Ελευθερία να ζω το σήμερα, χτίζοντας το αύριο.

Ματθαίος 6:19-21, Α' Ιωάννου 2:15-17, και Κολοσσαείς 3:1-11. 
Ο Χριστός μας ελευθερώνει από το να ζούμε μέσα στην αυταπάτη για τις περιστάσεις γύρω μας. Μας ελευθερώνει για να βλέπουμε την αλήθεια, τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Μας ελευθερώνει να βλέπουμε την αλήθεια για τη ζωή μας χωρίς υπερβολές, ούτε αβάσιμης αισιοδοξίας, ούτε μιζέριας. Μας ελευθερώνει να βλέπουμε τα πράγματα αληθινά.

Ο Χριστός μας ελευθερώνει για να Τον λατρεύουμε αληθινά, και ουσιαστικά. Από την καρδιά μας, χωρίς τύπους, χωρίς να μετράμε τη δική μας λατρεία με το τι κάνουν οι άλλοι. Χωρίς να φειδόμαστε το κόστος που αυτό συνεπάγεται. Γιατί η αληθινή λατρεία, έχει τη δική της λογική.

Μας ελευθερώνει ώστε να βλέπουμε πως ακόμη και τα παθήματά μας, οι δοκιμασίες, οι αρρώστιες, τα προβλήματα, οι κάθε είδους πειρασμοί, δεν είναι τυχαίοι. Είναι από το χέρι του Πατέρα Θεού, ο οποίος τα χρησιμοποιεί όλα για να χτίσει μέσα μας τον Χριστό, να ευλογήσει εμάς, και μέσα από εμάς, και άλλους ανθρώπους.

Και μας ελευθερώνει με την αγάπη Του, ώστε ασφαλείς μέσα σε αυτήν, να αγαπούμε και εμείς, και να υπηρετούμε στις πιο δύσκολες ώρες μας, ακόμη και όταν μας πληγώνουν.

Μας ελευθερώνει δίνοντας μας δύναμη Αγίου Πνεύματος, για να μπορούμε να υπακούμε. Μας ελευθερώνει από την ενοχή, από την αμαρτία, από το παρελθόν. Παίρνει το παρελθόν στο δικό Του τον τάφο, και μας ανασταίνει σε καινούργια ζωή. Μας ελευθερώνει από τον φόβο του θανάτου.

Όλη αυτή η ελευθερία που μας χαρίζει ο Χριστός ουσιαστικά αν τη ζούμε, ξέρετε τι θα συμβεί στη ζωή μας; Ή πιο σωστά, στο μέτρο που τη ζούμε, ξέρετε τι αποτέλεσμα έχει; Να απολαμβάνουμε το «σήμερα». Να ζούμε τη ζωή μας, με χαρά. Να ζούμε ζωή άφθονη, να ξεχειλίζει το ποτήρι μας. Να είμαστε ευχαριστημένοι τη Δευτέρα το πρωί, όχι μόνο την Παρασκευή το μεσημέρι. Να είμαστε ευχαριστημένοι με τον Θεό, ικανοποιημένοι στην ψυχή μας μέσα, γιατί Αυτός έχει έρθει, και τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Και καθώς απολαμβάνουμε τη ζωή μας με τον Χριστό, να χτίζουμε το αύριο.

Στην επί του Όρους ομιλία ο Χριστός είπε πως μπορώ να χτίζω το αύριο στον ουρανό, ανάλογα με το πως ζω το σήμερα. "Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας", Ματθαίος 6:19-21. Μπορώ να μαζεύω θησαυρό στον ουρανό και να τον απολαμβάνω. Να ζω με χαρά, ελεύθερος.

Ο θησαυρός στον ουρανό, είναι οτιδήποτε κάνω για την βασιλεία του Θεού, και τη δική Του δόξα. Μαζεύω θησαυρό κάθε φορά που υπηρετώ, κάθε φορά που προσεύχομαι, κάθε φορά που δίνω, κάθε φορά που συγχωρώ, κάθε φορά που λατρεύω και μελετώ. Μαζεύω θησαυρό κάθε φορά που κάνω αυτό που θέλει ο Θεός, έτσι βάζω και εγώ μια πέτρα στη δική Του βασιλεία. Κάθε φορά που ξοδεύω χρόνο με κάποιον που έχει ανάγκη.

Ο Χριστός μας ελευθερώνει, και μπορούμε να χτίζουμε το αύριο, απολαμβάνοντας το σήμερα.

