Ο Ιησούς Χριστός, η Ελπίδα της Αιώνιας Ζωής.

O απόστολος Παύλος αφιερώθηκε στο έργο του Θεού με την ψυχή και το σώμα και θεώρησε «τα πάντα σκύβαλα δια το έξοχο της γνώσεως του Χριστού».Γιατί όμως έκανε τόσες θυσίες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο διωκόμενος τόσο σκληρά; Διότι ήξερε ότι κάποτε όπως όλοι μας θα τελειώσει την επίγεια ζωή του και θα σταθεί μπροστά στο βήμα του Χριστού. Τελειώνοντας την επίγεια διακονία του και στο τέλος της ζωής του ο απόστολος Παύλος γράφει στον Τιμόθεο:«Διότι εγώ γίνομαι ήδη σπονδή και ο καιρός της αναχωρήσεως μου έφθασε. Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα, του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα.»Β΄ Τιμ.4:6-7.

Ο απόστολος Παύλος απέβλεπε σε μία άλλη ζωή, αιώνια, την οποία θα συνεχίσει και μετά το τέλος της επίγειας ζωής του.

Ο απόστολος Παύλος φαίνεται πόσο σοφός ήταν από τις επιστολές του, που αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της Καινής Διαθήκης. Αν και σπουδασμένος στην Ιουδαϊκή θεολογία με καθηγητή το Γαμαλιήλ και ξεχωριστή θέση μέσα στον Ιουδαϊσμό, αρνήθηκε αυτά όλα και απεστάλη από τον Κύριο σε όλα τα έθνη για να κηρύξει την σταύρωση και την ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αρχικά διώκτης και υβριστής του Χριστιανισμού, κάτι έγινε στη ζωή του πολύ συγκλονιστικό και άλλαξε τελείως και έγινε απόστολος του Ιησού Χριστού στα έθνη. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι εύκολο να αλλάξει ένας άνθρωπος και να απαρνηθεί την θρησκεία του, τους δικούς του, τις δόξες και τα σχέδια του και να γυρίζει σε όλο τον κόσμο για να φέρει το άγγελμα της Σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Παντού διώχθηκε, φυλακίσθηκε, μαστιγώθηκε και χαρακτηρίσθηκε ως «πρωτοστάτης της αιρέσεως των Ναζωραίων». Έχασε την επίγεια ζωή του και όλες τις φιλοδοξίες του, για το έξοχο της γνώσεως του Χριστού. Τρελός ήταν; Κάθε άλλο. Του το είπε και αυτό ο Φήστος: «Μαίνεσαι Παύλε, τα πολλά γράμματα σε καταφέρουσι εις μανίαν», ο Παύλος όμως τον διορθώνει: «Δεν μαίνομαι κράτιστε Φήστε, αλλά προφέρω λόγους αληθείας και νοός υγιαίνοντος.» Πραξ. 26:24-25

Όσοι έχουν άγνοια και απιστία, λογαριάζουν τα πράγματα αλλιώτικα. Μια ζωή την έχουμε και πρέπει να την γλεντήσουμε και μάλιστα να προλάβουμε να κάνουμε, όσα μπορούμε περισσότερα και να «πετύχουμε», φτιάχνοντας επαγγελματική καριέρα, περιουσία, χρήματα και πλούτη. Πολλές φορές παρακαλούμε τον Θεό να μας βοηθήσει να πετύχουμε τους σκοπούς μας, να πετύχουν και να προοδεύσουν τα παιδιά μας, να είμαστε υγιείς και να απολαύσουμε επίγεια δόξα. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είχε συλλάβει το νόημα της ζωής, γράφει στους Κορινθίους. «Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων.» Κορ. Α΄ 15:19

Οι πιστοί όμως δεν ακολουθούν τον Ιησού Χριστό για να πετύχουν μια καλύτερη ζωή στον κόσμο αυτό, αλλά για να συνεχίσουν να ζούνε και μετά τον επίγειο τερματισμό τους, αιώνια μαζί Του, σε μια βασιλεία που «δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω». Ρωμ. 14:17. Γι’ αυτό και αγωνίζονται να κάνουν το θέλημα του Θεού, για να απολαύσουν την αγάπη Του, όχι μόνο σ’ αυτή τη ζωή αλλά και στην αιώνια.

