...πολλοί των Σαμαρειτών επίστευσαν εις Αυτόν, δια τον λόγον της γυναικός μαρτυρούσης,ότι μοι είπε πάντα όσα έπραξα. Ιωα.4:39

Μόνος Του κάθεται κοντά σε ένα πηγάδι κουρασμένος από την οδοιπορία αλλά πάντα έτοιμος για μια συνάντηση που θα αλλάξει το μέλλον όχι μόνο μιας γυναίκας αλλά ενός ολόκληρου χωριού! Έτοιμος να γευτεί το πνευματικό φαγητό που θα ευχαριστήσει και χορτάσει το πεινασμένο για λατρεία Πνεύμα Του. Ο Ιησούς είχε ένα ραντεβού που κανένας δεν γνώριζε και το οποίο δεν ήταν σημειωμένο σε κανένα μπλοκάκι παρά μόνο στην ουράνια ατζέντα του Πατέρα. Ακόμα και η γυναίκα δεν είχε την παραμικρή ιδέα ότι ο Θεός περίμενε υπομονετικά κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο για αυτή τη στιγμή.

Ο Κύριος άκουγε σε μια θεία πείνα ενώ οι μαθητές αφουγκράζονταν περισσότερο την λανθασμένη γι' αυτό και όλοι τους (!) βιαστικά πήγαν στο χωριό για να την ικανοποιήσουν. Προσεκτικά και αν χρειαστεί Μόνος, ετοιμάζει ή ήδη έχει ετοιμάσει μια ουράνια συνάντηση (η προσευχή της Εκκλησίας και η αφιερωμένη ζωή μας κανονίζουν κρυφά ραντεβού μεταξύ Θεού και ανθρώπων σε μέρη ανάπαυσης και ειρήνης: Ήταν στο πηγάδι του Ιακώβ) που θα σε οδηγήσει στην αποκάλυψη και λατρεία του Προσώπου του. Ίσως υπάρχουν πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, αλλά για να αλλάξεις πλευρά δεν περνάς από την η πόρτα της διανοητικής ή θεολογικής κατανόησης των Γραφών. Μετά από αρκετή συζήτηση (9-15) της ζητάει να φέρει τον άνδρα της αλλάζοντας αιφνιδιαστικά και τελείως το αντικείμενο συζήτησης τους.

Η απάντησή της ήταν το εισιτήριο για ένα γλυκό ταξίδι αγάπης στην ουράνια αλήθεια που σημάδεψε για πάντα την κουρασμένη και απορριμμένη από πολλούς ζωή της. 'Δεν έχω άνδρα'. Τι άλλο θέλει ο Θεός πέρα από την ευωδιά της ταπεινής καρδιάς και το άρωμα μιας παιδικής ειλικρίνειας; Η Σαμαρείτισα είχε όλη την ευχέρεια και πάμπολλους τρόπους να αποφύγει αυτό που τελικά είπε. Θα μπορούσε να ξεφύγει λέγοντας ότι ο άνδρας της λείπει ή όντως εκείνος είναι ο σύζυγός της. Μήπως ήταν σε θέση να το ξέρει; Είπε εκείνο σε ένα ξένο και σχεδόν εχθρό της, που εμείς με δυσκολία θα εκμυστηρευόμασταν στον καλύτερο φίλο και με κόπο θα το εξομολογούμασταν στον Κύριό μας. Δεν υπήρχε υποκρισία, προσποίηση ή έστω και μια μικρή προσπάθεια δικαιολογίας ή παραποίηση της αλήθειας.

'Τούτο αληθές είπες'.

Δεν κρύφτηκε. Δεν προσπάθησε καν. Αφέθηκε στο Νέο και Άγιο που της έφερνε ο Ουρανός. Ανταποκρίθηκε με την διαφάνεια που πάντα απαιτείται στην λατρεία. Η Αιωνιότητα και η Δόξα επέλεξαν να επισκεφθούν ένα χωριό με τόσους θρησκευτικά 'σωστούς' κατοίκους μέσω της πιο αμαρτωλής (ακόμα και σήμερα στην εποχή των ελεύθερων ηθών θα ήταν ασήκωτο το βάρος ενός ανάλογου παρελθόντος σε μια μικρή κοινωνία) και περιφρονημένης από ανάμεσά τους. Σαν ενθουσιασμένη έφηβη παράτησε την υδρία της και έτρεξε να ξεφωνήσει στην πλατεία ότι κάποιος γνωρίζει τα άπλυτά της!