Πολύ συχνά όμως, γινόμαστε πιο μίζεροι και από τους ανθρώπους χωρίς Χριστό. Είμαστε λιγότερο ευχαριστημένοι από τη ζωή μας, από ότι ο κόσμος. Ακούμε, έχουμε μάθει ότι ο Χριστός ξεδιψάει, αλλά εμείς διψάμε για ζωή. Έχουμε ακούσει αλήθειες, αλλά δεν μας έχουν «βγει» στη ζωή μας. Πολύ συχνά μάλιστα, έχοντας δει και κακά παραδείγματα, απογοητευόμαστε ακόμη περισσότερο. Μέσα μας, συνεχίζει να υπάρχει η δίψα για ζωή. Και παραμένει άσβεστη. Τι να φταίει;

Γιατί εμείς να μην είμαστε σαν τον Ζακχαίο, που τίναξε όλη την επιχείρησή του στον αέρα, δίνοντας στους φτωχούς τα μισά (!) υπάρχοντα και αποζημιώνοντας τετραπλάσια όσους αδίκησε; Μάζεψε θησαυρό στον ουρανό, ζώντας ελεύθερος. Γιατί να μην είμαστε σαν την Μαρία, και να σπάμε και το δικό μας μπουκάλι για να Τον λατρεύσουμε, χωρίς δεύτερη σκέψη; Και η Μαρία έχτισε το αύριο απολαμβάνοντας το σήμερα; Γιατί μόνο ο εκατόνταρχος να πει, «Κύριε και εγώ άνθρωπος με εξουσία είμαι. Λέω στον ένα πήγαινε και πάει, και στον άλλο έλα, και έρχεται. Δεν χρειάζεται να έρθεις σπίτι μου. Πες ένα λόγο και ο δούλος μου θα γίνει καλά». Και ο Ιησούς θαύμασε. Γιατί μόνο αυτός, και όχι και εμείς;

Όλοι αυτοί διψούσαν. Και ξεδίψασαν όταν έχασαν τη ζωή τους για να τη βρουν. Όταν είδαν το φως, και κατάλαβαν ότι η ζωή που ζούσαν ήταν ένα ψέμα. Το μπουκάλι της Μαρίας που το φύλαγε για την προίκα της ίσως. Ο Ζακχαίος με τα λεφτά του γιατί έτσι ένοιωθε ασφαλής, ο εκατόνταρχος που ταπεινώθηκε και αναγνώρισε την εξουσία του Χριστού, και ας ήταν ο ισχυρός κατακτητής. Όλοι ξεδίψασαν, όταν πήγαν να πιουν νερό, όπως ο Χριστός το δίνει.

Ο Χριστός ελευθερώνει. Μας ελευθερώνει για να μας μάθει να ζούμε αληθινά. Με ένα τρόπο ζωής, που ο κόσμος θεωρεί παράξενο, παράδοξο το λιγότερο. Με ένα τρόπο ζωής που τον θεωρεί αφελή, ανόητο, που προκαλεί το μίσος, γιατί είναι φως, και οι άνθρωποι δεν αγαπούν το φως, γιατί τα έργα τους είναι πονηρά, Ιωάννης 3:19.

Ελευθερώνει γιατί μας ανασταίνει μαζί Του, από τον πνευματικό θάνατο που ζούμε όσο είμαστε μακριά από τον Χριστό. Το εδάφιο στην επιστολή προς Κολοσσαείς 3:1 μας λέει: "Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού". Θα μπορούσε άνετα κάποιος να ερμηνεύσει αυτό το «εάν» με τη λέξη «αφού». «Αφού λοιπόν συναναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό».

Τι θα πει αυτό; Τι σημαίνει «συναναστηθήκατε»; Σημαίνει πως όταν δώσαμε την ζωή μας στον Χριστό, όταν ζητήσαμε συγχώρεση, αυτό που μας συνέβη ήταν μια «νεκρανάσταση». Ήταν κάτι σαν αυτό που συνέβη στον Λάζαρο, μόνο που σε μας είναι πνευματικό δεν είναι σωματικό, και είναι μόνιμο, όχι προσωρινό. Ο Χριστός μας φώναξε δια του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα μας αναγέννησε, ο Θεός μας συγχώρεσε καθώς ο Παράκλητος μας έφερε σε μετάνοια.

Πιο πριν, είχαμε ζωή φυσική, σωματική, αλλά πνευματικά είμασταν νεκροί. Γράφει στην Εφεσίους 2:1, "Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν". Και πιο κάτω, στο 4-6 "Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού· κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι· και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού".

