Μπροστά στο χάσμα.

Α' Βασιλέων 16 : 29-33,17:1
Υπάρχουν στην ιστορία της ανθρωπότητας πρόσωπα που ξεχωρίζουν. Πρόσωπα που λειτούργησαν ως πρότυπα, γιατί τη δύσκολη στιγμή έπραξαν αυτό που έπρεπε. Και η στάση τους αποτελεί έμπνευση για όλους εμάς.

Στην ιστορία της σωτηρίας των ανθρώπων, όπως μας περιγράφεται στην Αγία Γραφή ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο προφήτης Ηλίας. Ένας άνθρωπος που ξεχώρισε από το πλήθος, που όπως θα δούμε ήρθε από το πουθενά, κι όμως άνθισε μέσα στη μαυρίλα, και που η Καινή Διαθήκη με αφοπλιστική απλότητα τον ονομάζει άνθρωπο «ομοιοπαθή» με μας. Σαν κι εμάς. Για να μας πει, πως με τη χάρη του Θεού κι εμείς μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Είχε δυσκολίες προσωπικές, προβλήματα δικά του, αδυναμίες, πειρασμούς σαν κι τους δικούς μας. Ένα τέτοιο άνθρωπο σαν κι εμάς, χρησιμοποίησε ο Θεός σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, σκοτεινή περίοδο στη ζωή του λαού Του.

Οι ιστορικές συνθήκες.
Ποιες ήταν οι ιστορικές συνθήκες εκείνης της περιόδου; Για περισσότερο από 100 χρόνια οι Ισραηλίτες είχαν ζήσει κάτω από τη βασιλεία του Σαούλ, του Δαβίδ και του Σολομώντα. Παρόλο που δεν ήταν άνθρωποι αναμάρτητοι, υπήρχε όμως στη δική τους περίοδο η αίσθηση της σταθερότητας και της ασφάλειας.

Τότε, στο τέλος της ζωής του Σολομώντα, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος. Η διαμάχη αυτή χώρισε το έθνος στα δύο, στο βόρειο βασίλειο, το οποίο συνεχίζει να αποκαλείται στις Γραφές Ισραήλ, και το νότιο βασίλειο που αναφέρεται ως Ιούδας. Αυτός ο χωρισμός διατηρήθηκε μέχρις ότου και τα δύο βασίλεια έπεσαν σε ξένους κατακτητές, και όλοι οι Ιουδαίοι σύρθηκαν στην αιχμαλωσία.

Από το ξεκίνημα του βόρειου βασιλείου μέχρι την αιχμαλωσία, σε μια περίοδο μεγαλύτερη των διακοσίων χρόνων, το βόρειο βασίλειο γνώρισε 19 μονάρχες που ήταν όλοι μακριά από το Θεό. Φαντάσου, 19 ηγέτες, διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον, για τους οποίους διαβάζουμε πως έπραξαν αυτό που ήταν κακό στα μάτια του Θεού, και αυτό διατηρήθηκε ως την εισβολή και κατάκτηση των Ασσυρίων το 722 π.Χ.

Το νότιο βασίλειο από την άλλη πλευρά, διήρκεσε περίπου 300 χρόνια, και είχε 17 μονάρχες, από τους οποίους οι 8 ήταν κοντά στο Θεό, και οι υπόλοιποι 9 μακριά Του. Το νότιο βασίλειο κατακτήθηκε από τους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ. και μετά ακολούθησε η 70χρονη αιχμαλωσία τους. Το νότιο βασίλειο αναζωογονήθηκε αργότερα από πρόσωπα όπως ο Νεεμίας, ο Έσδρας, ο Ζοροβάβελ, που γύρισαν από την εξορία, αυτοί ξανάχτισαν το ναό, και αποκατέστησαν τη λατρεία του ενός αληθινού Θεού.

Όταν διαβάζουμε λοιπόν, τα ιστορικά βιβλία, και ιδιαίτερα το Α' Βασιλέων, πρέπει να κρατούμε αυτή την εικόνα στο μυαλό μας για να μην μπερδευτούμε, επειδή η ιστορία του βορρά και του νότου ξετυλίγονται παράλληλα.

