Η σπορά της νιότης.
Ήταν παιδί πιστών γονιών, και διάλεξε να κάνει τη ζωή του μακρυά από τον Χριστό, και τα "αγιωτικά" που τον είχαν ζαλίσει από μικρό.
Έκανε λοιπόν τις μικρές του νεανικές επαναστάσεις, πήγε εθελοντής στο στρατό, και μετά κλέφτικε με μια κοπέλα, και την αρραβωνιάστηκε.
Ο πατέρας του όμως του είπε δυο τελευταίες κουβέντες...
- Άκουσε παιδί μου, αυτά που κάνεις τώρα, να ξέρεις πως θα σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Η μητέρα σου κι εγώ προσευχόμαστε για σένα, και είμαστε βέβαιοι στις υποσχέσεις του Θεού, πως κάποια μέρα θα επιστρέψεις στο Χριστό. Τώρα μπορείς να διαλέξεις όποια κοπέλα θέλεις να παντρευτείς, όμως να ξέρεις πως μεθαύριο το σπίτι σου θα είναι διχασμένο, και θα πληρώσεις τις επιλογές σου με πολλά δάκρυα και πόνο.
Το παιδί του όμως προχώρησε εκείνο όπως νόμιζε. Είκοσι χρόνια πέρασαν σε ζωή αμαρτίας πολύ άστατη, χωρίς ούτε την ίδια του την γυναίκα να τιμά. Μετά από καιρό συνήλθε και με ασυγκράτητα δάκρυα ταπεινώθηκε μπροστά στον Θεό, η καρδιά του μετανόησε, και η ζωή του μεταμορφώθηκε.
Αλλά η αμαρτία είχε ήδη σκάψει βαθιά στην οικογένειά του, και είχε γίνει μεγάλη ζημιά. Η γυναίκα και τα παιδιά του που τον είχαν πάντα για το "μαύρο πρόβατο", δεν μπορούσαν να δεχθούν τον Χριστό που τους έφερε στο σπίτι...
Συμπέρασμα...Αν σπέρνουμε στο ψέμα, στην ανυπακοή και γενικότερα στη σάρκα, θα θερίσουμε κάποτε πολύ πόνο, και φθορά. Ιδιαίτερα όσοι γνωρίζουν από μικρά παιδιά την αλήθεια, και τους ακολουθούν οι προσευχές των γονιών τους, θα συναντούν την αγάπη του Θεού να τους καταδιώκει σε κάθε τους βήμα.
Ο Θεός θα συντρίψει, και θα ταπεινώσει τις καρδιές τους. Δεν συμφέρει κανέναν να παίρνει επιπόλαια τη σχέσει του με τον Θεό, και να τραβάει το δρόμο του αδιάφορα.
Είναι προτιμότερο να ταπεινωθούμε εμείς εγκαίρως, πριν αναγκαστεί ο Θεός να το κάνει με πολύ δύσκολο τρόπο για μας. Κι αυτό γιατί μας αγαπάει χωρίς μέτρο, και δεν θέλει να χαθούμε αιώνια...
Για ποιο λόγο θα μπεις στην Βασιλεία του Θεού;Ένας πιστός χριστιανός μιλούσε σε ένα γείτονά του για τον Χριστό και την σωτηρία που δίνει με το αίμα του σταυρού,αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε για ποιο λόγο είχε ανάγκη αυτή τη σωτηρία.Ο πιστός άνθρωπος τότε του είπε...
- Ας υποθέσουμε ότι φτάνεις μπροστά στο θρόνο του Θεού φεύγοντας απ αυτό τον κόσμο και σε ρωτάει...
- Πες μου ένα λόγο για τον οποίο πρέπει να μπεις στην Βασιλεία Μου,στον παράδεισο.Τι θα του απαντήσεις εσύ;
Και ο συνομιλητής όπως ήταν φυσικό δεν ήξερε τι να απαντήσει!!!
Για ποιο λόγο αλήθεια θα μας βάλει ο Θεός στην Βασιλεία Του;Μήπως γιατί είμαστε καθαροί,δίκαιοι και άγιοι;Ποιος από μας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι από μόνος του; Κι αυτό όχι μπροστά στους ανθρώπους,αλλά μπροστά στην δικαιοσύνη του Θεού.
Μόνο μια απάντηση υπάρχει στο παραπάνω ερώτημα,και είναι δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό,και είναι γραμμένη στον Λόγο Του τον Άγιο.
Μας λέει λοιπόν ότι μόνο όσοι είναι γραμμένοι στο Βιβλίο της Ζωής και του Αρνίου,θα μπουν στην Ουράνια Βασιλεία Του.Πως όμως γράφετε το όνομά σου στο Βιβλίο την Ζωής;
Μόνο με το αίμα του Ιησού Χριστού,που χύθηκε για μας στον σταυρό του Γολγοθά.