Τώρα λοιπόν, ζούμε σε 2 πραγματικότητες. Την σημερινή και την μελλοντική. Την επίγεια και την ουράνια. Την μία πραγματικότητα τη βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια, την άλλη με τα πνευματικά. Ζούμε σαν άνθρωποι όπως όλοι, αλλά μέσα μας τρέχει η ζωή του Χριστού. Έχουμε δει το Φως.

Αν λοιπόν είμαστε αναστημένοι πνευματικά σε μια καινούργια ζωή και πεθάναμε στην παλιά τι σημαίνει αυτό πρακτικά; "Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν", Ρωμαίους 6:4. Ζούμε μια νέα ζωή. Μπήκαμε στον τάφο μαζί με τον Χριστό, έτσι ώστε όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς μέσα από τη δόξα του Πατέρα, έτσι και εμείς να περπατήσουμε σε μια καινούργια ζωή. 

Δεν ζούμε όπως πριν. Δεν μπορούμε να ζούμε όπως πριν, γιατί αυτός ο κόσμος δεν είναι ο μόνος που υπάρχει. Υπάρχει ένας ακόμη. Και εμείς τον έχουμε δει. Και αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να την απαρνηθούμε στη ζωή μας. Δεν γίνεται να προσποιηθούμε ότι δεν την είδαμε ή πως δεν υπάρχει.

Και όχι μόνο αυτό. Ο κόσμος αυτός που τον βλέπουμε, δεν είναι μόνιμος. Διαβάζουμε πως «παρέρχεται», δηλαδή περνάει και φεύγει. "Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα", Α' Ιωάννου 2:17. Και αυτό είναι βασικό κίνητρο, για το ότι δεν αξίζει να αγαπάς τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος. Η επιθυμία της σάρκας, η επιθυμία των οφθαλμών, η αλαζονεία του βίου, δεν κρατάνε. Παρέρχονται. Έρχονται και φεύγουν. Είναι για λίγο. Όποιος όμως, πράττει το θέλημα του Θεού μένει αιώνια.

Το «μετά», ο «ουρανός» υπάρχει. Και εκεί θα βρεθώ. Και αυτό το μετά, δεν θα τελειώσει ποτέ. Δεν μπορώ να το αγνοήσω. Πρέπει να ζήσω το σήμερα, ξέροντας ότι θα συναντήσω το αύριο. Και μπορώ να απολαύσω το σήμερα, χτίζοντας το αύριο στον ουρανό.

Στην επί του Όρους ομιλία ο Χριστός, φέρνει τους δύο αυτούς κόσμους μαζί. "Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας", Ματθαίος 6:19-21. Υπάρχει ο ουρανός και μπορώ να έχω εκεί θησαυρό. Γιατί να μαζεύω θησαυρό εδώ, που πάντα είναι σε κίνδυνο, πάντα καταστρέφεται, και να μην μαζεύω εκεί που κανένας δεν τον πειράζει, και αυτό με βοηθάει να έχω την καρδιά μου στο σωστό μέρος;

Ζούμε λοιπόν το «σήμερα» και το «αύριο» μαζί, ταυτόχρονα. Γιατί το αύριο, ξεκίνησε να υπάρχει μέσα μας, όταν αναστηθήκαμε μαζί με τον Χριστό. Πώς μπορώ λοιπόν, να απολαμβάνω το σήμερα και να χτίζω το αύριο. Να ζω σαν χριστιανός χαρούμενος γιατί είμαι ελεύθερος; Γράφουν τα εδάφια στην Κολοσσαείς: "Αφού λοιπόν συναναστηθήκατε, (μαζί με τον Χριστό), τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης".

Τώρα που σωθήκαμε ο νους μας είναι αιχμάλωτος του ουρανού. Γιατί στον ουρανό είναι ο Χριστός, και κάθεται δοξασμένος στα δεξιά του Θεού. Κυριαρχεί το σύμπαν. Αυτός τα κατευθύνει όλα. Αυτός είναι ο ών, ο ήν και ο ερχόμενος. Αυτός είναι το παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον. Από Αυτόν εξαρτώνται όλα. Δεν υπάρχει τίποτα χωρίς Αυτόν. Σε Αυτόν έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη.

Εκεί, λοιπόν, που είναι ο Χριστός καθισμένος στα δεξιά του Θεού. Και η εικόνα του Θεού που κάθεται, είναι εικόνα κυριαρχίας, ελέγχου, ανάπαυσης. Ο Χριστός δεν είναι όρθιος περιμένοντας να δει τι θα γίνει. Δεν υπάρχει τίποτα που να γίνεται έξω από τον έλεγχό Του.

