Ζούμε στις τελευταίες ημέρες;

Μήπως είναι πολύ αργά πλέον για να επιστρέψουμε στο Θεό; Μήπως ακόμη είναι πολύ αργά για να μετανοήσουμε; Κάποτε, μερικές πράξεις όπως οι προγαμιαίες σχέσεις, τα διαζύγια, οι εκτρώσεις, η ομοφυλοφιλία, η πορνογραφία και κάθε είδους ηθική παρεκτροπή θεωρούνταν αμαρτία. Η βία, εντός και εκτός οικογένειας,  ήταν σπάνια. Ο γάμος ήταν ιερός θεσμός και η συμβίωση ήταν απαράδεκτη. Σε μερικές χριστιανικές χώρες, η προσευχή στα σχολεία αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση, πριν την έναρξη των μαθημάτων κάθε μέρα  και οι Δέκα Εντολές βρίσκονταν κρεμασμένες στον τοίχο της σχολικής αίθουσας.  Σήμερα αυτά έχουν καταργηθεί! Στη χώρα μας, αυτά ακόμη παραμένουν, παρά τις πιέσεις κάποιων κύκλων  που αγωνίζονται για την κατάργηση τους.

Η ευημερία, ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, μας έχει οδηγήσει στη λατρεία της ύλης, της αμαρτίας και της σαρκικής απόλαυσης. Η καθημερινή συμπεριφορά μας προσβάλλει τον ίδιο το Δημιουργό μας. Η διαπίστωση αυτή δεν αποτελεί μια πεσιμιστική προσέγγιση της σύγχρονης ζωής, αλλά απηχεί την πραγματικότητα, όπως τη βιώνουμε κάθε μέρα. Υπάρχει άραγε ακόμη ελπίδα στο σημείο αυτό που έχουμε φτάσει; Ο Λόγος του Θεού έχει την απάντηση: "αν ο λαός αυτός, που φέρει το όνομά μου, προσευχηθούν με ταπείνωση και με αναζητήσουν και επιστρέψουν από τον κακό τους δρόμο, τότε εγώ θα τους ακούσω από τους ουρανούς και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους".Β’ Χρονικών 7:14.

Ανήκουμε όμως σ αυτόν το λαό που ο Θεός έχει δώσει το όνομά Του; Είμαστε έτοιμοι να ταπεινωθούμε και να ζητήσουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας; Μήπως είμαστε τόσο υπερήφανοι που δεν αναγνωρίζουμε την ενοχή μας και την αδυναμία μας να αντισταθούμε στο Διάβολο και στα θέλγητρα με τα οποία μας δελεάζει; Ας μην μας διαφεύγει όμως ότι η υπερηφάνεια είναι η υπ’ αριθμόν μια αμαρτία στη λίστα με τις αμαρτίες, που βδελύττεται ο Θεός, "έξι πράγματα μισεί ο Κύριος, μάλιστα εφτά είναι αδύνατο να τ ανεχθεί: Μάτια αλαζονικά".Παροιμίες 6:16. Η υπερηφάνεια βρίσκεται πίσω από κάθε άλλο παράπτωμα και αμαρτία. Εκφράζει την επαναστατική φύση του ανθρώπου, ακόμη και ενάντια στον ίδιο το Θεό. Η ασύλληπτη για άλλες εποχές ανάπτυξη της τεχνολογίας, η πρόοδος των επιστημών, η αντιμετώπιση πληθώρας άλλοτε ανίατων ασθενειών τροφοδοτούν την υπερηφάνεια του σύγχρονου ανθρώπου. Αντί όμως να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό για όλα τα θαύματα που μας επέτρεψε να ανακαλύψουμε, τον αντικαταστήσαμε με τις φιλοδοξίες μας και τη λατρεία του εαυτού μας.

Δεν ξέρω ακόμη αν ξεπεράσαμε και τα τελευταία όρια, μετά τα οποία θα ξεσπάσει πάνω μας η δίκαιη  οργή του Θεού. Θα ήταν καλύτερα βέβαια να την αποφύγουμε, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει εκτός αν ταπεινωθούμε, μετανοήσουμε  και  ζητήσουμε το δικό Του έλεος, προτού είναι πλέον πολύ αργά...