Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία.

Στις μέρες μας όλοι κάτι αποζητούν. Υγεία, χρήματα, καταξίωση, δικαιοσύνη. Το θέμα της «οικονομικής κρίσης» στην χώρα μας έβγαλε στη φόρα και άλλα, πολλά προβλήματα, που σίγουρα προϋπήρχαν, αλλά ήταν καλά κουκουλωμένα πίσω από το προσωπείο μίας υποτιθέμενης ευμάρειας.

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο τον γεμάτο φόβους, και ανεκπλήρωτα όνειρα, τι θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από έναν παντοδύναμο, Δημιουργό Θεό, τον Θεό του Σύμπαντος; Ποια είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή των παιδιών Του; Σίγουρα δεν μιλάμε εδώ για έναν θεό - θαυματοποιό, εκπληρωτή επιθυμιών, αλλά για έναν Πατέρα που δίνει αγαθές δόσεις σε εκείνους που Τον αγαπούν.

Όμως τι να ζητήσει κανείς; Τι να ποθήσει από τον πλούτο της δόξας ενός τέτοιου Θεού; Τι να διαλέξει και να το κυνηγήσει, να το προσευχηθεί, να το περιμένει με λαχτάρα; Να ζητήσει γήινα αγαθά, που προσπαθούν αλλά δεν αρκούν να γεμίσουν την αιώνια ψυχή του ανθρώπου; Να ζητήσει εκείνο το άπιαστο ιδανικό της ανθρώπινης ύπαρξης, την ευτυχία; Να ζητήσει υγεία, «υγεία πάνω απ’ όλα»; Μα κι αυτή, κάποτε θα στερέψει…

Τότε, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: "Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί.
Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει. Επειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του; Ή, τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή τής ψυχής του;" Ματθαίος 16:24-26

Να χάσει κανείς τη ζωή του για χάρη του Κυρίου. Να Του την αφιερώσει με πίστη και αγάπη στο θέλημά Του, και να μην είναι πια δικιά του η ζωή, αλλά να ανήκει σε Κάποιον Άλλο. Εκείνος στο τιμόνι, Εκείνος στις αποφάσεις, Εκείνος στο ζύγισμα, όλα Εκείνος, ο Θεός, και ο άνθρωπος τίποτα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία.

Δεν περίμενε κανείς τότε που ξεκίνησε ο Κύριος να μιλάει για αγάπη, και για τους ταπεινούς και τους φτωχούς, και για την δικαιοσύνη, ότι θα τους ζητούσε να πεθάνουν. Και όχι μόνο να πεθάνουν για χάρη Του, αλλά και να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή κουβαλώντας τον σταυρό τους, το σύμβολο εκείνο της ενοχής, της ντροπής, της καταδίκης. Δεν είναι αυτός ο γλυκός, ο θεραπευτικός Ιησούς από τις ζωγραφιές του Κυριακού σχολείου.
Αυτός είναι ένας Κύριος πολεμιστής, που κρατάει δίκοπο μαχαίρι στα χέρια Του, και καλεί να Τον ακολουθήσουν μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι για όλα. Οι δικοί Του δεν θα περάσουν χαλαρά, ανύποπτα τα χρόνια τους εδώ κάτω στη γη. Θα είναι μονίμως μαχητές σε έναν ατέλειωτο πόλεμο ενάντια στην αμαρτία, τη δική τους αμαρτία, που όλο θα την σκοτώνουν, και όλο θα ξεπετιέται ζωντανή και στην αμαρτία του κόσμου, που τόσο χρειάζεται την σωτηρία, αλλά δεν την θέλει.

Γι’ αυτό είναι ο σταυρός, γι’ αυτό πρέπει να χάσουν την σαρκική, γήινη ζωή τους. Γιατί ο σταυρός είναι το υπέρτατο σύμβολο της νίκης, νίκης ενάντια στον θάνατο, νίκης ενάντια στον κόσμο, νίκης ενάντια στην αμαρτία. Όλοι στη ζωή αυτή αγωνίζονται, όλοι παλεύουν. Πολεμούν το άγχος, την αποτυχία, τους φόβους τους. Πολεμούν το μπόλι της αμαρτίας που μπήκε στον Κήπο της Εδέμ, τότε, στην αρχή, κι ας μην το ξέρουν.

