Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΓΑΠΗ

 «κάλαμον συντετριμμένον δεν θέλει θλάσει,  και λινάριον καπνίζον δεν θέλει σβέσει...» (Ματθ. 12:20) 

Το 1859 ο Charles Darwin  διατύπωσε την θεωρία “της εξέλιξης των ειδών διά της φυσικής επιλογής”. Κατ’αυτήν μέσω της τυχαίας αλληλεπίδρασης της ύλης και του χρόνου το ένα είδος μετατρέπετο σε άλλο είδος διά της επικράτησης των ισχυροτέρων και καλύτερα προσαρμοσμένων στο περιβάλλον ατόμων του κάθε είδους.  Στα προηγούμενα αφιερώματά μας έχουμε δείξει ότι η επιστήμη, (Βιολογία, Φυσική, Μαθηματικά, Πληροφορική, Παλαιοντολογία) δεν δέχεται πλέον την άποψη αυτή, αλλά αναγνωρίζει ότι οι πίθηκοι ήταν πάντα πίθηκοι, οι άνθρωποι ήταν πάντα άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά έγιναν εξ’αρχής “κατά το είδος αυτών”. Στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας στην τρίτη χιλιετία θέλουμε να θίξουμε ένα πολύ σπουδαίο θέμα και συγκεκριμένα το γεγονός ότι η “θεωρία της εξέλιξης των ειδών διά της φυσικής επιλογής” παρουσιάζει αξεπέραστες κοινωνικά και ηθικά ασυνέπειες και είναι ασυμβίβαστη με την κατά Θεόν αγάπη. Στο κοινωνικό πεδίο η θεωρία της φυσικής επιλογής υποστηρίζει ότι η καλύτερη κοινωνία είναι εκείνη της οποίας τα μέλη φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους και προσπαθούν να προωθηθούν, ει δυνατόν, εις βάρος των άλλων.  Έτσι η πρόοδος διά της φυσικής επιλογής απαιτεί τη βαρβαρότητα και ακόμη την καταστροφή των αδυνάτων και την ελεύθερη επικράτηση των “δυνατών”. Απαιτεί την πλήρη εξαφάνιση του κάθε τι που θεωρείται ασθενές και την επικυριαρχία των δυνατών επάνω στους άλλους. Με ωμή ειλικρίνεια ένας φημισμένος συγγραφέας  υποστηρικτής της θεωρίας της εξέλιξης, γράφει: “Η βαρβαρότητα είναι η μόνη διαδικασία διά της οποίας ο άνθρωπος προόδευσε και ο πολιτισμός είναι η μόνη διαδικασία διά της οποίας οπισθοδρόμησε. Ο πολιτισμός είναι η πιο επικίνδυνη προσπάθεια του ανθρώπου”[1] (!). Όταν άτομα, ομάδες, ή ακόμη και ολόκληροι λαοί ενστερνισθούν τη φυσική επιλογή σα μέσο προόδου, ανοίγει ο δρόμος γιά την αναίσθητη σκληρότητα. Μάλιστα αυτοί οι οποίοι ανηλεώς εξαφανίζουν τους αδυνάτου επαινούνται, διότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στην εξέλιξη του “ανθρώπου”! “Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή στον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις τον θάνατον.” (Παροιμίαι 14:12). Η φυσική επιλογή είναι βασικά εναντίον της ιατρικής επιστήμης διά της οποίας νοσηλεύονται οι ασθενείς και αποκαθίσταται η υγεία των πασχόντων. Προγράμματα εμβολιασμού θεωρούνται αδιανόητα, διότι με αυτά βοηθούνται οι αδύνατοι να επιβιώσουν. Η φυσική επιλογή απαιτεί οι αδύνατοι να μην αναπαράγονται για να μην “υποβαθμίζεται” η κοινωνία. Ο άνθρωπος όμως έχει ηθική υπόσταση και εμφανίζει (μερικές φορές) έλεος, ευσπλαχνία και κοινωνικότητα, τα οποία αντιστρατεύονται τη φυσική επιλογή. Ο Alfred Russell Wallace, ο οποίος μαζί με τον Charles Darwin θεωρείται πατέρας της θεωρίας της εξέλιξης γράφει επάνω σε αυτό το θέμα: “Θεωρούσα ότι η θεωρία της εξέλιξης διά της φυσικής επιλογής ήταν αρκετά πειστική, μέχρις ότου προσπάθησα δι’ αυτής να εξηγήσω την ηθική υπόσταση του ανθρώπου. Αυτή δεν εξηγείται με την φυσική επιλογή, αλλά απαιτεί την παρέμβαση μίας ανώτερης ηθικής διάνοιας, που οδηγεί τον άνθρωπο για κάποιο σκοπό. Η θεία παρέμβαση είναι η μόνη εξήγηση για την ύπαρξη της ηθικής υπόστασης του ανθρώπου”[2] . H μητέρα που ξενυκτάει στο προσκέφαλο του παιδιού της, ο πατέρας που θυσιάζει τη ζωή του γι’ αυτό, ή ο φίλος που κακοπαθεί για το φίλο του, είναι γεγονότα ασυμβίβαστα με την εξέλιξη των ειδών διά της φυσικής επιλογής, αλλά αποδεικνύουν την ηθική υπόσταση του ανθρώπου. “Διότι μόλις υπέρ  δικαίου θέλει αποθάνει τις...” (Ρωμαίους 5:7)  Βέβαια οι υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης κοιτάζουν με παγερή περιφρόνηση τέτοιες “αδυναμίες”, μέχρις ότου βρεθούν σε ανάλογη θέση. Τότε μέσα τους ξυπνούν συναισθήματα και αξίες που τους υπενθυμίζουν ότι δεν είναι προϊόντα τυφλής εξέλιξης, αλλά δημιουργήματα του Θεού και μέσα τους υπάρχει η ψυχή, ένα κομμάτι από Εκείνον, ο Οποίος είναι Αγάπη. Είναι πραγματικά αδιανόητο για το θιασώτη της φυσικής επιλογής ότι “τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστέυων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον” (Ιωάννης 3:16). Και όμως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, “διά του οποίου εκτίσθησαν τά πάντα…και τα πάντα συντηρούνται δι’αυτού” (Κολοσσαείς 3:16-17), “δεν ήλθε στον κόσμο διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών” (Ματθαίος 20:28).  Μάλιστα στον κόσμο αυτό δεν διάλεξε τους “δυνατούς”, τους “έξυπνους”  ή τους “ευγενείς”, με λίγα λόγια αυτούς που οι άνθρωποι θεωρούν καλύτερους, αλλά κάλεσε όλους τους κουρασμένους και τους φορτωμένους για να τους  αναπαύσει (Ματθαίος 11: 28). “..ήλθε διά να ζητήση και να σώση το απολωλός” (Λουκάς 19:10). Οι πραγματικοί Χριστιανοί, δηλαδή οι μαθητές του Ιησού Χριστού (Πράξεις 11:26), μετανοούν και αποκτούν τον νούν και το φρόνημα του Κυρίου τους. “Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν αλλ’εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσε εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού…” (Φιλιππησίους 2:5-8). Μπορεί στη ζωή τους, προτού γνωρίσουν το Χριστό, να έζησαν ως “ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους” (Τίτος 3:3). Αφ’ότου όμως εγνώρισαν και δέχτηκαν το Χριστό στην καρδιά τους,  ζούνε με Εκείνον και για Εκείνον ο οποίος “πλούσιος ων επτώχευσε διά σας, διά να πλουτήσετε σείς με την πτωχείαν εκείνου” (B Κορινθίους 8:9). Τους αποκαλύπτεται ότι η πραγματική δύναμη δεν είναι η σκληρότητα και η αλαζονεία, αλλά το σκύψιμο του πραγματικά δυνατού πάνω στον εξουθενημένο, τον αδύνατο, τον ασθενή, ώστε να τον βοηθήσει να σηκωθεί, δηλαδή η πραγματική δύναμη είναι η κατά Θεόν αγάπη. “Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μην αρέσκωμεν εις εαυτούς, αλλ’έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον διά το καλόν προς οικοδομήν. Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν…” (Ρωμαίους 15:1-2). 