Σε αυτή την περίοδο ο Θεός έστειλε και στα δύο βασίλεια προφήτες για να καλέσουν τους βασιλιάδες και το λαό σε μετάνοια. Το να είναι κάποιος προφήτης δεν ήταν μια εύκολη κλήση. Οι βασιλιάδες αυτοί δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση με τους προφήτες, δεν ήθελαν να ακούσουν το μήνυμά τους, και αγνόησαν τις προειδοποιήσεις τους.

Ας δούμε για παράδειγμα τον Ιεροβοάμ, τον πρώτο βασιλιά του βόρειου βασιλείου. Είναι σημαντικός, όχι μόνο επειδή είναι ο πρώτος, αλλά επειδή αυτόβουλα φύτεψε τους σπόρους της ειδωλολατρείας μέσα στο λαό: Μετά από αυτό το γεγονός, ο Ιεροβοάμ δεν επέστρεψε από τον κακό του δρόμο, αλλά έπαιρνε πάλι από τους χειρότερους του λαού για να τους κάνει ιερείς των υψηλών τόπων. Όποιος ήθελε, τον καθιέρωνε και γινόταν ιερέας στους υψηλούς τόπους, Α’ Βασιλέων 13:33. Ο όρος «υψηλοί τόποι» αναφέρεται σε ειδωλολατρικά θυσιαστήρια, τα οποία χρησιμοποιούνταν για τη λατρεία ειδώλων.

Ευθύς εξ’ αρχής, λοιπόν, ο πρώτος βασιλιάς στο βορρά έβαλε ιερείς για τη λατρεία των ψεύτικων θεών. Χωρίς ντροπή προώθησε την ειδωλολατρεία. Επιπλέον βασίλεψε για 22 χρόνια με την απάτη και το φόνο. Το ξεκίνημα λοιπόν, ήταν τραγικό.

Μετά ήρθε ο γιος του ο Ναδάβ: "Και οι μέρες που βασίλεψε το Ιεροβοάμ ήταν είκοσι δύο χρόνια... Και βασίλεψε ο Ναδάβ ο γιος του Ιεροβοάμ στον Ισραήλ το δεύτερο έτος του Ασά βασιλιά του Ιούδα, και βασίλεψε στον Ισραήλ δύο χρόνια", Α’ Βασιλέων 14:20, 15:25.

Τι είδους βασιλιάς ήταν ο Ναδάβ; "Και έπραξε πονηρά ενώπιον του Κυρίου, και περπάτησε στην οδό του πατέρα του και στην αμαρτία του, με τις οποίες έκανε τον Ισραήλ να αμαρτήσει", Α’ Βασιλέων 15:26.

Αυτός όμως, παρέμεινε βασιλιάς για δύο χρόνια μόνο. Δολοφονήθηκε από το διάδοχό του: "Ο Βαασά, γιος του Αχιά από τη φυλή Ισσάχαρ, συνωμότησε εναντίον του Ναδάβ και τον σκότωσε στη Γιββεθών, τον καιρό που την πόλη την κατείχαν οι Φιλισταίοι και την πολιορκούσαν οι Ισραηλίτες υπό τις διαταγές του Ναδάβ. Το γεγονός αυτό συνέβη το τρίτο έτος της βασιλείας του Ασά στον Ιούδα. Το Ναδάβ διαδέχτηκε στο θρόνο ο Βαασά", Α' Βασιλέων 15:27-28.

Ποια ήταν η δική του η πολιτεία; "Αυτός όταν έγινε βασιλιάς, εξόντωσε ολόκληρη την οικογένεια του Ιεροβοάμ. Δεν άφησε ζωντανό κανέναν από τους απογόνους του. Εξολόθρευσε τους πάντες, σύμφωνα με όσα είχε ο Κύριος προαναγγείλει με το δούλο του τον Αχιά, το Σηλωνίτη. Αυτό έγινε επειδή ο Ιεροβοάμ είχε εξοργίσει τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ με τις αμαρτίες του, στις οποίες είχε παρασύρει και τον Ισραήλ", Α’ Βασιλέων 15:29-30.

