Από το Περλ Χάρμπορ στον Γολγοθά.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία, από την ιστορία του Περλ Χάρμπορ την τελευταία δραματική παραγωγή του Χόλιγουντ, απ' όσα θα σου έδιναν για να πιστέψεις. Στην πραγματικότητα, η έκδοση αυτή του Ντίσνεϊ ωχριά σε σύγκριση με τις αληθινές ιστορίες που ήρθαν στο φως, από εκείνη τη φριχτή εποχή.

Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία του Τζέικομπ Ντισέιζερ, που ήταν σε υπηρεσία μάγειρα στην Καλιφόρνια, όταν πρωτοάκουσε για την επίθεση. Οργισμένος γι' αυτό που είχαν κάνει οι Γιαπωνέζοι, ορκίστηκε να πάρει προσωπική εκδίκηση. Και τον Απρίλιο του 1942, του δόθηκε αυτή η ευκαιρία, καθώς ένα βομβαρδιστικό Β 25 των επιδρομών του Ντουλίτλ χτυπούσε το Τόκιο.

Στη διάρκεια εκείνης της μοιραίας επιδρομής, το αεροπλάνο του Ντισέιζερ έμεινε χωρίς καύσιμα, και το πλήρωμά του έπεσε με αλεξίπτωτα πάνω σε εχθρικό έδαφος. Ο Ντισέιζερ πιάστηκε αιχμάλωτος, και πέρασε τους επόμενους 40 μήνες σαν αιχμάλωτος πολέμου, από τους οποίους 34 μήνες σε αυστηρή απομόνωση. Τρεις από τους φίλους του εκτελέστηκαν, και ένας άλλος πέθανε αργά από λιμοκτονία.

Με πολύ χρόνο ελεύθερο για να σκέφτεται, ο Τζέικ αναρωτιότανε: Τι κάνει τους ανθρώπους να μισούν ο ένας τον άλλον; Και επίσης αναρωτιότανε: Μήπως λέει κάτι η Βίβλος σχετικά με το να αγαπάς τους εχθρούς σου;

Ζήτησε από τους δεσμοφύλακές του να φέρουν μια Βίβλο, και τελικά του δώσανε μια. Τη διάβαζε συναρπασμένος, διαβάζοντας ξανά και ξανά μερικά κομμάτια για έξη ή και παραπάνω φορές. Έπειτα, μετά από δέκα μέρες μελέτης, ζήτησε από τον Ιησού να τον συγχωρέσει για τις αμαρτίες του. Θυμάται το εξής, "ξαφνικά ... όταν κοίταξα τους αξιωματικούς και τους φρουρούς του εχθρού μου, ... αντιλήφθηκα ότι .. αν ο Ιησούς δεν είναι μέσα σε μια καρδιά, είναι φυσικό να αισθάνεσαι σκληρότητα. 
Το μίσος της πίκρας μου ... μετατράπηκε σε λύπηση αγάπης. "Καθώς θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού από το σταυρό, "Πατέρα, συγχώρεσέ τους, επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν" Λουκάς 23:34, ζήτησα από το Θεό να συγχωρήσει τους βασανιστές τους.

Τον Αύγουστο του 1945, οι αλεξιπτωτιστές απελευθέρωσαν τον Ντισέιζερ από το κελί της φυλακής του. Μετά τον πόλεμο, ένας στρατιωτικός ιερέας από το προσωπικό του Στρατηγού Μακάρθρουρ, έψαχνε κάτι που θα βοηθούσε στην εξάλειψη του μίσους ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Συνάντησε κάποιον που είχε διαβάσει την μαρτυρία του Ντισέιζερ μετά την απελευθέρωσή του, και σύντομα η ιστορία του εκδόθηκε σαν ένα βιβλιαράκι που ονομαζόταν, " Ήμουν Φυλακισμένος στην Ιαπωνία".
Και εδώ είναι που η ιστορία ξεπερνά σε δραματικότητα το Χόλιγουντ. Ο Πιλότος του Ιαπωνικού Ναυτικού Μιτσούο Φουτσίνται, ήταν ο Επικεφαλής της ιστορικής επιδρομής της 7ης Δεκεμβρίου στο Περλ Χάρμπορ. Είχε προτείνει να μη γίνει επιδρομή στην Αμερικανική Βάση, όμως όταν του δόθηκαν οι διαταγές να προχωρήσει με την επιχείρηση, ο Φουτσίντα ηγήθηκε της επίθεσης.

Τελικά είχε στο ιστορικό του περισσότερες από δέκα χιλιάδες ώρες μάχης. Όμως η πιο κοντινή με το θάνατο στιγμή του Φουτσίντα ήταν στο έδαφος της Ιαπωνίας. Ήταν στη Χιροσίμα τη μέρα πριν από το ρίξιμο της ατομικής βόμβας. Γλύτωσε από το θάνατο όταν τον κάλεσαν στα Επιτελικά Γραφεία του Τόκιο.

Όταν έληξε ο πόλεμος, ο πλοίαρχος Φουτσίντα επέστρεψε στο αγρόκτημα της οικογένειάς του κοντά στην Οζάκα. Αργότερα, βγαίνοντας από ένα τρένο στο Τόκιο, του έδωσαν ένα αντίτυπο από το φυλλάδιο του Ντισέιζερ που του έδωσε το ερέθισμα να αρχίσει να διαβάζει τη Βίβλο. Και παρά την την Ιαπωνική παράδοσή του για τη θρησκεία Σίντο, δέχτηκε τον Ιησού σαν Σωτήρα του. Πόσο υπέροχοι είναι οι τρόποι του Θεού! Ένας Αμερικανός αεροπόρος αιχμαλωτίζεται, γίνεται Χριστιανός, και η μαρτυρία του οδηγεί τον πρώτο πιλότο των εχθρών του στον Ιησού Χριστό...

Charles Colson.

Η Ιστορία του Τόμι.

Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε τη δύναμη του γραπτού λόγου! Που θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτόν, χωρίς τα πέντε πρώτα Βιβλία του Μωυσή, χωρίς τα χρονικά της ιστορίας στο Λόγο του Θεού, χωρίς τους Ψαλμούς του Δαβίδ, τις καταγραμμένες προφητείες και της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης, χωρίς την καταγραφή των Ευαγγελίων και του Βιβλίου των Πράξεων; Τι θα κάναμε χωρίς τις Επιστολές των Αποστόλων, που είναι όλες διατηρημένες για μας μέσα στην Καινή Διαθήκη χάρη στην προνοητικότητα αυτών των ανθρώπων, των λόγιων, των γραμματέων, των βοηθών, των σπουδαστών και των οπαδών, να παραδοθούν σε μας ακόμα και μέχρι σήμερα, για να συνεχίζουν μια αδιάκοπη υπηρεσία προς τα εκατομμύρια των παιδιών του Θεού μέσα σ' όλες τις εποχές!

Τολμώ να πω ότι κανείς από αυτούς, δεν αντιλήφθηκε ποτέ πόσο σημαντικά επρόκειτο να γίνουν εκείνα τα γραπτά, στα χρόνια και στις γενιές που θα ακολουθούσαν. Ο απόστολος Παύλος δε θα ήταν δυνατόν να μπορούσε να είχε διαλογιστεί το συνολικό μέγεθος της υπηρεσίας, ούτε από  μια από τις Επιστολές του, την ώρα ακριβώς που τις έγραφε! Αυτός απλώς έγραφε γράμματα έμπνευσης, παρηγοριάς, ενθάρρυνσης, δόγματος, νουθεσίας, παραίνεσης και καθοδήγησης, σε προσωπικούς φίλους και ομάδες πιστών, τους οποίους γνώριζε, ή στους οποίους είχε διακονήσει  στο παρελθόν, συμπεριλαμβάνοντας και εκείνους που ο ίδιος είχε κερδίσει για τον Κύριο, τις εκκλησίες που είχε οργανώσει προσωπικά, καθώς επίσης και τους προσήλυτους τους, και τις άλλες εκκλησίες που είχαν αναδυθεί σαν αποτέλεσμα της υπηρεσίας τους – η ατομική αλυσιδωτή έκρηξη του Ευαγγελίου!

