"Εφανέρωσας εις εμέ την οδό της ζωής, χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου, τερπνότητες είναι διαπαντός εις τα δεξιά σου”".ψαλμός 16:11)
Η ιατρική επιστήμη συνήθως ορίζει σαν υγεία την απουσία νόσου, και κάτω από αυτό το πρίσμα οι σχετικοί επιστήμονες έχουν ασχοληθεί, για να βρουν τις αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους δυστυχισμένους, απογοητευμένους, απελπισμένους, γεμάτους άγχος και έμμονες ιδέες. Ο σκοπός τους ήταν να φέρουν τους πάσχοντες από μια βασανιστική αρνητική κατάσταση, σε μια ουδέτερη “φυσιολογική,” ή αλλιώς από το μείον 5 στο 0.
Τελευταία όμως, η προσπάθεια επικεντρώνεται στο να βρεθούν οι καταστάσεις εκείνες, που θα κάνουν τον άνθρωπο να γεμίσει τη ζωή του με ευτυχία, με πραγματικό νόημα, που θα τον οδηγήσουν από το 0 στο συν 5.
Οι ίδιοι οι επιστήμονες εξεπλάγησαν από τα ευρήματα των μελετών τους, όσον αφορά τι δεν μας κάνει ευτυχισμένους. Και εν πρώτοις τα πλούτη και όσα τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν. Η έρευνα έδειξε ότι από τη στιγμή που οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου καλύπτονται, τα επιπλέον πλούτη δεν προσφέρουν πραγματική ευτυχία.
Αν και το εισόδημα των ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σχεδόν τριπλασιάσθηκε από το 1950 έως και σήμερα, μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι πιο ευτυχισμένοι από ότι το 1950, μάλλον το αντίθετο. Έρευνα μεταξύ των 400 πιο πλούσιων ανθρώπων στην Αμερική, έδειξε ότι δεν είναι πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους ανθρώπους. Ένας από τους λόγους που τα πλούτη δεν εγγυώνται την ευτυχία, είναι ένα φαινόμενο που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν “άγχος εκ συγκρίσεως”.
Σύμφωνα με αυτό, οι άνθρωποι εκτιμούν τα υπάρχοντά τους σε σχέση με το τι έχουν οι άλλοι. Σήμερα οι πλούσιοι γίνονται ταχύτατα πιο πλούσιοι. Εκτός όμως τούτου η τηλεόραση, το internet, τα περιοδικά μόδας και κοσμικών στηλών φανερώνουν σε όλους πώς οι πλούσιοι ζουν (ανεξάρτητα αν είναι ευτυχισμένοι), και αυτό προκαλεί στους υπόλοιπους ανθρώπους άγχος εκ συγκρίσεως.
Οι μόνοι ασφαλισμένοι είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί, που δεν φθονούν αυτά που έχουν οι άλλοι, διότι αυτό είναι έργο της σαρκός Γαλάτας 5:21, αλλά απολαμβάνουν τον πολύτιμο θησαυρό, την αιώνια ζωή εις το πρόσωπο του Κυρίου τους Ιησού Χριστού, Ματθαίος 13:44.
Παραδόξως διαπιστώνουν οι επιστήμονες, αυτή η ίδια η αύξηση του πλούτου πυροδοτεί το ανικανοποίητο των ανθρώπων. Μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να ανεβαίνουν τα οικονομικά σκαλιά, παύουν να είναι ευχαριστημένοι με ότι έχουν, και επικεντρώνονται σε ότι δεν έχουν, γεμίζουν δε με υλικές προσδοκίες και επιθυμίες!
"“Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμο, φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρομεν τι. Εχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς".” Α' Τιμοθ. 6:9-11.
Μήπως η νεότητα φέρνει ευτυχία; Όχι λένε πάλι οι επιστήμονες. Μάλιστα οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι (65-74 ετών), τείνουν να είναι πιο ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, και έχουν λιγότερες μέρες το μήνα που αισθάνονται κατάθλιψη από ότι οι νεώτεροι (20-24 ετών). Από ότι δείχνουν οι έρευνες ούτε η ευφυΐα, ούτε η μόρφωση οδηγούν κατ’ ανάγκη στην ευτυχία. Μήπως η πολλή τηλεόραση οδηγεί στην ευτυχία; Αντιθέτως μας βεβαιώνουν οι επιστήμονες, όσο πιο πολλή ώρα δαπανά ο άνθρωπος μπροστά στην τηλεόραση, τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται!
Ο γάμος και η οικογένεια είναι από τους βασικούς παράγοντες ευτυχίας, όπως επίσης η υγεία, οι φίλοι, και η θρησκευτική πίστη.
Βλέπουμε πως όλα αυτά που οι επιστήμονες σήμερα διαπιστώνουν ότι συντελούν στην ευτυχία του ανθρώπου, προσφέρονται δωρεάν μέσα στο Ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και οι πρώτοι Χριστιανοί, “"ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς”". Πράξεις 2:42.
Μάλιστα τελευταία, έχουν διαπιστώσει ότι πέρα από τη χαρά και την εσωτερική ισορροπία, η ευτυχία έχει πολύ σημαντικά αποτελέσματα και στην υγεία του σώματος!
Συγκριτικές μελέτες μεταξύ ευτυχισμένων ανθρώπων και ασθενών με κατάθλιψη, δείχνουν ότι οι πρώτοι έχουν 50% μικρότερο κίνδυνο για καρδιοπάθειες. Τα αποτελέσματα μιας οκτάχρονης μελέτης πάνω στο θέμα αυτό, ήταν τόσο σαφή και αδιαμφισβήτητα, που στην αρχή οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να τα πιστέψουν.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είχαν καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα, μεγαλύτερη αντοχή στις λοιμώξεις και χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης, της γνωστής ορμόνης του stress. Βέβαια όλα αυτά και άλλα πολύ περισσότερα περιγράφονται με σαφήνεια μέσα στο Λόγο του Θεού. Ο βασιλεύς Σολομών, 3000 χρόνια προτού το διαπιστώσουν οι επιστήμονες, έγραφε δια Πνεύματος Αγίου: “"Η υγιαίνουσα καρδία είναι ζωή της σαρκός”". Παροιμίες 14:30.
Επίσης, "“Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν ως ιατρικόν, το δε κατατεθλιμμένο πνεύμα ξηραίνει τα οστά”". Παροιμίες 17:22.
Το ερώτημα λοιπόν που επιτακτικά τίθεται, είναι πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει ευτυχισμένος; Είναι πραγματικά καταπληκτικό να διαβάζει κανείς τα συμπεράσματα, στα οποία κατέληξαν οι επιστήμονες μετά από μακρόχρονες έρευνες: Και πρώτα από όλα μας συνιστούν, να μετρούμε τα καλά πράγματα που έχουν γίνει στη ζωή μας!
Μελέτες έδειξαν ότι άνθρωποι που θυμούνται, και συνέχεια αναλογίζονται τα καλά πράγματα που τους έχουν γίνει, είναι σαφώς πιο ευτυχισμένοι από άλλους που τα ξεχνούν, ή τα υποβαθμίζουν! Και βέβαια αυτή είναι μια θαυμαστή γνώση, που τόσο ωραία περιγράφει ο Δαβίδ δια Πνεύματος Αγίου στον 103:1-5 Ψαλμό: "“Ευλόγει, η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου, το όνομα το Άγιον Αυτού. Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο και μη λησμονείς πάσας τας ευεργεσίας Αυτού. Τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου, τον λυτρώνοντα εκ της φθοράς την ζωή σου, τον στεφανούντα σε με έλεος και με οκτιρμούς, η νεότης σου ανανεούται ως του αετού".”
Το αναγεννημένο παιδί του Θεού, που έχει δεχθεί τη δωρεάν σωτηρία δια της πίστεως στο έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού, θυμάται συνέχεια και απολαμβάνει το τέλος της πίστεώς του, τη σωτηρία της ψυχής του!
Δυστυχώς, καμιά φορά μπορεί να ξεχάσουμε τις μέγιστες και τίμιες επαγγελίες, που η θεία χάρις του Θεού μας δώρισε, και να δούμε σε κάποιες προσωρινές δυσκολίες, και τότε χάνουμε τη χαρά μας, και τη δύναμή μας. Πρέπει λοιπόν να μετρούμε, και να θυμόμαστε τις ευλογίες στη ζωή μας!
Το δεύτερο που βρήκαν οι επιστήμονες ότι συντελεί στην ευτυχία του ανθρώπου είναι, το να κάνουμε καλές πράξεις!
Μα ακριβώς, η νέα ζωή που με την αναγέννηση λαμβάνει ο πιστός, δεν μπορεί παρά να εκφραστεί σε έργα αγάπης. Μάλιστα ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει: "“να φροντίζωσιν οι πιστεύσαντες εις τον Θεόν να προΐστανται καλών έργων. Ταύτα είναι τα καλά και ωφέλιμα εις τους ανθρώπους”". Τίτος 3:8.
Σαν τρίτο μέτρο οι επιστήμονες συνιστούν το να συγχωρούμε! Μάλιστα βρήκαν ότι άνθρωποι που δεν συγχώρεσαν τους άλλους, έβλαψαν τελικά τον εαυτό τους, ενώ αυτοί που συγχωρούν γεμίζουν με χαρά, ευτυχία και εσωτερική δύναμη! Μα ακριβώς αυτό μας παραγγέλνει ο Λόγος του Θεού, στον Ματθαίος 6:12, Μάρκος 11:25, και όχι μόνο αυτό, αλλά δια του Αγίου Πνεύματος μας δίνει και τη δύναμη να το κάνουμε.
Το τέταρτο σημαντικό είναι να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σε αυτούς που τους ανήκει. Ο Χριστιανός είναι ευγνώμων προς το Θεό, για τη σωτηρία του, για τους προεστώτες της εκκλησίας, που μοχθούν στο έργο του Θεού, για τα παιδιά του αλλά και τους γονείς του, για όλους τους αδελφούς. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς το Θεό με την προσευχή, και την υπακοή μας, αλλά και έμπρακτα σε όλους τους άλλους. “"Σας παρακαλούμε δε αδελφοί, να γνωρίζετε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτες σας και σας νουθετούσι και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού δια το έργον αυτών”". Α'’ Θεσσαλονικείς 5:12-13.
Τέλος, οι επιστήμονες μας προτρέπουν να επενδύουμε χρόνο σε δυνατές προσωπικές σχέσεις. Ο άνθρωπος εισερχόμενος με την αναγέννηση και το βάπτισμα στην εκκλησία του Χριστού, απολαμβάνει την αγάπη του Θεού και των αδελφών. Παίρνει, αλλά μαθαίνει και να δίνει από την “αγάπη του Θεού που, "είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς”". Ρωμαίους 5:5.
Μάλιστα στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, “"του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία"…”. Πράξεις Αποσ. 4:32. Για άλλη μια φορά βλέπουμε πως η πραγματική επιστήμη, έρχεται να συμφωνήσει με τον αψευδή Λόγο του Θεού, “"Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια. …Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια”". Ψαλμός 119:138,142...