Όπως ήδη είπαμε, όλοι οι βασιλιάδες του βόρειου βασίλειου ήταν κακοί, με την έννοια ότι δεν ακολούθησαν το Θεό. Μέσα στους κακούς υπήρχαν και οι χειρότεροι από τους κακούς. Ο Βαασά δεν ήταν ο χειρότερος, αλλά δεν ήταν καλό παιδί σίγουρα. Ήταν ένας κακός άνθρωπος, ένας δολοφόνος που βασίλεψε για 22 χρόνια. Και μετά; "Ο Κύριος μίλησε εναντίον του Βαασά και της οικογένειάς του, με τον προφήτη Ιηού, γιο του Ανανί, επειδή αυτός είχε πράξει ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο και τον είχε εξοργίσει με τις πράξεις του, όπως και η οικογένεια του Ιεροβοάμ. Κι επίσης επειδή αυτός εξόντωσε την οικογένεια του Ιεροβοάμ. Το εικοστό έκτο έτος της βασιλείας του Ασά στον Ιούδα, βασιλιάς του Ισραήλ στην Θερσά για δύο χρόνια έγινε ο Ηλά, γιος του Βαασά", Α' Βασιλέων 16:7-8.

Πάλι έχουμε ένα καινούργιο βασιλιά, τον Ηλά στο θρόνο του βόρειου βασίλειου. Και τι είδους βασιλιάς ήταν αυτός; Ξέρω γίνομαι μονότονος, αλλά κάντε υπομονή, επίτηδες έχει αυτή τη μονοτονία ο Λόγος του Θεού για να μας προετοιμάσει να καταλάβουμε σε τι περιβάλλον διακόνησε ο προφήτης Ηλίας: "Ο αξιωματούχος του ο Ζιμβρί, αρχηγός των μισών μονάδων των αμαξών, συνωμότησε εναντίον του. Κάποτε που ο βασιλιάς βρισκόταν στην Θερσά κι έπινε και μεθοκοπούσε στο σπίτι του Αρσά, προϊσταμένουν του βασιλικού ανακτόρου στη Θερσά, μπήκε μέσα ο Ζιμβρί, τον χτύπησε και τον σκότωσε κι έγινε αυτός βασιλιάς στη θέση του. Αυτό συνέβη το εικοστό έβδομο έτος της βασιλείας του Ασά στον Ιούδα. Μόλις ο Ζιμβρί έγινε βασιλιάς και σταθεροποιήθηκε στο θρόνο, εξόντωσε όλη την οικογένεια του Βαασά. Δεν άφησε ζωντανό κανέναν αρσενικό συγγενή ή φίλο του Βαασά. Εξόντωσε όλη την οικογένεια του Βαασά, σύμφωνα με όσα είχε προαναγγείλει ο Κύριος στο Βαασά με τον προφήτη Ιηού. Όλα αυτά συνέβησαν επειδή ο Βαασά κι ο γιος του Ηλά, αμάρτησαν και παρέσυραν στις αμαρτίες τους και τον Ισραήλ. Έτσι εξόργισαν τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ με τους ψεύτικους θεούς τους", Α' Βασιλέων 16:9-13.

Δεν είναι αυτό μια δυναστεία; Ο ένας δολοφόνος δίνει τη θέση του στον επόμενο. Ο επόμενος να καταστρέφει την οικογένεια του προηγούμενου. Μια σειρά ασεβών ανθρώπων που αναρριχώνται στο θρόνο, και ασταμάτητα κάνουν ότι παροργίζει τον Κύριο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κοιτάξτε τι έγινε τώρα:
"Μετά το θάνατο του Ζιμβρί, ο Ισραηλιτικός λαός διχάστηκε. Το μισό του λαού ήθελαν να κάνουν βασιλιά τον Θιβνί, γιο του Γινάθ και το άλλο μισό ήθελαν τον Αμρί. Ο λαός όμως που ακολουθούσε τον Αμρί υπερτερούσε εκείνων που ακολούθησαν τον Θιβνί. Ο Θιβνί πέθανε κι έγινε βασιλιάς ο Αμρί. Ο Αμρί έγινε βασιλιάς το τριακοστό πρώτο έτος της βασιλείας του Ασά στον Ιούδα και βασίλεψε 12 χρόνια. Τα έξι πρώτα χρόνια βασίλεψε στη Θερσά. Αγόρασε από το Σέμερ το βουνό της Σαμάρειας πληρώνοντας δύο ασημένια τάλαντα και πάνω του έχτισε μια πόλη που την ονόμασε Σαμάρεια, από το όνομα του Σέμερ, ιδιοκτήτη του βουνού. Ο Αμρί όμως, έπραξε ό,τι δυσαρεστούσε τον Κύριο. Έκανε περισσότερες αμαρτίες από όλους τους προκατόχους του, γιατί ακολούθησε το παράδειγμα του Ιεροβοάμ, γιου του Ναβάτ. Έπραξε όλες τις αμαρτίες στις οποίες ο Ιεροβοάμ είχε παρασύρει το λαό, εξοργίζοντας τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ με τους ψεύτικους θεούς τους... Όταν πέθανε τον έθαψαν στη Σαμάρεια, και στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Αχαάβ", Α' Βασιλέων 16:21-26, 28.  

