Προσδιόρισε ημέρα.

Η μελέτη της Ιστορίας είναι άκρως διδακτική. «H ιστορία κρατά το κλειδί της κατανόησης του παρόντος, με το να επιμένει να ρωτά, πως αυτό ήρθε στην ύπαρξη. Νοοτροπίες και συμπεριφορές του παρόντος, οφείλουν την μορφή τους σε δυνάμεις του παρελθόντος. Το να κατανοήσουμε σωστά το παρελθόν, είναι σαν να ρίχνουμε φως στο παρόν. Ζούμε στο παρόν, μαθαίνουμε από το παρελθόν, και ατενίζουμε στο μέλλον».

Ιστορία, συνήθως, ονομάζουμε όσα αποτυπώθηκαν οριστικά επάνω σε υλικά, που διατηρήθηκαν άθικτα από τον χρόνο, και είναι προσιτά στο βλέμμα ή στην ακοή μας ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, Ιστορία δεν είναι μονάχα αυτά. Είναι και πολλά άλλα ακόμη.

Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Παναγιώτη Κανελλόπουλο: «Ο άνθρωπος δεν μιλάει μόνο με τον λόγο. Μιλάει και με πολλούς άλλους τρόπους. Μιλάει με το βλέμμα, με την κίνηση του χεριού του, με το χαμόγελο ή με την σύσπαση του προσώπου του, με το βαρύ ή ελαφρό του βήμα, πολλές φορές με την ίδια του την σιωπή, με μιαν άναρθρη κραυγή, με τα δάκρυα και τον στεναγμό του. Όλα, όμως, αυτά χάνονται. Χάνονται - έστω κι αν κάποιος δεύτερος κέρδισε κάποτε κάτι ασύλληπτα μεγάλο από το χάδι ή το χαμόγελο που δέχθηκε - μέσ' στην άπειρη νύχτα της ιστορίας των ανθρώπων, όπως χάνονται τα κύματα μέσ' στο ίδιο το πέλαγος. Μπορεί και να μη χάνεται τίποτε, μπορεί και όσα δεν αποκρυσταλλώθηκαν σε κάτι αντικειμενικά πάγιο, να μένουν αιώνια ή πάντως ν' αφήκαν, στην ιστορία της ανθρώπινης ψυχής, ίχνη που διαρκούν. Ωστόσο, τα ίχνη αυτά δεν τα ξεχωρίζουμε, δεν ξέρουμε που αποτυπώθηκαν».

Είναι αλήθεια άραγε πως όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν και βιώνουν, όσα είπαν και άκουσαν και ποτέ δεν γράφτηκαν χάνονται στον άνεμο; Κι αν δεν χάνονται μπορούμε να ξέρουμε που αποτυπώθηκαν;

Στο βιβλίο του προφήτη Μαλαχία 3:16, διαβάζουμε: «Τότε, αυτοί που φοβούνταν τον Κύριο μιλούσαν αναμεταξύ τους και ο Κύριος πρόσεχε, και άκουγε και γράφτηκε ένα βιβλίο ενθύμησης μπροστά του, γι αυτούς που φοβούνταν τον Κύριο, και που σέβονταν το όνομά του».

Κι ακόμη, ο ίδιος ο Ιησούς διαβεβαίωσε πως «όσα πείτε μέσα στο σκοτάδι, θα ακουστούν μέσα στο φως και ότι μιλήσετε στο αυτί μέσα στα εσώτερα δωμάτια, θα κηρυχθεί επάνω από τις ταράτσες». (Λουκ.12:3). Κατά συνέπεια, τίποτα απ' όσα ειπώθηκαν δεν χάνεται, είτε καλό είτε κακό. Ο ίδιος ο Θεός κρατά λογαριασμό και βιβλίο ενθύμησης, για όσα είπαν και έκαναν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές. Ακόμη και οι σκέψεις και τα βαθύτερα κίνητρα της καρδιάς δεν χάνονται, ούτε λησμονιούνται.

Ο απόστολος Παύλος θα γράψει: «Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό» (Α' Κορινθ.4:5).

Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός κρατά λογαριασμό των πεπραγμένων είναι επειδή, όπως έχει προαναγγείλει, στα τέλη των ημερών θα κρίνει τους ανθρώπους, έχοντας σαν βάση τα έργα τους και τις επιλογές τους, στη διάρκεια της ζωής τους πάνω στη γη.

Η Αγία Γραφή με κάθε σοβαρότητα και σαφήνεια διακηρύττει πως ο Θεός «προσδιόρισε μία ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, δια μέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς Τον από τους νεκρούς». (Πράξ.17:31). Και η κρίση αυτή θα αφορά όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, μικρούς και μεγάλους. (Αποκ.20:11-14).

Εσύ, ποιο δρόμο θ' ακολουθήσεις;

Αντικείμενο της κρίσης θα είναι κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης: έργα, λόγια, σκέψεις, κίνητρα. Όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν στην διάρκεια της σύντομης ζωής τους. Το αποτέλεσμα δε της κρίσης αυτής, θα είναι καθοριστικό για την υπόσταση εκείνων που θα κριθούν, αφού θα προσδιορίσει το που θα περάσουν την αιωνιότητα που ακολουθεί. Και οι επιλογές δεν είναι πολλές. Μονάχα δύο: είτε μαζί με τον Θεό, σ' αυτό που ξέρουμε ως παράδεισο, είτε μακριά απ' Αυτόν, στην κόλαση. Τι είναι όμως εκείνο που θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στο που τελικά θα περάσει κανείς την ατελεύτητη αιωνιότητα; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ εκείνων που θα σωθούν, και εκείνων που θα απολεσθούν την ημέρα εκείνη;

Η Καινή Διαθήκη είναι εξαιρετικά σαφής στο σημαντικό αυτό ζήτημα. Ο ίδιος ο Ιησούς ξεκαθάρισε πως υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την ημέρα της κρίσης, αφού στην ουσία δεν θα συμμετέχουν σ' αυτήν, δεν θα κριθούν. «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ' αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (Ιωάν.5:24).

Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί δεν θα κριθούν την ημέρα της κρίσης, αλλά έχουν ήδη εξασφαλισμένη την είσοδό τους στον παράδεισο, δεν είναι επειδή είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους, αλλά επειδή σε κάποια στιγμή της ζωής τους συνάντησαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν και πίστεψαν στο λόγο Του, και δέχθηκαν ο Ιησούς να τους αντικαταστήσει στην κρίση. Όταν ο Ιησούς παρέδωσε τον εαυτό Του να πεθάνει στο Σταυρό του Γολγοθά, κρίθηκε στην θέση των αμαρτωλών, πληρώνοντας το τίμημα για τις αμαρτίες όχι τις δικές Του, αφού δεν είχε τέτοιες, αλλά εκείνων που αντικαθιστούσε στην τιμωρία.

Όσοι, λοιπόν, ακούνε το λόγο Του και πιστεύουν σ' Αυτόν, δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη του Θεού την ημέρα της κρίσης. Γι’ αυτούς, η δικαιοσύνη του Θεού έχει ικανοποιηθεί πλήρως. Όταν μετανόησαν, και ζήτησαν να συμφιλιωθούν με το Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού, οι πράξεις, τα λόγια, οι σκέψεις και τα κίνητρα των καρδιών τους που ήταν ενάντια στην αγιότητα του Θεού, διαγράφηκαν από τα βιβλία ενθύμησης του Θεού. Παράλληλα, το όνομά τους γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής και έγιναν «συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού». (Εφεσ.2:19).

Είσαι μήπως ένας από αυτούς; Έχεις βεβαιότητα σωτηρίας; Το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί με το πνεύμα σου πως είσαι παιδί του Θεού; (Ρωμαίους.8:16). Αν όχι, τότε θα πρέπει να βιαστείς. Επειδή, «η βασιλεία του Θεού βιάζεται, και οι βιαστές (όσοι βιάζονται) την αρπάζουν». (Ματθ. 11:12). Μην αφήσεις την ευκαιρία να χαθεί. Σήμερα κιόλας ζήτησε από τον Ιησού Χριστό να έρθει στη ζωή σου...

Πηγή:  Επιστολή

Πλανήτης ΓΗ..! Ώρα Μηδέν.

«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί. Καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Β' Πέτρου 3:10.
Αυτή είναι μία από τις δεκάδες προφητείες της Αγίας Γραφής που μας προλέγουν την πορεία του πλανήτη μας. Άραγε θα πρέπει να τις πάρουμε στα σοβαρά; Μάλλον ΝΑΙ!

Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να απλουστεύσει τη δύσκολη πλέον ζωή του, και να την κάνει πιο άνετη – ντύνοντάς την με την ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» – το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στον όμορφο αυτόν γαλαζοπράσινο πλανήτη, και ανέτρεψε τις ισορροπίες της φύσης με τις ανόητες εφευρέσεις του. Τώρα ο κώδων του κινδύνου κρούει ασταμάτητα, όμως δυστυχώς, είναι… αργά. Η Γη μας πεθαίνει!!!

