Η πίστη στον Θεό είναι ευκολονόητη.

"Πόσο εύκολο να ζω μαζί σου, Κύριε! Πόσο εύκολο να πιστεύω σε Σένα! Όταν ο νους μου ψάχνει απεγνωσμένα ή ατονεί μες την παραζάλη, όταν και ο πιο έξυπνος ανάμεσά μας δεν μπορεί να δει πέρα απ’ αυτό το βράδυ, μη ξέροντας τι να κάνει αύριο, Συ μου στέλνεις τη φώτιση να γνωρίζω ότι υπάρχεις, και ότι θα φροντίσεις να μη χαθούν όλα τα μονοπάτια της αγαθότητός Σου. Απ’ την κορφή της κοσμικής δόξας κοιτάζω με δέος πίσω στις μέρες τις χωρίς ελπίδα, σ’ εκείνο το μέρος, απ’ όπου μπορούσα να στέλνω στην ανθρωπότητα ένα καθρέφτισμα των ακτίνων Σου. Κι όσο χρόνο χρειαστώ ακόμη θα μου τον δώσεις. Κι ότι δεν κατορθώσω σίγουρα θα το έχεις παραχωρήσει σε άλλους."(Μετάφραση: Δημήτρης Δημουλάς)
Το παραπάνω ποίημα "Μια προσευχή" είναι του Σολζενίτσιν, του αδέσμευτου ιχνηλάτη της διανόησης. Μέσα από την καρδιά του ή καλύτερα από τον νου του διακηρύσσει κάτι που η παγκόσμια θρησκοληψία έχει αλλοιώσει και αποδιοργανώσει.
Η πίστη στον Θεό είναι ευκολονόητη, εύκολα προσεγγίζεται δια του υγιαίνοντος νοός. Δεν είναι δυσκολονόητη, ούτε δυσνόητη όπως η επίκτητη θρησκοληψία επιτάσσει. Λένε ότι με την λογική δεν μπορείς να προσεγγίσεις τον Θεό και την αληθινή πίστη. Ακόμη λένε ότι η πίστη αντιτίθεται στη λογική, άρα τεχνηέντως εγκαθιστούν ένα ανάχωμα αγνωστικισμού και μυστικοπάθειας, το οποίο δεν είναι προσπελάσιμο στη κοινή λογική. Έτσι η θρησκοληψία αυτοπροσδιορίζεται ως μεσάζων, ότι μόνο αυτή έχει την μυστική πρόσβαση, και εκείνη μπορεί να εξασφαλίσει την πίστη στον Θεό μέσω της μη λογικής λατρείας, δηλαδή μέσω της μη κατανόησης, της επιφανειακής αραχνωύφαντης ευσεβοφάνειας, χωρίς το απαραίτητο εννοιολογικό υπόβαθρο επίγνωσης. Αθεόφοβα επιτάσσουν μια τυπική υπακοή σε μη νοούμενα αξιώματα, με αντίκρυσμα μια υποσχετική άνετης εισόδου στην σώζουσα πίστη. Γι αυτό οι άνθρωποι αρέσκονται να παραδρομούν στον εύπλαστο χώρο της φαντασίας και των προακαταλήψεων, παραδόσεων και λοιπών ανεξήγητων προφάσεων.
Αντίθετα ο Λόγος του Θεού, είναι η σοφία του Θεού που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους μέσω των ποιημάτων, ώστε να διδασκόμαστε και να γνωρίζουμε τα αόρατα μέσω των ορατών! Ο νους του ανθρώπου είναι το μεγαλύτερο θαύμα που ο Θεός δώρισε, προίκισε το καθ' εικόνα και ομοίωσιν πλάσμα Του. Ο νους είναι το εν δυνάμει εφαλτήριο προσέγγισης της αληθείας του Θεού.
Η αλήθεια εξ ορισμού είναι κάτι που δεν είναι κριμένο, τα πάντα έχει φανερώσει ο Θεός με σκοπό να τα εννοήσουμε, και όχι μόνο να τα βλέπουμε. Έχουμε προς τούτο όλη τη δυνατότητα, μέσω των αισθητηρίων να εισάγουμε τα αισθητά προς λογική επεξεργασία, και έτσι να εννοούμε, και νοούντες να ευχαριστούμε τον Θεό για την αγάπη Του προς εμάς.
Μπορούμε να αλλάζουμε, να μεταμορφονόμαστε δια της ανακαινήσεως του νοός μας ώστε να δοκιμάζουμε και να διακρίνουμε τι θέλει ο Θεός και τι όχι. Προέβλεψε για την ανακαίνηση του νοός μας τον Λόγο της Αληθείας, ώστε να τελειοποιούμαστε δια της επιγνώσεως, έχοντες πρότυπο και μόνο Διδάσκαλο τον αποσταλλέντα Υιό του Θεού. Αν δεν νοούμε τον λόγο του Θεού, δεν μπορούμε να παραστήσουμε τα σώματά μας θυσίαν ζώσαν ευάρεστη στον Θεό, δεν μπορούμε να έχουμε τη λογική λατρεία,που θέλει ο Θεός από μας. Αν δεν γευθούμε και τραφούμε με το λογικό άδολο γάλα, που είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, τότε μοιραίως θα καταναλωθούμε στο παράλογο, δόλιο υποκατάστατο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας...

 Σωτηρόπουλος Φιλήμων