Παρόλη την αιματοχυσία, την ειδωλολατρεία και την κακία των προηγούμενων βασιλιάδων, ο συγγραφέας λέει πως ο Αμρί τους ξεπέρασε. Και στο τέλος ήρθε ο γιος του ο Αχαάβ.

Αίμα, φόνοι, κακία, ίντριγκες, ανηθικότητα, συνωμοσία, απάτη, μίσος, ειδωλολατρεία είχαν επικρατήσει για 60 σκοτεινά χρόνια στον Ισραήλ. Αυτή η βασιλεία του σκοταδιού ξεκινούσε από την καρδιά αυτού που κάθονταν στο θρόνο, και ξεχύνονταν σε κάθε άνθρωπο στη γη. Και στο τέλος, σαν να μην έφταναν αυτά, ο θρόνος πήγε στον Αχαάβ που παντρεύτηκε την Ιεζάβελ.

Στο σημείο αυτό, κάπως διακόπτεται η πορεία της διήγησης, σαν να παίρνει ο συγγραφέας ένα μεγεθυντικό φακό, και επικεντρώνεται στο γάμο του Αχαάβ με την Ιεζάβελ: "Και σαν να ήταν λίγο το ότι επανέλαβε τις αμαρτίες του Ιεροβοάμ, γιου του Ναβάτ, πήρε ακόμη για γυναίκα του την Ιεζάβελ, κόρη του Εθβαάλ, βασιλιά των Σιδωνίων, και πήγε και λάτρεψε το Βάαλ και τον προσκύνησε", Α' Βασιλέων 16:31.

Δεν χρειάζεται να ξέρει κάποιος τι θα ακολουθήσει. Αυτό το σχόλιο φτάνει για να αρχίσει να καταλαβαίνει κάποιος το ρόλο που θα παίξει στην ιστορία του Ισραήλ αυτή η γυναίκα. Στην προηγούμενες ιστορίες που διαβάζουμε, δεν μας αναφέρονται ποτέ τα ονόματα των γυναικών των βασιλιάδων. Εδώ όμως μας το λέει. Γιατί; Πιστεύω για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή αυτή ήταν το ισχυρό στοιχείο, ο ισχυρός πόλος μέσα στο γάμο. Η Ιεζάβελ έκανε στην πραγματικότητα το κουμάντο. Αυτή ήταν η δύναμη πίσω από το θρόνο. Ο Αχαάβ ήταν η μαριονέτα. Η Ιεζάβελ έκανε ότι ήθελε τον άντρας της, επομένως έκανε ότι ήθελε και στο βασίλειο. Δεύτερο, αυτή η γυναίκα εισήγαγε τη λατρεία του Βάαλ. Ο πατέρας της ήταν από τη Σιδώνα. Ήταν ο βασιλιάς των Σιδωνίων. Η λατρεία του Βάαλ είχε το ξεκίνημά της στους Χαναναίους, και προϋπήρχε για πολλά χρόνια σε εκείνα τα μέρη. Η λατρεία του όμως, μέσα στο λαό Ισραήλ ξεκίνησε με το γάμο του Αχαάβ. Ήταν μέρος της προίκας της Ιεζάβελ. Όταν τη παντρεύτηκε ο Αχαάβ έφερε μαζί της και τη λατρεία της. Ήταν ο θεός της γονιμότητας και της βροχής, και πίστευαν πως είχε στον έλεγχό του τις εποχές, τους καρπούς, τη γη. Καθώς άρχισαν να τον λατρεύουν, το κακό που ήδη υπήρχε αυξήθηκε.

