Μόνο ο Χριστός δίνει την πληρότητα της ζωής.

Κολοσσαείς 1:1-14
Ο Χριστός είναι αρκετός, και δεν υπάρχει άλλος κανένας ικανός να μας σώσει.

Στο δεύτερο κεφάλαιο της προς Κολοσσαείς επιστολής ο απόστολος Παύλος γράφει: "Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μια λαθεμένη πίστη προς τα στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού. Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα. Μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει την πληρότητα της ζωής, αυτός που είναι κύριος κάθε αρχής και εξουσίας", Κολοσσαείς 2:8-10.
Είναι πάρα πολύ εύκολο σε όποιο περιβάλλον κι αν ζει κανένας, να στηριχθεί σε ανθρώπινες παραδόσεις, σε ανθρώπινες φιλοσοφίες, να τις ανακατέψει, και να δημιουργήσει ένα Χριστό γλυκανάλατο, κομμένο και ραμμένο σε αυτά που ο καθένας πιστεύει, και κυρίως ένα Χριστό που δεν είναι αληθινός. Μόνο ο Χριστός δίνει την πληρότητα της ζωής. Μόνο Αυτός είναι πάνω από κάθε αρχή κι εξουσία.
Οι Απόστολοι είπαν στις Πράξεις των Αποστόλων: "Από κανέναν άλλο δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία, ούτε υπάρχει άλλο πρόσωπο κάτω από τον ουρανό δοσμένο στους ανθρώπους με το οποίο να μπορούμε να σωθούμε", Πράξεις 4:12. Πάντα όμως, οι άνθρωποι θα έχουμε όλοι μας αυτόν τον πειρασμό. Να ανακατέψουμε το Χριστό με το φολκλόρ, και να αφήσουμε την καθαρή πίστη σε Αυτόν.
Χριστιανισμός πάνω από όλα είναι σχέση προσωπική, σε προσωπικό επίπεδο, τον Ιησού Χριστό, που άφησε τη δόξα και ήρθε πήρε σάρκα, έγινε σαν κι εμάς και πέθανε για τις αμαρτίες μας. Και συνεχίζει να καλεί και σήμερα ο Χριστός τους ανθρώπους να έρθουν κοντά στον ίδιο, όχι σε κάποιο σύστημα, όχι σε κάποια θρησκεία, αλλά στον εαυτό Του. Κι εύχομαι και προσεύχομαι καθένας από εμάς να μπορεί να πει, πως κι εγώ έχω γνωρίσει το Χριστό, κι εγώ του ζήτησα συγχώρηση για τις αμαρτίες μου, κι εγώ είμαι παιδί Του, και σε μένα ήρθε το Πνεύμα το Άγιο μέσα μου, και με έκανε καινούργιο άνθρωπο, με ξαναγέννησε στη δική Του τη βασιλεία.
Γράφει λοιπόν στο ξεκίνημα της επιστολής: "Ο Παύλος, απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Τιμόθεος, προς τους αγίους και πιστούς αδελφούς εν Χριστώ, που είναι στις Κολοσσές· είθε να είναι χάρη σε σας και ειρήνη από τον Πατέρα μας Θεό, και τον Κύριο Ιησού Χριστό", Κολοσσαείς 1:1-2. Δείτε πως από το ξεκίνημα ακόμη, ο Παύλος αναφέρεται τρεις φορές: απόστολος Χριστού, αδελφούς εν Χριστώ, χάρη και ειρήνη από το Χριστό. Χριστός, Χριστός, Χριστός!! Αυτός είναι ο μόνος που αξίζει και μπορεί να είναι βασιλιάς μας!
Ξεκινά με τον τυπικό τρόπο που πάντα αρχίζει ο Παύλος. Είναι επίσημος ο τόνος του. Γράφει ως απόστολος του Χριστού, επομένως τους γράφει με την εξουσία του απεσταλμένου του Χριστού. Από την άλλη, όμως, αναγνωρίζει πως αυτός που τον έχει στείλει είναι ο Θεός. Αυτό σημαίνει πως αναγνωρίζει πως αυτό που είναι το χρωστάει στο Θεό. Ο Θεός ήθελε κι έγινε απόστολος. Δεν το άξιζε, δεν το κέρδισε, του δόθηκε σαν δώρο.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο λέει ο Χριστός: "Δε με διαλέξατε εσείς, αλλά εγώ σας διάλεξα και σας όρισα να πάτε και να καρποφορήσετε, κι ο καρπός σας να είναι μόνιμος", Ιωάννης 15:16. Να η χάρη του Θεού από την αρχή της επιστολής ακόμη. Ο καθένας μας, όπως κι ο Παύλος, ότι είμαστε, ότι έχουμε το οφείλουμε στο Θεό και στο θέλημά Του. Επειδή Εκείνος ήθελε για αυτό είμαστε αυτοί που είμαστε. Το κρατάμε αυτό, γιατί ο τρόπος που κάποιος βλέπει τον εαυτό του, τον βοηθάει να είναι συγκροτημένος ως άνθρωπος, να έχει σωστή εικόνα για τη ζωή του, και κυρίως να είναι ταπεινός στο Θεό μπροστά.
Μαζί του Παύλος γράφει πως βρίσκεται …και ο αδελφός Τιμόθεος. Ο Παύλος, απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Τιμόθεος. Το γράμμα ναι μεν το γράφει ο απόστολος, αλλά δεν το στέλνει μόνος του. Ο Τιμόθεος είναι μαζί του. Αυτό που πρέπει να μας κάνει εντύπωση είναι πως, παρόλο που ο Παύλος είναι ο άνθρωπος με το χάρισμα του αποστόλου, εντούτοις δεν δουλεύει μόνος του. Δουλεύει μέσα στην ομάδα. Τους χρειάζεται. Χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Και επιπλέον, δεν προβάλει τον εαυτό του. Συμπεριλαμβάνει πάντα και τα ονόματα των άλλων γιατί μαζί δούλεψαν. Είναι δείγμα ταπείνωσης, συνεργατικότητας, και απλότητας.