Γι' αυτό ποτέ να μην υποτιμάτε την υπηρεσία του γραπτού λόγου! Αυτές οι Επιστολές των αποστόλων έχουν αναπαραχθεί κατά δισεκατομμύρια μέσα σε σχεδόν 2.000 χρόνια, με τα μέσα του έντυπου λόγου. Τι θα κάναμε χωρίς τη Βίβλο, το γράμμα της αγάπης του Θεού για μας; Και πόσο θαυμάσιο είναι που καταφέραμε να γνωρίσουμε τον Συγγραφέα, μέσα από τα Λόγια Του προς εμάς. "Διότι η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή δια του λόγου του Θεού". Ρωμαίους 10:17. Και η πίστη μπορεί να έρθει ακόμη και από το άκουσμα του δικού σου του λόγου, της μαρτυρίας σου, του γράμματος σου, που περιέχει τα Λόγια του Θεού προς  ένα φίλο, συγγενή ή προς κάποιον που ενδιαφέρεται!

Αυτό μου θυμίζει μια αληθινή ιστορία που άκουσα όταν ήμουν νέος, για ένα αγόρι που ονομαζόταν Τόμι. Ο Τόμι ήταν ένα μικρός ανάπηρος εφημεριδοπώλης, του οποίου το παραμορφωμένο σώμα κειτόταν σχεδόν αβοήθητο πάνω σε ένα αξιοθρήνητο στρώμα από άχυρο, δίπλα στο παράθυρο του τρίτου ορόφου μιας παλιάς μισο-κατεστραμμένης πολυκατοικίας, σε έναν πολυσύχναστο δρόμο μιας μεγαλούπολης. Μια μέρα  ζήτησε από ένα μικρό εφημεριδοπώλη φίλο του να του φέρει, "το βιβλίο για τον Άνθρωπο που πήγαινε παντού κάνοντας το καλό"! Το μικρό αγοράκι έψαξε και έψαξε για αυτό το ανώνυμο βιβλίο για τον ανάπηρο φίλο του, μέχρι που ένας βιβλιοπώλης τελικά κατάλαβε, ότι θα πρέπει να μιλάει για τη Βίβλο, και την ιστορία του Ιησού Χριστού!

Το μικρό αγοράκι μάζεψε τα λίγα χρήματα που είχε, και ο ευγενικός βιβλιοπώλης του έδωσε ένα αντίγραφο της Καινής Διαθήκης, και αυτός έτρεξε πίσω να το δώσει στον Τόμι που ήταν πάνω σ' ένα στρώμα από άχυρο στον τρίτο όροφο!

Άρχισαν να το διαβάζουν μαζί, μέχρι που ο Τόμι σώθηκε θαυματουργικά  μέσα από τα Λόγια που διάβασε στο βιβλίο, και έτσι ήθελε κι αυτός να κάνει το καλό, όπως ο Άνθρωπος μέσα στο βιβλίο, όμως ήταν ανάπηρος, και δεν μπορούσε καν να βγει από το μικρό του διαμέρισμα, του ενός δωματίου της γριάς θείας του με την οποία ζούσε! Προσευχήθηκε όμως και ζήτησε από το Θεό να τον βοηθήσει, και ο Κύριος του έδειξε ένα απλό σχέδιο!

Άρχισε με κόπο να μουτζουρωγράφει εδάφια από τη Βίβλο πάνω σε μικρά κομματάκια χαρτί, και μετά τα έριχνε από το παράθυρο του τρίτου ορόφου για να φτερουγίσουν αυτά προς τα κάτω πάνω στον πολυσύχναστο δρόμο!  Οι περαστικοί τα έβλεπαν να φτερουγίζουν πέφτοντας προς τα κάτω, και με περιέργεια τα σήκωναν για να δουν τι ήταν, μόνο για να διαβάσουν τα λόγια ενός Ανθρώπου που πήγαινε παντού κάνοντας το καλό, του Ιησού Χριστού! Πολλοί βοηθήθηκαν, ενθαρρύνθηκαν, ακόμη και σώθηκαν μέσα από την απλή υπηρεσία αυτού του μικρού παιδιού από την Καινή Διαθήκη του.

Μια μέρα ένας εύπορος επιχειρηματίας σώθηκε όταν διάβασε ένα από αυτά τα μικρά εδάφια. Κατόπιν, αφού βρήκε τον Ιησού, γύρισε στο σημείο όπου είχε βρει το μικρό κομματάκι χαρτί που τον είχε οδηγήσει στον Κύριο, αναζητώντας κάποια απάντηση για το πως βρέθηκε εκεί σ αυτό το σημείο! Ξαφνικά παρατήρησε άλλο ένα μικρό κομματάκι χαρτί να φτερουγίζει από επάνω προς το πεζοδρόμιο κάτω. Παρακολουθούσε τη σκηνή καθώς μια φτωχή και κουρασμένη ηλικιωμένη γυναίκα έσκυβε με κόπο να το σηκώσει, και παρατήρησε την όψη της να γεμίζει από χαρά καθώς το διάβαζε, και φαινόταν να έχει νέα δύναμη στο περπάτημα της, καθώς συνέχιζε το δρόμο της!

Ο επιχειρηματίας, ακίνητος τώρα στο σημείο εκείνο, κρατούσε τα μάτια του καρφωμένα προς τα πάνω, αποφασισμένος να βρει την προέλευση τους! Έπρεπε να περιμένει για πολύ ώρα, γιατί ο καημένος μικρούλης και ανάπηρος Τόμι, χρειαζόταν πολλά επίπονα λεπτά για να μουτζουρωγράψει ακόμα και ένα εδάφιο πάνω σ' ένα από εκείνα τα κομματάκια χαρτί! Ξαφνικά τα μάτια του επιχειρηματία έπεσαν πάνω σ' ένα συγκεκριμένο παράθυρο, καθώς είδε ένα λεπτό, μικρό κοκαλιάρικο χεράκι να απλώνεται προς τα έξω για να ρίξει ένα μικρό κομματάκι χαρτί, σαν εκείνο που του είχε φέρει μια ολότελα καινούργια ζωή!  Προσεκτικά παρατήρησε τη θέση του παραθύρου, ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες της βρόμικης πολυκατοικίας, και τελικά βρήκε την τρώγλη του δωματίου του Τόμι, του ιεραποστόλου του πεζοδρομίου!

Αυτός και ο Τόμι αμέσως έγιναν καλοί  φίλοι, και έφερε στον Τόμι όλη τη βοήθεια και την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν. Τελικά μια μέρα ρώτησε τον Τόμι αν θα ήθελε να έρθει να ζήσει μαζί του μέσα στην παλατένια βίλα  του, έξω από την πόλη.

Προς μεγάλη έκπληξη του φίλου του, ο Τόμι απάντησε, "Θα πρέπει να ρωτήσω το Φίλο μου γι' αυτό." Εννοώντας τον Ιησού!

Την επόμενη μέρα ο επιχειρηματίας ξαναγύρισε, περιμένοντας ανυπόμονα την απάντηση του Τόμι. 
Ο Τόμι του έκανε μερικές παράξενες ερωτήσεις: "Που είπατε ότι είναι το σπίτι σας;"

Ω! "είπε ο επιχειρηματίας, είναι μακριά έξω στην εξοχή, σ' ένα μεγάλο και όμορφο κτήμα. Θα έχεις ένα όμορφο δωμάτιο όλο δικό σου, και υπηρέτες για να σε φροντίζουν, νόστιμα φαγητά, ένα καλό κρεβάτι, κάθε άνεση και προσοχή, και οτιδήποτε επιθυμεί η καρδιά σου. Και η γυναίκα μου κι εγώ θα σε αγαπάμε πολύ, και θα σε αναθρέφουμε σαν δικό μας γιο."

Διστακτικά, ο Τόμι ρώτησε ξανά: "Θα υπάρχουν καθόλου άνθρωποι που θα περνάνε κάτω από το παράθυρό μου; "Σαστισμένος και κάπως αμήχανος, ξανά ο επιχειρηματίας απάντησε, λέγοντας: "Γιατί, α, όχι, μόνο ένας υπηρέτης καμιά φορά, ίσως και ο κηπουρός! Δεν καταλαβαίνεις Τόμι, είναι ένα υπέροχο κτήμα, πολύ μακριά έξω στην εξοχή, μακριά από το θόρυβο της κίνησης της πόλης και της φασαρίας των ανθρώπων!  Θα έχεις ησυχία εκεί, και θα μπορείς να ξεκουράζεσαι, και να διαβάζεις, και να κάνεις ότι θέλεις μακριά από όλη αυτή τη βρωμιά, τα καυσαέρια, το θόρυβο και τον πολυάσχολο συρφετό."