Την υπνηλία μας ή αν θέλετε την εθελοτύφλωσή μας, ήλθε να την αφυπνίσει η φωνή της επιστήμης και να μας διδάξει ότι η ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» (που η ίδια εφεύρε), μας οδηγεί στην καταστροφή.

1575 επιστήμονες απ' όλο τον κόσμο, σε μια τετρασέλιδη μελέτη τους, επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το φυσικό κόσμο. Ο Τζορτζ Τσάρπακ, Αμερικανός φυσικός και κάτοχος βραβείου Νόμπελ, προλογίζοντας τη μελέτη αυτή, είπε με λύπη ότι: «Η Γη είναι ξεπερασμένη πια!». Κύριες πηγές μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι οι βιομηχανοποιημένες χώρες. Ραγδαία εξελίσσονται, η καταστροφή των Ωκεανών, οι ζημιές στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η καταστροφή των δασών, καθώς και η εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών. Και η μελέτη αυτή καταλήγει έτσι τραγικά: «Μας απομένουν μία ή λίγες ακόμα δεκαετίες πριν χαθεί η ευκαιρία να εξαφανιστούν όλες οι απειλές που σήμερα αντιμετωπίζουμε, και πριν χάσουμε κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουμε την ανθρωπότητα».

Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος κάνει ότι είναι δυνατό για να γίνει ο Πλανήτης Γη… ακατοίκητος!!!
Ο Τσαρλς Μπέρλιτς έγραψε: «Ένας από τους άμεσους κινδύνους που θεωρούνται ικανοί να καταστρέψουν τον πολιτισμό μας, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, είναι η καταστροφή του όζοντος της ατμόσφαιρας».

Πράγματι, η ανακάλυψη το 1987, ότι το 95% του όζοντος έλειπε από την ατμόσφαιρα της Ανταρκτικής μας τρόμαξε (;). Η ακατανόητη αλλαγή του καιρού μας προβληματίζει. Στα δελτία καιρού, οι εκφωνητές πρόσθεσαν λέξεις όπως: «απίστευτο, εκτός εποχής, θεομηνία, ασυνήθιστο, απρόβλεπτο, Βιβλική καταστροφή, έσπασε ρεκόρ κ.α». Λέτε να αργήσει η φύση να ξεσπάσει όλη την οργή της πάνω μας; Όχι, γιατί: «Ότι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει».

Εκτός από την ατμοσφαιρική μόλυνση έχουμε και έναν άλλο εφιάλτη πάνω στο κεφάλια μας. Είναι ο φόβος του πυρηνικού ολέθρου. Η δήλωση του επιστήμονα Λίνους Πάουλινγκ είναι κατηγορηματική: «Το οπλοστάσιο της Γης σήμερα, κατέχει τέτοια δύναμη, ώστε να μπορεί να καταστρέψει τη γη 160 φορές»!

Σε μια ανάλυση μελετών και επεξεργασίας στοιχείων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών δηλώνει απερίφραστα: «Επόμενη μέρα δεν θα υπάρξει σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος. Εκατό τόνοι πυρηνικής ενέργειας είναι αρκετοί, για να καταστρέψουν κάθε είδος ζωής στον Πλανήτη μας. Και η ποσότητα αυτή μπορεί να μεταφερθεί από οποιοδήποτε σήμερα πυρηνικό υποβρύχιο». Και οι φωνές συνεχίζονται! Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είπε ότι: «Η επιστήμη δεν μπορεί σήμερα να προσφέρει κανένα τρόπο αληθινής προστασίας ενάντια στα θανατηφόρα όπλα, τα οποία μπορούν στην εποχή μας να καταστρέψουν οριστικά τον πολιτισμό μας».

Δυστυχώς το «χάσαμε το παιγνίδι». Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια μας. Η διεφθαρμένη καρδιά του ανθρώπου και το αχόρταγο πορτοφόλι του, κατάντησε τον Πλανήτη μας έναν φτωχό και κουρελή συγγενή μέσα σ’ αυτό το αχανές σύμπαν. Έβαλε δυστυχώς ο άνθρωπος το χέρι του στη δημιουργία του Θεού. Ο ομορφότερος Πλανήτης Γη, φιλοξενεί αιώνες τώρα τη ζωή. Το ζωικό του βασίλειο είναι υπερθέαμα άξιο θαυμασμού με εξουσιαστή του τον άνθρωπο, που δυστυχώς αντί να κάνει χρήση της εξουσίας του αυτής, έκανε κατάχρηση. Και τώρα: «η ανθρώπινη επέμβαση στη φύση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη της Γης …. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ».

Θα μπορούσε όμως ο… «παντοδύναμος» άνθρωπος να άφηνε, έστω και το διάστημα, παρθένο; Θέλει κι αυτό να το κατακτήσει, να το εξουσιάσει. Θέλει καθώς λένε, να οικοδομήσει σ’ άλλους πλανήτες, για να μπορεί να γλυτώσει από την επερχόμενη καταστροφή. Όμως λογαριάζει «χωρίς τον ξενοδόχο». Η φωνή του Θεού τον προειδοποιεί γι αυτό: «Εάν μετεωρισθείς ως αετός, και εάν θέσεις την φωλεάν σου αναμέσων των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει ο Κύριος». (Παλαιά Διαθήκη προφήτης Αβδιού, εδάφιο 4).

Σήμερα σε τροχιά γύρω από τον Πλανήτη Γη, υπάρχουν 5000 περίπου αντικείμενα που αρκετά φέρουν πυρηνική ενέργεια. Μερικά πέσανε στη γη, και με αρκετό αγώνα κρατήθηκαν μυστικές οι πιθανές συνέπειες. «Το Σκάιλαντ, ο Αμερικανός διαστημικός σταθμός … ΕΠΕΣΕ στη Γη το 1979 με έκρηξη που σκόρπισε τα συντρίμμια του σε ακτίνα 6500 χιλιομέτρων. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Ρωσικό «Κόσμος 954» που έπεσε ζωσμένο στις φλόγες το 1978 σε αραιοκατοικημένη περιοχή του Β. Καναδά. Αυτή τη φορά όμως το μυστικό διέρρευσε, το «Κόσμος 954» ήταν ένας ιπτάμενος πυρηνικός αντιδραστήρας και κουβαλούσε 50 κιλά ραδιενεργό ουράνιο». 

Τελικά ναι, είναι αλήθεια. Η Γη μας πεθαίνει. Σε τρομάζουν αυτά τα λόγια; Αν ναι, τότε πάρε μέτρα ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ δήλωσε: «Σε μια ενδεχόμενη πυρηνική σύγκρουση όλοι θα χαθούμε, και δεν θα υπάρξει μια νέα κιβωτός του Νώε για να μας σώσει».

ΛΑΘΟΣ!
Η Κιβωτός υπάρχει, και η Σωτηρία είναι μόνο μέσα σ’ αυτήν. Είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ που για σένα προσωπικά θυσιάστηκε για να μπορείς κι εσύ να έχεις, αν το θέλεις, δωρεάν τη Σωτηρία. Άσε τη Γη να καταστραφεί, αφού ο Θεός λέει ότι θα γίνει αυτό. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Σώσε όμως τον εαυτό σου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο Χριστός θα έρθει για να πάρει μαζί Του τους λυτρωμένους πιστούς. (Α' Θεσσαλονικείς 4:15-18). Εσύ θα είσαι μαζί; Μάθε τον τρόπο της Σωτηρίας από τον Λόγο του Θεού, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Οι προειδοποιήσεις Του είναι τόσο καταπληκτικές που αφήνει άναυδο κάθε μελετητή. Άξια αναφοράς είναι και αυτή η προφητεία για τη συνέχεια: «Αυτή θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς …. η σαρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εν ταις οπαίς αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». Ζαχαρίας 14:12

Στα λόγια αυτά μπορείς να δώσεις εξήγηση μόνο με τη γνώση που έχουμε σήμερα για τη χρήση των Βιολογικών όπλων. Η σάρκα στην κυριολεξία αλλοιώνει, «Αγρυπνείτε λοιπόν προσευχόμενοι πάντοτε για να καταξιωθείτε να αποφύγετε όλα αυτά που πρόκειται να γίνουν». Λουκάς 21:36...

Πηγή:  Sporeas.gr

Εν Αρχή… το Φως!