Ο απόστολος Ιωάννης μιλάει γι’ αυτή την ζωντανή ελπίδα: «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι, εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός». Ιωαν. Α΄ 3:2-3

 

Αλίμονο όμως στον άνθρωπο που δεν πιστεύει στην αιώνια ζωή και δεν φροντίζει από τώρα για το που θα κληθεί να τη ζήσει. Δεν θα αργήσει να βρεθεί μπροστά στην πιο τραγική πραγματικότητα, το θάνατο και τη δικαιοκρισία του Θεού...              

ΠΗΓΗ...Ο ΦΡΟΥΡΟΣ

Ἂν ἀνοίξετε τὴν καρδιά μου, θὰ βρεῖτε μέσα τὸ Χριστό....

Κάποιο ἀγοράκι μπῆκε ἐπειγόντως στὶς Πρῶτες Βοήθειες ἑνὸς νοσοκομείου. Ὕστερα ἀπὸ ἐπείγουσες ἐξετάσεις, ὁ γιατρὸς ἀποφάνθηκε τὰ ἑξῆς: «Θὰ ἀνοίξω τὴν καρδιά σου…». Τὸ ἀγοράκι τὸν διέκοψε ἀπότομα: «Μέσα στὴν καρδιά μου θὰ βρεῖτε τὸ Χριστὸ». Ὁ χειρουργὸς τὸν κοίταξε περίεργα καὶ καθὼς δὲν πίστευε, σούφρωσε τὰ φρύδια του καὶ τοῦ εἶπε: «Θὰ ἀνοίξω τὴν καρδούλα σου γιὰ νὰ διαπιστώσω τὶς βλάβες πού σου προκάλεσε ἡ ἀρρώστια σου…»

«Ναί, ἀλλὰ ὅταν ἀνοίξετε τὴν καρδιά μου, θὰ βρεῖτε τὸ Χριστό.»

Ὁ γιατρὸς ἔριξε ἕνα βλέμμα περίεργο πρὸς τοὺς γονεῖς του ποὺ κάθονταν ἤρεμοι πλάι του καὶ συνέχισε: «Ὅταν διαπιστώσω τὶς βλάβες, θὰ κλείσω τὴν καρδιὰ καὶ τὸ στῆθος σου καὶ θὰ ἀποφασίσω τί θὰ κάνω.»

«Σύμφωνοι, ἀλλὰ θὰ βρεῖτε τὸ Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά μου. Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει, πὼς ὁ Χριστὸς κατοικεῖ ἐκεῖ μέσα. Ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι λένε, πὼς ὁ Χριστὸς κατοικεῖ ἐκεῖ, μέσα στὴν καρδιά μας. Ἐσεῖς θὰ τὸν βρεῖτε μέσα στὴ δική μου καρδιά.»

Ὁ καρδιοχειρουργὸς ἀπηύδησε: «Θὰ σοὺ πῶ τί ἀκριβῶς θὰ βρῶ μέσα στὴν καρδιά σου. Θὰ βρῶ ἕνα φθαρμένο καρδιακὸ μῦ, μία μειωμένη κυκλοφορία αἵματος καὶ ἐξασθενημένα αἱμοφόρα ἀγγεῖα. Καὶ τότε θὰ μπορῶ, ἂν ξέρω, ἂν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ....σὲ κάνω καλά.»

«Καὶ θὰ βρεῖτε ἐπίσης καὶ τὸ Χριστό, ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ…»

Ὁ γιατρὸς βγῆκε ἀπὸ τὴν αἴθουσα ἐξετάσεως ἐνοχλημένος. Καημένο παιδί…!

Ὅπως εἶχε προβλέψει, προέβη στὴ χειρουργικὴ ἐπέμβαση…Οἱ βλάβες ἦταν σημαντικές, καθὼς εἶχε προβλέψει, σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τῶν ἐξετάσεων. Δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τίποτα…

Ὅταν τελείωσε τὸ χειρουργεῖο, κάθισε στὸ γραφεῖο του γιὰ νὰ καταγράψει στὸ τετράδιο χειρουργείου τὶς σημειώσεις τοῦ σχετικὰ μὲ τὴν ἐπέμβαση: κατεστραμμένη ἀορτή, κατεστραμμένη πνευμονικὴ φλέβα, ἐκτεταμένη μυϊκὴ ἐκφύλιση. Καμιὰ ἐλπίδα μεταμόσχευσης. Καμιὰ ἐλπίδα ἴασης. Θεραπεία: παυσίπονα καὶ ἀπόλυτη ἀνάπαυση. Πρόγνωση (σταμάτησε): ὁ θάνατος θὰ ἐπέλθει μέσα στὸ χρόνο…

