Νικώντας με τον Λόγο της Υπομονής του Χριστού.

«Επειδή φύλαξες τον λόγο της υπομονής μου, και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού…». Ιωάννης 3:10. Καθώς μαθητεύουμε στην πιο υπέροχη μαθητεία, τη Μαθητεία του Θεού, αντιλαμβανόμαστε ότι αξία ενώπιον του Θεού δεν έχουν τόσο οι θεολογικές μας γνώσεις και οι εμπνευσμένες αποκαλύψεις, όσο η Χάρη και η Ευλογία να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, ακόμα και όταν δε φαίνεται πουθενά φως. Μία τέτοια στάση προξενεί απέραντη χαρά στον Δημιουργό μας, γιατί, περισσότερο από κάθε άλλο, φανερώνει κένωση από υπερηφάνεια, ανυστερόβουλη και ολόψυχη παράδοση στην κυριαρχία του Θεού, αγνότητα και μαχητικότητα. Ναι, μαχητικότητα. Μη μας κάνει εντύπωση η λέξη, γιατί ακόμα και αν έχουμε λύσει το πρόβλημα της αδημονίας, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι και η παθητικότητα και αδράνεια είναι ύπουλοι εχθροί. Εμπιστεύομαι τον Θεό και υπομένω τη δοκιμασία δε σημαίνει μένω άπραγος και κορεσμένος από πνευματική τροφή που τρέφει μόνο τον εγκέφαλο, αλλά, δυστυχώς, όχι την καρδιά μου. Σημαίνει έχω προσηλωμένη την καρδιά μου στην Οδηγία Του, λαχταρώ να ενεργήσω με τον τρόπο που μου υποδεικνύει το Άγιο Πνεύμα, και να αγωνιστώ με το πνεύμα και τη διάθεση που φέρνουν δόξα στο Όνομά Του, και ευλογημένη μαρτυρία στους συνανθρώπους μου. Αυτή η άγια προσήλωση, μας προμηθεύει με ένα υπέροχο θεϊκό, και γι’ αυτό ακριβώς αναντικατάστατο, πνεύμα ειρήνης. «Βέβαια, υπέταξα και καθησύχασα την ψυχή μου, σαν το απογαλακτισμένο παιδί κοντά στη μητέρα του· η ψυχή μου είναι μέσα μου σαν το απογαλακτισμένο παιδί». Ψαλμός 131: 2. Επομένως, όσο καλές και χρήσιμες και αν είναι οι θεολογικές γνώσεις, απαιτείται κάτι περισσότερο για να θεραπευτεί η ψυχή μας από την ταραχή της αδημονίας και τη φθορά της ανησυχίας. Απαιτείται ζώσα εμπιστοσύνη, παγιωμένη στην αλήθεια του Θαυμαστού Θεού, σφυρηλατημένη στο εργαστήρι των ‘πνευματικών κατασκευών’ Του, και καθαρισμένη στο χωνευτήρι των δοκιμασιών, για να λάμπει σαν καθαρό χρυσάφι, και να ευωδιάζει το άρωμα του Χριστού. «Περίμενα με υπομονή τον Κύριο, και έσκυψε προς εμένα, και άκουσε την κραυγή μου· και με ανέβασε από λάκκο ταλαιπωρίας και από βορβορώδη λάσπη, και έστησε τα πόδια μου επάνω σε πέτρα, στερέωσε τα βήματά μου· και έβαλε στο στόμα μου ένα καινούργιο τραγούδι, έναν ύμνο στο Θεό μας». Ψαλμός 40: 2,3. Σε όποια περίσταση και αν βρίσκεσαι, εύκολη, δύσκολη, περίπλοκη ή ταραγμένη, ας θυμάσαι πάντα ότι ο Κύριός μας έχει όλη τη δύναμη να λύσει στη στιγμή το πρόβλημά σου, και να σε οδηγήσει στον καιρό της ευρυχωρίας. Το γεγονός ότι δεν το κάνει πάντα άμεσα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καταστάσεις που χρονίζουν, αξίζει και πρέπει να το ερμηνεύσεις, και να το ερμηνεύσω με την Οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Οι απαντήσεις δεν είναι ίδιες για κάθε περίσταση, γιατί δεν είναι ίδιοι οι άνθρωποι, και επομένως δεν είναι ίδιες οι συνθήκες δοκιμασίας. Επομένως, όπως ακριβώς ο Θεός μας αντιμετωπίζει ως ανεπανάληπτες οντότητες, έτσι και εμείς οφείλουμε να αποφεύγουμε τις προπαρασκευασμένες αναλύσεις, και να έχουμε στο στόμα μια απάντηση έτοιμη – μα, στ’ αλήθεια, τόσο ελλιπής – για όλα. Κάθε αναγεννημένη ψυχή, που επιθυμεί πραγματικά να τιμά τον Θεό με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις της, οφείλει να μαθητεύει διαρκώς στα ύψιστα πνευματικά μαθήματα, που ανοίγουν το δρόμο για να είμαστε πιο ώριμοι, υπεύθυνοι και ευαίσθητοι στις δοκιμασίες, όχι μόνο τις δικές μας, αλλά και των συνανθρώπων μας.

Έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις που ο Θεός καθυστερεί να μας δώσει το αίτημά μας, γιατί επιθυμεί να δοκιμάσει την πίστη μας. Μπορεί πράγματι η πνευματική μας θέση να είναι υγιής, αλλά στον Κύριό μας δεν αρέσει ούτε η επανάπαυση ούτε ο εφησυχασμός, και κάθε ειλικρινής χριστιανός θα μπορούσε να ομολογήσει πόσο επιρρεπείς είμαστε στη χαλάρωση, όταν δεν υπάρχει τίποτα να ταράζει τη μακαριότητά μας. Ωστόσο, ο Θεός δε μας υποσχέθηκε ότι θα ζούμε στην απόλυτη ευδαιμονία σε αυτή τη γη. Μας υποσχέθηκε, όμως, ότι εφόσον το λαχταρούμε, θα ζει Ζωντανός μέσα μας, και θα διεξάγει τις μάχες μέσα από εμάς και για εμάς, έτσι ώστε, ακόμα και αν έχουμε μια στερεή Σχέση μαζί Του, μέσα από τη δοκιμασία, αυτή η Σχέση να γίνει τόσο καθαρή, όμορφη και ασάλευτη, όσο και οι αιώνιοι Νόμοι Του.

Άλλοτε πάλι, αυτό που εμείς ονομάζουμε καθυστέρηση του Θεού, δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική μας ανωριμότητα να λάβουμε το αίτημά μας. Έτσι, ο Θεός επιλέγει να μας περάσει μέσα από πείρες, σκέψεις, συναισθήματα και διαθέσεις, προκειμένου να εξαγνίσει το χαρακτήρα μας, να καθαρίσει την πίστη μας, και να της δώσει το αμέσως επόμενο βήμα, την ευλογία της άνευ όρων παράδοσης στα σχέδιά Του, και την ειρήνη της εμπιστοσύνης στην Αγάπη Του. Κατά συνέπεια, ο χρόνος που κυλά αποδεικνύεται ζωτικός, καθώς πολλά πράγματα στον αόρατο πνευματικό κόσμο πρέπει να διευθετηθούν· απαιτείται απελευθέρωση από δικαιώματα που έχουν εκχωρηθεί στον εχθρό της ψυχής, και εθελούσια παραχώρηση όλης μας της ύπαρξης στην κυριαρχία της Χάρης, του Ελέους, της Δύναμης, και της Αγάπης του Θεού. Αυτή η απελευθέρωση έχει μια απαράμιλλη θεραπευτική δύναμη, όχι μόνο γιατί αποκαθιστά τη Σχέση μας με τον Θεό, αλλά και γιατί μας εφοδιάζει με το δικό Του Πνεύμα, που αγιάζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Τελικά, η καθυστέρηση του Θεού δεν υφίσταται ουσιαστικά. Ο Θεός δεν είναι στη Φύση Του να καθυστερεί ποτέ· είναι η δική μας παρανόηση για τα πράγματα, την οποία εκμεταλλεύεται ο εχθρός, για να μας δεσμεύσει σε απατηλές αντιλήψεις για το Χαρακτήρα του Κυρίου μας. Ο Θεός έχει ένα τέλειο χρονοδιάγραμμα για όλα, και όταν εισέλθουμε ολόψυχα στην ανάπαυση της εμπιστοσύνης σε Αυτόν, η ζωή μας θα αποκτήσει τέτοιο νόημα και τόση ομορφιά, που δεν είχαμε ποτέ τολμήσει ούτε να ονειρευτούμε. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ποτέ ο Θεός δε δουλεύει μονόπλευρα. Σμιλεύοντας εμάς, ώστε να είμαστε σύμμορφοι με τον τέλειο Σκοπό Του, η ενέργεια της Χάρης Του, αγκαλιάζει και τόσες άλλες ψυχές, όχι μόνο αυτές του άμεσου περιβάλλοντός μας, αλλά και ψυχές με τις οποίες ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα συνδεόταν η ζωή μας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που ο Θεός ενεργεί απρόσμενα, ανατρεπτικά και αναπάντεχα και μας καλεί, ώστε η δική μας πείρα να γίνει φως στο μονοπάτι της ζωής άλλων ανθρώπων. Υπάρχουν και πλείστοι άλλοι λόγοι, για τους οποίους χρειάζεται να περάσουμε