Η Μαγική Μάσκα.

Ένας μεγάλος και ισχυρός λόρδος μια φορά διοικούσε χιλιάδες στρατιώτες, και μ' αυτούς κατάκτησε τεράστιες εκτάσεις για τον εαυτό του. Ήταν σοφός και γενναίος και όλοι τον σεβόντουσαν, και τον φοβόντουσαν, όμως κανένας δεν τον αγαπούσε. Κάθε χρόνο καθώς γινόταν πιο αυστηρός, γινόταν και πιο μοναχικός, και το πρόσωπο του αντανακλούσε την πίκρα της λαίμαργης ψυχής του, επειδή υπήρχαν βαθιές, άσχημες γραμμές γύρω από το σκληρό στόμα του, που ποτέ δεν έδειχνε ένα χαμόγελο, και μια βαθιά ρίγα διέσχιζε το μέτωπο του.

Όμως σε μια από τις πόλεις που κυβερνούσε, ζούσε μια όμορφη κοπέλα που αυτός την παρακολουθούσε για πολλούς μήνες. Καθώς πήγαινε ανάμεσα στο λαό την αγάπησε, και ήθελε να την κάνει γυναίκα του. Αποφάσισε λοιπόν να πάει και να της μιλήσει για την αγάπη του.

Ντυμένος με τους πιο όμορφους χιτώνες του, και τοποθετώντας ένα χρυσό στέμμα στο κεφάλι του, κοίταξε στον καθρέφτη για να δει τι είδους εικόνα θα έκανε για το όμορφο κορίτσι. Όμως δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο παρά αυτό που θα προκαλούσε φόβο και απέχθεια για τον εαυτό του, ένα σκληρό και δύστροπο πρόσωπο, που φαινόταν ακόμα χειρότερο όταν προσπαθούσε να χαμογελάσει.
Τότε του ήρθε μια χαρούμενη ιδέα, έστειλε να του φέρουν ένα μάγο, και του είπε: 

-"Κάνε μου μια μάσκα από το πιο λεπτό κερί που θα ακολουθεί κάθε γραμμή των χαρακτηριστικών μου, όμως ζωγράφισε την με τις μαγικές μπογιές σου έτσι ώστε να φαίνεται ευγενική κι ευχάριστη".
-"Δέσε την πάνω στο πρόσωπο μου έτσι ώστε να μην χρειάζεται ποτέ να τη βγάζω. Καν' την όμορφη, ελκυστικά. Χρησιμοποίησε την καλύτερη δεξιοτεχνία σου, και θα σε πληρώσω όποια τιμή μου ζητήσεις".

-"Αυτό μπορώ να το κάνω", είπε ο μάγος, "με μια προϋπόθεση. Πρέπει να κρατήσεις το πρόσωπο σου στις ίδιες γραμμές που θα ζωγραφίσω πάνω στη μάσκα, αλλιώς η μάσκα θα καταστραφεί. Μια θυμωμένη γκριμάτσα, και η μάσκα θα καταστραφεί για πάντα, και ούτε μπορώ να την ξανακάνω".

-"Θα κάνω οτιδήποτε πεις", είπε ο λόρδος πρόθυμα, "οτιδήποτε για να κερδίσω την αγάπη της λαίδης μου. Πες μου πώς να προφυλάξω τη μάσκα για να μη σπάσει". 
-"Πρέπει να σκέπτεσαι ευγενικές σκέψεις", απάντησε ο μάγος, "και για να το κάνεις αυτό πρέπει να κάνεις ευγενικές πράξεις. Πρέπει να κάνεις το βασίλειο σου ευτυχισμένο αντί για ισχυρό. Πρέπει να αντικαταστήσεις το θυμό με την κατανόηση και την αγάπη".

-"Χτίζε σχολεία για τους υπηκόους σου, και όχι μόνο φυλακές, νοσοκομεία, κι όχι μόνο πολεμικά πλοία. Να είσαι ευσπλαχνικός και ευγενικός με όλους τους ανθρώπους".

Έτσι η θαυμάσια μάσκα έγινε, και κανένας δε θα μπορούσε να μαντέψει ότι αυτό δεν ήταν το αληθινό πρόσωπο του λόρδου. Μήνες πέρασαν, αν και η μάσκα ήταν συχνά σε κίνδυνο να καταστραφεί, ο άνθρωπος πολέμησε σκληρά με τον εαυτό του για να την κρατήσει στην αρχική της κατάσταση. Η όμορφη λαίδη έγινε νύφη του, και οι υπήκοοι του απορούσαν για τη θαυματουργή αλλαγή στη συμπεριφορά του. Την απέδιδαν στην όμορφη γυναίκα του και έλεγαν, ότι τον είχε κάνει σαν τον εαυτό της.