[1] Graham Keith et.al   Biology  Pensacola, FL 1986 [2] Lewin, Roger  Bones of contention, NY 1987 

Αλέκος Περάκης 

Πηγή: Εφημερίδα "Χριστιανισμός" φύλλο Ιανουαρίου 2000

 

Τι θα έλεγε ο Θεός στις μέρες μας;

 Η Αγάπη είμαι εγώ. Το Έλεος και η Χάρις είμαι εγώ.

Στέκομαι στις επάλξεις και βλέπω τον λαό μου να υποφέρει.

Λαέ μου φυλάξου. Ο εχθρός γνωρίζει ότι πλησιάζει το τέλος του, και θέλει να καταστρέψει όλους τους ανθρώπους.

Εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους, και θέλει με κάθε τρόπο να τους υποδουλώσει.

Τους ελεύθερους να τους φυλακίσει. Τους φυλακισμένους να τους αλυσοδέσει.

Έχει κάνει Παγκόσμιο Σχέδιο για την καταστροφή των ψυχών.

Στους Χριστιανούς βλέπει τις αδυναμίες τους. Τα παιδιά μου θέλει να κλονίσει την πίστη τους σε μένα. Θέλει να πιστέψουν ότι δεν τα αγαπώ, ότι δεν είμαι κοντά τους.