Ἄφησε τὸν Η/Υ καὶ σηκώθηκε…Ἀπευθύνθηκε στὸ Χριστὸ τοῦ μικροῦ: ¨Γιατί, ἀναφώνησε, γιατί τὸ ἔκανες αὐτό; Τὸ ἔστειλες ἐδῶ. Τὸ ἔστειλες μ΄αὐτὸ τὸ κακό. Τὸ καταδίκασες νὰ πεθάνει μικρὸ ἀπ’ αὐτὸ τὸ κακό. Γιατί; Γιατί;»

Τότε στὸ βάθος τοῦ εἶναι του, ἄκουσε μία φωνὴ νὰ τοῦ ἁπαντά: «Αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν εἶναι προορισμένο νὰ ζήσει μακροπρόθεσμα στὸ δικό σας ποίμνιο. Αὐτὸ τὸ παιδὶ ἀνήκει στὸ δικό μου ποίμνιο καὶ ἔτσι θὰ εἶναι γιὰ πάντα. Ἐδῶ, στὸ δικό μου ποίμνιο, δὲν ὑπάρχει κανένας πόνος. Θὰ ἀνακουφιστεῖ τόσο, ὅσο δὲ φαντάζεσαι. Κάποια μέρα, οἱ γονεῖς του θὰ τὸ συναντήσουν ἐδῶ καὶ θὰ γνωρίσουν τὴν εἰρήνη. Τὸ ποίμνιό μου θὰ συνεχίσει νὰ αὐξάνεται.»

Δάκρυα ἔτρεχαν στὰ μάτια τοῦ καρδιοχειρουργοῦ. Ὅμως τὰ αἰσθήματά του ἐνάντια στὸ Θεό, γεμάτα ἐγωισμό, ἀντιδροῦσαν μέσα του: «Ἔπλασες αὐτὸ τὸ πλάσμα, ἔπλασες αὐτὴ τὴν καρδιά. Εἶναι καταδικασμένο νὰ πεθάνει μέσα σὲ λίγους μῆνες…γιατί;»

Ἡ φωνὴ μέσα τοῦ ἀπάντησε: «Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἐπιστρέψει στὸ δικό μου ποίμνιο γιατί ἔχει ἐκτελέσει τὸ καθῆκον του. Δὲν ἔπλασα τὸ παιδί μου στὴ γῆ γιὰ νὰ τὸ χάσω, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξαναβρεθεῖ ἕνα ἄλλο χαμένο πρόβατο.»

Ὁ γιατρὸς κατάλαβε πὼς αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν ἦρθε ἐκεῖ τυχαία…ἦρθε γι’ αὐτόν…Ὁ ἴδιος εἶχε λάβει μία χριστιανικὴ μόρφωση…Οἱ ἀναμνήσεις χόρευαν μέσα στὸ νοῦ του. Ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἐπαγγελματικῶν του ἐπιτυχιῶν, ἡ ψυχὴ τοῦ εἶχε γίνει ἡ τελευταία του φροντίδα.

Μπῆκε στὸ θάλαμο τοῦ παιδιοῦ, κάθισε πάνω στὸ κρεβάτι του, ἔχοντας ἀπέναντί του τοὺς γονεῖς του.

Τὸ ἀγοράκι ξύπνησε καὶ ψέλλισε: «Ἀνοίξατε τὴν καρδιά μου;»

«Ναί!»,ἀπάντησε συγκινημένος ὁ γιατρός.

«Καὶ τί βρήκατε;», ρώτησε ὁ μικρός.

