Η δύναμη της άγιας ζωής.

Υπάρχει μια δύναμη πολύ ανώτερη και άπειρα θαυμαστότερη από τις δυνάμεις της γνώσης και της ισχύος μας πάνω στη φλούδα της γης. Δύναμη άλλης φύσης, ασύγκριτη και θαυμαστότερη από όλες τις γνωστές μας δυνάμεις.

Η άγια ζωή, ο αγιαζόμενος άνθρωπος. Η μόνη δύναμη.

Μπορεί να είναι τοσοδούλης, από κείνους τους «…οι πτωχοί τω πνεύματι, οι πραείς, οι ταπεινοί…» που τους μνημονεύουμε με κάποια συγκατάβαση. Η άγια ζωή όμως είναι το μόνο, το πραγματικό θαύμα. Το θαύμα της σωτηρίας που χαρίζει ο Κύριος στον πρώην αμαρτωλό άνθρωπο και που έχει το δικό του όνομα: Άγια Ζωή. Τίποτα άλλο, τα έχει όλα μέσα αυτό. Είναι ένα πλήρες θαύμα, ζωντανό, καθημερινό, γεμάτο απόλαυση και μεγαλείο. Ο αγιαζόμενος άνθρωπος είναι το πραγματικό θαύμα.

Μια δύναμη κινεί και μπορεί να κινήσει και να κατορθώσει μεγάλα πράγματα. Η μία, η γνήσια, η αληθινή άγια ζωή κινεί τη γη και τον ουρανό μαζί, τέτοια είναι η δύναμή της. Ο ουρανός διοχετεύεται κάτω εδώ στη γη δια της άγιας ζωής ενός γνήσιου παιδιού του Θεού.

Μια δύναμη φέρνει αποτελέσματα όπου υπάρχει και ενεργεί. Η άγια ζωή, μονάχα η άγια ζωή φέρνει καρπό πολύτιμο για τη δόξα του Πατέρα Θεού. Τίποτ’ άλλο δεν έχει τη δύναμη να δείξει στον αμαρτωλό το δράμα του, να του αποκαλύψει την αμαρτία του, να τον κάμει να νιώσει το τέλος του στην απώλεια και να φωνάξει «χάνομαι», να γυρίσει στο σπίτι του Πατέρα. Τίποτ’ άλλο έξω από την άγια ζωή δεν μπορεί να ελέγξει, να φωτίσει, να ξεσκεπάσει, να οικοδομήσει.

Μόνο η άγια ζωή που ευωδιάζει Χριστό, φανερώνει τον Χριστό, μπορεί να πείσει τον αμαρτωλό για την ανάγκη επιστροφής του σ’ Αυτόν. Μόνο η άγια ζωή μπορεί να μιλήσει για τη λύτρωση του Ιησού Χριστού. Όχι τα κηρύγματά μας, όχι τα γραπτά μας, όχι τα τρεχάματά μας, όχι οι οργανώσεις μας, όταν όλα αυτά είναι «ορφανά», χωρίς την άγια ζωή. Ο απόστολος Παύλος ομολογεί: «Το κήρυγμά μου δεν έγινε με καταπειστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δυνάμεως». Α' Κορινθίους 2:4. Το 90% των δικών μας κηρυγμάτων και προσπαθειών υπάγονται δυστυχώς στην πρώτη κατηγορία. Γιατί για την «απόδειξη Πνεύματος και δυνάμεως» χρειάζεται προηγουμένως άγια ζωή, καθημερινή άγια ζωή, βιωμένος ο Ιησούς Χριστός, ο χαρακτήρας Του, με συγκεκριμένα στοιχεία μέσα μας και πάνω μας.

Η άγια ζωή δεν είναι τίτλος, είναι πορεία καθημερινή, περπάτημα καθημερινού αγιασμού.

Η άγια ζωή δεν είναι πιστεύω δικό μας, αλλά καρπός. Είναι αποτέλεσμα της ζωντανής σύνδεσής μας, της ταύτισής μας με τον αναστημένο Ιησού Χριστό.

Η άγια ζωή είναι η μόρφωση του Ιησού μέσα μου, πάνω μου. Είναι στην πραγματικότητα το «Μείνατε εν εμοί και εγώ εν υμίν». Ιωάννης 15:4. Ριζωμένοι στο ζωντανό Ιησού, με τη ζωή Του να κυκλοφορεί μέσα μας και πάνω μας.

Ταυτόχρονα, άγια ζωή είναι το «ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο» Γαλάτες 6:14, γιατί η άγια ζωή βιώνεται με το «ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα» Γαλάτες 2:20, με το «απαρνησάσθω εαυτόν» Λουκάς 9:23. Αυτός που ζει αυτή την πραγματικότητα ζει ένα μόνιμο θαύμα, αλλά και γύρω του σκορπάει θαύματα η παρουσία του.

Χαιρετάς έναν άγιο άνθρωπο και είναι σαν να πιάνεις στο χέρι σου γυμνά καλώδια της Δ.Ε.Η. Ακόμα και η ανάμνησή του, η εικόνα του, τα γραπτά του, μετά από χρόνια μιλάνε τόσο διαπεραστικά, και ανοί­γουν δρόμο προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη του Θεού.

Κάποιος παραδόθηκε στον Θεό παρατηρώντας τη ζωή ενός «ανθρωπάκου», όπως θα λέγαμε, που δούλευε στους υπόνομους του Δήμου. Ήταν όμως ένας άγιος άνθρωπος, που πραγματικά μόνο με το άγιο παρουσιαστικό του έσκαβε την αμαρτωλή ψυχή.

