωή του χριστιανού γίνεται αυτή η μεγάλη στροφή. Δεν ζει πλέον αυτός, δεν ζει πλέον για τον εαυτό του, αλλά ζει ο Χριστός μέσα του και αυτός ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού. Η ζωή του Πνεύματος δεν είναι απλώς μία καλή, ηθική ζωή με συγχωρημένες τις αμαρτίες μας, αλλά είναι μία αλλιώτικη ζωή κοινωνίας με τον Θεό, ένωσης με τον Θεό, αφομοίωσης με τον Θεό. Η αναγέννηση είναι μόνο το ξεκίνημα του πνευματικού ανθρώπου. Θα περάσει καιρός, θα γίνει δουλειά πολλή, σοβαρή και σε βάθος, ώστε το πρόσταγμα τώρα της ζωής μας δεν θα το έχει πλέον ο παλιός αμαρτωλός εαυτός μας, αλλά το Πνεύμα του Κυρίου και αυτό που θα ζούμε θα είναι αληθινός, πραγματικός, γνήσιος, αναγνωρίσιμος Ιησούς Χριστός.
Ο χριστιανός, όταν είναι γνήσιος, είναι άνθρωπος πίστης. Και πίστη στον Θεό θα πει, στηρίζομαι στην αγάπη του Ιησού Χριστού μου και ησυχάζω, αναπαύομαι, ελπίζω.
Ο χριστιανός όταν είναι γνήσιος ωριμάζει, αυξάνει, προοδεύει, μεταμορφώνεται "στην εικόνα του Ιησού Χριστού".
Ο χριστιανός έχει δύναμη νίκης. Οι νίκες του ξεκινούν πρώτα απ’ όλα από τις μάχες μέσα του, στον εσωτερικό άνθρωπο. Ο παλιός άνθρωπος υποχωρεί μέρα με τη μέρα, τα πάθη, οι επιθυμίες, ένα-ένα φεύγουν από τη ζωή του, ανανεώνεται. Νίκες και στον κόσμο της αμαρτίας γύρω του. Μάχες και νίκες με τις δυνάμεις της ζωής του Ιησού Χριστού μέσα του.
Ο χριστιανός έχει μία ζωή με πλούσιο καρπό που μένει. Η ζωή του στρέφει τις ψυχές που διψούν στον Ιησού Χριστό με μετάνοια και πίστη. Η καρποφορία είναι η απόδειξη ότι μέσα μας υπάρχει ζωή και δύναμη Ιησού Χριστού, που ενεργεί και επάνω μας, αλλά και εκπέμπεται στους γύρω σαν σπόρος ζωντανός.
Γνώρισα χριστιανούς που δεν μπορούσαν να συγχωρήσουν, και είπα, όχι δεν είναι αυτό χριστιανός. Συνάντησα χριστιανούς που δεν μπορούσαν να ζητήσουν οι ίδιοι συγνώμη από τους άλλους και έφυγα τρέχοντας. Δεν είναι αυτός ο χριστιανός. Γνώρισα χριστιανούς χωρίς αγάπη, χωρίς πίστη, χωρίς υπομονή, χωρίς γλυκύτητα, καλοσύνη, χωρίς ανοχές και άλλαξα δρόμο… Δεν είναι αυτό χριστιανός, δεν εννοεί αυτό η Καινή Διαθήκη, δεν μπορεί να μοιάζει του Ιησού Χριστού και δεν θέλω να ζήσω κάτι τέτοιο.
Μετά από αυτά που αναφέραμε πιο πάνω εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί, "Ζητείται Χριστιανός" ανάμεσα στους χριστιανούς, στις χριστιανικές εκκλησίες μας, στη χριστιανική κοινωνία μας. Ζητείται άνθρωπος που ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού, το παράδειγμά Του που μας άφησε, το πρότυπό Του. Δυστυχώς τέτοιοι δεν υπάρχουν, όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί αν είχαμε έστω και λίγους θα ήταν πολύ διαφορετικός ο κόσμος μας, οι εκκλησίες μας, η Κοινωνία μας, οι οικογένειές μας, οι νεολαία μας, η ίδια μας η ζωή. Βλέπεις ένα δεντράκι που φύτεψε στο πεζοδρόμιο ο τοπικός Δήμος και σε λίγα χρόνια έχει σπάσει τα τσιμέντα στο πεζοδρόμιο, έχει τινάξει τις πλάκες προς τα έξω. Δεν κρατιέται με τίποτα.
Πού είναι η δύναμη των χριστιανών των ημερών μας; Πού είναι η δυνατή μαρτυρία τους που ενοχλεί, που προβληματίζει, που στρέφει τις ψυχές με εκζήτηση στον Αναστημένο και Ερχόμενο Ιησού Χριστό; Ο Διογένης βρήκε άνθρωπο ανάμεσα στους ανθρώπους που έψαχνε; Εμείς θα βρούμε χριστιανό ανάμεσα στους τόσους χριστιανούς; Δυσκολότερο, ευκολότερο; Δεν γνωρίζω. Ο Κύριος βλέπει, διαβάζει καρδιές και ενεργεί ανάλογα. Το βέβαιο είναι ότι με τόσο λιγοστούς και δυσεύρετους χριστιανούς ζυγώνουμε με γρήγορους ρυθμούς στο Τέλος. Στο Τέλος όλων και στην αρχή όλων, τη Νέα δοξασμένη αρχή στη Βασιλεία Του, τη δόξα του Ουρανού, στην Αιωνιότητα. Ίσως αυτή να είναι η μόνη παρήγορη πτυχή του "Ζητείται Χριστιανός" των ημερών μας...
Πηγή: Λόγια Αλήθειας και Ζωής
"Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν". Ρωμαίους 12:21
"Συγχαρητήρια"! είπε στον κλέφτη ο Νάμπεκ. "Με τη θέληση του Θεού, είσαι πια ο ιδιοκτήτης αυτού του αλόγου. Όμως για ένα πράγμα προσεύχομαι: σε παρακαλώ, να μην πεις ποτέ σε κανέναν πως το απέκτησες"!