Μετά από μια μακρόχρονη σιωπή περισυλλογής, το πρόσωπο του Τόμι φαινόταν λυπημένο, επειδή δεν ήθελε να πληγώσει το νεοφερμένο φίλο του, όμως τελικά είπε ήρεμα, αλλά σταθερά, με δάκρυα στα μάτια, "Λυπάμαι, αλλά βλέπετε, δε θα μπορούσα να ζήσω ποτέ κάπου όπου οι άνθρωποι δε θα περνούν κάτω από το παράθυρό μου."

Πιστεύω ότι αυτή η απλοϊκή μα αληθινή ιστορία μέσα από τη ζωή, ήταν ένα σημείο σταθμός στη δική μου ζωή σαν μικρού παιδιού, επειδή όταν την άκουσα να μου τη λέει η μητέρα μου, αποφάσισα εκεί και τότε, με τη χάρη του Θεού, ότι δε θα ζούσα ποτέ εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν να περάσουν κάτω από το παράθυρο της υπηρεσίας και της Αγάπης του Θεού στη ζωή μου! Όπως είπε ο Τόμι, δε θα μπορούσα να ζήσω ποτέ εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα περνούσαν κάτω από το παράθυρό μου!
"Εσύ θα μπορούσες;

Έχοντας συναντήσει μια φορά τον Άνθρωπο Εκείνο, που πήγαινε παντού κάνοντας καλό σ' εκείνους που περνούσαν κάτω από το παράθυρο της ζωής Του, πως θα μπορούσα ποτέ να ζήσω ξανά εγωιστικά, εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα περνούσαν κάτω από το παράθυρό μου για να δεχτούν το ίδιο; "Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε". Ματθαίον 10:8. Και, "Εις πάντα δε εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού". Λουκάς 12:48.

Εσύ ζεις εκεί όπου οι άνθρωποι μπορούν να περάσουν κάτω από το παράθυρό σου; Εσύ υπηρετείς εκείνους που το κάνουν; Υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε κάτω από το παράθυρό μας όλη την ώρα! Πρόκειται κι αυτοί να δεχτούν αυτό που χρειάζονται;           

Εδώ είναι μια αληθινή ιστορία της ζωής κάποιου τόσο απλού, τόσο αβοήθητου και τόσο απομονωμένου, που θα μπορούσες να σκεφτείς ότι δε θα μπορούσε να έχει καμιά απολύτως υπηρεσία, και θα μπορούσε   φαινομενικά να έχει κάθε δικαιολογία να μην προσφέρει υπηρεσία σε άλλους, αλλά μάλλον να χρειάζεται τους άλλους να προσφέρουν υπηρεσία σ' αυτόν. Όμως η αγάπη βρήκε ένα τρόπο!

Κάποιος περνάει κάτω από το δικό σου παράθυρο αυτή την στιγμή! Βρήκε η αγάπη σου ένα τρόπο για να τους βοηθήσει; Σου έδειξε η Αγάπη του Θεού πώς μπορείς να τους βοηθήσεις; Αυτός θα το κάνει, αν το θέλεις εσύ, άσχετα με το ποιες είναι οι συνθήκες σου, ή οι περιορισμοί σου. Επειδή και ο Θεός έχει ένα παράθυρο, και έχει υποσχεθεί ότι, αν Τον υπακούσουμε, και ανοίξουμε το παράθυρο της ζωής μας προς τους άλλους, Αυτός, "θα ανοίξει τα παράθυρα του Ουρανού, και θα βρέξει μια τέτοια ευλογία, που δε θα υπάρχει αρκετός χώρος για να τη χωρέσει". Μαλαχίας 3:10. 
Δόξα στον Κύριο!

Εσύ είσαι πιστός σε όλα τα παράθυρα της ζωής σου; Εσύ θρέφεις τα πρόβατά Του, δίνοντάς τους βοσκές χλοερές, ύδατα ανάπαυσης, και τη λιακάδα της Αγάπης Του μέσα από τα παράθυρα του Λόγου Του; Δεν τολμάς να τα απογοητεύσεις! Πρέπει να τους δώσεις αυτό που χρειάζονται! Πώς να το κάνεις; Τι μπορείς να κάνεις περισσότερο από αυτό που κάνεις τώρα; Μπορείς να μοιράζεις περισσότερα! Μπορείς να δίνεις περισσότερα! Δεν μπορείς να σταματήσεις! Για τα παιδιά του Κυρίου, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όπως το να στέκεσαι ακίνητος! Ή πηγαίνεις μπροστά, ή ξεμένεις πίσω! Πρέπει να συνεχίσεις να προχωράς! Πρέπει να μοιράζεις ακόμη περισσότερα, καθώς, "εργάζεσαι τα έργα του πέμψαντός σε, εωσού είναι ημέρα. Έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται να εργάζηται". Ιωάννη 9:4. "Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί". Εφεσίους 5:16. Να μοιράζεις περισσότερα, να μαρτυράς περισσότερο, και ο Ίδιος ο Θεός θα κάνει περισσότερα, περισσότερα απ' ότι ονειρεύτηκες ποτέ!           

Αν αρνιέσαι να δίνεις από εγωισμό, θα καταλήξεις να είσαι ένα τίποτα. "Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται, οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν. Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή, και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός. Παροιμίες 11:24-25. 
Δεν μπορείς να ξεπεράσεις το Θεό στο δόσιμο!

Ντέιβιντ Λίβινγκστον

Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον, ο περίφημος Βρετανός ιεραπόστολος που εγκατέλειψε την περιουσία του, για να πρωτοπορήσει στις ζούγκλες της Αφρικής, και πέθανε εκεί προσευχόμενος γονατιστός είπε μια φορά. "Ποτέ μου δεν έκανα μια θυσία! "Είχε ανακαλύψει ότι δεν μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει το Θεό στο δόσιμο. Αν και έδωσε τη ζωή του, θα θερίσει Αιώνια Ζωή και μερίσματα από αθάνατες ψυχές, χιλιάδες σωσμένους για πάντα! Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε το Θεό στο δόσιμο;

Όμως πρόκειται να κοστίσει κάτι! Όπως είπε ο Βασιλιάς Δαβίδ, "Δεν θέλω προσφέρει ολοκαυτώματα εις Κύριον τον Θεόν μου δωρεάν! "Β' Σαμουήλ 24:24. Πρέπει να δώσεις κάτι, πρέπει να μοιράζεις στους έξω, πρέπει να ζεις δίπλα σ' ένα παράθυρο, και πρέπει να είσαι πιστός! Πρέπει να βάλεις κάτι  για να πάρεις κάτι!  Πρέπει να δώσεις για να πάρεις, να μοιράσεις για να δεχτείς, να σπείρεις για να θερίσεις, να επενδύσεις για να κερδοφορήσεις, να πεθάνεις για να ζήσεις, να θαφτείς για να αναστηθείς!...

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1971.

Προσδιόρισε ημέρα.

Η μελέτη της Ιστορίας είναι άκρως διδακτική. «H ιστορία κρατά το κλειδί της κατανόησης του παρόντος, με το να επιμένει να ρωτά, πως αυτό ήρθε στην ύπαρξη. Νοοτροπίες και συμπεριφορές του παρόντος, οφείλουν την μορφή τους σε δυνάμεις του παρελθόντος. Το να κατανοήσουμε σωστά το παρελθόν, είναι σαν να ρίχνουμε φως στο παρόν. Ζούμε στο παρόν, μαθαίνουμε από το παρελθόν, και ατενίζουμε στο μέλλον».

Ιστορία, συνήθως, ονομάζουμε όσα αποτυπώθηκαν οριστικά επάνω σε υλικά, που διατηρήθηκαν άθικτα από τον χρόνο, και είναι προσιτά στο βλέμμα ή στην ακοή μας ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, Ιστορία δεν είναι μονάχα αυτά. Είναι και πολλά άλλα ακόμη.

Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Παναγιώτη Κανελλόπουλο: «Ο άνθρωπος δεν μιλάει μόνο με τον λόγο. Μιλάει και με πολλούς άλλους τρόπους. Μιλάει με το βλέμμα, με την κίνηση του χεριού του, με το χαμόγελο ή με την σύσπαση του προσώπου του, με το βαρύ ή ελαφρό του βήμα, πολλές φορές με την ίδια του την σιωπή, με μιαν άναρθρη κραυγή, με τα δάκρυα και τον στεναγμό του. Όλα, όμως, αυτά χάνονται. Χάνονται - έστω κι αν κάποιος δεύτερος κέρδισε κάποτε κάτι ασύλληπτα μεγάλο από το χάδι ή το χαμόγελο που δέχθηκε - μέσ' στην άπειρη νύχτα της ιστορίας των ανθρώπων, όπως χάνονται τα κύματα μέσ' στο ίδιο το πέλαγος. Μπορεί και να μη χάνεται τίποτε, μπορεί και όσα δεν αποκρυσταλλώθηκαν σε κάτι αντικειμενικά πάγιο, να μένουν αιώνια ή πάντως ν' αφήκαν, στην ιστορία της ανθρώπινης ψυχής, ίχνη που διαρκούν. Ωστόσο, τα ίχνη αυτά δεν τα ξεχωρίζουμε, δεν ξέρουμε που αποτυπώθηκαν».

Είναι αλήθεια άραγε πως όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν και βιώνουν, όσα είπαν και άκουσαν και ποτέ δεν γράφτηκαν χάνονται στον άνεμο; Κι αν δεν χάνονται μπορούμε να ξέρουμε που αποτυπώθηκαν;

Στο βιβλίο του προφήτη Μαλαχία 3:16, διαβάζουμε: «Τότε, αυτοί που φοβούνταν τον Κύριο μιλούσαν αναμεταξύ τους και ο Κύριος πρόσεχε, και άκουγε και γράφτηκε ένα βιβλίο ενθύμησης μπροστά του, γι αυτούς που φοβούνταν τον Κύριο, και που σέβονταν το όνομά του».

Κι ακόμη, ο ίδιος ο Ιησούς διαβεβαίωσε πως «όσα πείτε μέσα στο σκοτάδι, θα ακουστούν μέσα στο φως και ότι μιλήσετε στο αυτί μέσα στα εσώτερα δωμάτια, θα κηρυχθεί επάνω από τις ταράτσες». (Λουκ.12:3). Κατά συνέπεια, τίποτα απ' όσα ειπώθηκαν δεν χάνεται, είτε καλό είτε κακό. Ο ίδιος ο Θεός κρατά λογαριασμό και βιβλίο ενθύμησης, για όσα είπαν και έκαναν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές. Ακόμη και οι σκέψεις και τα βαθύτερα κίνητρα της καρδιάς δεν χάνονται, ούτε λησμονιούνται.

Ο απόστολος Παύλος θα γράψει: «Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό» (Α' Κορινθ.4:5).

Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός κρατά λογαριασμό των πεπραγμένων είναι επειδή, όπως έχει προαναγγείλει, στα τέλη των ημερών θα κρίνει τους ανθρώπους, έχοντας σαν βάση τα έργα τους και τις επιλογές τους, στη διάρκεια της ζωής τους πάνω στη γη.

Η Αγία Γραφή με κάθε σοβαρότητα και σαφήνεια διακηρύττει πως ο Θεός «προσδιόρισε μία ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, δια μέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς Τον από τους νεκρούς». (Πράξ.17:31). Και η κρίση αυτή θα αφορά όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, μικρούς και μεγάλους. (Αποκ.20:11-14).

Εσύ, ποιο δρόμο θ' ακολουθήσεις;

Αντικείμενο της κρίσης θα είναι κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης: έργα, λόγια, σκέψεις, κίνητρα. Όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν στην διάρκεια της σύντομης ζωής τους. Το αποτέλεσμα δε της κρίσης αυτής, θα είναι καθοριστικό για την υπόσταση εκείνων που θα κριθούν, αφού θα προσδιορίσει το που θα περάσουν την αιωνιότητα που ακολουθεί. Και οι επιλογές δεν είναι πολλές. Μονάχα δύο: είτε μαζί με τον Θεό, σ' αυτό που ξέρουμε ως παράδεισο, είτε μακριά απ' Αυτόν, στην κόλαση. Τι είναι όμως εκείνο που θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στο που τελικά θα περάσει κανείς την ατελεύτητη αιωνιότητα; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ εκείνων που θα σωθούν, και εκείνων που θα απολεσθούν την ημέρα εκείνη;

Η Καινή Διαθήκη είναι εξαιρετικά σαφής στο σημαντικό αυτό ζήτημα. Ο ίδιος ο Ιησούς ξεκαθάρισε πως υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την ημέρα της κρίσης, αφού στην ουσία δεν θα συμμετέχουν σ' αυτήν, δεν θα κριθούν. «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ' αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (Ιωάν.5:24).

Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί δεν θα κριθούν την ημέρα της κρίσης, αλλά έχουν ήδη εξασφαλισμένη την είσοδό τους στον παράδεισο, δεν είναι επειδή είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους, αλλά επειδή σε κάποια στιγμή της ζωής τους συνάντησαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν και πίστεψαν στο λόγο Του, και δέχθηκαν ο Ιησούς να τους αντικαταστήσει στην κρίση. Όταν ο Ιησούς παρέδωσε τον εαυτό Του να πεθάνει στο Σταυρό του Γολγοθά, κρίθηκε στην θέση των αμαρτωλών, πληρώνοντας το τίμημα για τις αμαρτίες όχι τις δικές Του, αφού δεν είχε τέτοιες, αλλά εκείνων που αντικαθιστούσε στην τιμωρία.

Όσοι, λοιπόν, ακούνε το λόγο Του και πιστεύουν σ' Αυτόν, δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη του Θεού την ημέρα της κρίσης. Γι’ αυτούς, η δικαιοσύνη του Θεού έχει ικανοποιηθεί πλήρως. Όταν μετανόησαν, και ζήτησαν να συμφιλιωθούν με το Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού, οι πράξεις, τα λόγια, οι σκέψεις και τα κίνητρα των καρδιών τους που ήταν ενάντια στην αγιότητα του Θεού, διαγράφηκαν από τα βιβλία ενθύμησης του Θεού. Παράλληλα, το όνομά τους γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής και έγιναν «συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού». (Εφεσ.2:19).

Είσαι μήπως ένας από αυτούς; Έχεις βεβαιότητα σωτηρίας; Το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί με το πνεύμα σου πως είσαι παιδί του Θεού; (Ρωμαίους.8:16). Αν όχι, τότε θα πρέπει να βιαστείς. Επειδή, «η βασιλεία του Θεού βιάζεται, και οι βιαστές (όσοι βιάζονται) την αρπάζουν». (Ματθ. 11:12). Μην αφήσεις την ευκαιρία να χαθεί. Σήμερα κιόλας ζήτησε από τον Ιησού Χριστό να έρθει στη ζωή σου...

Πηγή:  Επιστολή

Πλανήτης ΓΗ..! Ώρα Μηδέν.

«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί. Καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Β' Πέτρου 3:10.
Αυτή είναι μία από τις δεκάδες προφητείες της Αγίας Γραφής που μας προλέγουν την πορεία του πλανήτη μας. Άραγε θα πρέπει να τις πάρουμε στα σοβαρά; Μάλλον ΝΑΙ!

Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να απλουστεύσει τη δύσκολη πλέον ζωή του, και να την κάνει πιο άνετη – ντύνοντάς την με την ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» – το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στον όμορφο αυτόν γαλαζοπράσινο πλανήτη, και ανέτρεψε τις ισορροπίες της φύσης με τις ανόητες εφευρέσεις του. Τώρα ο κώδων του κινδύνου κρούει ασταμάτητα, όμως δυστυχώς, είναι… αργά. Η Γη μας πεθαίνει!!!

Την υπνηλία μας ή αν θέλετε την εθελοτύφλωσή μας, ήλθε να την αφυπνίσει η φωνή της επιστήμης και να μας διδάξει ότι η ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» (που η ίδια εφεύρε), μας οδηγεί στην καταστροφή.