Δείτε ακόμη τον τίτλο που του δίνει: «αδελφός». Διάφοροι τίτλοι δίνονται κατά καιρούς στους χριστιανούς, κανένας όμως δεν είναι τόσο σημαντικός όσο αυτός. Ξέρετε όσο πιο κοντά στο Θεό είναι κάποιος, τόσο λιγότερη ανάγκη έχει τους θρησκευτικούς τίτλους. Μπορεί οι άλλοι να τους κολλάνε τίτλους, αλλά ο ίδιος ο χριστιανός ούτε τους θέλει, ούτε τους χρησιμοποιεί. 
Γράφει στην Αποκάλυψη ο Ιωάννης: "Εγώ ο Ιωάννης, ο αδερφός σας, που με τη δύναμη του Ιησού Χριστού συμμερίζομαι μαζί σας τους κατατρεγμούς, κι υπομονετικά προσμένω τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, βρέθηκα εξόριστος στο νησί της Πάτμου, γιατί κήρυξα το λόγο του Θεού και ομολόγησα τον Ιησού Χριστό", Αποκάλυψη 1:9.
Δεν υπάρχουν άλλοι τίτλοι. Μπροστά στο Χριστό, είμαστε όλοι αδελφοί. Έχουμε τον ίδιο Σωτήρα, τον ίδιο Κύριο, τον ίδιο Πατέρα. Αυτό που μας ενώνει μεταξύ μας είναι ο μεγάλος μας αδελφός ο Ιησούς Χριστός. Όλα τ’ άλλα περιττεύουν. Και πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τον τίτλο «αδελφός», με σύνεση και με επίγνωση. Γιατί όταν αποκαλώ κάποιον αδελφό, πρέπει να τον βλέπω κι έτσι και να τον αντιμετωπίζω σαν οικογένεια πραγματική.
Ο Παύλος, λοιπόν, που είναι απόστολος επειδή ο Θεός το θέλησε, μαζί με τον Τιμόθεο τον αδελφό γράφουν …"προς τους αγίους και πιστούς αδελφούς εν Χριστώ, που είναι στις Κολοσσές"… Δείτε πως τους αποκαλεί. Να τους πει «αδελφούς» το καταλαβαίνουμε. Να τους πει ακόμη «πιστούς» κι αυτό το καταλαβαίνουμε. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στο Χριστό, που έχουν εμπιστευθεί το Θεό στη ζωή τους, και που θέλουν να ακολουθούν το Χριστό.
Τους αποκαλεί όμως, και «άγιους». Η καινούργια μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας, που διαβάζουν στη χώρα μας, έτσι το αποδίδει: Προς τους άγιους και πιστούς χριστιανούς αδερφούς των Κολοσσών. Τι σημαίνει πως είναι «άγιοι»; Στον κοινό νου ο άγιος είναι άλλο πράγμα, ειδικά εδώ στην χώρα μας.
Είναι αλήθεια πως με το πέρασμα των χρόνων, ο όρος «άγιος» εξελίχθηκε, και η λέξη αυτή σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως, για να δείξει αυτούς που η ζωή τους αξίζει να λέγεται άγια. Πολλές φορές την χρησιμοποιούμε για να δείξουμε αυτόν που έχει υποφέρει πολλά: «αυτός ο άνθρωπος, τόσα που πέρασε, άγιασε.» Ή λέμε, «τόσα πολλά που του έκανε αυτός ή αυτή, άγιος άνθρωπος είναι.» Αγίους επίσης αποκαλούμε αυτούς που η Εκκλησία ξεχώρισε πως πράγματι έφτασαν σε ένα επίπεδο αγιότητας με τις πράξεις τους. Συνήθως άνθρωποι που είχαν την θέληση και την πίστη να απαρνηθούν τα εγκόσμια, για να κερδίσουν με την άσκηση την αγιότητα.
Και η μία προσέγγιση και η άλλη έχουν μέσα τους το στοιχείο της προσπάθειας. Δηλαδή, όποιος προσπαθεί αρκετά πετυχαίνει την αγιότητα. Αλλά για τους υπόλοιπους που ζουν την απλή ζωή όλων των ανθρώπων είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο.
Οι άνθρωποι στις Κολοσσές όμως, ήταν λίγα χρόνια στην πίστη. Το ίδιο και στις άλλες εκκλησίες. Σε όλες τις επιστολές του ο απόστολος τους ονομάζει αγίους; Ποιος, λοιπόν, είναι άγιος σύμφωνα με την Αγία Γραφή; Ας προσέξουμε για να ξέρουμε που στεκόμαστε, τι πιστεύουμε, και για να μπορούμε να το εξηγήσουμε και σε άλλους.
Στην Αγία Γραφή άγιος είναι αυτός ο άνθρωπος που ο Θεός έχει ξεχωρίσει για τον εαυτό του. Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμη αυτή είναι η σημασία της λέξης. Πριν δώσει ο Θεός, αν θυμάστε τις 10 Εντολές στο Μωυσή στο όρος Σινά, διαβάζουμε στην Έξοδο: Εσείς θα είστε σε μένα βασίλειο από ιερείς και έθνος άγιο", Έξοδος 19:6. Σας έχω ξεχωρίσει είπε ο Θεός για τον εαυτό μου.