Δεν πρόκειται για κάποια τελετή που πρέπει να κάνει κάποιος,ούτε αν ανήκει σε κάποια θρησκεία ή οργάνωση,αλλά πρόκειται για μια προσωπική σχέσει με τον σωτήρα Χριστό,όταν ο μετανοημένος αμαρτωλός γονατίσει μπροστά Του με πίστη λέγοντάς Του ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Γιατί εκείνος πήρε στους ώμους Του της αμαρτίες μας,και μας οδηγεί σε μια καινούρια άγια ζωή μαζί Του,για να μας πάρει μια μέρα κοντά Του στην Άγια Πόλη του ουρανού.Όχι γιατί το αξίζουμε,αλλά γιατί η Χάρη Του και η αγάπη Του μας το δίνει...
Στη Γαλλία τον 19ο αιώνα ζούσε μια τυφλή καπέλα,που είχε μάθει να διαβάζει με τα δάκτυλά της ψηλαφώντας.Η μελέτη της Αγίας Γραφής αποτελούσε γι αυτήν μεγάλη παρηγοριά.Κάποτε όμως λόγο μιας χειρωνακτικής δουλειάς που έκανε, άρχισε να χάνει σιγά-σιγά και την ευαισθησία των ακροδακτύλων της, ώσπου ήρθε η μέρα που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε πια ψηλαφώντας να ξεχωρίσει τα γράμματα.
Ήταν πολύ μεγάλη η απογοήτευσή της και άρχισε να κλαίει.
Καθώς έκλαιγε έφερε την Βίβλο στα χείλη της,για να την αποχαιρετίσει με ένα φιλί.
Με έκπληξη τότε διαπίστωσε ότι τα χείλη της ήταν πολύ ποιο ευαίσθητα στην αφή από τα δάκτυλά της,και μπορούσε να διαβάσει έτσι πολύ ποιο καθαρά το κείμενο.Η χαρά της ήταν απερίγραπτη!!!
Ας αφήσουμε αδελφοί/ες μου κάθε θέμα που μας απασχολεί στα πόδια του Κυρίου μας.
Αυτός έχει τη λύση.Θα μας σκουπίσει τα δάκρυα,θα ανακουφίσει την ψυχή μας από το βάρος της,και θα μας χαρίσει θαυμαστές λύσεις και απρόσμενες.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν αγαπάς και να θέλεις τον Λόγο Του,και να μη σου βρει τρόπο να τον έχεις και να τον μελετάς.
Σε όλες τις δυσκολίες μπορεί να μας βοηθήσει να τις ξεπεράσουμε.
Μάθε μας Κύριε να εμπιστευόμαστε την αγάπη και την σοφία Σου σε κάθε τομέα τις ζωής μας...
Λέγετε ότι ο Ναπολέοντας μετά από μια σημαντική μάχη και νίκη των δυνάμεών του,έκοψε ένα ειδικό μετάλλιο και το έδωσε σε κάθε ένα στρατιώτη που έλαβε μέρος στη μάχη αυτή.Στο μετάλλιο αυτό από τη μια πλευρά αναγραφόταν η ημερομηνία της ένδοξης αυτής μάχης,και από την άλλη πλευρά η φράση..."ήμουν κι εγώ σ εκείνη τη μάχη".Χρόνια αργότερα οι βετεράνοι εκείνοι πολεμιστές επιδείκνυαν με περισσό καμάρι το μετάλλιο με τη φράση αυτή!!!!
Όμως,πολλές μεγάλες μάχες λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα μεταξύ της Βασιλείας του Θεού,και των δυνάμεων του σκότους.Το τέλος όμως είναι προδιαγεγραμμένο,και η νίκη του ουρανού είναι εξασφαλισμένη.Πόση χαρά θα μας γεμίσει κάποια μέρα,όταν θα μπορούμε κι εμείς να πούμε ότι είμαστε εκεί,ότι πολεμήσαμε στη μάχη της πίστης του Χριστού και νικήσαμε !!
Όσο σκληρός κι αν φαίνεται ο πόλεμος,ας μην εγκαταλείψουμε.
Η μάχες διαδραματίζονται σε πολλά επίπεδα.Καθημερινά διλήμματα σχετικά με την συμπεριφορά μας,αν θα πούμε ένα μικρό "ψεματάκι"...Σχετικά με την εμφάνισή μας,αν θα υποχωρήσουμε στο κοσμικό πνεύμα.Σχετικά με την ακεραιότητά μας στην ηθική.Για το αν θα αφιερώσουμε το χρόνο μας στην ευχαρίστησή μας,ή θα τον θυσιάσουμε σε μια ανάγκη που ο Θεός θέλει να τρέξουμε.Για το αν θα έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε ότι γνωρίζουμε και αγαπούμε τον Ιησού Χριστό.Για το αν θα κρατήσουμε την ώρα της προσωπικής μας μελέτης από το Λόγο του Θεού,και την ώρα της προσευχής.Αν θα καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας με τις αρχές της Αγίας Γραφής.κ.τ.λ.