« Βρῆκα τὸ Χριστό», ἀπάντησε ὁ χειρουργός, κλαίγοντας σὰν τὸ μικρὸ παιδὶ ποὺ ἦταν ὁ ἴδιος, πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια…

Τὸ παιδὶ καὶ ὁ γιατρὸς ἔγιναν οἱ καλύτεροι φίλοι…

ΠΗΓΗ...ΙΗΣΟΥΣ Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ

Για το οποίο νιώθετε αγαλλίαση, αν και τώρα, εφόσον χρειαστεί, λυπηθείτε λίγο μέσα σε διάφορους πειρασμούς, ώστε η δοκιμή τής πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου τής φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί. Α' Πέτ.1:6-7

Δεν δυναμώνουμε στην πίστη τις ημέρες της λιακάδας. Μόνο με δυνατό καιρό ο άνθρωπος παίρνει πίστη. Η πίστη δεν μας δίνεται σαν απαλή δροσοσταλιά από τον ουρανό. Γενικά έρχεται στον ανεμοστρόβιλο και στην καταιγίδα. 

Κοίταξε τις γέρικες βελανιδιές. Πώς έγινε και είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στη γη; Ρώτησε τους Μαρτιάτικους ανέμους και θα σου πουν. Δεν ήταν η Απριλιάτικη βροχή που το έκανε ή η γλυκιά Μαγιάτικη λιακάδα, αλλά ο άγριος άνεμος του Μαρτίου, το βουητό και το ταρακούνημα του δέντρου μπρος – πίσω, κάνοντας τις ρίζες του να δεθούν μεταξύ τους γύρω απ’ τους βράχους. 
Έτσι πρέπει να γίνεται με μας. Δεν κάνουμε καλούς στρατιώτες μέσα στα στρατόπεδα της χώρας μας. Πρέπει να γίνουν μέσα στις ριπές και στις βροντές της μάχης. 

Μην περιμένουμε να κάνουμε καλούς ναυτικούς σε μια μικρή βάρκα με κουπιά. Θα γίνουν μακριά, μέσα στη βαθιά θάλασσα, εκεί που οι άγριοι άνεμοι λυσσομανάνε και πέφτουν αστροπελέκια. Οι καταιγίδες και οι τρικυμίες κάνουν τους ανθρώπους γερούς και σκληραγωγημένους ναυτικούς. Βλέπουν τα έργα του Κυρίου και τα θαυμάσιά Του στα βαθιά. Έτσι είναι με τους Χριστιανούς. Η μεγάλη πίστη πρέπει να έχει μεγάλες δοκιμασίες. (Charles Spurgeon)

Όλοι θέλουν την ομολογία, αλλά κανείς τη δοκιμασία.
Όλοι θέλουν τη νίκη, αλλά κανείς δεν θέλει να πολεμήσει στη μάχη.
Όλοι θέλουν να γευθούν τον «τέταρτο άντρα μέσα στην κάμινο», αλλά κανένας δεν θέλει να πεταχτεί στη φωτιά. 
Όλοι θέλουν να συμμερίζονται πώς ελευθερώθηκαν από λιοντάρια, αλλά κανένας δεν θέλει να τον πετάξουν μέσα στη φωλιά τους. (Steve Hill)

ΠΗΓΗ e-Jesus.gr

...πολλοί των Σαμαρειτών επίστευσαν εις Αυτόν, δια τον λόγον της γυναικός μαρτυρούσης,ότι μοι είπε πάντα όσα έπραξα. Ιωα.4:39

Μόνος Του κάθεται κοντά σε ένα πηγάδι κουρασμένος από την οδοιπορία αλλά πάντα έτοιμος για μια συνάντηση που θα αλλάξει το μέλλον όχι μόνο μιας γυναίκας αλλά ενός ολόκληρου χωριού! Έτοιμος να γευτεί το πνευματικό φαγητό που θα ευχαριστήσει και χορτάσει το πεινασμένο για λατρεία Πνεύμα Του. Ο Ιησούς είχε ένα ραντεβού που κανένας δεν γνώριζε και το οποίο δεν ήταν σημειωμένο σε κανένα μπλοκάκι παρά μόνο στην ουράνια ατζέντα του Πατέρα. Ακόμα και η γυναίκα δεν είχε την παραμικρή ιδέα ότι ο Θεός περίμενε υπομονετικά κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο για αυτή τη στιγμή.