1575 επιστήμονες απ' όλο τον κόσμο, σε μια τετρασέλιδη μελέτη τους, επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το φυσικό κόσμο. Ο Τζορτζ Τσάρπακ, Αμερικανός φυσικός και κάτοχος βραβείου Νόμπελ, προλογίζοντας τη μελέτη αυτή, είπε με λύπη ότι: «Η Γη είναι ξεπερασμένη πια!». Κύριες πηγές μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι οι βιομηχανοποιημένες χώρες. Ραγδαία εξελίσσονται, η καταστροφή των Ωκεανών, οι ζημιές στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η καταστροφή των δασών, καθώς και η εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών. Και η μελέτη αυτή καταλήγει έτσι τραγικά: «Μας απομένουν μία ή λίγες ακόμα δεκαετίες πριν χαθεί η ευκαιρία να εξαφανιστούν όλες οι απειλές που σήμερα αντιμετωπίζουμε, και πριν χάσουμε κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουμε την ανθρωπότητα».

Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος κάνει ότι είναι δυνατό για να γίνει ο Πλανήτης Γη… ακατοίκητος!!!
Ο Τσαρλς Μπέρλιτς έγραψε: «Ένας από τους άμεσους κινδύνους που θεωρούνται ικανοί να καταστρέψουν τον πολιτισμό μας, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, είναι η καταστροφή του όζοντος της ατμόσφαιρας».

Πράγματι, η ανακάλυψη το 1987, ότι το 95% του όζοντος έλειπε από την ατμόσφαιρα της Ανταρκτικής μας τρόμαξε (;). Η ακατανόητη αλλαγή του καιρού μας προβληματίζει. Στα δελτία καιρού, οι εκφωνητές πρόσθεσαν λέξεις όπως: «απίστευτο, εκτός εποχής, θεομηνία, ασυνήθιστο, απρόβλεπτο, Βιβλική καταστροφή, έσπασε ρεκόρ κ.α». Λέτε να αργήσει η φύση να ξεσπάσει όλη την οργή της πάνω μας; Όχι, γιατί: «Ότι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει».

Εκτός από την ατμοσφαιρική μόλυνση έχουμε και έναν άλλο εφιάλτη πάνω στο κεφάλια μας. Είναι ο φόβος του πυρηνικού ολέθρου. Η δήλωση του επιστήμονα Λίνους Πάουλινγκ είναι κατηγορηματική: «Το οπλοστάσιο της Γης σήμερα, κατέχει τέτοια δύναμη, ώστε να μπορεί να καταστρέψει τη γη 160 φορές»!

Σε μια ανάλυση μελετών και επεξεργασίας στοιχείων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών δηλώνει απερίφραστα: «Επόμενη μέρα δεν θα υπάρξει σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος. Εκατό τόνοι πυρηνικής ενέργειας είναι αρκετοί, για να καταστρέψουν κάθε είδος ζωής στον Πλανήτη μας. Και η ποσότητα αυτή μπορεί να μεταφερθεί από οποιοδήποτε σήμερα πυρηνικό υποβρύχιο». Και οι φωνές συνεχίζονται! Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είπε ότι: «Η επιστήμη δεν μπορεί σήμερα να προσφέρει κανένα τρόπο αληθινής προστασίας ενάντια στα θανατηφόρα όπλα, τα οποία μπορούν στην εποχή μας να καταστρέψουν οριστικά τον πολιτισμό μας».

Δυστυχώς το «χάσαμε το παιγνίδι». Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια μας. Η διεφθαρμένη καρδιά του ανθρώπου και το αχόρταγο πορτοφόλι του, κατάντησε τον Πλανήτη μας έναν φτωχό και κουρελή συγγενή μέσα σ’ αυτό το αχανές σύμπαν. Έβαλε δυστυχώς ο άνθρωπος το χέρι του στη δημιουργία του Θεού. Ο ομορφότερος Πλανήτης Γη, φιλοξενεί αιώνες τώρα τη ζωή. Το ζωικό του βασίλειο είναι υπερθέαμα άξιο θαυμασμού με εξουσιαστή του τον άνθρωπο, που δυστυχώς αντί να κάνει χρήση της εξουσίας του αυτής, έκανε κατάχρηση. Και τώρα: «η ανθρώπινη επέμβαση στη φύση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη της Γης …. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ».

Θα μπορούσε όμως ο… «παντοδύναμος» άνθρωπος να άφηνε, έστω και το διάστημα, παρθένο; Θέλει κι αυτό να το κατακτήσει, να το εξουσιάσει. Θέλει καθώς λένε, να οικοδομήσει σ’ άλλους πλανήτες, για να μπορεί να γλυτώσει από την επερχόμενη καταστροφή. Όμως λογαριάζει «χωρίς τον ξενοδόχο». Η φωνή του Θεού τον προειδοποιεί γι αυτό: «Εάν μετεωρισθείς ως αετός, και εάν θέσεις την φωλεάν σου αναμέσων των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει ο Κύριος». (Παλαιά Διαθήκη προφήτης Αβδιού, εδάφιο 4).

Σήμερα σε τροχιά γύρω από τον Πλανήτη Γη, υπάρχουν 5000 περίπου αντικείμενα που αρκετά φέρουν πυρηνική ενέργεια. Μερικά πέσανε στη γη, και με αρκετό αγώνα κρατήθηκαν μυστικές οι πιθανές συνέπειες. «Το Σκάιλαντ, ο Αμερικανός διαστημικός σταθμός … ΕΠΕΣΕ στη Γη το 1979 με έκρηξη που σκόρπισε τα συντρίμμια του σε ακτίνα 6500 χιλιομέτρων. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Ρωσικό «Κόσμος 954» που έπεσε ζωσμένο στις φλόγες το 1978 σε αραιοκατοικημένη περιοχή του Β. Καναδά. Αυτή τη φορά όμως το μυστικό διέρρευσε, το «Κόσμος 954» ήταν ένας ιπτάμενος πυρηνικός αντιδραστήρας και κουβαλούσε 50 κιλά ραδιενεργό ουράνιο». 

Τελικά ναι, είναι αλήθεια. Η Γη μας πεθαίνει. Σε τρομάζουν αυτά τα λόγια; Αν ναι, τότε πάρε μέτρα ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ δήλωσε: «Σε μια ενδεχόμενη πυρηνική σύγκρουση όλοι θα χαθούμε, και δεν θα υπάρξει μια νέα κιβωτός του Νώε για να μας σώσει».

ΛΑΘΟΣ!
Η Κιβωτός υπάρχει, και η Σωτηρία είναι μόνο μέσα σ’ αυτήν. Είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ που για σένα προσωπικά θυσιάστηκε για να μπορείς κι εσύ να έχεις, αν το θέλεις, δωρεάν τη Σωτηρία. Άσε τη Γη να καταστραφεί, αφού ο Θεός λέει ότι θα γίνει αυτό. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Σώσε όμως τον εαυτό σου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο Χριστός θα έρθει για να πάρει μαζί Του τους λυτρωμένους πιστούς. (Α' Θεσσαλονικείς 4:15-18). Εσύ θα είσαι μαζί; Μάθε τον τρόπο της Σωτηρίας από τον Λόγο του Θεού, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Οι προειδοποιήσεις Του είναι τόσο καταπληκτικές που αφήνει άναυδο κάθε μελετητή. Άξια αναφοράς είναι και αυτή η προφητεία για τη συνέχεια: «Αυτή θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς …. η σαρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εν ταις οπαίς αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». Ζαχαρίας 14:12

Στα λόγια αυτά μπορείς να δώσεις εξήγηση μόνο με τη γνώση που έχουμε σήμερα για τη χρήση των Βιολογικών όπλων. Η σάρκα στην κυριολεξία αλλοιώνει, «Αγρυπνείτε λοιπόν προσευχόμενοι πάντοτε για να καταξιωθείτε να αποφύγετε όλα αυτά που πρόκειται να γίνουν». Λουκάς 21:36...

Πηγή:  Sporeas.gr

Εν Αρχή… το Φως!