Να τους πείσει ότι με τις δικές τους δυνάμεις θα τα καταφέρουν.

Γνωρίζει ότι όσο είναι κοντά σε μένα δεν μπορεί να τα ακουμπήσει.

Γνωρίζει ότι όσο βρίσκονται στην Χάρη, είναι αδύνατο να τα πλησιάσει.

Τι κάνει;

Βλέπει τις επιθυμίες που έχουν στην καρδιά τους, και ενεργεί ανάλογα.

Θέλουν δόξα, τους φουσκώνει την καρδιά, ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Όταν το Πνεύμα μου ενεργεί με την κάθε ψυχή, τον πείθει ότι είναι Χαρισματούχος. Ότι είναι ανώτερος από τον αδελφό του.

Τον πείθει ότι οι ευλογίες μου είναι από την αξία του, και όχι από το έλεός μου.

Εάν δει ότι θέλει να εξουσιάζει, τότε τον κάνει και πιστεύει ότι αυτός είναι ο ανώτερος, και τον κάνει να ξεχνάει ότι είναι για να υπηρετεί.

Διδάσκει τον Λόγο μου όχι για να οικοδομή, αλλά επειδή θεωρεί τον εαυτόν του διδάσκαλο. Ξεχνάει ότι είναι ακόμα μαθητής.

Η εξουσία τον κάνει δυνάστη. Δεν έχει αγάπη, και θέλει την πρωτοκαθεδρία.

Τον κάνει φίλαυτο, εσωστρεφή, και τον Λαό μου τις δικές μου Ψυχές θέλει να τις σφετεριστεί.

Ο εχθρός όταν δει μέσα στην καρδιά σου επιθυμίες, θα σου ρίξει και το ανάλογο δόλωμα.

Θέλει να σε βγάλει από την αγκαλιά μου, θέλει να είσαι έξω από την σκέπη του Υψίστου, σε θέλει μακριά μου για να σε καταστρέψει.

Θέλει να σε αλυσοδέσει με αλυσίδες ισχυρότερες από πριν, για να μην διανοηθείς να φύγεις.

Το Παγκόσμιο Σχέδιο που έχει κάνει, είναι μέσα στους Χριστιανούς να βάλει διχόνοια για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος, ή ο ποιο ευλογημένος.

Θέλει να πείσει τον Λαό μου ότι είναι δυνατός χωρίς εμένα.

Σε αυτούς που έχουν προβλήματα, ότι τους έχω εγκαταλείψει, ότι δεν τους αγαπάω. 

Τους λέει «που είναι ο Κύριος είσαι μόνος».

Θυμήσου Λαέ μου, ότι πάντα είμαι κοντά σου, μη με διώχνεις, εγώ ποτέ μου δεν σε έδιωξα.

Όταν με κάλεσες δεν ήρθα κοντά σου; δεν στάθηκα δίπλα σου; δεν έγινα το φρούριό σου; Πόσες φορές έστειλα τους αγγέλους μου να σε φυλάξουν, να ματαιώσω τα σχέδια του εχθρού για σένα, χωρίς να το γνωρίζεις;

Εγώ ο Κύριος είμαι η Αγάπη. Επέστρεψε κοντά μου και μην φοβάσαι.

Εγώ συνέτριψα τον εχθρό.

Εγώ είμαι ο Ισχυρός.

Εγώ είμαι ο Θεός, και δεν θα σε ακουμπήσει κανείς, γιατί σε έχω μέσα στην παλάμη μου.

Ο Εχθρός έχει ένα Σχέδιο για όλη την οικουμένη.

Για να καταστρέψει τις ψυχές εκμεταλλεύεται την σαρκολατρεία που έχουν.

Θέλει να μοιχεύουν οι άνθρωποι για να αμαρτάνουν.

Θέλει να κυνηγούν τον πλούτο και την δόξα, και έτσι να καταστρέφουν τον πλησίον τους.

Θέλει τους ανθρώπους να μην αγαπάνε, να είναι φίλαυτοι, να απειθούν στους νόμους και τις εξουσίες, και να επιβάλουν την δική τους δικαιοσύνη.

Με κάθε τρόπο θέλει να διαφθείρει τους ανθρώπους, να τους κάνει τον Μαμωνά να έχουν για Θεό τους, και να τον αποκτήσουν με κάθε τρόπο.

Σπέρνει πικρίες μεταξύ των ανθρώπων, για να μισεί ο ένας τον άλλον. Διότι γνωρίζει ότι χωρίς συγχώρεση, δεν θα λάβει η Ψυχή άφεση αμαρτιών.

Γνωρίζει ότι οι επιθυμίες των οφθαλμών, θα κάνει την Ψυχή να στρέψει τα μάτια του μακριά από εμένα τον Κύριο.