Ο Κύριος άκουγε σε μια θεία πείνα ενώ οι μαθητές αφουγκράζονταν περισσότερο την λανθασμένη γι' αυτό και όλοι τους (!) βιαστικά πήγαν στο χωριό για να την ικανοποιήσουν. Προσεκτικά και αν χρειαστεί Μόνος, ετοιμάζει ή ήδη έχει ετοιμάσει μια ουράνια συνάντηση (η προσευχή της Εκκλησίας και η αφιερωμένη ζωή μας κανονίζουν κρυφά ραντεβού μεταξύ Θεού και ανθρώπων σε μέρη ανάπαυσης και ειρήνης: Ήταν στο πηγάδι του Ιακώβ) που θα σε οδηγήσει στην αποκάλυψη και λατρεία του Προσώπου του. Ίσως υπάρχουν πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, αλλά για να αλλάξεις πλευρά δεν περνάς από την η πόρτα της διανοητικής ή θεολογικής κατανόησης των Γραφών. Μετά από αρκετή συζήτηση (9-15) της ζητάει να φέρει τον άνδρα της αλλάζοντας αιφνιδιαστικά και τελείως το αντικείμενο συζήτησης τους.

Η απάντησή της ήταν το εισιτήριο για ένα γλυκό ταξίδι αγάπης στην ουράνια αλήθεια που σημάδεψε για πάντα την κουρασμένη και απορριμμένη από πολλούς ζωή της. 'Δεν έχω άνδρα'. Τι άλλο θέλει ο Θεός πέρα από την ευωδιά της ταπεινής καρδιάς και το άρωμα μιας παιδικής ειλικρίνειας; Η Σαμαρείτισα είχε όλη την ευχέρεια και πάμπολλους τρόπους να αποφύγει αυτό που τελικά είπε. Θα μπορούσε να ξεφύγει λέγοντας ότι ο άνδρας της λείπει ή όντως εκείνος είναι ο σύζυγός της. Μήπως ήταν σε θέση να το ξέρει; Είπε εκείνο σε ένα ξένο και σχεδόν εχθρό της, που εμείς με δυσκολία θα εκμυστηρευόμασταν στον καλύτερο φίλο και με κόπο θα το εξομολογούμασταν στον Κύριό μας. Δεν υπήρχε υποκρισία, προσποίηση ή έστω και μια μικρή προσπάθεια δικαιολογίας ή παραποίηση της αλήθειας.

'Τούτο αληθές είπες'.

Δεν κρύφτηκε. Δεν προσπάθησε καν. Αφέθηκε στο Νέο και Άγιο που της έφερνε ο Ουρανός. Ανταποκρίθηκε με την διαφάνεια που πάντα απαιτείται στην λατρεία. Η Αιωνιότητα και η Δόξα επέλεξαν να επισκεφθούν ένα χωριό με τόσους θρησκευτικά 'σωστούς' κατοίκους μέσω της πιο αμαρτωλής (ακόμα και σήμερα στην εποχή των ελεύθερων ηθών θα ήταν ασήκωτο το βάρος ενός ανάλογου παρελθόντος σε μια μικρή κοινωνία) και περιφρονημένης από ανάμεσά τους. Σαν ενθουσιασμένη έφηβη παράτησε την υδρία της και έτρεξε να ξεφωνήσει στην πλατεία ότι κάποιος γνωρίζει τα άπλυτά της!

Ω! πόσο λείπει από την Εκκλησία η αυθόρμητη και χαρούμενη ειλικρίνεια μπροστά σε Κύριο και αδελφούς. Πόσο λείπει η επιθυμία για ευθύτητα και η αγάπη για το καθαρό έστω και αν στα μάτια πολλών αυτό μεταφράζεται σε 'ανωριμότητα' και γελοιότητα. Εκεί είναι που η επίσκεψη γυρίζει σε κατοίκηση (40), το άγγιγμα σε θεραπεία, το δάκρυ σε αιώνια ζωή και το πέρασμα του Πνεύματος σε αναζωπύρωση. Μια γονατισμένη ζωή μακριά από γνώσεις αλαζονείας είναι η καλύτερη πρόσκληση στον Άγιο των Αγίων. Με καταπονημένη ψυχή αλλά και με καθαρό βλέμμα ατένιζε με σεβασμό και θείο φόβο τα επιβλητικά και γεμάτα αγάπη μάτια Του, άθελα της έψαχνε και ψηλάφιζε το άγνωστο για την αιώνια σωτηρία και αλήθεια. Ο Ουρανός της χαμογελάει ζεσταίνοντας την καρδιά της και ετοιμάζεται να δεχτεί το μήνυμα που θα την μεταμορφώσει μέσα από την καθαρότητα Του Ιησού.