Αλήθεια η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Να, λοιπόν, μια φιλοσοφική απορία που πολλές φορές μας κάνει να χαμογελάμε αφηρημένα. Ασφαλώς η απάντηση είναι ότι η κότα έγινε πρώτη, και σαν ζωντανός οργανισμός πλέον, έκανε το αυγό και από το αυγό έγινε το κοτόπουλο, κ.ο.κ. Τέτοιες φιλοσοφικές ερωτήσεις ίσως να μην τις δίνουμε και μεγάλη σημασία, όμως όταν πρόκειται για σοβαρές, δεν πρέπει να μένουμε αδρανείς.

Μια σοβαρή λοιπόν ερώτηση είναι ποιο τάχα να έγινε πρώτο, το φως ή ο ήλιος; Στο άρθρο αυτό θα δούμε κάποιες απόψεις για τη δημιουργία που μας αφηγείται η Βίβλος, καθώς και την επιστημονική και φιλοσοφική τοποθέτηση, που κάποιες φορές γίνεται χλευασμός και δεν ενημερώνει παρά ειρωνεύεται και καυτηριάζει αρνητικά.

Η Βιβλική άποψη, όταν ο Θεός δημιουργεί:

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός «γεννηθήτω φως» και εγένετο φως…. Και διεχώρισεν ο Θεός ανα μέσον του φωτός και ανα μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύχτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία (πρώτη). (Γένεση 1:1-5)».

Συνεχίζοντας ο Θεός τη δημιουργία Του, έρχεται στην τέταρτη ημέρα και δημιουργεί τους δύο φωστήρες, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Αφού όμως ο ήλιος δημιουργήθηκε την τέταρτη ημέρα, πως ήταν δυνατό να υπήρχε φως από την πρώτη ημέρα; Εδώ είναι που η επιστήμη αμφιβάλλει, ή μάλλον κάποιοι επιστήμονες για την ορθότητα της Βίβλου, δίχως όμως και αυτοί οι ίδιοι να είναι σε θέση να δώσουν κάποια λογική εξήγηση, για το πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος. Απλά και μόνο αμφιβάλλουν.

Μια μερίδα επιστημόνων.

Ο άνθρωπος της επιστήμης παίρνει μια διστακτική στάση απέναντι στο πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, ενώ θα έπρεπε να το θαυμάζει. Οι δικαιολογίες που προβάλλει είναι ότι η διάλεκτος της δημιουργικής αφήγησης, δεν έχει τίποτε το επιστημονικό, ότι η περιγραφή της είναι σύντομη, ότι ανακατεύει τα φυσικά γεγονότα με λόγους και με πράξεις υπερφυσικές, και πολλά άλλα. Έτσι ο επιστήμονας σταματά την έρευνα της βίβλου, γι αυτό και χάνει ίσως την ανυπολόγιστη επιστημονική αξία της Βιβλικής φράσης, «και σκότος επάνω της αβύσσου», αφού αυτό είναι μία δήλωση ότι στην αρχή τα πάντα ήταν σκοτάδι.

Δεν μπορούν να αρνηθούν οι επιστήμονες, ότι έτσι έπρεπε να ήταν η Γη στην αρχική της φάση. Πως λοιπόν το γνώριζε αυτό ο συγγραφέας της «Γένεσης»; Αυτό το «σκότος» ο Θεός το έκανε φως. Και αφού ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας, λογικά δεν πρέπει το φως αυτό να προέρχονταν από τον ήλιο. Πάνω σ’ αυτή τη «λογική» οι άνθρωποι σκοντάφτουν και συμπεραίνουν ότι: η θρησκεία κι επιστήμη διαφέρουν μεταξύ τους. Η πρώτη λέει ότι ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα, η δεύτερη το ακούει και τραβάει τα μαλλιά της(!). Όταν όμως αρνούμαστε μια θεωρία σωστό είναι να το κάνουμε με στοιχεία καθώς και να αποδείξουμε τη δική μας άποψη, κάτι που αποφεύγουν να κάνουν αρκετοί.

Ο Dr. Deveaux της Σχολής επιστημών του Bordeaux, γράφει μεταξύ άλλων:

«Η πρώτη πράξη του Θεού μέσα στη σκοτεινή άβυσσο, ήταν η δημιουργία του Φωτός. Στο σημείο τούτο τολμώ να επικαλεστώ τη μαρτυρία όλων των φυσιολόγων, κι αυτών ακόμη των πιο αναγνωρισμένων. Η Βίβλος, ενώ μιλά για την εμφάνιση του φωτός ήδη από την αρχή του κόσμου, δεν μας τοποθετεί αμέσως μπροστά στην πρώτη εκδήλωση φαινομένων, που είναι τα πιο ισχυρά και τα πιο ανεξήγητα στο Σύμπαν. Το φως φανερώνει πλήθος πραγμάτων, αλλ’ αυτό καθ’ εαυτό αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα, μολονότι είναι η πιο φωτεινή πραγματικότητα. Οι φυσιολόγοι μελετούν αυτό το θέμα με πάθος. Μάλιστα, σ’ έναν από τους πιο επιφανείς Γάλλους φυσιολόγους, τον Ντερμπολί, δόθηκε το βραβείο Νόμπελ, ακριβώς επειδή υπέδειξε την αρχή για τη λύση του προβλήματος του φωτός».

Πόσο άστοχοι ήταν οι σαρκασμοί των αρνητών φιλοσόφων, που γελοιοποιούσαν αυτό το χωρίο της Γένεσης, επειδή τοποθετεί το φως στην πρώτη ημέρα, και τον ήλιο στην τέταρτη.

Γνωρίζουμε, σήμερα, ότι οι αστέρες στην εξέλιξή τους περνούν από μία φάση, κατά την οποία αποδίδουν τον ίδιο το φως τους. Η Γη υπήρξε ένας τέτοιος αστέρας, και μάλιστα το αρχικό τούτο φως, που φώτιζε τη Γη στην αρχή της, διαρκούσε για πολύ λίγο χρόνο, δεδομένου ότι έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην εμφάνιση της φυσικής ζωής πάνω στη σφαίρα μας.

Πράγματι, ο Dr. Deveaux έχει δίκιο διότι η αστρική εξέλιξη, είναι γενικά παραδεκτή από τους αστρονόμους. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τ’ άστρα ξεκινούν σαν αραιά αέρια, μόλις στη θερμοκρασία της ερυθροπυρώσεως, έπειτα το άστρο συστέλλεται, γίνεται πυκνότερο και θερμότερο, και βαθμιαία φθάνει στη μεγαλύτερη φωτεινότητα. Από τότε η θερμοκρασία αρχίζει να υποχωρεί, και μετά από αρκετό καιρό καταλήγει σε ψυχρό που δεν εκπέμπει φως.

Κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Βλέπουμε στη αφήγηση της «Γενέσεως» το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και την νύχτα να είναι παρόντα και τα δύο την ίδια ώρα στην επιφάνεια της γης. Ο άνθρωπος εξοικειώθηκε στην ιδέα αυτή της γραμμής που χωρίζει το φως από το σκοτάδι στην επιφάνεια της σελήνης, για χιλιάδες χρόνια τώρα, δίχως όμως να μπορεί να γνωρίζει, ότι το ίδιο συμβαίνει και στην επιφάνεια της γης. Όταν οι αστροναύτες μας, πριν από λίγα μόλις χρόνια άρχισαν τη φωτογράφηση της γης από το διάστημα, είδαμε ότι η γη κατά μέρος είναι φωτεινή, και κατά μέρος σκοτεινή. Τέτοια αποκάλυψη στο Μωϋσή (συγγραφέα της Γένεσης) μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δώσει. Όσον αφορά την Ημέρα, αφού ο ήλιος έγινε μετά που υπήρξε η μέρα, απαντάμε στους αρνητές φιλόσοφους ότι το μήκος της μέρας εξαρτάται όχι από τον ήλιο, αλλά από την περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της. Να λοιπόν ότι και πάλι η Βίβλος είναι επιστημονικά σωστή.


Λίγο διάλειμμα για σκέψεις.

Η βιβλική διήγηση της δημιουργίας χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η επιστήμη άρχισε τις ανακαλύψεις της, μόνο έναν αιώνα πριν και η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει όλες τις αλήθειες που περιέχονται στη «Γένεση» περί δημιουργίας. Αυτό προϋποθέτει μία πηγή ανώτερη και προγενέστερη της ανθρώπινης έρευνας, και η πηγή αυτή μόνο με Θεία αποκάλυψη μπορούσε να υπάρχει. Γιατί λοιπόν κάποιοι αρνητές δεν δοκιμάζουν να μεταφράσουν την απλή διάλεκτο της Βιβλικής διήγησης σε γλώσσα επιστημονική;

Απάντηση: Διότι τότε θα δουν ότι πράγματι «η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ» (Α' Κορινθίους 3:19). Και πράγματι είναι. Διότι, ενώ η επιστήμη μόλις πριν μερικές δεκαετίες αναγνώρισε την αρχή της ύλης, ότι η ύλη δεν έχει παντοτινή ύπαρξη, η βίβλος μας λέει γι αυτή την αρχή χιλιετηρίδες πριν: «Εν ΑΡΧΗ εποίησεν ο Θεός..!»...