Η ξαφνική εμφάνιση του προφήτη.
Και ξαφνικά μέσα σε αυτή την κατάσταση εμφανίζεται ο προφήτης Ηλίας. Σαν ένας μετεωρίτης που λάμπει σε σκοτεινό ουρανό. Κανένας δεν θα μπορούσε να χειριστεί καλύτερα αυτό το ζευγάρι, τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ, από τον Ηλία. Ένας παλιός γνωστός σχολιαστής ο F. B. Meyer, είναι αυτός που έχει γράψει το βιβλίο «προς τα Άγια των Αγίων» έλεγε πως η Ιεζάβελ ήταν η Lady Macbeth της Παλαιάς Διαθήκης. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά ανθρώπου δαιμονισμένου, και σύμφωνα με τα όσα είναι καταγεγραμμένα για αυτήν, ήταν άνθρωπος του σατανά.

Πνευματικά λοιπόν, η εποχή του Ηλία είναι η εποχή της απόγνωσης. Ο χάσμα ανάμεσα στο Θεό και το λαό Του ήταν το μεγαλύτερο. Σκεφτείτε για λίγο το πνευματικό, το δαιμονικό σκοτάδι όταν διαβάζουμε πως: " Έχτισε θυσιαστήριο στο Βάαλ, στο ναό του Βάαλ, που είχε χτίσει στη Σαμάρεια. Ο Αχαάβ κατασκεύασε επίσης ξύλινη λατρευτική στήλη, και έκανε περισσότερες αμαρτίες απ’ όλους τους προκατόχους του βασιλιάδες του Ισραήλ, εξοργίζοντας έτσι τον Κύριο το Θεό του", Α' Βασιλέων 16:32-33. 
Οι στήλες αυτές θεωρούνταν κατοικίες διαφόρων θεοτήτων ή σύμβολα της παρουσίας τους. Κυρίως είχαν σχέση με την Ασερά, αυτή ήταν η σύζυγος του Βάαλ. Η λατρεία αυτής της θεάς είχε συχνά οργιαστικό χαρακτήρα.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση, χωρίς καμιά άλλη ανακοίνωση ή προετοιμασία, εμφανίζεται ο προφήτης Ηλίας: "Και είπε ο Ηλίας ο Θεσβίτης, που ήταν από τους κατοίκους της Γαλαάδ, προς τον Αχαάβ. Ζει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, στην παρουσία του οποίου στέκομαι, για τα επόμενα χρόνια δε θα πέσει στη γη δροσιά, ούτε βροχή, παρά μόνο με τον λόγο του στόματός μου", Α' Βασιλέων 17:1.

Η απάντηση του Θεού, η βοήθεια του Θεού, το έλεος του Θεού στο λαό του, είναι αυτός ο άνθρωπος. Τρία πράγματα προσέχει κανένας σε αυτή την εισαγωγή: το όνομά του, τον τόπο του, και το στυλ του.

Το όνομά του Ηλία σημαίνει «ο Κύριος είναι ο Θεός μου». Ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ είχαν τον έλεγχο του τόπου, και ο Βαάλ ήταν ο θεός που λάτρευαν. Όταν εμφανίστηκε όμως ο Ηλίας, το όνομά του και μόνο τους έλεγε: «Έχω ένα Θεό, το όνομα του είναι Γιαχβέ, Αυτόν υπηρετώ, στην παρουσία Του στέκομαι». Όπως είπαμε, το πνευματικό χάσμα ανάμεσα στο Θεό και το λαό Του ήταν το μέγιστο. Και ο Ηλίας στεκόταν σε αυτό το χάσμα.