Ήταν μια καρδιά κόσμημα για τον Κύριο βουτηγμένη και θαμμένη κάτω από βουνά λάσπης και αμαρτίας που ανάσυρε η ένδοξη παρουσία Του. Πόσο πολεμούσε ο Κύριος τον φαρισαϊσμό (ο οποίος ευδοκιμεί καθ' υπερβολή στις αναγεννημένες εκκλησίες) και πόσο τιμούσε την ευθύτητα και την ειλικρίνεια. Πόσο μακριά βρίσκεται από την θρησκεία και πόσο κοντά στην αληθινή φιλία (11:11). Πόσο θυμώνει με τις ψεύτικες και υποκριτικές συναθροίσεις μας (2:15) και πόσο βαθιά αναστενάζει και δακρύζει για τους ορφανούς, αδύναμους και φίλους Του (11:33-36). Ενώ ζητάμε από τον Κύριο το δικό Του νερό, Εκείνος ζητάει να του δείξουμε τον «άνδρα» μας.

Καθορίζει σαν αποδεκτή λατρεία αυτήν που γίνεται 'εν πνεύματι και αληθεία'. 
Λατρεία που πάντα οδηγεί στην αποκάλυψη.
Ιησούς συνάντησε την λατρεία που πάντα ποθούσε από άνθρωπο που οι άλλοι δύσκολα δέχονται και ελάχιστα συγχωρούν.

Πότε ένιωσες να ήταν η τελευταία φορά όπου ο Κύριος αναχωρώντας από την μεταξύ σας συνάντηση αναφώνησε 'Χόρτασα!' (32) ; 
Δείτε την αντίθεση:

Δώδεκα 'επαγγελματίες' κήρυκες πήγαν στο χωριό και το μόνο που έφεραν ήταν τροφή για το σώμα.
Μια μεταμορφωμένη γυναίκα λατρείας πήγε και αυτή στο χωριό φέρνοντας τους συγχωριανούς της μπροστά στην Δόξα! Η Γραφή μας λέει ότι πίστεψαν όταν τους είπε...μοι είπε πάντα όσα έπραξα' (39).

Είμαστε εκείνοι που πάντα θέλουμε να φεύγουμε ευλογημένοι από το γεύμα.

Ξεχνάμε ότι ο σκοπός του γεύματος και της Εκκλησίας είναι να ευλογηθεί πρώτα Εκείνος.

Ας ετοιμάσουμε το τραπέζι που ανυπόμονα ο Κύριος περιμένει εμείς να στρώσουμε... Το δικό Του γεύμα...

ΠΗΓΗ:e-Jesus.gr

Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει. Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν, και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν.» «Δεν έχει σημασία τι μου συμβαίνει.Ιωάν.12:24-25.

Αυτά είναι τα λόγια που συνεχίζουν να μου έρχονται, καθώς προσπαθώ να εκφράσω αυτό που εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε τα λόγια στο κατά Ιωάννη 12:24-25.

Πρώτον, υπάρχει μία κλήση να πεθάνεις. Αν θέλουμε να φέρουμε καρπό για τον Θεό, πρέπει να πεθάνουμε. Τώρα… Όταν είμαι νεκρός, δεν θα με νοιάξει τι θα κάνουν με το σώμα μου. Δεν θα κάνει καμία διαφορά σε μένα. Εγώ θα είμαι στο σπίτι με τον Ιησού. Ο ίδιος δρόμος είναι και τώρα, αν έχω ήδη πεθάνει με τον Χριστό, που παίρνουν και όλοι οι Χριστιανοί. «Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας.» (Γαλ.5:24)

Σταυρωμένος σημαίνει νεκρός. Με μια πιο βαθιά έννοια είμαι νεκρός πάνω στη γη. Η ζωή μου«είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ.» (Κολ.3:3) Έτσι απλά δεν έχει σημασία τι μου συμβαίνει εδώ πάνω στη γη. Έπειτα υπάρχει αυτό το παράξενο πράγμα που ονομάζεται « να μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω». «… Όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν.» (Ιωαν.12:25)