Καθώς η ευγένεια και η προνοητικότητα μπήκαν στην ζωή αυτού του ανθρώπου, η εντιμότητα και η καλοσύνη έγιναν επίσης δικές του, και σύντομα μετάνιωσε που είχε εξαπατήσει την όμορφη γυναίκα του με τη μαγική μάσκα. Τελικά δεν μπορούσε να την αντέξει άλλο πια, και κάλεσε το μάγο.
-"Βγάλε αυτό το ψεύτικο πρόσωπο μου!" φώναξε. "Παρ' το μακριά! Αυτήν την μάσκα που δεν είναι ο αληθινός εαυτός μου"!

-"Αν το κάνω", είπε ο μάγος, "δε θα μπορέσω ποτέ να την ξανακάνω, και θα πρέπει να φοράς το ίδιο σου το πρόσωπο όσο καιρό ζεις"!
-"Καλύτερα αυτό", είπε ο λόρδος, "αντί να εξαπατώ εκείνη που της κέρδισα την αγάπη και την εμπιστοσύνη με ατιμία. Καλύτερα να είμαι περιφρονημένος από αυτήν, αντί να συνεχίζω να κάνω αυτό που είναι ανάξιο γι' αυτήν".

Ο μάγος του έβγαλε τη μάσκα, και ο λόρδος με φόβο και αγωνία έψαξε την ανάκλαση του στον καθρέφτη. Τα μάτια του φωτίστηκαν, και τα χείλη του καμπύλωσαν μ' ένα λαμπρό χαμόγελο, επειδή οι άσχημες γραμμές είχαν φύγει, η σκυθρωπότητα είχε εξαφανιστεί, και να, το πρόσωπο του ήταν η ακριβής ομοιότητα της μάσκας που είχε φορέσει για τόσο καιρό! Και όταν γύρισε στην όμορφη γυναίκα του, αυτή είδε μόνο τα οικεία χαρακτηριστικά του ανθρώπου που αγαπούσε.

Ναι, είναι μια παλιά ιστορία που λέει αυτός ο μύθος, ότι το πρόσωπο ενός ανθρώπου σύντομα προδίδει αυτό που είναι μέσα στην ψυχή του, αυτά που σκέπτεται και αισθάνεται, τις σκέψεις της καρδιάς του. Η σοφή και αληθινή Γραφή μας λέει: "Όπως σκέπτεται κάποιος μέσα του, τέτοιος και είναι" Παροιμίες 23:7, και "όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα είναι με καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε" Φιλιππησίους 4:8...

***
Ανατράφηκα για να είμαι πολύ ειλικρινής. Με ενοχλεί το να είμαι υποκριτής, η να ψεύδομαι, η να εξαπατώ, η να συγκαλύπτω. Κι έτσι ξέροντας ότι θα πρέπει να φέρομαι ευτυχισμένος όταν αισθάνομαι λυπημένος, δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα μέσα μου. Αναρωτιόμουν, "Πώς μπορώ να έχω ένα χαμόγελο, και να φαίνομαι ευτυχισμένος όταν δεν αισθάνομαι πραγματικά έτσι; " Όμως ο Κύριος με βοήθησε να λύσω αυτό το πρόβλημα προς ικανοποίηση μου. Η απάντηση είναι, ότι πρέπει να αντιλαμβάνεσαι, όταν ο Ιησούς είναι μέσα στην καρδιά σου, δεν είσαι εσύ, είναι η Δικιά Του χαρά και ειρήνη που δείχνεις στη χαρωπή σου όψη, και στο ευτυχισμένο χαμόγελό σου. Δεν είναι ότι είσαι υποκριτής το να φορέσεις ένα ευτυχισμένο πρόσωπο όταν είσαι λυπημένος, και δεν υποκρίνεσαι, επειδή είναι η ευτυχία του Κυρίου που εκφράζεις.
Έτσι δεν είσαι υποκριτής με το να δείχνεις χαρά στο πρόσωπο σου όταν δεν αισθάνεσαι ευτυχισμένος μέσα σου. Αντίθετα, είσαι ένα θαυμάσιο παράδειγμα του Ιησού που λάμπει μέσα από σένα, "όχι εγώ, αλλά ο Χριστός που ζει μέσα μου". Γαλάτες 2:20. Δείχνεις το δικό Του πρόσωπο, την ομορφιά του Ιησού που φαίνεται μέσα σε σένα... 
Maria David.