Η αμαρτία σκλαβώνει, ο Χριστός ελευθερώνει.

Δεν υπάρχει λέξη, που να κουβαλά στην πλάτη της πιο πολύ γέλιο και ειρωνεία από την αμαρτία. Την αντιμετώπισαν οι άνθρωποι χλευαστικά, πότε θεωρώντας την σαν μέσο εκμετάλλευσης των αδύνατων, ή άλλοτε σαν καταφύγιο της ψυχικής αδυναμίας και των συμπλεγμάτων. Στη δική μας εποχή, η αμαρτία περιορίστηκε μόνο στη λογοτεχνία, και στην περιοχή της θρησκείας. Θεωρείται παράταιρη με την πρόοδο της επιστήμης, και τα διαστημικά της ταξίδια. Απαρχαιωμένη έννοια.

Αυτή η ξέφρενη πολεμική του ανθρώπου ενάντια στην αμαρτία, δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Γιατί η αμαρτία υπάρχει, κυριαρχεί μέσα μας, γύρω μας, ανάμεσά μας, όσο κι αν κλείνουμε τα μάτια μας. Τα νοσοκομεία, οι φυλακές, τα δικαστήρια, τα σωφρονιστήρια, δεν είναι παρά καταϊδρωμένες προσπάθειες να περιστείλουν οι άνθρωποι τα δράματα, τα θύματα, τα τραγικά αποτελέσματα της αμαρτίας στη ζωή μας. Οι πόλεμοι, τα όπλα, το ψέμα, ο χωρισμός, η εκμετάλλευση, η αρρώστια, ο θάνατος είναι τα δακτυλικά αποτυπώματα της αμαρτίας, πάνω στον κόσμο που την περιφρονεί και την αρνείται, ενώ υποφέρει καθημερινά απ’ αυτήν.

«… Δούλευε μαζί του στο τσίρκο. Ήταν, θα λέγαμε, ο συνέταιρός του. Σαν έβγαινε νωχελικά απ’ το κοφίνι του και τυλιγόταν ναζιάρικα γύρω απ’ το κορμί του αφεντικού του, ξεσπούσαν σαν χείμαρρος τα χειροκροτήματα και έλουζαν τις αργές του κινήσεις. Χρόνια αυτή η δουλειά. Το ’χε μεγαλώσει από μικρό φιδάκι στα χέρια του, μέχρι να γίνει ένας τεράστιος βόας.
Μα κάποτε συνέβη το φοβερό. Ενώ οι ζητωκραυγές δονούσαν τη σκηνή, ο φακίρης ένιωσε ένα δυνατό σφίξιμο στο σώμα του. Κανονικά το φίδι τελειώνοντας το νούμερό του, έπρεπε να χαλαρώσει, αλλά αυτό τώρα άρχισε να σφίγγει… Μια πνιχτή κραυγή βγήκε από το στόμα του δύστυχου φακίρη, που κανένας δεν την άκουσε. Και ενώ όλα τα πλήθη ούρλιαζαν, έπεσε στο χώμα με λιωμένα όλα του τα κόκαλα νεκρός…»

Και συνεχίζεις να παίζεις με την αμαρτία, πότε κοροϊδεύοντας, πότε αμφιβάλλοντας, πότε φιλοσοφώντας. Στρουθοκαμηλικά χώνεις το κεφάλι σου στην άμμο της αδιαφορίας, και αρνείσαι την αμαρτία, και φλερτάρεις μαζί της. Και πρόσεξε. Όταν λέμε αμαρτία δεν εννοούμε τα ψέματα μικροψεματάκια, τα κλεμμένα της εφορίας τις πονηρές ματιές. Λάθος. Οι ρίζες προχωρούν πιο βαθιά. Τούτα εδώ είναι οι καρποί, τα αποτελέσματά της εγωιστικής άρνησης του ανθρώπου να δεχτεί Κύριο και οδηγό τον Θεό στη ζωή του. Έδιωξαν τη σοφία και την πολύτιμη αγάπη του Θεού κομπαστικά οι άνθρωποι, παραγκώνισαν το θέλημά Του επιδεικτικά από της ζωή τους, και τώρα θερίζουν, όλοι μας θερίζουμε τις φαρμακερές συνέπειες της αμαρτίας νύχτα και μέρα. 
Να τι είναι αμαρτία: Να διαγράψεις τον Θεό από τη ζωή σου, και να ακολουθήσεις τα κέφια σου, τις πράξεις σου, τις ορέξεις σου, τη γνώμη σου, το συμφέρον σου, και τη λογική σου. 
Να τι είναι σωτηρία από την αμαρτία: να σαρωθούν όλα αυτά τα αποτυχημένα στοιχεία από τη ζωή σου, και να μπει σ’ αυτή ο Κύριος, αφέντης και οδηγός ο Θεός. Το θέλημά Του να σε κατευθύνει νύχτα-μέρα σε δρόμους χαράς και επιτυχίας, σε μια ζωή καθαρή, ισορροπημένη, ζωή πραγματική, αιώνια, και πλούσια.

Αυτό ακριβώς σου χαρίζει ο Ιησούς Χριστός στον Σταυρό. Τη δύναμη να απαλλαγείς από το βάρος και την πίεση της αμαρτίας, και των αποτελεσμάτων της. Κοίταξε στον καθρέφτη το χαρακωμένο σου πρόσωπο, τις σκοτεινές λίμνες κάτω από τα μάτια σου, τα σουρωμένα φρύδια σου. Οι ώρες που πέρασες με κάποια χαρά μετριούνται στα δάχτυλα. Μια ζωή όλο πικρίλα και απογοητεύσεις. Ο Σταυρός του Ιησού Χριστού δείχνει ότι το πρόβλημα της αμαρτίας σου απασχολεί σοβαρά τον Θεό. Συμβαίνει το ίδιο και με σένα; Πονάς, θέλεις να απαλλαγείς από τις συνέπειές της; Στις σελίδες της Καινής Διαθήκης θα βρεις τον Θεό γεμάτο αγάπη να περιμένει με λαχτάρα να Τον καλέσεις. Θα δεις τον Ιησού Χριστό να πεθαίνει για σένα, αδιαμαρτύρητα. Θα αντικρίσεις έναν ολόκληρο Ουρανό να περιμένει με κρατημένη την αναπνοή, τη δική σου θέση στο πρόβλημα της αμαρτίας. Θα συνεχίσεις το τόσο επικίνδυνο παιχνίδι σου με την αμαρτία; Αν ποθείς τη λευτεριά που χαρίζει ο Χριστός, ζήτησέ Τον απλά τώρα. Όπου είσαι, όπως είσαι, όποιος κι αν είσαι, φώναξέ Του, κάλεσέ Τον. Μόνο Αυτός μπορεί να ξετυλίξει πάνω από το κορμί σου το βόα της αμαρτίας, που σ’ έχει σφιχταγκαλιασμένο και σε τραβάει στο θάνατο, ναι, στο θάνατο, φίλε μου! Και δεν το καταλαβαίνεις. Εκείνος είναι έτοιμος. Εσένα περιμένει...