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, τουλάχιστον ότι δεν κάνεις πολλή σκέψη για τη ζωή σου σ’ αυτό τον κόσμο. Με άλλα λόγια, δεν έχει σημασία πολύ τι συμβαίνει στη ζωή σου σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν οι άνθρωποι μιλούν καλά για σένα, δεν έχει πολλή σημασία. Αν σε μισούν, δεν έχει πολλή σημασία. Αν έχεις πολλά πράγματα, δεν έχει πολλή σημασία. Αν έχεις λίγα, δεν έχει πολλή σημασία. Αν διώκεσαι, ή λένε ψέματα εναντίον σου, δεν έχει πολλή σημασία. Αν είσαι διάσημος ή άσημος, δεν έχει πολλή σημασία. Αν είσαι νεκρός, αυτά τα πράγματα απλά δεν έχουν πολλή σημασία.

Κι όμως αυτό είναι ακόμα πιο βαθύ. Υπάρχουν κάποιες επιλογές που πρέπει να γίνουν εδώ, όχι απλά παθητικές εμπειρίες. Ο Ιησούς συνεχίζει και λέει: «Εάν εμέ υπηρετή τις, εμέ ας ακολουθή…» (Ιωαν. 12:26)  Προς τα πού;  Κινείται προς τη Γεθσημανή και προς τον σταυρό. Ο Ιησούς δεν λέει απλά; «Αν τα πράγματα πάνε χάλια, μην ανησυχείς, εφόσον ούτως ή άλλως είσαι νεκρός.» Λέει: «Διάλεξε να πεθάνεις μαζί Μου.

Διάλεξε να μισήσεις την ψυχή σου σ’ αυτόν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που Εγώ επέλεξα τον σταυρό.» Αυτό εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή.» (Ματθ. 16:24) Μας καλεί να επιλέξουμε τον σταυρό. Οι άνθρωποι έκαναν μόνο ένα πράγμα πάνω στον σταυρό. Πέθαιναν πάνω σ’ αυτόν. «Σήκωσε τον σταυρό σου», σημαίνει «εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη.» Διάλεξέ το. «Μίσησε την ψυχή σου εν τω κόσμω τούτω».

Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών; Είναι ένας άσκοπος μαζοχισμός; Όχι. Είναι ένα μονοπάτι αληθινής αγάπης, αληθινής ζωής και αληθινής λατρείας.

 Ο στόχος του θανάτου είναι ο καρπός: «εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει.» (Ιωαν. 12:24)

Ο στόχος του θανάτου είναι η ζωή: «όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν.» (Ιωαν. 12:25)

Ο στόχος του θανάτου είναι να εξυψώσει την αξία του Χριστού: «Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν.» (Φιλ.3:8)

Ο Παύλος είναι πολύ καλό παράδειγμα του τι σημαίνει να πεθαίνεις. Είπε: «πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι, διά να φανερωθή εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού.» (Β’ Κορ. 4:10), και «Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ και εγώ ως προς τον κόσμον.» (Γαλ.6:14) Αλλά γιατί; Για χάρη της βαθιάς αφιέρωσης στη διακονία.  «Δεν φροντίζω όμως περί ουδενός τούτων ουδέ έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς και την διακονίαν, την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού.» (Πραξ. 20:24)

Νομίζω ότι ακούω τον Παύλο να λέει; «Δεν έχει σημασία τι μου συμβαίνει, αν μπορώ μόνο να ζω στη δόξα της χάρης Του.» Μπορείς να πεις τα λόγια του Παύλου σαν να είναι δικά σου; Μπορείς να το ποθήσεις;

Ζήτησε από τον Θεό ειλικρινά αυτό να συμβαίνει όλο και περισσότερο...