Πηγή:  Sporeas gr.

Αυτάρκεια - μια έννοια ξεχασμένη;

Μεταφέρω απόσπασμα από το κείμενο της Δρ. Ιωάννας Σαχινίδου στο βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;» με τίτλο «Η Κρίση της Κτίσης». Γράφει για την αυτάρκεια, μια έννοια της Καινής Διαθήκης, θεμελιώδη και περιεκτική, που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημασία μιας «Βιβλικής Οικονομίας»:

Φάγαμε από το φρούτο που είπε ο Θεός να μην αγγίξουμε, γιατί νομίσαμε ότι θα ανοιχτούν τα μάτια μας, θα γίνουμε σαν θεοί και θα γνωρίζουμε το καλό και το κακό. Γένεσις 3:5. Η Εύα και ο Αδάμ ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, και τις εντολές του Θεού για να γίνουν ως θεοί. Το ίδιο κάνουμε και εμείς παραβιάζοντας τις οικολογικές ισορροπίες της φύσης. Χτίσαμε πόλεις με πύργους, που η κορυφή τους θα έφθανε στους ουρανούς. Γένεσις 11:4. Το ίδιο κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα μας κάνουν παντογνώστες και κατακτητές της δημιουργίας. Χτίσαμε πύργους και σπίτια στην άμμο. Ματθαίος 7:26. Απλώσαμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμά μας, και χτίσαμε τα νοικοκυριά μας με αέρινο χρήμα. Διαφθάρηκαν οι σκέψεις μας με τον τρόπο που το φίδι εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του. Χάσαμε τη χριστιανική μας απλότητα. Β' Κορινθίους 11:3. Παρασυρθήκαμε από ηγέτες που ανεβάσαμε στην εξουσία, και τώρα κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και τους πόρους της χώρας. Ατέλειωτες συζητήσεις, διασκέψεις, αναλύσεις και προβληματισμοί αφορούνε στο πως θα πάρουμε δάνεια. Τα χρήματα θα μας σώζουν, ή θα μας δώσουν πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα για να συνεχίσουμε την ίδια τακτική; Παίρνουμε δάνεια, τα ξοδεύουμε και παίρνουμε ξανά άλλα;

Ο Θεός έχει τη δύναμη να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είμαστε πάντοτε σε όλα αυτάρκεις, και να δίνουμε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Β' Κορινθίους 9:8. Η ευσέβεια είναι μεγάλος πλούτος, μόνο όμως για αυτόν που είναι αυτάρκης, και ικανοποιείται με όσα έχει. Α' Τιμόθεον 6:6. Ο Θεός μας χάρισε ζωή μέσα στη δημιουργία Του, και μας έβαλε στον Κήπο Του, για να εργαζόμαστε και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της γης, μας διατηρεί στη ζωή με το Πνεύμα Του. Ο Χριστός είπε: «ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια». Ιωάννης 10:10-13. Είναι άραγε τα λόγια του Χριστού ουτοπικά, για την πραγματικότητα που βιώνουμε, παλεύοντας με δάνεια, αποπληρωμές, μνημόνια, διαφθορά, ανεργία και τόσα δεινά; Πώς θα ζούμε ζωή περίσσια όταν μας στερούν τα ανθρώπινά μας δικαιώματα;

«Αυτάρκεια» σημαίνει πληρότητα σχετικά με τα αναγκαία για τη ζωή. Επιστρατεύεται από επιστήμονες, για να αντικρούει την παγκοσμιοποίηση και τις μονοκαλλιέργειες που μειώνουν τη γονιμότητα εδαφών, η οποία συμπληρώνεται με χημικά φάρμακα. «Αυτάρκεια» είναι έννοια βιβλική. Ας την επιστρατεύσουμε για να ελέγξουμε το "πρότυπο ζωής" που διαμορφώσαμε. Στην οικεία και πολυδιαβασμένη περικοπή στο Κατά Ματθαίον 6:25-34, ας βάλουμε τον τίτλο «Αυτάρκεια»: "Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε… ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν … ολιγόπιστοι … για αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό"… 

Η έξοδος από κάθε κρίση είναι η μετάνοια. Κλεισμένοι εγωκεντρικά, ατομικιστικά στον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τα όρια που ο Θεός έβαλε στη δημιουργία Του. Εκμεταλλευόμαστε άλλους ανθρώπους και τη φύση. Βάλαμε σε κίνδυνο τη ζωή του πλανήτη μας. Ο Χριστός ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο και τη δημιουργία από τη φθορά και το θάνατο, και να μας ενώσει με το Θεό από τον οποίο η αμαρτία μας απομάκρυνε. Δεχόμενοι το λυτρωτικό έργο Του Χριστού, και πληρωμένοι με το Πνεύμα του Θεού που μας συντηρεί, ας χαιρόμαστε τη δωρεά του Θεού. Ο Θεός μας έκανε δικά Του παιδιά προσφέροντας το Γιο του για τη λύτρωσή μας. Γεμάτοι από την αγάπη του Θεού σε εμάς, ας ανοίγουμε την αγκαλιά μας για να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Έχουμε το Χριστό, έχουμε τα πάντα. Προσφέρουμε και: «Κατέχουμε αληθινά, μόνο ότι έχουμε δώσει»...

Antony Flew: Υπάρχει Θεός! Πώς άλλαξε γνώμη ο πλέον διαβόητος άθεος στον κόσμο.

Το βιβλίο του

«Υπάρχει Θεός!» είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα για τον καθένα, που θα το πιάσει στα χέρια του. Το βιβλίο περιέχει όμορφες, κατανοητές για τον χρήστη περιγραφές από τα επιχειρήματα, κυρίως επιστημονικά, που τον έπεισαν να αλλάξει γνώμη για την ύπαρξη του Θεού. Μεταφέρω κάποια αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου του:
«Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι πρέπει να παρουσιάσω εδώ αυτό που κάποιοι θα  το έλεγαν, την τελευταία μου βούληση, την διαθήκη μου. Με λίγα λόγια, όπως λέει και ο τίτλος, τώρα πιστεύω ότι υπάρχει Θεός! ... Γιατί το πιστεύω αυτό, δεδομένου ότι προώθησα και υπερασπίστηκα τον αθεϊσμό πάνω από μισό αιώνα; Η σύντομη απάντηση είναι: επειδή η εικόνα του κόσμου, όπως τον βλέπω εγώ, εξελίχτηκε μέσω της σύγχρονης επιστήμης. Η επιστήμη επισημαίνει τρεις διαστάσεις της φύσης που καταδεικνύουν τον Θεό. Η πρώτη είναι το γεγονός ότι η φύση υπακούει σε νόμους. Η δεύτερη είναι η διάσταση της ζωής, δηλαδή έξυπνα οργανωμένα τελεολογικά όντα, που προέκυψαν από την ύλη. Η τρίτη είναι η ίδια η ύπαρξη της φύσης. Αλλά δεν με οδήγησε σ’ αυτή την πεποίθηση μόνο η επιστήμη. Με βοήθησε και μια νέα μελέτη των κλασικών φιλοσοφικών επιχειρημάτων.

Τρεις τομείς της επιστημονικής έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα, και θα τους εξετάσω καθώς προχωράμε, υπό το πρίσμα των σημερινών αποδεικτικών στοιχείων. Το πρώτο αφορά την ερώτηση που προβλημάτισε και συνεχίζει να προβληματίζει τους περισσότερους στοχαστές επιστήμονες: Πώς δηλαδή οι νόμοι της φύσης ήλθαν σε ύπαρξη; Το δεύτερο είναι προφανές σε όλους: Πώς η ζωή, ως φαινόμενο, προέκυψε από το μη-ζωντανό; Και το τρίτο είναι το πρόβλημα που οι φιλόσοφοι παρέδωσαν στους κοσμολόγους: Πώς το σύμπαν, με το οποίο εννοούμε όλα αυτά που είναι φυσικά, ήλθε σε ύπαρξη; 

" Όσο περισσότερο εξετάζω το σύμπαν και μελετώ τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του", γράφει ο φυσικός Freeman Dyson, τόσο περισσότερες αποδείξεις βρίσκω ότι το σύμπαν γνώριζε, υπό κάποια έννοια, πως θα έλθουμε". Με άλλα λόγια, οι νόμοι της φύσης φαίνεται να έχουν έτσι δημιουργηθεί ώστε το σύμπαν να προωθείται προς την εμφάνιση και διατήρηση της ζωής. Αυτή είναι η ανθρωπική αρχή που διαδόθηκε από στοχαστές όπως τον Martin Rees, τον John Barrow, και τον John Leslie. Ο μικροσυντονισμός (των φυσικών παραμέτρων) έχει εξηγηθεί με δύο τρόπους. Ορισμένοι επιστήμονες έχουν πει ότι ο μικροσυντονισμός αυτός είναι απόδειξη θεϊκού σχεδίου. Πολλοί άλλοι θεωρούν ότι το σύμπαν μας είναι ένα από πολλά άλλα - ένα "πολυσύμπαν" δηλαδή - με τη διαφορά ότι το δικό μας σύμπαν έτυχε να έχει τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή. Σχεδόν κανένας σημαντικός επιστήμονας σήμερα δεν υποστηρίζει ότι η άριστη ρύθμιση (των παραμέτρων) ήταν καθαρά αποτέλεσμα τυχαίων παραγόντων σε ένα και μόνο σύμπαν.

