Αληθινή Θρησκεία.

«Αν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλ’ εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη. Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο». Ιάκωβος 1: 26,27.

Η περικοπή αυτή έχει κάτι το μοναδικό. Είναι η μόνη στην οποία αναφέρεται η λέξη θρησκεία. Αναφέρεται η λέξη θρησκεία με τρόπο που εκπλήσσει με μια πρώτη ανάγνωση, καθώς πολλοί θα περίμεναν, ίσως, έναν αναλυτικό κατάλογο των θρησκευτικών πρακτικών και κανόνων που εφαρμόζουν οι ίδιοι και η εκκλησία στην οποία ανήκουν. Θα περίμεναν κάτι τέτοιο για να δικαιώσουν τις επιλογές τους, και να τονώσουν την περηφάνιά τους. Κι’ όμως, ο Λόγος του Θεού είναι για μια ακόμη φορά ανατρεπτικός σε όλες τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις και τις μυωπικές απόψεις μας. Δεν αναφέρονται συγκεκριμένες διατάξεις, αλλά με μια καθαρή και αφοπλιστική γλώσσα περιγράφεται η εμπειρία του να είναι κάποιος Χριστιανός, και να ζει με πάθος και πίστη για χάρη του Θεού που λατρεύει και τιμά. Λόγια που έχουν τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, έμπρακτη αγάπη στους αδύναμους του κόσμου, ακεραιότητα ψυχής και καθαρότητα διάνοιας. Αυτή είναι η πιο πολύτιμη θρησκευτική εμπειρία. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτή η εμπειρία δεν είναι ανάλυση μιας υποτιθέμενης πνευματικότητας, που άλλοι την κατακτούν και άλλοι όχι. Το κείμενο ξεκάθαρα εννοεί πώς πέρα και πάνω από περιγραφή, η θρησκεία που ταυτίζεται με τη Διδασκαλία του Χριστού απαιτεί ένθερμη βίωση. Δεν είναι μια οποιαδήποτε εμπειρία, που μπορεί να εκφυλιστεί στο στόμα των οποιωνδήποτε «ειδικών», γιατί τότε προφανώς θα χάσει τη δυναμική της. Είναι μία εμπειρία που αποδεικνύεται μοναδική και ασύγκριτη μόνο στο μέτρο που πραγματώνεται στην καθημερινή ζωή του κάθε πιστού, στα μικρά και στα μεγάλα πράγματα, στις λύπες και στις χαρές, στα βουνά των δυσκολιών και στις κοιλάδες των ευλογιών. Μέσα στο πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι διαφωνούν και μάχονται, ακόμα έχουν φτάσει στο σημείο να σκοτώσουν, επειδή πίστευαν ότι η θρησκεία τους είναι η καλύτερη, και ότι πρέπει να επιβληθεί έστω και δια της βίας στον αλλόθρησκο. Οι Σταυροφορίες αποτέλεσαν μία τρανή αλλά τραγική ιστορική επαλήθευση ότι όπου επικράτησαν ο φανατισμός ή οποιαδήποτε ιδιοτελή κίνητρα, οι άνθρωποι γεύτηκαν μόνο απερίγραπτο πόνο και οικτρή διάψευση. Η αξία μιας θρησκείας δεν έγκειται στο πόσο πιστά εφαρμόζει τους κανόνες, γιατί και οι Φαρισαίοι αυτό το έκαναν, αλλά στο βάθος της ψυχής τους ήταν πνευματικά νεκροί. Η αξία μιας θρησκείας έγκειται στο πόσο αλλάζει την καρδιά του ανθρώπου για τη Δόξα του Θεού, πόσο πιο κοντά τον φέρνει στην εκπλήρωση του ουράνιου Σκοπού για τον οποίο πλάστηκε και λυτρώθηκε, και πόσο πιο ουσιαστικά καλλιεργεί μια ακλόνητη σε βάθος και πάθος Σχέση με τον Ιησού Χριστό. Όλα τα άλλα, η τήρηση των Εντολών του Θεού, και η εκδήλωση αγάπης προς τον πλησίον, απορρέουν αυθόρμητα και φυσικά από την καρδιά που έχει μάθει να θέλει και να αγωνίζεται για αυτά που δοξάζουν τον Θεό. Δεν υπάρχει καταναγκασμός και πίεση στην καρδιά που λαχταρά να ζει για τον Θεό. Κάθε πράξη υπακοής στον Θεό και αγάπης στον πλησίον, εκδηλώνεται με τόσο φυσικό και ελεύθερο τρόπο, όπως η ήσυχη αναπνοή ενός υγιούς οργανισμού. Όσο βαθύτερα συνειδητοποιήσεις ότι το μόνο είδος θρησκείας που έχει αξία ενώπιον του Θεού είναι αυτό που εκδηλώνεται από μια καρδιά που χτυπά στον παλμό της Καρδιάς του Θεού, τόσο πιο πλέρια, πιο αληθινά και πιο λυτρωτικά θα ζήσεις τη Σχέση σου με τον Ιησού Χριστό. Οι κανόνες και οι διατάξεις που φυλάσσονται από μια καρδιά νεκρή ως προς την αγάπη στον Χριστό, από μια καρδιά που ενδιαφέρεται μόνο για τον τύπο και το χειροκρότημα των άλλων ανθρώπων, δεν μπορούν να φέρουν την αληθινή αίσθηση της Παρουσίας του Θεού στη ζωή. Παράγουν μόνο εσωτερικό