Αλήθεια η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Να, λοιπόν, μια φιλοσοφική απορία που πολλές φορές μας κάνει να χαμογελάμε αφηρημένα. Ασφαλώς η απάντηση είναι ότι η κότα έγινε πρώτη, και σαν ζωντανός οργανισμός πλέον, έκανε το αυγό και από το αυγό έγινε το κοτόπουλο, κ.ο.κ. Τέτοιες φιλοσοφικές ερωτήσεις ίσως να μην τις δίνουμε και μεγάλη σημασία, όμως όταν πρόκειται για σοβαρές, δεν πρέπει να μένουμε αδρανείς.

Μια σοβαρή λοιπόν ερώτηση είναι ποιο τάχα να έγινε πρώτο, το φως ή ο ήλιος; Στο άρθρο αυτό θα δούμε κάποιες απόψεις για τη δημιουργία που μας αφηγείται η Βίβλος, καθώς και την επιστημονική και φιλοσοφική τοποθέτηση, που κάποιες φορές γίνεται χλευασμός και δεν ενημερώνει παρά ειρωνεύεται και καυτηριάζει αρνητικά.

Η Βιβλική άποψη, όταν ο Θεός δημιουργεί:

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός «γεννηθήτω φως» και εγένετο φως…. Και διεχώρισεν ο Θεός ανα μέσον του φωτός και ανα μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύχτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία (πρώτη). (Γένεση 1:1-5)».

Συνεχίζοντας ο Θεός τη δημιουργία Του, έρχεται στην τέταρτη ημέρα και δημιουργεί τους δύο φωστήρες, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Αφού όμως ο ήλιος δημιουργήθηκε την τέταρτη ημέρα, πως ήταν δυνατό να υπήρχε φως από την πρώτη ημέρα; Εδώ είναι που η επιστήμη αμφιβάλλει, ή μάλλον κάποιοι επιστήμονες για την ορθότητα της Βίβλου, δίχως όμως και αυτοί οι ίδιοι να είναι σε θέση να δώσουν κάποια λογική εξήγηση, για το πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος. Απλά και μόνο αμφιβάλλουν.

Μια μερίδα επιστημόνων.

Ο άνθρωπος της επιστήμης παίρνει μια διστακτική στάση απέναντι στο πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, ενώ θα έπρεπε να το θαυμάζει. Οι δικαιολογίες που προβάλλει είναι ότι η διάλεκτος της δημιουργικής αφήγησης, δεν έχει τίποτε το επιστημονικό, ότι η περιγραφή της είναι σύντομη, ότι ανακατεύει τα φυσικά γεγονότα με λόγους και με πράξεις υπερφυσικές, και πολλά άλλα. Έτσι ο επιστήμονας σταματά την έρευνα της βίβλου, γι αυτό και χάνει ίσως την ανυπολόγιστη επιστημονική αξία της Βιβλικής φράσης, «και σκότος επάνω της αβύσσου», αφού αυτό είναι μία δήλωση ότι στην αρχή τα πάντα ήταν σκοτάδι.

Δεν μπορούν να αρνηθούν οι επιστήμονες, ότι έτσι έπρεπε να ήταν η Γη στην αρχική της φάση. Πως λοιπόν το γνώριζε αυτό ο συγγραφέας της «Γένεσης»; Αυτό το «σκότος» ο Θεός το έκανε φως. Και αφού ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας, λογικά δεν πρέπει το φως αυτό να προέρχονταν από τον ήλιο. Πάνω σ’ αυτή τη «λογική» οι άνθρωποι σκοντάφτουν και συμπεραίνουν ότι: η θρησκεία κι επιστήμη διαφέρουν μεταξύ τους. Η πρώτη λέει ότι ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα, η δεύτερη το ακούει και τραβάει τα μαλλιά της(!). Όταν όμως αρνούμαστε μια θεωρία σωστό είναι να το κάνουμε με στοιχεία καθώς και να αποδείξουμε τη δική μας άποψη, κάτι που αποφεύγουν να κάνουν αρκετοί.

Ο Dr. Deveaux της Σχολής επιστημών του Bordeaux, γράφει μεταξύ άλλων:

«Η πρώτη πράξη του Θεού μέσα στη σκοτεινή άβυσσο, ήταν η δημιουργία του Φωτός. Στο σημείο τούτο τολμώ να επικαλεστώ τη μαρτυρία όλων των φυσιολόγων, κι αυτών ακόμη των πιο αναγνωρισμένων. Η Βίβλος, ενώ μιλά για την εμφάνιση του φωτός ήδη από την αρχή του κόσμου, δεν μας τοποθετεί αμέσως μπροστά στην πρώτη εκδήλωση φαινομένων, που είναι τα πιο ισχυρά και τα πιο ανεξήγητα στο Σύμπαν. Το φως φανερώνει πλήθος πραγμάτων, αλλ’ αυτό καθ’ εαυτό αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα, μολονότι είναι η πιο φωτεινή πραγματικότητα. Οι φυσιολόγοι μελετούν αυτό το θέμα με πάθος. Μάλιστα, σ’ έναν από τους πιο επιφανείς Γάλλους φυσιολόγους, τον Ντερμπολί, δόθηκε το βραβείο Νόμπελ, ακριβώς επειδή υπέδειξε την αρχή για τη λύση του προβλήματος του φωτός».

Πόσο άστοχοι ήταν οι σαρκασμοί των αρνητών φιλοσόφων, που γελοιοποιούσαν αυτό το χωρίο της Γένεσης, επειδή τοποθετεί το φως στην πρώτη ημέρα, και τον ήλιο στην τέταρτη.

Γνωρίζουμε, σήμερα, ότι οι αστέρες στην εξέλιξή τους περνούν από μία φάση, κατά την οποία αποδίδουν τον ίδιο το φως τους. Η Γη υπήρξε ένας τέτοιος αστέρας, και μάλιστα το αρχικό τούτο φως, που φώτιζε τη Γη στην αρχή της, διαρκούσε για πολύ λίγο χρόνο, δεδομένου ότι έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην εμφάνιση της φυσικής ζωής πάνω στη σφαίρα μας.

Πράγματι, ο Dr. Deveaux έχει δίκιο διότι η αστρική εξέλιξη, είναι γενικά παραδεκτή από τους αστρονόμους. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τ’ άστρα ξεκινούν σαν αραιά αέρια, μόλις στη θερμοκρασία της ερυθροπυρώσεως, έπειτα το άστρο συστέλλεται, γίνεται πυκνότερο και θερμότερο, και βαθμιαία φθάνει στη μεγαλύτερη φωτεινότητα. Από τότε η θερμοκρασία αρχίζει να υποχωρεί, και μετά από αρκετό καιρό καταλήγει σε ψυχρό που δεν εκπέμπει φως.

Κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Βλέπουμε στη αφήγηση της «Γενέσεως» το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και την νύχτα να είναι παρόντα και τα δύο την ίδια ώρα στην επιφάνεια της γης. Ο άνθρωπος εξοικειώθηκε στην ιδέα αυτή της γραμμής που χωρίζει το φως από το σκοτάδι στην επιφάνεια της σελήνης, για χιλιάδες χρόνια τώρα, δίχως όμως να μπορεί να γνωρίζει, ότι το ίδιο συμβαίνει και στην επιφάνεια της γης. Όταν οι αστροναύτες μας, πριν από λίγα μόλις χρόνια άρχισαν τη φωτογράφηση της γης από το διάστημα, είδαμε ότι η γη κατά μέρος είναι φωτεινή, και κατά μέρος σκοτεινή. Τέτοια αποκάλυψη στο Μωϋσή (συγγραφέα της Γένεσης) μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δώσει. Όσον αφορά την Ημέρα, αφού ο ήλιος έγινε μετά που υπήρξε η μέρα, απαντάμε στους αρνητές φιλόσοφους ότι το μήκος της μέρας εξαρτάται όχι από τον ήλιο, αλλά από την περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της. Να λοιπόν ότι και πάλι η Βίβλος είναι επιστημονικά σωστή.


Λίγο διάλειμμα για σκέψεις.