Το δεύτερο στοιχείο αυτής της εισαγωγής, αφορά τον τόπο καταγωγής του ανθρώπου. Ονομάζεται ο Ηλίας ο Θεσβίτης, από τη Θισβέ. Μια πόλη ή χωριό για το οποίο δεν ξέρουμε τίποτα. Ούτε που ήταν. Μας λέει το κείμενο πως ήταν στην περιοχή της Γαλαάδ, δηλαδή βόρεια του Ιορδάνη, και από την ανατολική πλευρά. Ήταν μια περιοχή δύσκολη, ένα μέρος που οι άνθρωποι θα ήταν πολύ απλά ντυμένοι, ηλιοκαμένοι, αγρότες, γεροί άνθρωποι, αλλά σαφώς όχι μορφωμένοι, όχι διπλωμάτες. Δύσκολη γη, ίσως η εικόνα της περιοχής φαινόταν και στο παρουσιαστικό των ανθρώπων.

Θα έλεγε κάποιος πως στα μάτια του Αχαάβ και της Ιεζάβελ, ο Ηλίας ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά.

Και το στυλ του; Αμέσως, χωρίς πολλές περιστροφές, πηγαίνει κατευθείαν στο βασιλιά. Χωρίς δισταγμούς, χωρίς προφανή φόβο ή απροθυμία, στέκεται μπροστά στο βασιλιά Αχαάβ και του λέει ότι έχει να του πει.

Θυμηθείτε, το βόρειο βασίλειο έχει ζήσει 60 χρόνια στην απιστία, στους φόνους, ειδωλολατρεία, ασέβεια, κακία. Ο δε τωρινός ηγεμόνας και η γυναίκα του που κυριαρχεί είναι η κορύφωση αυτής της κατάστασης. Σε αυτή τη φάση εμφανίζεται ο προφήτης αυτός από το πουθενά. Δεν ακολουθεί πρωτόκολλο, δεν κάνει καμιά εισαγωγή, δεν προσφέρει κανενός είδους υποταγή στο βασιλιά. Χωρίς διπλωματικό τρόπο, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς τρόπους. "Ζει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, στην παρουσία του οποίου στέκομαι, για τα επόμενα χρόνια δε θα πέσει στη γη δροσιά, ούτε βροχή, παρά μόνο με τον λόγο του στόματός μου", Α' Βασιλέων 17:1.

Ο Ηλίας έχει μια συγκεκριμένη αποστολή, και ισχυρίζεται πως είναι υπηρέτης του Κυρίου του Θεού του Ισραήλ, όταν όλα γύρω του φωνάζουν πως ο λαός λατρεύει τον Βάαλ. Και χωρίς να προετοιμάσει το ακροατήριό του, τους ανακοινώνει: "Ούτε δροσιά, ούτε βροχή, παρά μόνον αν εγώ το πω". Είναι σίγουρος για αυτό που τους λέει: "είτε λατρεύετε τον Βάαλ, είτε όχι, υπάρχει ο πραγματικός Κύριος του Ισραήλ και δεν θα υπάρχει δροσιά ή βροχή. Και χωρίς βροχή δεν θα έχετε θερισμό. Τα ζώα σας θα πεθάνουν, οι άνθρωποι θα υποφέρουν και ίσως και αυτοί πεθάνουν". Τον στέλνει ο Θεός μόνο του για να ξυπνήσει ένα αδιάφορο ίσως και εχθρικό απέναντί στο Θεό, λαό.

Και σήμερα, υπάρχουν ακόμη αυτοί που στέκονται μόνοι τους σε παρόμοια πνευματικά χάσματα. Είναι άνθρωποι που χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς αμφιβολία ή ντροπή στέκονται στο περιβάλλον τους, και λένε ποιος είναι ο αληθινός Θεός και τι ζητάει. Θυμάστε τι είχε πει ο Θεός μέσω του προφήτη Ιεζεκιήλ; " Έψαξα ανάμεσά τους να βρω ένα άνθρωπο έτοιμο να επισκευάσει το τείχος ή να σταθεί στ’ ανοίγματα των οχυρών απέναντί μου και να υπερασπιστεί τη χώρα για να μην την καταστρέψω, μα δε βρήκα ούτε έναν", Ιεζεκιήλ 22:30.