Όταν λοιπόν, ο άνθρωπος μετανοήσει, πιστέψει, παραδώσει τη ζωή του στο Χριστό, η σχέση του με τον Χριστό, τον ξεχωρίζει από τον κόσμο. Ο μετανοημένος αμαρτωλός δεν ανήκει πια στον κόσμο, αλλά ξεχωρίστηκε για τον Χριστό. Ζει μέσα στον κόσμο, παλεύει με την αμαρτία, αλλά είναι του Χριστού. Η αγιότητα λοιπόν, για την οποία μιλάει η Αγία Γραφή είναι ένα δώρο που ο Χριστός χαρίζει. Στο αρχαίο κείμενο γράφει: "τοῖς ἐν Κολοσσαῖς ἁγίοις καὶ πιστοῖς ἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ". Είμαι άγιος επειδή είμαι εν Χριστώ. Δηλαδή τώρα που έλαβα την άφεση των αμαρτιών ανήκω στο Χριστό. Είμαι δικός Του.

Κι αυτό το δώρο με τη χάρη του Θεού πρέπει να το καλλιεργήσει ο χριστιανός, και να μεγαλώσει στον αγιασμό, δηλαδή να γίνει πιο πολύ σαν το Χριστό. Γράφει στην ίδια επιστολή την προς Κολοσσαείς στο κεφάλαιο 3, και προσέξτε εκεί πως τους αποκαλεί: "Ντυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία", Κολοσσαείς 3:12.