καταναγκασμό, καταπίεση και ψυχική υποδούλωση. Αν πιστεύεις σε ιδανικά που δε σε βοηθούν να γίνεις με τη Χάρη του Θεού καλύτερος άνθρωπος, που δε σε υψώνουν πέρα και πάνω από τους εγωισμούς και τα σκοτεινά κίνητρα, σίγουρα είσαι εγκλωβισμένος/η σε θεωρίες που δηλητηριάζουν την ψυχή σου, και δεν μπορούν να σου εγγυηθούν καμία πνευματική πρόοδο. Αν πραγματικά επιθυμείς να δεις τη Χριστιανική Διδασκαλία να μεταμορφώνει τα πάντα μέσα σου και γύρω σου για τη Δόξα του Θεού, φρόντισε να την πραγματώνεις σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς σου. Ζήτησε από τον Χριστό με πάθος, όχι απλώς να πιστεύεις αλήθειες για Αυτόν, αλλά να ζεις αυτές τις αλήθειες με αδιαπραγμάτευτο ζήλο. Η οικογένειά σου, ο χώρος της εργασίας σου, η γειτονιά σου, οι φιλικές σου σχέσεις είναι ο «χώρος» του εδώ και τώρα, μέσα στον οποίο σου προσφέρονται καθημερινά πολύτιμες ευκαιρίες, για να εκδηλώσεις έμπρακτα τις Αρχές της Βασιλείας του Θεού. Όσα κηρύττονται από τον άμβωνα και ακούγονται με μια απλή συγκατάβαση του κεφαλιού, αλλά δε γίνονται εφαρμογή στην κρίσιμη στιγμή, είναι άσκοπες φιλοσοφίες. Όταν με τη συμπεριφορά σου μέσα στο σπίτι, σε μια δημόσια υπηρεσία, σε μια τράπεζα, στη δοκιμασία του συγγενή ή του φίλου σου, δεν αρπάζεις την ευκαιρία να εκδηλώσεις έμπρακτα ποιο είναι το Πνεύμα με το οποίο σκέπτεται και συμπεριφέρεται ο αληθινός πιστός του Θεού, να είσαι σίγουρος/η ότι η θρησκεία σου δεν είναι παρά ένα χρυσό περιτύλιγμα, εντυπωσιακό από έξω, αλλά θλιβερά άδειο από μέσα. Η τρομακτική ηθική κρίση που γνωρίζει ο κόσμος μας δεν είναι αποτέλεσμα της έλλειψης θεωριών και θρησκειών. Οι άνθρωποι έχουν χορτάσει, στην πραγματικότητα έχουν βαρεθεί, από τα λόγια που λέγονται για να λέγονται, από τις περισπούδαστες αναλύσεις στα εδάφια της Βίβλου που αφήνουν το μυαλό μεστό σε γνώση, αλλά άδειο σε αγάπη. Εκείνο που έχει ανάγκη ο κόσμος μας είναι ανθρώπους που είναι ασυμβίβαστα αφοσιωμένοι στις μόνες Αλήθειες που μπορούν να χτίσουν ζωή με νόημα και ποιότητα και στο τώρα μας και στο μετά που δια πίστεως προσδοκούμε. Ζήτησε από τον Ιησού Χριστό να σου δώσει τα Σπλάχνα της Δικής Του Αγάπης και Συμπόνιας για τον κόσμο γύρω σου. Να σου δώσει Σπλάχνα Οικτιρμών και ευαίσθητες κεραίες από το Άγιο Πνεύμα, για να συλλαμβάνεις στη στιγμή το πρόβλημα του συνανθρώπου σου, και να προσφέρεις με όποιο τρόπο μπορείς. Δεν έχει σημασία πόσα θα προσφέρεις, όσο τι καρδιά θα βάλεις, σε κάθε σου λόγο ή πράξη στήριξης στην ανάγκη του διπλανού σου. Ζύμωσε αγάπη στο ψωμί που φτιάχνεις και πρόσφερέ το με απλότητα και αγνότητα καρδιάς. Τύλιξε θάρρος και τρυφερότητα στο πακέτο που ετοιμάζεις για τη χήρα γυναίκα με το κουρασμένο πρόσωπο και τα μάτια που στάζουν προσμονή. Γέμισε την καρδιά σου αγάπη, και άνοιξε το σπίτι σου για να μοιραστείς το φαγητό σου με τα φτωχά ορφανά του διπλανού διαμερίσματος. Μην ανταποδίδεις με καρδιά εκδίκησης στον άνθρωπο που σε πίκρανε και σε αδίκησε τόσο κατάφωρα. Ζήτησε από το Άγιο Πνεύμα να αγγίξει τη γλώσσα σου, ώστε κάθε λόγος σου να φέρνει ευφροσύνη στην Άγια Ψυχή του Θεού. Πάση θυσία διατήρησε τον εαυτό σου αμόλυντο από τον κόσμο, και γράψε στην καρδιά σου με ανεξίτηλο μελάνι τον Αναλλοίωτο Νόμο του Θεού. Κατά την προτροπή του Αποστόλου Ιακώβου, αποφάσισε να κάνεις σταθερό σημείο αναφοράς σου και απαρασάλευτη στάση της ζωής σου «τον τέλειο νόμο της ελευθερίας». Ιάκωβος 1: 25. Επέμενε στην εκτέλεση της πράξης που δοξάζει τον Θεό, και όχι στην τήρηση οποιασδήποτε θρησκευτικής πρακτικής, που δε φτάνει στο μεδούλι της ύπαρξής σου, για να σε κάνει να ακτινοβολείς για τη Δόξα του Θεού. Τότε θα ονομαστείς μακάριος/α και θα έχεις πραγματώσει με τη ζωή σου την πεμπτουσία της Θρησκείας που έχει μία και μόνη κατάληξη, την αιώνια ζωή κοντά σε Αυτόν που πίστεψες και υπηρέτησες με όλη τη θέληση της καρδιάς σου. Ας έχει Δόξα η Μεγαλοσύνη του Θεού μας. Αμήν...