Αισθάνεσαι μόνος; Εκτός από σένα και μένα, υπάρχουν πολλοί ακόμη άνθρωποι που έχουν το ίδιο συναίσθημα, αντιμετωπίζοντας μια παρόμοια πραγματικότητα. Η μοναξιά είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Όταν όμως έχει κανείς μαζί του τον Ιησού Χριστό και πιστεύει σ’ Εκείνον, τότε δεν είναι ποτέ μόνος.
Όταν ο Ιησούς ήρθε στη γη μας, συνάντησε μια μέρα έναν μοναχικό και παράλυτο άνθρωπο, στην κολυμπήθρα της Βηθεσδά. Για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια στεκόταν στο ίδιο σημείο, ξεχασμένος από όλους τους φίλους και συγγενείς, ώσπου έφτασε η στιγμή να συναντήσει τον Ιησού και να δεχτεί τη θεραπεία του, Ιωάννης 5:1-9. Ο Ιησούς έγινε φίλος του, και καλεί και εμάς σήμερα να δεχτούμε την επέμβασή του στη ζωή μας και να γίνουμε κι εμείς φίλοι του.
Η μοναξιά ενέχει μια βαθύτερη διάσταση. Οι ρίζες της βρίσκονται μέσα στην ίδια την ύπαρξή μας, και μπορεί να πάρουν ποικίλες μορφές. Έτσι, συναντούμε πρώτα τη μοναξιά που πηγάζει από τη θλίψη για την απώλεια κάποιου αγαπητού μας προσώπου. Όταν ο Ιησούς Χριστός βρέθηκε σε μια παρόμοια περίσταση, είπε στην Μάρθα αδελφή του Λαζάρου, "Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει. Και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα", Ιωάννης 11:25-26. Σκεφτείτε την ελπίδα που αποπνέουν τα παραπάνω λόγια. Πνευματικά ποτέ δεν θα πεθάνουμε, και εφόσον ακολουθήσουμε τον Ιησού, θα ζήσουμε μαζί Του για πάντα.
Αν όμως πέθαινες σήμερα, άραγε που θα περνούσες την αιωνιότητα; Έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες σου; Ακόμη και αν πιστεύεις ότι ποτέ δεν έχεις αμαρτήσει, θυμήσου ότι στη Βίβλο διαβάζουμε, ότι όλοι έχουμε αμαρτήσει, Ρωμαίους 3:23. Είμαστε ένοχοι, και επομένως αντιμέτωποι με την κρίση του Θεού. Γι’ αυτό και για μας, σήμερα δίδεται η υπόσχεση μιας νέας ζωής, δια μέσου του Ιησού Χριστού, απαλλαγμένης από αμαρτία, και γεμάτης από το έλεος και τη χάρη Του.
Στη συνέχεια συναντούμε τη μοναξιά που προκαλείται από την αμαρτία, εξαιτίας της αποξένωσης, και απομάκρυνσης από την παρουσία του Θεού. Μπορεί να πηγαίνω στην εκκλησία, να έχω βαπτιστεί, και να κάνω ελεημοσύνες αλλά να μην γνωρίζω πραγματικά το Θεό. Δεν έχω γευτεί ακόμη τη ζωή, τη χαρά, την ειρήνη και τη συγχώρησή Του που απλόχερα προσφέρει. Το είδος αυτό της μοναξιάς ξεκίνησε από το Κήπο της Εδέμ, όταν οι πρωτόπλαστοι επέλεξαν να αμαρτήσουν εναντίον του Θεού. Την ημέρα που ο Αδάμ αμάρτησε, ο Θεός τον αναζήτησε, μολονότι ήξερε καλά που βρίσκεται, Γένεσις 3:9. Ο Αδάμ βέβαια γνώριζε την παρακοή του, και προσπαθούσε να κρυφτεί από το Θεό. Γνώριζε ότι είχε απομακρυνθεί από το Δημιουργό του, και ότι Τον είχε προδώσει, παρακούοντας τις εντολές Του. Η αμαρτία από τότε εισχώρησε στην ανθρώπινη φύση, και πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα σε μένα και σε σένα. Όλοι μας πάσχουμε από την ασθένεια της αμαρτίας, από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι ρίζες της απλώθηκαν μέσα μας, και είναι αναπόφευκτο να τις κληροδοτήσουμε σε όλους μας τους απογόνους.
Κανένα είδος μοναξιάς δεν είναι χειρότερο από εκείνο που βιώνει ο άνθρωπος, που με το στόμα του δηλώνει ότι γνωρίζει τον Ιησού, αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά του γνωρίζει ότι αυτό δεν ισχύει. Η αμαρτία μας εξαναγκάζει να νιώθουμε μόνοι μας, επειδή μας απομακρύνει από το Θεό. Η Αγία Γραφή περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την κατάσταση όλων όσων επέλεξαν να αρνηθούν την αγάπη του Θεού, "Οι ασεβείς, όμως, είναι σαν την ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν μπορεί να ησυχάσει, Ησαΐας 57:20.
Τέλος, συναντούμε το είδος της μοναξιάς που βίωσε ο ίδιος ο Ιησούς. Αν και πολλοί άνθρωποι συνέρρεαν γύρω του κάθε φορά, ο Ιησούς ήταν μόνος. Τα ίδια πλήθη που ζητωκραύγαζαν, "Ωσαννά", Ματθαίος 21:9, λίγο μετά φώναζαν, "σταυρώστε τον, σταυρώστε τον", Λουκάς 23:21. Πάνω στο σταυρό, ο Ιησούς πέθανε για μένα, και για σένα. Τη στιγμή λοιπόν, που λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα του, φώναξε, "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μ’ εγκατέλειψες"; Ματθαίος 27:46, κάτι υπερφυσικό συνέβη, το οποίο κανένας θεολόγος δεν μπορεί να το εξηγήσει. Ο Ιησούς ανέλαβε την ευθύνη για τις δικές μας αμαρτίες, και υπέμεινε τον σταυρικό θάνατο βιώνοντας την απόλυτη μοναξιά.
Δια μέσου του θανάτου Του, νίκησε τη μεγαλύτερη αιτία της ανθρώπινης μοναξιάς, την αποξένωση του ανθρώπου από το Θεό. Πώς μπορούμε επομένως εγώ και εσύ σήμερα να αρνηθούμε μια τόσο μεγάλη προσφορά; Πώς μπορούμε να απορρίψουμε την αγάπη Του, και τη νέα ζωή που μας προσφέρει;...
Πίστη είναι το μονοπάτι που μπορείς να δεις με τα μάτια σου και να ψηλαφήσεις με τα χέρια σου την δόξα του Θεού στη ζωή σου.
Μια ζωτική λέξη διατρέχει τις σελίδες της Βίβλου, πίστη, μια λέξη που το περιεχόμενο και το νόημά της σημάδεψε τη ζωή των ανθρώπων του Θεού. Μια λέξη, μια θέση ψυχής, που ξεδιπλώνει τη δύναμη του Θεού, και κλείνει μέσα της τη δόξα του Θεού στον καθένα που εμπιστεύεται τον Θεό.
Η πίστη, είναι εκείνο που ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο, πίστη στο πρόσωπό Του, πίστη στο λόγο Του, πίστη σε εκείνο που θέλει κάθε φορά από σένα ο Θεός.
Η πίστη, δεν είναι προνόμιο κάποιων προνομιούχων, αλλά πλησίον στον καθένα, που θέλει να δει τη δόξα και τη δύναμη του Θεού στη ζωή του. Είναι κοντά σου, δίπλα σου, στη δική σου καρδιά, και μέσα από το δικαίωμα που σου δίνει ο σταυρός του Χριστού.
Η πίστη, δεν είναι πήδημα στο κενό, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά βήματα επί τον λόγο που Εκείνος δεσμεύτηκε, στο πάντα δυνατά εις τον πιστεύοντα. Υπόσχεση που ανοίγει απέραντες δυνατότητες, και ταυτόχρονα νέους ορίζοντες στις σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό.
Η πίστη, δεν είναι μια πράξη του νου, με τον οποίον τις περισσότερες φορές συγκρούεται, και αυτό όσο η ψυχή σου είναι αγρός που βόσκει λαίμαργα το πνεύμα της αμαρτίας και του κόσμου.
Η πίστη, δεν είναι συλλογισμός που στοιχειοθετείται από την σοφία των ανθρώπων, σοφία που για τον Θεό είναι μωρία, και που κατά κανόνα χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους, για να βρουν επιχειρήματα εναντίωσης στο πρόσωπο του Θεού, και κατ’ επέκταση στο θέλημά Του.
Η πίστη δεν έχει σχέση με το I.Q. την νοημοσύνη του ανθρώπου, που συνήθως δέχεται μόνο ότι μπορεί να καταλάβει, να ερμηνεύσει, και γι’ αυτό το λόγο δεν δέχονται όλοι τα ίδια, δεν καταλαβαίνουν όλοι το ίδιο.
Αλλά και δεν μπορεί αυτό που αποκαλύπτει, ή ζητά ο Θεός από τον κάθε άνθρωπο, να περάσει μέσα από το I.Q., η την σαρκολογική του, και να κριθεί από αυτή. Η πίστη που ζητά ο Ιησούς, έχει λογική, αλλά έχει τη δική της λογική, την λογική της πίστης.
Η πίστη δεν είναι ξένη από τα δρώμενα της καθημερινής μας ζωής, από αυτή ξεκινά ότι απορρίπτουμε ή δεχόμεθα, όλη η ζωή του ανθρώπου στηρίζεται όχι στη λογική ή την έρευνά μας, αλλά στην πίστη που δείχνουμε, σε ότι μας λέγεται, ή μας προσφέρεται.
Η πίστη της Βίβλου, η πίστη που ζητά ο Θεός, είναι μια πράξη της καρδιάς, της θέλησης, είναι το θέλω της επιλογής του ανθρώπου στο κάλεσμα του Ιησού, είναι η αποδοχή εκείνου που προσφέρει η χάρη του Θεού, είναι το "ναι" του ανθρώπου στο σωτήριο κάλεσμα του Θεού, είναι η ελευθερία του Εγώ, η απελευθέρωση του Εγώ, από την εν αυτώ καταστροφική δύναμη της αμαρτίας.
H πίστη είναι το δικαίωμά σου να θέλεις, εκείνο που κάθε φορά θέλει ο Θεός για σένα, και από σένα, και να το ακολουθείς, πέρα από τη λογική και το ατομικό σου συμφέρον, ξεπερνώντας κάθε αρνητικό φαινόμενο, γιατί το θέλει ο Θεός.
Σε αυτό το σημείο ο Κύριος Ιησούς θα πει με παράπονο, βλέποντας την αρνητικότητα του λαού, στον Λουκ.13.34 "ποσάκις ηθέλησα και δεν ηθελήσατε" πόσες φορές θέλησα εγώ ο Κύριος και ο Θεός.
Θέλησα να σου μιλήσω, μέσα από τις ανησυχίες σου, μέσα από τους υπαρξιακούς σου προβληματισμούς, μέσα από τα ερωτηματικά σου, ποιος είμαι, γιατί ήρθα στη ζωή, υπάρχει Θεός; πού πάω; τι θα συναντήσω όταν κλείσω τα μάτια μου; τι θα γίνω εγώ;
Θέλησα να σου μιλήσω, μέσα από τα καθημερινά μηνύματα που σκορπά η αρρωστημένη κοινωνία, μέσα από το αποτύπωμα που αφήνει το πνεύμα και οι πράξεις των ανθρώπων.