Και το να πει κανείς πως θα πολεμήσει με όλα αυτά, αλλά τελικά θα νικήσει, δια του Ιησού Χριστού, ναι, αυτή είναι η πραγματική ευλογία.

"Για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του". Φιληππισίους 3:10

Μπορεί ο σταυρός να είναι το απόλυτο σύμβολο της ενοχής, αλλά για τους λυτρωμένους, τους πλυμένους με το αίμα του Ιησού Χριστού, είναι πια το απόλυτο σύμβολο της δόξας. Γιατί τον σταυρό του Κυρίου μας ακολούθησε ο τάφος ο άδειος, το αιώνιο θαύμα της αναστημένης ζωής.

Συμμορφούμενος και συμμορφιζόμενος, όπως είναι οι λέξεις στο αρχαίο κείμενο της Καινής Διαθήκης, σημαίνει να πάρω την ίδια μορφή. Να ανέβω μαζί με τον Ιησού στον σταυρό που σκοτώνει τον εαυτό μου, που με απαλλάσσει από την αμαρτία. Κι έπειτα να ταφώ μαζί Του, και η δύναμη του Θεού να με αναστήσει σε καινούργιο άνθρωπο, νεκρό ως προς την αμαρτία, και ζωντανό ως προς την νέα ζωή, την άγια και καθαρή, που Τον δοξάζει. Σημαίνει να την παίρνω, αδιάκοπα, κάθε μέρα, την ίδια μορφή με το Κύριό μου, να γίνομαι ένα μαζί Του, να Τον ακολουθώ τόσο στα πάθη όσο και στη δόξα.

Το εδάφιο πιο πάνω ξεκινάει από την δύναμη της ανάστασης, μα καταλήγει στον θάνατό Του. Γιατί εκεί είναι η ρίζα της ευλογίας, εκεί είναι η ρίζα της ζωής. Να συμμορφώνομαι μαζί Του, να Τον ακολουθώ αλλάζοντας, πετώντας τα παλιά, αγκαλιάζοντας τα καινούργια. Η μεγαλύτερη ευλογία.

"Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ". Ματθαίος 11:28-30

Δεν ανταλλάσσουμε τον ζυγό της αμαρτίας με έναν άλλο ζυγό και ένα άλλο φορτίο, που μας υπόσχεται ο Κύριος πως είναι ελαφρύ, αλλά που μας φαίνεται ακόμα πιο ασφυκτικά βαρύ από το προηγούμενο.

Ανταλλάσουμε την κούραση και το φορτίο με την ανάπαυση. Για αυτούς είναι ο Χριστός. Για τους κουρασμένους, για τους απογοητευμένους, για αυτούς που θα το θεωρούσαν την μεγαλύτερη ευλογία να τους απαλλάξει κάποιος από τον εαυτό τους, γιατί δεν τον αντέχουν άλλο. Και τότε ο ζυγός Του είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία.

Ένας ζυγός που, σαν το αλέτρι, οδηγεί, προστατεύει, εξασφαλίζει καρποφορία, και πλούτο. Ένας ζυγός που οδηγεί και που ελευθερώνει, γιατί όποιος είναι κάτω από αυτόν τον ζυγό, δεν θα υπακούσει πια ξανά ποτέ στην αμαρτία. Ένας ζυγός που αγαπάει.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από τον ζυγό Του, ακόμα κι όταν αυτός ο ζυγός έχει μέσα θλίψη, και πόνο, και κατεργασία μέσα από φωτιά, για να βγει το χρυσάφι καθαρό και η ψυχή μας άγια. Δοξασμένο φορτίο, για μια ζωή που αξίζει πραγματικά κάθε της λεπτό, επειδή είναι αφιερωμένη σε Εκείνον. Και ο Θεός την οδηγεί, με την σοφία Του σε μονοπάτια ανήκουστα, σε μονοπάτια που θα Τον δοξάσουν εδώ κάτω στη γη και αιώνια.