Ω! πόσο λείπει από την Εκκλησία η αυθόρμητη και χαρούμενη ειλικρίνεια μπροστά σε Κύριο και αδελφούς. Πόσο λείπει η επιθυμία για ευθύτητα και η αγάπη για το καθαρό έστω και αν στα μάτια πολλών αυτό μεταφράζεται σε 'ανωριμότητα' και γελοιότητα. Εκεί είναι που η επίσκεψη γυρίζει σε κατοίκηση (40), το άγγιγμα σε θεραπεία, το δάκρυ σε αιώνια ζωή και το πέρασμα του Πνεύματος σε αναζωπύρωση. Μια γονατισμένη ζωή μακριά από γνώσεις αλαζονείας είναι η καλύτερη πρόσκληση στον Άγιο των Αγίων. Με καταπονημένη ψυχή αλλά και με καθαρό βλέμμα ατένιζε με σεβασμό και θείο φόβο τα επιβλητικά και γεμάτα αγάπη μάτια Του, άθελα της έψαχνε και ψηλάφιζε το άγνωστο για την αιώνια σωτηρία και αλήθεια. Ο Ουρανός της χαμογελάει ζεσταίνοντας την καρδιά της και ετοιμάζεται να δεχτεί το μήνυμα που θα την μεταμορφώσει μέσα από την καθαρότητα Του Ιησού.

Ήταν μια καρδιά κόσμημα για τον Κύριο βουτηγμένη και θαμμένη κάτω από βουνά λάσπης και αμαρτίας που ανάσυρε η ένδοξη παρουσία Του. Πόσο πολεμούσε ο Κύριος τον φαρισαϊσμό (ο οποίος ευδοκιμεί καθ' υπερβολή στις αναγεννημένες εκκλησίες) και πόσο τιμούσε την ευθύτητα και την ειλικρίνεια. Πόσο μακριά βρίσκεται από την θρησκεία και πόσο κοντά στην αληθινή φιλία (11:11). Πόσο θυμώνει με τις ψεύτικες και υποκριτικές συναθροίσεις μας (2:15) και πόσο βαθιά αναστενάζει και δακρύζει για τους ορφανούς, αδύναμους και φίλους Του (11:33-36). Ενώ ζητάμε από τον Κύριο το δικό Του νερό, Εκείνος ζητάει να του δείξουμε τον «άνδρα» μας.

Καθορίζει σαν αποδεκτή λατρεία αυτήν που γίνεται 'εν πνεύματι και αληθεία'. 
Λατρεία που πάντα οδηγεί στην αποκάλυψη.
Ιησούς συνάντησε την λατρεία που πάντα ποθούσε από άνθρωπο που οι άλλοι δύσκολα δέχονται και ελάχιστα συγχωρούν.

Πότε ένιωσες να ήταν η τελευταία φορά όπου ο Κύριος αναχωρώντας από την μεταξύ σας συνάντηση αναφώνησε 'Χόρτασα!' (32) ; 
Δείτε την αντίθεση:

Δώδεκα 'επαγγελματίες' κήρυκες πήγαν στο χωριό και το μόνο που έφεραν ήταν τροφή για το σώμα.
Μια μεταμορφωμένη γυναίκα λατρείας πήγε και αυτή στο χωριό φέρνοντας τους συγχωριανούς της μπροστά στην Δόξα! Η Γραφή μας λέει ότι πίστεψαν όταν τους είπε...μοι είπε πάντα όσα έπραξα' (39).

Είμαστε εκείνοι που πάντα θέλουμε να φεύγουμε ευλογημένοι από το γεύμα.

Ξεχνάμε ότι ο σκοπός του γεύματος και της Εκκλησίας είναι να ευλογηθεί πρώτα Εκείνος.

Ας ετοιμάσουμε το τραπέζι που ανυπόμονα ο Κύριος περιμένει εμείς να στρώσουμε... Το δικό Του γεύμα...

ΠΗΓΗ:e-Jesus.gr