Θέλησα μέσα από τα καθημερινά σου προβλήματα, να σου πω ότι έχω τη λύση για σένα, για τις ανάγκες σου, για την οικογένειά σου, για την ψυχή σου.
Θέλησα να σου δώσω ότι σου στέρησε αυτός ο τρόπος που ζεις, να πάρω το βάρος της ψυχής σου και να σου δώσω ανάπαυση, μέσα από την μετάνοια και την δική μου ειρήνη.
Θέλησα να σου δώσω αφθονία στην ψυχή σου, στη ζωή σου, να σου πάρω κάθε μέριμνα, να ισορροπήσω την οικογένειά σου, να σου κτίσω μια καινούρια οικογένεια, μέσα από ένα άλλο τρόπο ζωής και…εσύ δεν θέλησες.
Ίσως, και μάλλον αυτό πρέπει να σου συμβαίνει, δεν το καταλαβαίνεις, αυτό που σου ζητά ο Θεός, και αφού δεν το καταλαβαίνεις το απορρίπτεις.
Ίσως "κολλάει" το μυαλό σου, στο πώς μπορεί να γίνει αυτό που σου υπόσχεται ο Ιησούς, αφού στενά σκεπτόμενος και έξω από τη λογική της πίστης, δεν μπορείς να το καταλάβεις, είναι κάτι έξω από την πείρα σου και την πείρα των γύρω σου, μακριά από την εργαστηριακή έρευνα και τη χημεία της παραγωγής.
Είναι αυτό που ανάγκασε τον Νικόδημο, αυτόν τον δάσκαλο του νόμου, να δηλώσει στον Ιωάννη. 3:4, την αδυναμία του να καταλάβει το κάλεσμα του Ιησού, και να αναρωτηθεί φωναχτά, πώς μπορεί να γίνει αυτό που λες Κύριε…πώς; μπορώ να ξαναγεννηθώ! στην ηλικία που είμαι; γέρος ων.
Στο ίδιο ακριβώς κενό έπεσε και η ψυχή της Μαρίας, η αδελφή του Λαζάρου, όταν δήλωσε με απορία πως μπορεί να γίνει αυτό που μου λέγεις Κύριε αφού ο Λάζαρος πέθανε, τώρα και τρεις μέρες και μάλιστα όζει, και η απάντηση του Ιησού είναι μονόδρομος για την Μαρία, και κάθε Μαρίας, "πίστευε και θα δεις την δόξα του Θεού", θα δεις με τα μάτια σου αυτό που ακούν τα αυτιά σου, και δεν καταλαβαίνει το μυαλό σου. Και θα το απολαύσεις στη ζωή σου, αυτό που δεν καταλαβαίνει τώρα ο νους σου. Ναι, μόνο αν πιστεύεις.
Βεβαίως, τα όσα γενικά, ή προσωπικά για σένα και για τη δική σου περίπτωση αναφέρει ο λόγος της υπόσχεσης, της προτροπής, το κάλεσμα του Ιησού Χριστού τις περισσότερες φορές αντανακλούν αρνητικά στην οθόνη του μυαλού σου, και είναι για τα δεδομένα σου εξωπραγματικά. Ο λόγος του Ιησού, φαίνεται για σένα μετέωρος, μη πραγματοποιήσιμος, με την γνώση και την πείρα σου, δεν μπορεί να γίνει κατανοητός και με όποια σύγκριση, με στοιχεία που έχει να σου δώσει ο σαρκοεγκέφαλός σου.
Μοιάζουν τα λόγια της Βίβλου που διαβάζεις η ακούγονται στα αυτιά σου, σαν λόγος αναχρονιστικός, λόγια που ανήκουν και ταιριάζουν σε μια άλλη εποχή, εποχή του "αραμπά", αφού καθώς τα προσεγγίζεις διαισθάνεσαι ότι τους λείπουν τα δυναμικά στοιχεία της σύγχρονης εποχής, μοιάζει σαν λόγος που δεν αγγίζει το σήμερά σου, συμβουλές μιας αραχνιασμένης ηθικής, ναι και όχι, διατυπωμένα απόλυτα και δεσμευτικά για εκείνον που θα ήθελε να τα ακολουθήσει.
Υποσχέσεις χωρίς την εικόνα του σήμερα. Λόγος που ασχολείται με τα "πετεινά του ουρανού και τα κρίνα του αγρού" και όχι τα "μικρό τσιπς" και τα "ολοκληρωμένα προγράμματα", και τις δυνατότητες του Ίντερνετ. Υποδείξεις και συμβουλευτικός λόγος που χρειάζεται επιείκεια για να τον ακολουθήσεις, δυστροπείς ακόμη ίσως και στο άκουσμά του, όπως συνέβη και στον Πέτρο, τον μαθητή του Ιησού. Όταν μετά από μια κοπιαστική νύχτα κακής ψαριάς, όταν το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας, που χτένισε σπιθαμή προς σπιθαμή τη θάλασσα, ήταν μόνο άδεια δίχτυα. Τότε ήλθε ο λόγος του Ιησού, Λουκάς. 5:4.…ξαναρίξτε τα δίχτυα και μάλιστα στα δεξιά σας. Λόγος που ακούστηκε αποκομμένος και αποξενωμένος από τα συναισθήματα που είχε σκορπίσει στην καρδιά η αποτυχημένη προσπάθειά τους, λόγια που έδειχναν σε αυτούς πόσο "άσχετος" είναι Εκείνος, με την τέχνη του ψαρά, προς τους κατ’ επάγγελμα ψαράδες. Παράλληλα ο λόγος που τους πρότεινε ο Ιησούς ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με την πείρα και τη λογική τους, με τον καθημερινό τρόπο ψαρέματος.
Η συντροφιά έδειξε μερική υπακοή στον λόγο Του, στην υπόδειξή Του, σ’ εκείνο που φαινόταν στην πείρα τους και στην ικανότητα τους μάλλον "ως αστειότητα" και ότι έκαναν, το έκαναν κατά συγκαταβατική επιείκεια, αφού δεν μπήκαν στον κόπο να ρίξουν ξανά στο νερό τα δίχτυα, αλλά το δίχτυ τους, το αποτέλεσμα τους έκανε να σκύψουν το κεφάλι ντροπιασμένοι, να πετάξουν ότι μέχρι εκείνη την ώρα νόμιζαν ότι ήξεραν.
Εκείνο που λέγει ο Ιησούς, δεν είναι απλά λόγια, είναι λόγια Θεού, είναι λόγια που κρύβουν μια δύναμη, την δύναμη του Ιησού "εν τω ποιείσαι", μια δύναμη που σου προσφέρεται, γίνεται δική σου όταν αγγίξει η πίστη σου, η την υπακοή σου. Ή όπως αναφέρεται στο Λουκάς. 17:11-19, στην περίπτωση των δέκα λεπρών, ο καθαρισμός "εγένετο εν τω υπάγειν", όταν η πίστη τους έκανε δικό της τον λόγο Του, "δείξατε τους εαυτούς σας στους ιερείς", και ξεκίνησαν προς τους ιερείς,…καθώς πήγαιναν έγινε ο καθαρισμός τους.
Η δύναμη βρισκόταν στο λόγο Του, δύναμη που ενεργοποίησε η πίστη των λεπρών αυτών ανθρώπων, δύναμη ευλογίας, που το αποτέλεσμα φανέρωνε κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση, ότι ο λόγος του Ιησού είναι λόγος επαναστατικός για κάθε εποχή, λόγος που ανατρέπει κάθε φορά τα δεδομένα της προσωπικής ζωής, λόγος που φέρνει έναν άλλο τρόπο σκέψης και "τεχνική" ζωής, είναι λόγος ανανεωτικός και επαναστατικός, που αχρηστεύει την ανθρώπινη λογική όταν συγκρούεται μαζί της, ή την υποτάσσει, μέσα από το αποτέλεσμά του, είναι λόγος υπέρλογος που η λογική του ανθρώπου που του δόθηκε για να βάλει τάξη στα γήινα, στα του οίκου του, να μπορεί να βάζει το σανό στο άλογο, και όχι στην κότα, δεν μπορεί να παρακολουθήσει τον ουράνιο λόγο, τον άλλο τρόπο σκέψης, και τον αληθινό τρόπο ζωής.
Είναι εκείνο, που ζητάει και θέλει η νέα και ο νέος, όταν απορρίπτει, όταν συγκρούεται, όταν παθιάζεται για την ιδέα, ή όταν καταφεύγει σε ακρότητες. Αυτό που θέλει βρίσκεται στο λόγο της πίστης, το άγγιγμα στη λογική του Θεϊκού θελήματος.
Είναι αυτό που ψάχνει ο φτασμένος, ο επιτυχημένος, όταν στο τέλος της ζωής του βλέπει καθώς γυρίζει προς τα πίσω, την ματαιότητα της προσπάθειας, και καθώς κοιτά εμπρός του, το συνεχόμενο κενό της ψυχής του.
Είναι αυτό που ψάχνουμε όλοι, είναι αυτό που ψάχνεις και συ, σε λάθος δρόμο και περιοχή, αυτόν τον λόγο γυρεύει η ψυχή μας, τον λόγο Του. Όχι τον καλό λόγο, γιατί πολλοί έχουν να δώσουν καλό λόγο και φιλοσοφικό, είναι όμως μόνο λόγια, λόγια χωρίς δύναμη, λόγια φούσκες, νεκρά.
Η πίστη, είναι ο δρόμος που έταξε ο Θεός, για να κινεί ο πιστεύων τον βραχίονα της δύναμής Του. Εκείνος είπε "πάντα δυνατά σε όποιον πιστεύει"
Η πίστη, στο λόγο του Ιησού, είναι ένα άγγιγμα στη δύναμη που κρύβεται μέσα στο λόγο, στο θέλημά Του, ενεργοποιεί τη δύναμη που εμπεριέχεται στο θέλημα του Θεού, και που έρχεται σ’ εμάς μέσα από τον γραπτό λόγο Του, ξεδιπλώνει το θαύμα Του στη ζωή σου.
Γίνεται δικό σου εκείνο που θέλει ο Θεός για σένα, μόνο όταν η πίστη σου το κλείσει στην υπακοή της, και το περπατήσει η καρδιά σου. Εμπιστεύσου τον Κύριό σου Χριστιανέ ακόμη και όταν δεν τον καταλαβαίνεις. Όταν όλα σου είναι ξένα και αρνητικά, τότε πίστευε και θα δεις την δόξα του Θεού στη ζωή σου...
Η λέξη απάτη ορίζεται στα λεξικά, ως "δόλια ενέργεια που αποσκοπεί σε παραπλάνηση τρίτου".
Ο ορισμός είναι σωστός αλλά ατελής. Διότι η απάτη είναι πρωτίστως νομική έννοια. Ο ποινικός νομοθέτης κολάζει τον διερχόμενο μέσα απατηλά εις βάρος τρίτου, προς ίδιον οικονομικό όφελος. Ως απατηλά μέσα ορίζονται, η απόκρυψη των αληθών γεγονότων, και η προβολή ψευδών ως αγαθών. Απ’ την άλλη, η επιστήμη ορίζεται ως ένα σύνολο ομοειδών γνώσεων επιβεβαιωμένων, εξακριβωμένων από την παρατήρηση και το πείραμα, τα μαθηματικά ή την ιστορική μαρτυρία (τεκμήριο). Δηλονότι, με τη λογική, την παρατήρηση και το πείραμα, οδηγείται ο άνθρωπος στη θήρευση της αντικειμενικής αλήθειας.