μέσα από την πείρα της αδημονίας. Δε θα μας επέτρεπε ο χώρος να τους αναλύσουμε, μα όποια και αν είναι η ιδιαίτερη περίπτωση, η επιμονή, η υπομονή, αλλά και η απάντηση στην Κλήση του Θεού για βαθύτερη αφιέρωση σε Αυτόν, έχουν άγια αποτελέσματα και είναι πάντα η πιο ηχηρή απάντηση απέναντι στις δυνάμεις του σκότους. Υπάρχει και κάτι ακόμη σημαντικό, που θα μπορούσε να γλυκάνει το διάστημα της αδημονίας μας. Μπορούμε να επιλέξουμε την αντικατάσταση της αμηχανίας, της πίκρας και της απογοήτευσης με την ευχαριστία. Άλλωστε, είναι άπειροι οι λόγοι, για τους οποίους μπορούμε διαρκώς να ευχαριστούμε εγκάρδια τον Θεό. Αξίζει, λοιπόν, να Τον ευχαριστούμε και για αυτά που δεν έχουμε λάβει, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στα αόρατα. Δεν ξέρουμε τι θα κάνει στην περίπτωσή μας. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτό που θα κάνει θα είναι τέλειο. «Αν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή» Ρωμαίους 8:25. Ο Θεός εξετάζει το καθετί από αιώνια σκοπιά, και είναι της άποψης πως πολύ μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα στον αόρατο πνευματικό κόσμο έχει η Ειρήνη εν Χριστώ, όταν κατακτάται σε καιρό στενοχωρίας, παρά η ειρήνη που είναι το φυσικό επακόλουθο μίας ζωής σε ευρυχωρία.

Ίσως, για το τόσο ψυχοφθόρο συναίσθημα της αδημονίας, θα μας έκανε καλό να φέρνουμε στο νου μας την ακόλουθη εικόνα. H ζωή των πιστών είναι στα χέρια του Θεού, όπως ακριβώς το τόξο και το βέλος στα χέρια του τοξότη. Ο Θεός, καθώς αδιάκοπα εργάζεται στη ζωή μας, στοχεύει σε κάτι που, ακόμα και τα μάτια του πιο αφιερωμένου πιστού, δεν μπορούν να διακρίνουν εξαρχής. Ωστόσο, ο Κύριός μας δεν παραιτείται από το Σκοπό Του, συνεχίζει να τεντώνει και να μετακινεί το τόξο, πριν αποφασίσει να ρίξει το βέλος. Σταθμίζει καταστάσεις και περιστάσεις, με τρόπο που εμείς δεν έχουμε μάθει ή δεν μπορούμε να υπολογίσουμε, λόγω της πεπερασμένης φύσης μας. Και τότε, συχνά, έρχονται στιγμές που εμείς κραυγάζουμε: «Δεν αντέχω άλλο! Απάντησέ μου!». Ο Θεός δεν κρύβεται, ακούει το σπαραγμό μας και είναι αποφασισμένος να μας ενισχύσει. Μα από την άλλη, δεν είναι στη Φύση Του να συμβιβαστεί με τα ημίμετρα, που δεν έχουν τη δύναμη να σπάσουν δεσμά, και να φέρουν τον καταρράκτη των Ευλογιών Του. Έτσι, αν και ποτέ δε μένει αμέτοχος στην οδύνη μας, αλλά μας παρηγορεί και μας ενδυναμώνει, όπως κανένας και τίποτα άλλο δεν μπορούν να κάνουν, θα αποφασίσει να ρίξει το βέλος, όταν ο Σκοπός Του θα έχει πλέον επιτευχθεί, η εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν θα έχει γίνει το σταθερό μας βίωμα, και η βολή θα είναι από κάθε άποψη τόσο τέλεια, ώστε δε θα χρειάζεται να επαναληφθεί. Αυτή είναι η Φύση του Κυρίου μας. Τέλεια, Αλάνθαστη, Ασυμβίβαστη, Πάνσοφη, μα και Πλήρης από απέραντη Αγάπη! Ας είμαστε σίγουροι ότι είτε σε αυτή τη ζωή, είτε στην άλλη, θα ζήσουμε εμπειρίες αποκάλυψης, με τις οποίες θα είμαστε ξέχειλοι από ευγνωμοσύνη, ακριβώς γιατί η Αψεγάδιαστη Φύση του Θεού δεν υποχώρησε ποτέ στις αδυναμίες μας και δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις μας… Αν ζεις σε μια κατάσταση κατά την οποία σε συνθλίβει η πίεση της αδημονίας, οι ελπίδες σου μοιάζουν να συντρίβονται, όλα σου φαίνονται ανεξήγητα, ακόμα και ο Κύριος σου φαίνεται να είναι πολύ μακριά, ησύχασε και άφησε πρώτα και κύρια χώρο στον Θεό, ώστε να καθαρίσει την καρδιά σου από τις πλάνες του εχθρού και τις τόσο περιορισμένες ανθρώπινες ερμηνείες. Ο Θεός είναι περισσότερο κοντά σου από ότι μπορείς να επιθυμήσεις. Λαχταρά η Άγια Ζωή Του μέσα σου να ανοίξει το δρόμο, ώστε η Σχέση σου μαζί Του να γίνει μια συναρπαστική πνευματική περιπέτεια, κατά την οποία κάθε πτυχή της ύπαρξής σου, και κάθε περιοχή της ζωής σου θα αγγιχτούν από τη Δύναμή Του. Η επιμονή, η υπομονή και η εμπιστοσύνη σου σε Αυτόν, με το δόσιμο που το μικρό παιδί δίνεται στους γονείς του, σφραγίζουν τη ζωή σου με τη Χάρη και την Ευλογία της βίωσης του τέλειου Σχεδίου του Θεού. Θα έρθει η ώρα της αγαλλίασης και του αλαλαγμού, όταν πλέον δε θα υπάρχει χώρος για τα δάκρυα της απελπισίας, αλλά για την ολόθερμη δοξολογία σου προς τον Πανάγαθο Θεό. Και επειδή στο θέμα της πίστης, κάθε μελλοντική διατύπωση δεν είναι η ψεύτικη παρηγοριά και το ναρκωτικό των τεθλιμμένων, αλλά η αόρατη πραγματικότητα που ακόμα δε βλέπεις, μπορείς από τώρα να δοξάζεις τον Θεό, καθώς η προκαταβολική ευχαριστία δεν είναι μόνο η πιο ουσιαστική έκφραση πίστης, αλλά και ένας υπέροχος τρόπος πνευματικής ανανέωσης και άνθησης εντός του καιρού της θλίψης. «Εκείνοι που σπέρνουν με δάκρυα, θα θερίσουν με αγαλλίαση. Όποιος βγαίνει, και κλαίει, βαστάζοντας πολύτιμο σπόρο, αυτός, σίγουρα, θα επιστρέψει με αγαλλίαση, βαστάζοντας τα χειρόβολά του» Ψαλμός 126: 5,6. Δεν υπάρχει τίποτα το ευγενές ή το θεάρεστο, που ονειρεύτηκε μια ανθρώπινη ψυχή, το οποίο δε θα γίνει πραγματικότητα την τέλεια Ώρα του Θεού. Έτσι, όποιες αναμονές και αν καίνε την καρδιά σου, ας θυμάσαι ότι η πιο εξαίσια αναμονή που υπάρχει, είναι η αναμονή του Θεού, γιατί μόνο αυτή η προσδοκία εξαργυρώνεται σε αιώνια ζωή. «Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριο, περισσότερο από ότι εκείνοι που προσμένουν την αυγή, ναι εκείνοι που προσμένουν την αυγή». Ψαλμός 130: 6. Τότε, η όποια αδημονία θα κυλά από τη ζωή σου σαν «νερά που διέρρευσαν» Ιώβ 11:16, και Θεία Χάρη θα στεφανώνει τη ζωή σου. Μη βασανίζεσαι, επειδή αδυνατείς να προβλέψεις τι θα φέρει το μέλλον στη ζωή σου. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που μετρά πραγματικά είναι να αναπαυτείς με ειρήνη στο Ζωντανό Θεό που κρατά το μέλλον στα χέρια Του, και το μελετά με άπειρη Αγάπη για την κάθε λεπτομέρεια της ζωής σου. Καθώς οι μέρες και τα χρόνια σου κυλούν, και το περπάτημά σου με τον Χριστό εξελίσσεται, ας νιώθει γαλήνη η ψυχή σου στη βεβαιότητα ότι ο Χριστός επουλώνει τις πληγές του παρελθόντος, είναι η ασπίδα σου στις δοκιμασίες του παρόντος, και η άγκυρα της ελπίδας και της ανάπαυσής σου απέναντι στις αγωνίες που γεννά το μέλλον...