Ο Θεός μας έχει εκλέξει, μας έχει αγιάσει, και μας έχει αγαπήσει. Ο Θεός σε διάλεξε, σε ξεχώρισε και σε αγάπησε. Κάθε μετανοημένο αμαρτωλό έτσι τον βλέπει. Δεν είναι ο ‘αγιασμός’ για μια «ελίτ» πνευματικών ανθρώπων, που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να τους φτάσουμε. Ο απόστολος Παύλος μιλάει σε ανθρώπους, σε μια τοπική εκκλησία σαν τις σημερινές. Κι όταν δω ποιος είμαι στα μάτια του Θεού, τότε ναι, έχει νόημα να ντυθώ, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία. Είμαι παιδί του Θεού. Ο Θεός με έκανε παιδί του, με ξεχώρισε και με αγίασε.

Και τώρα καθώς με έχει αγιάσει, με έχει ξεχωρίσει, με έχει αγαπήσει, τι έχω ανάγκη; Αυτό που εύχεται στην επιστολή ο Παύλος: …"είθε να είναι χάρη σε σας και ειρήνη από τον Πατέρα μας Θεό, και τον Κύριο Ιησού Χριστό", Κολοσσαείς 1:1-2.
Αυτό που έχω ανάγκη για να γίνω παιδί του Θεού, και στη συνέχεια ως παιδί του Θεού, για να ζήσω τη ζωή του Χριστού, είναι η χάρη του Θεού. Το ευαγγέλιο ονομάζεται το ευαγγέλιο της χάρης του Θεού.
Ο παραδοσιακός χαιρετισμός σε μια άλλη επιστολή εκείνης της εποχής, θα ήταν «χαίρετε.» «Γεια σας» όπως θα λέγαμε σήμερα. Το παίρνει αυτό ο Παύλος το χαίρετε και το κάνει «χάρις» και προσθέτει και τον εβραϊκό χαιρετισμό shalom, που σημαίνει «ειρήνη.» Η λέξη «ειρήνη» σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει εύχομαι ο Θεός να σε ευλογεί, να έχεις την ευλογία Του πάνω σε ότι κάνεις. Ολοκληρωμένα. Και στην ψυχή σου, και στο σώμα σου, παντού.
Τους εύχεται λοιπόν όχι ένα απλό γεια, αλλά την χάρη, την ειρήνη, και την ευλογία του Θεού στη ζωή τους. Και η σειρά είναι σημαντική. Την χάρη την δίνει ο Θεός Πατέρας και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και το αποτέλεσμα είναι ειρήνη με το Θεό, ειρήνη με τον συνάνθρωπο, και ειρήνη μέσα μου.
Η περίληψη του έργου του Θεού στην ανθρωπότητα είναι μία λέξη: «χάρη.» Όλα αυτά που περιγράψαμε πριν για το πως ο Χριστός μας κάνει παιδιά του, μας συγχωρεί μας δικαιώνει, μας αγιάζει, όλα αυτά είναι μια λέξη, «Χάρις» δώρο Θεού. Τίποτα δεν αξίζουμε. Δεν κερδίζεται. Μας δίνει ο Θεός χάρη μέσω του Χριστού. Δίνεται εν Χριστώ. Μέσα στον Χριστό. Ο Πατέρας Θεός προ καταβολής κόσμου ύφανε το σχέδιο της σωτηρίας και ο Χριστός το πραγματοποίησε, Ρωμαίους 3:23-24.
Ο Χριστός είπε: "Εγώ είμαι η άμπελος, εσείς τα κλήματα· εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου, και εγώ μαζί του, αυτός φέρνει πολύ καρπό· επειδή, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε", Ιωάννης 15:5. Δεν είπε, δεν μπορείτε να κάνετε «μερικά». Δεν είπε, παλέψτε το μόνοι σας κι αν δυσκολευτείτε πείτε μου. Έχουμε ανάγκη τη χάρη Του για καθετί. Για τις δουλειές μας, για τα παιδιά μας, για τα προβλήματα και τις χαρές μας, αλλά και για τις αποφάσεις μας.
Κι όταν εξαρτιόμαστε από τη χάρη του Θεού, τότε στην καρδιά μας υπάρχει ειρήνη. 