Συνεπώς, το ερώτημα εάν υπάρχει απάτη στην επιστήμη, φαντάζει εξαρχής αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο, αφού η επιστήμη έχει σαν στόχο της την αφιλόκερδη υπηρεσία στην ανακάλυψη της αλήθειας, ενώ η απάτη προσφέρει υπηρεσία στην αναλήθεια, την ιδιοτελή παραπλάνηση των ανθρώπων.
Ωστόσο, όπως έχει αποδειχτεί σε πολλούς τομείς και μέσα στο πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και μπορεί να καταδειχτεί ότι πράγματι, μπορεί να υπάρξει και υπάρχει απάτη στο χώρο της επιστήμης.
Κατ’ αρχάς ας ξεκινήσουμε από την ίδια τη φύση της επιστημονικής έρευνας. Είναι δυνατόν ένας ή πολλοί επιστήμονες να αυταπατώνται, οπότε να προσφέρουν στο κοινό, γνώση ελλιπή και εσφαλμένη; Τίποτα πιο εύκολο απ’ αυτό. Η βεβαιωμένη γνώση (επιστήμη) σε πολλά θέματα είναι δεδομένη, αλλά κατά γενική ομολογία, στην επιστήμη περισσότερα είναι τα άγνωστα παρά τα γνωστά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις φυσικές επιστήμες, όπου οι ειδήμονες αναγνωρίζουν ότι πολλά είναι αυτά που δεν τα γνωρίζουν (μαύρες τρύπες, σκοτεινή ύλη, γένεση του σύμπαντος, η αρχή της ζωής, κ.λπ.).
Έτσι, οι επιστήμονες εκάστου κλάδου καταφεύγουν θεμιτώς σε υποθέσεις που περιμένουν την πειραματική τους επαλήθευση. Σε περίπτωση που οι υποθέσεις τους επαληθευτούν, μεταφέρονται από το χλωμό χώρο της θεωρίας, στο σταθερό χώρο της εξακριβωμένης γνώσης. Εδώ λοιπόν εμφιλοχωρεί ο πρώτος απατηλός κίνδυνος. Επιστήμονες, ενθουσιασμένοι από τις πιθανές λύσεις που μπορεί να δώσουν σε κάποια προβλήματα με υποθέσεις και εικασίες, μπαίνουν στον πειρασμό να διακηρύττουν τις εικοτολογίες, σαν εξακριβωμένα και αναμφισβήτητα γεγονότα. Παράδειγμα έστω, η θεωρία της βιολογικής εξέλιξης, γνωστή και ως Δαρβινισμός (εκ του ιδρυτή της), ή νεοδαρβινισμός. Ενώ πρόκειται για μια βιολογική θεωρία με πιθανές ερμηνείες, αλλά και πολλά κενά και ελλείψεις, θερμοί θιασώτες της υποστηρίζουν ότι πρόκειται για γεγονός αναμφισβήτητο, σαν και αυτό της περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο! Και όποιος δεν την αποδέχεται είναι αμαθής ή βλάκας!
Ωστόσο, το θέμα της βιολογικής εξέλιξης ενώ προπαγανδίζεται ως γεγονός, αναγνωρίζεται από έγκυρους ερευνητές ως μια θεωρία μόνο, ένα επιστημονικό παράδειγμα και τίποτα παραπάνω. Η παγίδα λοιπόν προέρχεται όταν, αντί της επιστήμης, προβάλλεται ως επιστημονισμός ή ιδεολογία, η οποία προϋπάρχει σε πολλούς επιστήμονες. Ο δεύτερος απατηλός κίνδυνος προέρχεται από αυτή καθαυτή τη φύση της επιστήμης. Ακόμα και αν δεν πρόκειται περί κάποιας νεφελώδους θεωρίας, η όποια επιστημονική γνώση, με την πάροδο του χρόνου, εκτοπίζεται από νεώτερα δεδομένα που επιδέχονται νέες ερμηνείες. Με αποτέλεσμα αυτό που θεωρούνταν ως επιστημονική αλήθεια μέχρι χθες, να αποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας σήμερα!
Και λέγοντάς το αυτό, δεν εννοώ ότι η επιστημονική γνώση μεταβάλλεται μέσα σε εκατονταετίες ή χιλιετίες (ως εικός). Εννοώ τη μεταβολή μέσα σε λίγα χρόνια. Αρκεί κανείς να παρακολουθεί τις επιστήμες που ερευνούν το παρελθόν, (παλαιοντολογία, γεωλογία, κοσμολογία, χρονομέτρηση), για να αντιληφθεί πόσο ρευστή είναι η γνώση σε αυτούς τους τομείς, και πόσο εύκολα, δισεκατομμύρια ή εκατομμύρια χρόνια με μία μονοκονδυλιά που καταπλήσσει, αυξομειώνονται και μετατρέπονται σε άλλα νούμερα. Έτσι, λόγου χάρη, η ηλικία του σύμπαντος ενώ πριν από μερικά χρόνια προσδιορίζονταν σε 20 δισεκατομμύρια χρόνια, τώρα έχει προσδιοριστεί σε 13 δισεκατομμύρια! Το ίδιο χαρακτηρίζει και την ιατρική επιστήμη επίσης. Αίτια ασθενειών, ή μέθοδοι θεραπείας αποδεκτές και υποστηριζόμενες σθεναρώς μέχρι σήμερα, σιγά σιγά εγκαταλείπονται και υποστηρίζονται άλλες μέθοδοι, πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες με τις προηγούμενες.
Έτσι, αποδεικνύεται ότι, ακόμη και όταν οι επιστήμονες δεν βαδίζουν στο νεφελώδη κόσμο της προ-επιστήμης, ή όταν αναφανδόν "φλερτάρουν" με τη φιλοσοφία ή τη μεταφυσική, και πάλι ελλοχεύει ο κίνδυνος της πλάνης. Οπότε, πλανώμενοι ή πλανώντες τρίτους, πέφτουν στα δίχτυα της αυταπάτης και της εξαπάτησης του ευρύτερου κοινού, προσκομίζοντας ατελή, ελλειπή γνώση, με θριαμβολογίες του τύπου "η επιστήμη απέδειξε"! Εκτός όμως από αυτές τις εγγενείς παγίδες της επιστήμης στις οποίες υποπίπτουν οι επιστήμονες, υποψιασμένοι ή ανυποψίαστοι και αυτοπλανώμενοι εξαπατούν το μη επιστημονικό κοινό για δήθεν αλήθειες, υπάρχουν και ηθελημένες απάτες εκ μέρους τους, όσο παράξενο και αν φαίνεται ή ακούγεται αυτό. Μπορεί να είναι μικρές όπως: αλλοίωση των επιστημονικών δεδομένων, ή αλλοίωση των ανακαλύψεων και ευρημάτων με παρουσίαση ορισμένων από αυτά, ή προσαρμογή τους σε ήδη προειλημμένες προκατασκευασμένες θεωρίες ή ιδεολογίες. Σε τέτοιου είδους αλλοιώσεις δεν επιδόθηκαν μόνο οι κοινοί επιστήμονες όπως οι Κάμερερ, Πιλτντάουν, Χαίκελ, και άλλοι, αλλά ακόμη και διάσημα ονόματα της επιστήμης όπως Ρόμπερτ Μίλλικαν, και Ισαάκ Νεύτων. Ο τελευταίος, ατυχώς, υπέπεσε στον πειρασμό να προβάλει τις απόψεις του εις βάρος του Λάιμπνιτς, για να μη χάσει τα πρωτεία και τη δόξα ως προς την ανακάλυψη του διαφορικού λογισμού, γεγονός που οδήγησε τους δύο κορυφαίους επιστήμονες σε οξύτατη αντιδικία.
Όπως κατέδειξε ένας μαθηματικός του 19ου αιώνα οι συνήθεις μέθοδοι που ακολουθούνται από πολλούς επιστήμονες είναι: περικοπή, ήτοι όπου υπάρχουν ανωμαλίες εξομαλύνονται για να φαίνονται εξαιρετικά ακριβείς, μαγείρεμα, όπου επιλέγονται τα αποτελέσματα που ταιριάζουν ενώ τα υπόλοιπα, είτε αγνοούνται είτε εκούσια απορρίπτονται και πλαστογραφία, όπου έγγραφα ή δεδομένα "κατασκευάζονται" καταλλήλως. Στις ημέρες μας έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά και να προβάλλονται με μάρκετινγκ στα ΜΜΕ, έρευνες με θετικά κλινικά αποτελέσματα για ένα φάρμακο, το οποίο οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν οικονομικό συμφέρον να προβληθεί. Έτσι, αυτές χειραγωγούν την πληροφόρηση για τα νέα φάρμακα. Μια έρευνα στην Αμερική κατέδειξε ότι μόνο τρία τέταρτα των ερευνών για κλινικές δοκιμές νέων φαρμάκων δημοσιεύονται, ενώ το ένα τέταρτο δεν δημοσιεύεται ποτέ! Συνηθισμένη μορφή απάτης επίσης είναι η ιδιοποίηση ξένου ερευνητικού μόχθου από μέρους ενός επιστήμονα, που βέβαια, θα πρέπει να θεωρηθεί ως εξαίρεση μάλλον παρά ως κανόνας, αλλά δεν παύει να είναι μορφή απάτης. Η περιορισμένη λογοκλοπή, είναι ένα άλλο θέμα που ανάγεται στο κλόπη-ραϊτ ιδεών. Τα τελευταία χρόνια, μια άλλη μορφή απάτης στο χώρο της επιστήμης, πιο εξελιγμένη, έκανε την εμφάνισή της, συνεργούσης και της πολιτείας ενίοτε. Στη βιολογία ιδιαίτερα και στη γενετική, που θεωρούνται οι επιστήμες με τα αναμενόμενα μεγαλύτερα επιτεύγματα στον 21ο αιώνα, παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο η έρευνα να υποκύπτει σε προαποφασισμένες κατευθύνσεις οικονομικών κολοσσών. Οι επιστήμονες διαγκωνίζονται στα ερευνητικά κέντρα, ποια ομάδα θα λάβει το υψηλότερο κονδύλιο για να πραγματοποιήσει πειράματα εργαστηρίου. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι οι ερευνητές πιέζονται για αποτελέσματα, αφού προηγουμένως έγιναν οι ίδιοι μάνατζερ, γιατί έπρεπε να εξασφαλίσουν χρήματα για την έρευνα. Τουτέστιν, ότι έχει προεξοφληθεί, δεν αμφισβητείται, και η λοξοδρόμηση της έρευνας επιβάλλεται ακόμα και με τη δημοσίευση πλαστών δεδομένων προκειμένου να μη χαθεί η ιδιωτική χρηματοδότηση από επιχειρήσεις κολοσσούς. Έτσι η πεμπτουσία της επιστήμης που είναι η ελεύθερη έρευνα και η τιμιότης και η ειλικρίνεια, αντικαθίστανται από την τεχνολογία και τη χρηματοδότηση μονοπωλίων. Οι ανεξάρτητοι ερευνητές παραγκωνίζονται και φιμώνονται. Προβάλλονται οι προσυπογράφοντας πορίσματα σύμφωνα με το επιστημονικό κατεστημένο. Στη γενετική τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Δε μιλώ μόνο για τα αυθαίρετα συμπεράσματα μερικών γενετιστών όπου σχεδόν παντού και πάντοτε ανακαλύπτουν νέα γονίδια υπαίτια του ανθρώπινου φόβου, του … διαβήτη, … της σεξουαλικότητας, … της ομοφυλοφιλίας, …και βάλε. Μιλώ για τα αυθαίρετα συμπεράσματα που προβάλλουν σαν επιβεβαιωμένες αλήθειες αναντίρρητες, θέμα για το οποίο ο Β. Jordan δε δίστασε να μιλήσει ευθαρσώς, καταγγέλλοντάς τους στο βιβλίο του με τίτλο, "Οι Απατεώνες της Γενετικής".
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιστήμη προσέφερε πολλά στον άνθρωπο, και θα συνεχίσει να προσφέρει. Κανείς εχέφρων δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι επιστήμονες είναι άνθρωποι, που εκτός από καθαρά επιστημονικές επιδιώξεις, πολλές φορές άγονται και φέρονται από μη επιστημονικά ελατήρια και μάλιστα από ταπεινά· όπως είναι η προκατάληψη, η φιλοδοξία, ο ανταγωνισμός κ.α. Μπορεί να υπόκεινται στις ίδιες αδυναμίες όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι: να είναι ήρωες ή δειλοί, έντιμοι ή πανούργοι. Η επιτυχία η φήμη και η υστεροφημία, είναι λαχταριστό εμπόρευμα. Και αρκετοί είναι εκείνοι που υποκύπτουν σε αυτή τη φενάκη, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των απατηλών μέσων που μετέρχονται πέραν της αβεβαιότητας αυτής καθαυτής της επιστημονικής γνώσης...
Τον τελευταίο καιρό πληροφορούμαστε πως οι ερευνητές του εργαστηρίου CERN στην Ελβετία, το οποίο διαθέτει τον μεγαλύτερο επιταχυντή ατομικών σωματιδίων, υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ένα σωματίδιο, το οποίο θα μπορούσε να είναι το πολυπόθητο "σωματιδίου του Θεού", ή κατά ορισμένους επιστήμονες το σωματίδιο Θεός, που θα δώσει απαντήσεις για την δημιουργία του σύμπαντος.
Αυτή η ανακάλυψη κατά τους επιστήμονες είναι σημαντική και για κάποιους αναπάντεχη. Μάλιστα, επισημαίνοντας ότι ο Πίτερ Χιγκς αξίζει το βραβείο Νομπέλ, ο διάσημος Φυσικός Στίβεν Χόκινγκ αποκάλυψε ότι η ανακάλυψη του "θεϊκού σωματιδίου" θα του κοστίσει 100 δολάρια, καθώς είχε στοιχηματίσει ότι δεν θα βρεθεί ποτέ.
Tι είναι το CERΝ όπου ανακαλύφτηκε το σωματίδιο του Θεού;
To CERN (πλήρης τίτλος: Organisation Européenne pour la Recherche Nucléaire "Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών"), διατηρώντας τη σύντμηση (ακρωνύμιο) της αρχικής ονομασίας του Conseil Européenne pour la Recherche Nucléaire, είναι το μεγαλύτερο σε έκταση (πειραματικό) κέντρο πυρηνικών ερευνών, και ειδικότερα επί της σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Ιδρύθηκε το 1954 από δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες και σήμερα αριθμεί 20 κράτη-μέλη*, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η οποία είναι και ιδρυτικό μέλος. Έργο του CERN είναι η καθαρή επιστήμη, η διερεύνηση των πλέον θεμελιωδών ερωτημάτων για τη Φύση:
Τι είναι η ύλη;
Από πού προέρχεται;
Πως συγκρατείται για να σχηματίσει άστρα, πλανήτες και ανθρώπινα όντα;
Γιατί είναι σημαντικό το σωματίδιο του Θεού;
Ομολογώ πως το επιστημονικό πεδίο δεν είναι ο τομέας μου. Διαβάζοντας όμως διάφορες αναλύσεις περί του θέματος προσπάθησα να καταλήξω στο γιατί οι επιστήμονες θεωρούν το συγκεκριμένο σωματίδιο τόσο σημαντικό.
Ο γενικός διευθυντής του CERN, Ραλφ-Ντίτερ Χόαγιερ, είπε ότι "Για να καταλάβετε τη σημασία του μποζονίου του Χιγκς, αν δεν υπήρχε αυτό, δε θα υπήρχατε ούτε εσείς", τονίζοντας τη σημασίας της ανακάλυψης του σωματιδίου του Θεού. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αμέσως μόλις έγινε η Μεγάλη Έκρηξη, πολλά σωματίδια δεν είχαν μάζα, αλλά την απέκτησαν χάρη σε αυτό το πεδίο που φέρει επίσης το όνομα του Χιγκς. Όποιο σωματίδιο αλληλεπιδρά με το πεδίο αποκτά μάζα. Η ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς είναι καθοριστική για να κατανοήσουμε την προέλευση της μάζας.
Η ύπαρξη του σωματιδίου αποδεικνύει, και κυρίως συμπληρώνει την αξιοπιστία μιας θεωρίας της σύγχρονης Φυσικής που ονομάζεται Καθιερωμένο Μοντέλο, και η οποία μας βοηθά να ερμηνεύσουμε πράγματα που γίνονται πάνω στη Γη, αλλά και πολύ πιο μακριά στο αχανές Σύμπαν. Το Καθιερωμένο Μοντέλο πρεσβεύει ότι το Σύμπαν αποτελείται από 12 δομικά συστατικά που λέγονται στοιχειώδη σωματίδια, και "διοικείται" από τέσσερις κυρίαρχες δυνάμεις. Το σωματίδιο του Χιγκς και το αντίστοιχο ομώνυμο πεδίο που αναφέραμε πιο πάνω, μας εξηγούν πώς τα σωματίδια αποκτούν τη μάζα τους, και στη συνέχεια ξεχύνονται στο Σύμπαν κατευθυνόμενα από διάφορες δυνάμεις, για να δημιουργήσουν με τη συμπεριφορά τους τον κόσμο. Αν δεν υπήρχε η μάζα όλα τα σωματίδια, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, θα περιφέρονταν με ταχύτητα του φωτός, χωρίς να υπάρχει τίποτα το υλικό χειροπιαστό στο Σύμπαν.
 |
| Peter Higgs |
Η εντύπωση που προκλήθηκε πως το πεδίο του υποατομικού σωματιδίου Χίγκς δρα σε ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο στο Σύμπαν, και προσδίδει υπόσταση στην ύλη και δημιουργεί τη μάζα των άλλων σωματιδίων, και επομένως "βρέθηκε το τελευταίο κομμάτι του παζλ, για την κατανόηση του σύμπαντος" δεν είναι αληθές. Οι ίδιοι οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως "αυτή η θεωρία, το καλύτερο δηλαδή ερμηνευτικό εργαλείο που έχουμε, δυστυχώς δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τα πάντα στο Σύμπαν". Είναι πολλά τα πράγματα που δεν κατανοούμε στο Σύμπαν. Μάλιστα οι επιστήμονες παραδέχονται πως "το μεγάλο μυστικό της δημιουργίας του Σύμπαντος, ότι κι αν κάνει ο άνθρωπος, όσο και να προοδεύσει η επιστήμη, θα παραμείνει πάντα ένα θεϊκό μυστικό, μια ανεξήγητη θεϊκή δημιουργία, ένας μυστικός κώδικας που ποτέ δεν θα μπορέσει να σπάσει το ανθρώπινο γένος. Θα βρούμε τι έγινε ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη μεγάλη έκρηξη, αλλά ποτέ δεν θα μάθουμε πώς και γιατί και τι συνέβη τη στιγμή του Bing Bang. Εκεί η επιστήμη συναντά το Θεό και δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε μια τέτοια υπερφυσική, υπερβατική θεϊκή παρέμβαση". Σε αυτό το εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου όλα τα μαθηματικά που γνωρίζουμε δεν ισχύουν. Για μία ακόμη φορά η Αγία Γραφή επαληθεύεται. Ο Μωυσής γράφει στη Παλαιά Διαθήκη. "Τα κρυφά ανήκουν στον Κύριο το Θεό μας. Εκείνα όμως που έχουν αποκαλυφθεί ανήκουν για πάντα σ’ εμάς και στους απογόνους μας, ώστε να εφαρμόζουμε όλα τα λόγια αυτού του νόμου" Δευτερονόμιον 29:28. Υπάρχουν κρυφά πράγματα που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε, διότι ήμαστε πεπερασμένοι. Για αυτό ο Θεός μας καλεί να εστιάσουμε σε όσα Εκείνος μας έχει φανερώσει.
Πιστεύω πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε το πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν. Για μένα αυτό αποτελεί μία απόδειξη πως υπάρχει Θεός. Αν μπορούσα να εξηγήσω όλα όσα ο Θεός είχε δημιουργήσει, τότε ο Θεός που θα ακολουθούσα θα ήταν ανθρώπινο δημιούργημα, αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας. Ποτέ δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι ο Θεός έκανε, επειδή "όσο απέχει ο ουρανός από την γη, τόσο απέχουν οι σκέψεις Του από τις σκέψεις μας και τα έργα Του από τα έργα μας". Ησαΐας 55:9. Όπως έχει αναφέρει και ο γνωστός Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, συγγραφέας και φιλόσοφος Μπλεζ Πασκάλ (γαλλ.: Blaise Pascal, 19 Ιουνίου 1623-19 Αυγούστου 1662) "Αν υπάρχει Θεός, μας είναι άπειρα αδιανόητος, αφού δεν έχει ούτε μέρη, ούτε όρια, οπότε δεν έχει κάποια συνάφεια με εμάς".
Το κόστος εξεύρεσης της ανακάλυψης.
Το ερευνητικό κέντρο διαθέτει έναν επιταχυντή αξίας 10 δισ. δολαρίων, με τον οποίο επιχειρείται να δοθεί εξήγηση στις μαύρες τρύπες, την ύλη και την αντιύλη, καθώς και τη διαδικασία δημιουργίας του σύμπαντος. Σημειώνεται πως οι έρευνες για το "σωματίδιο του Θεού", κόστισαν μέχρι σήμερα δισεκατομμύρια δολάρια, γεγονός που καταδεικνύει την σημασία που έχει για την επιστήμη ο εντοπισμός του. Τα ιλιγγιώδη ποσά λειτουργίας του ερευνητικού κέντρου, δικαιολογούνται σύμφωνα με τους υποστηρικτές του από τις ανακαλύψεις που προχωρά κυρίως η ιατρική επιστήμη, για τη θεραπεία ασθενειών που πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, και παράλληλα προχωρά η φυσική επιστήμη και οι εφαρμογές της στην καθημερινή μας ζωή.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως η Ελλάδα εν μέσω μίας οδυνηρής ανθρωπιστικής κρίσης, κάθε χρόνο καταθέτει στο CERN για τα πειράματά του 15 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, οι δύο τελευταίες δόσεις πληρώθηκαν από την Ελλάδα τον Αύγουστο του 2011 και τον Φεβρουάριο του 2012.
Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση των Χριστιανών στην ανακάλυψη αυτή;
Κατά την άποψη μου δεν πρέπει ούτε να πανικοβληθούμε, αλλά ούτε και να προβούμε σε έντονες διαμαρτυρίες όπως έκανε ο μητροπολίτης Σεραφείμ, ο οποίος εξέδωσε μία επιστολή σύμφωνα με την οποία "πίσω από αυτές τις τρομακτικές και αίσχιστες για την ανθρώπινη προσωπικότητα, την ανθρώπινη ιστορία και την ανθρώπινη φιλοσοφία απόψεις κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο τού διαμονισμού, γιατί μόνο δαιμόνια και κατεχόμενοι από αυτά μπορούν να μωρολογούν με τέτοιες ανοησίες". Συμφωνώ μαζί του όταν γράφει πως "θέλουν να μας καταπείσουν ότι το υποατομικό σωματίδιο μποζώνιο Χίγκς, πού είναι μία ασυνείδητη μονάδα ενέργειας αν υπάρχει, δημιουργεί, συντονίζει, σχεδιάζει και καταστρώνει τα τρισεκατομμύρια των γαλαξιακών σχηματισμών τους, σε αυτά υφισταμένους φυσικούς νόμους ώστε να μην συγκρούονται μεταξύ τους, την αέναη κίνηση τής συμπαντικής ύλης-μάζης, την οργανική διάπλαση και τη ζωή των ενόργανων όντων, και φυσικά την αρμονία τού υλικού σύμπαντος". Παρ' όλα αυτά πιστεύω πως μία επιθετική προσέγγιση μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούμε. Εξάλλου, πιστεύω πως κάποιες επιστημονικές ανακαλύψεις, αποτελούν δώρο του Θεού προς εμάς, και μέρος της γενικής Του αποκάλυψης, (η ειδική αποκαλύφτηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού που ήρθε για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή). Ιωάννης 3:16. Η όποια επιστημονική ανακάλυψη έρχεται στο φως της επιφάνειας, επειδή ο Θεός το έχει επιτρέψει. Η διεύρυνση των γνωστικών μας οριζόντων όταν χρησιμοποιείται σωστά είναι ένα δώρο Θεού. Δυστυχώς, όμως δεν χρησιμοποιείται η γνώση που αποκτούμε πάντοτε προς όφελος μας, (βλέπε την δημιουργικότητα και εφερευτικότητα των οπλικών συστημάτων).
Δεν θεωρώ πως η επιστήμη είναι εχθρός του Χριστιανισμού, έστω και αν ο βασικός εμπνευστής της επικρατέστερης θεωρίας για τη μάζα, ο Βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς, το όνομα του οποίου φέρει το σωματίδιο, είναι άθεος. Ο Χριστιανισμός εστιάζει στο γιατί δημιουργήθηκε το σύμπαν, ενώ η επιστήμη στο πώς. Η επιστήμη εστιάζει στον ορατό κόσμο, ενώ ο Χριστιανισμός κυρίως στον αόρατο. Βεβαίως και υπάρχουν περιπτώσεις όπου η επιστήμη και η θρησκεία συγκρούονται, όπως στην θεωρία της εξέλιξης. Ο Χριστιανισμός δεν απειλείται από την καλή επιστήμη. Ίσα-ίσα που η αύξηση της γνώσης σχετικά με το πόσο θαυμαστή είναι η δημιουργία του Θεού, μας οδηγεί στο να δοξάσουμε ακόμη περισσότερο τον Θεό ως δημιουργό, αλλά και σωτήρα! Η Αγία Γραφή αναφέρει πως ο Θεός μας δημιούργησε για την δόξα Του Ησαΐας 43:7, και για να Τον γνωρίσουμε και δοξάσουμε. Ο Θεός είναι για την ψυχή μας, ότι είναι και ο ήλιος για το ανθρώπινο σώμα μας. Όπως χωρίς τον ήλιο δεν υπάρχει πραγματική φυσική ζωή, έτσι και χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει πραγματική πνευματική ζωή.
Η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να δώσει απάντηση στα τρία βασικότερα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί δημιουργηθήκαμε, ποιος είναι ο σκοπός και το νόημα της ζωής και αν υπάρχει ζωή μετά τον φυσικό μας θάνατο. Όλοι πεθαίνουν, λίγοι όμως άνθρωποι πραγματικά ζουν. Προσωπικά πιστεύω πως για να έχει ουσιαστικό νόημα η ζωή σου, πρέπει να έχεις μία επαρκή απάντηση στα παραπάνω τρία ερωτήματα. Η απάντηση και στα τρία αυτά ερωτήματα, έρχεται από έναν από τους μεγαλύτερους θεολόγους και στοχαστές του 20ου αιώνα, τον J.I.Packer στο βιβλίο του "Γνώρισε τον Θεό". Δημιουργηθήκαμε κατ' εικόνα και ομοίωση Του για να Τον γνωρίσουμε. Ο σκοπός της ζωής μας είναι να Τον γνωρίσουμε, να του μοιάσουμε, και στην αιωνιότητα όσοι επιλέξουμε να είμαστε μαζί Του θα Τον δούμε όπως πραγματικά είναι πρόσωπο προς πρόσωπο, θα Τον γνωρίσουμε και θα Τον λατρεύσουμε χωρίς όρους, όρια και φραγμούς.
Προσωπικά, δεν μπορώ να δεχτώ πώς είναι λογικό μορφωμένοι άνθρωποι να υποστηρίζουν με σθένος πως δημιουργηθήκαμε από το τίποτα, για να ζήσουμε για το τίποτα, και να καταλήξουμε στο τίποτα. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως οι άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν πως τα πάντα καθορίζονται από την τύχη. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε πει "Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο".
Έχω καταλήξει πως το ουσιαστικό ζήτημα που ωθεί πολλούς ανθρώπους στο να απορρίπτουν τον Θεό, είναι πως αν παραδεχτούν ότι υπάρχει Θεός, τότε πρέπει να είναι υπόλογοι σε Αυτόν. Οι άνθρωποι όμως δεν θέλουμε να δίνουμε λογαριασμό σε κανένα. Θέλουμε να ήμαστε και να αισθανόμαστε ανεξάρτητοι, καπετάνιοι της ψυχής μας. Θέλουμε να κάνουμε ότι θέλουμε, όταν θέλουμε, όπως θέλουμε για όσο θέλουμε και να μην υποταχτούμε στην Αγία Γραφή που αναφέρει πως " Ότι υπάρχει είναι πλασμένο δι’ αυτού κι αυτόν έχει σκοπό του". Κολοσσαείς 1:16.
Το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού δεν είναι κάτι που μπορούμε να το παίξουμε ανεύθυνα στα ζάρια. Αν υπάρχει Θεός, τότε με δημιούργησε για ένα σκοπό, τον οποίο καλούμαι να ανακαλύψω. Το ζήτημα της ύπαρξης ή μη του Θεού είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που σύμφωνα με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας έχει ένα αντίκτυπο στην αιωνιότητα, διότι οτιδήποτε κάνουμε σε αυτή την ζωή είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, έχει αιώνιες συνέπειες...
Αν ρωτούσε κάποιος ποιο είναι το πιο ανησυχητικό από όσα συμβαίνουν γύρω μας στις μέρες μας, δεν είναι σίγουρο ότι θα έπαιρνε μια απάντηση σωστή, γιατί η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη. Υπάρχει γύρω μας μια καταιγίδα από εξελίξεις δυσάρεστες και αποκαρδιωτικές. Μοιάζει με εικόνα καταιγίδας μετεωριτών, που χτυπούν αλύπητα την επιφάνεια της Γης. Αυτή η εικόνα ίσως αποδίδει την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει, που είναι μοναδικό ανάμεσα στα πολλά και ανησυχητικά; Και βέβαια υπάρχει. Ο κόσμος δεν μπορεί ίσως να το εντοπίσει, γιατί δεν είναι από αυτά που ακούγονται ή εμφανίζονται στα πρωτοσέλιδα. Ταυτόχρονα δεν φαίνεται ότι έχει άμεση απήχηση στην καθημερινότητα, που με τα προβλήματα και τα διλήμματά της απορροφά όλη την ικμάδα των ανθρώπων γύρω μας. Στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλο τον πλανήτη, αυτό είναι που επηρεάζει και θα επηρεάσει τη ζωή μας βαθιά και ουσιαστικά, αλλά και τις επόμενες γενιές, όσες υπάρξουν, αν υπάρξουν. Ούτε η απειλή της χρεοκοπίας, ούτε το φάσμα της ανεργίας, ούτε η διαφαινόμενη κρίση στις σχέσεις των χωρών του κόσμου είναι τόσο σημαντικά, όσο αυτό.
Το μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας είναι η απορία. Δεν γνωρίζουμε ούτε τι να κάνουμε, ούτε προς τα πού να πάμε, ούτε τι φταίει, ούτε πώς να το αποφύγουμε ή να το διορθώσουμε. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις, δεν υπάρχουν λύσεις. Υπάρχει μόνο απορία, δηλαδή σκοτάδι, άγνοια. Πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά και πώς θα βγούμε από την "καταιγίδα των μετεωριτών";
Κάποτε ακούγαμε για τις συναντήσεις των ηγετών των διαφόρων χωρών, και ξέραμε ότι όλοι πηγαίνουν "εξοπλισμένοι" με τις σκέψεις τους, τα σχέδιά τους, τις προτάσεις τους. Υπάρχει κάτι μοναδικά τραγικό στις μέρες μας. Ούτε προτάσεις υπάρχουν, ούτε λύσεις, ούτε σχέδια, ούτε οράματα. Οι ηγέτες πηγαίνουν και επιστρέφουν χωρίς φως, χωρίς στοιχεία, χωρίς προτάσεις. Ο κόσμος έχει προσδοκίες και μετά απογοητεύεται. Αυτά που ακούγονται είναι άτολμα και πειραματικά. Κάποιες φορές και ανεύθυνα. Η άγνοια και η απορία είναι η μόνη πραγματικότητα στις μέρες μας.
Σε πρόσφατη ομιλία του σε forum οικονομικών παραγόντων στην Αθήνα ο γνωστός παγκοσμίως Πωλ Κρούπμαν είπε φανερά ανήσυχος ότι είναι πρωτοφανής η ανεπάρκεια πολιτικών, και πολιτικών παγκοσμίως, των πολιτικών και των πολιτικών τους δηλαδή. Δεν έχουν προτάσεις, δεν έχουν λύσεις, δεν έχουν πλάνα αντιμετώπισης. Και μάλιστα σε μια εποχή, που υπάρχουν επιτροπές παρακολούθησης των οικονομικών μεγεθών και επαγρύπνησης για να προληφθεί κάθε ενδεχόμενο, σε μια εποχή, που οι κυβερνήσεις των χωρών με τα υπουργεία τους και τους υπουργούς τους είναι όσο ποτέ άλλοτε στην Ιστορία ευαισθητοποιημένες στα θέματα εγχώριας και παγκόσμιας Οικονομίας. Και αυτό γιατί είναι γνωστό και τεκμηριωμένο ότι μια οικονομική κρίση στις μέρες μας,
1ον δεν μπορεί παρά να είναι παγκόσμια και
2ον θα έχει παρόμοια αποτελέσματα και επιπτώσεις με ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η ακρίβεια, με την οποία ο Θεός μας περιγράφει τις μέρες μας, και τη ζωή των ανθρώπων πάνω στη φλούδα της Γης. Ξεχωρίζω δύο εδάφια, που νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να βρεθούν πιο ταιριαστά και ακριβή στις λέξεις που χρησιμοποιούν για τις μέρες μας:
"στενοχωρία εθνών εν απορία" Λουκάς 21:25, "οι άνθρωποι θέλουσει αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών" Λουκάς 21:26.