Ένας άλλος ομολόγησε ότι γνώρισε τον Κύριο μέσα από την άγια ζωή ενός απλού πιστού ανθρώπου του Κυρίου. «Το πρόσωπο», φώναζε, «το πρόσωπό του δεν το αντέχω». Τόσο καθαρό, τόσο δυνατό, γεμάτο δύναμη που φωτίζει και ελέγχει.

Κι άλλοι άνθρωποι του Θεού έχουν την ίδια ακριβώς ομολογία. Έτσι γίνεται. Αυτός είναι ο καρπός της άγιας ζωής. Καρπός πολύς, καρπός που μένει. Βλέπεις έναν άνθρωπο πίσω από τον άμβωνα. Τι κάνει; Τι μπορεί να κάνει; Να ζήσει μπορεί, μόνο αυτό. Ούτε κηρύγματα, ούτε καταπειστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, χωρίς καρπό και χωρίς αποτέλεσμα. Αυτό όμως που μπορεί να κάνει είναι να ζήσει το θαύμα, το θαύμα της άγιας ζωής κάθε στιγμή. Και αυτή του η ζωή είναι ταυτόχρονα διακονία πλούσια, υπηρεσία, έργο γεμάτο καρπό και δόξα. Πηγαίνει μπροστά στους ανθρώπους και κάτι τους διοχετεύει, κάτι «εκπέμπει» η άγια του ζωή.

Δύο σημεία του Λόγου του Θεού να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο, που εξηγούν πολλά στο τεράστιο αυτό θέμα. Το πρώτο, από την συνάντηση του Ιησού με την Σαμαρείτισσα στο πηγάδι: «όποιος, όμως, πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει στον αιώνα· αλλά, το νερό που θα δώσω σ’ αυτόν, θα γίνει μέσα του πηγή νερού, που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή.» Ιωάννης 4:14. Το δεύτερο από τον μοναδικό πρώτο Ψαλμό 1:3: «Και θα είναι σαν δέντρο φυτεμένο κοντά στα ρυάκια, το οποίο δίνει τον καρπό του στον καιρό του, και το φύλλο του δεν μαραίνεται, και όλα, όσα πράττει, θα ευοδωθούν».

Είναι θέμα ρίζας.

Αυτό που βλέπεις, αυτό που διαπιστώνεις, είναι αποτέλεσμα, καρπός της ρίζας. «Στον νόμο του Κυρίου είναι το θέλημά του, και στον νόμο του Κυρίου μελετάει ημέρα και νύχτα.» Η άγια ζωή είναι μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση, με καθαρά διατυπωμένα τα συστατικά της μέσα στο Λόγο του Θεού. Είναι μια ζωή παράδοσης, ζωή καταδίκης του παλιού εαυτού μου, μια ζωή πραγματικής  και ολοκληρωτικής διοίκησης «υπό του Πνεύματος του Θεού» Ρωμαίους 8:14. Αυτή είναι η ρίζα από την οποία πηγάζει μία ζωή άγια και ευάρεστη στον Θεό.

Ο αγιαζόμενος άνθρωπος εκπέμπει φως, το φως του Θεού, εκπέμπει την αλήθεια που σώζει και λυτρώνει, δοξάζει τον Θεό επειδή με τη ζωή του Τον φανερώνει ζωντανό και αναγνωρίσιμο στους γύρω.

Την άγια πορεία, βέβαια, την παρακολουθεί και ο εχθρός της ψυχής μας, γεμάτος μίσος, αγωνία και εχθρότητα. Η άγια ζωή σημαίνει πάρα πολλά για το διάβολο, γιατί είναι η μοναδική ομολογία που πραγματικά δοξάζει τον Θεό, και είναι μια δόξα που δεν μπορεί ποτέ ακόμα και αυτός να την αρνηθεί. Η άγια ζωή είναι ένας εχθρός του εχθρού μας, που αξίζει να τον φοβηθεί.

Μερικοί μπερδεύουν την άγια ζωή, με την εκκλησιαστική ζωή και αναπαύονται.
Μεγάλο λάθος. Δε ζουν το θαύμα. Αυτοί είναι που χάνουν και βγαίνουν ζημιωμένοι.

Το πραγματικό παιδί του Θεού γίνεται, διαμέσου του αγιασμού ένα μόνιμο, ζωντανό, περιφερόμενο θαύμα, που πάνω του όλοι βλέπουν και αναγνωρίζουν το «δεν ζω πλέον εγώ, ζει μέσα μου ο Χριστός». Αυτό είναι λύ­τρωση, αυτό είναι ζωή, αυτό είναι αιωνιότητα, αυτό είναι η δύναμη που φέρνει καρπό, που ακτινοβολεί Χριστό και με κλειστό το στόμα και από τη γωνιά… και από απόσταση ακόμα, με την προσευχή και με την πίστη.

Αυτή η άγια ζωή είναι μια πολύ πλούσια ζωή, μια «έ­ντονη» ζωή θα έλεγα, γεμάτη περιεχόμενο πνευματικό. Έχει δάκρυα, έχει γόνατα, έχει θυσία, έχει αγωνιστική προσευχή, έχει ανηφόρια αγάπης, έχει στενή πύλη κατεργασίας, έχει την τεθλιμμένη οδό του καθημερινού αγιασμού.
Είναι μια πλήρης, πραγματική ζωή, με αιώνιο χαρακτήρα.
Είναι η θαυμάσια ζωή του αγιασμού...

Πηγή:  www.logiazois.net.