John Piper

ΠΗΓΗ:e-Jesus.gr

Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει Ψαλμός 51:17

Όταν πονάς ψυχικά όσο χειρότερα γίνεται-απομονώσου και βγάλε όλη σου την απελπισία! Ο Ιησούς έκλαψε. Και ο Πέτρος έκλαψε-πικρά! Ο Πέτρος κουβαλούσε μαζί του τον πόνο της άρνησης του ίδιου του Υιού του Θεού. Αυτά τα πικρά δάκρυα εργάστηκαν μέσα του ένα γλυκό θαύμα. Γύρισε πίσω για να ταρακουνήσει το βασίλειο του Σατανά. Ο Ιησούς ποτέ δεν γυρίζει το κεφάλι μακρυά από μια καρδιά που κλαίει. Είπε, "Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει". Ψαλμός 51:17. Ούτε μια φορά δε θα πει ο Κύριος, "Συγκρατήσου! Στάσου όρθιος και πάρε το φάρμακό σου! Σφίξε τα δόντια και σκούπισε τα δάκρυά σου" Όχι! Ο Ιησούς αποθηκεύει κάθε δάκρυ στο αιώνιο δοχείο Του. Πονάς; Άσχημα; Τότε προχώρα και κλάψε! Και συνέχισε να κλαίς, ώσπου να στερέψουν τα δάκρυά σου. Αλλά άφησε τα να προέρχονται μόνο από πόνο-και όχι από απιστία ή αυτο-λύπηση. Η ζωή συνεχίζεται. Θα μείνεις έκπληκτος από το πόσα πολλά δεινά μπορείς να υποφέρεις όταν είναι μαζί σου ο Θεός. Ευτυχία δεν είναι να ζείς χωρίς πόνο ή λύπη. Η αληθινή ευτυχία είναι να μαθαίνεις πως να ζεις την κάθε ημέρα, παρά τον όποιο πόνο και θλίψη. Είναι να μαθαίνεις πως να χαίρεσαι στον Κύριο, ότι και να έχει συμβεί στο παρελθόν. Ίσως νοιώθεις αποριμμένος. Εγκαταλειμένος. Μπορεί η πίστη σου να είναι αδύναμη. Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι πεσμένος για λόγους δοκιμής. Μπορεί να έρχονται στιγμές που σε καταπίνει η θλίψη, τα δάκρυα, ο πόνος και το να νιώθεις άδειος, αλλά ο Θεός βρίσκεται ακόμα στο θρόνο Του. Είναι ακόμα Θεός! Δεν μπορείς να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να σταματήσεις τον πόνο και τις πληγές. Αλλά ο ευλογημένος μας Κύριος θα έρθει κοντά σου, θα τυλίξει το αγαπημένο χέρι Του στον ώμο σου και θα σε σηκώσει για να σε καθήσει πάλι σε ουράνια μέρη. Θα σε ελευθερώσει από το φόβο του θανάτου. Θα αποκαλύψει την ατελείωτη αγάπη Του για σένα. Κύτταξε επάνω! Ενθάρρυνε τον εαυτό σου εν Κυρίω. Όταν σε περικυκλώνει η ομίχλη και δεν μπορείς να δεις την έξοδο διαφυγής σου από το δίλημμα που σε βασανίζει, ξάπλωσε πίσω στα χέρια Του Ιησού και πολύ απλά εμπιστέψου Τον. Θέλει την πίστη σου-την εμπιστοσύνη σου. Θέλει να Του φωνάξεις δυνατά, ο Ιησούς με αγαπάει! Είναι μαζί μου! Δε θα με απογοητεύσει! Τα εργάζεται όλα αυτή τη στιγμή! Δε θα πέσω! Δε θα νικηθώ! Δε θα είμαι πια θύμα του Σατανά! Ο Θεός είναι με το μέρος μου! Τον αγαπώ και μ'αγαπάει κι Εκείνος! Το θέμα είναι η πίστη. Και η πίστη βρίσκεται σ'αυτή την απόλυτη δήλωση: "Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθεί", Ησαΐας 54:17.

ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΟΥΙΛΚΕΡΣΟΝ 

ΠΗΓΗ:ΙΗΣΟΥΣ Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ

Ματθ.18:3.Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών.

Τα χρήματα λιγοστεύουν, τα φάρμακα εξαντλούνται, τα θαύματα όμως ΠΟΤΕ !!!

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα του, για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς.
Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς. 
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της,και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του. 
- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω: 
Τότε η μικρή του είπε: 
- Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα! 
- Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα. 
- Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, πόσο κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα...  
Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της. 
- Δεν ξέρω. του απάντησε με μάτια βουρκωμένα. Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα. 
Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτά έχει. Η μικρή του απάντησε «Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω». 
- Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς! 
Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή από το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα». 
Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ, ο γνωστός νευροχειρουργός. 
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής. 
- Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά. Απορώ πόσο θα κόστισε. 
Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...»