Είναι σα να έχει προηγηθεί ο συγγραφέας της Καινής Διαθήκης των γεγονότων της εποχής μας, σα να τα έχει ζήσει ή να τα έχει δει πριν από μας και μας τα περιγράφει με ακρίβεια και βάθος, για να μας προετοιμάσει. Αλλά και για έναν άλλο λόγο, πολύ πιο σοβαρό. Για να μας δείξει ότι ο Συγγραφέας του βιβλίου αυτού, που δείχνει να γνωρίζει την εποχή μας τόσο καλά, είναι ο Ίδιος ο Θεός, ο Κύριος της Ιστορίας, των εξελίξεων, ο Κύριος του μέλλοντος. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να μιλήσει με τόση εξουσία για τις εξελίξεις στις μέρες μας. Εδάφια γραμμένα πριν χιλιάδες χρόνια μιλούν για τις ημέρες μας, τα αδιέξοδα, την ψυχολογία των ανθρώπων, με τόσο γλαφυρό τρόπο.
Είναι δικαιολογημένο να απορήσει κάποιος, αλλά όχι ανεξήγητο. Αυτό που περιγράφει ο Θεός στο Βιβλίο Του είναι "η ζωή των ανθρώπων στη Γη χωρίς Θεό". Είναι ο Μόνος που την γνωρίζει καλά αυτήν την πραγματικότητα. Χωρίς Θεό θα πει χωρίς τη δύναμή Του, χωρίς τη σοφία Του, χωρίς το φως Του, χωρίς την οδηγία Του και έξω από τα άγια και τέλεια θεϊκά Του σχέδια. Αυτό που συναντάμε διαβάζοντας τις περιγραφές στις σελίδες την Αγίας Γραφής είναι αυτό που επιλέξαμε, και με πείσμα και επιμονή προσπαθήσαμε να στήσουμε στα πόδια του, και να το κάνουμε να περπατήσει. "Μια ζωή χωρίς τον Θεό".
Δεν ξέραμε όμως όλη την αλήθεια, γιατί αυτός που μας έσπρωξε στο ψέμα και στο σκοτάδι ήταν ο "πατέρας του ψεύδους", Ιωάννης 8:44. Χωρίς Θεό επάνω στη Γη θα πει ζωή με στενοχώρια, με αδιέξοδα, με απορία, με αδυναμία, με καθημερινή απειλή. Οι οικονομικά μεγάλες χώρες τής Ευρώπης δεν έχουν κουβέντα να αρθρώσουν και ασχολούνται με τις πληγές τους, με τις στρατιές των ανέργων, με τα απειλητικά τους κοινωνικά μαύρα σύννεφα επάνω από τα κεφάλια τους. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Γερμανία. Η Αμερική στην ίδια κατηγορία. Όλοι με την ίδια απορία, με την ίδια απειλή. Γιατί δεν είναι μόνον η απειλή τής οικονομικής κρίσης. Είναι το μεγάλο κοινωνικό κόστος της ανεργίας, η ανασφάλεια, η έξαρση της εγκληματικότητας, η υποβάθμιση των θεσμών, ο φόβος τού αύριο στις καρδιές και στις σχέσεις των ανθρώπων.
Έχει ένα πολύ καλό στοιχείο η εποχή μας, πολύ ευεργετικό. Μπορεί κανείς να δει πολύ καθαρά στις μέρες μας τι θα πει "χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς ελπίδα", Εφεσίους 2:12. Τι θα πει και πού οδηγεί αυτό που ανέβηκε στην καρδιά μας και προφέραμε στον Θεό: "μπορούμε και μόνοι μας, δε Σε χρειαζόμαστε Θεέ,…μπορείς να πας στην άκρη,.…είσαι περιττός…θα τα καταφέρουμε,…δική μας είναι η ζωή, δικός μας είναι ο κόσμος…θα κάνουμε ότι θέλουμε εμείς και όχι Εσύ". Ο ίδιος ακριβώς διάλογος, που έκανε ο άσωτος γιος με τον πατέρα του, Λουκάς 15:12. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε, το ζούμε. Το ήξερε ήδη ο Πατέρας Θεός και ήθελε να μας αποτρέψει από αυτό το βήμα και να μας κρατήσει κοντά Του. Τώρα μας βλέπει με στενοχώρια και απορία, αλλά δεν μπορεί να κάνει πολλά. Ο κόσμος μας είναι πρακτικά άθεος. Τα κράτη, οι κυβερνήσεις μας το ίδιο. Τα συμβούλια, οι διεθνείς συναντήσεις άθεες, τα συστήματά μας άθεα, ακόμα και οι εκκλησίες μας στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν κλείσει τον Θεό έξω από την πόρτα, όπως συνέβαινε στην εκκλησία των Λαοδικέων, Αποκάλυψη Ιωάννου 3:20.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το μεγάλο και απειλητικό πρόβλημα των ημερών μας δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η απουσία του ζωντανού Θεού, του Κυρίου του Ουρανού και της Γης. Η απουσία της πίστης των ανθρώπων στον μόνο αληθινό Θεό. Από τη διεθνή οικονομική κρίση θα βγούμε κάποτε. Αργά ή γρήγορα. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Η Ιστορία έχει πολλά παρόμοια παραδείγματα. Κάτι καταφέρνουν οι άνθρωποι στο τέλος, με περισσότερα ή λιγότερα θύματα. Όμως σε μερικά χρόνια πάλι αίμα και δάκρυα και πόνος θα ποτίσουν τη Γη. Και μάλιστα την ώρα που θα λένε όλοι ότι πηγαίνουμε καλά, τα καταφέραμε, ανεβαίνουμε, ξεπερνάμε τα εμπόδια, την κρίση, την ύφεση, που απειλεί με παράλυση την παγκόσμια Οικονομία, πάλι θα μας αιχμαλωτίσει η απορία, τα αδιέξοδα, το πυκνό σκοτάδι.
Σαν κάτι να λείπει από τα κατορθώματά μας, από τα επιτεύγματά μας, από τις κοινωνίες μας. Έχουμε πολλά, τα έχουμε όλα σχεδόν. Και μυαλό πολύ και καλής ποιότητας και γνώση και εμπειρία και ιστορία και γραμμές σοφίας και δύναμης Θεού μέσα μας, αλλά μας λείπει "κάτι", ένα, που ακυρώνει και παραλύει τα πάντα, και μάλιστα χωρίς να μπορείς να προβλέψεις, πολύ δε περισσότερο να προλάβεις, την κατάρρευση. Γιατί να μην μπορεί μόνο να προοδεύει ο άνθρωπος, γιατί να μην μπορεί μόνο να αναπτύσσεται, μόνο να καλυτερεύει, μόνο να χαίρεται, μόνο να κατακτά, χωρίς να χάνει; Γιατί θα πρέπει να δαπανιέται ο άμετρος κόπος του, που είναι ζυμωμένος με αίμα και ιδρώτα, να ξαναστήσει στα πόδια του τις κατακτήσεις του, να "αναστήσει" τα λαβωμένα επιτεύγματά του, και να ξαναρχίζει το μοναχικό του ανηφόρι αβοήθητος και χωρίς να φτάνει ποτέ στην πολυπόθητη κορυφή;
Η εποχή μας, με το τσουνάμι των κρίσεων, τις ανοιχτές πληγές, τα ανοιχτά μέτωπα και τη μεγάλη ανεπάρκεια, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι υπάρχει Θεός, και ότι Τον χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε! Να μας λύσει την απορία, να μας βοηθήσει στην απόγνωσή μας, να μας γιατρέψει τις πληγές του πολέμου. Η εποχή μας είναι ένα κήρυγμα ζωντανό, δυνατό κήρυγμα επιστροφής στον Θεό με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη. Η εποχή μας είναι ίσως η πιο δυνατή μαρτυρία ότι υπάρχει Θεός, και είναι Αυτός που λείπει απελπιστικά από τις καρδιές των ανθρώπων, που επιλέγουν να "αποψυχούν" από το φόβο των επερχομένων δεινών, παρά να ταπεινωθούν και να επιστρέψουν στον Θεό Πατέρα.
Εάν και τώρα, στις μέρες μας, δεν εκμεταλλευτεί κάποιος τη θαυμαστή ευκαιρία να επιστρέψει στον Θεό, ίσως αύριο θα είναι πολύ αργά. Γιατί αύριο μπορεί να μην έχουμε κρίση, ή να έχουμε μια "ηλιόλουστη καινούργια ημέρα", να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και δυστυχώς να ξεχάσουμε και πάλι την ανάγκη του Θεού, που στις μέρες μας και πάλι είναι τόσο κοντά μας, όσο ποτέ άλλοτε...
Πριν από χρόνια θυμάμαι που στεκόμουν κοιτάζοντας τους φοιτητές που έμπαιναν ένας-ένας μέσα στην τάξη μου, για το πρώτο μας μάθημα με θέμα Θεολογία της Πίστης.
Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον Τόμι, και κυριολεκτικά έμεινα άναυδος!
Χτένιζε τα μακριά ανοιχτόξανθα μαλλιά του, που κρέμονταν δεκαπέντε εκατοστά κάτω από τους ώμους του. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα αγόρι με τόσο μακριά μαλλιά. Ήταν η εποχή που είχε αρχίσει να γίνεται της μόδας τότε. Γνώριζα μέσα μου πως δεν μετράει αυτό που έχεις πάνω στο κεφάλι σου, αλλά αυτό που έχεις μέσα σου, όμως εκείνη τη μέρα ένοιωσα απροετοίμαστος και συναισθηματικά αναστατωμένος. Αμέσως κατάταξα τον Τόμι αλφαβητικά στο γράμμα "Π" σαν κάτι το πολύ παράξενο.
Ο Τόμι αποδείχτηκε ένας "μόνιμος κάτοικος αθεΐας" στο μάθημα της Θεολογίας της Πίστης. Συνέχεια έφερνε αντιρρήσεις, μειδιούσε κοροϊδευτικά, ή μουρμούριζε στο άκουσμα της πιθανότητας ύπαρξης ενός Θεού Πατέρα με ανιδιοτελή αγάπη. Για ένα εξάμηνο υπήρξε σχετική ειρήνη μεταξύ μας, αν και παραδέχομαι πως ορισμένες φορές μου ήταν ένας πραγματικός πονοκέφαλος στα πίσω θρανία.
Όταν ήρθε στο τέλος του εξαμήνου για να μου δώσει τα τελευταία γραπτά των εξετάσεών του, με ρώτησε με ένα σαρκαστικό τόνο:
- Νομίζετε πως θα βρω ποτέ μου τον Θεό;
Αποφάσισα εκεί και τότε να χρησιμοποιήσω κάπως τη θεραπεία του σοκαρίσματος.
- Όχι! του είπα κατηγορηματικά.
- Γιατί όχι, απάντησε αυτός. Νόμιζα πως αυτό ήταν το προϊόν που προωθούσατε.