Η βιβλική διήγηση της δημιουργίας χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η επιστήμη άρχισε τις ανακαλύψεις της, μόνο έναν αιώνα πριν και η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει όλες τις αλήθειες που περιέχονται στη «Γένεση» περί δημιουργίας. Αυτό προϋποθέτει μία πηγή ανώτερη και προγενέστερη της ανθρώπινης έρευνας, και η πηγή αυτή μόνο με Θεία αποκάλυψη μπορούσε να υπάρχει. Γιατί λοιπόν κάποιοι αρνητές δεν δοκιμάζουν να μεταφράσουν την απλή διάλεκτο της Βιβλικής διήγησης σε γλώσσα επιστημονική;

Απάντηση: Διότι τότε θα δουν ότι πράγματι «η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ» (Α' Κορινθίους 3:19). Και πράγματι είναι. Διότι, ενώ η επιστήμη μόλις πριν μερικές δεκαετίες αναγνώρισε την αρχή της ύλης, ότι η ύλη δεν έχει παντοτινή ύπαρξη, η βίβλος μας λέει γι αυτή την αρχή χιλιετηρίδες πριν: «Εν ΑΡΧΗ εποίησεν ο Θεός..!»...

Πηγή:  Sporeas gr.

Αυτάρκεια - μια έννοια ξεχασμένη;

Μεταφέρω απόσπασμα από το κείμενο της Δρ. Ιωάννας Σαχινίδου στο βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;» με τίτλο «Η Κρίση της Κτίσης». Γράφει για την αυτάρκεια, μια έννοια της Καινής Διαθήκης, θεμελιώδη και περιεκτική, που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημασία μιας «Βιβλικής Οικονομίας»:

Φάγαμε από το φρούτο που είπε ο Θεός να μην αγγίξουμε, γιατί νομίσαμε ότι θα ανοιχτούν τα μάτια μας, θα γίνουμε σαν θεοί και θα γνωρίζουμε το καλό και το κακό. Γένεσις 3:5. Η Εύα και ο Αδάμ ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, και τις εντολές του Θεού για να γίνουν ως θεοί. Το ίδιο κάνουμε και εμείς παραβιάζοντας τις οικολογικές ισορροπίες της φύσης. Χτίσαμε πόλεις με πύργους, που η κορυφή τους θα έφθανε στους ουρανούς. Γένεσις 11:4. Το ίδιο κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα μας κάνουν παντογνώστες και κατακτητές της δημιουργίας. Χτίσαμε πύργους και σπίτια στην άμμο. Ματθαίος 7:26. Απλώσαμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμά μας, και χτίσαμε τα νοικοκυριά μας με αέρινο χρήμα. Διαφθάρηκαν οι σκέψεις μας με τον τρόπο που το φίδι εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του. Χάσαμε τη χριστιανική μας απλότητα. Β' Κορινθίους 11:3. Παρασυρθήκαμε από ηγέτες που ανεβάσαμε στην εξουσία, και τώρα κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και τους πόρους της χώρας. Ατέλειωτες συζητήσεις, διασκέψεις, αναλύσεις και προβληματισμοί αφορούνε στο πως θα πάρουμε δάνεια. Τα χρήματα θα μας σώζουν, ή θα μας δώσουν πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα για να συνεχίσουμε την ίδια τακτική; Παίρνουμε δάνεια, τα ξοδεύουμε και παίρνουμε ξανά άλλα;

Ο Θεός έχει τη δύναμη να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είμαστε πάντοτε σε όλα αυτάρκεις, και να δίνουμε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Β' Κορινθίους 9:8. Η ευσέβεια είναι μεγάλος πλούτος, μόνο όμως για αυτόν που είναι αυτάρκης, και ικανοποιείται με όσα έχει. Α' Τιμόθεον 6:6. Ο Θεός μας χάρισε ζωή μέσα στη δημιουργία Του, και μας έβαλε στον Κήπο Του, για να εργαζόμαστε και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της γης, μας διατηρεί στη ζωή με το Πνεύμα Του. Ο Χριστός είπε: «ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια». Ιωάννης 10:10-13. Είναι άραγε τα λόγια του Χριστού ουτοπικά, για την πραγματικότητα που βιώνουμε, παλεύοντας με δάνεια, αποπληρωμές, μνημόνια, διαφθορά, ανεργία και τόσα δεινά; Πώς θα ζούμε ζωή περίσσια όταν μας στερούν τα ανθρώπινά μας δικαιώματα;

«Αυτάρκεια» σημαίνει πληρότητα σχετικά με τα αναγκαία για τη ζωή. Επιστρατεύεται από επιστήμονες, για να αντικρούει την παγκοσμιοποίηση και τις μονοκαλλιέργειες που μειώνουν τη γονιμότητα εδαφών, η οποία συμπληρώνεται με χημικά φάρμακα. «Αυτάρκεια» είναι έννοια βιβλική. Ας την επιστρατεύσουμε για να ελέγξουμε το "πρότυπο ζωής" που διαμορφώσαμε. Στην οικεία και πολυδιαβασμένη περικοπή στο Κατά Ματθαίον 6:25-34, ας βάλουμε τον τίτλο «Αυτάρκεια»: "Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε… ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν … ολιγόπιστοι … για αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό"… 

Η έξοδος από κάθε κρίση είναι η μετάνοια. Κλεισμένοι εγωκεντρικά, ατομικιστικά στον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τα όρια που ο Θεός έβαλε στη δημιουργία Του. Εκμεταλλευόμαστε άλλους ανθρώπους και τη φύση. Βάλαμε σε κίνδυνο τη ζωή του πλανήτη μας. Ο Χριστός ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο και τη δημιουργία από τη φθορά και το θάνατο, και να μας ενώσει με το Θεό από τον οποίο η αμαρτία μας απομάκρυνε. Δεχόμενοι το λυτρωτικό έργο Του Χριστού, και πληρωμένοι με το Πνεύμα του Θεού που μας συντηρεί, ας χαιρόμαστε τη δωρεά του Θεού. Ο Θεός μας έκανε δικά Του παιδιά προσφέροντας το Γιο του για τη λύτρωσή μας. Γεμάτοι από την αγάπη του Θεού σε εμάς, ας ανοίγουμε την αγκαλιά μας για να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Έχουμε το Χριστό, έχουμε τα πάντα. Προσφέρουμε και: «Κατέχουμε αληθινά, μόνο ότι έχουμε δώσει»...

Antony Flew: Υπάρχει Θεός! Πώς άλλαξε γνώμη ο πλέον διαβόητος άθεος στον κόσμο.

Το βιβλίο του

«Υπάρχει Θεός!» είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα για τον καθένα, που θα το πιάσει στα χέρια του. Το βιβλίο περιέχει όμορφες, κατανοητές για τον χρήστη περιγραφές από τα επιχειρήματα, κυρίως επιστημονικά, που τον έπεισαν να αλλάξει γνώμη για την ύπαρξη του Θεού. Μεταφέρω κάποια αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου του:
«Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι πρέπει να παρουσιάσω εδώ αυτό που κάποιοι θα  το έλεγαν, την τελευταία μου βούληση, την διαθήκη μου. Με λίγα λόγια, όπως λέει και ο τίτλος, τώρα πιστεύω ότι υπάρχει Θεός! ... Γιατί το πιστεύω αυτό, δεδομένου ότι προώθησα και υπερασπίστηκα τον αθεϊσμό πάνω από μισό αιώνα; Η σύντομη απάντηση είναι: επειδή η εικόνα του κόσμου, όπως τον βλέπω εγώ, εξελίχτηκε μέσω της σύγχρονης επιστήμης. Η επιστήμη επισημαίνει τρεις διαστάσεις της φύσης που καταδεικνύουν τον Θεό. Η πρώτη είναι το γεγονός ότι η φύση υπακούει σε νόμους. Η δεύτερη είναι η διάσταση της ζωής, δηλαδή έξυπνα οργανωμένα τελεολογικά όντα, που προέκυψαν από την ύλη. Η τρίτη είναι η ίδια η ύπαρξη της φύσης. Αλλά δεν με οδήγησε σ’ αυτή την πεποίθηση μόνο η επιστήμη. Με βοήθησε και μια νέα μελέτη των κλασικών φιλοσοφικών επιχειρημάτων.