Στην επιστολή την προς Φιλιππησίους γράφει: "Για τίποτε να μη σας πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματά σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία. Και η ειρήνη του Θεού, που είναι ασύλληπτη στο ανθρώπινο μυαλό, θα διαφυλάξει τις καρδιές και τις σκέψεις σας κοντά στον Ιησού Χριστό", Φιλιππησίους 4:7-8.
Ο Θεός υπόσχεται πως όταν προσευχηθούμε για το πρόβλημά μας, και του δώσουμε και το άγχος μας, αυτός θα μας δώσει ειρήνη. Τόσο πολλή ειρήνη που ξεπερνάει το ανθρώπινο μυαλό. Δεν λέει πως θα δώσει τη λύση που θα θέλαμε, ούτε πως θα πάρει το πρόβλημα απαραίτητα. Εκείνος ξέρει κάθε φορά τι θα κάνει. Θα δώσει όμως ειρήνη μέσα μας.
Ζούμε σε ένα κόσμο που είναι μέσα στο άγχος και στο φόβο. Οι άνθρωποι, και εμείς μέσα σε όλους φοβόμαστε για μικρά και μεγάλα προβλήματα. Ειδικά την περίοδο αυτή που με τόσα που ακούμε για την κρίση στην οικονομία φοβόμαστε. Πέρα από αυτά που πρέπει να μας απασχολούν όλους, σαν ανθρωπότητα, ο καθένας μας, έχει και προσωπικές έγνοιες. Τι θα γίνουν τα παιδιά μου; Θα βρουν καλές δουλειές; Θα σπουδάσουν; Θα αποκτήσουν καλές οικογένειες; Η υγεία μου; Η δουλειά μου; Άραγε το τέλος του χρόνου πως θα με βρει; Με υγεία, ή στο κρεβάτι κατάκοιτο;
Αν το σκεφτούμε, έχουμε πιο πολλά να φοβόμαστε, παρά να ελπίζουμε. Και αυτό συμβαίνει γιατί διαπιστώνουμε πόσο λίγο, ελάχιστα ελέγχουμε την ζωή μας. Στην πραγματικότητα σε τίποτα δεν έχουμε τον έλεγχο. Η καρδιά χτυπάει μόνη της και κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσει. Όσο και να είμαστε εργατικοί κανένας μας δεν μπορεί να ελέγξει τι θα γίνει σε μια οικονομική κρίση. Ούτε τα χρήματα στην τράπεζα δεν είναι σίγουρα. Όσο και να προσπαθείς με τα παιδιά σου, εμείς σαν άνθρωποι δεν έχουμε τον έλεγχο πάνω στις αποφάσεις τους καθώς μεγαλώνουν. Φεύγουν σιγά-σιγά και δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα κάνουν με τη ζωή τους.
Για όλα αυτά χρειαζόμαστε πάνω από όλα τη χάρη του Θεού, και την ειρήνη Του. "είθε να είναι χάρη σε σας και ειρήνη από τον Πατέρα μας Θεό, και τον Κύριο Ιησού Χριστό", Κολοσσαείς 1:1-2.

Ακόμη και στις ευχές μας, ας αφήνουμε να φανεί τι θεωρούμε σημαντικό, και τι είναι πραγματικά σημαντικό για μας, και πως βλέπουμε τον εαυτό μας. Πιστεύεις πως χρειάζεσαι τη χάρη του Θεού κάθε μέρα στη ζωή σου; Πιστεύεις πως η ειρήνη με τον Θεό είναι το ύψιστο αγαθό που έχεις ανάγκη;
Όταν δίνουμε τέτοιες ευχές, είναι μια ευκαιρία να δείξουμε πως και αν χάσουμε την ζωή μας, και την υγεία μας, και τα νιάτα μας, και την δουλειά μας, εντούτοις υπάρχει ο Χριστός, και αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας. Όλα τα άλλα είναι δώρα που αυτός χαρίζει.
Σου εύχομαι να γνωρίσεις την χάρη και την ειρήνη του Θεού...

http://www.gec.gr/beee/Kirigmata.htm