Τον άφησα να προχωρήσει πέντε βήματα από την πόρτα της τάξης, και μετά του φώναξα:
- Τόμι ! Δε νομίζω πως θα Τον βρεις εσύ ποτέ, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος πως θα σε βρει Εκείνος! Σήκωσε κάπως αδιάφορα τους ώμους του, και έφυγε από την τάξη μου και τη ζωή μου.
Ένιωσα λίγο απογοητευμένος με τη σκέψη πως δεν κατάλαβε το έξυπνο υπονοούμενό μου, "Θα σε βρει Εκείνος"! Τουλάχιστον νόμιζα πως ήταν έξυπνο.
Λίγο καιρό αργότερα άκουσα πως ο Τόμι αποφοίτησε.
Τότε άκουσα τα δυσάρεστα νέα. Ο Τόμι είχε καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Πριν μπορέσω εγώ να τον βρω, με επισκέφθηκε εκείνος πρώτος. Όταν μπήκε στο γραφείο μου, το σώμα του έδειχνε να έχει ταλαιπωρηθεί άσχημα και σχεδόν όλα τα μακριά του μαλλιά είχαν πέσει σαν αποτέλεσμα της χημειοθεραπείας. Όμως τα μάτια του ήταν γεμάτα φως, και για πρώτη φορά η φωνή του ήταν σταθερή.
- Τόμι, σε σκεφτόμουν συχνά. Άκουσα πως είσαι άρρωστος, μου ξέφυγε αθέλητα.
- Ω ναι, πολύ άρρωστος. Έχω καρκίνο και στους δύο πνεύμονες. Είναι θέμα εβδομάδων.
- Θα ήθελες να μιλήσουμε για αυτό; Τον ρώτησα.
-Βέβαια, τι θέλεις να μάθεις; Απάντησε αυτός.
- Πώς είναι να είσαι μόνο είκοσι τέσσερα και να πεθαίνεις;
- Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα.
- Δηλαδή;
- Όπως το να είσαι πενήντα και να μην έχεις ηθικές αξίες και ιδανικά, να είσαι πενήντα και να νομίζεις πως το ποτό, το να αποπλανείς γυναίκες και το να βγάζεις λεφτά, είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή.
Άρχισα να ψάχνω μέσα στο πνευματικό μου συρτάρι με τον φάκελο στο γράμμα "Π" όπου είχα κατατάξει τον Τόμι σαν παράξενο. Φαίνεται ότι όλους αυτούς που προσπαθώ να απορρίψω μέσω της ταξινόμησης, ο Θεός τους φέρνει στον δρόμο μου για να μου διδάξει κάτι.
- Αλλά ο λόγος που ήρθα να σε δω, είπε ο Τόμι, είναι για κάτι που μου είπες την τελευταία μέρα στη σχολή.
Ώστε το θυμήθηκε, σκέφτηκα.
Εκείνος συνέχισε:
- Σε ρώτησα εάν πιστεύεις ότι θα βρω ποτέ τον Θεό και εσύ είπες, " Όχι"! Αυτό με ξάφνιασε. Και μετά είπες, "Θα σε βρει όμως Εκείνος". Το σκέφτηκα πολύ αυτό, αν και τότε δεν αναζητούσα τόσο πολύ το Θεό.
Η έξυπνη μου ατάκα, σκέφτηκα. Το είχε σκεφτεί πολύ!
- Όταν οι γιατροί αφαίρεσαν τον όγκο από μέσα μου και είπαν πως ήταν κακοήθης, άρχισα να αναζητάω σοβαρά τον Θεό. Και όταν οι κακοήθεις όγκοι άρχισαν να εξαπλώνονται στα ζωτικά μου όργανα, άρχισα πραγματικά να χτυπάω με ματωμένες γροθιές πάνω στις μπρούντζινες πύλες του Παραδείσου. Αλλά ο Θεός δεν μου άνοιξε. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν συνέβη. Έχει τύχει να δοκιμάσεις να προσπαθείς κάτι πάρα πολύ, για πολύ καιρό χωρίς καμιά επιτυχία; Κουράζεσαι ψυχολογικά, μπουχτίζεις με την προσπάθεια και έπειτα τα παρατάς.
Μετά, μια μέρα ξύπνησα και αντί να κάνω μερικές ακόμη μάταιες επικλήσεις σε έναν Θεό που ίσως υπάρχει, ίσως και να μην υπάρχει, τα παράτησα. Αποφάσισα ότι δεν θα ενδιαφερόμουν πια για τον Θεό, αλλά και ούτε και για μια μετά θάνατον ζωή. Αποφάσισα να περάσω το χρόνο που μου είχε απομείνει κάνοντας κάτι το ωφέλιμο. Σκέφτηκα εσένα και την τάξη σου, και θυμήθηκα κάτι άλλο που είχες πει: "Το να περνάς τη ζωή σου χωρίς να αγαπάς είναι η αληθινή δυστυχία. Όμως παρόμοια δυστυχία θα ήταν να φύγεις από αυτόν τον κόσμο, χωρίς να έχεις πει σε αυτούς που αγάπησες ότι τους έχεις αγαπήσει".
Γι αυτό άρχισα με τον πιο δύσκολο, τον πατέρα μου. Διάβαζε την εφημερίδα όταν τον πλησίασα.
"Μπαμπά";
"Ναι, τι"; μου απάντησε χωρίς να κατεβάσει την εφημερίδα.
"Μπαμπά, θέλω να σου μιλήσω".
"Εντάξει, μίλα". Μου είπε.
"Θέλω να πω … είναι πολύ σημαντικό".
Η εφημερίδα κατέβηκε μερικά εκατοστά.
"Τι είναι";
"Μπαμπά, σε αγαπώ, απλώς ήθελα να το ξέρεις".
Ο Τόμι χαμογελούσε και μιλούσε με μεγάλη ικανοποίηση, σαν να ένοιωθε μια εσωτερική ζεστασιά χαράς να αναβλύζει από μέσα του.
"Η εφημερίδα έπεσε στο πάτωμα. Στην συνέχεια ο πατέρας μου έκανε δύο πράγματα που δεν θυμάμαι να τα έχει ξανακάνει. Έκλαψε και με αγκάλιασε. Μιλούσαμε όλη νύχτα αν και έπρεπε να πάει στη δουλειά του την επόμενη μέρα. Αισθανόμουν τόσο όμορφα κοντά στον πατέρα μου, να βλέπω τα δάκρυά του, να νοιώθω το αγκάλιασμά του, να τον ακούω να μου λέει ότι με αγαπάει".
- Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα με την μητέρα μου και τον αδελφό μου. Έκλαψαν και αυτοί μαζί μου, αγκαλιαστήκαμε και αρχίσαμε να λέμε όμορφα πράγματα ο ένας για τον άλλον. Μοιραστήκαμε πράγματα που τα κρατούσαμε μυστικά για πολλά χρόνια.
Λυπόμουνα μόνο για ένα πράγμα, που είχα καθυστερήσει τόσο πολύ καιρό. Τώρα μόλις είχα αρχίσει να ανοίγομαι σε όλους τους ανθρώπους που ήταν ήδη οι πιο κοντινοί μου.
- Και τότε μια μέρα όταν γύρισα το κεφάλι μου, ο Θεός βρισκόταν δίπλα μου. Δεν ήρθε όταν Τον παρακάλεσα. Υποθέτω πως ήμουν σαν ένας εκπαιδευτής ζώων, που κρατούσε μια στεφάνη, " Έλα, πήδα μέσα. Θα σου δώσω τρεις μέρες, τρεις εβδομάδες". Προφανώς ο Θεός κάνει τα πράγματα με το δικό Του τρόπο, και στη δική Του στιγμή. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ήρθε κοντά μου. Ήρθε να με βρει αφότου εγώ σταμάτησα να Τον αναζητάω.
- Τόμι, του είπα με κομμένη την ανάσα.
- Νομίζω ότι λες κάτι πολύ σημαντικό, και πολύ πιο γενικό απ ότι καταλαβαίνεις εσύ ο ίδιος αυτή τη στιγμή. Για μένα τουλάχιστον, λες ότι ο πιο σίγουρος τρόπος να βρεις τον Θεό είναι να μην Τον αναζητάς σαν έναν προσωπικό σου απόκτημα, σαν μια λύση για τα προβλήματά σου, ή ένα μέσο παρηγοριάς για μια δύσκολη στιγμή, αλλά αντιθέτως για να Τον ανακαλύψεις πρέπει να ανοιχτείς μέσα από την αγάπη. Ξέρεις, αυτό είπε και ο απόστολος Ιωάννης. Είπε: "Ο Θεός είναι αγάπη, και όποιος ζει με αγάπη ζει με τον Θεό και ο Θεός ζει μέσα του".
- Τόμι, μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη; Το ξέρεις πως όταν σε είχα στην τάξη ήσουν μεγάλος μπελάς. Αλλά αυτό μπορείς να μου το ξεπληρώσεις τώρα. Θα ήθελες να έρθεις στο φετινό μου μάθημα Θεολογίας της Πίστης για να πεις στους μαθητές μου αυτά που μόλις μου είπες; Εάν τους έλεγα την ιστορία σου εγώ δεν θα ήταν τόσο αποτελεσματικό όσο εάν τους την έλεγες εσύ.
- Μπορεί να ήμουν έτοιμος να τα πω σε εσένα, όμως δεν ξέρω εάν είμαι έτοιμος να τα πω και στην τάξη σου.
- Τόμι, σκέψου το. Όταν το αποφασίσεις και είσαι έτοιμος πάρε με τηλέφωνο.
Μερικές μέρες αργότερα ο Τόμι μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήταν έτοιμος να έρθει στο μάθημά μου, και ότι ήθελε να το κάνει για τον Θεό και για μένα. Ορίσαμε κάποια ημερομηνία, όμως ποτέ δεν ήρθε. Είχε ένα ραντεβού, πολύ πιο σημαντικό από μένα και το μάθημά μου. Φυσικά, η ζωή του δεν τελείωσε με το θάνατό του, απλώς άλλαξε. Έκανε το μεγάλο βήμα από την πίστη στην όραση. Βρήκε μια ζωή πολύ πιο όμορφη που δεν έχουν δει τα μάτια του ανθρώπου, που δεν έχουν ακούσει τα αυτιά του, και που δεν έχει ονειρευτεί ο νους του. Πριν πεθάνει μιλήσαμε για μια τελευταία φορά.
"Δεν θα τα καταφέρω να έρθω στο μάθημά σου", είπε.
"Καταλαβαίνω, Τόμι".
"Θα τους τα πεις για μένα; Θα…τα πεις σε όλο τον κόσμο για μένα";
"Θα το κάνω, Τόμι. Θα τους τα πω. Θα κάνω ότι μπορώ".
Λοιπόν, σε όλους εσάς που είχατε την ευγενή καλοσύνη να διαβάσετε αυτή την απλή ιστορία για την αγάπη του Θεού, σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Και σε σένα Τόμι που είσαι, κάπου στους ηλιοφώτιστους, καταπράσινους λόφους του Παραδείσου, θέλω να σου πω, πως τους τα είπα όσο πιο καλύτερα μπορούσα...
John Powell
"Εφανέρωσας εις εμέ την οδό της ζωής, χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου, τερπνότητες είναι διαπαντός εις τα δεξιά σου”".ψαλμός 16:11) 