Antony Flew

Η προέλευση της αυτο-αναπαραγωγής είναι ένα δεύτερο πρόβλημα-κλειδί. Ο διακεκριμένος φιλόσοφος John Haldane, παρατηρεί ότι οι θεωρίες προέλευσης της ζωής, "δεν παρέχουν επαρκή εξήγηση, δεδομένου ότι προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός πρώιμου σταδίου αυτο-αναπαραγωγής και δεν έχει αποδειχτεί ότι αυτό μπορεί να προκύψει με φυσικό τρόπο από υλική βάση". Μια τρίτη φιλοσοφική διάσταση στην προέλευση της ζωής, σχετίζεται με την προέλευση της κωδικοποίησης και επεξεργασίας πληροφοριών που έχει κεντρική σημασία για όλες τις μορφές ζωής. Αυτό  περιγράφεται θαυμάσια από τον μαθηματικό David Berlinski, ο οποίος επισημαίνει την δραματουργική αφήγηση γύρω από την τρέχουσα κατανόησή μας για το κύτταρο. Όχι μόνο δεν υπάρχει υποκείμενη φυσική αρχή, αλλά η ίδια η ύπαρξη ενός κώδικα είναι ένα μυστήριο. "Οι κανόνες κωδικοποίησης, είναι γνωστοί. Ωστόσο, δεν παρέχουν καμία ένδειξη ως προς το γιατί υπάρχει ο κώδικας, και γιατί ο μηχανισμός μετάφρασης είναι αυτός που είναι". Ο Paul Davies επισημαίνει το ίδιο πρόβλημα. Παρατηρεί ότι οι περισσότερες θεωρίες της βιογένεσης έχουν επικεντρωθεί στην χημεία της ζωής, όμως 'η ζωή είναι κάτι περισσότερο από πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις. Το κύτταρο είναι ταυτόχρονα ένα σύστημα αποθήκευσης, επεξεργασίας και αναπαραγωγής πληροφοριών. Πρέπει να εξηγήσουμε την προέλευση των εν λόγω πληροφοριών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το μηχάνημα επεξεργασίας των πληροφοριών ήρθε σε ύπαρξη". Τονίζει το γεγονός ότι ένα γονίδιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύνολο κωδικοποιημένων οδηγιών με ακριβή συνταγή για την κατασκευή πρωτεϊνών. Πιo σημαντικά δε, αυτές οι γενετικές οδηγίες δεν είναι το είδος πληροφορίας που συναντάει κανείς στη θερμοδυναμική και τη στατιστική μηχανική. Αποτελούν περισσότερο σημασιολογική πληροφορία. Με άλλα λόγια, έχουν συγκεκριμένη έννοια. Οι οδηγίες αυτές μπορεί να είναι αποτελεσματικές μόνο σε μοριακό περιβάλλον, ικανό να ερμηνεύει την έννοια του γενετικού κώδικα. Στο σημείο αυτό το ερώτημα προέλευσης ανάγεται σε ανώτερο επίπεδο. "Το πρόβλημα του, πως το νόημα ή η σημασιολογική πληροφορία γενικά μπορεί αυθόρμητα να αναδυθεί από μια συλλογή μορίων που υπόκεινται σε τυφλές και άσκοπες δυνάμεις, παρουσιάζει  βαθιά εννοιολογική πρόκληση". Ο Andy Knoll, καθηγητής βιολογίας στο Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου "Ζωή σ’ έναν νεαρό πλανήτη. Τα τρία πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής", σημειώνει πως αν προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε αυτό που στο κάτω-κάτω  ξέρουμε για την βαθιά ιστορία της ζωής στη Γη, για την προέλευσή της, τα πιθανά  στάδια διαμόρφωσης της που οδήγησαν στην βιολογία που βλέπουμε γύρω μας σήμερα, νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι ψάχνουμε μέσα από ένα σπασμένο καθρέφτη. Δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς ξεκίνησε και κάτω από ποιες συνθήκες. Η μόνη ικανοποιητική εξήγηση για την προέλευση της εν λόγω "τελεολογικής, αυτο-αναπαραγόμενης" ζωής που παρατηρούμε στη γη είναι ένας άπειρα ευφυής Νους.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχα αρχίσει να επανεξετάζω τη στάση μου. Είχα εξομολογηθεί εκείνη την εποχή ότι στα πλαίσια της σύγχρονης κοσμολογικής συναίνεσης, οι άθεοι πρέπει να νιώθουν αμηχανία, επειδή οι κοσμολόγοι είχαν αρχίσει να παρέχουν την επιστημονική απόδειξη για το γεγονός ότι το σύμπαν είχε αρχή. Όμως με τη θεωρία του Μεγάλου Μπαμ όλα αυτά άλλαξαν. Εφ’ όσον το σύμπαν είχε αρχή, τότε απόλυτα λογικά και σχεδόν αναπόφευκτα, ετίθετο το ερώτημα, τι άραγε ήταν αυτό που παρήγαγε αυτή την αρχή. Αυτό είναι που άλλαξε ριζικά την κατάσταση. Οι σύγχρονοι κοσμολόγοι φάνηκαν εξίσου ενοχλημένοι με τους άθεους για τις πιθανές θεολογικές επιπτώσεις της εργασίας τους. Γι’ αυτό και επινόησαν διεξόδους διαφυγής για να μπορέσουν να διατηρήσουν το μη-θεϊστικό status quo. Οι διέξοδοι αυτές περιλαμβάνουν την ιδέα του πολυ-σύμπαντος, πολλά σύμπαντα που δημιουργούνται από ατελείωτες εκδηλώσεις διακύμανσης του κενού, καθώς και την άποψη του Stephen Hawking περί αυτοσυγκρατούμενου σύμπαντος. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν έρθει σε επαφή με αυτόν τον (ευφυή) Νου. Εγώ δεν έχω - ακόμα. Αλλά ποιος ξέρει, τι θα μπορούσε να προκύψει στη συνέχεια; Κάποια μέρα θα μπορούσα να ακούσω μια Φωνή να μου λέει: "Με ακούς, τώρα"; 

Έχουμε όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε στην άμεση εμπειρία μας, και μόνο μια εσκεμμένη άρνηση να "δούμε", ευθύνεται για τον κάθε λογής αθεϊσμό...

Δημιουργία ή Εξέλιξη;

Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος (Charles Robert Darwin).
Ένας ονομαστός άνδρας που, με τη γνωστή του πλέον θεωρία, πέρασε στην ιστορία.
Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, όπως ο Δαρβίνος τη φαντάστηκε, έχει προκαλέσει μια διαμάχη ανάμεσα στη θρησκεία και την επιστήμη εξ αιτίας ότι ακόμα μία μικρή ομάδα επιστημόνων, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξης των ειδών, με τον πίθηκο ως πρόγονό του! Όμως ακόμα «παλεύουν» να ανακαλύψουν αυτό που τους λείπει, για να ολοκληρώσουν τη θεωρία αυτή. Και αυτό που τους λείπει είναι ο «ενδιάμεσος τύπος», που όσο και αν κόπτονται σε έρευνες, δεν θα μπορέσουν να καταλήξουν πουθενά, διότι είναι γραμμένο: «και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο. Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν» (Γένεση 1:27), και αυτή η αλήθεια δεν επιδέχεται καμία μεταφορική ερμηνεία.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ;
Ο Κάρολος Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1809, την ίδια μέρα με τον Αβραάμ Λίνκολν. Πέθανε στις 19 Απριλίου του 1882 σε ηλικία 73 χρόνων. Η σωρός του ενταφιάστηκε στο ονομαστό Westminster Abbey του Λονδίνου. Οι πολιτικοί ηγέτες, οι εξερευνητές, οι διάσημοι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες που παραβρέθηκαν στην κηδεία του, σκοπό είχαν, εκτός από τις πρέπουσες τιμές στο νεκρό Δαρβίνο, να αναγνωρίσουν και τη σίγουρη θέση που το όνομα του θα έπαιρνε στην ιστορία της επιστήμης. Ο Άγγλος στην καταγωγή Δαρβίνος, σε ηλικία 23 ετών άρχισε ένα πενταετές παγκόσμιο ταξίδι για τη μελέτη των φυτών και ζώων. Νόμισε πως βρήκε κάποιες διαφορές στην ιστορία της δημιουργίας που η Βίβλος δεν εξηγούσε. Για χρόνια προσπαθούσε να βρει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα. Και έβγαλε τελικά το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν λειτουργίας των φυσικών και χημικών νόμων. Αυτή η τυφλή πορεία, λένε, αιτιολογεί όχι μόνο την καταγωγή του ανθρώπου και των ζωικών ειδών, αλλά μπορεί να επεκταθεί προς τα πίσω στην αρχή της ίδιας της ζωής, με μια διεργασία που ονομάζεται χημική εξέλιξη. Από τότε, λοιπόν μέχρι και σήμερα, κάποιοι «πεισματάρηδες» επιστήμονες, προσπαθούν να αποδείξουν τα...αναπόδεικτα! 

ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ
Σε άρθρο του, στην εφημερίδα «Τα Νέα», 18-1-1985, ο ιατρός κ. Στάθης Τερζής, που με ζήλο επαινεί τη Δαρβίνεια θεωρία της εξέλιξης, αποκαλεί όσους δέχονται τη Βιβλική ερμηνεία για την καταγωγή του ανθρώπου, «ημιμαθείς και προκατειλημμένους… που ανέκαθεν αντιτάσσονται σε κάθε βήμα της επιστήμης». Και εξηγεί: «Η θεωρία της εξέλιξης όπως διαμορφώθηκε στις τελευταίες δεκαετίες … δεν είναι πλέον θεωρία αλλά επιστήμη αυτή καθεαυτή…»! Και όμως, ένας (από τους πολλούς διδάκτορες των επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ο δρ. Ε.Η. Andrews, μας διευκρινίζει: «Πιστεύω πως η θεωρία του Δαρβίνου πρέπει να προσβληθεί, αν όχι για τίποτε άλλο και μόνο επειδή δίνεται γενικά η εντύπωση, ότι η εξέλιξη είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη. Αυτή η άποψη ξεκινάει από μια τρομερή προκατάληψη, και αγνοεί τα απροσμέτρητα χάσματα της θεωρίας, τα οποία την κάνουν απαράδεκτη για μένα ως επιστήμονα.

ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ
Για του «λόγου το αληθές», κάποιοι δεν δίστασαν να προχωρήσουν και σε απάτη πλαστογραφώντας την πραγματικότητα. Οι επιστημονικές γνώμες των εξελικτικών, (που αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά γεννήματα φαντασίας), μας διαβεβαιώνουν ότι βρίσκονται σε ασυμφωνία και σύγχυση. Ο άνθρωπος του Πιλντάουν (The Piltdown man), που αποτελείτο από μία σιαγόνα, ένα κρανίο και ένα δόντι, έγινε η αιτία «χαράς και αγαλλίασης» για τους οπαδούς της Δαρβίνειας Θεωρίας, διότι τον παρουσίασαν σαν απόδειξη του «ενδιάμεσου τύπου» μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου. Οι Δρ. J. Steiner και Les Cross, επιστήμονες του τμήματος της Ανατομικής στο Πανεπιστήμιο Οξφόρδης, μετά από έρευνες, ανακάλυψαν ότι κάποιος δούλεψε με διάφορες χημικές ουσίες επάνω σ’ εκείνα τα απολιθώματα ώστε να… φαίνονται ως αρχαία, και χαρακτήρισαν τον άνθρωπο του Πιλντάουν σαν μια απάτη – φάρσα του 20ου αιώνα. Και άλλες πλαστογραφίες των Δαρβινιστών υπάρχουν, όπως αυτή της «Αρχαιοπτέρυγας» που σαν απολίθωμα βρέθηκε στο «κατάλληλο» μέρος και στην «κατάλληλη» ώρα! Ο ερπετοειδής σκελετός του ζώου, στολισμένος με φτερά, ήταν αποτυπωμένος σε Ασβεστόλιθο του μεσοζωικού αιώνα, στη Βαυαρία το 1861. Το ανακάλυψαν δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση της γνωστής πραγματείας του Δαρβίνου, «Η προέλευση των ειδών» (Origin of Species) και εκτιμήθηκε να έχει ηλικία 160 εκατ. χρόνια, όπου και θεωρήθηκε σαν ο πρώτος «ενδιάμεσος τύπος» κατά τη μεταλλαγή του ζώου από ερπετό σε πτηνό. Τότε ο Δαρβίνος με καμάρι είπε: «Για μένα τούτο είναι μια αποστομωτική, απάντηση». Όμως, καταγγελίες επιστημόνων, στο περιοδικό British Journal of photography, λένε ότι οι φωτογραφίες της Αρχαιοπτέρυγας του Βρετανικού Μουσείου, δείχνουν σε μεγέθυνση ότι τα φτερά του απολιθώματος είναι πρόσθετα, δηλαδή δεν ανήκουν στο αρχικό απολίθωμα. Και το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής, έδειξε στρώμα τσιμέντου γύρω στο σκελετό του ερπετού, στολισμένο με αποτυπώματα φτερών. Άλλη μια απάτη αποκαλύφτηκε.

ΛΙΓΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΣΚΕΨΕΙΣ
Η θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου, είναι φανερό ότι σκοπό έχει να εκμηδενίσει τη βιβλική άποψη, περί της δημιουργίας του ανθρώπου από τον Θεό, και για να το πετύχουν αυτό δεν διστάζουν ακόμα και σε απάτη να φτάσουν, όπως είδαμε παραπάνω. Εκτός αυτού, η θεωρία αυτή δεν έχει καμία επιστημονική βάση, όπως δήλωσε ο Δρ. Andrews. Απεναντίας η Δαρβινική θεωρία είναι στην πραγματικότητα μια πίστη, και μία σχέση καρδιάς, μια αντίληψη για τον κόσμο και τη ζωή. Με άλλα λόγια είναι μια θρησκεία, ακούμε να λέει ο Δρ. Gary Parker, πρώην υποστηρικτής της θεωρίας αυτής.

Αν και η Χριστιανική πίστη, καθώς και άλλες, απαγορεύεται δια νόμου να διδάσκονται στα κρατικά σχολεία (στην Αμερική), τη Δαρβινική θεωρία όμως μπορεί να τη διδάσκει κανείς ελεύθερα. Θεωρείται με απόλυτη βεβαιότητα ως μια θρησκεία, ένα ολοκληρωμένο σύστημα φιλοσοφίας, μια κοσμοθεωρία, μια αντίληψη του Σύμπαντος και της ζωής.

Πως όμως μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα; Ο ίδιος ο Θεός το είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών» (Γένεσις 1:26). «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις 2:7).

Αυτοί που αγνοούν και δεν δέχονται τη δημιουργία του ανθρώπου και αξιώνουν ότι κατάγονται από τον… πίθηκο, όπως ο Δαρβίνος, κάνουν και μία συγκεκριμένη διακήρυξη. Λένε ότι: «Ο Θεός δεν χρειάζεται!». Ο Δαρβίνος ήταν αυτός που έλεγε ότι όλα εξηγούνται στο φυσικό μας κόσμο, χωρίς να αναφερθούμε καθόλου στον Θεό.

Εσύ αναγνώστη βγάλε το συμπέρασμα, και αποφάσισε για την… καταγωγή σου!
«Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύτης» (Ρωμαίους 3:4)...

Όταν ο Ήλιος "εστάθηκε" στην εποχή του Ιησού του Ναυή.

"Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών".

Ο Λόφος της Γαβαών όπου έγινε η μάχη με τον Ιησού του Ναυή και "εστάθη o ήλιος" Ιησούς Ναυή: 10 κεφάλαιο.
Το θέμα που διαπραγματευόμαστε στην εποχή του Ιησού, υιού του Ναυή, εξελίσσεται 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ιερουσαλήμ, στην πόλη της Γαβαών.
Μετά από την πτώση της Ιεριχώ, οι Γαβαωνίτες τρομοκρατημένοι, υποδουλώθηκαν στον λαό Ισραήλ. Η υποδούλωση αυτή δεν άρεσε στον βασιλιά της Ιερουσαλήμ και ζήτησε την βοήθεια και άλλων βασιλέων, όπως της Χεβρώνας, της Ιαρμούθ, της Λαχείς και της Εγλών, για να ενωθούν μαζί του και να στραφούν εναντίον της Γαβαών. Οι Γαβαωνίτες τότε ζήτησαν την βοήθεια του Ιησού του Ναυή και ο Ιησούς δέχτηκε να τους βοηθήσει. Στην μεγάλη μάχη εκείνη έλαβε χώρα και το συμβάν με τον ήλιο που αναφερόμαστε.

Δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει, από την ιστορία, αυτή η φράση που υπάρχει στην εξιστόρηση των γεγονότων της εποχής του Ιησού του Ναυή, μέσα στην Βίβλο, και συγκεκριμένα στο ομώνυμο βιβλίο του ανθρώπου του Θεού. Διαβάζουμε λοιπόν τα εξής:

"Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον, καθ’ ην ημέραν ο Κύριος παρέδωκε τους Αμορραίους έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και είπεν ενώπιον του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών". Ιησούς Ναυή: 10:12.

Αυτή η "απίστευτη" περίπτωση, όπου μπόρεσε και "στάθηκε" (;) ο Ήλιος στην θέση του, δίχως να δύσει για μια ολόκληρη (επιπλέον) ημέρα, και αποτελεί το ποιο αμφιλεγόμενο αστρονομικό γεγονός στην Βίβλο, έκανε -και εξακολουθεί να κάνει - τους ορθολογιστές, χλευαστές, αρνητές και κριτικούς της Βίβλου, να "τρίβουν τα χέρια τους" από ικανοποίηση, ότι δικαιώνονται στον ισχυρισμό τους πως η Αγία Γραφή (η Βίβλος), είναι ένα παραμύθι, ή ότι γράφει κάποια παραμύθια που την κατατάσσουν στα αμφιλεγόμενα βιβλία. Θα το δούμε αυτό στην συνέχεια, αφού πρώτα διαβάσουμε και τα επόμενα εδάφια που συνοδεύουν το επίμαχο σημείο του "Στήθι, ήλιε…":

"Και ο ήλιος εστάθη και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εξεδικήθη τους εχθρούς αυτού. Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ; Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας. Και τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον, ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ". Ιησούς Ναυή: 10:13-14.

Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα, εάν όντως αληθεύει η εξιστόρηση αυτή της Βίβλου ή όχι. Θα μπορούσε άραγε ο Θεός, ο Δημιουργός ορατών και αοράτων να κάνει κάτι τέτοιο, ούτως ώστε να "σταματήσει" (;) ο ήλιος στην θέση που ένας άνθρωπος (ο Ιησούς ο υιός του Ναυή) προσευχήθηκε στον Θεό να κάνει; Η απάντηση - για να μπορούμε να δούμε την αλήθεια δίχως προκατάληψη και αμφιβολία - είναι εάν πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι αδύνατο στον Θεό που να μπορεί να κάνει. Λέτε να υπάρχει;

Αυτό που πάντα προσπαθώ εγώ να κάνω (δίχως να υποστηρίζω ότι πάντα το καταφέρνω), είναι να συμβουλεύομαι της αυθεντικές πηγές και τα αρχαιότερα συγγράμματα σ’ αυτό που θέλω να γράψω. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε, εάν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, δείχνοντας πάντοτε τον κατάλληλο σεβασμό στον αναγνώστη μας προσπαθώντας να του παρουσιάσουμε την αλήθεια. Αυτό λοιπόν θα κάνω και πάλι στο παρόν μου άρθρο.

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να αντιληφθούμε (διότι είναι ζήτημα βασικό) ότι, η μετάφραση που αναγράφει το επίμαχο σημείο του "στησίματος" του Ήλιου ως "Στήθι ήλιε", δηλαδή "στάσου ήλιε στον τόπο σου", δεν είναι και η πλέον κατάλληλη. Το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, απ’ όπου και έγινε η μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο’), χρησιμοποιεί την Εβραϊκή λέξη "Ντάμαν", η οποία σημαίνει "Σιώπησον", και κατά συνέπεια το εν λόγω εδάφιο μας αντί για "Στήθι ήλιε", (να σταθεί στον τόπο του), θα πρέπει να το εκλάβουμε ως "Σιώπησον ήλιε (επί την Γαβαών)" σαν να θέλει να σιωπήσει κάποια φωνή, κάποιον ήχο, όπου είναι και το σωστό.

Ας δούμε γιατί:
Οι ανακαλύψεις της Επιστήμης για την λειτουργία του φωτός, μας αποδεικνύουν ότι, οι διακυμάνσεις του φωτός είναι 400 δισεκατομμύρια κραδασμοί το δευτερόλεπτο, με συνέπεια να μη μπορεί να γίνεται αντιληπτός από το ανθρώπινο αυτί, ο ήχος που προκαλείται από τους κραδασμούς του φωτός. Ο γνωστός στην ιστορία αστρονόμος  Ισαάκ Νεύτων, είπε ότι, η γη θα έπρεπε να επιβραδύνει την περιστροφική της κίνηση γύρω από τον άξονά της, μέχρι σε κάποιο ορισμένο σημείο, για να μπορούσε να υπάρξει επιβράδυνση του φωτός του ηλίου και επιμήκυνση της ημέρας, δίχως να επηρεαστεί η φυσική της λειτουργία, ότι έγινε δηλαδή και στην περίπτωση του Ιησού του Ναυή. Έτσι λοιπόν, η επίδραση του ήλιου και η εκπομπή του ηλιακού φωτός στην γη ελαττώθηκε, δηλαδή ο ήλιος "εσιώπησε" ως προς τον λεπτό ήχο του φωτός που εξέπεμπε, εξ’ ου και ο αυθεντικός Εβραϊκός ορισμός, "Σιώπησον ήλιε επί την Γαβαών".

Η "σιωπή" αυτή της διακύμανσης του ηλιακού φωτός επέφερε και την επιμήκυνση του φωτός την ημέρα εκείνη της μάχης κατά των εχθρών του λαού του Θεού. Αυτό το γεγονός είναι γραμμένο και σε άλλο βιβλίο:

"Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ;" εδάφιο 13.

Επίσης, αναφορά του γεγονότος, κάνει και ο Προφήτης Αββακούμ στην προσευχή του, λέγοντας μεταξύ άλλων:

"Ο ήλιος και η σελήνη εστάθησαν εν τω κατοικητηρίω αυτών, εν τω φωτί των βελών σου περιεπάτουν, εν τη λάμψει της αστραπτούσης λόγχης σου". Αββακούμ: 3:11, μετάφραση Νεόφυτου Βάμβα.

Διάφορες ερμηνείες ανά το παρελθόν δόθηκαν στο γεγονός αυτό, είτε ατομικά είτε ομαδικά, όπως:

* Η περιστροφή της γης άλλαξε (Archer, Patten, Rimmer, Torrey).

* Η γλώσσα του Ιησού του Ναυή ήταν παραβολική (Boling, Fay, Longacre).

* Η ημέρα απλώς παρατάθηκε για πολύ καιρό (Keil & Delitzsch).

* Το φως της ημέρας διαθλάσθηκε (Bush, Jamieson, Short).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από την ηλιακή έκλειψη (Wilson).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από χαλαζοθύελλα (Blair, Davis, Kaiser, Maunders, Rea).

και άλλες γνώμες πέραν αυτών, οι οποίες αντιτίθενται μεταξύ τους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για σκοτάδι προσευχήθηκε ο Ιησούς του Ναυή, και δεν ανέτειλε ο ήλιος όταν έπρεπε, άλλοι μιλούν για παράταση φωτός. Η αφήγηση της Βίβλου ότι "εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας", συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι το φως είχαν ανάγκη οι πολεμιστές του Ιησού και όχι το σκοτάδι το οποίον σχεδόν υπήρχε με την βαριά χαλαζόπτωση σαν πέτρες που έπεφταν στα κεφάλια των αντιπάλων του.

Άλλοι μιλούν για ολική έκλειψη ηλίου (ως φυσικό φαινόμενο για να αποφύγουν την αλήθεια περί ενέργειας του Θεού), όμως σύμφωνα και με τα αρχεία της NASA, η αρχαιότερη καταγραφή έκλειψης ηλίου ήταν το έτος 1217 π.Χ., δηλαδή δύο αιώνες μετά από την εποχή του Ιησού του Ναυή, (το βιβλίο του γράφτηκε το 1427 π.Χ.). Άρα δεν επρόκειτο για ολική έκλειψη ηλίου και το θαύμα του Θεού παραμένει αναλλοίωτο και αδιάψευστο.

Πέραν όμως τούτου, η Αστρονομία παραδέχεται ως αληθές το γεγονός αυτό του ήλιου, και ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής αστρονόμος Totten, μελετώντας το θέμα με λεπτομερείς μαθηματικούς υπολογισμούς, κατέληξε στο συμπέρασμα που δημοσίευσε.

"Μια μόνο - λέει - φορά μπορούσε ο ήλιος, η σελήνη και ή γη να βρεθούν στις σχετικές θέσεις που περιγράφονται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή".

Και το συμπέρασμα του, δεδομένου ότι τηρήθηκαν οι σχετικές θέσεις του ήλιου, σελήνης και γης την ημέρα εκείνη της μάχης, είναι ότι,
"πρέπει να το πάρουμε ως δεδομένο, πως στην ιστορία του κόσμου προστέθηκε μια ολόκληρη ημέρα".