Όλα αυτά είναι μάχες που πρέπει να δίνουμε καθημερινά ενάντια στις δυνάμεις του σκότους,που μόνο με την δύναμη και την χάρη του Κυρίου μας θα κερδίσουμε...
Η ιστορία μιλάει για κάποιον άνθρωπο που πήρε άδεια να ανοίξει μια ταβέρνα σε μια μικρή πόλη.Τα μέλη της τοπικής εκκλησίας αντέδρασαν γι αυτήν την προοπτική κι έτσι άρχισαν να προσεύχονται στον Θεό να παρέμβει.Λίγες μέρες πριν ανοίξει η ταβέρνα,ένας κεραυνός έπεσε στο κτήριο και το έκαψε εντελώς.Οι άνθρωποι της εκκλησίας έμειναν έκπληκτοι,αλλά και ευχαριστημένοι,μέχρι που πήραν την είδηση πως ο ταβερνιάρης τους έκανε μήνυση. Θεωρούσε υπεύθυνες τις προσευχές τους για το κάψιμο της ταβέρνας του.Στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατηγορία.Ο δικαστής άκουσε προσεκτικά και τις δύο πλευρές,και στο τέλος αποφάνθηκε...
- Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να αποφασίσω,αλλά απ ότι φαίνεται ο ταβερνιάρης πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της προσευχής,ενώ οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν πιστεύουν!!!
Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως οι προσευχές μας δεν τιμούν τον Πατέρα μας.
Ας ελέγξουμε μήπως η πίστη μας δεν αφήνει την δύναμη του Θεού μας να μεγαλουργήσει στη ζωή μας.Ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του,και γενναιόδωρος στις απαντήσεις Του. Όμως εμείς έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να τις αναγνωρίσουμε και να Τον ευχαριστούμε;
Ζητούμε από τον Κύριό μας θαύματα,κι όταν μας τα δίνει δεν είμαστε έτοιμοι να επωμιστούμε την ευθύνη τους; Οραματιζόμαστε εξάπλωση του έργου Του, κι όταν Εκείνος ανοίγει τις πόρτες στην υπηρεσία του ευαγγελίου Του, ζαρώνουμε και οπισθοχωρούμε φοβισμένοι;
Αύξησε Κύριε την πίστη μας σε Σένα,όποιο κι αν είναι το κόστος. Να μην κάνουμε πίσω,να μη λοξεύουμε,και να μην υποχωρούμε.Να μην χαμηλώνουμε την σημαία της χάρης Σου από φόβο,αλλά με θάρρος και με παρρησία να δίνουμε την μαρτυρία μας για Σένα...
Η παρακάτω ιστορία συνέβη τον περασμένο αιώνα,η νοοτροπία όμως που φανερώνει είναι καταπληκτικά επίκαιρη.Μια κοντέσα έψαχνε δάσκαλο για τον εξάχρονο γιο της.Της συνέστησαν λοιπόν έναν αξιόλογο άνθρωπο,που αργότερα έγινε γνωστός σαν σπουδαίος ποιητής.Η κοντέσα τον κάλεσε να μιλήσουν,και του λέει...- Σας παρακαλώ μην κάνατε τον γιο μου λόγιο.Το μόνο που θέλω είναι να έχει κάποια γνώση ξένων γλωσσών,γεωγραφίας,ιστορίας,μαθηματικών και χημείας.
Και το κυριότερο να μην τον μετατρέψετε σε ευλαβή και προσευχόμενο χριστιανό.
- Θα είμαι βέβαια ευχαριστημένη να μάθει της Δέκα Εντολές,το Πάτερ ημών,το Πιστεύω,και να πηγαίνει στην εκκλησία της Κυριακές.Αλλά μέχρι εκεί.
Ο άνθρωπος εκείνος αφού την άκουσε προσεκτικά,της απάντησε...
- Κυρία,αν αυτά είναι όλα κι όλα που ζητάτε,σας προτείνω να πάρετε ένα μπογιατζή για δάσκαλο του παιδιού σας.Έτσι η παιδεία του θα είναι πολύ επιφανειακή,όπως την θέλετε!!! Και κάνοντας υπόκλιση,έφυγε.
Αν δεν θέλουμε να φύγει από την ζωή μας ο Ιησούς Χριστός,μην Του ζητάμε επιφανειακά κουκουλώματα,και εξωτερικά διορθώματα.Δεν θα καταδεχθεί ποτέ να έρθει υπό όρους στην καρδιά μας.Ο Κύριός μας καυτηρίασε έντονα την υποκρισία και προσποιητή ευσέβεια των θρησκευόμενων Φαρισαίων.
Δεν ήρθε για να μας βάλει μια επίστρωση θρησκευτικότητας,ηθικότητας,και εκκλησιαστικής ζωής.Έχυσε το Αίμα Του το Άγιο για να μας καθαρίσει ριζικά,και για να Του ανήκουμε ολοκληρωτικά...