"Και άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό που έλεγε: Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία τού Θεού μας, και η εξουσία τού Χριστού του· επειδή, ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα. Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου". Αποκαλυψη 12:10-11

Ίσως να υπήρχαν και άλλες επιλογές για το υπέρτατο αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης, αν όλα τελείωναν εδώ κάτω, σε αυτά που βλέπουμε, που πιάνουμε, που αντιλαμβανόμαστε με την λογική μας. Μάλλον όχι, αλλά ίσως.

Και ύστερα μπαίνει η πίστη. Και ύστερα μπαίνει το ύστερα. Μετά από αυτή την ζωή, μετά από τον θάνατο, στην αιωνιότητα. Ο Λόγος του Θεού μας το λέει από τώρα πώς καταλήγει η πελώρια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στον θάνατο και στη ζωή. Το διαβάζουμε και το πιστεύουμε, ποιοι είναι οι νικητές, και ποιο το μυστικό της δύναμής τους, μια που σε όλη την ανθρώπινη ιστορία μοιάζουν να είναι οι πιο λίγοι, οι πιο αδύναμοι, οι πιο παραμερισμένοι - οι δικοί Του.

"Δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου".

Άρα αγάπησαν κάτι άλλο, πιο πολύ από την ψυχή τους. Και αυτό το άλλο, ή μάλλον Αυτόν τον Άλλο, τον Κύριό τους, που τους αγόρασε με το αίμα Του, Τον αγάπησαν μέχρι θανάτου. Έδωσαν την ζωή τους μεταφορικά και κυριολεκτικά, ανάλογα σε ποια εποχή και σε ποιο μέρος ζούσαν, για χάρη Του. Είναι, τελικά, θέμα αγάπης.

Το λέει ξεκάθαρα ο Λόγος του Θεού. Δεν γίνεται κανείς να κρατήσει και τα δύο. Δεν γίνεται να κρατήσει την ζωή του και τον Κύριο. Ίσως καμιά φορά νομίζουμε πως επειδή στη χώρα μας τουλάχιστον δεν μας κυνηγούν να μας σκοτώσουν, επειδή πιστεύουμε στον Θεό, ότι τελικά δεν θα χρειαστεί να πληρώσουμε κάποιο τίμημα για την πίστη μας σ’ Εκείνον. Όμως ο Λόγος του Θεού λέει άλλα. " Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν". Τιμόθεος Β' 3:12. Και δεν γίνεται να αγαπήσουμε την ψυχή μας μέσα στον διωγμό. Ή θα την απαρνηθούμε και θα αγκαλιάσουμε Εκείνον, ή θα συμβιβαστούμε και θα κάνουμε πίσω.

Επειδή θεωρητικά έχουμε ίσως την ευχέρεια να ασχολούμαστε με τα βιοτικά πράγματα, να μαζεύουμε χρήματα, να ασχολούμαστε με το τι μας αρέσει και τι όχι και την Κυριακή να πηγαίνουμε σε κάποια εκκλησία, δεν σημαίνει πως υπάρχει και αυτός ο δρόμος να Τον ακολουθούμε. Ο δρόμος είναι ένας. Είναι στενός, και χωράει μόνο ένας μαζί με τον σταυρό του. Δεν χωρούν επιθυμίες, δεν χωράει ούτε η ίδια του η ψυχή.

"Τον νίκησαν με το αίμα του Αρνίου". 

Τον νίκησαν πεθαμένοι και συναναστημένοι. Τον νίκησαν τον κατήγορό τους, τον εχθρό, τον θάνατό τους, τον νίκησαν σε αυτή τη ζωή και αιώνια. Τον νικούσαν κάθε μέρα, όσο ζούσαν, και τον νίκησαν τελειωτικά, εκείνη την ημέρα που έχει ορίσει ο Θεός. 
Η υπέρτατη ευλογία.

Μια ζωή ακουμπισμένη στα χέρια Του, μία ζωή χυμένη σαν πολύτιμο άρωμα σπάταλα, γενναιόδωρα, στα πόδια Του. Μία ζωή χαμένη και κερδισμένη αιώνια. Μία ζωή που άλλαξε χέρια.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία...

Λόγια Ζωής.