Γνωρίζει ότι η υπερηφάνεια κάνει τους ανθρώπους σκληρούς, και απόμακρους. Έλεος δεν υπάρχει στην ψυχή τους. Και όπου δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει και η Αγάπη.

Ο εχθρός ωρύεται, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστρέψει τον άνθρωπο.

Ζηλεύει τον άνθρωπο. Θέλει στην απώλειά του, να πάρει όλους τους ανθρώπους μαζί του από εκδίκηση.

Μισεί τον άνθρωπο, διότι γνωρίζει ότι ένα κτίσμα του Θεού θα ζει κοντά του αιώνια.

Αντιστάσου Λαέ του Κυρίου.

Εγώ ο Κύριος ο Άγιος είμαι Αιώνιος.

Γύρισε ταχέως στην πρώτη σου Αγάπη.

Εγώ είμαι η Αγάπη σου. Εγώ ο Κύριος σε αγάπησα πρώτος, και έβαλα την ψυχή μου για σένα.

Μην φοβάσαι. Γι αυτό σου έδωσα το Πνεύμα μου. Αυτό θα σε θωρακίσει, και θα σε κάνει πύργο απόρθητο χτισμένο πάνω στην πέτρα.

Επέστρεψε στην αρχή όπου βαδίζαμε μαζί, μου κρατούσες το χέρι, μου ζητούσες τα πάντα, και εγώ σαν καλός πατέρας σου έδινα την στοργή μου.

Δεν σου άφησα εγώ το χέρι, αλλά εσύ με άφησες. Πίστευες ότι δεν με έχεις ανάγκη.

Έλα κοντά μου. Έλα σε μένα τον Ισχυρό, και ζήτα την πρώτη σου στολή. Αυτή που έχεις λερώθηκε.

Εγώ ο Κύριος είμαι αγαθός. Περιμένω το κάλεσμά σου, για να δειπνήσω μαζί σου.

Να σου δώσω τα δώρα μου τα αιώνια.

Για πολλούς Ποιμένες έχω παράπονα.

Σας έθεσα να υπηρετείται το Ποίμνιο. Είστε δούλοι που σας έβαλα να υπηρετείται τον Λαό μου. Που είναι η Αγάπη σας. Δέρνεται πολλές φορές, και ταλαιπωρείται τις ψυχές μου.

Σας αρέσει να εξουσιάζεται, σας αρέσει η πρωτοκαθεδρία.

Σας μιλάω και διαμαρτύρομαι. Σας φωνάζω ξυπνήστε από την πλάνη που πέσατε, και λέτε «Εμείς είμαστε δίκαιοι, και τα μηνύματα δεν αφορούν εμάς».

Εξαιτίας σας χάνεται ο Λαός μου. Οι ψυχές φεύγουν πληγωμένες, αντί να τους φέρεται στην Χάρη μου, για να επουλωθούν τα τραύματα τους.

Τους λόγους μου τους κάνατε Νόμους, και κρύψατε από τον Λαό μου Εμένα Την Χάρη.

Μιλάτε για μένα, αλλά στην πραγματικότητα με έχετε διώξει από την συνάθροιση.

Προσφέρετε τροφή μιασμένη.

Ξεχάσατε ότι όταν με ζητούσατε να σας τοποθετήσω στην εκκλησία μου λέγατε, «Κύριε δώσε και σε εμένα την δωρεά σου για να υπηρετώ τις ψυχές Σου».

Εγώ σας εμπιστεύτηκα, και συν μαρτύρησα στον Λαό Μου για σας.

Πολλοί φούσκωσαν οι καρδιές τους, και θέλουν να εξουσιάζουν, και όχι να υπηρετούν.

Εγώ ο Κύριος θα ζητήσω λόγο για τις πράξεις σας.

Έλθετε ταχέως πάντες και ρωτήστε με. Διορθώστε την οδό σας όσο είναι καιρός.

Η ώρα πλησιάζει.

Τα δεινά που θα έρθουν, θα κάνουν τους ανθρώπους να λιποψυχήσουν.

Δείξτε Εμένα τον Κύριο στους ανθρώπους, μέσα από την ζωή σας.

Έλθετε ταχέως να σας καθαρίσω. Επιστρέψτε σε εμένα, διότι είμαι η Χάρις, και η Αγάπη.

Ενισχυθείτε για να βοηθήσετε τις ψυχές που υποφέρουν.

Εγώ ο Κύριος ο Θεός σας καλώ.

Θυσιάστηκα για σας.

Κηρύξτε παντού το έλεός μου, και την Αγάπη.

Μιλήστε για την Αγάπη μου, και τα ελέη μου.

Μιλήστε στους ανθρώπους να έρθουν κοντά μου, γιατί μόνο εγώ δίνω την Σωτηρία.

Αμήν!