Εκεί λοιπόν, που είναι ο Χριστός, αυτά πρέπει να ζητάμε, και αυτά να φρονούμε. Με άλλα λόγια, αφού αναστήθηκα με τον Χριστό, η καρδιά μου, το μυαλό μου, το είναι μου, ζητάει, σκέφτεται, επιθυμεί αυτά που θέλει ο ουρανός, όχι αυτά που θέλει η γη.

Αυτό δεν σημαίνει πως τώρα που αναστήθηκα ζω σε μια νεφελώδη κατάσταση, προσποιούμενος ότι δεν έχω προβλήματα, παραμελώντας τις γήινες υποχρεώσεις μου, για μια αφηρημένη διανόηση της αιωνιότητας. Όχι.

Σημαίνει όμως, ότι δεν αφομοιώνομαι από την καθημερινότητα. Δεν την αφήνω να με κάνει δικό της, και να νομίσω πως αυτή είναι η ζωή. Να ζητώ τα άνω, να φρονώ τα άνω, σημαίνει η καρδιά μου να είναι αιχμάλωτη από τον Χριστό, και τη δική Του αλήθεια.

Ποια είναι η δική Του αλήθεια; Πως υπάρχει Θεός. Υπάρχει ουρανός. Υπάρχει μέλλον. Και το μέλλον εισέβαλε στο παρόν, και τώρα ζω με τον Θεό σήμερα για το αύριο. Απολαμβάνω μαζί Του το καθετί. Την λιακάδα, το νερό που πίνω, τα παιδιά μου, τους φίλους μου. Με συγχώρεσε, με ανέστησε, έχω κοινωνία με τον Θεό. Ζω για Κείνον και μόνο για Κείνον.

Ζητώ τώρα να μεγαλώνω στον Χριστό, ζητώ να γνωρίσουν και άλλοι αυτό που θα τους σώσει από την κόλαση. Ζητώ ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί μου, και οι άνθρωποι ας λένε ότι θέλουν. Ζητώ αυτά που ζητούσε Εκείνος.

Και τα ζητώ, και τα φρονώ, όταν προσεύχομαι, και όταν τα μελετώ από την Γραφή, και όταν τα επιλέγω. Όταν τελικά κάθομαι να προσευχηθώ, όταν πηγαίνω να υπηρετήσω, όταν συγχωρώ, όταν προσφέρω, όταν αγαπώ, όταν λέω την αλήθεια με αγάπη, όταν εφαρμόζω αυτά που ξέρω. Όταν ζητώ τον ίδιο τον Θεό, όταν τα ζητώ από τον Θεό και όταν τα εφαρμόζω. Είναι τόσο απλό.

Γιατί το κάνω αυτό; Γιατί έχω πεθάνει λέει στο εδάφιο 3. Και η ζωή μου είναι κρυμμένη μαζί με τη ζωή του Χριστού στον Θεό. Η λέξη κρυμμένη, σημαίνει πως είναι «ασφαλής», και δεν την παίρνει κανένας, και δεν ξεγίνομαι παιδί του Θεού, γιατί ο Θεός με φυλάει.

Σημαίνει επίσης πως είναι και «κρυμμένη» από τα μάτια του κόσμου, που χωρίς Θεό δεν καταλαβαίνει τι μου έχει συμβεί. Αυτή η νεκρανάσταση, δεν είναι κατανοητή από τον κόσμο. Οι αλήθειες που έχω δει εγώ, είναι κρυμμένες από τα μάτια του κόσμου. Ο κόσμος βλέπει τον Χριστό και δεν καταλαβαίνει, εγώ όμως έχω καταλάβει. Είναι κρυμμένο από τα μάτια τους, για παράδειγμα πως μπορώ να διαβάζω την Γραφή, και να μου αρέσει. Πως μπορώ να περπατάω το δεύτερο μίλι, να γυρνάω το μάγουλό μου. Έχω πεθάνει και η ζωή μου είναι κρυμμένη μαζί με τον Χριστό στον Θεό.

Όμως έρχεται η ώρα, και ο Χριστός που είναι η ζωή μας, θα φανερωθεί σε όλους. Και τότε και εμείς θα φανερωθούμε με δόξα.

Σίγουρα τα εδάφια αυτά είναι μια εικόνα του μέλλοντος. Ζητάω αυτά που είναι στον ουρανό, γιατί στο μέλλον περιμένω κάτι να γίνει.

Μας καλεί να ζήσουμε τη βασιλεία Του εδώ στη ζωή μας. Να επιδιώξουμε τη βασιλεία Του. Στο μίσος να απαντήσουμε με αγάπη. Στη μοναξιά με παρηγοριά. Στο ρατσισμό με μια αγκαλιά. Στο κακό, με το καλό. Στην υπερηφάνεια με την ταπείνωση. Στην εκδίκηση με συγχώρεση.

Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες που υπάρχουν γύρω μας; Είναι το είδος της λατρείας; Είναι το power point; Είναι το στυλ; Είναι η μέθοδος του ευαγγελισμού; Είναι η αρχιτεκτονική μας; Και αυτά συνδράμουν σαφώς. Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, το πόσο ζούμε τη βασιλεία του Θεού κάθε μέρα. Το πόσο τους δείχνουμε το μέλλον που είναι ο Χριστός. Το μέλλον της βασιλείας του Θεού που είναι αγάπη. 
Ζούμε το μέλλον σήμερα; Ζούμε την αγάπη; Ζούμε την λατρεία;

Το αν εμείς είμαστε μπροστά ή πίσω από την εποχή μας, εξαρτάται από το πόσο απολαμβάνουμε το μέλλον, τώρα, σήμερα, εδώ χτίζοντας το αύριο. Αν εμείς δεν είμαστε ευχαριστημένοι από αυτό που ζούμε, δε υπάρχει περίπτωση ποτέ να δώσουμε σωστή μαρτυρία, ούτε να κερδηθεί καμιά ψυχή στον Χριστό, μέσα από εμάς τουλάχιστον.

Ο Χριστός, μας καλεί να ζητάμε τα πράγματα του ουρανού. Να φρονούμε, να σκεφτόμαστε, να θέλουμε τον Ίδιο τον Χριστό, που είναι η ζωή μας. Και αυτά που ευχαριστούν τον Χριστό. Και μόνον τότε, θα αρχίσουμε να απολαμβάνουμε το μέλλον σήμερα. Απόλαυσε το Χριστό σήμερα. Είσαι ελεύθερος με τη δύναμη του Χριστού να λατρεύσεις, και να είναι καταπληκτική αυτή η εμπειρία, να συγχωρέσεις, να προσφέρεις, να υπηρετήσεις, να χάσεις τη ζωή σου. Γιατί τότε ζεις πραγματικά. Και όταν το κάνεις αυτό, μαζεύεις θησαυρό στον ουρανό. Απολαμβάνεις το σήμερα, γιατί ζεις το αύριο της βασιλείας σήμερα. Απολαμβάνεις το σήμερα, χτίζοντας για το αύριο θησαυρό που δεν θα σου κλέψει κανείς.

Είσαι αναστημένος από τους νεκρούς. Για αυτό μπορείς με τη δύναμή Του, που ζει μέσα σου, να νεκρώσεις τα μέλη σου από την πορνεία, την ακαθαρσία, το πάθος, ακόμη και τις κακές επιθυμίες. Μπορείς να νεκρώνεις αυτά τα πάθη του μυαλού. Την πλεονεξία που είναι ειδωλολατρία. Ζούσαμε κάποτε έτσι. Για αυτά όμως, έρχεται η οργή του Θεού.

Εμάς όμως, όπως λέει στην Α' Θεσσαλονικείς: "δεν μας προόρισε για οργή, αλλά για απόλαυση σωτηρίας δια του Χριστού".

Επειδή Αυτός αναστήθηκε, όταν του ζητήσαμε συγχώρεση, αναστηθήκαμε και εμείς μαζί Του. Σήμερα απολαμβάνεις την ανάσταση; Πρόσεξε δεν είναι υποχρέωση. Είναι δικαίωμά σου, που το κέρδισε Εκείνος για σένα, να την απολαμβάνεις. Και την απολαμβάνεις με την υπακοή. Την απολαμβάνεις, όταν τη ζεις, όχι όταν την ξέρεις απλά.

Την απολαμβάνεις όταν την ζητάς. Όταν ζητάς τα άνω. Όταν φρονείς, όταν σκέφτεσαι τον ουρανό που σε περιμένει. Όταν έχεις θησαυρό στον ουρανό, και εκεί είναι η καρδιά σου. Την απολαμβάνεις όταν δεν ταυτίζεσαι με την αλαζονεία του βίου.
Και όταν το κάνεις αυτό, τότε φέρνεις το μέλλον στο παρόν. Τότε χτίζεις το μέλλον σήμερα. Τότε ζεις και το τώρα και το μετά.

Πάρε την απόφαση σήμερα. Άρχισε με τη δύναμη του Θεού να καθαρίζεις, να θάβεις την παλιά σου ζωή. Να ζητάς τα άνω. Να ζεις σαν αναστημένος από τους νεκρούς. Είναι δικαίωμά σου. Σου το δίνει ο αναστημένος Χριστός. Αμήν.

http://www.gec.gr/beee/Kirigmata.htm