Ο Θεός σήμερα, συνεχίζει να ψάχνει. Ψάχνει για ανθρώπους που να σταθούν στο χάσμα της οικογένειάς τους, της γειτονιάς τους, της δουλειάς τους και θα είναι διαφορετικοί. Οι χριστιανοί δεν μπορεί να ικανοποιούνται με τη μετριότητα. Ο Θεός μας δεν είναι μέτριος Θεός. Δεν πρέπει να χαθούμε κι εμείς στην ουδετερότητα. Δεν χρειάζεται να περάσουν χρόνια σε ένα περιβάλλον, για να βρούμε την ιδανική ευκαιρία να ψελλίσουμε ποιοι είμαστε. Η ζωή του Ηλία, που ήταν άνθρωπος «ομοιοπαθής» με εμάς, σαν κι εμάς, μας μαθαίνει τι περιμένει ο Θεός από εμάς και σήμερα.

Σε τρία πράγματα θα σταθούμε από αυτή την πρώτη επαφή μας με τον Ηλία και τη διακονία του.

Ο Θεός συνεχίζει να ψάχνει ανθρώπους, που θα λάμψουν μέσα στις σκοτεινές εποχές που ζούμε. Χρειαζόταν ένα άνθρωπο ο Θεός για να λάμψει στο σκοτάδι εκείνων των ημερών. Δεν τον βρήκε όμως, στην αυλή του παλατιού. Δεν τον βρήκε σε κάποιο θεολογικό σχολείο, ούτε με άλλους προφήτες. Τον βρήκε στη Θισβέ, στη μέση του πουθενά. Ήταν όμως ένας άνθρωπος που μπορούσε να σταθεί και να πει, ‘αυτό είναι λάθος’. Αυτό που συμβαίνει είναι λάθος. Η ζωή σας είναι λάθος. Ο Θεός είναι Θεός. Και πρέπει να είναι Κύριος στη ζωή μας.

Έχουμε ανάγκη στα σχολεία μας, στα γραφεία, στις βιοτεχνίες, στις επιχειρήσεις, χρειαζόμαστε άνδρες και γυναίκες που να είναι άνθρωποι Θεού. Υπάρχει ανάγκη για επαγγελματίες, αθλητές, δασκάλους, πολίτες που θα προωθήσουν τα πράγματα του Θεού, που θα σταθούν στο χάσμα για να πουν ποιος είναι ο Θεός, και τι θέλει από εμάς.

Η δική μας στάση ποια είναι; Μήπως έχουμε συμβιβάσει τις αρχές μας, για να μας κρατήσουν στη δουλειά; Για να πάρουμε ένα καλό βαθμό; Για να μας κρατήσουν στην παρέα; Αυτοί που νοιώθουν άνετα στην αυλή του Αχαάβ, δεν θα βρεθούν ποτέ στο χάσμα με τον Ηλία. Είναι πρόβλημα αν νοιώθουμε άνετα στον κόσμο αυτό, είμαστε σε πολύ επικίνδυνο δρόμο.

Δεύτερο, οι μέθοδοι του Θεού συχνά μας εκπλήσσουν. Πως αντιμετωπίζει ο Θεός το κακό. Ο Θεός δεν έφερε ένα στρατό για να καταστρέψει τον Αχαάβ και τη Ιεζάβελ. Ούτε έστειλε ένα διπλωμάτη, ή κάποιον μορφωμένο ή εύγλωττο άνθρωπο. Έκανε το πιο απίθανο πράγμα: έστειλε ένα Ηλία.

Οι μέθοδοι του Θεού δεν ακολουθούν πάντοτε τη δική μας ανθρώπινη λογική. Μπορεί να νομίζεις πως εσύ δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθείς από το Θεό, ενώ ήδη μπορεί να βρίσκεσαι μέσα σε διακονία με τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Μπορεί να πιστεύεις πως εσύ δεν μπορεί να είσαι σαν τον Ηλία, κι όμως ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει στη ζωή 3 ή 4 ανθρώπων, για να κάνει κάτι θαυμαστό. Ο Θεός δεν εργάζεται με το δικό μας τρόπο.