Αυτά μας μεταφέρει ο Sidney Collet στο βιβλίο του, "The Scripture of Truth". 10η έκδοση του 1920.

"Τον 13ο αιώνα π.Χ. έλαβε χώρα το γεγονός αυτό" (του ήλιου), παραδέχεται και ο αστρονόμος του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Greenwich, E. Maunder.

Για κάποιους η ανθρωπότητα έχασε μια ημέρα από την ιστορία της, για άλλους η ανθρωπότητα πρόσθεσε μια 24ωρη ημέρα στο ημερολόγιό της. Είτε έτσι είτε αλλιώς το γεγονός δεν αμφισβητείται ότι συνέβη, και κατά συνέπεια ο Λόγος του Θεού αποδεικνύεται και πάλι αλάνθαστος, και ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, άσχετα που κάποιοι αρνητές (αλλά και…"χριστιανοί") δεν θέλουν να τον αποδεχθούν ως Θεόπνευστο.

Ιστορικές αποδείξεις έχουμε αρκετές για να ενδυναμώσουμε τα στοιχεία αυτά που ο Λόγος του Θεού μας μεταφέρει. Παίρνουμε κάποια στοιχεία, με δική μας απόδοση - από το βιβλίο "Βίβλος και Επιστήμη", του Δημ. Μαγκριώτη, εκδόσεις "Ο Λόγος".

* Ο Ηρόδοτος υποστήριξε ότι ιερείς της Αιγύπτου του έδειξαν γραπτά μνημεία όπου ανέγραφαν για επιμήκυνση μιας ολόκληρης ημέρας από τα φυσικά της όρια.

* Τα αρχαία Κινεζικά συγγράμματα λένε ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα στην εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Γεώ. Από τους γενεαλογικούς πίνακες των Κινέζων προκύπτει ότι, ο Αυτοκράτορας Γεώ βασίλευσε στην Κίνα την ίδια εποχή με τον Ιησού του Ναυή.

* Ο Λόρδος Kingsborough, σε ειδικές μελέτες για την ιστορία των αρχαίων Ερυθρόδερμων (Ινδιάνων) της Αμερικής, αναφέρει ότι στα χρονικά των Μεξικανών που έφτασαν σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού πριν την ανακάλυψη τής Αμερικής, αναγράφεται ότι ο ήλιος εστάθη, "επί μίαν ολόκληρον ημέραν κατά το έτος των 7 λαγωών", το οποίον έτος συμπίπτει με την εποχή της κατάκτησης της Παλαιστίνης από τους Ισραηλίτες. ( Η ημέρα δηλαδή του Ιησού του Ναυή ).

Αξίζει όμως να σταθούμε και πάλι στο συμπέρασμα του Αμερικανού καθηγητή αστρονομίας Totten, όπου μας είπε πως στην ιστορία του κόσμου προστέθηκε μια ολόκληρη ημέρα.

Οι μαθηματικοί υπολογισμοί του, απέδειξαν ότι η προσθετική αυτή 24η ημέρα (του "Σιώπησον ήλιε" από τον Ιησού του Ναυή), είχε διάρκεια 23 ώρες και 20′ λεπτά, "έως μιας ολοκλήρου ημέρας", όπως διαβάζουμε στην Γραφή. Για το 24ωρο όμως της ημέρας υπολείπονται άλλα 40′ λεπτά της ώρας. Που λοιπόν "χάθηκαν" αυτά τα 40 πρώτα λεπτά; Εύλογο το ερώτημα, εφόσον με μαθηματική ακρίβεια προσπαθούν οι επιστήμονες και Αστρονόμοι να καταλήξουν σε ακριβή συμπεράσματα. Εφόσον και πάλι το κεντρικό σημείο των ερευνών είναι ο Λόγος του Θεού, ή Αγία Γραφή, (πως θα μπορούσε άλλωστε να ήταν κάτι άλλο), τότε και πάλι μέσα από την Βίβλο θα πρέπει να αναζητήσουμε τα "χαμένα" 40 πρώτα λεπτά της ώρας που υπολείπονται του 24ώρου μας, όπου και προστέθηκε στο ημερολόγιό μας.

Η έρευνα των Γραφών - για κάποιο παρόμοιο αστρονομικό γεγονός, οδηγεί τους επιστήμονες Αστρονόμους στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Β’ Βασιλέων: 20:8-11, όπου και γίνεται αναφορά για την σκιά του ήλιου, όταν ο βασιλιάς Εζεκίας ζήτησε από τον Προφήτη Ησαΐα σημείον αληθείας ότι ο Θεός θα τον θεραπεύσει από την ασθένειά του που τον οδηγούσε στον θάνατο. 
Συγκεκριμένα διαβάζουμε:
"Και είπεν ο Εζεκίας προς τον Ησαΐαν, Τι είναι το σημείον ότι ο Κύριος θέλει με ιατρεύσει, και ότι θέλω αναβή εις τον οίκον του Κυρίου την τρίτην ημέραν; Και είπεν ο Ησαΐας, Τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον παρά Κυρίου, ότι θέλει κάμει ο Κύριος το πράγμα το οποίον ελάλησε, να προχωρήση η σκιά δέκα βαθμούς, ή να στραφή δέκα βαθμούς; Και απεκρίθη ο Εζεκίας, Ελαφρόν πράγμα είναι να καταβή η σκιά δέκα βαθμούς, ουχί, αλλ’ ας στραφή οπίσω δέκα βαθμούς η σκιά. Και εβόησεν ο Ησαΐας ο προφήτης προς τον Κύριον, και έστρεψεν οπίσω την σκιάν δέκα βαθμούς, δια των βαθμών τους οποίους κατέβη δια των βαθμών του Άχαζ". 
Β' Βασιλέων: 20:8-11.

Αυτοί οι 10 βαθμοί της σκιάς του ήλιου, αποτελούν - σύμφωνα με τους Αστρονομικούς υπολογισμούς - και τα 40′ "χαμένα" λεπτά της ώρας που αναζητούσαν οι Αστρονόμοι επιστήμονες. Έτσι, μαζί με τα 40′ λεπτά (της σκιάς του ήλιου), και τις 23 ώρες και 20′ λεπτά της ώρας (που ο ήλιος επί Ιησού του Ναυή "Σιώπησε"), βρίσκουμε το ακριβές 24ωρο που προστέθηκε στο ημερολόγιό μας.

Η Επιστήμη αποδέχεται αυτό το συγκλονιστικό Βιβλικό γεγονός, και όσοι εμπιστευόμαστε την Επιστήμη μένουμε έκθαμβοι γι’ αυτό που συνέβη. Το φαινόμενο τούτο μπορεί να φαντάζει εκθαμβωτικό, όμως, μας διαφεύγει ίσως η "μικρή και πιθανόν ασήμαντη" λεπτομέρεια που είναι εκθαμβωτικότερη της πρώτης, ότι δηλαδή το γεγονός αυτό συνέβη με μια και μόνον προσευχή ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Αυτό και αν δεν είναι εκθαμβωτικό, όταν πιστέψουμε ότι η δύναμη της προσευχής μπορεί και να "αναγκάσει" τον Θεό να εκτελέσει τα ζητήματά μας.

Εξ’ άλλου, ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός το είπε, ότι: "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει". Ιωάννης:14:12, και γνωρίζουμε καλά ότι ανέμους και φουρτούνες σταματούσε ο Κύριος, τα στοιχεία της φύσης υπάκουαν σ’ Αυτόν, και με λίγη μόνον πίστη μπορούμε -όπως μας είπε ο Κύριος- και βουνά να μετακινήσουμε. Αυτό κάνει ή πίστη. Με τέτοια λοιπόν πίστη και ο Ιησούς του Ναυή διέταξε τον ήλιο να "σιωπήσει" λέγοντας: "Σιώπησον ήλιε επί τήν Γαβαών", και ο ήλιος και η Σελήνη υπάκουσαν στον λόγο του. Είναι αυτός που δήλωσε με παρρησία ότι: "εγώ όμως και ο οίκός μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον". Ιησούς Ναυή: 24:15.

Εμείς λοιπόν που εστιάζουμε; στο γεγονός του "Σιώπησον ήλιε", ή στην δύναμη της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ του Ιησού του Ναυή που "Σιώπησε τον ήλιο";

Θα μου πει κάποιος, μπορούμε άραγε και εμείς σήμερα να κάνουμε τέτοια θαυμάσια, ούτως ώστε και τα στοιχεία της φύσης να υποταχθούν σ εμάς; Εγώ φίλοι μου μίλησα για ΠΙΣΤΗ, από τον καθένα μας λοιπόν εξαρτάται κατά πόσον την χρησιμοποιούμε…!

Πηγή:  Sporeas  Γιώργου Οικονομίδη