Τρεις τομείς της επιστημονικής έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα, και θα τους εξετάσω καθώς προχωράμε, υπό το πρίσμα των σημερινών αποδεικτικών στοιχείων. Το πρώτο αφορά την ερώτηση που προβλημάτισε και συνεχίζει να προβληματίζει τους περισσότερους στοχαστές επιστήμονες: Πώς δηλαδή οι νόμοι της φύσης ήλθαν σε ύπαρξη; Το δεύτερο είναι προφανές σε όλους: Πώς η ζωή, ως φαινόμενο, προέκυψε από το μη-ζωντανό; Και το τρίτο είναι το πρόβλημα που οι φιλόσοφοι παρέδωσαν στους κοσμολόγους: Πώς το σύμπαν, με το οποίο εννοούμε όλα αυτά που είναι φυσικά, ήλθε σε ύπαρξη; 

" Όσο περισσότερο εξετάζω το σύμπαν και μελετώ τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του", γράφει ο φυσικός Freeman Dyson, τόσο περισσότερες αποδείξεις βρίσκω ότι το σύμπαν γνώριζε, υπό κάποια έννοια, πως θα έλθουμε". Με άλλα λόγια, οι νόμοι της φύσης φαίνεται να έχουν έτσι δημιουργηθεί ώστε το σύμπαν να προωθείται προς την εμφάνιση και διατήρηση της ζωής. Αυτή είναι η ανθρωπική αρχή που διαδόθηκε από στοχαστές όπως τον Martin Rees, τον John Barrow, και τον John Leslie. Ο μικροσυντονισμός (των φυσικών παραμέτρων) έχει εξηγηθεί με δύο τρόπους. Ορισμένοι επιστήμονες έχουν πει ότι ο μικροσυντονισμός αυτός είναι απόδειξη θεϊκού σχεδίου. Πολλοί άλλοι θεωρούν ότι το σύμπαν μας είναι ένα από πολλά άλλα - ένα "πολυσύμπαν" δηλαδή - με τη διαφορά ότι το δικό μας σύμπαν έτυχε να έχει τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή. Σχεδόν κανένας σημαντικός επιστήμονας σήμερα δεν υποστηρίζει ότι η άριστη ρύθμιση (των παραμέτρων) ήταν καθαρά αποτέλεσμα τυχαίων παραγόντων σε ένα και μόνο σύμπαν.

Antony Flew

Η προέλευση της αυτο-αναπαραγωγής είναι ένα δεύτερο πρόβλημα-κλειδί. Ο διακεκριμένος φιλόσοφος John Haldane, παρατηρεί ότι οι θεωρίες προέλευσης της ζωής, "δεν παρέχουν επαρκή εξήγηση, δεδομένου ότι προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός πρώιμου σταδίου αυτο-αναπαραγωγής και δεν έχει αποδειχτεί ότι αυτό μπορεί να προκύψει με φυσικό τρόπο από υλική βάση". Μια τρίτη φιλοσοφική διάσταση στην προέλευση της ζωής, σχετίζεται με την προέλευση της κωδικοποίησης και επεξεργασίας πληροφοριών που έχει κεντρική σημασία για όλες τις μορφές ζωής. Αυτό  περιγράφεται θαυμάσια από τον μαθηματικό David Berlinski, ο οποίος επισημαίνει την δραματουργική αφήγηση γύρω από την τρέχουσα κατανόησή μας για το κύτταρο. Όχι μόνο δεν υπάρχει υποκείμενη φυσική αρχή, αλλά η ίδια η ύπαρξη ενός κώδικα είναι ένα μυστήριο. "Οι κανόνες κωδικοποίησης, είναι γνωστοί. Ωστόσο, δεν παρέχουν καμία ένδειξη ως προς το γιατί υπάρχει ο κώδικας, και γιατί ο μηχανισμός μετάφρασης είναι αυτός που είναι". Ο Paul Davies επισημαίνει το ίδιο πρόβλημα. Παρατηρεί ότι οι περισσότερες θεωρίες της βιογένεσης έχουν επικεντρωθεί στην χημεία της ζωής, όμως 'η ζωή είναι κάτι περισσότερο από πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις. Το κύτταρο είναι ταυτόχρονα ένα σύστημα αποθήκευσης, επεξεργασίας και αναπαραγωγής πληροφοριών. Πρέπει να εξηγήσουμε την προέλευση των εν λόγω πληροφοριών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το μηχάνημα επεξεργασίας των πληροφοριών ήρθε σε ύπαρξη". Τονίζει το γεγονός ότι ένα γονίδιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύνολο κωδικοποιημένων οδηγιών με ακριβή συνταγή για την κατασκευή πρωτεϊνών. Πιo σημαντικά δε, αυτές οι γενετικές οδηγίες δεν είναι το είδος πληροφορίας που συναντάει κανείς στη θερμοδυναμική και τη στατιστική μηχανική. Αποτελούν περισσότερο σημασιολογική πληροφορία. Με άλλα λόγια, έχουν συγκεκριμένη έννοια. Οι οδηγίες αυτές μπορεί να είναι αποτελεσματικές μόνο σε μοριακό περιβάλλον, ικανό να ερμηνεύει την έννοια του γενετικού κώδικα. Στο σημείο αυτό το ερώτημα προέλευσης ανάγεται σε ανώτερο επίπεδο. "Το πρόβλημα του, πως το νόημα ή η σημασιολογική πληροφορία γενικά μπορεί αυθόρμητα να αναδυθεί από μια συλλογή μορίων που υπόκεινται σε τυφλές και άσκοπες δυνάμεις, παρουσιάζει  βαθιά εννοιολογική πρόκληση". Ο Andy Knoll, καθηγητής βιολογίας στο Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου "Ζωή σ’ έναν νεαρό πλανήτη. Τα τρία πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής", σημειώνει πως αν προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε αυτό που στο κάτω-κάτω  ξέρουμε για την βαθιά ιστορία της ζωής στη Γη, για την προέλευσή της, τα πιθανά  στάδια διαμόρφωσης της που οδήγησαν στην βιολογία που βλέπουμε γύρω μας σήμερα, νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι ψάχνουμε μέσα από ένα σπασμένο καθρέφτη. Δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς ξεκίνησε και κάτω από ποιες συνθήκες. Η μόνη ικανοποιητική εξήγηση για την προέλευση της εν λόγω "τελεολογικής, αυτο-αναπαραγόμενης" ζωής που παρατηρούμε στη γη είναι ένας άπειρα ευφυής Νους.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχα αρχίσει να επανεξετάζω τη στάση μου. Είχα εξομολογηθεί εκείνη την εποχή ότι στα πλαίσια της σύγχρονης κοσμολογικής συναίνεσης, οι άθεοι πρέπει να νιώθουν αμηχανία, επειδή οι κοσμολόγοι είχαν αρχίσει να παρέχουν την επιστημονική απόδειξη για το γεγονός ότι το σύμπαν είχε αρχή. Όμως με τη θεωρία του Μεγάλου Μπαμ όλα αυτά άλλαξαν. Εφ’ όσον το σύμπαν είχε αρχή, τότε απόλυτα λογικά και σχεδόν αναπόφευκτα, ετίθετο το ερώτημα, τι άραγε ήταν αυτό που παρήγαγε αυτή την αρχή. Αυτό είναι που άλλαξε ριζικά την κατάσταση. Οι σύγχρονοι κοσμολόγοι φάνηκαν εξίσου ενοχλημένοι με τους άθεους για τις πιθανές θεολογικές επιπτώσεις της εργασίας τους. Γι’ αυτό και επινόησαν διεξόδους διαφυγής για να μπορέσουν να διατηρήσουν το μη-θεϊστικό status quo. Οι διέξοδοι αυτές περιλαμβάνουν την ιδέα του πολυ-σύμπαντος, πολλά σύμπαντα που δημιουργούνται από ατελείωτες εκδηλώσεις διακύμανσης του κενού, καθώς και την άποψη του Stephen Hawking περί αυτοσυγκρατούμενου σύμπαντος. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν έρθει σε επαφή με αυτόν τον (ευφυή) Νου. Εγώ δεν έχω - ακόμα. Αλλά ποιος ξέρει, τι θα μπορούσε να προκύψει στη συνέχεια; Κάποια μέρα θα μπορούσα να ακούσω μια Φωνή να μου λέει: "Με ακούς, τώρα"; 

Έχουμε όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε στην άμεση εμπειρία μας, και μόνο μια εσκεμμένη άρνηση να "δούμε", ευθύνεται για τον κάθε λογής αθεϊσμό...