Θυμάστε, πήγαν τα πλήθη να βρουν το Χριστό, κι όμως αυτός αποσυρόταν στην έρημο για να προσευχηθεί. Μέσα στο πλήθος που τον περιτριγυρίζει στην Ιεριχώ διαλέγει να πάει στο σπίτι ενός τελώνη, του Ζακχαίου. Οι μέθοδοι του Θεού είναι ανατρεπτικές. Θυμηθείτε την αντίδραση του Σαούλ όταν του είπε ο Δαβίδ πως θα πάει να πολεμήσει τον Γολιάθ: "εσύ είσαι παιδί και αυτός άνδρας πολεμιστής από τα νιάτα του", Α' Σαμουήλ 17:33. Ο Θεός είναι απρόβλεπτος, αλλά δεν κάνει λάθη. Είναι αδάμαστος από εμάς, αλλά είναι καλός. Εμπιστέψου Τον, και δες τη ζωή σου όλη μέσα από τα δικά Του μάτια, με τα μάτια της πίστης.

Τρίτο, ζούμε στην παρουσία του Θεού. Όταν στεκόμαστε στο πνευματικό χάσμα που ο Θεός μπορεί να μας έχει βάλει, στεκόμαστε ταυτόχρονα στην παρουσία του Θεού μας. Μπορείς να το πιστέψεις αυτό; Θέλεις να το ζήσεις αυτό; Είναι απίστευτη αυτή η δήλωση του Ηλία: "Ζη Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι"...  Αυτό πρέπει να είναι προσωπικός στόχος για τον καθένα μας.

Να ζούμε στην παρουσία του Θεού. Να εξασκούμαστε κάθε μέρα με την προσευχή, με την μελέτη, με την επαφή μας με άλλους πιστούς, να εξασκούμαστε στο να ζούμε ενώπιον του Θεού. Γιατί στη δική Του παρουσία, αλλάζουμε εμείς. Διαπιστώνουμε πόσο άγιος και δυνατός είναι ο Θεός. Βλέπουμε όλα τα πράγματα στη ζωή μας, από τη δική Του οπτική γωνία. Αυτή η παρουσία μας μεταμορφώνει. Μας αλλάζει. Μας αγιάζει. Μας δίνει κατεύθυνση. Μας καθαρίζει. "Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξα του Κυρίου με ανακεκαλυμμένο πρόσωπο, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου", Β’ Κορινθίους 3:18.

Βλέπουμε τη δόξα του Θεού χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, όπως κάποτε έπρεπε ο Μωυσής να το βάζει μπροστά στο λαό Ισραήλ, για να μην τους καταστρέψει αυτή η δόξα. Εμείς όμως δε φοβόμαστε. Είμαστε εν Χριστώ, μπαίνουμε με παρρησία στα άγια των αγίων κάθε φορά που προσευχόμαστε. Κι εκεί βλέπουμε τη δόξα του Θεού. Και αυτή η δόξα μας αλλάζει.

Αν δεν σταθείς στην παρουσία του Θεού, δεν μπορείς να σταθείς ούτε στο περιβάλλον σου. Δεν μπορείς ούτε στο σπίτι σου, ούτε στην Εκκλησία. Γιατί ο εχθρός της ψυχής μας είναι πιο δυνατός από εμάς και μας παρασύρει. Αν στεκόμαστε με το Θεό, αν έχουμε εμπειρία και βίωμα Θεού, αυτό θα μας οδηγήσει στο θέλημα του Θεού για μας.

Ο Θεός μας προσκαλεί να σταθούμε στην παρουσία Του, για να μας στείλει να σταθούμε στο πνευματικό χάσμα που μας έχει βάλει, και να πούμε ποιος είναι. Θα σταθούμε; Η ευθύνη, το προνόμιο, και η ευλογία, είναι δικά μας. Είναι στο χέρι μας. Ο Ηλίας ήταν άνθρωπος σαν κι εμάς. Κοίτα γύρω σου. Η ανάγκη είναι μεγάλη, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη. Και ο Θεός συνεχίζει να ψάχνει ανθρώπους να σταθούν στα χαλάσματα. Γίνε ένας τέτοιος άνθρωπος με τη χάρη του Θεού. Χάσε τη ζωή σου για τη βασιλεία Του, γιατί έτσι θα την σώσεις. Αμήν...

http://www.gec.gr/beee/Kirigmata.htm